Dag 121: Niemand Begrijpt mij - Zelf-correctie

dit is een vervolg op Dag 120


ik stel mij tot doel om niet in een emotionele manipulatie te gaan wanneer ik in groep van mensen ben - maar om te beseffen dat  de groepen in de menselijke samenleving nooit het beste geweest zijn voor allen maar altijd bestonden ter ondersteuning van het ego als innerlijke emotionele en gevoels- reacties --- waarin niets ooit openlijk besproken wordt, maar iedereen enkel vastzit in ego-spelletjes als het zoeken naar aandacht - waarin er altijd winnaars en verliezers zijn -- als hoe de landen/wereldgroepen zich ook op wereldschaal tegenover elkaar gedragen

ik stel mij tot doel om te staan in mezelf in en als eenheid en gelijkheid met de groep in en als mezelf en te staan als het levende voorbeeld van wat een groep werkelijk zou moeten zijn als wat het beste is voor allen -- omdat ik besef dat ik een lid ben van de groep, een steunpilaar van de groep die de groep mede in stand houdt en dat het mijn verantwoordelijkheid is om de groep te ondersteunen tot de expressie van wat het beste is voor allen als wederzijdse ondersteuning

ik stel mij tot doel om  het proces te wandelen van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid, schrijven naar vrijheid en zelf correctie om te kunnen staan als een betrouwbaar wezen dat kan staan als een werkelijke steunpilaar van de groep van het leven, om niet te staan in de groep vanuit persoonlijke verlangens naar aandacht als relaties van het ego - maar om alleen te bestaan in en als mezelf in en als het besef dat ik het punt ben van verantwoordelijkheid

ik besef dat ik alleen op zoek ben naar begrip van anderen omdat ik mezelf nooit begrepen heb - omdat ik nooit aandacht gegeven heb aan mezelf als wie ik ben

wanneer en als ik merk dat de ervaring van verdriet als zelf-medelijden opkomt in mezelf in groep, dan stop ik en ik adem - en ik besef dat dit een ego reactie is die als enige functie heeft om mijn omgeving te manipuleren om te krijgen wat ik wil en zeker niet het beste is voor allen

hierin stel ik mij tot doel om mijn omgeving te onderzoeken, in eenheid en gelijkheid met mezelf in het besef dat emotionele ervaringen mij alleen maar verblinden van het zien wie mensen werkelijk zijn -- en het verlangen naar aandacht van andere mensen indiceert alleen maar dat ik zelf geen aandacht heb voor mezelf en mijn omgeving - en dus stel ik mij tot doel, om te stoppen met mijn aandacht in mezelf te keren, en om in de plaats daarvan aandacht te hebben voor wat HIER bestaat als de realiteit als mijn bestaan in en als deze realiteit, omdat ik besef dat de realiteit mezelf is als HIER  en dat het mijn verantwoordelijkheid is om op te staan in en als die realiteit en de realiteit te sturen tot wat het beste is voor allen, en niet mezelf klein te houden in en als het geloof/gevoel dat ik het slachtoffer ben van de realiteit die ik zie met mijn ogen en aldus het ego-spel in de wereld en mijn omgeving toe te staan te bestaan

ik besef dat het mijn verantwoordelijkheid is als een levend wezen om de realiteit te sturen en te bepalen aan de hand van en door middel van wie ik ben in en als mezelf - als de sturende kracht en het startpunt van wat HIER bestaat

wanneer en als ik zie dat ik in de ervaring ga van het verlangen om erkenning te krijgen van mijn omgeving als het verlangen om 'begrepen' en 'ondersteund' en gevalideerd te worden door mijn omgeving - dan stop ik en ik adem, en ik besef dat dit een teken is dat ik zelf geen begrip, ondersteuning en validatie biedt aan mezelf en dus stel ik mij tot doel om in dat moment, in en als ademhaling, mezelf weer te bevestigen met beide voeten op de grond in en als het besef dat dat de enige bevestiging is die echt is, die praktisch HIER is