Living BALANCE

This is a continuation of my previous blog "Fear of the Homeless"

Why don't I see 'taking care of myself' and 'doing what is necessary to be done to change the world', like blogging, vlogging, coaching, etc., as also 'my job'?

I mean, why do I keep on expecting or waiting for myself to somehow 'want to do it', rather than forcing myself to do it in the same way I force myself to get up everyday to go to work and do the work that's necessary to be done at my 'job'?

Nobody said that 'changing the world' is something I have to 'like' or even 'want' lol. It's just 'what's necessary to be done'. Just like with any job. You gotta get up every morning, and wash yourself, put clothes on, get in your car, drive to work and then spend like eight hours doing all sorts of stuff and following all sorts of orders and instructions. And that's like eight, nine, ten hours a day!

And, yes, it's unfortunate that the job you do doesn't already include or exist in the context of what is best for all. And that, outside of those ten hours a day that we spend on our 'system job', we have to now also work on changing that system, which requires equal dedication, commitment and consistency as your 'system job'. It also requires us to 'show up' every day and 'do the work'. Because, if it relies on what we 'want' or 'like' or 'feel like' doing, it's just not going to get done. Just like, most likely, if you showing up to your job everyday relied on what you felt like doing, you probably wouldn't do it. Or you'd at least probably show up later, work less, and put less effort into it.

And yes I do see the time that I am not at work as my 'leisure time'. The time I need to 'recharge'. By doing the things that I WANT to do, rather than HAVE TO do. And so I will fit in doing things like blogging and vlogging, doing my Mind Construct and working on my coaching business according to what I 'feel like' doing, rather than sort of scheduling it in the way that I do my job - where it's also a point of 'have to'. Where I HAVE TO show up at a certain time to do certain things and get a certain 'job done'. And where I can't just wander off, distracting myself with other things, just like I can't do that at my system job.

The way I see it, this 'need for leisure time' outside of work, is more a consequence of me not actually taking proper care of myself WHILE I am at work. Where I often for instance over-exert myself in my tasks, or don't take a bathroom/lunch/food break when my body is actually asking for it or when I reasonably can and should. And where I am just overall not very  comfortable or settled within myself, and so am in a sort of constant state of 'stress' or 'tension'. And it's only when I get home that all that tension and stress 'releases' and I feel like now I get to 'relax' and 'get comfortable'.

But then that 'relaxation' and 'comfort' just goes overboard and into the extreme as it tries to compensate for the excessive amounts of stress and tension I was placing myself under all day. While, ideally, I should be stable, comfortable and relaxed all day, so that when I come home there isn't that sense of RELIEF, because I wouldn't NEED it.

Because really, within this polarity of STRESS AND TENSION while at work and then ABSOLUTE RELAXATION AND COMFORT when I'm home, I'm actually two times a slave. I am a wage-slave as I slave away at my job, and I am a slave to whatever points of 'entertainment' I believe I need to 'unwind' and 'chill out'. But above all, I am a slave to the mind, as within neither points, I am really 'alive'. I'm just a slave to energy.

So essentially, what I need is 'balance'. A little bit of the structure and dedication and 'have to' from my system job into my time outside of work, and a little bit of the relaxation and comfort from my time outside of work into my system job. Balancing it out. So that, in a way it doesn't matter what I do or where I do it. Whether it's labeled 'work' or 'leisure time'. What matters is that I am balanced on the inside. And that 'balance' isn't this energy-game that I play between 'stress' and 'relaxation', but that it's actually something that I live in a constant and consistent way. Within properly taking care of myself in every moment, no matter where I am or what I am doing. And so essentially not treating myself like 'just a slave', but honoring myself through listening to my real physical needs. 'Doing the work' and 'doing what's necessary to be done', but at the same time also taking care of myself and making sure that I am comfortable and relaxed and not placing any pressure or tension or stress on myself.

Dag 634: Hoe kan Prestatiegerichtheid leiden tot Uitstelgedrag?

In de voorgaande blog hebben we vastgesteld dat de kernoorzaak of eerder het kernprobleem dat ligt in het gedrags- en ervaringspatroon van zelf-twijfel, stagnatie en onzekerheid in het maken van beslissingen en het motiveren en bewegen van jezelf in je leven - is niet zozeer het stagneren  en gebrek aan motivatie of zelf-beweging op zich, maar eerder de emotionele patronen die er aan de grondslag van liggen -- namelijk de zelf-twijfel en zelf-onzekerheid die een gevolg en resultaat zijn van het identificeren van jezelf met wat je 'doet' en wat je 'presteert' en 'produceert' en neerzet in de fysieke werkelijkheid.

Het probleem ligt in het geloven dat sommige dingen beter zijn dan andere dingen, en dat je dus wanneer je sommige dingen doet beter bent dan wanneer je andere dingen doet. Op die manier creëer je immers een angst in jezelf van de dingen die je beoordeeld hebt als zijnde zogezegd 'minder' of van mindere waarde dan de dingen die je hebt gecategoriseerd als zijnde 'beter' of van superieure waarde - omdat je jezelf identificeert met die beoordelingen in je geest over wat je 'doet'.

De gevolgen die dit gedachtenpatroon dan creëert is dat je, als je bijvoorbeeld 'stillzitten en niets doen' hebt beoordeeld in je geest als iets negatiefs en iets slecht en van mindere waarde dan 'productief zijn', 'dingen doen' , 'presteren' en 'dingen creëren/maken' - dan ga je uiteindelijk gestresseerd rondlopen omdat je angst hebt van het 'niets doen' en van het 'stilzitten', want waar je in feite angst van hebt is van je eigen beoordelingen over dat 'niets doen' en 'stilzitten' en dus van jezelf als je zou 'niets doen en stilzitten'.

Die ervaring van stress creëert uiteindelijk een onaangenaam gevoel in jezelf waardoor je uiteindelijk 'geen zin' gaat hebben in het 'doen' en 'maken' en 'presteren' omdat je je alleen maar onder druk gezet voelt en al wat je eigenlijk nog wil is om je gewoon een beetje beter te kunnen voelen.

Dit verlangen om je gewoon een beetje beter te kunnen voelen en in feite de stress die je ervaart in jezelf te ontvluchten, resulteert dan in wat men noemt 'uitstelgedrag' en snel afgeleid zijn door kortstondig entertainment. Je zal je namelijk willen 'verliezen' in iets, zodat je voor een moment gewoon weg kan geraken van de stress, angst en druk die je voelt vanbinnen, hetgeen je makkelijk kan doen door bijvoorbeeld op het internet te surfen of een film te kijken of een spelletje te spelen op je telefoon.

En dit is hoe het beoordelen van wat je doet en jezelf identificeren met hoe je je 'prestaties' beoordeelt, kan leiden tot uitstelgedrag en stagnatie en 'gebrek aan motivatie' -- hetgeen in wezen gewoon uitvloeisels zijn van de angst die je voelt vanbinnen in relatie tot je eigen beoordelingen over jezelf. En de oplossing hier ligt dus in het veranderen van die relatie die je met jezelf gevormt hebt zodat je tot rust kan komen en stabiliteit en kalmte kan ervaren wat je ook doet - of je nu 'stilzit en niets doet' of druk bezig bent aan een groot project.