Dag 119: Ik ben geen TelevisieBeeld, ik ben Leven!

Dit is een vervolg op de Zelf-vergeving van "Dag 118: De Wandelende Televisie als Hopeloze Passiviteit"
 



ik stel mij tot doel om televisie te kijken in en als gewaarzijn, als het besef dat ik HIER ben, als een levend wezen, in elk moment van ademhaling - als een actieve participant in de realiteit die HIER is

hierin besef ik dat televisie op zich maar een toestel is, als de fysieke substantie - en dat ik degene was die de beelden 'echt' gemaakt heeft door erop te reageren - en dus besef ik dat ik één en gelijk sta met de televisie als de fysieke substantie als wie ik ben als het leven op aarde, als de aarde en ik sta mezelf niet toe mezelf te laten 'afleiden', wegleiden en misleiden door de beelden die ik zie door:

wanneer en als ik een emotionele ervaring van zwakheid, inferioriteit, machteloosheid en angst zie opkomen in mezelf bij het zien van beelden van mensen - dan stop ik en ik adem -- en ik besef dat die reactie niets te maken heeft met het leven als de fysieke substantie, maar een emotionele reactie van overleving die ik heb laten programmeren in mezelf door de televisie en mijn familie door middel van woorden

wanneer en als ik merk dat ik de 'passiviteit' instap in mezelf door gedachten, gevoelens en emoties als automatische reacties te laten opkomen in mezelf als reaties op de beelden die ik zie met mijn ogen - dan stop ik en ik adem - en ik besef dat ik niet deze reacties ben, maar dat die reacties een voorgeprogrammeerd systeem zijn dat ik heb laten programmeren in mezelf door middel van het kijken van televisie als een vlucht van mezelf

ik besef dat de beelden op televisie niet 'meer' of 'beter' zijn dan ikzelf - en mij geen oplossing of vlucht bieden van de angst en inferioriteit en machteloosheid die ik ervaar in mezelf - ik besef dat het mijn verantwoordelijkheid is tegenover mezelf om op te staan en één en gelijk te staan met de emotionele ervaring van angst, inferioriteit en machteloosheid door te beseffen dat dit een overlevings reactie was/is  die in mij geprogrammeerd geweest en waar op ingespeeld geweest is door mijn omgeving als MENSEN --- om ervoor te zorgen dat ik passief zou worden in mezelf en mijn macht compleet zou weggeven uit ANGST, zodat ik makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar zou zijn door mijn omgeving

ik stel mij tot doel één en gelijk te staan met de duisternis in en als mezelf - en te beseffen dat het licht enkel meer duisternis creëert -- omdat het net het onderscheid maakt tussen licht en duister - en dus enkel van de duisternis een hel maakt door te staan als een 'lichtpunt' van 'hoop' - dat 'hopeloosheid' creëert in en als mezelf

hierin stel ik mij tot doel mij niet te laten misleiden door het licht dat ik zie in en als gedachten - en gedachten niet te volgen wanneer en als ze opkomen in mezelf, maar te blijven staan in elk moment in en als het besef dat ik ADEMHALING ben als een stabiele en constante zelf-gestuurde expressie van mezelf HIER, en dus niet een slaaf van energie als HOOP

ik besef dat het licht enkel de illusie creëert van HOOP - en mij enkel in een positie plaats van wachten, geloven, en volgen -- verder en verder weg drijvend van mezelf en dat ik uiteindelijk de lange weg terug naar mezelf zal moeten wandelen --- dus in de plaats van mezelf in die onaangename situatie te plaatsen, maak ik de beslissing in dit moment om de reis naar leven als mezelf af te leggen door middel van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, waarin ik het licht als gedachten als de geest STOP in mezelf en nooit meer terugkijk

ik stel mij tot doel aan te tonen dat ademhaling het enige is dat nodig is om te bestaan als een werkelijk, zelf-besturend, zelf-bepalend fysiek aanwezig wezen - en dat IK enkel werkelijk besta in en als ademhaling als de consistenctie, betrouwbaarheid, stabiliteit en constantheid van mezelf als het leven en dat gedachten het systeem zijn dat draait op ANGST - waarin ik mijn macht enkel weggeef aan woorden en beelden die AUTOMATISCH opdoemen in mezelf en mij enkel wegleiden van mezelf als het leven zelf door mij vanalle angsten aan te praten, net zoals ik mij angst heb laten aanpraten door de televisie en mijn omgeving

ik stel mij tot doel aan te tonen dat ANGST niet het leven op aarde is - en dat de mens in wezen NIET een systeem is van overleving, als een passief innerlijke wezenlijkheid waarin de mens dan actief de consequenties gaat creëren van het leven in totale onwetendheid en gebrek aan zelf-gewaarzijn

ik besef dat ZELF-GEWAARZIJN enkel bestaat en enkel KAN bestaan in en als ademhaling - omdat het in ademhaling is waarin ik in elk moment de simpele en eenvoudige maar krachtige en eeuwige statement maak van 'ik ben HIER', 'ik besta' --- en dat gedachten als de geest enkel de illusie zijn van 'het bestaan' als het licht als een 'realiteit' buiten mezelf waarin ik enkel een passieve toeschouwer ben die wanhopig verlangt om 'mee te doen' en 'erbij te horen', waarin ik mezelf enkel zal comprommiteren

ik besef dat ik geen beeld ben als een passief, onbestaand, onwerkelijk lichtpunt dat enkel staat als een 'mooie illusie', als de BELOFTE en de HOOP dat ik kan wegvluchten van mijn innerlijke ervaringen -- ik besef dat het beeld in mijn gedachten van 'wie ik ben' als beoordelingen, definities en gedachten een ILLUSIE is die enkel bestaat als een afleiding, wegleiding en misleiding van de waarheid van mezelf

hierin stel ik mij tot doel om koste-wat-kost tot de absolute waarheid te komen van mezelf -- door in elk moment de discipline aan de dag te brengen om, wanneer ik merk dat ik in gedachten zit, als het lichtgevende 'paradijs' van het ego, mezelf eruit te halen en te 'gronden', met beide voeten op de grond, in en als de tastbare, fysieke werkelijke aanwezige realiteit die HIER bestaat  - en aldus werkelijk te bestaan met mezelf, als mezelf in zelf-eerlijkheid

 ik stel mij tot doel om absoluut zelf-vertrouwen te ontwikkelen van het staan en bestaan in en als ademhaling - zonder enige gedachten of geest in mezelf -- om steeds te staan als wat het beste is voor allen -- en elke situatie, elk wezen in deze wereld te kunnen onder ogen komen/facen zonder te reageren -- door te stoppen met wegvluchten van angst in de geest als gedachten, en te beseffen dat de geest als LIEFDE als relaties de illusie is die als enig doel heeft om mij af te leiden zodat ik de waarheid van mezelf als het leven niet zou ontdekken