Ik reageerde onmiddellijk met allerlei 'doemgedachten' in mijn geest, waar ik mij dan plots overspoeld bij voelde door een ervaring van paniek en doodsangst in mezelf.
Wanneer ik dan doorhad dat ik in die energie aan het gaan was in mijn geest - stond ik even stil bij waar ik mee bezig was en besefte ik dat ik mezelf angst aan het aanjagen ben en weg aan het halen ben van de fysieke werkelijkheid door een 'pad' te volgen in mijn geest van gedachten en emotionele reacties dat onmiddellijk en automatisch opkwam.
In dat moment, teneinde die ervaring aan te spreken, te onderzoeken, open te trekken en los te laten, sprak ik zelf vergeving -- en wel specifiek:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanaf het moment dat ik een nieuw moedervlekje zag op mijn lichaam, in mijn gedachten automatisch de associatie te maken met de gedachte dat het kanker is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst en paniek op de gedachte dat het moedervlekje op mijn arm kanker zou kunnen zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd - omdat ik niet kon uitmaken wat het precies was dat ik zag, en omdat ik het niet onmiddellijk kon begrijpen via mijn gedachten --- automatisch in mijn geest te reageren met allerlei angsten die ik heb opgestapeld in mijn geest als kennis en informatie --- en mezelf daarin angst aan te jagen --- in een poging om in mijn geest te begrijpen en te bevatten wat er aan het gebeuren is in mijn wereld en realiteit
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd dat de reactie van angst wanneer ik het vlekje zag dat ik niet kon identificeren op mijn lichaam - in wezen een angst is om de controle over mijn werkelijkheid te verliezen in en als mijn geest en gedachten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de geest controle wil over de fysieke werkelijkheid door alles te willen definieren in en als kennis en informatie - en dat dus wanneer ik met iets geconfronteerd wordt dat ik in en als mijn gedachten niet kan definieren of begrijpen vanuit/in de kennis/informatie in mijn geest - dat mijn geest dan reageert met allerhande angsten, die gebaseerd zijn op doodsangst --- omdat de geest het 'niet kunnen begrijpen/definieren/bevatten van de fysieke realiteit door middel van kennis en informatie associeert met het verliezen van controle en bijgevolg de dood', omdat de geest bestaat in en als een ervaring en geloof van 'controle' over de fysieke werkelijkheid, in de vorm van 'verleden, heden en toekomst' als een tijdslijn waarin de geest zichzelf als de 'ik-persoonlijkheid' projecteert
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanaf het moment dat ik iets in mijn wereld en realiteit niet kan definieren of begrijpen - onmiddellijk het ergste te verwachten in mijn geest en te reageren met allerlei gedachten als kennis en informatie als voorgeprogrammeerde angsten die ik heb gekopieerd en overgenomen van mijn ouders en familie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de angst om kanker te hebben - in de plaats van één en gelijk te staan met de angst om kanker te krijgen en één en gelijk te staan met kanker --- in het besef dat de angst om kanker te krijgen, en gedachten in verband met 'kanker is slecht' en 'het is heel erg om kanker te krijgen', en allerlei beelden, ideëen en geloofsystemen die ik in mijn geest heb opgeslagen in verband met 'kanker' als wat ik gezien, gelezen en gehoord heb van andere mensen --- is een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie en energetische reacties die ik heb gekopieerd van mijn omgeving - en dat wie ik werkelijk ben is het leven zelf als eenheid en gelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te realiseren als kanker, in en als het besef dat kanker HIER bestaat -- en daardoor een deel is van mezelf, omdat ik het leven zelf ben als al wat HIER bestaat --- en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'kanker', door mezelf te hebben laten programmeren door mijn omgeving in en als allerlei geloofsystemen en beoordelingen in verband met het woord 'kanker'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd de realiteit te zien als hoe ze werkelijk is en bestaat, als HIER --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd automatisch in mijn geest en gedachten te gaan en allerlei beelden en ideëen en angsten te projecteren in de toekomst -- als een poging om via mijn geest en gedachten controle te hebben over mijn realiteit door te 'begrijpen' en te 'voorspellen' hoe de realiteit bestaat --- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik mij hierdoor enkel machteloos en verloren voel omdat ik mezelf overlaad met allerlei veronderstellingen, onzekerheden, speculaties en angsten in mijn geest en gedachten, door niet te werken met wat daadwerkelijk HIER aanwezig is en de realiteit daadwerkelijk te onderzoeken als hoe ze HIER in dit moment bestaat, in en als de zekerheid van de fysieke werkelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mezelf als het fysieke lichaam door te reageren met angst op bepaalde moedervlekjes die ik zie op mijn huid - en door te reageren met gedachten van 'oh neen het is kanker' en 'wat als het kanker is' en 'wat als ik ga sterven', enzovoort ---- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wat er in en op en als mijn lichaam bestaat, consequenties zijn uit het verleden die ik zelf heb gemanifesteerd in mezelf door mijn participatie in de geest waarin ik mezelf consistent van mezelf als het lichaam heb afgescheiden en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te reageren op die consequenties, zoals kanker, dat ik dan de consequenties enkel voedt door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn creatie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat als ik geen verantwoordelijkheid neem voor wat er gebeurt met en bestaat in en als mijn fysieke lichaam - dat ik dan ook niet in staat ben om het sturende principe te zijn van en in het fysieke lichaam - en dat ik mezelf dus in een slachtoffer positie plaats in relatie tot het fysieke lichaam, door mezelf te definieren in en als een emotionele reactie van angst en gedachten van onzekerheid, verlorenheid en beoordelingen --- terwijl, als en wanneer ik in eenheid en gelijkheid sta/besta met het fysieke lichaam, in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik besta in en als het fysieke lichaam, dan sta ik in de positie van de creator en ben ik in staat om het sturende principe te zijn in relatie tot het lichaam
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen in en als de geest om controle te hebben over de fysieke werkelijkheid als het willen kunnen voorspellen van de fysieke realiteit - en daarin mijn 'geest-realiteit' als wie ik geloof dat ik ben in mijn gedachten, gevoelens en emoties, op te leggen aan de fysieke realiteit die hier bestaat --- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik nooit werkelijk controle gehad heb over de fysieke realiteit en dat ik nooit werkelijk bestaan heb als het sturende en bepalende principe van hoe ik besta in en als de fysieke werkelijkheid --- en dat de geest de illusie van controle gecreëerd heeft op basis van de min of meer voorspelbaarheid van de fysieke realiteit, en dan, wanneer er iets onvoorspelbaar gebeurt, iets dat ik niet kan verklaren of begrijpen, reageer ik met doodsangst in mijn geest omdat ik het gevoel heb dat ik geen controle meer heb over de realiteit en dat ik als 'geest' dus niet meer kan bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de werkelijkheid en de realiteit van mezelf, als het feit dat ik HIER besta, in en als dit moment van ademhaling -- en dat de realiteit van/in de geest van 'verleden - heden - toekomst' een illusie van controle is die de geest gecreëerd heeft --- en in te zien en te beseffen dat, enkel als en wanneer ik HIER besta, in en als dit moment van ademhaling, zonder in mijn geest gepreoccupeerd te zijn door 'verleden-heden-toekomst' als denkbeeldige ideëen die niet werkelijk HIER zijn/bestaan, kan ik dat wat HIER bestaat als de fysieke werkelijkheid daadwerkelijk besturen en dirigeren op een manier die het beste is
....
Na deze zelf vergeving te spreken, verminderde de ervaring van angst en paniek aanzienklijk --- omdat ik rechtstreeks kon begrijpen en inzien dat die ervaringen van angst en paniek niet werkelijk zijn wie ik echt ben - en omdat ik door middel van zelf-vergeving mezelf heb kunnen tonen wat de eigenlijke realiteit is van mezelf en dat de 'realiteit' in mijn geest als mijn gedachten en emotionele reacties niet echt zijn.
In de volgende blog zet ik verder met zelf-correctie statements --- waarin ik mijn inzichten en realisaties bijeenbreng en voor mezelf een script/'plan' uitschrijf/uitwerk dat zal fungeren als een 'blauwdruk' voor wie ik ben in momenten dat ik weer eens geconfronteerd wordt met dingen die ik in mijn gedachten niet onmiddellijk kan verklaren of voorspellen/controleren --- zodat ik niet meer besta als het slachtoffer van de situatie, maar eerder als het sturende principe.
Wordt vervolgd in Dag 420
No comments:
Post a Comment