Dag 205: De Levende Democratie

Dit is een verderzetting van "Dag 204: Bestaat 'Democratie' wel echt?" en "Dag 203: Het 'Volk' is Dom en kan/mag niet voor zichzelf beslissen"


ik besef, begrijp en realiseer mij dat 'democratie' niet kan bestaan 'buiten mezelf' als het niet in de eerste plaats 'binnen mezelf' bestaat als een levend principe en statement van 'wie ik ben' als 'levend wezen/organisme' --- omdat ik inzie dat ik als 'mens', als 'wezen', het startpunt ben van de systemen/structuren/instituties/relaties in en als 'de mensheid'

ik besef, begrijp en realiseer mij dat ik als 'wie ik ben' in en als deze wereld, zowel het product ben van mijn omgeving als het startpunt en de creator ben van mijn omgeving --- en dat het feit dat 'gelijkheid' als 'democratie' nooit bestaan heeft in mezelf, het bewijs is dat 'gelijkheid' nooit werkelijk bestaan heeft in deze wereld als 'mijn omgeving' --- en dat ik, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te leven als 'ongelijkheid' en 'dictatoriaal' in en als 'wie ik ben' in deze wereld, een wereld heb ondersteund en gecreëerd die een reflectie is van die ongelijkheid

en daarin besef ik dat ik verantwoordelijk ben om mezelf in en als 'wie ik ben' als een levende statement/principe te veranderen van 'ongelijkheid' naar 'gelijkheid', door een proces te bewandelen en toe te passen van zelf eerlijkheid, zelf vergeving en zelf correctie, om de 'wereld' te veranderen als het evenbeeld van wie ik ben als 'gelijkheid'/'democratie'

en dus stel ik mezelf tot doel om in elk moment in te zien en te beseffen dat wat ik toesta te bestaan in mezelf is wat ik toesta te bestaan in en als de gemanifesteerde fysieke realiteit - omdat ik als 'het leven' in en als mezelf het startpunt ben van 'het leven op aarde' --- en omdat ik inzie dat de 'structuren'/'systemen'/'instituties' in deze wereld niet 'meer' kunnen zijn/bestaan dan mezelf omdat ik BESTA, ik ADEM

ik besef dat ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin het leven misbruikt, verwaarloosd en onderdrukt wordt, omdat ik mezelf als het leven in en als mezelf heb onderdrukt, misbruikt en verwaarloosd door mezelf te hebben laten hersenspoelen door het schoolsysteem in en als het geloof dat kennis en informatie over 'de wereld' en 'het leven' en 'wie ik ben' meer waard is en meer 'echt' is dan ikzelf als levend, ademend wezen

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen hoe de mensheid zichzelf als het startpunt van het leven op aarde heeft verloren - door kennis en informatie meer waarde te geven --- in en als het verlangen naar 'meer' -- en daarin het werkelijke leven als wie wij werkelijk zijn heeft verminderd

ik stel mezelf tot doel om eerlijk te zijn met mezelf in elk moment en mezelf te stoppen  wanneer ik merk dat ik kennis en informatie aan het gebruiken ben om mezelf 'meer' te doen lijken dan wie ik eigenlijk ben --- omdat ik inzie en besef dat alle kennis en informatie compleet waardeloos is en zelfs meer schade berokkend dan wat anders, wanneer het gebruikt wordt in en als eigenbelang, ter ondersteuning van het ego --- en daarin stel ik mezelf tot doel om altijd te kijken naar hoe kennis en informatie praktisch gebruikt kan worden en toegepast kan worden in deze fysieke werkelijkheid, in en als het dagelijkse leven, in functie van het creëren van een 'werkbare' werkelijkheid die het beste functionneert voor alle levende wezens

ik stel mezelf tot doel om bij te dragen aan het creëren van een schoolsysteem waarin mensen/kinderen ondersteund worden in het ontwikkelen van zelf-vertrouwen, zelf-respect, zelf-ondersteuning en zelf-inzicht --- om ervoor te zorgen dat er mensen geproduceerd worden die bestaan in en als het besef dat zij als levende wezens het startpunt zijn van het leven op aarde en daarom verantwoordelijk zijn voor het leven op aarde - en dat de 'systemen'/'instituties'/'structuren' in en als de 'menselijke samenleving' enkel het beste kunnen zijn voor allen, als en wanneer de mens in zichzelf bestaat in en als wat het beste is voor allen als eenheid en gelijkheid als een levende expressie

ik stel mezelf tot doel om ware democratie te creëren als ware 'gelijkheid' in en als een fysieke structuur hier op aarde --- door mezelf te realiseren en manifesteren als 'gelijkheid' in en als mezelf als een levende statement/principe --- en door één en gelijk te staan met kennis en informatie, in en als het besef dat kennis en informatie als 'de geest' niet 'meer' is dan mezelf, maar eerder 'minder' is omdat het nooit bestaan heeft in en als wat het beste is voor het leven op aarde -- omdat ik inzie dat de mens met al zijn kennis en informatie 'over' de wereld/het leven, het leven op aarde enkel heeft vernietigd, misbruikt, verwaarloosd en onderdrukt

ik stel mezelf tot doel om mezelf te 'aarden' door mezelf niet te laten verleiden/misleiden door 'complexe' woorden/taalgebruik/ideëen/theorieëen/uiteenzettingen - maar door steeds te kijken naar wat ECHT is, als het dagelijkse LEVEN, simpel en eenvoudig, en daarin te kijken naar de praktische toepasbaarheid van die kennis en informatie in en als het dagelijkse leven

Dag 204: Bestaat 'Democratie' wel echt?

Dit is een vervolg op "Dag 203: Het 'Volk' is Dom en kan/mag niet voor zichzelf beslissen"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik in en als mijn 'intellect', als mijn 'begrip' van de 'realiteit' die ik zie met mijn ogen, superieur ben tegenover de andere mensen die ik zie met mijn ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'democratie' en 'gelijke kansen/rechten voor alle mensen' bestaat in deze wereld - zonder in te zien dat de systemen als 'menselijke relaties' in deze wereld enkel een 'reflectie' kunnen zijn van wie de mens is in zichzelf

en ik vergeef mezelf daarin dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het startpunt van 'het systeem' in deze wereld te onderzoeken, door mezelf af te scheiden van 'democratie' en te geloven dat een systeem van gelijkheid kan bestaan 'buiten mezelf' - terwijl die 'democratie' als 'gelijkheid' niet in mezelf bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten misleiden door het 'geloof' dat 'democratie' als 'gelijkheid' bestaat in deze wereld - en nooit te hebben ingezien dat 'gelijkheid' onmogelijk kan bestaan als het niet bestaat in mezelf als een levende expressie, omdat wat hier bestaat in en als de  fysieke realiteit altijd een manifestatie is van wie ik ben in en als mezelf als het leven zelf, als het startpunt van de systemen/relaties waar ik in participeer

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de politieke structuren/systemen in deze wereld op zich niet werkelijk bestaan - en dat het leven op aarde in wezen uitgemaakt/bepaald/gevormd wordt door de daden van de mens, die voortvloeien uit wie de mens is vanbinnen --- en dat als 'gelijkheid' als 'democratie' niet bestaat in de mens, die 'democratie'/'gelijkheid' ook niet kan bestaan in en als menselijke relaties als 'de samenleving' en 'het systeem' --- en dat daarom de idee en het geloof dat we in een systeem van 'gelijke kansen en rechten' als 'democratie' bestaan, een illusie is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'wie ik ben' in en als mezelf te verloochenen en te negeren door mezelf nooit te hebben gezien als het startpunt van al de systemen/structuren/relaties/instituties in deze wereld --- door zomaar te geloven dat 'democratie'/'gelijkheid' bestaat in en als 'het systeem' omdat mijn omgeving dat zegt, en door nooit te hebben ingezien dat 'het systeem' maar zoveel 'waard' is als en gelijk staat aan elke participant in dat systeem en wie elk mens is in en als zichzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de systemen in en als de mensheid op aarde NOOIT het beste voor allen zullen/kunnen zijn als de mens niet staat/bestaat als de levende expressie van wat het beste is voor allen als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een 'wereld-beeld' te creëren in mezelf gebaseerd op geloofsystemen die ik heb gekopieerd van mijn omgeving als het school-systeem - en te geloven dat die kennis en informatie over 'het leven op aarde' 'echt' is/bestaat --- in de plaats van in te zien en te beseffen dat 'het leven op aarde' als de fysieke realiteit altijd gelijk staat aan wie ik ben in en als mezelf als een fysiek wezen en als een participant in/co-creator van het leven op aarde -- en dat de enige 'kennis' die 'echt' en betrouwbaar is, zelf-kennis/zelf-inzicht is

ik vergeef mezelf dat ik een schoolsysteem heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan dat kinderen hersenspoelt in het GELOVEN in en vertrouwen op algemene en vage kennis en informatie over hoe 'het leven op aarde werkt', in complete afscheiding van zichzelf als levende wezens/participanten in en ALS het leven op aarde -- hetgeen enkel wezens produceert die geen enkele verantwoordelijkheid nemen voor het leven op aarde omdat ze zichzelf niet erkennen als de oorsprong/het startpunt van al de systemen die het leven op aarde vormgeven/bepalen/sturen en omdat ze geloven dat 'de systemen' buiten zichzelf bestaan als een soort van 'God' die controle heeft over hen, terwijl het in wezen net het tegenovergestelde is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te vragen wat die zogezegde 'democratie' en 'gelijkheid' in de wereld waarin ik leef in feite betekent en hoe die in wezen praktisch functionneert -- door mijn verantwoordelijkheid tegenover het leven op aarde te abdiceren door 'het leven op aarde' te definieren in en als aangeleerde en gekopieerde kennis en informatie in mijn geest en door nooit het gezond verstand te hebben ingezien dat ikzelf, puur en simpel, 'het leven op aarde' ben omdat ik, als fysiek lichaam, echt besta - in tegenstelling tot kennis en informatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wat ik op school geleerd heb, nooit vanuit de praktische kant bekeken werd, in en als hoe het leven op aarde werkelijk functionneert op vlak van het dagelijkse leven van elk individu, maar in wezen 'dode kennis' was -- en dat ik op die manier op school geleerd heb dat 'kennis' als 'dode woorden/begrippen' en 'etherische/filosofische/theoretische ideëen en definities' superieur zijn aan het leven als de praktische dagelijkse toepassing van die 'begrippen' --- waardoor ik een realiteit heb toegestaan te bestaan waarin 'het systeem' als 'de menselijke samenleving' geen rekening houdt met het eigenlijke dagelijkse leven van elk individu, maar enkel waarde hecht aan en rekening houdt met de voorgeschreven kennis en informatie over wat goed/slecht, juist/fout en positief/negatief is omdat elk mens, en dan vooral de 'hooggeschoolden', zichzelf compleet hebben laten hersenspoelen in en als het geloof in en vertrouwen op kennis en informatie en daarin geen enkel benul meer hebben dat 'het leven' niet zomaar gedefinieerd/gecategoriseerd/gelimiteerd kan worden door kennis en informatie --- een blind geloof dat enkel in stand gehouden kan worden voor/bij hen die genoeg geld hebben om zichzelf af te sluiten van het eigenlijke lijden dat plaatsvindt in zovele levens in deze wereld - omdat, als zij zelf in die situatie zouden staan, zouden ze beseffen dat al die kennis en informatie in en als 'wetten', 'regels', 'ideëen', 'theorieëen' en 'definities' compleet waardeloos is als het niet op een praktische manier ondersteunend werkt en rekening houdt met de eigenlijke levens-ervaring van elk individu

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de schoolsystemen en de kennis en informatie die zij 'verkopen' in deze samenleving niet praktisch werkbaar zijn in en als het dagelijkse leven, en dat dus de 'hooggeschoolden' als de 'toekomstige leiders' van de wereld/samenleving niet afgestemd zijn op het echte leven - omdat kennis en informatie in de vorm van 'diploma's' gebruikt wordt in en als een spel van competitie en dus ter ondersteuning van het 'ego' van de mens, als het persoonlijk geloof dat 'IK gelijk heb in wat IK weet over de wereld met MIJN kennis en informatie', waarin mensen niet werkelijk geven om het leven op aarde, maar enkel om persoonlijke glorie en aanzien voor hun 'intellect' - en dat dat de reden is waarom de mensheid, ondanks al zijn 'geniëen', wetenschappers, specialisten, diplomaten en deskundigen, zelfs het basisprincipe van 'zorg dragen voor je omgeving' in het besef dat we zonder onze omgeving als de natuur en onze mede-mensen niet kunnen bestaan, niet heeft begrepen




Wordt vervolgd in Dag 205

Dag 203: Het 'Volk' is Dom en kan/mag niet voor zichzelf beslissen

Wij leven in een democratie, hetgeen functioneert onder het principe dat elke stem gehoord mag worden en dat in wezen 'het volk' zichzelf bestuurt, de 'overheid' is hierin de representatieven van 'het volk' en maken in principe beslissingen in naam van het volk. Het verschil hierin met een dictatoriaal en fascistisch regime, is zogezegd dat in een dictatoriaal/fascistisch regime ervan uitgegaan wordt dat 'het volk' in wezen te 'dom' is om voor zichzelf beslissingen te maken, en dat alles dus maar gestuurd moet worden door een kleine groep van 'intellectuelen' aan de top die het zogezegd 'allemaal beter weten'.

Maar hoe waarachtig is onze 'democratie' werkelijk? En kunnen we werkelijk in een 'democratie' bestaan, waarin ieder 'gelijk' is 'voor de wet', wanneer elk mens in wezen een 'dictator' is in zijn geest? Want, waarom is het dat er verschillende 'strekkingen' bestaan in religie, politiek, mening, opinie, levensstijl, geloof en overtuiging - en dat mensen met andere woorden het niet eens kunnen worden over het hoe, waarom en wat van het leven op aarde - als niet omdat elk mens een dictator is in zijn persoonlijke ervaringen en geloofsovertuigingen in verband met juist/fout, goed/slecht en positief/negatief, en dus bestaat in en als het geloof dat 'IK gelijk heb' en dat 'alle mensen die niet geloven wat ik geloof, ongelijk hebben en dom zijn'? Hetgeen impliceert dat elk mens, de kans gegeven, een positie van macht over anderen zou misbruiken om zijn mening/geloof/levensstijl/overtuiging op te dringen/leggen aan alle andere mensen, in de veronderstelling dat 'IK gelijk heb', waar IK ook in geloof, wat IK ook doe en zeg, wie IK ook ben --- en dat de 'dictators' in deze wereld dus enkel een aspect laten zien van wie wij eigenlijk allen zijn en waar we allen toe in staat zouden zijn omdat we het in wezen al doen in onze eigen omgeving --- we oefenen controle uit om onze omgeving vorm te geven en te schikken naar onze persoonlijke verlangens, waarin we andere wezens gebruiken/misbruiken in de veronderstelling/het geloof dat zij en hun 'intellect'/geloof/geest 'minder' is dan de onze.

Het ego zal altijd, gemakshalve, geloven dat IK 'alles weet' en dat IK 'beter/slimmer/inzichtvoller ben dan een ander' - maar zal NOOIT de stap zetten van zichzelf werkelijk in de schoenen te verplaatsen van een ander om een waarachtig inzicht te hebben in hoe de realiteit werkelijk functioneert en in wie 'andere mensen' werkelijk zijn en waarom --- omdat dat zou impliceren dat het zijn gevoel/ervaring van 'controle', 'macht' en 'superioriteit' zou moeten opgeven, omdat dat gevoel gebaseerd is op GELOOF en OVERTUIGING en niet op praktisch inzicht en dus met andere woorden niet 'echt' is.

Dus, is het niet ironisch en fascinerend hoe we, in ons individueel geloof in ons GELIJK en 'superieur intellect', een wereld hebben gecreëerd van chaos en verdeeldheid en een systeem hebben gecreëerd dat verre van 'superieur' of 'intelligent' is, maar in wezen compleet dysfunctioneel, als het compleet tegenovergestelde van wat elk van ons in zichzelf gelooft over wie we zijn - want, iedereen weet het beter, maar niemand weet/ziet/begrijpt wat het beste is voor allen, omdat niemand wil kijken naar het 'grotere plaatje', niemand wil het geheel overwegen, we staren ons enkel blind op 'IKKE' en 'MIJN geloofsovertuigingen, meningen, opinies, kennis en ideëen' --- geloofsovertuigingen, meningen, opinies, kennis en ideëen die spijtig genoeg niet compatibel zijn met de eigenlijke werkelijkheid die ons allen bindt.

En dus, geen wonder dat ons zogezegd 'superieur' systeem van 'gelijkheid' als 'democratie' geen wereld heeft gecreëerd die werkelijk het beste is voor allen, en waarin wezens werkelijk bestaan in gelijkheid en harmonie - omdat die 'democratie'/'gelijkheid' niet bestaat in de mens, in de participant van/in het systeem, als het startpunt van het systeem --- omdat elk mens in zichzelf in wezen een dictator is in en als het 'ego'. En, als de mensen in dat 'democratische systeem' geen consideratie hebben voor al het leven op aarde in en als eenheid en gelijkheid - hoe kunnen er dan ooit beslissingen gemaakt worden in dat systeem die het beste zijn voor ALLEN? Het enige wat dit zal produceren is conflict, waarin uiteindelijk degenen die het luidst roepen en het meeste drukkingskracht hebben, op welke manier dan ook, de 'strijd' zullen winnen.



Wordt vervolgd in Dag 204

Dag 152: Het Leven of de Dood

Dit is een verderzetting van "Dag 151: Wat zijn mijn Prioriteiten?"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'eerlijkheid' als wat ik geleerd heb van mijn omgeving, in en als het mezelf vergelijken met 'andere mensen', te gebruiken als validatie en rechtvaardiging en excuus voor het uitvoeren van mijn verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor mijn leven, mijn bestaan, als mezelf, en dat 'de mensheid' als wat ik zie met mijn ogen als een beeld, de illusie is, als het systeem van rechtvaardiging en validatie voor eigenbelang -- maar dat het nog steeds ik is in mezelf die de beslissing maakt of ik al dan niet mezelf zal laten sturen en beïnvloeden door dat systeem of zal ik blijven staan, stabiel en zelfzeker in en als mezelf als het leven zelf als zelf-verantwoordelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet duidelijk te zijn met mezelf over wat mijn prioriteiten zijn, waardoor ik een deur oplaat voor mezelf om mij te laten sturen door energie als verlangens, door te bestaan in en als twijfelachtigheid en onzekerheid - omdat ik eigenlijk niet wil loslaten van bepaalde verlangens en omdat ik weet dat als ik duidelijk en eerlijk zou zijn met mezelf over wie ik ben in mezelf, dat ik mezelf dan niet meer op die manier voor de gek zou kunnen houden, omdat ik dan werkelijk geconfronteerd zou worden/zijn met de waarheid van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-oneerlijk te zijn door niet duidelijk te zijn met mezelf in het geschreven en gesproken woord over wie ik ben als de BESLISSING die ik maak voor mezelf in elk moment van ademhaling die bepaalt wie ik ben in deze wereld, in en als mezelf als levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat een gebrek aan duidelijkheid met mezelf in verband met wie ik ben als de beslissing die ik LEEF, in termen van of ik sta als wat het beste is voor allen of als eigenbelang en ego, in wezen zelf-oneerlijkheid is en dat ik daarin dus zowieso de beslissing heb gemaakt dat ik besta in en als ego - en dat het opstaan als het leven zelf als wat het beste is voor allen, een duidelijke beslissing is die ik maak voor mezelf in elk moment van ademhaling, waarin ik in elk moment aan mezelf bewijs wie ik ben, en dat ik te betrouwen ben met het leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' van mezelf af te scheiden door te hopen en te geloven dat 'het leven' mij wel zal toelaten en aanvaarden en vergeven, waarin ik de statement heb gemaakt in en voor mezelf dat ik een 'nietige slaaf' ben van één of andere 'God'/'entiteit' en dus zelf niet eens besta omdat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf in en als mijn bestaan -- in de plaats van te beseffen dat 'opstaan als het leven zelf' en 'zelf-realisatie' wil zeggen dat ik opsta als MEZELF als het leven dat ik ben, het bestaan dat ik ben, de wezenlijkheid die ik ben, niet als één of andere kracht/macht afgescheiden van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de mensheid de manifestatie is van mijn verlangen om iets te ervaren in afscheiding van mezelf, het verlangen om zelf-oneerlijk te zijn, als het excuus dat ik schijnbaar kan gebruiken om dat verlangen te valideren - door mezelf ervan te overtuigen dat ik 'niet alleen ben' en dat omdat 'andere mensen ook zo zijn/doen, ik dat ook mag' --- waarin ik mijn hele bestaan in de handen van een 'hogere macht'/'kracht' heb gelegd en totaal geen verantwoordelijkheid heb genomen voor mijn bestaan en mijn daden in en als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik de stelling/het geloof dat 'het niet eerlijk is', in en als het mezelf vergelijken met 'andere mensen', te gebruiken om mijn verlangens te valideren -- door mezelf te identificeren met het principe van 'eerlijkheid' als hoe het mij aangeleerd geweest is door mijn ouders/omgeving tijdens mijn kindertijd


wordt vervolgd in Dag 153

Dag 106: "Ik heb te weinig tijd" Zelf-correctie

Dit is een verderzetting van Dag 105



wanneer en als het gevoel/de ervaring van gehaastheid en stress, opwinding en spanning opkomt in mezelf in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd', dan stop ik en ik adem, ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik besef dat dit karakter enkel bestaat in en als het ego als het verlangen naar erkenning, waarin ik aldus in en als een energetische polariteit besta van opwinding en angst  in en als toekomst en verleden als beelden in mijn geest

aldus stel ik mezelf tot doel om in elk moment te beseffen dat ik HIER ben, alleen in en als mezelf - en dat elk moment telt  omdat ik enkel besta in en als het moment

wanneer en als de gedachte/het beeld in mijn geest opkomt van 'wat ik nog allemaal moet doen' als al mijn taken en de energetische ervaring van gehaastheid als opwinding, stress en spanning, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat deze beelden/gedachten afkomstig zijn uit het verlangen naar erkenning van het ego dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn expressie als 'wat ik doe', om mijn expressie aldus te gebruiken in mijn zoektocht naar aandacht/aanzien/erkenning van 'andere mensen' -- ik besef dat de beelden van 'andere mensen 'in mijn gedachten mijn eigen creatie zijn en dat ik aldus enkel verlang naar erkenning van mezelf

aldus stel ik mij tot doel te stoppen met het zoeken naar erkenning ergens in de toekomst in en als beelden in mijn gedachten en energetische ervaringen in mezelf - en te beseffen dat 'erkenning' niet ergens buiten mezelf ligt in 'andere mensen' --- ik sta op in en als zelf-verantwoordelijkheid door één en gelijk te staan met de beelden van andere mensen in en als mijn gedachten en aldus één en gelijk te staan met 'erkenning' -- omdat ik besef dat de enige erkenning die echt kan zijn, zelf-erkenning is, want ik besef en realiseer wat de consequenties zijn van het mezelf afscheiden van 'erkenning' als het 'zoeken naar erkenning buiten mezelf', dit manifesteerd namelijk enkel leugenachtigheid en inconsistentie in mijn expressie omdat ik mezelf hierin zal presenteren als een 'beeld' om erkenning te krijgen van 'andere mensen', en de waarheid van mezelf zal onderdrukken in mezelf, als hoe de waarheid van wat er werkelijk gebeurt in de wereld/het geld-systeem bedekt wordt door de media omdat de media zich enkel bezig houdt met het presenteren van een 'goed' beeld om mensen een 'goed' gevoel te geven

wanneer en als ik het beeld van 'andere mensen' zie opkomen in mijn geest, waarin ik mezelf als een beeld beoordeel 'gezien door hun ogen', te stoppen in mezelf en te ademen - en mezelf niet toestaan op dit beeld/deze gedachte te reageren met een innerlijke ervaring van opwinding/angst, omdat ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor deze beelden van 'andere mensen' in en als mijn geest als wat ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd als een overlevings-techniek in relatie met/reactie op mijn omgeving als mijn familie -- en aldus besef ik dat dit gedachte-construct als het verlangen naar erkenning en angst van afkeuring/afwijzing niet is wie ik werkelijk ben en dat het in wezen een 'overlevings-programma' is dat ik in mij heb laten programmeren in mijn interactie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd

ik stel mij tot doel dit overlevingsmechanisme als gedachte-construct/persoonlijkheidsconstruct in mezelf te stoppen en op te staan in en als mezelf in elk moment van ademhaling als een levend wezen, als wat het beste is voor allen in en als mezelf - en dus niet te bestaan als een reactief systeem, geleid en beinvloed door energetische reacties in en als voorgeprogrammeerde gedachten, omdat ik besef dat dit enkel leugenachtigheid manifesteerd in en als de mensheid, waarin mensen zich continu anders voordoen dan wie ze zijn als een overlevings-mechanisme ter bescherming van hun persoonlijke verlangens en angsten

wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik aan het racen ben in mijn geest om 'vanalles gedaan te krijgen' en dat ik hierin besta in en als het verlangen naar erkenning -- ik besef dat dit verlangen naar erkenning en aldus de ervaring van gehaastheid, stress en spanning niet is wie ik werkelijk ben, en aldus breng ik mezelf steeds weer terug HIER in en als het moment van ademhaling, één en gelijk met de fysieke beweging van mezelf in en als het moment, in en als het besef dat de beelden in mijn geest enkel het ego is dat op zoek is naar een energetische opwinding/oplading

ik stel mij tot doel het proces te doorlopen/bewandelen van mezelf volledig HIER te brengen als een levend wezen, als het leven zelf, in en als het moment van ademhaling -- door de toepassing van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, en mezelf volledig en helemaal uit de geest als beelden/gedachten en energetische ervaringen/reacties te halen/wandelen

wanneer en als ik beelden/gedachten aan de toekomst als 'wat ik straks nog ga/moet doen'  zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat die beelden/gedachten enkel bestaan in en als het ego als het 'beeld' dat ik van mezelf gecreëerd heb in mijn geest, dat op zoek is naar een energetische 'fix'/oplading --- ik sta stabiel in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een beeld ben, ik ben fysieke expressie die enkel bestaat in en als elk moment van ademhaling -- en dus elke gedachte die mij 'weghaalt' van de fysieke ervaring/expressie van mezelf hier, en die een energetische ervaring genereert in mezelf als een verlangen naar of weerstand tegen de toekomst, is het systeem van het ego en niet wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam

ik stel mij tot doel mezelf in elk moment van ademhaling uit te drukken als het fysieke lichaam, en aldus niet te bestaan in en als beelden in mijn geest van verleden en toekomst - omdat ik besef dat ik in en als die beelden mezelf altijd zal laten bewegen/beinvloeden door energetische reacties als 'wat ik wil' en 'wat ik niet wil', 'waar ik naar verlang' en 'waar ik angst van heb' - waarin ik enkel dingen zal doen die het ego ondersteunen en niet wat het beste is voor allen --- hetgeen de reden/oorzaak is van waarom de mensheid nog nooit werkelijk zichzelf heeft ingezet voor het creëren van een betere wereld, omdat elk mens zich altijd liet leiden door zijn geest, als het ego, als persoonlijke gevoelens en verlangens, en aldus nooit deed wat het beste is voor allen, maar enkel deed waar hij/zij persoonlijk erkenning bij zou krijgen

ik besef dat de fysieke expressie van mezelf HIER steeds constant en stabiel is, niet negatief noch positief, alleen maar HIER, en dat elke innerlijke energetische ervaring in mezelf ALTIJD een reactie is op een beeld/gedachte in mezelf --- aldus stel ik mij tot doel om elke gedachte/beeld in mezelf te stoppen en aldus elke energetische ervaring/reactie te stoppen in mezelf, zodat ik mezelf stop als een slaaf van energie, en opsta als een levend wezen, in en als absolute zelf-besturing, zelf-bepaling en zelf-verantwoordelijkheid in elk moment van ademhaling, met geen enkele kleine energetische ervaring die invloed heeft op mijn expressie - omdat ik besef dat het systeem van energie, als gedachten, gevoelens en emoties een voorgeprogrammeerd systeem is en ik sta mezelf niet toe te bestaan als een systeem, ik ben het leven als eenheid en gelijkheid


wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, in en als gedachten/beelden aan/van de toekomst, waarin ik vlugvlug iets probeer af te werken, om iets anders te kunnen doen, dan stop ik en ik adem -- en ik besef dat deze ervaring van gehaastheid, stress en spanning in en als het verlangen naar de toekomst enkel een excuus is dat de geest gebruikt om mij weg en af te leiden van mezelf HIER, zodat ik mezelf niet zal realiseren als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het moment HIER, omdat ik besef dat er niets belangrijker of 'meer' of 'beter' of 'meer speciaal' is dan het moment HIER, want het moment HIER in en als de fysieke ervaring van mezelf is al wat echt bestaat --- dus elke energetische ervaring in mezelf heeft als enige doel om mezelf weg te leiden van mezelf als de fysieke substantie door de illusie te creëren dat er 'meer' is, in 'de toekomst', terwijl de toekomst in wezen niet eens bestaat

ik stel mij tot doel steeds HIER te zijn in en als zelf-expressie - omdat ik besef dat ik al wat ik in en als het moment als ademhaling beter en efficienter zal doen, dan wanneer ik in mijn gedachten al bezig ben met het volgende moment als 'wat ik nog moet doen', waardoor ik mijn werk slordig afwerk en maar vlugvlug erdoor vlieg, hetgeen zeker niet het beste is voor allen --- omdat ik hierin ook niet verder ZIE dan mijn persoonlijke belangen als wat IK WIL in mijn toekomst als mijn verlangen naar erkenning voor mijn werk, en aldus ook niet ZIE wat het beste is voor allen, hetgeen ik enkel kan zien wanneer en als ik loslaat van het ego als de geest als gedachten/beelden van verleden en toekomst en energetische ervaringen van sress, gehaastheid, opwinding en spanning

ik stel mij tot doel mezelf te vertragen, de tijd te vertragen in en als mezelf - en te beseffen dat het 'grote' in het kleine zit, het 'grote' zit in de details, in het allerkleinste - en dat de geest/het ego altijd GROOOOT zal willen gaan/hebben/zijn, en dus alles in één keer zal willen doen, in en als de houding van de consumptiemaatschappij waarin alles snelsnelsnel moet gaan en ik altijd mijn energetische 'fix' wil hebben/krijgen en daarin het leven zelf voorbijloopt, het leven dat in de details zit, in het kleine dat HIER bestaat, in en als nederigheid --- in het besef dat het kleine het grote creëert/onderbouwd en dat het 'grote' aldus niet echt bestaat en maar een ego-illusie is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf