Dag 125: Manipulatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd manipulatie te gebruiken om mezelf te beschermen van mijn angsten - door proberen controle te hebben over hoe mensen op mij reageren door mezelf te veranderen en aan te passen om hen een goed gevoel te geven over mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van afwijzing en manipulatie te gebruiken om mezelf te beschermen van die angst -- waardoor ik mezelf steeds weer compromitteer in mijn relaties/omgang met mensen door mijn expressie te onderdrukken uit angst van het beeld dat opkomt in mijn geest waarin ik 'afwijzing' inbeeld/projecteer, hetgeen ik associeer met een negatieve ervaring in mezelf -- waardoor ik 'liefde' creëer in mijn wereld, in mijn relatie met mensen, als een positieve ervaring in een poging om weg te vluchten van die negatieve ervaring, niet beseffend dat de angst gevoed wordt door de liefde, het negatieve wordt gevoed door het positieve en dat ik mezelf op die manier in een eindeloze lus van zelf-compromittering en zelf-verloochening vastzet

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet het zelf-directieve principe te zijn van mijn wereld, door verlangens te verbergen van mezelf - en dus niet werkelijk HIER te staan, in en als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid als het leven zelf in en als de zekerheid van wie ik ben als de beslissing die ik maak in elk moment van ademhaling -- door mijn macht weg te geven aan allerlei verlangens die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en die ik niet bereid ben op te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik mijn omgeving manipuleer uit angst van verandering, omdat ik alles hetzelfde wil houden, volgens wat IK WIL, volgens mijn plan, mijn verleden, mijn gewoontes, mijn verslavingen, en daarin dus mezelf niet de vrijheid geef om mezelf uit te drukken, om nieuwe wegen te bewandelen, om mezelf te verkennen en ontdekken, om andere mensen, mijn omgeving te verkennen en ontdekken in elk moment HIER


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de angst van verandering als de angst om 'mijn wereldje' als mijn gedachten, gevoelens en emoties als het verleden als beelden in mijn geest, te verliezen - en daarom mezelf te onderdrukken in mijn expressie en mijn omgeving als mezelf te manipuleren door mezelf te veranderen en aan te passen aan de situatie/persoon, om ervoor te zorgen dat alles in mijn wereldje hetzelfde blijft, dat dat beeld dat ik in mijn geest gecreëerd heb als 'wie ik ben' in en als 'mijn leven/wereld', intact blijft, en dat al de personages als mensen waarmee ik relaties heb gecreëerd in dat beeld blijven


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd toekomstprojecties te creëren in mijn gedachten, als hoe ik wil en verwacht dat een situatie zich zal uitspelen, wat ik wil en verwacht dat er zal gebeuren, gebaseerd op hoe ik mij wil voelen, gebaseerd op het verleden - waarin ik er zeker van wil zijn dat mijn verleden zich weer zal afspelen in de toekomst, omdat ik zoveel angst heb van verandering - waarin ik mezelf opzettelijk vastzet in de gevangenis van de geest als de continue herhaling van het verleden als MIJN gedachten, MIJN gevoelens, MIJN ervaringen in en als HERINNERINGEN, als een klein gelimiteerd systeem waarin ik niet echt besta, niet echt leef, als een zelf-directieve beslissing in elk moment


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven door mijn macht weg te geven aan het verleden als de gedachten en gevoelens in mijn geest als mijn innerlijke ervaring, hetgeen een geheel is van herinneringen - waarin ik niet werkelijk besta als een zelf-bepalend, zelf-directief wezen, maar een slaaf ben van herinneringen, van de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd altijd het ergste te verwachten in en als verandering - en aldus mezelf steeds weer doen teruggrijpen naar wat ik ken, en mij steeds maar te laten meevoeren en beinvloeden en sturen door het verleden als gedachten, gevoelens en emoties, waarin ik telkens opnieuw dezelfde ervaringen herhaal uit angst om mezelf te verliezen als ik zou stoppen en veranderen -- in de plaats van te beseffen dat het verleden niet eens werkelijk is wie ik werkelijk ben, maar een geheel aan reactieve ervaringen die zich hebben opgebouwd in mezelf doorheen mijn leven als een 'identiteit' van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik geen enkele controle heb, waarin ik niet werkelijk besta in het gewaarzijn van mezelf, maar waarin ik een slaaf/slachtoffer ben van de innerlijke ervaringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de herinneringen in mezelf als de geest van gedachten, gevoelens en emoties, niet zijn wie ik werkelijk ben - omdat het altijd maar een reactief systeem geweest is, waarin ik maar reageerde op mijn omgeving, situaties en mensen vanuit voorgeprogrammeerde reacties, geloofsystemen, gedachten, enzovoort -- en dat ik als levend wezen nog nooit werkelijk heb bestaan


...wordt vervolgd in dag 127