ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij in te beelden wat ik ga doen als een 'plan' in mijn geest, waarin ik geen rekening houdt met of stilsta bij wie ik ben in het moment HIER als een fysiek wezen, waarin ik geen rekening houdt met de fysieke stappen die ik moet ondernemen om dat plan daadwerkelijk uit te voeren - en dus uiteindelijk mezelf in een val zet waarin ik zal opgeven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij in te beelden in mijn geest in wat ik denk dat ik moet doen om 'juist' en 'goed' te zijn, waarin ik mijn zelf-expressie in het moment HIER onderdruk, uit angst om 'niet het juiste te doen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd na te denken over wat ik zou doen in de toekomst uit angst om 'niet goed' en 'niet juist' te zijn volgens andere mensen -- en daarin mijn expressie als het moment als de natuurlijke expressie van het fysieke lichaam te onderdrukken en te bestaan in en als de energetische polariteit van verwachtingsvolheid en angst om te falen, waarin ik vaak opgeef wat ik als doel had door te denken dat het 'mij toch niet zal lukken', waarin ik veronderstel dat het beter is om op te geven dan 'afgang te maken'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het beter is om op te geven dan afgang te maken -- in de plaats van gewoon mezelf te zijn en te beseffen dat het leven geen prestatie of taak is, maar een simpelweg bestaan, het zijn van mezelf als wie ik gewoon ben in en als het moment HIER als het fysieke lichaam
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd van het leven een taak te maken door angst te ervaren om gestraft te worden als ik 'het fout zou doen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'fouten' te maken in de ogen van andere mensen omdat ik angst heb dat er dan iemand plots op mij zou beginnen roepen --- en hierin dus angst te hebben van de ANGST die ik zou ervaren als dat zou gebeuren
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat andere mensen zouden denken dat ik iets fout/niet juist gedaan heb volgens 'de regels'/'afspraken' en daarom na te denken over wat ik zou doen in de toekomst om 'het juiste' te doen volgens andere mensen, zodat ik mij veilig kan voelen in en als de gedachte dat 'andere mensen tevreden zijn over mij', waarin ik mezelf een slaaf gemaakt heb van andere mensen/mijn omgeving, door niet te beseffen dat deze ervaring van angst afkomstig is uit mijn kindertijd waarin ik die angst gekopieerd en geleerd heb van mijn ouders/familie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om te leven door angst te hebben van angst -- door angst te hebben om mij angstig te voelen, in de plaats van te beseffen dat angst maar een energetische reactie/ervaring is die in mezelf bestaat en dat ik absoluut niet het slachtoffer ben van die ervaring, maar de creator, de verantwoordelijke
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik het slachtoffer ben van de angst die ik ervaar in mezelf, door angst te hebben van angst, waarin ik nooit beseft heb dat die angst een ervaring is die in mezelf bestaat die ik altijd gebruikt heb als excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mijn bestaan/leven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om los te laten en mezelf te zijn onvoorwaardelijk als de natuurlijke expressie van mezelf als het fysieke lichaam, uit angst dat ik dan niet zal doen wat ik geloof dat ik moet doen als wat zogezegd 'juist' is volgens wie andere mensen zijn en wat zij belangrijk vinden
wordt vervolgd in dag 133
No comments:
Post a Comment