Met wie vergelijk ik mezelf dan wel in mijn beoordelingen van 'vrouwelijk', 'sexy' en 'mooi' en waarom?
En belangrijker, waarom hebben wij als samenleving een zeker 'format'/'model'/'voorbeeld' aanvaard van hoe een vrouw/meisje er moet uitzien om 'goed' te zijn, denk maar aan de beroemdheden, de modellen, de prinsessen, de typische 'schoonheids-' eigenschappen zoals blonde haren, blauwe ogen, een kleine neus, een gave huid, een smalle taille, ronde borsten, etcetera?
Waarom staan wij toe dat onze kinderen vanaf een jonge leeftijd compleet gebrainwashed worden door hun omgeving met beelden en subtiele aansporingen van hoe zij er idealiter zouden moeten uitzien -- is het soms omdat we geloven dat die 'idealen' een soort van 'natuurlijk' verschijnsel zijn, dat die 'ideaalbeelden' al in het kindbrein gebakken zitten van voordat ze deze wereld betraden?
Hoe is het dat we zo dom en blind zijn voor het feit dat alles van wat wij 'overleving van de sterksten' noemen zoals bijvoorbeeld de verhoogde overlevingskansen van mensen die meer beantwoorden aan het 'schoonheid-ideaal' als de beelden die in deze wereld gepromoot en opgehemeld worden door de media, hetgeen wij hebben aanvaard als een 'natuurlijk verschijnsel', in wezen een fabricatie is van deze wereld waarin elk kind automatisch geprogrammeerd wordt vanaf Dag 1 van zijn bestaan hier in deze menselijke samenleving, en dat letterlijk niets van die 'idealen' al bestaat in het onschuldige kinderbrein zonder dat het daar opzettelijk in geplant werd/wordt door de omgeving? (Zie het fenomeen 'Feral Children' voor meer inzicht en perspectief in deze Kwestie)
Waarom beseffen we niet dat elke ongelijkheid in deze menselijke samenleving geen natuurlijk verschijnsel is maar een programma dat in elk kinderbrein geprogrammeerd wordt via woorden en beelden vanaf zijn arrivatie in deze wereld, en dat Darwin's stelling van 'overleving van de sterksten' als één of andere natuurlijke wetmatigdheid een grote pot Larie en Apekool is die overduidelijk niet gebaseerd is op ware observatie van wat er werkelijk gebeurt in het opgroeiingsproces van het kind in deze wereld?
Deze vorm van bestaan, waarin kinderen opgroeien om zich uiteindelijk ontevreden te voelen met hoe ze eruitzien, en enorm veel stress ervaren in zichzelf over hun lichaam, omdat ze in de polariteit gevangen zitten van 'aanvaarding' en 'afwijzing', aangezien ze geleerd hebben dat ze vooral niet gewoon zichzelf mogen zijn, dat wie zij zijn niet goed genoeg is, en dat ze moeten voldoen aan één of ander 'format'/'model'/'standaard', om te kunnen 'mee spelen' in het spel van relaties en sex, als hetgene dat in de menselijke samenleving ook wordt gepromoot als het Hoogste Goed, is simpelweg Misbruik door de Ouders die instaan voor het leven op aarde en die duidelijk nooit hebben stilgestaan bij wat zij toestaan als het systeem op aarde dat het Leven/de Geest van hun kind bepaalt en vormgeeft.
Tijd voor Deprogrammatie want dit is onaanvaardbaar.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door een systeem waarin ik geloof dat ik continu erkenning en bevestiging en validatie nodig heb voor 'wie ik ben' als mijn gedrag en mijn uiterlijk, door te aanvaarden dat er blijkbaar 'standaarden', 'normen' en 'idealen' zijn waar ik aan moet voldoen --- waarin ik heb geleerd dat wie ik ben simpelweg niet goed genoeg is
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat relaties in deze realiteit mechanismen zijn die enkel bestaan om dit verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging in de mens te bevredigen, waardoor relaties dus enkel onzekerheid, angst en stress voeden in het individu -- omdat de relatie gebaseerd is op het niet aanvaarden van het wezen zoals het is, maar op het enkel bevestigen, valideren en voeden van de leugen dat het wezen probeert waar te maken in en als de poging om op te leven naar het 'ideaalbeeld' dat hem/haar gepresenteerd werd/wordt door de samenleving
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creëren op basis van het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor mezelf als het beeld dat ik probeer te zijn in deze wereld, een beeld dat in constante vergelijking staat met de 'ideaalbeelden' die via de media gepresenteerd worden als 'hoe ik als vrouw er zou moeten uitzien' -- en dat mijn relaties daarom gebaseerd zijn op een leugen en daarom niet eens echt zijn
Ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in deze wereld als mechanismen die de leugen van de mensheid voeden, waarin beide partners op zoek zijn naar erkenning, validatie en bevestiging voor hun 'waardigheid' als beeld, in vergelijking met de ideaalbeelden die in beide partners vanaf de kindertijd geprogrammeerd geweest zijn door de omgeving -- in de plaats van mechanismen van ware ondersteuning voor de wezenlijkheid van beide partners
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat zolang relaties bestaan als mechanisme dat de leugen voedt, namelijk als een beeld in de geest van beide partners dat enkel gebaseerd is op het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor wie beide partners proberen te zijn en wie ze denken dat ze moeten zijn volgens de voorbeelden die hen gepresenteerd geweest zijn door hun omgeving, zal er enkel onzekerheid bestaan in beide partners, omdat elk individu in de relatie continu schippert tussen de positieve ervaring van erkenning/validatie en de negatieve ervaring van afwijzing/verstoting, verlangen en angst
ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in mijn wereld die gebaseerd zijn op zelf-onderdrukking en het verzekeren dat ik nooit mezelf zal zijn, waarin ik enkel de hele tijd besta in spanning, angst, onzekerheid, stress en onveiligheid -- onzeker en twijfelachtig schipperend tussen het verlangen naar erkenning en de angst van afwijzing --- als extensies van de relaties die ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd met mijn omgeving, als relaties waarin er telkens van mijn verwacht werd dat ik mezelf verander, dat ik mezelf onderdruk, dat ik 'ben zoals anderen' en dat ik dus vooral mezelf niet ben ---- in de plaats van relaties te creëren die gebaseerd zijn op ware wederzijdse ondersteuning voor wie wij werkelijk zijn als levende wezens, waarin er niets verwacht wordt van elkaar, waarin we elkaar niet beoordelen of veroordelen, waarin we niet staan als een onzeker punt van aanvaarding of afwijzing, maar waarin we elkaar steunen in het proces van zelf-aanvaarding en zelf-respect als een punt van absolute stabiliteit
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het verlangen naar erkenning, validatie en aanvaarding van mijn partner eindeloos is en nooit werkelijk bevredigd zal zijn, omdat aanvaarding enkel echt kan zijn als en wanneer ik mezelf aanvaard --- enkel dan kan ik mij ook werkelijk aanvaard voelen --- omdat de 'aanvaarding' waar ik naar op zoek ben in mijn partner, gebaseerd is op het beeld dat ik presenteer van mezelf waarin ik 'goed genoeg' probeer te zijn in het lijken op de ideaalbeelden van hoe een vrouw er zogezegd zou moeten uitzien die in deze wereld gepromoot worden via de media, hetgeen dus een leugen is, waardoor de 'aanvaarding' die ik dan zogezegd krijg van mijn partner voor die leugen nooit echt kan zijn, omdat ik ook nooit echt mezelf ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik nog nooit mezelf geweest ben in mijn relaties met andere mensen, omdat al mijn relaties, vanaf de primaire relaties met mijn ouders en familie, altijd gebaseerd geweest zijn op het zien van mezelf als 'niet goed genoeg' en van de beelden in de media als 'mijn ideaalbeelden' en 'mijn voorbeelden'
ik vergeef mezelf dat ik sex heb gemanifesteerd als het punt van 'de ultieme aanvaarding/validatie/bevestiging van mezelf als het beeld/de leugen dat ik presenteer van mezelf' en hierin niet te beseffen dat het verlangen naar seks niets meer of minder is dan het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor de leugen die ik mezelf heb toegestaan te leven, op basis van de beelden die ik in mijn geest heb laten programmeren door de media en mijn omgeving als 'hoe ik er zou moeten uitzien' tijdens mijn kindertijd
ik vergeef mezelf dat ik ideaalbeelden heb toegestaan te bestaan in mijn wereld en mijn geest, als beelden waar ik mezelf constant mee vergelijk en afmeet om mezelf te beoordelen in polariteiten van goed/slecht, positief/negatief als mooi/lelijk, vrouwelijk/onvrouwelijk, sexy/onsexy, etcetera --- als het toppunt van zelf-verwerping, in de plaats van te bestaan in en als mezelf als 'de enige echte', alleen in mezelf als wie ik werkelijk ben, zonder beelden als voorontworpen 'formats' van wat en hoe ik als het leven zogezegd ben of zou moeten zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat als ik niet sta als het punt van absolute stabiliteit, zekerheid en betrouwbaarheid in mijn relatie met andere mensen, dat ik die stabiliteit, zekerheid en vertrouwen waar ik altijd naar op zoek geweest ben in mijn partner nooit werkelijk zal kunnen ervaren
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik creëer wat ik toesta te bestaan in mezelf, en dat wanneer en als ik mezelf toesta mezelf uit te drukken vanuit angst en onzekerheid in de relatie, dat die angst en onzekerheid precies zal zijn wat ik zal manifesteren
Ik vergeef mezelf dat ik gedachten heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf als een beeld in mijn geest vergelijk met het beeld van andere vrouwen die afgebeeld worden in de media als 'de besten' met 'het beste lichaam' en 'het beste uiterlijk', waarin ik mezelf dan beoordeel als 'goed' of 'slecht' op basis van die vergelijking - waarin ik mezelf saboteer in mijn leven/bestaan, door mezelf niet gewoon te aanvaarden als wie ik ben als 'de enige echte', als alleen in en als mezelf als de fysieke natuurlijke expressie van mezelf als het lichaam, als het enige dat ik ooit geweest ben en kan en zal zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het bestaan van die 'ideaal-beelden' in de media maar bestaat met het enkele doel van kinderen en volwassenen aan te zetten tot het kopen van producten, door in te spelen op het geprogrammeerde verlangen om te zijn zoals de 'idolen', 'beroemdheden' en 'modellen' die in de media gepromoot en gepresenteerd werden als 'hoe iedereen er zou moeten uitzien', als 'het beste' --- waarin de mens dus geprogrammeerd geweest is door de media als een consumptie-mechanisme/robot die, vanuit zijn verlangen om 'de beste' te zijn om dus het meeste kans te hebben om te overleven in deze wereld, de specifieke producten zal kopen die opzettelijk geassocieerd werden met het gepresenteerde ideaalbeeld --- hetgeen het bewijs is dat de theorie van 'overleving van de sterkste/beste' niet 'natuurlijk' is maar een programma dat in kinderen geprogrammeerd werd door de samenleving via de media
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een kopie te worden van de consumptie-robotten dat de mens geworden is als het resultaat van zijn opvoeding/programmatie in deze wereld door zelf te participeren in het spel van vergelijking van mezelf met de beelden die mij gepresenteerd werden door de media als mijn 'voorbeelden' als 'wie ik moet zijn' en 'wat ik moet hebben' om 'erbij te horen' en 'te overleven' en 'goed' te zijn --- in de plaats van te beseffen dat dit spel in wezen een uit de hand gelopen systeem is dat gecreëerd is door mens die macht en controle wilde over andere mensen en hierin de voorgeprogrammeerde 'instinctieve' overlevingsangst van de mens gebruikt en misbruikt heeft om de mens te sturen en controleren in zijn gedrag, zonder ooit te hebben stilgestaan bij de verwoestende consequenties dat dit systeem teweeg zou brengen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan de beelden die mij in deze wereld gepresenteerd werden door mijn omgeving als 'de idealen' als 'hoe het leven zou moeten zijn', waar ik, vanuit overlevingsangst, zelf naar heb gestreefd en verlangd om mijn positie in deze wereld te verzekeren omdat ik heb geleerd in interactie met mijn omgeving dat ik het risico loop om niet te overleven als ik niet naar die idealen streef --- in de plaats van te beseffen dat wat ik heb nagestreefd en verlangd in mijn leven als 'mijn idealen' zoals het hebben van een relatie en sex, beroemdheid, erkenning, aandacht, geld en een partner enkel voorgeprogrammeerde waarden zijn die in mij geprogrammeerd zijn door een machtswellustige omgeving die mijn instinctieve overlevingsangst gebruikte en misbruikte om ervoor te zorgen dat ik een kopie wordt van hen in en als het nastreven van dezelfde voorgeprogrammeerde idealen die op zich absoluut niets te maken hebben met overleving in de fysieke realiteit/wereld als het leven op aarde
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de mens zoals hij nu is de Fankenstein is van het systeem dat zich door generaties van menselijke evolutie heeft gevormd -- als het resultaat van de instinctieve overlevingsangst als een energetische ervaring die dwangmatig getransformeerd werd tot een complete energetische entiteit die de fysieke realiteit consumeert en die een volledige alternatieve realiteit van 'overleving' gecreëerd heeft, waarin 'overleving' niets meer te maken heeft met werkelijke fysieke overleving zoals eten, slapen, sex, kakken, maar met de 'overleving' van die energetische entiteit in en als het fysieke lichaam -- waarvan de consumptiesamenleving het resultaat is, als een systeem dat geen enkele productieve functie of doel heeft voor het leven op aarde en enkel in functie staat van de 'overleving'/'voeding' van het innerlijke energetische systeem/entiteit in de mens als verlangens en gevoelens, hetgeen ironisch genoeg de overleving van het leven op aarde onmogelijk maakt omdat het de fysieke realiteit letterlijk opconsumeert, hetgeen voor ons een belletje zou moeten doen rinkelen dat we misschien toch ergens de bal aan het mis-slagen zijn
wordt vervolgd in Dag 137
No comments:
Post a Comment