Dag 635: Hoe Creëren we de Gedragsstoornis van Luiheid?

En dit is hoe het beoordelen van wat je doet en jezelf identificeren met hoe je je 'prestaties' beoordeelt, kan leiden tot uitstelgedrag en stagnatie en 'gebrek aan motivatie' -- hetgeen in wezen gewoon uitvloeisels zijn van de angst die je voelt vanbinnen in relatie tot je eigen beoordelingen over jezelf. En de oplossing hier ligt dus in het veranderen van die relatie die je met jezelf gevormt hebt zodat je tot rust kan komen en stabiliteit en kalmte kan ervaren wat je ook doet - of je nu 'stilzit en niets doet' of druk bezig bent aan een groot project.

Uit Dag 634: Hoe kan Prestatiegerichtheid leiden tot Uitstelgedrag?

Dus, hoe en waarom is het dat we een alternatief 'ego' creëren binnenin onszelf dat in afscheiding bestaat van wie we eigenlijk zijn vanbinnen, gebaseerd op wat we 'doen' in deze realiteit? Met andere woorden, hoe en waarom is het dat er in onze geest een alternatieve realiteit bestaat waarin we geloven dat de dingen die we doen een specifieke waarde geven aan 'wie we zijn'? Waarom is dus ons 'doen' afgescheiden van ons 'zijn', door de beoordelingen die we geven aan wat we 'doen' in de fysieke werkelijkheid, waarin we gaan geloven dat wanneer we specifieke dingen 'doen' en bijvoorbeeld onszelf kunnen definieren als 'hardwerkend' of 'gemotiveerd' of 'productief', dat we dan 'meer' zijn dan wanneer we specifieke dingen niet doen, of onszelf definieren als zijnde 'lui', 'onproductief', 'apatisch' en 'traag'?

Een groot deel van het 'waarom' van dit vraagstuk  zou uiteraard te maken hebben met geld en overleving en met het feit dat je om te overleven in deze wereld en om geld te verdienen dingen moet 'doen', je moet je inzetten en jezelf bewegen. Dus, vanuit dat perspectief heeft de 'positieve waarde' die we geven aan het 'doen' van dingen en het neerzetten, creëren en bewegen van dingen in wezen te maken met onze drang naar overleving en is de negatieve waarde verbonden met het zogezegd 'niets doen', 'lui zijn', 'ongemotiveerd zijn' en 'niets neerzetten of creëren' in wezen een angst om niet te overleven.

Maar wat dan eigenaardig is, is dat we vergeten lijken te zijn dat deze primitieve ingesteldheid van overleving datgene is dat onze ervaring bepaalt in relatie tot onze zelf-beweging in de fysieke werkelijkheid, en dat we uiteindelijk onszelf gaan identificeren met die ervaringen die voortvloeien uit het overlevingsinstinct dat geprogrammeert zit in ons onderbewustzijn. We vergeten met andere woorden dat die ervaringen niet eigenlijk zijn wie we zijn als wezen, maar eerder het 'systeem' is dat in onze geest bestaat en dat voorgeprogrammeerd is om te zorgen voor onze overleving.

Het probleem waar we dan mee te maken hebben is dat ons 'doen' en onze fysieke beweging, motivatie en 'productiviteit' in onze fysieke realiteit dan aangedreven zal worden vanuit een verlangen om de positieve waarde te kunnen ervaren die in onze onderbewuste geest verbonden is met het vooruitzicht van 'overleving' en dus met het 'doen' van dingen en productief zijn, enzovoort - en vanuit een angst om de negatieve waarde te ervaren die in ons onderbewustzijn verbonden is met 'niets doen', 'beslissingloosheid', twijfel en 'luiheid'.

Deze polariteit van verlangen en angst van de waarde-oordelen waar wij onszelf in onze eigen geest mee identificeren maakt dan dat de motivatie achter de dingen die we doen, en hoe we die dingen doen, gecorrumpeerd is door achterliggende redenen die verscholen liggen in ons onderbewustzijn, en dat we daardoor zelf niet werkelijk staan als het absolute bepalende en sturende principe van onze eigen daden. Dit wil zeggen dat ons interne mechanisme waarin en waarmee we beslissingen maken en onze handelingen op basis van die beslissingen aangedreven wordt door allerhande ervaringen en gedachten die in onze eigen geest bestaan maar waar we ons zelf niet eens van bewust zijn -- hetgeen dan kan resulteren in gedragsstoornissen zoals 'luiheid', apathie, lethargie en uitstelgedrag.

Dag 634: Hoe kan Prestatiegerichtheid leiden tot Uitstelgedrag?

In de voorgaande blog hebben we vastgesteld dat de kernoorzaak of eerder het kernprobleem dat ligt in het gedrags- en ervaringspatroon van zelf-twijfel, stagnatie en onzekerheid in het maken van beslissingen en het motiveren en bewegen van jezelf in je leven - is niet zozeer het stagneren  en gebrek aan motivatie of zelf-beweging op zich, maar eerder de emotionele patronen die er aan de grondslag van liggen -- namelijk de zelf-twijfel en zelf-onzekerheid die een gevolg en resultaat zijn van het identificeren van jezelf met wat je 'doet' en wat je 'presteert' en 'produceert' en neerzet in de fysieke werkelijkheid.

Het probleem ligt in het geloven dat sommige dingen beter zijn dan andere dingen, en dat je dus wanneer je sommige dingen doet beter bent dan wanneer je andere dingen doet. Op die manier creëer je immers een angst in jezelf van de dingen die je beoordeeld hebt als zijnde zogezegd 'minder' of van mindere waarde dan de dingen die je hebt gecategoriseerd als zijnde 'beter' of van superieure waarde - omdat je jezelf identificeert met die beoordelingen in je geest over wat je 'doet'.

De gevolgen die dit gedachtenpatroon dan creëert is dat je, als je bijvoorbeeld 'stillzitten en niets doen' hebt beoordeeld in je geest als iets negatiefs en iets slecht en van mindere waarde dan 'productief zijn', 'dingen doen' , 'presteren' en 'dingen creëren/maken' - dan ga je uiteindelijk gestresseerd rondlopen omdat je angst hebt van het 'niets doen' en van het 'stilzitten', want waar je in feite angst van hebt is van je eigen beoordelingen over dat 'niets doen' en 'stilzitten' en dus van jezelf als je zou 'niets doen en stilzitten'.

Die ervaring van stress creëert uiteindelijk een onaangenaam gevoel in jezelf waardoor je uiteindelijk 'geen zin' gaat hebben in het 'doen' en 'maken' en 'presteren' omdat je je alleen maar onder druk gezet voelt en al wat je eigenlijk nog wil is om je gewoon een beetje beter te kunnen voelen.

Dit verlangen om je gewoon een beetje beter te kunnen voelen en in feite de stress die je ervaart in jezelf te ontvluchten, resulteert dan in wat men noemt 'uitstelgedrag' en snel afgeleid zijn door kortstondig entertainment. Je zal je namelijk willen 'verliezen' in iets, zodat je voor een moment gewoon weg kan geraken van de stress, angst en druk die je voelt vanbinnen, hetgeen je makkelijk kan doen door bijvoorbeeld op het internet te surfen of een film te kijken of een spelletje te spelen op je telefoon.

En dit is hoe het beoordelen van wat je doet en jezelf identificeren met hoe je je 'prestaties' beoordeelt, kan leiden tot uitstelgedrag en stagnatie en 'gebrek aan motivatie' -- hetgeen in wezen gewoon uitvloeisels zijn van de angst die je voelt vanbinnen in relatie tot je eigen beoordelingen over jezelf. En de oplossing hier ligt dus in het veranderen van die relatie die je met jezelf gevormt hebt zodat je tot rust kan komen en stabiliteit en kalmte kan ervaren wat je ook doet - of je nu 'stilzit en niets doet' of druk bezig bent aan een groot project.