Aldus heb ik mij de 'hippie'-persoonlijkheid aangemeten, waarin ik al de uiterlijke tekenen vertoon van 'mij absoluut, compleet comfortabel voelen met mezelf, mijn lichaam, mijn expressie', absolute aanvaarding, absolute 'chill'/'relax' -- waarin ik dan uiteraard kijk naar al de mensen om mij heen, die in de stad rondwandelen, en hen beoordeel als 'zenuwpezen' en denk 'komaan mensen, zo gespannen, dat is nergens voor nodig', niet beseffend dat mijn 'hippie'-personage maar een leugen is die ik zelf gefabriceerd heb in de fabriek van mijn geest om de 'zenuwen'/angst/spanning/onzekerheid die ik werkelijk ervaar in mezelf achter te verbergen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer ik naar de stad ga, of een plek waar veel mensen zijn, in het personage van de hippie te stappen, als de uiterlijke karakteristieken van 'een relaxte persoon/persoonlijkheid', 'iemand die zich goed in haar vel voelt', 'iemand die geen stress/angst/spanning/zelf-onzekerheid ervaart'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de spanning, angst en zelf-onzekerheid die ik ervaar 'diep' in mezelf, proberen te verbergen achter het personage van 'de hippie' als 'de relaxte' - waarin ik andere mensen als mezelf wil overtuigen van dit beeld dat ik presenteer van mezelf als een energetische ervaring in mezelf -- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd die stress, angst, spanning en zelf-onzekerheid te beoordelen als inferieur en neer te kijken op mensen die volgens mij de uiterlijke karakteristieke tekenen vertonen van 'stress' en gespannenheid -- zoals 'het volk' dat in de stad rondloopt, die allemaal dezelfde kledij dragen, zich allemaal hetzelfde gedragen, hetgeen ik interpreteer als 'ze conformeren zich uit angst om zichzelf te zijn', waar ik mij dan bovenzet, door mezelf te overtuigen van het beeld dat ik presenteer van mezelf als 'de hippie', als degene die zogezegd niet beïnvloed is door die 'sociale druk' om hetzelfde te zijn als andere mensen en dus 'aanvaardbaar' te zijn voor de samenleving
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat beoordelingen ALTIJD afkomstig zijn uit ANGST - omdat ik een deel van mezelf zie en herken in een ander dat ik niet wil aanvaarden of inzien van mezelf -- zoals de stress, angst en spanning die ik ervaar in mezelf om 'er niet bij te horen' en 'anders te zijn' dan de andere mensen in de samenleving
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk te liegen tegen mezelf en anderen door te DOEN ALSOF ik geen angst, stress of spanning voel, alsof ik niet verlang om eruit te zien en mij te gedragen en te zijn als andere mensen om 'in de samenleving te passen' en mij veilig te voelen als een' deel van de groep' -- door opzettelijk mij compleet het tegenovergestelde te gaan gedragen, door opzettelijk een 'ontspannen' houding aan te nemen - waarin ik mij dan speciaal voel, omdat ik niet wil inzien en beseffen dat ik vanbinnen EXACT hetzelfde ben als de andere mensen die ik zie met mijn ogen, en dat ik in mezelf mij alleen maar angstig voel om niet in de samenleving te passen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten misleiden door het uiterlijk als wat ik zie met mijn ogen van hoe andere mensen zich presenteren en gedragen als een beeld -- door werkelijk te geloven dat 'hippies' mensen zijn die die 'sociale angst' die ik geleerd heb tijdens mijn kindertijd in interactie met mijn omgeving niet in zich hebben, en daarom 'beter' zijn dan al de mensen in de samenleving die zogezegd 'conformisten' zijn en 'kopiëen' zijn van elkaar - en die beoordelingen te hebben gekopieerd en aldus de 'conformistische natuur' in en van mezelf als het innerlijke verlangen om 'er gewoon bij te horen' te onderdrukken en te DOEN ALSOF ik dat verlangen naar conformiteit en uniformiteit niet in mij heb, door mij opzettelijk het tegenovergestelde te gaan gedragen en presenteren -- niet eens beseffend dat ik vanbinnen wel nog steeds verga van de angst, spanning, stress en onzekerheid en dat ik absoluut niet 'veranderd' ben, ik heb enkel mijn uiterlijk als mijn 'personage' in deze beelden-realiteit veranderd om mij goed te kunnen voelen over mezelf en de waarheid van mezelf als een kopie/systeem te verbergen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de waarheid van mezelf als een kopie van mijn omgeving in en als ANGST, te hebben onderdrukt en verborgen achter een uiterlijk gedrag/beeld van het personage van 'de hippie' dat ik presenteer van mezelf om aanvaard te worden door de mensen/'vrienden' waarmee ik mezelf had geidentificeerd -- niet beseffend dat dit simpelweg EXACT HETZELFDE is als wat alle mensen in de samenleving doen, namelijk zich, als een kameleon, aanpassen en veranderen naargelang hun omgeving als de groep waarmee en waarin ze zichzelf identificeren -- en dat de 'hippies' als de zogezegde 'vrijgevochtenen' in de samenleving/wereld, niets anders zijn dan weer maar een cultuur, een variant, een strekking als een geheel van geloofsystemen, levensstijlen en gedragswijzen die blindelings overgenomen en gekopieerd worden door de mensen in de groep uit ANGST om de steun van de groep niet te krijgen -- omdat ware 'vrijheid' ONMOGELIJK is als en wanneer men niet inziet en beseft hoe de menselijke geest als een systeem van overleving werkelijk functionneert -- zolang de mens zich niet gewaar is van zijn functioneren/oorsprong, blijft hij gevangen in en een slaaf van de geest als zijn 'innerlijke programma', hetgeen in elk mens exact hetzelfde is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het personage van 'de hippie' als 'de relaxte', in en als een energetische ervaring in mezelf van 'ontspannenheid' -- maar een uiterlijke illusie is, die bestaat in en als een polariteit van spanning vs ontspanning -- en dus geen ware 'ontspanning' is, als een loslaten en stoppen van de energetische ervaringen in mezelf en dus gewoon mezelf zijn --- omdat het personage van 'de ontspannen persoon'/'de relaxte', gebaseerd is op ANGST, als de angst om negatief beoordeeld te worden door mijn 'vrienden', mijn 'subcultuur' waarmee ik mezelf had geidentificeerd en dus angst om afgewezen en verstoten te worden door die groep
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met een 'subcultuur' als een uiterlijke expressie die gedeeld wordt door een groep van mensen -- en daarin te zoeken naar ondersteuning en validatie voor mijn 'wie ik ben' in de samenleving, als 'mijn identiteit', als het geheel aan meningen, opinies, gedrag en levensstijlen die ik van die groep blindelings gekopieerd had in mijn verlangen om 'erbij te horen' -- en daarin nooit te hebben beseft dat mijn hele persoonlijkheid als 'de hippie', als iemand die schijnbaar zoveel meer 'relax' is dan alle andere', degene die 'niet is als alle anderen', in wezen compleet gebaseerd was op ANGST --- als een primaire overlevingservaring/-reactie van de geest als het innerlijke programma
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de manifestatie van 'hippies' in deze wereld enkel bestaat als een punt voor de 'verloren zieltjes' die zoeken naar een uitweg voor hun 'gevoeligheid' voor de angst in zichzelf, om te kunnen geloven dat er een alternatief is, waarin ze zich verliezen in de beelden als de ILLUSIE van 'ontspannenheid' en 'vrijheid' -- maar dat, omdat de geest als de ware gevangenis nooit onderzocht geweest is, ware vrijheid dus niet bestaat in deze wereld, omdat ware vrijheid een zelf-expressie is en geen gekopieerd beeld als een definitie --- en dat de manifestatie van hippies in deze wereld dus in wezen het 'verankerings-punt' is, als de bevestiging van de gevangenis waar de mens zich in bevind, door van 'vrijheid' dus weer maar een beeld, concept en gedrag te maken in de plaats van een zelf-realisatie en zelf-expressie
...Wordt vervolgd in Dag 123
No comments:
Post a Comment