Dag 627: Wat is het dat ons Werkelijk Uniek Maakt?

In de voorgaande blog hebben we gekeken naar de 'eenheid' die zich vormt in een groep van mensen en die bestaat in en als het feit dat wij mensen de neiging hebben onszelf aan te passen aan de groep waarin we ons bevinden in termen van het overnemen en kopieren van de meningen en opinies die bestaan in die groep. We doen dit automatisch als een overlevingstechniek.

Maar, het probleem hiermee is dat we in onze bewuste geest ons niet gewaar zijn van deze neiging en van het feit dat dit is wat we wel degelijk doen en dat we dus eigenlijk bestaan vanuit een nogal primitief 'onderbewustzijn' dat zich beweegt aan de hand van overleving. Zelf zien we onszelf als een 'individu' en als bijgevolg uniek en speciaal en afgescheiden van al de andere mensen om ons heen, terwijl we niet inzien dat de meningen en opinies die in onze eigenste gedachten bestaan niet eens van ons zijn maar in feite gekopieerd zijn van de mensen om ons heen.

Dus, we bestaan in eenheid, in en als het feit dat we binnenin onszelf eigenlijk compleet hetzelfde zijn als de mensen om ons heen, maar tegelijkertijd bestaan we in absolute afscheiding en verscheurdheid, in en als het feit dat we niet willen aanvaarden en inzien dat wie we zijn vanbinnen een kopie is van onze omgeving en we onszelf liever willen zien en definieren als een speciaal en uniek individu.

Ik bedoel, wat ons in feite werkelijk 'individueel', 'afgescheiden', 'speciaal' en 'uniek' maakt, is niet wie we zijn vanbinnen want vanbinnen zijn we allemaal hetzelfde. Vanbinnen, in onze binnenste, meest intieme kern, leven en bestaan we allemaal vanuit hetzelfde systeem van overleving, het primitieve limbische systeem van ons brein, het onbewustzijn dat hetzelfde is in elk mens en dat maakt dat elk mens zich automatisch vanaf zijn geboorte begint aan te passen aan zijn omgeving.

Wat ons in wezen uniek, speciaal en individueel maakt, dat is louter onze fysieke uitdrukking. Het feit dat onze genetische compositie uniek is, dat we als fysiek levend lichaam een unieke plek innemen in deze wereld. En in deze 'uniekheid' en 'individualiteit' zijn we allemaal één en allemaal gelijk. Het is pas wanneer we onze 'individualiteit' en 'uniekheid' gaan misplaatsen door deze te internaliseren en in de illusie gaan geloven dat we 'vanbinnen' in onze geest uniek zijn - hetgeen een soort geheimzinnige en verborgen uniekheid en speciaalheid is, die we aan geen mens willen laten zien - dan komen de problemen.

Omdat we, door uniekheid en individualiteit te internaliseren, de uniekheid en individualiteit van een ander wezen niet meer erkennen omdat we niet in een ander kunnen zien - we kunnen enkel in onszelf zien. En dus gaan we geloven dat enkel wijzelf uniek en individueel en speciaal zijn en dat andere mensen maar als het ware attributen zijn in het toneelstuk van het leven dat volledig in functie staat van het ophemelen van onze ego-centrische zogezegde 'uniekheid', 'speciaalheid' en 'individualiteit'.

De gevolgen van het niet erkennen van een ander als gelijk in waarde en gelijk in uniekheid en individualiteit als onszelf en het niet erkennen van de eenheid waarin we in feite wel degelijk bestaan --- als is het maar om het simpele feit dat we allen op dezelfde ego-centrische manier bestaan in en als onze geest - is dat we ook politieke en economische systemen toestaan te bestaan in onze wereld die niet het beste zijn voor iedereen en we in feite content zijn over onze maatschappij, politiek en economie, zolang ons individuele ik krijgt en heeft wat het nodig heeft om zich belangrijk, speciaal en uniek te kunnen voelen.

Het probleem dat we in onze huidige wereld dus ervaren is dat onze maatschappelijke structuren gebaseerd en gebouwd zijn op een leugen en een illusie als de misplaatste definitie van onze individualiteit en uniekheid waarin we onszelf verblind hebben om onszelf te kunnen herkennen in een ander en daardoor een ongevoeligheid hebben toegestaan te bestaan in onszelf in relatie tot wat we zien gebeuren met de wezens in onze wereld

Dag 504: Leven Volgens het Principe van 'Wat het Beste is voor Iedereen'

 Dit is een Verderzetting van "Dag 503: De Bestemming van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe" en specifiek van het Tweede Principe in de lijst:

"2.  Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor Iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen."

 Zoals ik in de vorige Dag had vermeld in mijn uitwijding over het eerste principe, is het leven volgens mijn hooste potentieel niet enkel individueel maar het gaat hand in hand met het leven en bereiken van het hoogste potentieel van elk ander levend wezen en van het bestaan als geheel - en daarin besef ik dat als de rest van het bestaan als andere wezens in mijn wereld en omgeving zichzelf niet kunnen ontplooien en ervaren in en als hun hoogste potentieel, dan kan ik dat ook niet en dan kan ik niet aanvaarden van mezelf dat ik het hoogste potentieel ben van wie ik ben als levensvorm.

Daaruit vloeit dan het Tweede Principe voort dat gebaseerd is op de realisatie dat, om het Eerste Principe te verwezenlijken, en dus het hoogste potentieel te manifesteren van Het Leven Op Aarde als Mezelf, dan is het noodzakelijk dat ik mijn interne en externe aanwezigheid en uitdrukking verander en transformeer van zijnde een aanwezigheid en uitdrukking gebaseerd op individualisme en ego-centrisme naar een aanwezigheid en uitdrukking die in het teken staat van wat het beste is voor elk levend wezen in mjin wereld en omgeving.

Dit wil niet zeggen dat ik altruistisch moet gaan worden of dat ik mij als deurmat moet laten behandelen of dat ik mezelf moet 'opgeven' om de verlangens en de wensen van andere mensen te behagen. Helemaal niet. Het wil zeggen dat ik ten eerste voor mezelf een inzicht verwerf in wat eigenlijk werkelijk 'Het Beste' is en zou zijn voor elk levend wezen door mezelf in de schoenen te verplaatsen van elk wezen en dan op te staan, te leven en te bestaan in deze wereld op een manier die dit inzicht eert --- waarin ik dus in mijn interactie met mijn omgeving, steeds het besef handhaaf van wat ik diep vanbinnen weet dat het beste is voor de wezens waar ik mee in interactie treed.

Omdat, ik bedoel, wat mensen 'willen' en 'verlangen' en 'wensen' is niet noodzakelijk wat het beste is voor hen als zijnde in lijn staand met hun hoogste potentieel. omdat, net zoals mijn hoogste potentieel verbonden is met het hoogste potentieel van al het leven op mij heen, is dat voor elk mens en voor elk ander levend wezen net zo. Dit wil zeggen dat als er verlangens zijn die huizen in de mens die eigenlijk, bij nader onderzoek, schadelijk blijken te zijn voor de omgeving van de mens, dat die verlangens dan niet werkelijk behoren tot 'het hoogste potentieel' van wie de mens werkelijk is en kan worden en dat die verlangens dus ook niet geëerd moeten worden.

Wat wel geëerd behoeft te worden als zijnde het hoogste potentieel van elk mens, is wat het beste is voor elk levend wezen -- en dat kan ik bijvoorbeeld leven en toepassen door mensen te laten zien hoe het precies is dat hun verlangens schade brengen aan hun omgeving en door te leven als een voorbeeld opdat mensen kunnen zien dat we niet hoeven leven op zulk 'n schadelijke manier, maar dat zelf-verandering wel degelijk mogelijk is en dat het zelfs zo is dat als we geloven van onszelf dat onze schadelijke verlangens zijn 'wie we werkelijk zijn', dat we dan eigenlijk in een illusie leven en dat we dan eigenlijk niet werkelijk leven omdat we ons eigenste hoogste potentieel niet Eren en Leven, aangezien we het hoogste potentieel van deze wereld en realiteit niet Eren en Manifesteren.

Dus, leven volgens het principe van 'Wat het Beste is voor Allen' wil praktisch gezien zeggen dat ik in elk moment mijn persoonlijke verlangens, ervaringen, reacties en percepties in relatie tot situaties en manifestaties in mijn omgeving verander en transformeer tot het ontwikkelen van een gewaarzijn in relatie tot wat zich afspeelt in mijn omgeving en hoe ik mijn wereld, realiteit en omgeving kan richting geven op een manier die verzekerd dat ik een wereld en realiteit tot stand breng die het beste is voor elk levend wezen in die wereld en realiteit.

2       Leven volgens het principe 'wat is goed voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/05/de-bestemming-van-het-leven-mijn.html#sthash.ycFdk62K.dpuf

Dag 391: The Paradise - Zijn we wel Echt het Hoofdpersonage in Ons Leven?

Ik ben de laatste tijd een nieuwe serie aan het volgen, 'The Paradise'. Er is een personage in de serie, Mr. Jonas, een oude man die zichzelf heeft aangesteld als een Geheim Agent voor de Eigenaar van 'The Paradise' - het is een man die anderen bespionneert en observeert. Hij houdt zelfs een boekje bij waar hij continu vanalles in zit neer te pennen. Terwijl andere mensen aan het werken zijn en aan het praten en lachen zijn, zit hij hen van op een afstand te bekijken en af te luisteren, opzettelijk op zoek naar 'schandaal' dat hij tegen hen kan gebruiken, zodat hij zijn loyaliteit kan bewijzen aan zijn baas. En wanneer er geen echt schandaal is, dan verzint hij er wel één, waarin hij wat hij gehoord heeft terwijl hij de conversaties van andere mensen aan het afluisteren was buiten context plaatst.

Hij speelt het personage in de serie dat je kan omschrijven als kwaadaardig - in het begin van de serie was hij enkel wat bemoeiziek en vervelend omdat hij het leven van één van de hoofdpersonages moeilijk maakte - maar, ik zit nu aan de zesde aflevering, en hij heeft het al een stap verdergezet door opzettelijk een valse daad te verrichten en het dan op iemand anders te steken omdat hij die persoon weg wilde werken -- waarin hij op uiterst manipulatieve en sluwe/duivelse wijze te werk ging.

Ik wil het hebben over dit personage in de serie, omdat hij het personage speelt waar ik het meest op reageerde. Mijn reacties waren er van frustratie, woede en verontwaardiging - gepaard met gedachten  van 'wie denkt hij wel dat hij is?!' en 'wat een klootzak!' en 'hoe kan iemand nu zo verschrikkelijk zijn?!' - vooral wanneer hij overging tot opzettelijke valsheid/kwaadaardigheid, terwijl hij zichzelf aan de andere mensen in 'the paradise' presenteert alsof hij perfect is, want, hij ziet alles, en hij observeert anderen, en hij heeft altijd gezien wat een ander fout doet, terwijl hij in werkelijkheid zelf de ergste van allemaal is.

Het feit dat ik zodanig reageer in mezelf wijst aan dat er iets is aan/in dit personage dat mij persoonlijk raakt, hetgeen wil zeggen dat er iets van dit personage in mezelf bestaat dat ik niet wil inzien, waardoor ik hem beoordeel als 'slecht' en 'kwaadaardig', en daarin mezelf superieur en 'goed' voel zodat ik niet zou inzien dat wat ik in hem beoordeel is wat er bestaat in mezelf.

Waar ik mij kwaad om voelde was dat ik hem zag als een hindernis, en obstakel, in het pad van de hoofdpersonages - hij maakte hen het leven onnodig moeilijk en saboteerde hun geluk. Omdat, in mijn geest, terwijl ik naar de serie aan het kijken was, had ik al een beeld gecreëerd van hoe ik wil dat het plot gaat, wat ik wil dat er gebeurt in de serie, volgens mijn persoonlijke verlangens die ik wil beleven via de serie waar ik naar kijk. Ik had mezelf geidentificeerd met de hoofdpersonages, en ik wilde voor hen wat ik voor mezelf wil en verlang: geluk, voorspoed, liefde en positieve gevoelens en ervaringen. En daar komt die man die roet in het eten strooit en de hoofdpersonages dwarsboomt in hun Pad naar Geluk - en dus beoordeel ik hem als 'kwaadaardig' en wil ik dat hij sterft of betrapt wordt in wat hij gedaan heeft en dat hem negatieve dingen overkomen zodat de hoofdpersonages hun geluk kunnen weervinden.

Ik bedoel, wat dit mij laat zien over mezelf, in hoe ik reageer op wat ik zie in de serie -- is dat ik zelf zo geobsedeerd en geconsumeerd ben door mijn persoonlijke verlangen en 'pad' naar Geluk, voorspoed, liefde en positieve ervaringen - dat ik alles en iedereen die mijn pad kruist en mij op de één of andere manier een strobreed in de weg legt waardoor ik mijn plannen die ik in mijn geest had gemaakt niet kan uitvoeren, automatisch beoordeel en beschuldig als 'slecht' en 'negatief' en negatieve dingen toewens.

Zo zijn er nog meer van die personages in de serie die er enkel lijken te zijn om de plannen van de hoofdpersonages te dwarsbomen - personages waarop ik in dezelfde haatvolle manier reageer en hen beschuldig van kwaadaardig te zijn. Terwijl, zijn ze werkelijk 'kwaadaardig' - of zie/beoordeel ik hen enkel zo omdat ze de plannen van de hoofdpersonages dwarsbomen en omdat ik mezelf heb geidentificeerd met de hoofdpersonages?

Het is eigenaardig hoe die beoordelingen van 'goed' versus 'kwaad' - waarin ik bijvoorbeeld de hoofdpersonages en alles wat zij doen beoordeel als 'goed' en de personages die hen tegenwerken en de dingen die zij doen beoordeel als 'slecht' -  in wezen afkomstig zijn vanuit persoonlijke reacties in mezelf, die gebaseerd zijn op eigenbelangen. En daarin zie ik bijvoorbeeld niet in dat elk personage in de serie, in elke film datzelfde startpunt zich bevindt, van eigenbelang - en dat elk personage in de serie op elke manier handelt vanuit eigenbelang. Het enige verschil is dat, omdat bepaalde personages afgeschilderd worden als de hoofdpersonages en anderen als de nevenpersonages, krijgen de hoofdpersonages altijd meer aandacht, en daardoor kan je zien dat er 'rede' zit achter hun beslissingen, achter hun daden. Je kan als publiek mee-redeneren met de hoofdpersonages, en daardoor lijkt elke beslissing die ze maken 'goed' en 'juist' en 'correct', omdat we precies hetzelfde zouden doen als we in hun schoenen zouden staan. Terwijl, in het geval van de nevenpersonages, krijgen we amper achtergrond van hun beslissingen, het enige wat we zien van hen, is hun uiteindelijke daden, en, vanuit het perspectief van het hoofdpersonage, zijn die daden altijd 'negatief' en 'slecht' wanneer ze in de weg staan van hun persoonlijke verlangens en wensen.

Dat is ook zo in mijn eigen leven: ik weet wat er omgaat in mijn geest, ik ken mijn verleden - en dus, voor mij, wanneer ik kijk naar de beslissingen die ik maak en de dingen die ik doe in mijn leven, dan zit er altijd wel één of andere redenering achter die mijn beslissingen/daden rechtvaardigt - terwijl, wanneer andere mensen iets doen, dan zal ik hun beslissingen altijd oppervlakkig beoordelen als oftewel 'goed'/'positief' oftewel 'slecht'/'negatief', afhankelijk van hoe hun daden in lijn staan met mijn eigen beslissingen, voorkeuren en verlangens. Ik verplaats mezelf nooit in de schoenen van een ander, ik zie hun verleden niet, ik zie niet waar zij vandaan komen of hoe zij bestaan of waarom ze doen wat ze doen of wie ze zijn vanbinnen, het enige dat ik zie is hun gedrag, hetgeen ik dan bekijk vanuit mijn bril, gekleurd door mijn eigenbelangen en interne verlangens/wensen en gedachten.

En dus, vanuit dit perspectief - is er niet werkelijk zoiets als 'goede personages' en 'slechte personages' - omdat wat ik zal zien en beoordelen als 'goed', zal altijd te maken hebben met wie ik zelf ben en met wat ik zelf wil, wat ik zelf 'goed' vindt, en hetzelfde geldt voor wat ik zie en beoordeel als 'slecht'.  We zijn allemaal het hoofdpersonage in onze eigen film en alle andere mensen zijn altijd nevenpersonages die oftewel goed oftewel slecht zijn, afhankelijk van wie wij zijn vanbinnen.

De meeste series en films ondersteunen deze zelfzuchtige en ego-centrische manier van kijken naar de wereld en onszelf door bijvoorbeeld maar aandacht te geven aan het leven, de wensen, de gedachten en het verleden van één of twee personen in de serie/film, de 'hoofdpersonages' -- en daarin de kijker de indruk te geven dat enkel de interne wereld van gedachten, gevoelens en emoties, verlangens, wensen en dromen van de hoofdpersonages echt bestaat - en dat dus de nevenpersonages als marjonetten/poppen/pionnen zijn in het leven van de hoofdpersonages en die als enige functie hebben om de hoofdpersonages te helpen in hun zoektocht en pad naar Geluk - en indien ze deze functie niet vervullen, worden ze bestempeld en beoordeeld als 'Slecht', dan zijn ze de Slechterikken, de Booswichten.

Ik bedoel, dat is het leven niet -- in de realiteit zijn we allemaal één en gelijk, evenwaardig, op elk vlak -- elk mens heeft zijn verleden, zijn startpunt en oorsprong. Elk mens heeft zijn eigen redeneringen voor de beslissingen die we maken, elk hebben we onze eigen manier om in onze gedachten onze beslissingen te rechtvaardigen en valideren voor onszelf. We vinden altijd allemaal wel een uitleg, een rechtvaardiging of excuus voor onze schadelijke daden die we begaan hebben. En het is altijd een ander die de slechterik is - zo is het voor elk van ons: wij zelf zijn altijd Goed en Positief, en het is altijd een ander die Slecht en Negatief is.


Vindt het echte pad naar geluk - Geluk dat bestaat voor elk van Ons één en gelijk, Geluk dat bestaat in het besef dat als niet iedereen even gelukkig kan zijn, dan kan geluk niet bestaan. Onderzoek Desteni.