Dag 769: Een Vreugdevol Weerzien! Of toch niet...

In deze blog heb ik het over een interessant fenomeen dat ik heb ervaren nu dat ik ben verhuisd naar een volledig nieuwe omgeving en samenwoon met mijn partner. Gedurende lange tijd hadden we een lange afstands relatie en spraken we enkel via telefoon en text, terwijl we nu elkaar fysiek kunnen zien en aanraken. Aanvankelijk hadden we beiden verwacht dat dit gewoon een verderzetting zou zijn van de relatie die we al hadden gecreëerd en dat het fysiek samenzijn enkel een mooie 'bonus' zou zijn die we nu kunnen ervaren.

Wat we ervoeren haast van zodra het eerste moment dat we elkaar zagen, was echter dat er heel wat meer bij komt kijken en dat het toch andere dimensies met zich meebrengt dan wanneer je niet fysiek samen bent. Aanvankelijk kwamen er ervaringen in mij naar boven van onzekerheid en ongemakkelijkheid, waarvan ik niet meteen wist wat ik ermee moest aanvangen omdat het compleet van de pot gerukt leek te zijn aangezien ons samenzijn net een vreugdevolle beleving zou moeten zijn.

Dus, waarom ervoer ik mij niet zoals ik had verwacht dat ik mij zou ervaren en zoals ik mij in feite zou moeten ervaren, in de context van het feit dat we eindelijk samen kunnen zijn na zo lang wachten en na al die maanden geduld te oefenen? Dit was een vraag die ik bij mezelf en bij hem opwierp en die we samen onderzochten. Het was namelijk niet zomaar een korststondige ervaring. Elke keer wanneer ik dacht de ervaring te hebben gedefiniëerd en heb kunnen loslaten, kwam het na een tijdje gewoon terug naar boven en voelde ik mij weer ongemakkelijk, onzeker en soms angstig en over het algemeen zoveel meer onstabiel dan toen we gescheiden leefden.

Uiteindelijk keek ik naar wat het eigenlijk was aan het alleen en gescheiden leven, en enkel 'samen' te zijn via gesproken communicatie dat tegelijkertijd toch het gevoel gaf dat we net meer 'samen' en 'verbonden' waren dan wanneer we daadwerkelijk op fysiek vlak samen waren. En wat ik besefte was dat ik mij veel meer op mijn gemak voelde wanneer ik alleen was met mezelf. Ik ervoer mij als het ware alsof ik meer 'mezelf' kon zijn en mezelf beter kon uitdrukken omdat ik mij minder 'bekeken' en 'beoordeeld' voelde.

Ook omdat ik hem niet fysiek kon zien terwijl ik met hem praatte - behalve dan tijdens videogesprekken die we nu en dan hielden - kwamen er ook veel minder beoordelingen naar boven in mijn geest in relatie tot en over hem. Hier is het echter wel belangrijk om te begrijpen dat deze beoordelingen die wel naar boven komen als je fysiek samen bent met iemand, totaal automatisch en op onderbewust en onbewust vlak gebeuren. Het is gewoonweg hoe je geest automatisch reageert op wat je ziet met je ogen en het was iets waar ik me klaarblijkelijk niet volledig van bewust was, van de mate waarin dit automatische proces van beoordelingen gebeurt.

Wordt vervolgd in Dag 770

Dag 255: De Jeugd is Verspild aan de Jongeren

Dit is een verderzetting van "Dag 254: Leef terwijl je nog Jong bent"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door het beeld dat van 'jongeren', 'pubers' en 'jong-volwassenen' wordt geprojecteerd in de media, als 'fuifbeesten' die zuipen, neuken met liefst zo veel mogelijk partners, experimenteren met drugs, naar concerten gaan en bijna constant in een roes van opwinding/energie verkeren - wezens die dus absoluut geen verantwoordelijkheid nemen voor hun omgeving of zichzelf en de 'privileges' die ze plots krijgen als 'jong-volwassenen' gebruiken als een reden en excuus om opzettelijk 'tegen de regels in te gaan', de regels te 'buigen' en/of 'domme dingen te doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'jong zijn' te associeren met opzettelijk 'domme dingen doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik 'domme dingen moet doen', zoals de andere 'jongeren'/'jong-volwassenen', om 'erbij te horen', en 'cool' te zijn en om zogezegd te 'leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'leven' te associeren met een beeld van jongeren/jong-volwassenen die half-dronken en half ontbloot zuipen, fuiven en seksen - en dus te geloven dat ik dat beeld ook moet ervaren en dat ik dus moet 'uitgaan' met 'andere jongeren/jong-volwassenen', er 'sexy' moet uitzien en dronken moet worden om te 'leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het 'leven' te definieren in en als een ervaring van opwinding geassocieerd met de gedachte dat 'ik leef' omdat ik het beeld van 'zuipen, fuiven en seksen' uitvoer in de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'het leven' door te kijken naar hoe ik mijn leven 'leidt' en dat 'beeld' te vergelijken met het beeld van 'jongeren/jong-volwassenen die zuipen, fuiven en seksen' waarmee ik het woord 'leven' heb gedefinieerd --- in de plaats van in te zien dat het begrip 'het leven', gedefinieerd in en als een 'beeld' niet werkelijk de realiteit is van wie ik ben als het leven/bestaan, maar in wezen een programma is dat bestaat om energie als een 'ervaring' te genereren in en als het bewustzijnssysteem --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' en dus mezelf als het leven te herleiden tot een vluchtige 'ervaring' en 'gevoel', in de plaats van in elk moment van ademhaling te bestaan als de eeuwige expressie van mezelf als het leven zelf, constant, stabiel en onvoorwaardelijk, HIER
 
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om er 'levendig uit te zien', door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te associeren met een beeld van 'jongeren' met een 'strakke', gave huid zonder rimpels, die feesten, 'springen en dansen', etc. - en er dus uit te willen zien zoals dat beeld, zodat ik kan GELOVEN dat ik 'leef' --- in de plaats van in te zien dat 'het leven' alles is dat HIER bestaat in en als dit moment, in eenheid en gelijkheid - en dat het beeld dat ik zie met mijn ogen een voorgeprogrammeerd systeem is van definities en geloofsystemen, hetgeen op zich niet eens echt BESTAAT --- en dat het enige dat werkelijk echt bestaat, dat ben ik HIER in en als de simpliciteit, eenvoud, constantheid en stabiliteit van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, door 'het leven' te definieren in en als een beeld van mensen met een 'jeugdig' uiterlijk, als een 'strakke' en gave, rimpelloze huid, die 'springen en dansen' en veel bewegen en 'feesten', te geloven dat mensen die er 'oud' uitzien, met een uitgezakte, gerimpelde huid, 'niet leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'leven' te definieren in en als een kortstondige ervaring van hoge energetische opwinding, spanning en sensatie tijdens de 'jeugd' en 'jong-volwassenheid' - en daarin mezelf als het leven te limiteren tot een vergankelijk iets --- in de plaats van te bestaan in en als de eeuwigheid van het leven zelf, dat constant en stabiel HIER is, en in te zien dat ik enkel op die manier werkelijk kan 'evolueren', 'ontwikkelen' en 'groeien' als het leven, namelijk wanneer de toepassing van mezelf als 'het leven' consistent is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te definieren in en als een enorme 'hoogte', als een 'golf van energie', tijdens de puberteit/jong-volwassenheid, en dan een enorme laagte tijdens de volwassenheid/senioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te definieren in en als de ervaring van ENERGIE - en daarin mezelf te hebben toegestaan te geloven dat enkel jongeren en jong-volwassenen echt LEVEN, omdat zij op de piek zitten van hun 'hormonale uitbarstingen' en dus 'energetische ervaringen' -- in de plaats van in te zien hoe ik op die manier een 'vampirisme' van de fysieke substantie als het fysieke lichaam heb toegestaan te bestaan in mezelf als het leven op aarde, waarin het fysieke lichaam wordt 'leeggezogen' om die krachtige en hoge energetische ervaring te kunnen verkrijgen, en het lichaam zeer snel aftakelt en veroudert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie van en als het lichaam leeg te zuigen voor energie zonder stil te staan bij het feit dat ik het lichaam aan het verouderen ben door het te ontnemen van de 'natuurlijke energie' om de 'geest' als de 'onnatuurlijke/alternatieve realiteit' te voeden, en dat ik dus de consequentie aan het creëren ben van het 'laagtepunt' dat ik zal ervaren in mijn volwassenheid/senioriteit, naarmate de energie in en van het lichaam opgeraakt --- in de plaats van te bestaan in eenheid en gelijkheid met de fysieke substantie, constant en stabiel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik nooit werkelijk oud zal worden en dat ik dus voor eeuwig het lichaam zal kunnen blijven leegzuigen voor energie op dezelfde manier, en dat ik mij dus voor eeuwig zo 'levendig' zal kunnen voelen als hoe ik mij voelde tijdens mijn puberteit/jong-volwassenheid -- in de plaats van één en gelijk te staan met de REALITEIT, en de FEITEN in en als de realiteit te zien, en te beseffen dat ik ZAL verouderen, net zoals elke generatie die mij is voorgegaan in deze wereld is veroudert - en dat ik het geloof dat ik niet zal verouderen heb gekopieerd van de voorgaande generaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat 'hoge energie', 'snel zijn', 'gespannen zijn' en 'gejaagd door het leven gaan', niet werkelijk 'leven' is - maar een zelf-vernietigende leugen/illusie die van generatie op generatie doorgegeven geweest is, waarin ik, in en als onwetendheid en zonder verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, mezelf als het fysieke lichaam leegzuig, misbruik en afbreek om de voorgeprogrammeerde definitie van 'het leven' als 'energie' te kunnen ervaren - zonder in te zien dat die energetische ervaringen, waarin ik het gevoel heb dat het 'is wie ik ben' en dat ik mij altijd zo zal kunnen voelen, niet echt zijn en enkel kunnen 'bestaan' in de beginstadia van de ontwikkeling van het menselijk lichaam, waarin het lichaam nog plooibaar, flexibel en beweeglijk genoeg is om die energetische ervaringen om te zetten in fysieke daden en zo de fysieke werkelijkheid te kunnen gebruiken om de energetische 'fabriek' van 'verbeelding' in en als de geest te voeden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de consequenties van 'leven' te definieren in en als 'energie', is dat ik uiteindelijk het gevoel zal hebben dat ik maar heel even echt 'geleefd' heb, toen ik nog 'jong' was en toen alles nog 'nieuw' en 'spannend' aanvoelde - en dat ik de rest van mijn leven zal bestaan en wegkwijnen in en als de ervaring van SPIJT dat ik niet beter voor mezelf als het fysieke lichaam gezorgd heb en dat ik niet meer aandacht gegeven heb aan wie ik werkelijk ben als de constante en stabiele aanwezigheid van mezelf HIER en dat ik mezelf heb laten misleiden en 'verleiden' door de vergankelijkheid van energetische ervaringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'leven' te definieren in en als het principe van 'eruit halen wat erin zit' en 'het onderste uit de kan halen', in en als een onverzadigbare zoektocht en verlangen naar steeds meer energie, zonder te beseffen dat ik mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als fysieke substantie aan het kapot maken ben

ik vergeef mezelf dat ik een systeem heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op aarde dat bestaat op basis van het principe van 'het onderste uit de kan halen' en 'eruit halen wat erin zit' en dat, net zoals wat ik doe met de fysieke substantie van het menselijk lichaam, de natuur plundert en leegzuigt om 'alles' te kunnen HEBBEN  voor het meeste GELD dat het meest positieve energetische ervaringen kan kopen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de zelf-vernietigende en onverantwoordelijke houding tegenover mezelf als het fysieke lichaam - in de plaats van in te zien dat ik deze houding heb gekopieerd van mijn ouders als een 'programma' van GELOOF-systemen over wat 'het leven' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het fysieke lichaam als het leven zelf door nooit de consequenties in te zien die mijn participatie in de geest als gedachte, gevoelens en emoties als ENERGIE hebben op de fysieke substantie als het fysieke lichaam en de fysieke substantie van het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik de statement 'de jeugd is verspild and de jongeren' heb toegestaan te bestaan in de realiteit - als de uitdrukking van de SPIJT die ervaren wordt door mensen die hun fysieke lichaam uitgeput hebben door het lichaam te zien als een 'product' dat gebruikt kan/mag/moet worden in functie van het genereren van energie in en als de menselijke geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de stelling 'de jeugd is verspild aan de jongeren' toont dat de 'ouderen' in deze realiteit niet begaan zijn met het nemen van verantwoordelijkheid voor de 'kinderen/jongeren' in deze wereld, om hen te ondersteunen in hun ontwikkeling van zelf-verantwoordelijkheid en zelf-respect - en kinderen/jongeren enkel zien als wezens die iets 'hebben' wat zij 'willen', namelijk ENERGIE --- waardoor ze toestaan dat kinderen/jongeren zichzelf als het leven zelf in en als het fysieke lichaam verspillen aan het najagen van vergankelijke energetische ervaringen, net zoals de ouderen in deze wereld zichzelf als het lichaam hebben verspild - zodat de 'ouderen' nooit geconfronteerd moeten worden met wie/wat zij zichzelf hebben toegestaan te worden als een zelf-vernietigend bewustzijnssysteem



Wordt vervolgd in Dag 256