Dag 413: Wat is Echt Leiderschap?

Dit is een vervolg van "Dag 412: Waarom kan er maar één Iemand de Leider zijn?"

Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het geloof en de idee dat 'er maar één iemand de leider kan zijn', en daardoor wanneer ik in een groep van mensen ben, automatisch mijn macht en verantwoordelijkheid weg te geven aan de mens/mensen die zich gedragen alsof ze 'de baas' of 'de leider' zijn, namelijk mensen zie zelf zeker en assertief zijn, mensen die beslissingen maken in naam van de groep en die geen angst hebben om de groep te sturen/besturen --- door in mijn geest automatisch te aanvaarden dat zij 'de leider' zijn - omdat ik mezelf heb afgescheiden van die 'leiderschaps-kwaliteiten' van zelf zekerheid, assertiviteit en besluitkrachtigheid, en dan in relatie tot die persoon, mezelf vergelijk en denk van 'ik ben zo niet - dus ik ben minder dan deze persoon - dus deze persoon is een leider en ik niet' --- in de plaast van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik tijdens mijn leven mijn macht en verantwoordelijkheid heb weggegeven en mezelf heb gedefinieerd als 'inferieur', als 'een volgeling' en impliciet aanvaard heb dat ik nooit een 'leider' zal zijn omdat ik schijnbaar de specifieke kwaliteiten er niet voor heb --- terwijl, de realiteit is dat ik die kwaliteiten nooit heb erkent in mezelf omwille van hoe ik heb geleerd van mijn omgeving om te bestaan en mezelf uit te drukken en aanvaarden als eerder 'een volgeling' en niet 'een leider'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'leiderschap' in deze wereld en realiteit en of iemand al dan niet een leiderspositie zal bekleden in deze wereld en zal uitgroeien tot een 'leiderspersoonlijkheid' - volledig afhangt van en bepaald wordt door de familie waarin mensen opgroeien en de specifieke omgeving waar mensen mee in contact komen en die hun persoonlijkheid vormgeeft - en dat echte leiderschapskwaliteiten nog nooit werkelijk ontwikkeld zijn door individuen in deze wereld --- omdat, het enige dat op dit moment uitmaakt wie de leider zal zijn en wie een volgeling is, zijn aangeleerde en gekopieerde persoonlijkheidseigenschappen en uitdrukkingen  --- waarin bijvoorbeeld het kind met de meest 'extraverte' en 'dominante' persoonlijkheid zal de leiderspositie innemen op de speelplaats terwijl kinderen met een introverte persoonlijkheid zullen de positie van volgeling innemen -- terwijl de ware kwaliteiten die werkelijk nodig zijn in en als leiderschap nooit onderzocht of ontwikkeld worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het principe/concept van 'er kan maar één iemand de leider zijn' gebaseerd is op en een gevolg is van het feit dat leiderschap in deze wereld bepaald wordt door voorgeprogrammeerde persoonlijkheidseigenschappen - en dus geen werkelijke zelf-gecreëerde uitdrukking is van individuen in en als zichzelf, waardoor leiderschap in deze wereld een kwestie van machtsstrijd wordt tussen mensen --- als een strijd tussen voorgeprogrammeerde persoonlijkheden --- terwijl, als leiderschap echt zou zijn, dan zou die strijd/conflict niet bestaan omdat de leiderschap is wie het individu werkelijk is als levend wezen, waardoor er dus ook niets te bewijzen valt en waardoor er ook geen sprake meer is van 'dominantie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt leiderschap geen kwestie is van een machtsstrijd waarin er zogezegd maar één iemand de 'leider' kan zijn omdat er maar één iemand de 'winnaar' van de strijd kan zijn - en dat dat eerder de uiterlijke verschijning/vertoning/illusie is van leiderschap als een beeld en een idee in mijn geest --- en dat echt leiderschap eerder een kwaliteit is die bestaat in hoe ik in relatie sta met mezelf in en als zelf-integriteit en zelf-eerlijkheid --- waarin ik in mezelf de beslissing maak om de wezens in mijn wereld en realiteit te sturen en te 'leiden' opdat zij zien wat ik zie, ervaren wat ik ervaar, hebben wat ik heb, kunnen wat ik kan en ervaren wat ik ervaar - en daarin ook net als ik in en als de positie van 'leiderschap' kunnen staan --- waarin dus 'leiderschap' of 'de leider' zijn, geen uiterlijke verschijning of beoordeling is, geen beeld of idee is dat in de geest van de mens bestaat, maar eerder een levende expressie van wie ik ben in en als mezelf, waarin 'leiderschap' in wezen de zelf-integriteit, zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid is die ik leef in en als mezelf in relatie tot al de wezens om mij heen

ik vergeef mezelf dat ik leiderschap heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mijn wereld en realiteit als een machtsstrijd, waarin elk individueel mens verlangt om in de positie te staan van 'de leider' en erkenning te krijgen van elk ander individu voor die positie --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd leiderschap van mezelf af te scheiden en te projecteren in en als een beeld en een idee in mijn geest --- waardoor ik van leiderschap een 'bezit' gemaakt heb dat maar 'opgeëist' kan worden door één iemand - in de plaats van het woord/concept/principe van 'leiderschap' praktisch te leven in eenheid en gelijkheid met mezelf, op een manier waarin elk levend wezen kan bestaan in en als de praktische toepassing en realiteit van 'leiderschap' --- waarin dus echt 'leiderschap' een ondersteuning impliceert van andere wezens, teneinde elk individueel wezen te assisteren om zichzelf te realiseren als een 'leider' in en als zichzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als 'leiderschap' niet ervaren kan worden door elk levend wezen individueel in eenheid en gelijkheid, dat leiderschap dan niet echt kan zijn -- en dat dus leiderschap als hoe ik het heb toegestaan en geaccepteed te bestaan in mezelf, niet echt leiderschap kan zijn, omdat het maar kan ervaren worden door één individu - omdat hoe ik de definitie van leiderschap heb toegestaan te bestaan als het 'macht/leiding hebben OVER andere wezens' - waardoor al die andere wezens zowieso geen 'leider' kunnen zijn, maar zich moeten schikken in de 'volgeling' positie --- waardoor deze vorm van zogezegd 'leiderschap' dus eigenlijk niet werkelijk leiderschap is omdat al wat het doet is het onderwerpen en onderdrukken van andere wezens in de plaats van het onvoorwaardelijk ondersteunen en 'begeleiden' van andere wezens om het beste te worden dat ze kunnen zijn


Wordt vervolgd in Dag 414

Dag 412: Waarom kan er maar één iemand de Leider zijn? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/12/dag-412-waarom-kan-er-maar-een-iemand.html#sthash.4ntlnmML.dpuf

Dag 203: Het 'Volk' is Dom en kan/mag niet voor zichzelf beslissen

Wij leven in een democratie, hetgeen functioneert onder het principe dat elke stem gehoord mag worden en dat in wezen 'het volk' zichzelf bestuurt, de 'overheid' is hierin de representatieven van 'het volk' en maken in principe beslissingen in naam van het volk. Het verschil hierin met een dictatoriaal en fascistisch regime, is zogezegd dat in een dictatoriaal/fascistisch regime ervan uitgegaan wordt dat 'het volk' in wezen te 'dom' is om voor zichzelf beslissingen te maken, en dat alles dus maar gestuurd moet worden door een kleine groep van 'intellectuelen' aan de top die het zogezegd 'allemaal beter weten'.

Maar hoe waarachtig is onze 'democratie' werkelijk? En kunnen we werkelijk in een 'democratie' bestaan, waarin ieder 'gelijk' is 'voor de wet', wanneer elk mens in wezen een 'dictator' is in zijn geest? Want, waarom is het dat er verschillende 'strekkingen' bestaan in religie, politiek, mening, opinie, levensstijl, geloof en overtuiging - en dat mensen met andere woorden het niet eens kunnen worden over het hoe, waarom en wat van het leven op aarde - als niet omdat elk mens een dictator is in zijn persoonlijke ervaringen en geloofsovertuigingen in verband met juist/fout, goed/slecht en positief/negatief, en dus bestaat in en als het geloof dat 'IK gelijk heb' en dat 'alle mensen die niet geloven wat ik geloof, ongelijk hebben en dom zijn'? Hetgeen impliceert dat elk mens, de kans gegeven, een positie van macht over anderen zou misbruiken om zijn mening/geloof/levensstijl/overtuiging op te dringen/leggen aan alle andere mensen, in de veronderstelling dat 'IK gelijk heb', waar IK ook in geloof, wat IK ook doe en zeg, wie IK ook ben --- en dat de 'dictators' in deze wereld dus enkel een aspect laten zien van wie wij eigenlijk allen zijn en waar we allen toe in staat zouden zijn omdat we het in wezen al doen in onze eigen omgeving --- we oefenen controle uit om onze omgeving vorm te geven en te schikken naar onze persoonlijke verlangens, waarin we andere wezens gebruiken/misbruiken in de veronderstelling/het geloof dat zij en hun 'intellect'/geloof/geest 'minder' is dan de onze.

Het ego zal altijd, gemakshalve, geloven dat IK 'alles weet' en dat IK 'beter/slimmer/inzichtvoller ben dan een ander' - maar zal NOOIT de stap zetten van zichzelf werkelijk in de schoenen te verplaatsen van een ander om een waarachtig inzicht te hebben in hoe de realiteit werkelijk functioneert en in wie 'andere mensen' werkelijk zijn en waarom --- omdat dat zou impliceren dat het zijn gevoel/ervaring van 'controle', 'macht' en 'superioriteit' zou moeten opgeven, omdat dat gevoel gebaseerd is op GELOOF en OVERTUIGING en niet op praktisch inzicht en dus met andere woorden niet 'echt' is.

Dus, is het niet ironisch en fascinerend hoe we, in ons individueel geloof in ons GELIJK en 'superieur intellect', een wereld hebben gecreëerd van chaos en verdeeldheid en een systeem hebben gecreëerd dat verre van 'superieur' of 'intelligent' is, maar in wezen compleet dysfunctioneel, als het compleet tegenovergestelde van wat elk van ons in zichzelf gelooft over wie we zijn - want, iedereen weet het beter, maar niemand weet/ziet/begrijpt wat het beste is voor allen, omdat niemand wil kijken naar het 'grotere plaatje', niemand wil het geheel overwegen, we staren ons enkel blind op 'IKKE' en 'MIJN geloofsovertuigingen, meningen, opinies, kennis en ideëen' --- geloofsovertuigingen, meningen, opinies, kennis en ideëen die spijtig genoeg niet compatibel zijn met de eigenlijke werkelijkheid die ons allen bindt.

En dus, geen wonder dat ons zogezegd 'superieur' systeem van 'gelijkheid' als 'democratie' geen wereld heeft gecreëerd die werkelijk het beste is voor allen, en waarin wezens werkelijk bestaan in gelijkheid en harmonie - omdat die 'democratie'/'gelijkheid' niet bestaat in de mens, in de participant van/in het systeem, als het startpunt van het systeem --- omdat elk mens in zichzelf in wezen een dictator is in en als het 'ego'. En, als de mensen in dat 'democratische systeem' geen consideratie hebben voor al het leven op aarde in en als eenheid en gelijkheid - hoe kunnen er dan ooit beslissingen gemaakt worden in dat systeem die het beste zijn voor ALLEN? Het enige wat dit zal produceren is conflict, waarin uiteindelijk degenen die het luidst roepen en het meeste drukkingskracht hebben, op welke manier dan ook, de 'strijd' zullen winnen.



Wordt vervolgd in Dag 204