Dag 813: Wat is Koopverslaafd zijn werkelijk?

Een patroon dat de laatste tijd de kop heeft opgestoken bij mij - en dat ik niet noodzakelijk aan mezelf heb willen toegeven - is een neiging en een verlangen om te browsen op online handelszaken en te "kopen met mijn ogen". Ik kan wel uren doorbrengen met enkel te scrollen door foto's van kleding, make-up en andere zaken en te flirten met de idee om het al dan niet te kopen.

Het begon heel "onschuldig" wanneer ik iets waar ik al lang naar op zoek was aan een heel lage prijs vond op een website. Dan ging het over naar "onschuldig" en "uit nieuwsgierigheid" kijken naar wat ik misschien nog kan vinden en eventueel kan kopen op die website. Nu bevind ik mezelf in elk vrij moment op mijn smartphone, door lange lijsten van producten scrollend en compleet verzwolgen door het verlangen om dingen te kopen en nieuwe spullen te hebben.

Wat ik echter besef in verband met hoe de geest functioneert, is dat een goed gevoel - zoals het gevoel dat je krijgt wanneer je iets nieuws koopt of krijgt, en vooral dan wanneer de zoektocht naar dat gevoel een compulsief kantje begint te krijgen - eerder negatieve ervaringen dient te verbergen die je dan onderdrukt en waar je jezelf van afleidt door dat positieve gevoel achterna te gaan en jezelf als het ware te verliezen in het gevoel.

Ik realiseerde me hier dus ook dat dit gedragspatroon van het willen verliezen van mezelf in een bepaald gevoel dat ik verbonden heb met dingen kopen mij in feite laat weten dat ik een kijkje moet nemen binnenin mezelf  naar welke negatieve/emotionele ervaring ik van mezelf probeer te verbergen en waarvan ik mezelf probeer af te leiden. Waarom wil ik met andere woorden mezelf "troosten" middels het positieve gevoel dat ik ervaar wanneer ik dingen koop?

Dit was echter niet een vraag die ik mezelf wilde stellen. Ik bedoel, wanneer je in dat gevoel zit is het gemakkelijk om het "goed te praten" aan jezelf zodat je gewoon verder kan blijven doen. Je hebt immers iets van "als het goed voelt, waarom zou het dan slecht zijn?". Iets dat ik echter ook al geleerd heb over hoe de geest werkt, is dat als je niet aan preventie doet -- door bijvoorbeeld stil te gaan staan bij waar je werkelijk mee bezig bent terwijl je nog volop in het positieve zit -- het positieve gevoel uiteindelijk vanzelf zal overgaan naar een negatieve ervaring, zoals spijt, schuld, schaamte, wroeging, enzovoort. Energie is immers iets dat maar een bepaalde levensloop heeft. Het gaat van positief en opgewonden, naar negatief en afgelaten en wisselt zo steeds af over een bepaalde tijdsperiode om die "balans" te creeren die het nodig heeft om voort te blijven bestaan.

Wanneer je echter op dat punt zit waarin de positieve opgewonden gevoelens uitgeblust beginnen te geraken en eerder naar het negatieve neigen, dan is het als het ware al te laat. De energie heeft z'n cyclus bewandeld van positief naar negatief en jij hebt jezelf er gewoon door laten meevoeren in de plaats van dat jij verantwoordelijkheid nam voor jezelf, voor wie je bent in je gedachten, gevoelens/emoties en handelingen. Verantwoordelijkheid nemen wil immers zeggen dat je aan preventie doet, door aan introspectie te doen wanneer je nog in de positieve ervaring zit en dus niet een oogje dichtknijpen zolang het nog allemaal "goed voelt" en dan enkel pas vragen beginnen te stellen of naar oplossingen beginnen te zoeken wanneer het hele patroon z'n koers belopen heeft en je in het diepe dal zit waar de positieve gevoelens uiteindelijk onvermijdelijk naar leiden.

In Dag 814 deel ik wat ik ontdekte in verband met wat er schuilde onder die positieve ervaringen verbonden met het patroon van koopverslaafdheid en wat het dus is dat ik eronder aan het verbergen was.

Een aan te raden interview dat met dit patroon van koopverslaving - alsook verslaving in het algemeen - ondersteunt is het onderstaande:

 

Dag 796: Hoe Leef je Motivatie als een Zuivere Ongepolariseerde Expressie?

Mijn relatie met het woord motivatie was er altijd een waarin ik steeds geloofde dat ik niet bepaald een gemotiveerd persoon ben. In zekere zin had ik angst om mezelf te motiveren of om mij voor iets gemotiveerd te voelen omdat de positieve, energetische ervaring van motivatie vaak snel plaats maakte voor een andere ervaring van neergelatenheid, teleurstelling, apathie en depressie.

Dit omdat er al snel gedachten in mijn geest opdoemden waarin ik mezelf allerlei redenen gaf voor waarom datgene waar ik mij gemotiveerd voelde 'niet zal lukken', dat ik zal falen of al gefaald heb, dat ik het niet zal kunnen en dat ik met andere woorden gedoemd ben om te mislukken. Het was doordat dit eerder negatief geladen gedachtenpatroon zoveel krachtiger en invloedrijker leek te zijn dan de ervaring van motivatie, dat ik uiteindelijk de indruk begon te krijgen dat motivatie eigenlijk maar onzin is.

Motivatie en 'gemotiveerd zijn' of 'jezelf motiveren' als wat mensen me soms suggereerden is jezelf voor de gek houden, dacht ik. Dat is immers hoe ik mij steeds voelde aangezien ik elke keer nadat ik mij gemotiveerd voor iets voelde, me al snel teneergeslagen en verslagen voelde en uiteindelijk omwille van die ervaring compleet ging opgeven. En in zekere zin was dit ook zo. Motivatie was 'onzin' omdat ik in de eerste plaats niet begreep hoe die polariteit in mijn geest werkte, waarin ik me langs de ene kant gemotiveerd kon voelen en me dan het volgende moment langs de andere kant compleet ongemotiveerd en verslagen kon voelen. Zolang ik van de ene kant naar de andere kant blijf omslagen - van gemotiveerd naar ongemotiveerd en verslagen - kan motivatie immers nooit echt zijn.

Wat ik echter niet besefte is dat het probleem nooit 'motivatie' of 'een gebrek aan motivatie' op zich was, maar eerder dat ik voor mezelf nooit heb onderzocht hoe ik persoonlijk het woord motivatie kan leven op een echte manier. Hoe ik met andere woorden gemotiveerd kan zijn, zonder de dreiging om in elk moment over te slagen naar het tegenovergestelde. Ik had schaapachtig aanvaard dat motivatie blijkbaar een bepaald gevoel is dat je jezelf moet aanpraten, waarbij je bijna moet gaan vechten tegen al de stemmen in je hoofd die je tegenpraten en waarbij die stemmen uiteindelijk toch de bovenhand krijgen. Ik stelde me nooit de vraag wat motivatie eigenlijk echt betekent voor MIJ. Hoe kan IK het woord motivatie leven op een manier die het beste is voor mezelf en die dus niet die zelf-verslagende gedachtenpatronen in mijn geest zal voeden?

Hier keek ik dan naar het woord motivatie in de context van mijn proces van zelf-creatie - mijn proces van het ontwikkelen van mijn uiterste potentieel. En dit omdat ik mij soms in de ervaring van opgeven bevindt waarin ik mij gedemotiveerd voel. Het was door deze ervaring en mijn relatie met het woord motivatie te onderzoeken dat ik tot het begrip kwam dat ik nooit echte motivatie geleefd heb. Echte motivatie is immers niet zomaar een gevoel. Het is niet iets dat ik mezelf moet aanpraten.

Echte motivatie is iets dat ik leef door in de momenten waarin gedachten en ervaringen van verslagenheid opkomen in mezelf de beslissing te maken om mezelf niet in die gedachten en emotionele ervaringen te laten vallen. Echte motivatie  is als het ware een inherente kwaliteit van wie ik ben in en als het fysieke bestaan en al wat ik moet doen is mijn gewaarzijn uit mijn geest halen en tot mijn fysieke lichaam brengen. Het fysieke lichaam als het leven zelf is als het ware levende motivatie. De fysieke realiteit is altijd gereed om te groeien, om zich te ontwikkelen, om te genezen, te veranderen en beter te worden. Het is enkel de geest als gedachten, emoties en gevoelens die 'opgeeft', 'vermindert' en 'onderdrukt'. Motivatie is steeds te vinden hier in de eenvoud van het moment van ademhaling, de eenvoud van het fysieke bestaan. Van zodra ik naar mijn geest ga luisteren, zal die echte zuivere en natuurlijke expressie van motivatie gecompromitteerd worden.

Dag 790: De geest als afleider - Weet je wel waar je echt kwaad om bent?

In deze blog ga ik verder in op Dag 789: Stress als gevolg van de Extreme natuur van de GeesT waarin ik tot zover al had in gezien in verband met waarom en hoe het is dat ik overspoeld kan worden door emotionele reacties zoals wanhoop, frustratie en woede wanneer er bepaalde zaken mislopen wanneer ik te maken heb met bureacratie. Sinds toen heb ik echter ondervonden dat dit patroon zich niet enkel voordoet in verband met bureaucratie, maar in verschillende situaties waarin de algemene deler is dat iets probeer klaar te spelen maar er allerlei factoren in de weg komen te staan die het veel moeilijker maken voor mij om te bereiken wat ik aanvankelijk voor ogen had.

Dit patroon komt echter wel vaker naar boven wanneer ik te maken heb met bureaucratie en bedrijven omdat het vooral daar is dat ik dingen niet in de hand heb. Je krijgt namelijk te maken met een doolhof van regeltjes en processen die je moet bewandelen om iets gedaan te krijgen, hetgeen wil zeggen dat je dingen nog moet uitcijferen en dat er vaak dingen zullen voorkomen die je niet had kunnen voorspellen. Het zal dus niet allemaal van een leien dakje verlopen, in tegenstelling tot wat je had gewild wanneer je eraan begon.

Vandaag kwam de ervaring van frustratie, hetgeen bijna overliep in wanhoop, wanneer ik een nieuwe sim kaart probeerde te activeren via de website van een telecommunicatiebedrijf, waarbij dan uiteindelijk bleek dat de dame in de winkel mij de foute richtlijnen gegeven had en dit dus wil zeggen dat ik vaak de ervaring had dat het allemaal niet wil meewerken en dat alles mij tegenzit.

Toen ik dan echter een kijkje nam naar de intensiteit van de emoties die opkwamen in mezelf bedacht ik me dat al die frustratie hoogstwaarschijnlijk niet enkel en alleen afkomstig was van of te maken had met wat ik in dat moment probeerde te doen. Energie is immers iets dat zich opbouwt en dat niet zomaar 'uit het niets' opkomt in jezelf. Als je dus te maken hebt met een enorme uitbarsting of ervaring van energie zoals de emotionele ervaring en reactie van kwaadheid, die zelfs tot het ziedende af naar boven komt, dan heb je te maken met onderdrukte energie die zich heeft opgebouwd in jezelf, waar je eigenlijk gefrustreerd bent over iets anders maar hetgeen je onderdrukt hebt in jezelf en waar je niet noodzakelijk eerlijk over bent met jezelf.

Daar is het dan een kwestie van diep in jezelf kijken naar wat het is dat je aan het onderdrukken bent en waarover je je werkelijk gefrustreerd voelt. Is er iets in je leven waarin je je gevangen of geconflicteerd voelt en dat nu een uitlaatklep heeft gevonden waarin jij je woede en wanhoop richt naar 'bureaucratie'  of wat het ook is dat je in de weg staat.

Wordt vervolgd.

Dag 788: De emotionele cyclus van Stress

Dit is een verderzetting op mijn toewijding om het woord 'berustend' te leven, specifiek gezien in relatie tot het systeem. In mijn blog van Dag 785: Welke woorden kan je leven om het best te kunnen omgaan met bureaucratie? was ik begonnen met het uiteenzetten van wat het wil zeggen om het woord berustend te leven op praktische wijze in die momenten waarin ik in een ervaring van stress ga in relatie tot bureaucratie.

Sinds toen heb ik verschillende momenten en mogelijkheden gekregen om de theorie in de praktijk om te zetten. Ik ben bezig geweest met een visa applicatie, hetgeen meer complex en ingewikkeld bleek dan ik uiteindelijk had gedacht en hierdoor heb ik mij vaak in een ervaring van stress bevonden. Wat ik tot zover heb geobserveert in verband met mijn toepassing van het woord 'berustend' is dat het zeker geen natuurlijke beweging is van mezelf om automatisch en onmiddellijk dat woord te leven. Het is zelfs zo dat mijn automatische reactie op bureaucratie - en dan vooral wanneer er dingen mislopen of anders gaan dan eerst gedacht - er één is van stress.

Wat ik heb gemerkt bij mezelf is dat het niet enkel stress is dat ik ervaar, maar meer een soort van emotionele/energetische cyclus waar ik doorwandel terwijl ik bezig ben met het zoeken van documenten, lezen van richtlijnen en creëren van bestanden op mijn laptop in een poging om de nodige stappen te bewandelen in het systeem teneinde het gewenste resultaat te bereiken.

Ik begin er meestal aan met 'goede moed' en ik haal zelfs een beetje plezier uit het invullen van documenten en het volgen van richtlijnen... Zolang alles nog van een leien dakje loopt. Van zodra ik een taak moet uitvoeren die al iets moeilijker is of van zodra er iets misloopt, zoals een website of programma dat niet werkt naar behoren, reageer ik zeer snel met frustratie en kwaadheid. Vaak stapelen dit soort momenten zich ook op, wanneer dus het één na het ander fout lijkt te gaan of althans zich niet lijkt te gedragen naar mijn wil. In zo'n gevallen gaat mijn frustratie over in een staat van totale wanhoop.

Wanneer dit zich voordoet is het in feite al de energie van frustratie die zich heeft opgebouwd die dan als het ware een hoogtepunt bereikt heeft - als een ketel die overkookt en de vloeistof in de ketel die opbouwt en opbouwt tot het een hoogtepunt bereikt en dan weer naar beneden valt. Dat is precies de ervaring die zich uitspeelt wanneer ik overschakel van frustratie naar wanhoop. En het was pas wanneer ik dit punt van wanhoop bereikt had in mezelf dat ik mij mijn doelstelling om het woord 'berustend' te leven herinnerde. Het was pas nadat ik die hele cyclus had doorlopen dat mij te boven schoot dat er ook een andere manier is om om te gaan met bureaucratie en het systeem, namelijk één waarin ik het sturende principe ben van mezelf en mezelf niet laat beïnvloeden door automatische emotionele reacties.

Deze specifieke emotionele/energetische cyclus van stress, frustratie en wanhoop in verband met het systeem is echter een patroon dat ik doorheen mijn leven in diepe lagen in mezelf heb opgebouwd en het is iets dat een groot deel heeft uitgemaakt van mijn persoonlijkheid. Dit wil zeggen dat het dus waarschijnlijk een tijdje zal duren eer ik het woord 'berustend' kan leven in dit soort situaties en dat die emotionele cyclus niet meer een automatische reactie is.

Wordt vervolgd...

Dag 711: Hoe kunnen Dromen je Assisteren?

Deze blog is over hoe dromen je onderbewustzijn representeren en je bepaalde patronen laten zien waar jij op dit moment naar moet kijken. Dit wil zeggen dat je je dromen dus kan gebruiken als een mooi referentiepunt in je proces omdat je droom steeds het meest pertinente punt zal laten zien waar jij naar moet kijken.

Mijn laatste droom is daar een mooi voorbeeld van. In deze droom zag ik een aantal min-tekens (-) en een plus-teken (+) die in een groepje bij elkaar geplaatst waren. Omdat deze gepolariseerde min- en plus-tekens zo dicht bij elkaar stonden, creërde ze continue grote electrische stroomschokken doorheen mijn hele 'droom-werkelijkheid'. Ik probeerde in mijn droom dus deze tekens uit elkaar te halen om de stroomschokken te stoppen maar omdat de stroomschokken zo frequent waren kreeg ik de kans niet om de tekens uit elkaar te trekken. Naar het einde van de droom toe ontstond er een uitbarsting, een soort eruptie van water hetgeen de tekens vanzelf uit elkaar trok en de stroomschokken eindelijk deed ophouden. Het einde van de droom leek dus een 'happy end'.

Als ik dan naar deze droom kijk als een symbolische representatie van wie ik ben en wat ik doe in mijn geest, dan zie ik dat de min- en plus-tekens representatief staan voor de verschillende 'componenten', zoals gedachten-patronen en -structuren die dan de electrische stroomschokken als namelijk de gevoelens en emotionele ervaringen in mezelf genereren.

Het feit dat ik mij in mijn droom dus toespits op het uiteen proberen halen van de componenten (de min- en plus-tekens), maar daarin dan niet slaag omdat de gevoelens-/emotionele ervaringen (de electrische schokken) te overweldigend zijn, laat mij zien dat dat is wat ik in mijn geest ook doe wanneer het aankomt op bepaalde ervaringen waar ik mij soms in bevindt.

Er zijn bepaalde emotionele reacties die in mezelf opkomen in relatie tot situaties waarin ik in dat moment mij eerder bezighoudt met het vechten tegen mijn gedachten, het beoordelen van mijn gedachten en het proberen 'redeneren' met de gedachten die aan de oorsprong liggen van de emotionele ervaring die ik doormaak. Maar, doordat ik mij focus op de gedachten, blijft de emotie enkel groeien. En dat is omdat er niet te 'redeneren' valt met gedachten. Gedachten hebben als enige doel om emotionele ervaringen op te wekken en dus 'electriciteit' te creëren in het lichaam, dus als je gaat beginnen vechten tegen gedachten of als je nog meer gaat nadenken in een poging om je emotionele reactie te verminderen middels 'redenering', dan ben je aan het vechten tegen de bierkaai omdat je gedachten gebruikt om gedachten te bevechten zonder te beseffen dat gedachten net aan de oorsprong liggen van de emotionele reactie.

De enige oplossing om een emotionele reactie te stoppen of te stabiliseren is dus om simpelweg los te laten van de gedachten, om geen aandacht te besteden aan de gedachten maar eerder de emotie te bekijken en in de emotie te stappen in de zin van dat je de emotie niet bevecht of beoordeelt maar eerder door je heen laat gaan zonder het te voeden met gedachten. Dan is er ware stabiliteit, wanneer je in en als je emotie staat en wanneer je jezelf niet afscheid van de emotionele ervaring (=de electrische stroom) in jezelf door te gaan nadenken. Omdat, gedachten maken het enkel erger.

Deze droom liet mij dus op fascinerende manier zien wat ik in mezelf toesta en wat het punt is in mezelf waar ik op dit moment aandacht aan zou moeten besteden omdat het een punt van zelf-sabotage is waarin ik 'probeer' om bepaalde emoties te stabiliseren in mezelf maar het eigenlijk tegelijkertijd in dat 'proberen' enkel erger maak.

Dag 702: Wat is het Nut en Doel van Zelf-Vergeving?

Ter verderzetting van Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?, beschrijf ik in deze blog de toepassing 'zelf-vergeving', hetgeen ik naast schrijven 's avonds ook toepas. Wat ik doorheen mijn proces van zelf-verandering en het leren kennen van mezelf immers heb opgemerkt, is dat schrijven op zich goed werkt om even te ontstressen door de ervaringen en dingen die je in je geest bezig houden open te trekken en als het ware aan de lucht bloot te stellen.

Maar schrijven alleen, en dat momentaire loslaten van de stress die je ervaart is niet voldoende om die stress of die emotionele of gevoelsmatige ervaring ook te verwerken op een manier die jou de kracht geeft ervoor te zorgen dat dezelfde ervaring je geen tweede of derde keer overrompelt op dezefde manier en dat je je uiteindelijk niet in hetzelfde schuitje bevindt. Wat schrijven over je ervaringen en over wat je meegemaakt hebt tijdens je dag vanuit het perspectief van het onderzoeken wat er in je eigen geest naar boven kwam in gedachten, gevoelens en emoties doet is dat het je even een inzicht geeft in wat er precies gebeurt is.

Schrijven helpt je om tot een realisatie of inzicht te komen in relatie tot het gebeurde. En het is dat inzicht dat je in het moment waarin je aan het schrijven bent opdoet dat je even een ervaring geeft dat er iets in jezelf losgeweekt wordt en dat de ervaring die je nu meer begrijpt en waar je over tot inzicht gekomen bent opgelost of verdwenen is.

Wat ik echter heb ondervonden in mijn proces is dat zolang je geen zelf-vergeving toepast en gebruikt, de ervaringen steeds opnieuw zullen terugkomen en je je in precies dezelfde positie zal bevinden, ondanks het feit dat je misschien wel inziet en begrijpt hoe het allemaal werkt. Wat zelf-vergeving doet en waar het je mee helpt, is om je eigen kracht en je eigen 'standpunt' - waar je 'staat' - te vinden in relatie tot de specifieke ervaring waar je over geschreven hebt en waar je binnenin jezelf mee worstelt.

Wanneer je zelf-vergeving doet, en dus 'jezelf vergeeft' voor de ervaring en voor de gedachten en reactiepatronen die verbonden zijn aan de ervaring en de ervaring in stand houden, dan neem je 'verantwoordelijkheid' voor die ervaringen en gedachten in jezelf. En 'verantwoordelijkheid' is hier het magische woord. In de woorden 'ik vergeef mezelf', ligt de stelling verborgen dat 'ik zie, besef en begrijp dat geen God of mens of ander wezen de macht heeft om mij vergeving te schenken en mij te verlossen van hoe ik mij nu voel en van deze worsteling in mezelf' en dat 'ik als de verantwoordelijke macht/kracht/entiteit van hoe ik mij voel vanbinnen, vergeef/verlos mezelf van deze last die ik ervaar'.

En dit is zeer effectief wanneer het aankomt op je interne ervaringen, omdat wanneer je even stilstaat bij waarom het in de eerste plaats is dat je je bijvoorbeeld gestresseerd voelt, of angstig, gespannen, kwaad, gefrustreerd, depressief, enzovoort...  Dan kom je tot een eigenaardige bemerking. En dat is dat die interne ervaringen die op zich aanvoelen als een last en zelfs als een soort van pijniging of straf omdat het erg onaangenaam is om je bijvoorbeeld angstig of gestresseerd of depressief of kwaad te voelen. Dus, stel je dan eens de vraag, wie heeft die last gecreëerd? Wie zorgt ervoor dat jij die last ervaart?

Het feit dat we zo gemakkelijk die 'last' ervaren binnenin onszelf en dat we eronder gebukt gaan alsof het 'normaal' is dat we ons vaak zo voelen, toont aan dat we ergens in onze geest geloven dat wij onszelf niet zo doen voelen. Het ziet ernaar uit dat er ergens in onszelf de overtuiging bestaat dat hoe we onszelf ervaren, dat de stress en de last en de zorgen die we voelen vanbinnen van ergens anders komen en op ons gelegd geweest zijn door... Wie weet door wie. God misschien? Of andere mensen? De samenleving? Onze ouders? ...

En het is dit subtiele geloof dat in de achterliggende dimensies van je geest bestaat dat bijdraagt tot waarom je vaak het gevoel hebt dat je je eigen interne ervaringen niet zomaar kunt veranderen, en dat je 'hulp' nodig hebt, zoals therapie of medicatie of affirmaties om de ervaringen oftewel te onderdrukken, of te 'kaderen' of om er op de één of andere manier mee te kunnen 'omgaan'.

Hier brengt zelf-vergeving, het schrijven en spreken van zelf-vergevings stellingen, verandering in, omdat jij in het toepassen van zelf-vergeving de stelling maakt, en in feite zegt tegen jezelf, tegen je eigen geest, dat jij nu verantwoordelijkheid neemt voor wat er binnenin jezelf bestaat en dat jij in de positie staat als de authoriteit over jezelf, over je eigen geest en lichaam.

Om te zien en ervaren hoe dit werkt en de kracht van zelf-vergeving te ondervinden, daag ik je uit om het uit te proberen. Het kost niets behalve tijd en moeite. Je bent aan niets of niemand iets verplicht behalve aan jezelf om jezelf te bewijzen dat jij de macht en het potentieel hebt om je eigen interne ervaringen in handen te nemen en vorm te geven op een manier die het beste is voor jezelf.

Leer over de praktische toepassing van schrijven en zelf-vergeving in de DIP Lite cursus.

Dag 686: Waarom Jaag je jezelf Op om Sneller te gaan dan Fysiek Mogelijk is?

Herken je dat gevoel van stress en gejaagdheid wanneer je aan het werken bent aan een project, en je het gevoel hebt dat er zoveel te doen is maar je veel te weinig doet in de tijd die je hebt ook al werk je de hele tijd en doe je wat je kan om het zo snel mogelijk vooruit te doen gaan?

In de voorgaande blogs heb ik de cyclus omschreven die zich kan afspelen in relatie tot het beginnen aan een project en al snel het gevoel krijgen dat 'niets lukt' en dat je wil opgeven, en ik heb daarbij ook gedeeld hoe je jezelf kan ondersteunen om die cyclus te doorbreken en overstijgen zodat je je eigen geest jouw potentieel niet laat saboteren.

En in deze blog open ik een nieuwe/andere ervaring die kan ontstaan wanneer je dan bezig bent met het uitwerken van en het vormgeven aan een bepaald project en je bent gemotiveerd en je weet dat je het kan. Deze ervaring is iets wat ik zelf heb ondervonden nadat ik mezelf heb toegepast in het doorzetten en het doorbreken van de cyclus van opgeven.

Ik merkte dat ik mij opgejaagd en gehaast begon te ervaren en gedragen in relatie tot het project waaraan ik aan het werken was en dat ik stress aan het produceren was in mezelf. En toen ik via schrijven onderzocht wat die stress was en wat er dus in mijn geest aan het gebeuren was, ondervondt ik dat ik mezelf aan het opjagen was door allerlei beelden naar mijn hoofd te slingeren in verband met wat ik allemaal gedaan moet krijgen.

Ik dacht de hele tijd aan al de dingen die ik nog moest doen om dit project te kunnen afronden en daarin was ik mezelf stress aan het aanjagen, omdat ik in feite van mezelf verwachtte dat ik al die dingen onmiddellijk gedaan zou krijgen, ook al is dat fysiek gewoon onmogelijk.

Mijn geest was geen rekening aan het houden met de fysieke realiteit die zich maar stap voor stap en adem voor adem kan ontvouwen, en was eerder bezig met constant te zeggen van 'komaan, kijk naar al de dingen die je nog moet doen!', en was me zelfs bijna een schuldgevoel aan het aanpraten over mijn onvermogen om alles onmiddellijk gedaan te krijgen.

Deze ervaring is problematisch, omdat ik mij uiteindelijk gestresseerd voel en niet enkel dat, maar ik ben soms meer bezig met het denken aan al de dingen die ik gedaan moet krijgen dan dat ik mij concentreer op waar ik praktisch gezien mee bezig ben in het moment zelf. Die stress is dus niet enkel onaangenaam maar ook afleidend en zelf-saboterend.

In de volgende blog bekijk ik hoe het is dat de geest zo'n ervaring creëert, hoe het functioneert en wat er eigenlijk werkelijk gebeurt in die ervaring van opgejaagdheid en stress.

Dag 678: Waarom is het nodig het Positieve te onderzoeken om het Negatieve te Veranderen?

Wanneer we weten van onszelf dat we de neiging hebben om in het patroon te stappen van zelf-twijfel, zelf-onzekerheid en opgeven in relatie tot projecten waar we aanvankelijk met motivatie en goede moed aan beginnen, is het belangrijk om te zien en te detecteren welke gedachten aanvankelijk onze geest binnenkomen die de positieve ervaringen van motivatie en drijfkracht en enthousiasme creëren in relatie tot het project.

En dit zodat we de wortel van het kwaad als zijnde de negatief geladen gedachten en emoties die nadien opkomen en ons volledig van ons stuk kunnen brengen tot zoverre dat we soms zelfs volledig opgeven, als het ware in de kiem kunnen smoren. Als we die negatieve ervaringen immers willen stoppen, zullen we ook de positieve kant ervan moeten stoppen.

En om die positieve gedachten te zien en detecteren heb je enkel zelf-eerlijkheid nodig als namelijk de integriteit en openheid en intimiteit met jezelf om werkelijk eerlijk te zijn met jezelf over wat het precies is dat door je geest gaat in die momenten waarin je je gemotiveerd en enthousiast voelt over iets.

Stel jezelf de vraag: Waarom voel je je gemotiveerd en waar ben je precies enthousiast over? Wat is het eigenlijk dat je zo een energetisch hoog opgeladen en opgewonden gevoel geeft in relatie tot dit project. En als je die vragen in zelf-eerlijkheid kan beantwoorden, dan zal je iets eigenaardig opmerken wanneer je kijkt naar de negatief geladen gedachten en emoties.

Wordt Vervolgd in de volgende Blog

Dag 442: Hoe is de Emotionele Reactie van Opgeven een Gevolg van het Weggeven van mijn Macht?

Dit is een verderzetting van "Dag 441: Als ik zo Makkelijk kan Opgeven - Besta ik dan wel Echt?" - waarin ik de Zelf-Vergeving Dimensie in het proces dat ik aan het wandelen ben van het veranderen van een reactie van Opgeven heb uitgeschreven. En in deze blog was ik van plan om de Zelf-Correctie Dimensie toe te passen, gebruik makend van de inzichten en realisaties die zich openbaarden in de vorige stap/blog.

Wat echter fascinerend was, is dat, een dag nadat ik de zelf-vergeving dimensie had toegepast in verband met de ervaring van opgeven - kwam er een moment waarin ik in mijn reactiepatroon op een situatie in mijn omgeving emotioneel reageerde -- en daar kwam dan de ervaring van opgeven naar boven, waarin ik zag hoe ik het hele patroon uitspeelde dat ik had onderzocht en uitgelegd voor mezelf in mijn blogs.

Ik zag hoe de gedachten van 'ik kan dit niet meer' en 'ik geef gewoon op' geactiveerd werden, en dan een emotionele ervaring van zelf-medelijden, depressie en opgeven -- hetgeen dan overging naar een huilbui. En, ik bedoel, ik ging er echt volledig in -- in die absolute emotionele beslissing van "ik wil opgeven!" en "ik kan niet meer". En ik dacht van "maar allez nu, ik dacht dat ik dit had gestopt?!".

Dit was echter een coole gebeurtenis omdat het mij dimensies laat zien van hoe het programma van 'opgeven' in de geest bestaat en hoe ik mezelf gedefinieerd heb in relatie tot de reactie/ervaring van opgeven die ik nog niet had overwogen in het proces van zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie dat ik tot zover gewandeld heb. Het veranderen van patronen die ik gedurende mijn hele leven hier op aarde heb opgebouwd en herhaald, gebeurt namelijk niet op één, twee, drie -- het is een proces van het voortdurend onderzoeken, vergeven en corrigeren van mezelf tot de correctie een levende consistentie wordt van wie ik ben in elk moment.

Dus, de reactie van 'opgeven' is duidelijk een teken dat ik dit besef en begrip nog niet geïntegreerd heb in mezelf - dat, gewoon omdat een emotionele ervaring en een gedachtepatroon weer opkomt in mezelf nadat ik het heb doorwandeld in mijn proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie - wil niet zeggen dat ik 'gefaald' heb in mijn proces -- het is net zoals met elk nieuw punt dat ik wil integreren in mijn leven --- het vergt tijd en moeite en herhaling eer ik mezelf daadwerkelijk in lijn geplaatst heb in mijn leven met dit nieuwe punt. Dus, om te gaan opgeven vanaf het moment dat de specifieke gedachtenpatronen en emotionele reacties weer opkomen in mezelf, is mezelf saboteren in dit natuurlijke leerproces.

Wat ik ook heb ingezien, nadat ik weer oog in oog kwam te staan met hoe de ervaring/reactie van 'opgeven' mij nog steeds overweldigd en meesleept - is dat de reactie van opgeven op zich in wezen een gevolg en consequentie is van een opbouwing van heel veel reacties en energie in een specifiek patroon/programma in mijn geest --- en dat, de reactie van opgeven is in feite een teken dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan dit specifieke patroon/programma van energie in mijn geest -- en dat, elke keer ik dit programma 'wil stoppen', zie ik hoeveel macht het heeft over mij en dat ik het niet lijk te kunnen stoppen en dan geef ik op. In de plaats van vast te stellen van 'ok, ergens in mezelf heb ik mijn macht weggegeven aan dit programma -- laat mij het onderzoeken een proces bewandelen van zelf-verandering -- waarin ik mijn macht kan hernemen en als een punt van autoriteit staan tegenover dit patroon/prgramma in mijn geest.

Dus, teneinde de ervaring/reactie van opgeven te kunnen veranderen ---  zal ik eerst die emotionele overweldiging moeten veranderen --- en dus onderzoeken waar en hoe het is dat ik mijn macht weggeef aan specifieke patronen van gedachten en energie in mijn geest. Daarom zal ik niet verderzetten in dit proces van het veranderen van een emotionele reactie van opgeven --- omdat ik dan enkel een vicieuze cyclus van opgeven zal creëren voor mezelf, zolang ik de eigenlijke oorsprong/oorzaak van waarom ik mezelf laat overweldigen door energie in de eerste plaats niet aanpak.

Dag 400: Zijn Gevoelens en Emoties een Representatie van mijn Gebrek aan Zelf-Verantwoordelijkheid?

Dit is een verderzetting van "Dag 399: Hoe Schept de Energie van Zelf-Medelijden de Illusie van Comfort, Veiligheid en Bescherming?"

Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de energie van zelf-medelijden zie en ervaar opkomen in mezelf - als een energie die mijn gewaarzijn naar beneden trekt, weg van wat zich afspeelt in mijn onmiddellijke fysieke omgeving - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat de emotionele ervaring van zelf-medelijden bestaat in mezelf als een opzettelijk mechanisme in de geest dat mijn gewaarzijn bevangt en onttrekt van de realiteit en altijd specifiek is aan het moment waarin het opkomt

hierin zie, besef en realiseer ik mij dat wanneer en als ik mezelf toesta en accepteer de energie van zelf-medelijden te volgen, dat ik mezelf opzettelijk laat wegvoeren van een moment dat een substantiele mogelijkheid tot zelf-verandering belichaamt, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de aard van de ervaringen die bestaan in mezelf en daardoor niet in te zien hoe ik mezelf aan het saboteren ben in het bestaan van en als wie ik werkelijk ben als het leven in en als mezelf door mezelf zo makkelijk te laten meevoeren door een energie die opkomt in mezelf waarvan ik niet eens weet, zie of besef waar die energie, en de gedachten die ermee gepaard gaan, vandaan komen, hoe ze precies bestaan of hoe ze functioneren

ik zie, besef en realiseer mij hierin dat als ik zou begrijpen en inzicht hebben in mezelf en als ik mij gewaar zou zijn van hoe gedachten, gevoelens en emoties als energetische ervaringen die opkomen in mezelf, in werkelijkheid bestaan en functioneren in mezelf - en wie ik ben in relatie tot die gedachten, gevoelens en emoties --- dat ik mezelf dan niet zo makkelijk zou laten meevoeren door die ervaringen omdat ik zou beseffen en inzien dat deze ervaringen niet zo 'onschuldig' zijn als ze lijken, en dat ze ook niet 'zomaar' opkomen of bestaan in mezelf -- ik zou beseffen dat ze deel uitmaken van mezelf omdat ze in mezelf bestaan  en dat dat systeem van gedachten, gevoelens en emoties als energie in mezelf, in wezen een gevolg en consequentie is van de mate waarin ik nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor mezelf als de God van mijn Bestaan, vanbinnen en vanbuiten -- en dat ik, door die extensieve abdicatie en ontkenning van mijn macht en verantwoordelijkheid in en voor mezelf, een systeem van energetische ervaringen heb laten opbouwen in mezelf waarin ik zelfs geloof en ervaar dat dat systeem van energie macht heeft over mij

waarin ik zie, besef en begrijp dat het systeem van energie in mezelf als de gedachten, gevoelens en emoties die opkomen en bestaan in mezelf, niets meer of minder is dan de manifestatie en representatie van mijn laksheid en passiviteit tegenover het staan/bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen - en dat, het feit dat ik dat systeem laat bepalen en beïnvloeden wie ik ben in elk moment, representatief staat voor de tijdlijn van mijn bestaan, waarin ik, vanaf het begin van mijn bestaan, in elk moment, keer op keer, mijn verantwoordelijkheid uit handen heb gegeven -- waarin al die beslissingen, al die momenten waarin ik telkens opnieuw mezelf liet vallen en wegvoeren/meevoeren, zich hebben opgestapeld en geaccumuleerd tot waar ik mij nu bevindt, als een absolute slaaf van mijn eigen zelf-verminderende, zelf-onderdrukkende en zelf-abdicerende beslissingen als gemanifesteerd in en als het Energetische Systeem van Gedachten, Gevoelens en Emoties

ik stel mezelf tot doel om energetische ervaringen zoals de emotie van zelf-medelijden, wanneer en als en in de hoedanigheid dat ze opkomen en dat ik ze ervaar in mezelf, niet zomaar voor lief aan te nemen - maar eerder te begrijpen en te beseffen dat het vrij onnozel en absurd is om mezelf te identificeren met een ervaring, een gedachte, gevoel of emotie, en om te gaan geloven dat die ervaring is 'wie ik ben', wanneer ik niet eens inzicht heb in hoe deze ervaring bestaat, waar ze vandaan komt, wie ik ben in relatie tot deze ervaring of wat deze ervaring in mezelf eigenlijk zegt over wie ik ben als levend wezen

en daarin dus stel ik mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de energetische ervaringen die opkomen en bestaan in mezelf zoals de emotie van zelf-medelijden --- door deze ervaring ten eerste nauwkeurig en gedetailleerd te onderzoeken en dus mezelf te onderzoeken in relatie tot deze ervaring die zo plots in een moment naar boven komt in mezelf --- in en als het besef en de realisatie dat geen enkele ervaring in mezelf 'zomaar' opkomt, net zoals er niets is van mezelf in wat ik doe of zeg of wie ik ben, dat 'zomaar' is, er ligt altijd een bepaalde motivatie, reden en startpunt/beginpunt achter dat op zich best makkelijk te vinden is, als ik maar de tijd neem om even stil te staan en op verkenning te gaan

Ik stel mezelf dan dus tot doel om, wanneer en als de emotie van zelf-medelijden in mezelf naar boven komt, als een reactie op een bewuste al dan niet onbewuste gedachte, waarin ik de neiging heb om in mijn Gewaarzijn plots naar beneden te zakken in mezelf, en mezelf te wentelen in een gevoel van comfort, veiligheid en bescherming dat in het diepst van mezelf ligt, volledig onttrokken aan mijn onmiddellijke fysieke omgeving -- om dan, in de plaats van mezelf in en als mijn Gewaarzijn te laten meevoeren door die Energie, eerder te blijven staan in mezelf in en als de levende statement dat ik HIER ben, ik ben Zelf-Verantwoordelijkheid, ik ben Stabiliteit -- ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf in relatie tot energie en ik sta mezelf niet toe mezelf te laten bewegen door een energetische ervaring als een gevoel of emotie, ik ben Zelf-Beweging

Dag 386: Hoe is Intelligentie de Bescherming van Eigenbelang?

Dit is een verderzetting van "Dag 385: Wat is Intelligentie als het enkel Consequenties Creëert?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in mijn gedachten zie gaan, in en als het verlangen om Cognitief te Begrijpen wat er omgaat in mijn geest en in de realiteit die ik zie met mijn ogen - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en begrijp dat het verlangen om, via de 'intelligentie' van de geest, te begrijpen wat Hier bestaat, zowel binnen als buiten mezelf, gebaseerd is op ANGST dat ik niet zal kunnen overleven als ik niet cognitief 'begrijp' wat Hier bestaat, en wat ik moet doen om de realiteit te manipuleren en sturen en bewegen tot een uitkomst die in lijn staat met mijn verlangens

hierin zie, besef en begrijp ik dat het verlangen om te Begrijpen wat Hier bestaat, zowel binnen als buiten mezelf, altijd gebaseerd is op eigenbelang - en dat ik daardoor, vanuit mijn 'begrip' en mijn cognitieve redeneringen, analyses en gedachten altijd beslissingen zal maken die enkel in het teken staan van het bevredigen van mijn persoonlijke eigenbelangen, en nooit het beste zullen zijn voor al wat hier bestaat --- omdat Gedachten gebaseerd zijn op mijn angst dat ik niet zal kunnen overleven in deze fysieke realiteit

Waarin ik dus besef dat, wanneer en als ik merk en zie dat ik in mijn proces in mijn geest mezelf probeer te Begrijpen en zogezegd probeer uit te dokteren hoe ik zelf-eerlijk kan zijn, dat ik in wezen enkel probeer te vechten voor mijn eigenbelang en eigenbelang niet wil loslaten --- omdat het 'uitdokteren' en 'begrijpen' in en als de geest altijd vanuit het startpunt is van het proberen beschermen van Eigenbelang als persoonlijke overleving - waarin ik opzettelijk een web van 'Intelligentie' creëer in mijn Geest, als gedachten en energie, om het punt van eigenbelang dat ik wil blijven behouden in te verbergen van mezelf --- waarin ik denk en geloof dat ik 'zelf-eerlijk' ben en dat ik 'goed' en 'juist' ben, als mijn Observatie van mezelf in afscheiding van mezelf, hetgeen ik creëer als een ervaring in mijn geest

waarin, ik zie, besef en begrijp dat Ware Zelf-Eerlijkheid geen Ervaring is, en geen conflict, gevecht of 'proberen' is - maar simpelweg het Eerlijk zijn met mezelf over wat er HIER bestaat, binnen buiten mezelf - en dat dus, wanneer en als ik gevecht en conflict ervaar in mezelf, in en als het 'proberen begrijpen' van de realiteit binnen en buiten mezelf, dat ik in wezen opzettelijk aan het vechten ben tegen zelf-eerlijkheid in mijn poging om een punt van eigenbelang in mezelf te verbergen en behouden - waarin dus, de gedachte dat 'ik probeer om zelf-eerlijk te zijn' is in wezen een statement dat 'ik niet zelf-eerlijk ben'

En dus, stel ik mezelf tot doel om, wanneer en als ik mezelf zie Vechten tegen gedachten en energie, zogezegd in een poging om 'zelf-eerlijk' te zijn, te stoppen en te ademen - en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in werkelijkheid Gedachten als Beoordelingen aan het gebruiken ben om een web van bescherming aan het creëren ben rond het punt van eigenbelang in mezelf dat ik niet wil loslaten - door de gedachten en energie die opkomt in mezelf te Beoordelen, hetgeen in wezen een excuus is om te blijven reageren en dus gedachten en energie te laten verder bestaan in mezelf

Waarin, ik mezelf tot doel stel om stil te staan in en als het moment, en te aanvaarden wat er bestaat in mijn realiteit zowel binnen als buiten mezelf - in en als Zelf-Eerlijkheid - en daarin direct te zien en te onderzoeken wat er bestaat in en als mezelf, in en als deze realiteit zowel binnen als buiten mezelf -- en daarin, mezelf te leren kennen in en als wie ik mezelf heb toegestaan te worden vanbinnen en vanbuiten

Dag 361: Hoe Creëert Seksueel Taboe een Energetische Entiteit in Onszelf? - Seksuele Paranoia Series

dit is een verderzetting van "Dag 360: Waarom en Hoe verbergen we Delen van Onszelf in en als een 'Taboe'?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de emotionele ervaring/reactie van schaamte zie opkomen in mezelf, als reactie op woorden/gedachten en beelden die opkomen in verband met 'Seks', dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat de emotionele ervaring/reactie van schaamte, in verbinding met woorden en beelden van 'seksuele aard', een voorgeprogrammeerde reactie is van, in en als de Menselijke Geest, als een reactie/ervaring/mechanisme dat functioneert als een 'bedekkings-' en 'onderdrukkings-programma' van datgene waar de reactie/ervaring mee verbonden is - zoals seks/seksualiteit --- en daarin/daardoor dus een 'taboe' creëert/vormt in en als mezelf, waarin ik mezelf 'onwetend' houdt in verband met dat specifieke deel van/in mezelf, en daardoor een consequentie toesta te bestaan in mezelf, als een 'verborgen realiteit' in mezelf die op zichzelf functionneert en zich vormt en ontwikkelt in en als gedachten, gevoelens en emoties, die uiteindelijk kan en zal uitgroeien tot een energetische 'entiteit' in mezelf die macht en controle heeft over mezelf

wanneer en als ik de energetische entiteit van 'seksualiteit' zie opkomen in mezelf in afscheiding van mezelf, in en als de Geest, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik 'seksualiteit' als een deel van mezelf, in en als mezelf, heb toegestaan een afgescheiden 'entiteit' te worden in en als mezelf waar ik op reageer op een voorgeprogrammeerde manier, in en als gevoelens en emoties - door een 'taboe' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf in verband met 'seks' en 'seksualiteit', door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en eerlijk, direct, rechtuit en intiem te zijn met mezelf over wat bestaat in en als mezelf en alle delen van en in mezelf te aanvaarden en accepteren in eenheid en gelijkheid met mezelf en daarin in te zien dat het 'taboe' dat zogezegd rust op 'seks' en 'seksualiteit' een 'relikwie'/'herinnering' is in en als het collectieve bewustzijn/geheugen/gescheidenis' in en als en van de menselijke geest, dat ik heb gekopieerd en heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf, en dus niet 'echt' is, omdat, in en als de fysieke werkelijkheid, is 'seks' en 'seksualiteit' gewoon wat het is, HIER, als een fysieke expressie/bestaansvorm en dus niet 'slecht' of 'beschamend' of negatief - noch positief --- het is wat het is

hierin besef, zie en realiseer ik mij dat 'taboe' enkel bestaat in en als de menselijke geest als een geloofsysteem/ervaring/idee waarin ik mezelf in en als de menselijke geest heb afgescheiden van mezelf in en als het fysieke lichaam - en dat, het feit dat ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen/leven te plaatsen in en als het geloof in dit 'taboe', een indicator is van de mate waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van gezond verstand in en als de fysieke werkelijkheid/realiteit - aangezien ik nooit in mijn leven/bestaan heb opgemerkt dat mijn persoonlijke innerlijke ervaring/geloof/idee/mening/visie in verband met 'seks' en 'seksualiteit' als hoe het bestaat in mezelf in en als gedachten, gevoelens en emoties, niet de eigenlijke realiteit van 'seks' en 'seksualiteit' is als de fysieke aanwezige realiteit, maar een voorgeprogrammeerde 'gedachtengang' is die ik blindelings gekopieerd heb van voorgaande generaties

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen uit de geest als voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ideologieëen en overtuigingen, naar en in zelf-verantwoordelijkheid -- door mezelf te herprogrammeren in en als gezond verstand en inzicht in hoe de realiteit werkelijk functioneert en in elkaar zit - waarin ik mezelf ondersteun om mijn vertrouwen te herprogrammeren, van een blind vertrouwen op/in de voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ervaringen en ideëen in en als de geest, naar en tot een zelf-gemanifesteerd vertrouwen gefundeerd in en als zelf-toegepast gezond verstand, als het vertrouwen op en in wat ECHT is, als wie ik werkelijk ben als de REALITEIT van mezelf HIER - en dus vertrouwen in en als de simpliciteit en eenvoud van de fysieke realiteit als ademhaling

waarin ik mezelf tot doel stel om op te staan als het levende voorbeeld in en als deze fysieke realiteit, om aan te tonen hoe de aanvaardde 'taboe' rond 'seks' en 'seksualiteit' enkel consequenties creëert in en als onze realiteit/werkelijkheid, omwille van hoe het een 'taboe'/'dekmantel' legt op de problemen die zich vormen ten gevolge van een onderdrukking die plaatsvindt van een deel van onszelf, en ons daarin saboteert in het vermogen om oplossingen te vormen en ontwerpen voor die problemen en dus in het omgaan met onze realiteit en onszelf in en als de realiteit op een manier die het beste is voor onszelf en voor al wat bestaat

Dag 351: Is Gevoelens en Emoties al wat er is aan Onszelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 350: Zijn Gevoelens en Emoties in wezen Sociale Manipulatie?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie en merk dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als gevoelens en emoties, waarin ik geloof dat hoe ik mij voel en de energetische reacties die ik ervaar in mezelf, in relatie tot 'andere mensen' en gedachten over en in verband met en relatie tot 'andere mensen', 'echt' zijn - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde systeem van de geest als het systeem van overleving en dus een teken zijn dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in, mezelf te definieren in en mezelf te laten sturen door het voorgeprogrammeerde systeem van overleving als de menselijke geest tot het punt dat ik mezelf heb 'verloren' in de leugen

hierin stel ik mezelf tot doel om stil te staan bij wie ik ben in en als elk moment dat ik een 'ervaring' gewaar wordt in mezelf, en deze ervaring niet zomaar te aanvaarden als 'wie ik ben', maar te onderzoeken wat deze ervaring is, welke gedachte, gevoel en emotie erin/erachter zit, en op die manier ontdekken en inzien hoe en waar ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mezelf als het leven door mezelf te definieren in en als eigenbelang als persoonlijke overleving - en zo mezelf te ondersteunen in mijn proces van het corrigeren van mezelf en het transformeren van mezelf als ego-centrisch wezen in en als het bewustzijnssysteem van de geest tot leven in en als eenheid en gelijkheid en te leven en bestaan als de levende statement van wat het beste is voor allen

wanneer en als ik merk en zie dat ik mensen benader vanuit gevoelens en emoties en wanneer ik communiceer met mensen vanuit gevoelens en emoties - en gevoelens en emoties gebruik als mijn 'vertrouwd platform' van 'menselijke interactie' en communicatie --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties als 'communicatievorm' tussen en in en als 'menselijke relaties' een voorgeprogrammeerd en overgenomen/gekopieerd overlevings-mechanisme is dat ALTIJD bestaat in en als eigenbelang --- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf uit te drukken vanuit 'sociale angst', als de angst van verlies en de angst van mensen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn omgeving als mezelf en dat ik vanuit die ervaring van angst een 'communicatievorm' van manipulatie, bedrog en leugens heb toegestaan te bestaan in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties in en als de menselijke geest - waarin ik mezelf in en als mijn expressie opzettelijk compromitteer en verander en aanpas aan de mensen die ik zie met mijn ogen om te 'passen' in het geheel van de 'menselijke samenleving', omwille van hoe ik als kind geleerd heb dat ik andere mensen nodig heb om te overleven in en als deze fysieke realiteit

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te doorlopen van mezelf te leren kennen, ontdekken en verkennen als wie ik werkelijk ben als WEZEN, als het leven zelf, als HIER --- en om 'menselijke relaties' en interactie/communicatie te ontdekken en verkennen vanuit het startpunt van wat het beste is voor allen als mezelf als wie ik werkelijk ben --- en om dus te verkennen en ontdekken voor mezelf wat 'communicatie' is zonder dat het gestuurd en gedefinieerd wordt door het voorgeprogrammeerde en voorspelbare 'format' van gedachten, gevoelens en emoties - zodat ik, vanuit en in en als de stilte en de leegte van mezelf, mijn wereld en realiteit als de fysieke tastbare realiteit die HIER is kan leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf -- waarin ik mezelf de kans geef om op een praktische, fysieke manier mezelf te ontwikkelen in en als het leven en toepassen van wat het beste is voor allen

ik besef, realiseer mij en begrijp hoe gelimiteerd gevoelens en emoties zijn als het voorspelbare, voorgeprogrammeerde systeem van het 'menselijk bewustzijn' dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en omgeving uit ANGST voor mijn Overleving --- en dat ik daarin mijn hele wezen, leven en bestaan heb laten draaien rond OVERLEVING als een ééndimensioneel punt dat niet eens echt bestaat, aangezien er enkel 'het leven' is, 'overleving' bestaat niet werkelijk aangezien elk individueel fysiek wezen op aarde uiteindelijk sterft - er is enkel 'het leven' in eenheid en gelijkheid dat in elk moment van ademhaling HIER is, in en als de fysiek werkelijkheid --- waarin, ik besef dat ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid in en als het leven op aarde te limiteren, beperken en onderdrukken net zoals hoe ik mezelf heb gelimiteerd, beperkt en onderdrukt in en als mijn expressie in en als mezelf door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachtne, gevoelens en emoties in en als het menselijk bewustzijn

en dus stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te breiden in en als wie ik ben als mijn bestaan HIER, door het proces te doorlopen van het stoppen van het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf - en op te staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als ZELF-expressie, waarin ik het zelf-directieve principe ben van mezelf als het leven zelf, en mezelf dus niet laat sturen, bepalen en beïnvloeden door een systeem van energie als gedachten, gevoelens en emoties --- en op op te staan als het levende voorbeeld van wie ik en allen als mezelf in en als deze realiteit werkelijk ben als het leven zelf

Dag 258: De Positieve Illusie en de Negatieve Motivatie

Dit is een verderzetting van "Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat alles in mezelf in wezen negatief is en dat ik continu wanhopig op zoek ben naar iets 'positief' in en als de geest als gedachten en verbeelding

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te ontkennen dat negatiefheid bestaat in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mensen zich niet aangetrokken zullen voelen tot mij als ze zouden zien dat negatiefheid bestaat in mij - en daarom de negatiefheid in mezelf proberen te verbergen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over de negatiefheid die bestaat in mezelf door tegen die negatiefheid te vechten en die negatiefheid te ontkennen in en als het verlangen naar positiefheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vechten tegen de negatiefheid in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de positiefheid die ik zie in mensen en in de samenleving die mensen hebben geconstrueerd, maar een facade is voor de negatiefheid die, zowel in de mens als in de samenleving, erachter schuilt - maar dat ik dat nooit heb ingezien omdat ik mezelf heb toegestaan de negatiefheid in mezelf te verbergen achter een 'positieve uitstraling' om mensen te manipuleren en te misleiden, waarin ik dus eigenlijk mezelf heb gemanipuleerd en misleidt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat 'positiefheid' als waar ik naar op zoek ben in gedachten en gevoelens, eigenlijk niet echt bestaat - en dat het een opzettelijk zelf-gefabriceerde alternatieve realiteit is in en als de geest waarin ik probeer weg te vluchten van het 'negatieve' in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het positieve en het negatieve te 'externaliseren', door 'positief' en 'negatief' te projecteren' op wat ik zie met mijn ogen in en als deze realiteit --- en daarin mijn vlucht van het negatieve in het positieve 'uit te leven' in en als de fysieke werkelijkheid, en de fysieke substantie te gebruiken en misbruiken --- en daarin een fysieke realiteit te hebben gemanifesteerd van extreme negatieven en extreme positieven in en als het geld-systeem van de mensheid -- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als een energetisch systeem van positieve en negatieve energie en in te zien dat dat systeem niet eens echt is en dat het enige dat echt is, is de fysieke werkelijkheid die HIER is

ik vergeef mezelf dat ik een economisch systeem heb toegestaan te bestaan in het leven op aarde dat de fysieke substantie gebruikt en misbruikt om een illusie in en als de geest van de mens te voeden en in stand te houden - ondanks het lijden dat dat systeem creëert in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat hoe meer de mens het positieve najaagt, hoe meer hij het negatieve manifesteert in en als de fysieke realiteit - en hoe meer hij dan van die negatieve consequenties gaat willen vluchten, in en als een vicieuze cyclus die zal eindigen in absolute zelf-vernietiging

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het 'positieve' in en als de 'glitter en glamour' in de samenleving en de 'schoonheid' en het 'success' - altijd een leugen/illusie is waarin mensen elkaars goedgelovigheid in en als het verlangen naar positieve gevoelens bespelen in en als een persoonlijke zoektocht naar success/geld/seks en vlucht van het negatieve in zichzelf en de wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer en als ik mezelf definieer in en als wat hier bestaat in deze realiteit als de menselijke samenleving - dat ik mezelf dan definieer als een product dat gebruikt/misbruikt wordt door mensen in en als de hebzucht en het verlangen van mensen naar een positief gevoel, waarin de waarde van 'wie ik ben' als een wezen hier op aarde bepaald wordt door of mensen zich al dan niet positief voelen wanneer ze mij zien --- in de plaats van alleen te staan/bestaan in en als mezelf, in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering als wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik een systeem heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op aarde dat het leven 'waardeert' op basis van of het bewustzijnssysteem in en als de mens het al dan niet ervaart als 'positief' in en als gedachten en gevoelens --- waarin het leven gebruikt wordt als consumptie-product voor het energetische systeem in en als de menselijke geest -- door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als dat energetische systeem van het verlangen naar positieve en angst van negatieve energie en nooit te hebben ingezien dat de fysieke werkelijkheid altijd een manifestatie is van wie ik ben in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer en als ik het verlangen om positieve waardering te krijgen van mensen zodat ik mij positief en 'waardevol' kan voelen in en als het wereld-systeem toesta te bestaan in mezelf - dat ik dan ook de tegengestelde pool manifesteer in mezelf als de realiteit, als de ervaring van afwijzing en afkeuring en 'minderwaardigheid', waarin ik mij 'waardeloos' voel --- in de plaats van constant en stabiel te staan/bestaan in en als onvoorwaadelijke zelf-waardering als wat het beste is voor allen en in te zien dat het GEVOEL van 'waardevol' zijn, maar een vluchtige energetische ervaring gebaseerd op een gedachte/geloof is en dus niet eens echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het leven zelf te laten gebruiken, misbruiken en consumeren door het systeem in en als de menselijke geest - door 'waarde' en 'waardering' te definieren in en als het verlangen naar een positief gevoel, waarin ik mezelf heb herleid en verminderd tot een product, waarvan de waarde bepaald wordt door of 'andere mensen' mij al dan niet willen/verlangen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen naar een GEVOEL van waarde - door 'gewaardeerd' te worden door mensen in en als de menselijke samenleving -- een teken is dat ik mezelf heb 'verminderd' en 'weggegeven' en dat ik de waarde van wie ik ben als het leven zelf als de enige waarde die echt is en kan zijn heb onderdrukt -- en dat de oplossing niet is om te verlangen en op zoek te gaan naar een GEVOEL van waarde, maar om de negatieve gevoelens in en als zelf-vermindering in mezelf te stoppen en te vergeven en op te staan in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd zelfs maar te overwegen dat het participeren in het verlangen naar positieve gevoelens, als het opzettelijk verblinden van mezelf met het 'licht' om het 'negatieve' in de wereld niet te zien - niet de oplossing is voor de problemen die zich opstapelen in de wereld om mij heen --- maar net de oorzaak is van die problemen - en dat de enige echte oplossing is dat ik STOP, HIER, kijk naar wat hier bestaat in en als het leven op aarde, zonder wat ik zie te beoordelen als positief dan wel negatief, en mezelf beweeg om de problemen op een praktische manier op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensheid nog nooit werkelijk probleemoplossend te werk gegaan is in de samenleving en in en als politieke en economische en sociale beslissingen -- omdat de mens in en als de menselijke geest niet in staat is om echt naar de problemen te kijken en ze te zien zoals ze zijn, omdat de mens bestaat in en als een innerlijke energetische polariteit van negatieve en positieve energie, en de 'problemen' altijd zal beoordelen als 'negatief' en daarom altijd manieren zal proberen te vinden om de problemen eerder te onderdrukken, ontkennen en negeren, door zichzelf af te leiden met 'positieve' gevoelens/energie, dan ze daadwerkelijk op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang het verlangen naar positieve gevoelens bestaat in mezelf, ik nooit in staat zal zijn de problemen in mijn leven en in de wereld om mij heen aan te pakken en op te lossen --- omdat ik, in en als het verlangen naar 'positiefheid', niet werkelijk direct zal willen geconfronteerd worden met de problemen en dus niet zal kunnen inzien hoe de problemen werkelijk in elkaar steken, waardoor ik dus ook niet in staat zal zijn om ze op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik de wet van de aantrekking heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf, waarin ik probeer om 'positieve' dingen tot mij aan te trekken door zelf positieve energie te genereren, waarin ik het principe van 'gelijken trekken elkaar aan' misbruik --- in de plaats van in te zien hoe ik hierin de fysieke realiteit misbruik om een persoonlijk verlangen te bevredigen, zonder dat ik zelfs enig benul heb van hoe de fysieke realiteit echt functioneert en wat de consequenties zijn van wat ik manifesteer in mijn leven/wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de 'positieve' gevoelens waar ik naar verlang - in mij geprogrammeerd zijn vanaf mijn kindertijd door mijn omgeving - waarin ik geleerd heb om, net zoals de mensen om mij heen, te verlangen naar specifieke beelden die ik zie met mijn ogen en specifieke beelden te associeren met positieve beoordelingen en gevoelens --- en dus in te zien dat het verlangen naar positieve gevoelens niet is wie ik werkelijk ben, maar een voorgeprogrammeerd systeem is dat niet het beste is voor allen als mezelf



Wordt vervolgd in Dag 259

Dag 256: Energie-vampirisme en de Fysieke Substantie als het Leven

Dit is een verderzetting van "Dag 254: Leef terwijl je nog Jong bent"
en "Dag 255: De Jeugd is Verspild aan de Jongeren"


 ik realiseer mij en besef dat wanneer en als ik mezelf toesta 'het leven' te definieren in en als energie, dat ik dan in wezen mezelf als het leven zelf als fysieke substantie opgeef voor een voorgeprogrammeerd systeem van vergankelijke en vluchtige energetische ervaringen

wanneer en als ik het beeld van jongeren die feesten en 'plezier maken' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren op dat beeld met de ervaring van 'jaloezie' en met de gedachte dat zij kunnen 'leven' en ik niet en dat zij iets hebben dat ik niet heb --- en ik besef dat dat beeld een voorgeprogrammeerd systeem is van het bewustzijnssysteem waarin ik mezelf heb gedefinieerd dat gebaseerd is op het geloof dat 'het leven' energie is

ik besef en realiseer mij dat het leven niet energie is en dat energie een voorgeprogrammeerd systeem is dat het fysieke lichaam leegzuigt en misbruikt om de illusie te creëren dat ik 'besta' en dat ik 'belangrijk' en 'speciaal' ben

ik stel mezelf tot doel om mezelf als het energetisch systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden te stoppen door een proces van zelf eerlijkheid, zelf vergeving en zelf correctie te wandelen - en op te staan als het leven zelf als wie ik werkelijk ben als het zelf directieve principe van het leven

ik besef en realiseer mij dat 'jong zijn' niet gelijk staat aan 'leven' -- omdat die associatie enkel bestaat in en als het bewustzijnssysteem dat het fysieke lichaam ziet als een 'voedingsbron' van energie, en het 'jonge' lichaam ziet als 'meer' en 'beter' omdat het nog 'voedingsstoffen' heeft om hormonen te produceren en energie te creëren in en als de cellen --- ik besef dat zowel een 'jong' lichaam als een 'oud' lichaam HIER bestaat in en als deze realiteit, en dus één en gelijk is - en dat 'beter' en 'minder' enkel bestaat in en als het bewustzijnssysteem van energie

ik stel mezelf tot doel om mijn 'jeugd' niet te verspillen aan het najagen van vluchtige en vergankelijke energie, om daarna spijt te hebben van mijn onverantwoordde beslissingen - en ik stel mezelf tot doel om 'wijsheid' te beoefenen in elk moment van ademhaling, door één en gelijk te staan met de consequenties van mijn daden en in te zien dat 'jong zijn' geen excuus is om het fysieke lichaam te misbruiken, omdat ik besef dat er altijd consequenties zijn aan mijn daden, waar ik uiteindelijk mee zal moeten leven

ik stel mezelf tot doel om voor mezelf als het fysieke lichaam te zorgen, omdat ik inzie en besef dat enkel het fysieke lichaam het leven is, en niet de energie die ik eruit kan winnen -- en dus stel ik mezelf tot doel om mijn bestaan hier op aarde toe te wijden aan het zorg dragen voor het leven als mezelf als de fysieke realiteit en om het bewustzijnssysteem en het systeem in de wereld als de mensheid, dat de fysieke substantie misbruikt voor energie en winst, te stoppen --- en om bij te dragen aan het creëren van een nieuw systeem dat zorg draagt voor het leven

ik besef en realiseer mij dat veel als niet alle fysieke en mentale klachten die de kop op steken tijdens de ontwikkeling en volwassenheid van de mens in en als de menselijke geest, het gevolg en resultaat zijn van het consumeren van het lichaam om het energetisch systeem van de geest te voeden

Dag 255: De Jeugd is Verspild aan de Jongeren

Dit is een verderzetting van "Dag 254: Leef terwijl je nog Jong bent"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door het beeld dat van 'jongeren', 'pubers' en 'jong-volwassenen' wordt geprojecteerd in de media, als 'fuifbeesten' die zuipen, neuken met liefst zo veel mogelijk partners, experimenteren met drugs, naar concerten gaan en bijna constant in een roes van opwinding/energie verkeren - wezens die dus absoluut geen verantwoordelijkheid nemen voor hun omgeving of zichzelf en de 'privileges' die ze plots krijgen als 'jong-volwassenen' gebruiken als een reden en excuus om opzettelijk 'tegen de regels in te gaan', de regels te 'buigen' en/of 'domme dingen te doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'jong zijn' te associeren met opzettelijk 'domme dingen doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik 'domme dingen moet doen', zoals de andere 'jongeren'/'jong-volwassenen', om 'erbij te horen', en 'cool' te zijn en om zogezegd te 'leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'leven' te associeren met een beeld van jongeren/jong-volwassenen die half-dronken en half ontbloot zuipen, fuiven en seksen - en dus te geloven dat ik dat beeld ook moet ervaren en dat ik dus moet 'uitgaan' met 'andere jongeren/jong-volwassenen', er 'sexy' moet uitzien en dronken moet worden om te 'leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het 'leven' te definieren in en als een ervaring van opwinding geassocieerd met de gedachte dat 'ik leef' omdat ik het beeld van 'zuipen, fuiven en seksen' uitvoer in de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'het leven' door te kijken naar hoe ik mijn leven 'leidt' en dat 'beeld' te vergelijken met het beeld van 'jongeren/jong-volwassenen die zuipen, fuiven en seksen' waarmee ik het woord 'leven' heb gedefinieerd --- in de plaats van in te zien dat het begrip 'het leven', gedefinieerd in en als een 'beeld' niet werkelijk de realiteit is van wie ik ben als het leven/bestaan, maar in wezen een programma is dat bestaat om energie als een 'ervaring' te genereren in en als het bewustzijnssysteem --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' en dus mezelf als het leven te herleiden tot een vluchtige 'ervaring' en 'gevoel', in de plaats van in elk moment van ademhaling te bestaan als de eeuwige expressie van mezelf als het leven zelf, constant, stabiel en onvoorwaardelijk, HIER
 
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om er 'levendig uit te zien', door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te associeren met een beeld van 'jongeren' met een 'strakke', gave huid zonder rimpels, die feesten, 'springen en dansen', etc. - en er dus uit te willen zien zoals dat beeld, zodat ik kan GELOVEN dat ik 'leef' --- in de plaats van in te zien dat 'het leven' alles is dat HIER bestaat in en als dit moment, in eenheid en gelijkheid - en dat het beeld dat ik zie met mijn ogen een voorgeprogrammeerd systeem is van definities en geloofsystemen, hetgeen op zich niet eens echt BESTAAT --- en dat het enige dat werkelijk echt bestaat, dat ben ik HIER in en als de simpliciteit, eenvoud, constantheid en stabiliteit van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, door 'het leven' te definieren in en als een beeld van mensen met een 'jeugdig' uiterlijk, als een 'strakke' en gave, rimpelloze huid, die 'springen en dansen' en veel bewegen en 'feesten', te geloven dat mensen die er 'oud' uitzien, met een uitgezakte, gerimpelde huid, 'niet leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'leven' te definieren in en als een kortstondige ervaring van hoge energetische opwinding, spanning en sensatie tijdens de 'jeugd' en 'jong-volwassenheid' - en daarin mezelf als het leven te limiteren tot een vergankelijk iets --- in de plaats van te bestaan in en als de eeuwigheid van het leven zelf, dat constant en stabiel HIER is, en in te zien dat ik enkel op die manier werkelijk kan 'evolueren', 'ontwikkelen' en 'groeien' als het leven, namelijk wanneer de toepassing van mezelf als 'het leven' consistent is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te definieren in en als een enorme 'hoogte', als een 'golf van energie', tijdens de puberteit/jong-volwassenheid, en dan een enorme laagte tijdens de volwassenheid/senioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' te definieren in en als de ervaring van ENERGIE - en daarin mezelf te hebben toegestaan te geloven dat enkel jongeren en jong-volwassenen echt LEVEN, omdat zij op de piek zitten van hun 'hormonale uitbarstingen' en dus 'energetische ervaringen' -- in de plaats van in te zien hoe ik op die manier een 'vampirisme' van de fysieke substantie als het fysieke lichaam heb toegestaan te bestaan in mezelf als het leven op aarde, waarin het fysieke lichaam wordt 'leeggezogen' om die krachtige en hoge energetische ervaring te kunnen verkrijgen, en het lichaam zeer snel aftakelt en veroudert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie van en als het lichaam leeg te zuigen voor energie zonder stil te staan bij het feit dat ik het lichaam aan het verouderen ben door het te ontnemen van de 'natuurlijke energie' om de 'geest' als de 'onnatuurlijke/alternatieve realiteit' te voeden, en dat ik dus de consequentie aan het creëren ben van het 'laagtepunt' dat ik zal ervaren in mijn volwassenheid/senioriteit, naarmate de energie in en van het lichaam opgeraakt --- in de plaats van te bestaan in eenheid en gelijkheid met de fysieke substantie, constant en stabiel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik nooit werkelijk oud zal worden en dat ik dus voor eeuwig het lichaam zal kunnen blijven leegzuigen voor energie op dezelfde manier, en dat ik mij dus voor eeuwig zo 'levendig' zal kunnen voelen als hoe ik mij voelde tijdens mijn puberteit/jong-volwassenheid -- in de plaats van één en gelijk te staan met de REALITEIT, en de FEITEN in en als de realiteit te zien, en te beseffen dat ik ZAL verouderen, net zoals elke generatie die mij is voorgegaan in deze wereld is veroudert - en dat ik het geloof dat ik niet zal verouderen heb gekopieerd van de voorgaande generaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat 'hoge energie', 'snel zijn', 'gespannen zijn' en 'gejaagd door het leven gaan', niet werkelijk 'leven' is - maar een zelf-vernietigende leugen/illusie die van generatie op generatie doorgegeven geweest is, waarin ik, in en als onwetendheid en zonder verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, mezelf als het fysieke lichaam leegzuig, misbruik en afbreek om de voorgeprogrammeerde definitie van 'het leven' als 'energie' te kunnen ervaren - zonder in te zien dat die energetische ervaringen, waarin ik het gevoel heb dat het 'is wie ik ben' en dat ik mij altijd zo zal kunnen voelen, niet echt zijn en enkel kunnen 'bestaan' in de beginstadia van de ontwikkeling van het menselijk lichaam, waarin het lichaam nog plooibaar, flexibel en beweeglijk genoeg is om die energetische ervaringen om te zetten in fysieke daden en zo de fysieke werkelijkheid te kunnen gebruiken om de energetische 'fabriek' van 'verbeelding' in en als de geest te voeden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de consequenties van 'leven' te definieren in en als 'energie', is dat ik uiteindelijk het gevoel zal hebben dat ik maar heel even echt 'geleefd' heb, toen ik nog 'jong' was en toen alles nog 'nieuw' en 'spannend' aanvoelde - en dat ik de rest van mijn leven zal bestaan en wegkwijnen in en als de ervaring van SPIJT dat ik niet beter voor mezelf als het fysieke lichaam gezorgd heb en dat ik niet meer aandacht gegeven heb aan wie ik werkelijk ben als de constante en stabiele aanwezigheid van mezelf HIER en dat ik mezelf heb laten misleiden en 'verleiden' door de vergankelijkheid van energetische ervaringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'leven' te definieren in en als het principe van 'eruit halen wat erin zit' en 'het onderste uit de kan halen', in en als een onverzadigbare zoektocht en verlangen naar steeds meer energie, zonder te beseffen dat ik mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als fysieke substantie aan het kapot maken ben

ik vergeef mezelf dat ik een systeem heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op aarde dat bestaat op basis van het principe van 'het onderste uit de kan halen' en 'eruit halen wat erin zit' en dat, net zoals wat ik doe met de fysieke substantie van het menselijk lichaam, de natuur plundert en leegzuigt om 'alles' te kunnen HEBBEN  voor het meeste GELD dat het meest positieve energetische ervaringen kan kopen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als de zelf-vernietigende en onverantwoordelijke houding tegenover mezelf als het fysieke lichaam - in de plaats van in te zien dat ik deze houding heb gekopieerd van mijn ouders als een 'programma' van GELOOF-systemen over wat 'het leven' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het fysieke lichaam als het leven zelf door nooit de consequenties in te zien die mijn participatie in de geest als gedachte, gevoelens en emoties als ENERGIE hebben op de fysieke substantie als het fysieke lichaam en de fysieke substantie van het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik de statement 'de jeugd is verspild and de jongeren' heb toegestaan te bestaan in de realiteit - als de uitdrukking van de SPIJT die ervaren wordt door mensen die hun fysieke lichaam uitgeput hebben door het lichaam te zien als een 'product' dat gebruikt kan/mag/moet worden in functie van het genereren van energie in en als de menselijke geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de stelling 'de jeugd is verspild aan de jongeren' toont dat de 'ouderen' in deze realiteit niet begaan zijn met het nemen van verantwoordelijkheid voor de 'kinderen/jongeren' in deze wereld, om hen te ondersteunen in hun ontwikkeling van zelf-verantwoordelijkheid en zelf-respect - en kinderen/jongeren enkel zien als wezens die iets 'hebben' wat zij 'willen', namelijk ENERGIE --- waardoor ze toestaan dat kinderen/jongeren zichzelf als het leven zelf in en als het fysieke lichaam verspillen aan het najagen van vergankelijke energetische ervaringen, net zoals de ouderen in deze wereld zichzelf als het lichaam hebben verspild - zodat de 'ouderen' nooit geconfronteerd moeten worden met wie/wat zij zichzelf hebben toegestaan te worden als een zelf-vernietigend bewustzijnssysteem



Wordt vervolgd in Dag 256