Ik heb gemerkt dat ik, in mijn relaties met mensen, voornamelijk 'romantische' relaties, in het karakter van 'manipulatie' stap, waarin ik de gedachten van de ander persoon probeer te sturen/manipuleren, om ervoor te zorgen dat ik krijg wat ik WIL - omdat ik verborgen verlangens heb in mezelf die ik koste wat het kost wil bevredigd zien, en ik heb zo'n angst om afgewezen te worden door deze persoon, omdat hij bvb iets niet 'leuk', 'goed' vindt aan mij, dat ik mijn woorden zorgvuldig kies om zijn gedachten ahw te sturen, waarin ik, voordat ik iets zeg, in mezelf de woorden al beoordeel en bekijk, zogezegd 'gezien door zijn geest' --- omdat ik zo BEZETEN ben met het verlangen om hem te BEZITTEN, om een bepaalde ervaring in mezelf te kunnen blijven vasthouden.
Ik besef dat ik dus nog nooit werkelijk 'eerlijk' en oprecht geweest ben in mijn relaties met mensen en in mijn expressie -- ik ben nog nooit 'duidelijk' geweest over wie ik ben en wat ik wil en wat niet -- ik heb vaak bewust dingen achter gehouden over mezelf en mijn leven omdat ik geloofde dat hij mij zou afwijzen als hij erachter zou komen. Manipulatie is een 'techniek' die ik al vroeg in mijn leven heb gevonden/ontwikkeld om te krijgen en vast te houden aan wat ik WIL, om afwijzing te ontwijken/vermijden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd manipulatie te gebruiken om te krijgen waar ik naar VERLANG
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verlangens proberen te beschermen door manipulatie te gebruiken op mijn omgeving - waarin ik probeer mensen hun gedachten en meningen over mij te sturen zodat ze mij nooit zullen afwijzen -- zodat ze zich altijd goed zullen voelen over mij, zodat ik steeds krijg wat ik wil, namelijk een positief gevoel in mezelf dat ik heb geassocieerd met het hebben van een relatie met een man
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie te onderdrukken en veranderen in relatie met mensen, uit angst om afgewezen te worden, ter bescherming van verborgen verlangens in mezelf -- in de plaats van vrij van verlangens of verwachtingen te zijn en dus om te gaan en communiceren met mensen in en als zelf-eerlijkheid, waarin ik gewoon duidelijk en rechtuit ben over wie ik ben en 'hoe het zit' --- in het besef dat eerlijkheid het langst duurt en dat ik in leugens en leugenachtigheid altijd mezelf zal comprommiteren en dus mijn eigen leven moeilijk zal maken, en mij onvermijdelijk in onaangename consequenties zal bevinden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd verlangens te hebben tegenover/van mensen in mijn geheime 'achterkamer', waarin ik dan mijn 'strategie' bedenk als hoe ik deze persoon zal bespelen in zijn geest, via mijn uiterlijk gedrag, om die verlangens te kunnen bevredigen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als die verlangens naar een relatie in mezelf - in de plaats van te beseffen dat dat niet is wie ik werkelijk ben - omdat verlangens enkel kunnen bestaan in de geheimzinnigheid van de geest
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen te bespelen - en daarin hen te 'verminderen' in wie zij zijn, door niet met hen om te gaan in eenheid en gelijkheid, in het besef dat zij, net als ik, levende wezens zijn --- en dat duidelijke, heldere en zelf-eerlijke communcatie het beste is voor allen in de relatie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet duidelijk te zijn over mezelf en mezelf niet duidelijk, helder en rechtuit uit te drukken, door ervan uit te gaan dat mensen mij 'niet zullen begrijpen' en dat ze mij zullen afwijzen, en dat ik dus niet zal krijgen wat ik eigenlijk wil, in de verborgen achterkamer van mijn geest, namelijk een relatie -- en daarin niet te beseffen dat ik daarom nooit werkelijk 'gezonde' relaties heb kunnen opbouwen, omdat ik nooit gewoon mezelf geweest ben, maar omdat ik steeds mezelf heb uitgedrukt in en als leugenachtigheid en heimelijkheid en geheimzinnigheid, in het proberen beschermen van mijn geheime, verborgen verlangens --- waarin ik andere mensen heb gebruikt/misbruikt in 'mijn wereldje' waarin alles altijd draaide rond wat IK WIL
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen/zoeken naar erkenning van andere mensen - waarin ik wil dat mensen zien dat ik een 'goed persoon' ben, met 'goede bedoelingen' -- zodat zij zich goed zullen voelen over mij en mij zullen geven waar ik heimelijk naar verlang --- waardoor ik mezelf compromitteer door mezelf steeds aan te passen aan wie andere mensen zijn en mezelf te onderdrukken in mezelf, om dus steeds 'goed' te zijn voor de ander en aldus te krijgen van mensen wat ik wil en dus afwijzing te vermijden/ontwijken
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het verlangen naar een relatie -- als een positief gevoel in mezelf -- en daarin manipulatie te gebruiken om de ander te bespelen zodat hij mij zal 'willen', zodat ik krijg wat ik wil, als een beeld in mijn gedachten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een beeld te vormen in mijn gedachten van wat ik wil - en mezelf te identificeren met dat beeld waarmee ik een positieve ervaring heb geassocieerd -- en dan via manipulatie ervoor proberen te zorgen dat mensen zullen voldoen aan dat beeld, dat ik dat beeld dus zal kunnen uitvoeren in de fysieke realiteit, zodat ik mij positief kan voelen in en als het beeld in mijn gedachten -- waarin ik andere mensen letterlijk gebruik/misbruik om 'mijn speciale wereldje' te creëren waarin ik mij speciaal en positief kan voelen als een 'ideaalbeeld' in mijn gedachten als wat ik WIL - omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik het centrum ben van het universum en dat mijn wil, wet is, en dat de wereld draait rond mijn verlangens, en ik dus absoluut, koste wat kost, moet krijgen wat ik wil --- in de plaats van te beseffen dat die verlangens en beelden en positieve gevoelens in mezelf niet echt zijn, maar een voorgeprogrammeerd systeem zijn dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik mezelf steeds heb weerhouden van werkelijk te LEVEN, HIER in en als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid als zelf-eerlijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als verlangens in de plaats van zelf-eerlijkheid als eenheid en gelijkheid --- en dus te bestaan in en als de constante zoektocht naar het bevredigen van die verlangens, waarin ik, in de plaats van te communiceren en om te gaan met mijn omgeving in eenheid en gelijkheid als een onvoorwaardelijke zelf-expressie, mijn omgeving steeds heb gemanipuleerd om ervoor te zorgen dat IK krijg wat IK wil, waarin ik mezelf steeds heb afgeleid door te geloven dat ik 'andere mensen gewoon tevreden wil maken' en dat ik 'gewoon een goed persoon ben' omdat ik andere mensen gelukkig wil maken en dus angst heb om hen te kwetsen, waarin ik de waarheid van mezelf steeds heb verborgen, namelijk dat het altijd allemaal steeds gedraaid heeft rond MIJ en MIJN VERLANGENS als wat IK WIL, als beelden in mijn geest waarin ik mezelf heb geidentificeerd als wat ik geloof 'nodig te hebben' om mezelf te kunnen zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mijn verlangen om andere mensen tevreden te maken en gelukkig te maken, en dus mijn verlangen om mensen ervan te overtuigen dat ik 'een goed persoon' ben, vol 'goede bedoelingen' -- nooit altuistisch was van aard, maar ALTIJD te maken had met mijn persoonlijke verlangens tegenover die persoon, als beelden in mijn geest waarin ik mezelf had gedefinieerd, en zo een verslaving had gecreëerd van het 'samenzijn met die persoon', waarin ik kon participeren in allerlei karakters en persoonlijkheden van positieve gevoelens, hetgeen ik dan niet wilde verliezen, omdat ik geloofde en het gevoel had dat ik dan een deel van mezelf zou verliezen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat verlangens van mijn leven alleen maar een hel maken - omdat ik daarin nooit gewoon, simpelweg mezelf ben en dus mezelf ook nooit de kans heb gegeven om mezelf uit te drukken en te genieten van mijn bestaan, door dus continu mij alleen maar zorgen te maken over het mogelijk niet krijgen van of verliezen van wat ik VERLANG en denk nodig te hebben om 'mezelf te zijn', in de plaats van gewoon te beseffen dat ik HIER ben, in en als zelf-eerlijkheid en dus te stoppen met mezelf veranderen voor andere mensen, in het besef dat dit zowieso altijd draait rond persoonlijke verlangens waarin ik dus geen rekening houdt met wat het beste is voor die persoon
wordt vervolgd in dag 125
No comments:
Post a Comment