Wat is 'Sociaal zijn'?
Het is het opzettelijk creëren van relaties door middel van een voorafbepaalde uitdrukking/expressie als manieren van praten, kleden en bewegen in het bijzijn van 'andere mensen' - om 'bij de groep' te horen, welke groep dat dan ook is. Sociaal zijn is mezelf uitdrukken volgens de 'codes van de groep', als wat gezien en aanvaard wordt als 'normaal menselijk gedrag' door die specifieke groep, waarin ik dan laat zien aan de groep dat ik 'zoals hen' ben, en zij mij aldus aanvaarden in de groep als een functionerend lid van de groep die bestaat als een 'pillaar' die de 'groep' mee in stand houdt, de 'groep' zijnde de verzameling van mensen die samen zijn gekomen om elkaar op de één of andere manier te helpen om te overleven in deze wereld, elke groep is daar anders in, maar het startpunt is altijd overleving.
Dit 'sociaal zijn'-karakter wordt door familie aangeleerd, als het karakter van het zich aanpassen aan de groep waar men zich in bevind om te overleven, als een kameleon, en dus automatisch relaties te gaan vormen met de mensen in die groep, waarin men zich aanpast en verandert om meer te lijken op die specifieke mensen in die specifieke groep om zo ook ondersteuning te krijgen van die mensen/groep omdat ze mij erkennen/herkennen als een deel van de groep, 'zoals hen'. En wat hierin eigenaardig is, is dat mensen zich zullen identificeren met de expressie van de groep, waarin ze zichzelf veranderen en onderdrukken om op de rest van de groep te kunnen lijken en dan zelf op zoek gaan naar bevestiging voor deze 'identiteit' door al de mensen die 'niet in de groep passen' in hun expressie aan te vallen, te pesten en buiten te sluiten, waarin niemand in de groep beseft dat die 'groeps-identiteit' niet is wie zij werkelijk zijn, maar dat ze dat van elkaar gekopieerd hebben om 'erbij te kunnen horen' waarin ieder 'lid' dan in angst bestaat om 'anders' te zijn en aldus uit de groep te worden gepest/gesloten. Dit gedrag wordt vooral in kinderen ingeplant tijdens de schooltijd, in interactie met de leeftijdsgenoten op school, waar alle 'rotte appels' er medogenloos uitgehaald en uitgepest worden en elk kind een strijd levert om niet die 'rotte appel' te zijn en om er dus 'bij te horen'.
'Sociaal gedrag' is dus de overlevings-strategie om te kunnen overleven in de groep van mensen die we uiteindelijk toch nodig hebben in deze wereld om te kunnen overleven, niemand is een eiland. Sommigen noemen het ook 'spiegelneuronen in actie', de zogezegde 'neuronen' waarmee we onszelf automatisch 'spiegelen' aan de mensen in onze omgeving om dan, als een kameleon, onszelf aan te passen en precies te worden als wat we zien in onze omgeving.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het 'sociale' karakter als het automatisch mezelf spiegelen aan mijn omgeving om af te meten hoe ik mezelf moet presenteren in mijn gedrag en uitdrukking om een relatie te kunnen creëren met die mensen die ik zie in mijn omgeving, als een voorgeprogrammeerd overlevingssysteem dat ik gekopieerd/geleerd heb van mijn familie dat ik gebruik om te kunnen 'overleven in deze wrede wereld', waarin ik aan de persoon waar ik mee in interactie treed laat weten dat ik 'net als hen ben' en 'op hen lijk', om aldus hen te ondersteunen in hun identiteit zodat ik mij ook ondersteund voel in mijn overleving als een identiteit in deze wereld --- in de plaats van te beseffen dat om deze reden mijn 'identiteit' als wie ik geloof dat ik ben in deze wereld, niets meer of minder is dan een kopie van andere mensen en dus niet echt
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een 'identiteit' heb als schijnbaar iets dat mij 'speciaal' en 'uniek' maakt in mijn bestaan in deze wereld, en dat ik in en als die 'identiteit' ervoor moet zorgen dat ik overleef als die identiteit in deze wereld, waardoor ik dan, in en als een aangeleerde overlevingstechniek, mezelf ga aanpassen en veranderen aan de groepen/mensen in mijn omgeving, om hun identiteit te ondersteunen, zodat zij mij ook zullen ondersteunen in mijn 'identiteit' - en nooit te hebben beseft dat ik in en als 'mijn identiteit' in mezelf dus niet eens echt besta als een 'individu' of 'uniek wezen', omdat mijn 'identiteit' niets anders is dan al de 'identificaties' met de verschillende groepen in mijn omgeving die ik doorheen mijn leven heb opgebouwd, gecreëerd en opgestapeld in mezelf in en als 'herinneringen' - waarin het lijkt alsof ik een 'rijk innerlijk leven heb' dat mij van 'andere mensen' afscheidt, terwijl dat niets anders is dan de onvermijdelijke cumulatie/opstapeling van 'identiteiten'/'identificaties' als kennis en informatie over 'wie ik ben' in relatie tot verschillende mensen in mezelf doorheen de tijd in mijn leven op aarde, waarin ik mezelf steeds heb geidentificeerd met de identificaties in en als relaties met de verscheidene mensen die doorheen mijn leven hun intrede deden in mijn leven als 'mijn familie', 'mijn vrienden', 'mijn collega's', 'mijn partner', 'mijn kinderen', etc... ---- waarin 'ik' als een 'uniek wezen' NOOIT heb bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een uniek wezen ben, dat ik op de één of andere manier 'anders' ben dan 'andere mensen', een afgescheiden entiteit omwille van bepaalde 'ervaringen' in mezelf -- in de plaats van die ervaringen te onderzoeken en te beseffen dat de basis ervaring in mezelf ALTIJD alleen maar ANGST was, overlevings-angst, en dat ik vanuit die angst mijn omgeving ben gaan kopieren en nadoen, hetgeen ik heb opgebouwd als een 'identiteit' en 'persoonlijkheid' in mezelf als een geheel van gekopieerde woorden, definities, expressies, kennis en informatie -- en dat die ANGST in de kern van elk wezen is, als het SYSTEEM van de geest, het systeem van overleving dat ik in en als mezelf heb laten programmeren, waarin elk wezen precies hetzelfde is en het enige dat ons schijnbaar van elkaar afscheidt is het verschil in omgeving dat elk mens in zichzelf gekopieerd heeft als 'zijn identiteit'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat elk mens letterlijk een wandelende informatie databank is, waarin elk mens één en gelijk is, als het SYSTEEM van de geest, een voorgeprogrammeerd systeem dat volledig bepaald is en ingekleurd wordt door de omgeving, door relaties te vormen met de omgeving, gebaseerd op ANGST om te sterven, en dus het verlangen om te overleven --- waarin de mens dus 'sociaal gedrag' leert, als het zich automatisch compleet en volledig aanpassen aan de omgeving zonder voorbehoud of zich vragen te stellen bij zijn omgeving en bij wat hij nu eigenlijk in zichzelf laat programmeren, omdat de mens maar geinteresseerd is in één ding: OVERLEVEN
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben besefd dat het systeem van overleven in elk mens hetzelfde is, en dat daarom elk mens één en gelijk is, waarin niets van de mens 'uniek' of 'speciaal' is omdat als mensen van plaats/positie zouden verwisselen, zouden ze elkaar geworden zijn en precies hetzelfde gedaan hebben met/in hun leven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om mij, als een kameleon, in elke situatie aan te passen aan en te veranderen om te kunnen passen in de omgeving, te steken op het 'instinct' als het systeem van overleving als de angst die ik voel in mezelf, waarin ik geloof dat als ik dit niet doe, mezelf aanpassen en veranderen, dat ik dan niet zal kunnen overleven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem van OVERleving te worden in en als afscheiding, waarin ik feitelijk niet echt besta als een 'individueel wezen', maar letterlijk maar een kopie ben van 'andere mensen' als ook overlevingssystemen, in de plaats van te bestaan als het leven zelf als eenheid en gelijkheid als de levende statement van WIE IK BEN constant en stabiel in elk moment van ademhaling, en mij dus niet zomaar te veranderen of aanpassen als een kameleon naarmate mijn omgeving verandert
ik vergeef mezelf dat ik 'sociaal gedrag' heb toegestaan te bestaan in mezelf als het programma waarin het systeem van de geest als het systeem van overleving functionneert, als het strategisch vormen van relaties waarin ik mezelf opzettelijk verander in mijn expressie om een nieuwe identiteit te creëren waarmee ik kan 'passen bij' deze nieuwe persoon in mijn wereld - waarin ik veronderstel dat de ander persoon hetzelfde doet, zodat wij samen een gevoel van 'samenhorigheid' in onszelf kunnen creëren als een gevoel van veiligheid omdat we in en als deze relatie ondersteuning krijgen in onze overleving in deze wereld - omdat we beiden geprogrammeerd zijn door onze familie in en als het geloof dat we niet alleen kunnen staan/bestaan/leven in deze wereld --- waarin een 'identiteit' in en als de menselijke geest niets meer of minder is dan een 'overlevings-programma' als een 'netwerk' dat mensen met elkaar verbind in hun geest en op die manier het gevoel geeft dat ze in verbinding staan met elkaar en in dat netwerk 'veilig' zijn en dus kunnen/zullen overleven in deze wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen die zich niet aanpassen aan mijn 'identiteit' en dus geen 'sociaal gedrag' vertonen, aan te vallen en te zien en definieren als 'mijn vijanden', als degenen die mij niet zullen ondersteunen in mijn overleving in deze wereld en dus zelf ook angst te hebben om zo aangevallen te worden door andere mensen -- waardoor ik dus angst heb om geen sociaal gedrag te vertonen en uit te drukken -- in de plaats van dit overlevingsconstruct te stoppen in mezelf en aldus de reacties van woede en frustratie en angst op mensen die mij niet ondersteunen door middel van sociaal gedrag te stoppen en mij dus ook niet meer aangevallen te voelen of angst te hebben om aangevallen te worden, door op te staan in en als mezelf in en als het besef dat ik ALLEEN besta in en als mezelf als het leven zelf en dat relaties niet echt zijn, relaties zijn een construct van de geest dat bestaat in en als het verlangen om te overleven
Zelf-correctieve Statements volgen in Dag 110
Lees ook de Blog "Day 111: INNER STRUCTURE of an Equal Money System – Part 1", geschreven door Bernard Poolman om inzicht te krijgen in hoe het kind, als elk mens in deze wereld, nooit iets meer of minder zal worden dan precies wat de Familie als de Ouders erin programmeren vanaf de geboorte - en dat de Mens een SYSTEEM is dat volledig bepaald/gecreëerd wordt door de Input van de Omgeving.
No comments:
Post a Comment