Dag 686: Waarom Jaag je jezelf Op om Sneller te gaan dan Fysiek Mogelijk is?

Herken je dat gevoel van stress en gejaagdheid wanneer je aan het werken bent aan een project, en je het gevoel hebt dat er zoveel te doen is maar je veel te weinig doet in de tijd die je hebt ook al werk je de hele tijd en doe je wat je kan om het zo snel mogelijk vooruit te doen gaan?

In de voorgaande blogs heb ik de cyclus omschreven die zich kan afspelen in relatie tot het beginnen aan een project en al snel het gevoel krijgen dat 'niets lukt' en dat je wil opgeven, en ik heb daarbij ook gedeeld hoe je jezelf kan ondersteunen om die cyclus te doorbreken en overstijgen zodat je je eigen geest jouw potentieel niet laat saboteren.

En in deze blog open ik een nieuwe/andere ervaring die kan ontstaan wanneer je dan bezig bent met het uitwerken van en het vormgeven aan een bepaald project en je bent gemotiveerd en je weet dat je het kan. Deze ervaring is iets wat ik zelf heb ondervonden nadat ik mezelf heb toegepast in het doorzetten en het doorbreken van de cyclus van opgeven.

Ik merkte dat ik mij opgejaagd en gehaast begon te ervaren en gedragen in relatie tot het project waaraan ik aan het werken was en dat ik stress aan het produceren was in mezelf. En toen ik via schrijven onderzocht wat die stress was en wat er dus in mijn geest aan het gebeuren was, ondervondt ik dat ik mezelf aan het opjagen was door allerlei beelden naar mijn hoofd te slingeren in verband met wat ik allemaal gedaan moet krijgen.

Ik dacht de hele tijd aan al de dingen die ik nog moest doen om dit project te kunnen afronden en daarin was ik mezelf stress aan het aanjagen, omdat ik in feite van mezelf verwachtte dat ik al die dingen onmiddellijk gedaan zou krijgen, ook al is dat fysiek gewoon onmogelijk.

Mijn geest was geen rekening aan het houden met de fysieke realiteit die zich maar stap voor stap en adem voor adem kan ontvouwen, en was eerder bezig met constant te zeggen van 'komaan, kijk naar al de dingen die je nog moet doen!', en was me zelfs bijna een schuldgevoel aan het aanpraten over mijn onvermogen om alles onmiddellijk gedaan te krijgen.

Deze ervaring is problematisch, omdat ik mij uiteindelijk gestresseerd voel en niet enkel dat, maar ik ben soms meer bezig met het denken aan al de dingen die ik gedaan moet krijgen dan dat ik mij concentreer op waar ik praktisch gezien mee bezig ben in het moment zelf. Die stress is dus niet enkel onaangenaam maar ook afleidend en zelf-saboterend.

In de volgende blog bekijk ik hoe het is dat de geest zo'n ervaring creëert, hoe het functioneert en wat er eigenlijk werkelijk gebeurt in die ervaring van opgejaagdheid en stress.

Dag 635: Hoe Creëren we de Gedragsstoornis van Luiheid?

En dit is hoe het beoordelen van wat je doet en jezelf identificeren met hoe je je 'prestaties' beoordeelt, kan leiden tot uitstelgedrag en stagnatie en 'gebrek aan motivatie' -- hetgeen in wezen gewoon uitvloeisels zijn van de angst die je voelt vanbinnen in relatie tot je eigen beoordelingen over jezelf. En de oplossing hier ligt dus in het veranderen van die relatie die je met jezelf gevormt hebt zodat je tot rust kan komen en stabiliteit en kalmte kan ervaren wat je ook doet - of je nu 'stilzit en niets doet' of druk bezig bent aan een groot project.

Uit Dag 634: Hoe kan Prestatiegerichtheid leiden tot Uitstelgedrag?

Dus, hoe en waarom is het dat we een alternatief 'ego' creëren binnenin onszelf dat in afscheiding bestaat van wie we eigenlijk zijn vanbinnen, gebaseerd op wat we 'doen' in deze realiteit? Met andere woorden, hoe en waarom is het dat er in onze geest een alternatieve realiteit bestaat waarin we geloven dat de dingen die we doen een specifieke waarde geven aan 'wie we zijn'? Waarom is dus ons 'doen' afgescheiden van ons 'zijn', door de beoordelingen die we geven aan wat we 'doen' in de fysieke werkelijkheid, waarin we gaan geloven dat wanneer we specifieke dingen 'doen' en bijvoorbeeld onszelf kunnen definieren als 'hardwerkend' of 'gemotiveerd' of 'productief', dat we dan 'meer' zijn dan wanneer we specifieke dingen niet doen, of onszelf definieren als zijnde 'lui', 'onproductief', 'apatisch' en 'traag'?

Een groot deel van het 'waarom' van dit vraagstuk  zou uiteraard te maken hebben met geld en overleving en met het feit dat je om te overleven in deze wereld en om geld te verdienen dingen moet 'doen', je moet je inzetten en jezelf bewegen. Dus, vanuit dat perspectief heeft de 'positieve waarde' die we geven aan het 'doen' van dingen en het neerzetten, creëren en bewegen van dingen in wezen te maken met onze drang naar overleving en is de negatieve waarde verbonden met het zogezegd 'niets doen', 'lui zijn', 'ongemotiveerd zijn' en 'niets neerzetten of creëren' in wezen een angst om niet te overleven.

Maar wat dan eigenaardig is, is dat we vergeten lijken te zijn dat deze primitieve ingesteldheid van overleving datgene is dat onze ervaring bepaalt in relatie tot onze zelf-beweging in de fysieke werkelijkheid, en dat we uiteindelijk onszelf gaan identificeren met die ervaringen die voortvloeien uit het overlevingsinstinct dat geprogrammeert zit in ons onderbewustzijn. We vergeten met andere woorden dat die ervaringen niet eigenlijk zijn wie we zijn als wezen, maar eerder het 'systeem' is dat in onze geest bestaat en dat voorgeprogrammeerd is om te zorgen voor onze overleving.

Het probleem waar we dan mee te maken hebben is dat ons 'doen' en onze fysieke beweging, motivatie en 'productiviteit' in onze fysieke realiteit dan aangedreven zal worden vanuit een verlangen om de positieve waarde te kunnen ervaren die in onze onderbewuste geest verbonden is met het vooruitzicht van 'overleving' en dus met het 'doen' van dingen en productief zijn, enzovoort - en vanuit een angst om de negatieve waarde te ervaren die in ons onderbewustzijn verbonden is met 'niets doen', 'beslissingloosheid', twijfel en 'luiheid'.

Deze polariteit van verlangen en angst van de waarde-oordelen waar wij onszelf in onze eigen geest mee identificeren maakt dan dat de motivatie achter de dingen die we doen, en hoe we die dingen doen, gecorrumpeerd is door achterliggende redenen die verscholen liggen in ons onderbewustzijn, en dat we daardoor zelf niet werkelijk staan als het absolute bepalende en sturende principe van onze eigen daden. Dit wil zeggen dat ons interne mechanisme waarin en waarmee we beslissingen maken en onze handelingen op basis van die beslissingen aangedreven wordt door allerhande ervaringen en gedachten die in onze eigen geest bestaan maar waar we ons zelf niet eens van bewust zijn -- hetgeen dan kan resulteren in gedragsstoornissen zoals 'luiheid', apathie, lethargie en uitstelgedrag.

Dag 557: Wat is Echt Success? - Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

 Dag 557: Wat is Echt Success? 

Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

In de voorgaande blog had ik het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid toegepast in het onderzoeken hoe het is dat ik het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' creëer in mezelf als een emotionele ervaring in relatie tot de projecties en ideaalbeelden die ik in mijn geest van mezelf maak - waarvoor ik in deze blog zal overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving zodat ik mezelf ervan gewaar kan maken wanneer en hoe ik participeer in dit zelf-saboterende construct in mijn geest en zodoende een praktische oplossing kan gaan zoeken om dit patroon/construct te corrigeren en veranderen in mezelf -- en aldus ervoor te zorgen dat ik niet in een continue interne strijd en conflict besta tussen 'falen' en 'success' als gevoelens en emotionele ervaringen, maar dat ik leef en besta als een levende uitdrukking van Success als een levende statement van mezelf die niet zomaar kan omschakelen naar bijvoorbeeld 'falen' --- maar die consistent en onveranderlijk is.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

Wordt Vervolgd in Dag 558