Dag 627: Wat is het dat ons Werkelijk Uniek Maakt?

In de voorgaande blog hebben we gekeken naar de 'eenheid' die zich vormt in een groep van mensen en die bestaat in en als het feit dat wij mensen de neiging hebben onszelf aan te passen aan de groep waarin we ons bevinden in termen van het overnemen en kopieren van de meningen en opinies die bestaan in die groep. We doen dit automatisch als een overlevingstechniek.

Maar, het probleem hiermee is dat we in onze bewuste geest ons niet gewaar zijn van deze neiging en van het feit dat dit is wat we wel degelijk doen en dat we dus eigenlijk bestaan vanuit een nogal primitief 'onderbewustzijn' dat zich beweegt aan de hand van overleving. Zelf zien we onszelf als een 'individu' en als bijgevolg uniek en speciaal en afgescheiden van al de andere mensen om ons heen, terwijl we niet inzien dat de meningen en opinies die in onze eigenste gedachten bestaan niet eens van ons zijn maar in feite gekopieerd zijn van de mensen om ons heen.

Dus, we bestaan in eenheid, in en als het feit dat we binnenin onszelf eigenlijk compleet hetzelfde zijn als de mensen om ons heen, maar tegelijkertijd bestaan we in absolute afscheiding en verscheurdheid, in en als het feit dat we niet willen aanvaarden en inzien dat wie we zijn vanbinnen een kopie is van onze omgeving en we onszelf liever willen zien en definieren als een speciaal en uniek individu.

Ik bedoel, wat ons in feite werkelijk 'individueel', 'afgescheiden', 'speciaal' en 'uniek' maakt, is niet wie we zijn vanbinnen want vanbinnen zijn we allemaal hetzelfde. Vanbinnen, in onze binnenste, meest intieme kern, leven en bestaan we allemaal vanuit hetzelfde systeem van overleving, het primitieve limbische systeem van ons brein, het onbewustzijn dat hetzelfde is in elk mens en dat maakt dat elk mens zich automatisch vanaf zijn geboorte begint aan te passen aan zijn omgeving.

Wat ons in wezen uniek, speciaal en individueel maakt, dat is louter onze fysieke uitdrukking. Het feit dat onze genetische compositie uniek is, dat we als fysiek levend lichaam een unieke plek innemen in deze wereld. En in deze 'uniekheid' en 'individualiteit' zijn we allemaal één en allemaal gelijk. Het is pas wanneer we onze 'individualiteit' en 'uniekheid' gaan misplaatsen door deze te internaliseren en in de illusie gaan geloven dat we 'vanbinnen' in onze geest uniek zijn - hetgeen een soort geheimzinnige en verborgen uniekheid en speciaalheid is, die we aan geen mens willen laten zien - dan komen de problemen.

Omdat we, door uniekheid en individualiteit te internaliseren, de uniekheid en individualiteit van een ander wezen niet meer erkennen omdat we niet in een ander kunnen zien - we kunnen enkel in onszelf zien. En dus gaan we geloven dat enkel wijzelf uniek en individueel en speciaal zijn en dat andere mensen maar als het ware attributen zijn in het toneelstuk van het leven dat volledig in functie staat van het ophemelen van onze ego-centrische zogezegde 'uniekheid', 'speciaalheid' en 'individualiteit'.

De gevolgen van het niet erkennen van een ander als gelijk in waarde en gelijk in uniekheid en individualiteit als onszelf en het niet erkennen van de eenheid waarin we in feite wel degelijk bestaan --- als is het maar om het simpele feit dat we allen op dezelfde ego-centrische manier bestaan in en als onze geest - is dat we ook politieke en economische systemen toestaan te bestaan in onze wereld die niet het beste zijn voor iedereen en we in feite content zijn over onze maatschappij, politiek en economie, zolang ons individuele ik krijgt en heeft wat het nodig heeft om zich belangrijk, speciaal en uniek te kunnen voelen.

Het probleem dat we in onze huidige wereld dus ervaren is dat onze maatschappelijke structuren gebaseerd en gebouwd zijn op een leugen en een illusie als de misplaatste definitie van onze individualiteit en uniekheid waarin we onszelf verblind hebben om onszelf te kunnen herkennen in een ander en daardoor een ongevoeligheid hebben toegestaan te bestaan in onszelf in relatie tot wat we zien gebeuren met de wezens in onze wereld

Dag 289: Mensenrechten en Ouderschap - Ego-centrisme is een Opvoeding

maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
 "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
 "Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
 "Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"



Waarom worden kinderen door hun omgeving (ouders, familie, schoolsysteem en maatschappij) niet opgevoed om te begrijpen en te beseffen dat, wanneer ze geconfronteerd worden met een foto van een ondervoed kind in Afrika of een kind dat z'n armen verloren heeft in een oorlog, dat zo'n situaties onaanvaardbaar zijn, simpelweg omdat zij het zouden kunnen zijn. Dat kind dat ik zie in die foto, dat zou ik kunnen zijn, dat ben ik, in een ander leven. Waarom worden, met andere woorden, kinderen in deze wereld niet opgevoed op een manier dat zal verzekeren dat wanneer dat kind groot is, dat hij/zij dan zal leven met als hoofddoel het elimineren van situaties van lijden voor andere kinderen in deze wereld?

Is het geen schending van de mensenrechten en dus een criminele daad dat wij onze kinderen opvoeden om niet te geven om wat er gebeurt met andere kinderen en mensen in deze wereld, maar om weg te kijken en zich eerder bezig te houden met hun 'persoonlijke' zoektocht naar glorie, aandacht en success -- waardoor ze uiteindelijk dus deel gaan uitmaken van het probleem in de plaats van de oplossing?

Hebben we werkelijk niet door dat een kind precies wordt wat je erin stopt, hoe je het opvoed, wat je het aanleert? - een kind is als een computer, een organische robot, je kan het vormen tot wat je maar wil. Waarom is het dan dat wij kinderen niet opvoeden als organismen die geven om het leven op aarde, die de situaties en toestanden van misbruik en lijden van mensen en dieren in deze wereld zien en meteen opstaan om actief samen te werken in het ontwerpen van een oplossing - maar eerder om, net als wij, meer waarde te hechten aan persoonlijke 'gevoelens' en illusies van ego-grootsheid?

Waarom leren wij onze kinderen om zelfs maar te overwegen dat er ook maar iets belangrijker zou kunnen zijn dan een wereld creëren waarin geen enkel kind ooit nog moet lijden - een wereld waarin zij zelf graag van plaats zouden ruilen met elk ander kind? Waarom vullen wij hun geest met onzinnige, overbodige, ego-centrische gedachten en gevoelens van gefabriceerde 'speciaalheid', om dan te gaan beweren dat dit is 'wie zij zijn', en dat wij als hun opvoeders die zogezegde 'speciaalheid' moeten voeden door middel van de consumptie-maatschappij, in de plaats van in te zien dat wij hen die 'speciaalheid' zelf hebben aangepraat vanuit ons verlangen om een kopie van onszelf te hebben? Waarom maken we geen gebruik van de natuurlijke programmabiliteit van de menselijke geest in en als een kind, om een mens te produceren en creëren dat daadwerkelijk geeft om anderen gelijk aan zichzelf en dus niet bestaat in en als ego-centrisme - want dat is immers de sleutel tot een hemel op aarde... het begint bij onderwijs en opvoeding van de kinderen.

En niet zomaar 'onderwijs' zoals we nu hebben, maar een opvoeding die gebaseerd is op een absolute verantwoordelijkheid voor het kind als een organische robot en onszelf als de 'programmeurs' -- een opvoeding die gebaseerd is op het gezond verstand en het inzicht dat als je een kind genoeg zegt 'jij bent speciaal', 'jij bent speciaal', 'jij bent speciaal', dat het zichzelf dan gaat definieren als 'speciaal' en dus 'meer speciaal dan andere kinderen' --- terwijl, als je een kind aanleert dat elk kind ter wereld even speciaal is en evenwaardig is, dan zal het kind dit besef ook worden als een levend besef van eenheid en gelijkheid, en dan zal het kind automatisch opstaan en er alles aan doen om de wereld te veranderen tot een hemel op aarde, wanneer het ziet hoe kinderen worden uitgebuit en misbruikt in het huidige systeem.

Wat we kinderen nu aanleren is om weg te kijken, is om excuses en rechtvaardigingen te verzinnen om niet op te staan, om niet te doen wat het beste is voor allen, om niet te geven om een ander en om een ander te laten lijden op onnoembare manieren die we zelf niet zouden willen ervaren. En bijgevolg krijgen we, door middel van hoe wij onze kinderen hebben opgevoed, één en gelijk met hoe onze ouders ons hebben opgevoed, een wereld die dit gebrek aan 'geven om een ander' weerspiegelt. En, hoe erger en medogenlozer de wereld wordt, ten gevolge van een medogenloze mens -- hoe meer ouders hun kind gaan opvoeden vanuit hun ANGST, en dus vanuit ego-centrisme, en hoe meer kinderen dus ego-centrischer worden, en hoe meer de wereld bijgevolg medogenlozer wordt.

De toekomst begint bij ons, bij hoe wij onze kinderen opvoeden -- en het besef dat deze wereld altijd een directe manifestatie en weerspiegeling is van wat wij onze kinderen aanleren en wie wij onze kinderen leren te zijn.


Wordt vervolgd in Dag 290