Dit is een verderzetting van Dag 107
wanneer en als er een beeld opkomt in mijn geest van hoe ik iets moet/zal doen en wat ik zal doen, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat dit beeld afkomstig is uit het ego van de geest als het persoonlijke verlangen naar erkenning, als ook het startsein/startpunt van het "ik geef het op"-karakter - en ik besef dat dit beeld in mijn gedachten niets te maken heeft met de fysieke realiteit van mezelf HIER, als de expressie van mezelf in en als het moment HIER, en dat ik dus onvermijdelijk zal 'falen' in het proberen uitvoeren van dit beeld in de fysieke realiteit en aldus zal willen 'opgeven'
hierin besef ik dat 'opgeven' enkel in de geest bestaat in en als persoonlijke verlangens die niet compatibel blijken te zijn met de fysieke werkelijkheid, waarin ik dan wil 'opgeven' omdat ik mijn 'energetische fix' niet krijg en kan vervullen - zodat ik kan overgaan naar het volgende 'project' in en als de zoektocht naar erkenning
Ik besef dat de fysieke realiteit als wat ECHT is, geen beeld is en dat de beelden die ik zie met mijn ogen en in mijn geest letterlijk MAAR een beeld is, als een reflectie van de realiteit, hetgeen op geen enkel manier echt is en aldus stel ik mij tot doel om mezelf uit te drukken en te bewegen in en als de fysieke realiteit als wie ik werkelijk ben, en mij niet te laten bewegen door energetische reacties op beelden die ik zie in mijn geest, omdat ik besef dat de beelden specifiek ontworpen zijn zodat ik erop zou reageren, als een schijnwerkelijkheid die mij voorgehouden wordt alsof het echt is, terwijl het MAAR een 'verhaal' is dat mij getoond wordt, zoals op televisie en ik besef dat ALLE energetische reacties en gedachten in mezelf gebaseerd zijn op BEELDEN die ik zie met mijn ogen en heb geprogrammeerd in mijn geest en dus niet echt zijn
wanneer en als ik de energetische/emotionele ervaring van frustratie zie opkomen in mezelf, als het moeite hebben met mij uit te drukken, waarin ik het gevoel heb dat het 'mij niet wil lukken' en dat ik 'het niet kan' - te stoppen en te ademen, en te beseffen dat dit het "ik geef het op"-karakter is dat de kop opsteekt, als een teken dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in en als het verlangen naar erkenning, waarin ik verlang om een beeld in mijn gedachten uit te voeren in de fysieke realiteit en aldus wil voldoen aan één of ander ideaalbeeld in mijn gedachten van wie ik wil zijn en wat ik wil verwezenlijken 'in mijn leven', als ik die mijn macht heb weggegeven aan de geest en mezelf heb toegestaan te geloven dat de geest als 'mijn identiteit' superieur is aan de fysieke realiteit als de simpliciteit van ademhaling
ik besef dat de geest ALTIJD iets zal willen, en dat ik in en als en vanuit de geest als het ego ALTIJD zal denken en geloven dat ik 'het weet' en dat ik weet wie ik moet zijn en wat ik moet doen - omdat de geest altijd op zoek is naar een DOEL als persoonlijke verheerlijking en dus zal proberen de fysieke realiteit te gebruiken, te vormen en om te buigen om te krijgen wat de geest wil
aldus stel ik mij tot doel mezelf uit te drukken in en als eenheid en gelijkheid met de fysieke realiteit in en als het fysieke lichaam - om alle verlangens om iets te doen of iemand te worden, in en als beelden van de toekomst in mijn gedachten los te laten en te stoppen, en aldus het ego van de geest te stoppen als het verlangen om 'iemand' te zijn, om 'speciaal' en 'belangrijk' te zijn en dus 'speciale' en 'belangrijke' dingen te doen - en aldus sta ik op in en als mezelf in en als het moment HIER, in het besef dat HIER is WIE IK BEN, als de totaliteit van mezelf, ik ben niet in de toekomst en ik ben niet in het verleden, ik BEN HIER, als het leven zelf, compleet en volledig --- en in en als HIER beweeg ik mezelf als de levende statement van het leven zelf die STAAT in elk moment van ademhaling, stabiel en constant --- in en als het besef dat ik niets moet 'worden' of 'zijn' of 'hebben', dat ik niet 'meer' moet of kan zijn dan wie ik ben als HIER, en dat al wat bestaat als wie ik ben HIER is in en als de simpliciteit van ademhaling als het moment
ik stel mij tot doel om mezelf te ontwikkelen in en als zelf expressie, als de onvoorwaardelijke expressie van mezelf in en als het moment - door gedachten te stoppen als het verlangen om 'juist' te zijn en 'goed' te zijn en erkenning te krijgen voor wat ik doe, en aldus te stoppen met mezelf te limiteren in mijn expressie en te stoppen met mijn expressie te beoordelen omdat ik besef dat ik degene ben die mezelf in mezelf beoordeelt en dat ik dus verantwoordelijk ben voor de ervaring van mezelf in en als het "ik geef het op"-karakter, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het verlangen naar erkenning in de plaats van het leven
ik besef dat het leven de expressie is van mezelf in elk moment van ademhaling, en niet een 'moeten' of een 'doen' of een 'doel' of een 'taak', maar simpelweg het leven, simpliciteit, eenvoud, expressie -- en dat het mijn verantwoordelijkheid is om mezelf te realiseren als het leven zelf door het verlangen naar erkenning in mezelf te stoppen
ik besef dat ik ALLEEN besta in en als 'mijn leven'/het leven/mezelf en dat alle beelden die opkomen in mijn geest van 'andere mensen' waarin ik mij inbeeld dat ik erkenning krijg van andere mensen, mijn eigen creatie zijn en dat dus de ervaring van opwinding als het gevoel/geloof dat ik erkenning krijg zowel als de ervaring van frustratie wanneer iets mij 'niet lukt', wanneer ik een bepaald beeld/gedachte niet uitgevoerd krijg in de fysieke realiteit, deel uitmaken van die energetische polariteit van het ego als het verlangen naar erkenning dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als het verlangen om speciaal en belangrijk te zijn
ik stel mij tot doel om ELK BEELD en ELKE GEDACHTE in mijn hoofd te stoppen, zodat enkel ik overblijf in en als mezelf, als ALLEEN --- zonder beoordelingen, meningen, opinies, verwachtingen, verlangens, angsten, definities, identiteiten, karakters of persoonlijkheden -- door mezelf toe te wijden in het proces van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie --- omdat ik besef dat de geest als de beelden in mijn hoofd als afscheiding niet is wie ik werkelijk ben, ik ben HIER
ik besef dat het verlangen naar erkenning afkomstig is uit zelf-onzekerheid en een gebrek aan zelf-vertrouwen, waarin ik steeds naar andere mensen kijk om te weten wie ik ben, in termen van 'goed' of 'slecht', 'juist' of 'fout' -- en aldus stel ik mij tot doel om zelf-zekerheid en assertiviteit te ontwikkelen en toe te passen in en als mezelf in elk moment en om mezelf dus te bewegen en uit te drukken in en als de zelf-zekerheid en het zelf-vertrouwen van mezelf als de statement van wie ik ben als HIER omdat ik besef dat zolang als ik kijk naar andere mensen om mij te zeggen wie ik ben in en als beoordelingen, dat ik dan zelf-oneerlijk ben en dus niet gewoon mezelf ben, maar mijn expressie onderdruk en verander om 'goed genoeg' te zijn voor andere mensen
ik besef dat gedachten expressies zijn van zelf-onzekerheid en een gebrek aan zelf-vertrouwen omdat ik in mijn gedachten steeds zit af te wegen of ik wel 'goed' ben, en ik zit continu mijn expressie te beoordelen in en als 'wat andere mensen van mij zouden denken' - waarin ik mezelf onderdruk
aldus stel ik mij tot doel te bestaan zonder gedachten, en enkel mezelf uit te drukken in elk moment van ademhaling in en als de zekerheid van wie ik ben als HIER, als de levende statement van mezelf als het leven
en ik besef dat beoordelingen altijd afkomstig zijn uit angst en dat dus de mensen die mij tijdens mijn kindertijd en mijn leven beoordeeld hebben, zich enkel angstig voelden van wat ze in mij zagen en mij dan hebben aangevallen door middel van beoordelingen omdat ze geen verantwoordelijkheid wilden nemen voor zichzelf in zichzelf als hun reacties en ervaringen
ik stel mij tot doel mezelf niet te laten beinvloeden door beoordelingen omdat ik besef dat elk mens, één en gelijk met mezelf, verantwoordelijk is voor zichzelf in en als zichzelf, en dat beoordelingen in wezen een expressie zijn van de mens die geen verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn eigen innerlijke ervaringen en reacties en dat beoordelingen in wezen dus een expressie zijn van misbruik, waarin de mens andere wezens misbruikt/gebruikt om de illusie te creëren voor zichzelf dat hij niet alleen bestaat in en als zichzelf
ik stel mij tot doel mezelf te vertrouwen in en als het moment van ademhaling en mezelf dus niet uit te drukken vanuit gedachten als verwachtingsvolheid en/of frustratie en angst, maar mezelf uit te drukken als wie ik ben als het fysieke lichaam -- in en als de moeiteloosheid van ademhaling, in en als de absolute stabiliteit en constantheid van het leven als het leven in en als mezelf als de eeuwigheid in het moment
ik stel mij tot doel elke vorm van twijfel in mezelf te stoppen omdat ik besef dat twijfel afkomstig is uit het verlangen naar erkenning, waarin ik erop gebrand ben om altijd 'juist' en 'goed' te zijn, en dus angst heb om 'iets niet te kunnen', of te falen in iets, waarin ik begin te 'twijfelen', en dus mezelf niet gewoon uitdruk, uit angst om een fout te maken --- en aldus blijf 'hangen' en 'wachten' in de 'tussenzone' van 'twijfel' in en als de geest
ik sta twijfel niet toe te bestaan in mezelf want ik besef dat ik niet de geest ben, ik ben de natuurlijke expressie van en als het fysieke lichaam als het moment
ik sta mezelf niet toe mezelf te laten definieren of beinvloeden door herinneringen, waarin ik geleerd heb dat het leven 'competitie' is, en dus moeilijk is, en dat ik 'mijn best moet doen' en 'mij moet inzetten' en mezelf moet veranderen om vanalle doelen te bereiken - omdat ik besef dat die 'doelen' voor mij gesteld werden door mijn ouders en mijn omgeving als wat zij voor zichzelf belangrijk vonden in en als wat zij zelf geleerd hadden van hun ouders, hetgeen geenszins ook maar iets te maken had met wat het beste is voor allen - en hetgeen enkel afkomstig was vanuit hun persoonlijke verlangens om van hun kinderen kopiëen te maken van zichzelf
ik stel mij tot doel competitie te stoppen in mezelf zowel als het wereld-systeem - en om een wereld sysetem te ondersteunen en te ontwikkelen waarin elk kind onvoorwaardelijk ondersteund wordt in zijn expressie en bestaan en dus niet aangeleerd wordt om te vechten tegen andere kinderen/mensen --- door eerst en vooral de competitie te stoppen in mezelf en in elk moment van ademhaling te staan als de levende statement van wie ik ben, niet beter of minder, maar één en gelijk met alle levende wezens, zodat ik sta in en als een positie waarin ik werkelijk kan geven om een ander en om de wereld, om op die manier er zeker van te zijn dat het systeem dat ik ondersteun en help ontwikkelen niet zomaar een idee is, maar een werkelijkheid die steunt op mij als pilaar als het levende voorbeeld van eenheid en gelijkheid met het geld-systeem naar mijn gelijkenis en evenbeeld
ik stel mij tot doel aan te tonen dat de geest als gedachten niet te vertrouwen is omdat ik in en als gedachten als het ego van de geest altijd zal geloven dat ik weet hoe de realiteit in elkaar zit, wat er moet gebeuren en hoe, ik zal altijd geloven dat ik gelijk heb en superieur ben met 'mijn kennis' over de wereld --- maar deze wereld, als het resultaat van menselijke gedachten, van de mensheid die doorheen de tijd heeft gehandeld vanuit gedachten als het geloof dat ze het 'weten' en 'gelijk hebben' en 'juist zijn', toont duidelijk aan dat gedachten in wezen het grootste kwaad zijn en absoluut niet te vertrouwen zijn als het aankomt op het creëren van een wereld die het beste is voor alle levende wezens, omdat gedachten enkel rekening houden met de persoonlijke verlangens en ervaringen van het individu in zichzelf, en dus daarin de echte fysieke realiteit als wat er werkelijk gebeurt in en als de fysieke werkelijkheid wegfiltert en het individu enkel een beeld laat zien van wat het wil zien en niet van wat echt is --- hierin besef ik dat enkel ademhaling te vertrouwen is
ik besef dat het verlangen om na te denken om te 'weten' wat ik moet doen, afkomstig is uit angst, uit het verleden waarin ik beoordeeld werd op mijn expressie en aldus een angst heb ontwikkeld om 'het fout te doen' en fouten te maken -- maar ik besef dat deze 'fouten' steeds in de geest van anderen bestonden in mijn omgeving en dus niet werkelijk 'fouten' waren - en dat mijn omgeving hun macht heeft misbruikt over mij als kind om angst te gebruiken om ervoor te zorgen dat ik mij zou aanpassen aan hun wil
ik stel mij tot doel de realiteit te leren kennen in en als mezelf vanuit mezelf en voor mezelf, en mezelf dus niet meer te laten beinvloeden of sturen door de angst om fouten te maken, omdat ik besef dat fouten niet bestaan - er is alleen het leven en wat het beste is voor het leven
No comments:
Post a Comment