Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest

Ik heb gisteren bij het koken mijn linkerhand verbrand aan frietolie. En wanneer ik keek naar het punt dat de linkerhand representeert, zag ik dat mijn lichaam mij in dat moment aan het ondersteunen was opdat ik kon inzien waarin ik bezig was te participeren in mijn geest. Mijn hand representeert hoe ik dingen 'behandel' en hoe ik omga me mijn realiteit

En de linkerhand zegt me dat het voornamelijk gaat om energie zoals gevoelens en emoties en dat ik dus met mijn realiteit omga en mijn realiteit richting geef en stuur vanuit energie.

En terwijl dit ongeval voorviel was ik namelijk in een staat van spanning en stress en vluchtige en gehaaste energie. Het is een energie waar ik vaak inga wanneer ik bijvoorbeeld moet koken, dan probeer ik alles zelf te doen en ik probeer efficent te zijn en alles 'goed' en 'perfect' te doen zodat ik mij uiteindelijk goed kan voelen over de maaltijd die ik gecreëerd heb. Het is dus een punt van ego waar ik inga, een punt van 'ik kan goed koken en ik zal laten zien dat ik goed kan koken zodat mensen erkenning hebben voor het feit dat ik goed kan koken'.

En wanneer ik mij in die energetische staat bevindt dan frustreer en stoor ik mij ook snel aan dingen. Ik kom bijvoorbeeld de keuken binnen en ik zie dat de afwas niet gedaan is of ik merk dat het fornuis niet gekuist geweest is en dan zucht ik diep en zeg/denk ik van 'mensen toch, neem een ander ook eens in overweging!'. Dat is dus hoe ik dan richting geef aan mijn realiteit vanuit energie, vanuit reactie. Ik laat de energetische reactie/staat waar ik mij in bevindt vanbinnen mijn gedrag en uitdrukking sturen en bepalen.

Het was dus door die gehaaste en reactieve staat waarin ik mij bevond, dat ik mij verbrandde aan hete frietolie. Ik lette niet genoeg op en was me niet gewaar genoeg van het moment waarin ik het mandje vol frietjes in de olie wilde neerzetten en het mandje viel uit mijn handen. Als ik in dat moment niet in die energetische staat geweest zou zijn en als ik rustiger en kalmer geweest zou zijn in dat moment, dan zou ik een stevige greep gehad hebben op  de steel van het mandje omdat ik met mijn gewaarzijn hier in het moment aanwezig geweest zou zijn, en dan zou het mandje niet in de olie gevallen zijn.

Nadat dit 'ongeluk' gebeurd was voelde ik me eigenlijk dankbaar dat het gebeurd was omdat ik door mijn fysiek realiteit als het ware gedwongen werd om langzamer te gaan en om mezelf te vertragen. De fysieke realiteit ondersteunde mij om in mezelf te vertragen en om los te laten van de stress. Ik kon immers niet meer verder koken. Nu moest ik gedwongen neer gaan zitten met mijn hand in een kom met koud water, dus had ik geen andere keuze dan mezelf vanbinnen te vertragen.

Ik kon ook geen ego meer zijn in relatie tot mijn realiteit omdat ik nu gedwongen was om hulp te vragen van de mensen om mij heen voor dingen omdat ik zelf bepaalde dingen niet meer kan doen zoals eten maken en mijn afwas doen. De fysieke werkelijkheid komt dus altijd zeer gelegen met zulk 'n schijnbare 'ongevallen' en 'ongelukken'. Het is steeds zeer nuttig om zelf-eerlijkheid toe te passen en in jezelf te kijken en jezelf af te vragen 'wat laat dit 'ongeluk' mij eigenlijk zien over mezelf?' en 'hoe is het dat dit ongeluk mij eigenlijk ondersteunt in het inzien en werken met de relatie tussen mijn geest, mezelf en mijn lichaam?'.

Dag 703: Onderzoek de zwakke plek in je Lichaam en Vindt de zwakke plek in je Geest

In deze blog deel ik een punt dat ik zelf gezien en ervaren heb dat betrekking heeft tot de Structurele Resonantie en met andere woorden hoe je het lichaam kan gebruiken om patronen, ervaringen en constructen in je eigen geest te ontdekken die jou in de weg staan om een optimale interactie met jezelf en je omgeving te bewerkstelligen.

Het specifieke punt waar ik het hier over zal hebben is een punt in mijn linker bovenarm. En dit punt noem ik een 'zwak punt' of een 'zwakke plek', omdat ik op die plek vaak op fysiek vlak oftewel een subtiele stekende pijn ervaar of een gevoel dat die plek zwakker is dan dezelfde plek op mijn andere arm. Deze ervaring werd voor mij steeds meer merkbaar naarmate ik gevoeliger werd voor mijn lichaam en wat er op fysiek vlak aan het gebeuren is binnenin mezelf doorheen het bewandelen van mijn proces.

Gisteren was er bijvoorbeeld zo een moment waarop ik een subtiele pijn voelde op dat punt in mijn linker bovenarm. Wat ik dan deed was het vastnemen van dat punt en drukken met mijn duim en wijsvinger langs beide kanten van mijn bovenarm, zodat ik kan 'zien' wat het is dat dat punt mij op dat moment aan het laten zien was. Het feit dat er daar iets aan het gebeuren was, was immers een teken dat ik op dat moment in mijn geest aan het participeren was in een bepaald construct, patroon en/of ervaring dat in direct verband stond met dat punt in mijn lichaam.

Door dan dat punt in het lichaam aan te raken of erop te duwen, en tegelijkertijd jezelf stil te maken binnenin jezelf, komt het patroon/construct/ervaring in kwestie in jezelf naar boven en kan je het beter zien. Dan weet je meteen wat het is dat er gaande is in jezelf en wat een 'zwakke plek' in je geest en je lichaam aan het creëren is.

In mijn geval, terwijl ik duwde op mijn bovenarm, zag ik dat het punt dat ermee in verband stond een punt is dat op onderbewust niveau in mijn geest in feite haast constant aanwezig is. Een bepaalde ervaring en gedachten-patroon dat de hele tijd in mijn geest op de achtergrond aan het werken is. En dat is specifiek een ervaring binnenin mezelf van spanning en een subtiele angst, verbonden met gedachten waarin ik terugblik op momenten doorheen mijn dag waarin ik met mensen heb gepraat en heb omgegaan met mensen vanuit het startpunt van mezelf ervan te willen verzekeren dat al de mensen waar ik mee in contact gekomen ben nog een 'positieve' mening over mij hebben.

Ik wil er als het ware de hele tijd zeker van zijn dat iedereen in mijn omgeving mij aanvaard, mij leuk of goed vindt en zeker niet kwaad is op mij of op de één of andere manier iets tegen mij heeft. Het is dus een vorm van het willen controleren van mijn 'positie' in mijn omgeving, gebaseerd op een angst van wat mensen over mij denken en specifiek een angst dat mensen mij 'niet goed' vinden op de één of andere manier.

En dat is dus een specifiek gedachtenpatroon dat in feite constant, in zo goed als elk moment op de achtergrond in mijn geest aanwezig is. Iets dat zo in mezelf geïntegreerd is en zo een deel uitmaakt van mezelf dat ik het nooit echt opmerkt en dat ik het aanvaard heb als 'normaal', als een normale staat van zijn. Een staat van zijn die dus een constante gespannenheid en subtiele angst in mezelf betekent.

Dit is het punt dat ik zag en mij realiseerde wanneer ik de pijn in mijn linker boven arm nader onderzocht. En om dit punt te verlossen en verwerken in mezelf, teneinde die zwakke plek in mijn lichaam en geest te genezen, bewandel ik een proces van zelf-vergeving en zelf-correctie.

Wordt vervolgd in de volgende blog.

Dag 639: Hoe komt het dat het Leren Kennen van Onszelf geen Automatisch Mechanisme is?

Uit de voorgaande blog "Dag 638: Zelf-Beoordelingen en het Belang van het Herdefiniëren van Woorden" :

Zo worden we uiteindelijk een product en kopie van onze omgeving en ouders, door middel van het proces van sociale adaptatie waarin we de emotioneel en gevoelsmatig geladen definities van woorden als hoe die uitgesproken en gebruikt worden door onze omgeving kopiëren. Terwijl, wanneer we de beslissing maken om die woorden zelf te gaan onderzoeken en ons begrip, ervaring en gebruik van woorden gelijk te stellen aan hun eigenlijke fysieke betekenis, dan nemen wij verantwoordelijkheid voor onszelf en worden we het directieve, sturende en bepalende principe van onszelf waarin we in staat zijn om meer te worden dan het product van onze omgeving.

Wat wil het dus zeggen om de woorden die we gebruiken en die in feite in en als onszelf bestaan te onderzoeken en te herdefiniëren? 'IN onszelf' als namelijk de gedachten die door onze geest gaan in elk gegeven moment en 'ALS onszelf' omdat onze gedachten uiteindelijk onze gesproken woorden worden en onze gesproken woorden vormen op hun beurt onze 'identiteit', onze persoonlijkheid en het 'imago' en 'personage' dat we zijn en worden in deze wereld.

Ten eerste is het fascinerend genoeg om te beseffen dat dit nooit een automatisch mechanisme was om te onderzoeken wie we zelf zijn als de woorden die in en als onszelf bestaan - de woorden die onze gedachten vormen vanbinnen en die onze uitdrukking vormen vanbuiten. Sinds onze kindertijd hebben we onszelf als het ware laten 'programmeren' door de woorden die we geleerd hebben van onze omgeving en automatisch opgeslagen hebben in en als onze eigen gedachten.

En dit omdat we onszelf nooit hebben afgevraagd wat al die woorden in en als onszelf eigenlijk willen zeggen en betekenen. We gebruiken woorden immers zo automatisch wanneer we nadenken, wanneer we reageren, wanneer we met onszelf praten in onze geest, wanneer we met anderen praten, enzovoort. Maar we hebben vreemd genoeg nooit de 'klik' in onszelf ervaren om even naar binnen te kijken en onszelf simpelweg de vraag te stellen van 'he, hoe zit dat hier eigenlijk allemaal in mekaar?', ondanks dat onze eigen geest over het algemeen en voor het grootste deel ongekende wateren is maar tegelijkertijd volledig in onszelf bestaat, gereed om door onszelf verkent, onderzocht en ontdekt te worden.

Nog vreemder is dat er dan zoiets bestaat in onze wereld als 'psychologie' en 'psychiatrie' als een 'wetenschap' die wij vertrouwen om ons te vertellen wie we zijn, hoe we bestaan en waarom we zijn wie en wat we zijn, alsof we daar zelf niet toe in staat zijn. Het is zelfs zo dat wij in wezen de enigen zijn die echt in staat zijn om onszelf te laten zien wie we zelf zijn en hoe we zelf bestaan binnenin onszelf. En al wat daarvoor nodig is, is dat we enkel de moeite moeten doen om ons eigen interne bestaan te onderzoeken door middel van het eenvoudige gereedschap van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Meer in de volgende blog

Dag 628: Propaganda en Emotionele Meningsvorming - Zijn onze Meningen te Vertrouwen?

We zouden niet zo makkelijk onze eigen meningen mogen vertrouwen tenzij we absoluut zien en begrijpen hoe we deze meningen gevormd hebben en waar onze meningen eigenlijk vandaan komen. Maar, om dit te kunnen begrijpen, moeten we dan ook verstaan hoe het is dat woorden bestaan in onszelf, en hoe het is dat de woorden die onze gedachten en onze meningen opmaken bepaalde emotionele ladingen dragen die op zich dan ook weer ergens vandaan komen.

Het is immers zeer eenvoudig gebleken voor bepaalde individuen en instituten om aan 'emotionele meningsvorming' te doen. Een voorbeeld daarvan is de propaganda die gevoerd wordt door de media om een bepaalde 'vijand' af te schilderen en een publieke mening te scheppen die het aanvallen van deze zogezegde 'vijand' zal valideren en goedkeuren. En dit door bijvoorbeeld artikelen rond te spreiden over hoe de vijand kinderen opeet, of vrouwen verkracht of mensen aanvalt en vermoord zonder reden, waardoor 'het publiek' zal gaan reageren met ontzetting, schok en blinde woede en bijgevolg bijvoorbeeld oorlog  en een aanval van deze zogezegde 'vijand'  gaan eisen.

Zo was het geval bijvoorbeeld in de anti-communistische of anti-nazi en meer recent, anti-ISIS en -islamitische propaganda -- er werd keer op keer een beeld afgeschilderd van de tegenstander als zijnde 'on-menselijk', 'vreemd' en zo enorm ver verwijderd van al wat 'goed', 'rechtvaardig' en 'medelievend' is dat er een soort van oerangst en -weerzin opgewekt werd in mensen dat een doelbewust 'opstaan tegen het kwaad' activeerde, zodat bepaalde insituten zoals het leger het groene licht kregen om al die zogezegde 'monsters' te gaan uitmoorden.

Het is fascinerend hoe dit soort emotionele meningsvorming door middel van propaganda, hetgeen in feite meer gebeurt dan niet, onze wereld en met name onze perceptie van de wereld heeft omgetoverd tot een soort sprookjesverhaal, tot een fabel, een verhaal, met een held en een booswicht, met goede en slechte figuren, liefde en haat, vrienden en vijanden -- en dat enkel en alleen met het toedoen en aan de hand van emoties en gevoelens in mensen en hoe op die gevoelens en emoties ingespeeld wordt door hoe media verhalen vertellen en specifiek de woorden en beelden die media gebruiken om de gevoelens en emoties van mensen die de verhalen lezen en de beelden zien vorm te geven.

We moeten maar eens een kijkje nemen naar de specifieke woorden die dankzij emotionele meningsvorming door middel van propaganda aan het kruis genageld zijn geworden en die we zijn gaan aanvaarden als zijnde 'negatieve' of negatief geladen woorden die specifieke emoties in onzelf opwekken. Woorden zoals "dictatuur", "communisme", "fascisme", "nazisme", "islam", "oostblok", "nationalistisch", "socialisme", enzovoort. Dit zijn voorbeelden van woorden die door die emotionele lading niet meer gezien of onderzocht worden door mensen als wat ze werkelijk representeren in onze realiteit of wat ze in potentie zouden kunnen zijn of worden omdat we onze eigen creationele vaardigheden en macht hebben weggegeven aan emoties en specifiek aan een 'zwakheid' in onze emoties die ons makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar maakt door externe invloeden zoals media, religie, cultuur, propaganda, etc.

Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

 Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Het Proces van Zelf-Verandering

Deze blog is een verderzetting op de voorgaande blog Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

In de vorige blogs heb ik het precieze probleem aangekaart in relatie tot het uitleven van en participeren in een 'eetverslaving' - en dus met andere woorden het gebruiken en misbruiken van fysieke substantie, met name het lichaam,  etenswaren en de relatie tussen lichamelijke chemische reacties en het voedsel dat ik consumeer. Het probleem zijnde specifiek dat ik een absolute onderdrukking gecreëerd heb in mezelf in relatie tot mijn lichaam door voedsel en eten louter te benaderen vanuit mijn geest in en als en op basis van een conflict en polariteit van emoties en gevoelens in mezelf --- en dat ik door die onderdrukking dus absoluut niet zie of besef wat het voedsel dat ik eet en de kwantiteit ervan eigenlijk doet met mijn lichaam en welke consequenties is eigenlijk creëer op fysiek niveau door mijn fysieke realiteit te benaderen vanuit gevoelens en niet vanuit eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam.

Eenheid en gelijkheid - met andere woorden: een constante en consistente erkenning en overweging van mezelf als een puur fysiek organisme en van dus de fysieke benodigdheden en noden van mezelf in en als het fysieke lichaam - in tegenstelling tot hoe ik besta en wie ik ben in en als de geest, als een soort parasiet van het lichaam, gebruik makend van de natuurlijke chemische processen en reacties van het lichaam om mezelf te entertainen in gevoelens en emoties in mijn geest - en mijn eigen zelf-oneerlijkheid en gebrek aan zelf-verantwoordelijkheid te onderhouden.

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

 Dag 568: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest Vs de Ongelimiteerdheid van het Lichaam

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Uit de voorgaande blog:

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik de idee heb toegestaan en geacceerd te bestaan in en als mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en vermogens, als een rechtvaardiging en excuus voor allerhande ervaringen van onzekerheid, twijfel, angst en inferioriteit in relatie tot gedachten in mijn geest waarin ik mij zorgen maak of ik iets wel of niet zal kunnen en of iets mij wel of niet zal lukken als een angst om te falen waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de angst om te falen in mijn geest gebaseerd is op  een idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn vaardigheden en dat mijn vaardigheden zich in feite beperken tot wat ik tot hier toe in mijn leven gedaan heb als dus mijn herinneringen

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vaardigheden en vermogens te limiteren tot mijn herinneringen, verbonden met de idee in mijn geest dat ik als wezen in en als mezelf gelimiteerd ben en gedefinieerd ben door mijn herinneringen als mijn 'identiteit' in en als mijn bewustzijn --- in de plaats van in te zien dat dit in wezen een geloof en idee is dat enkel in mijn geest bestaat en dat in de werkelijkheid, mijn vaardigheden en vermogens  in elk moment vormbaar en plooibaar zijn door middel van mijn fysieke bestaan en beweging in en als de fysieke werkelijkheid waarin ik in elk moment nieuwe fysieke handelingen kan leren en integreren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat limitatie, en specifiek limitatie die verbonden is met emotionele ervaringen zoals inferioriteit en onzekerheid, enkel bestaat in en als de geest en dat ik in de fysieke realiteit als fysiek levend wezen ongelimiteerd ben in de zin van dat ik in elk moment in staat ben om nieuwe dingen bij te leren door middel van het bewandelen van een fysiek leerproces, precies zoals ik dat gedaan heb in mijn herinneringen doorheen mijn leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een angst om te falen te creëren en te voeden in mijn geest  waarin ik mezelf saboteer in mijn fysieke handelingen door mezelf in mijn geest aan te praten dat ik specifieke dingen niet zal kunnen of dat ik zal 'falen' als ik specifieke dingen probeer te doen en dat ik dus maar beter niet zou proberen --- door te vertrouwen in de idee in mijn geest dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen en dat ik dus enkel zal 'kunnen' doen wat ik altijd al gedaan heb, op precies dezelfde manier als hoe ik het doorheen mijn leven steeds gedaan heb, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn herinneringen zijn 'wie ik ben' en dat 'ik' dus in mijn fysieke kunnen en beweging gelimiteerd en beperkt ben tot die herinneringen

Ik vergeef mezelf dat ik mijn fysieke beweging en expressie en dus 'vermogen' en 'vaardigheden' heb gelimiteerd en beperkt tot mentale constructen als gedachten en ideeen en geloofsystemen in mijn geest in relatie tot 'wat ik kan' en 'wat ik niet kan' - gebaseerd op de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en vermogens zich beperken tot mijn herinneringen in en als mijn 'identiteit' als wie ik denk dat ik ben --- door mezelf te definieren in en als mijn gedachten in de plaats van mezelf te definieren in en als de ongelimiteerdheid van het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Hoe kan je Zelf-Verandering zo tastbaar mogelijk maken?

het transformatieproces van zelf-sabotage

 om dit proces nu praktisch aan te pakken en te zien met andere woorden waar en hoe het is dat ik als mens zelf participeer in dat patroon van het saboteren van mijn leerproces, ten gevolge van hoe ik opgevoed en geconditioneerd geweest ben, of althans hoe ik mezelf heb laten indoctrineren en opvoeden door specifieke externe invloeden zoals het schoolsysteem en andere figuren die ik in mezelf ben gaan definieren als mijn 'authoriteit' - moet ik voor mezelf onderzoeken hoe en waar het is in mijn dagelijkse bestaan dat ik reageer op nieuwe dingen of verandering of het bewandelen en uitvoeren van een nieuw project met angst in mezelf.

En hiervoor is het belangrijk - teneinde daadwerkelijk de realiteit van mezelf te kunnen zien in relatie tot dit patroon in en van de Geest - om eerlijk te zijn met mezelf en, wanneer ik mezelf onderzoek in de patronen die ik uitleef in mijn geest en in de fysieke werkelijkheid, de realiteit van mezelf niet proberen te verbloemen of verbergen maar eerder direct te kijken en te zien wie ik werkelijk ben in en als de fysieke realiteit van mezelf --- en dat doe ik dus door mijn dagelijkse leven te bewandelen door middel van bijvoorbeeld schrijven, en zo te onderzoeken wat het is dat schuilt achter al de kleine handelingen en daden die ik doorgaans zo vanzelfsprekend vindt.

Dit proces van het ten eerste onderzoeken, ten tweede loslaten en vergeven en ten derde corrigeren en veranderen van het patroon van zelf-sabotage in relatie tot mijn leerproces gebeurt door middel van deze drie specifieke stappen en het toepassen van deze stappen op een praktische en realistische wijze --- met andere woorden, waarin het proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-verandering geen idee of geloof of ervaring wordt als een soort van spirituele queeste of openbaring, maar waarin dit proces zich ontvouwt in en als de fysieke dimensie waarin 'ik' besta als de totaliteit van mijn wezen: mentaal, emotioneel, spiritueel, wat je maar wil, elke mogelijke dimensie van mezelf als hoe ik besta in en als mezelf bestaat in en als het fysieke lichaam, de fysieke werkelijkheid.

Het is immers de fysieke werkelijkheid die alles van mezelf omvat, die mijn 'kanaal' is en mijn 'schip' waarin ik vaar doorheen de wateren van mijn bestaan, waarin ik huis en waar ik altijd naar terugkeer wanneer ik weer eens in mijn geest ben gaan vertoeven in een fantasie of verbeelding of herinnering of ervaring --- het fascinerende is dat ik steeds naar mijn lichaam terugkeer, ik besef steeds weer dat ik 'Hier' ben, in en als dit fysieke bestaan. En zodus is dit fysieke bestaan en mijn dagelijkse fysieke leven een ankerpunt voor mezelf om uit te kunnen aflezen wie ik werkelijk ben en om ervoor te kunnen zorgen dat ik mezelf niet verlies in een idee, beeld of geloof over mezelf in en als mijn geest - het is de fysieke realiteit die zal tonen wie ik werkelijk ben en of de ideëen die ik heb gevormd over mezelf in mijn geest al dan niet echt zijn.

In de volgende blog zal ik dus verderzetten in dit proces van het onderzoeken van wie ik ben in en als de fysieke werkelijkheid en specifiek in verband met dit patroon van zelf-sabotage dat ik in de voorgaande blogs was beginnen omschrijven --- om dus het proces van zelf-verandering zo tastbaar en praktisch en echt mogelijk te maken voor mezelf en aldoende ook een blauwdruk en leidraad te kunnen creëren voor al degenen die hun eerste stappen zetten in dit proces van zelf-verandering en die zich afvragen hoe dit precies in z'n werk gaat.

Dag 419: Oh neen, wat als het Kanker is?!

Ik merkte vandaag plots een nieuwe moedervlek op mijn arm op - eerst dacht ik dat het misschien een moddervlekje was en ik probeerde het eraf te wrijven. Maar dan zag ik dat het er niet afkwam en dat het dus een nieuwe moedervlek is. Onmiddellijk schoten er gedachten door mijn hoofd van 'dit is niet normaal', 'wat als het kanker is', 'wat als er iets mis is met mijn lichaam', 'wat als ik ga sterven', enzovoort.

Ik reageerde onmiddellijk met allerlei 'doemgedachten' in mijn geest, waar ik mij dan plots overspoeld bij voelde door een ervaring van paniek en doodsangst in mezelf.

Wanneer ik dan doorhad dat ik in die energie aan het gaan was in mijn geest - stond ik even stil bij waar ik mee bezig was en besefte ik dat ik mezelf angst aan het aanjagen ben en weg aan het halen ben van de fysieke werkelijkheid door een 'pad' te volgen in mijn geest van gedachten en emotionele reacties dat onmiddellijk en automatisch opkwam.

In dat moment, teneinde die ervaring aan te spreken, te onderzoeken, open te trekken en los te laten, sprak ik zelf vergeving -- en wel specifiek:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanaf het moment dat ik een nieuw moedervlekje zag op mijn lichaam, in mijn gedachten automatisch de associatie te maken met de gedachte dat het kanker is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst en paniek op de gedachte dat het moedervlekje op mijn arm kanker zou kunnen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd - omdat ik niet kon uitmaken wat het precies was dat ik zag, en omdat ik het niet onmiddellijk kon begrijpen via mijn gedachten --- automatisch in mijn geest te reageren met allerlei angsten die ik heb opgestapeld in mijn geest als kennis en informatie --- en mezelf daarin angst aan te jagen --- in een poging om in mijn geest te begrijpen en te bevatten wat er aan het gebeuren is in mijn wereld en realiteit

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd dat de reactie van angst wanneer ik het vlekje zag dat ik niet kon identificeren op mijn lichaam - in wezen een angst is om de controle over mijn werkelijkheid te verliezen in en als mijn geest en gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de geest controle wil over de fysieke werkelijkheid door alles te willen definieren in en als kennis en informatie - en dat dus wanneer ik met iets geconfronteerd wordt dat ik in en als mijn gedachten niet kan definieren of begrijpen vanuit/in de kennis/informatie in mijn geest - dat mijn geest dan reageert met allerhande angsten, die gebaseerd zijn op doodsangst --- omdat de geest het 'niet kunnen begrijpen/definieren/bevatten van de fysieke realiteit door middel van kennis en informatie associeert met het verliezen van controle en bijgevolg de dood', omdat de geest bestaat in en als een ervaring en geloof van 'controle' over de fysieke werkelijkheid, in de vorm van 'verleden, heden en toekomst' als een tijdslijn waarin de geest zichzelf als de 'ik-persoonlijkheid' projecteert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanaf het moment dat ik iets in mijn wereld en realiteit niet kan definieren of begrijpen - onmiddellijk het ergste te verwachten in mijn geest en te reageren met allerlei gedachten als kennis en informatie als voorgeprogrammeerde angsten die ik heb gekopieerd en overgenomen van mijn ouders en familie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de angst om kanker te hebben - in de plaats van één en gelijk te staan met de angst om kanker te krijgen en één en gelijk te staan met kanker --- in het besef dat de angst om kanker te krijgen, en gedachten in verband met 'kanker is slecht' en 'het is heel erg om kanker te krijgen', en allerlei beelden, ideëen en geloofsystemen die ik in mijn geest heb opgeslagen in verband met 'kanker' als wat ik gezien, gelezen en gehoord heb van andere mensen --- is een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie en energetische reacties die ik heb gekopieerd van mijn omgeving - en dat wie ik werkelijk ben is het leven zelf als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te realiseren als kanker, in en als het besef dat kanker HIER bestaat -- en daardoor een deel is van mezelf, omdat ik het leven zelf ben als al wat HIER bestaat --- en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'kanker', door mezelf te hebben laten programmeren door mijn omgeving in en als allerlei geloofsystemen en beoordelingen in verband met het woord 'kanker'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd de realiteit te zien als hoe ze werkelijk is en bestaat, als HIER --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd automatisch in mijn geest en gedachten te gaan en allerlei beelden en ideëen en angsten te projecteren in de toekomst -- als een poging om via mijn geest en gedachten controle te hebben over mijn realiteit door te 'begrijpen' en te 'voorspellen' hoe de realiteit bestaat --- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik mij hierdoor enkel machteloos en verloren voel omdat ik mezelf overlaad met allerlei veronderstellingen, onzekerheden, speculaties en angsten in mijn geest en gedachten, door niet te werken met wat daadwerkelijk HIER aanwezig is en de realiteit daadwerkelijk te onderzoeken als hoe ze HIER in dit moment bestaat, in en als de zekerheid van de fysieke werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mezelf als het fysieke lichaam door te reageren met angst op bepaalde moedervlekjes die ik zie op mijn huid - en door te reageren met gedachten van 'oh neen het is kanker' en 'wat als het kanker is' en 'wat als ik ga sterven', enzovoort ---- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wat er in en op en als mijn lichaam bestaat, consequenties zijn uit het verleden die ik zelf heb gemanifesteerd in mezelf door mijn participatie in de geest waarin ik mezelf consistent van mezelf als het lichaam heb afgescheiden  en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te reageren op die consequenties, zoals kanker, dat ik dan de consequenties enkel voedt door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn creatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat als ik geen verantwoordelijkheid neem voor wat er gebeurt met en bestaat in en als mijn fysieke lichaam - dat ik dan ook niet in staat ben om het sturende principe te zijn van en in het fysieke lichaam - en dat ik mezelf dus in een slachtoffer positie plaats in relatie tot het fysieke lichaam, door mezelf te definieren in en als een emotionele reactie van angst en gedachten van onzekerheid, verlorenheid en beoordelingen --- terwijl, als en wanneer ik in eenheid en gelijkheid sta/besta met het fysieke lichaam, in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik besta in en als het fysieke lichaam, dan sta ik in de positie van de creator en ben ik in staat om het sturende principe te zijn in relatie tot het lichaam

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen in en als de geest om controle te hebben over de fysieke werkelijkheid als het willen kunnen voorspellen van de fysieke realiteit - en daarin mijn 'geest-realiteit' als wie ik geloof dat ik ben in mijn gedachten, gevoelens en emoties, op te leggen aan de fysieke realiteit die hier bestaat --- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik nooit werkelijk controle gehad heb over de fysieke realiteit en dat ik nooit werkelijk bestaan heb als het sturende en bepalende principe van hoe ik besta in en als de fysieke werkelijkheid --- en dat de geest de illusie van controle gecreëerd heeft op basis van de min of meer voorspelbaarheid van de fysieke realiteit, en dan, wanneer er iets onvoorspelbaar gebeurt, iets dat ik niet kan verklaren of begrijpen, reageer ik met doodsangst in mijn geest omdat ik het gevoel heb dat ik geen controle meer heb over de realiteit en dat ik als 'geest' dus niet meer kan bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de werkelijkheid en de realiteit van mezelf, als het feit dat ik HIER besta, in en als dit moment van ademhaling -- en dat de realiteit van/in de geest van 'verleden - heden - toekomst' een illusie van controle is die de geest gecreëerd heeft  --- en in te zien en te beseffen dat, enkel als en wanneer ik HIER besta, in en als dit moment van ademhaling, zonder in mijn geest gepreoccupeerd te zijn door 'verleden-heden-toekomst' als denkbeeldige ideëen die niet werkelijk HIER  zijn/bestaan, kan ik dat wat HIER bestaat als de fysieke werkelijkheid daadwerkelijk besturen en dirigeren op een manier die het beste is

....

Na deze zelf vergeving te spreken, verminderde de ervaring van angst en paniek aanzienklijk --- omdat ik rechtstreeks kon begrijpen en inzien dat die ervaringen van angst en paniek niet werkelijk zijn wie ik echt ben - en omdat ik door middel van zelf-vergeving mezelf heb kunnen tonen wat de eigenlijke realiteit is van mezelf en dat de 'realiteit' in mijn geest als mijn gedachten en emotionele reacties niet echt zijn.

In de volgende blog zet ik verder met zelf-correctie statements --- waarin ik mijn inzichten en realisaties bijeenbreng en voor mezelf een script/'plan' uitschrijf/uitwerk dat zal fungeren als een 'blauwdruk' voor wie ik ben in momenten dat ik weer eens geconfronteerd wordt met dingen die ik in mijn gedachten niet onmiddellijk kan verklaren of voorspellen/controleren --- zodat ik niet meer besta als het slachtoffer van de situatie, maar eerder als het sturende principe.


Wordt vervolgd in Dag 420

Dag 385: Wat is Intelligentie als het enkel Consequenties Creëert?

Dit is een verderzetting van "Dag 384: De Observatie van Verandering - De paranoia van Intelligentie Series"

In de voorgaande blogs zijn we van start gegaan met de Paranoia van Intelligentie - met name het onderzoeken van hoe het is dat onze Geest ons saboteert in het benaderen van onszelf en onze realiteit op een manier die praktisch, werkbaar en Houdbaar is. In deze blog ga ik verder op het onderzoeken en loskoppelen van het Patroon/Programma van de Voorgeprogrammeerde, Consequentiele 'Intelligentie' van de Geest door middel van de Toepassing van Zelf-Vergeving.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in deze realiteit en in mezelf als de Observeerder, in complete afscheiding met wat ik zie met mijn ogen en wat er omgaat in mezelf --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd analyses, gedachten, redeneringen, meningen en beoordelingen te vormen over al wat ik zie, zowel buiten als binnenin mezelf --- en daardoor/daarin mezelf af te scheiden van de realiteit in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, wanneer en als ik situaties en problemen die zich voordoen hier in en als de fysieke werkelijkheid benader vanuit afscheiding, als de 'intelligentie' van de geest, als gedachten, meningen, analyses en beoordelingen - dat ik dan onmogelijk op een effectieve manier de situatie kan sturen op een manier die het beste is voor mezelf in en als de fysieke werkelijkheid hier, omdat ik niet beweeg in en als de situatie, in eenheid en gelijkheid met de realiteit van de situatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, wanneer en als ik handel vanuit een Begrip van bepaalde situaties in de fysieke werkelijkheid dat bestaat in mijn gedachten/geest - dat dat begrip niet Echt is, omdat het niet in lijn staat met de eigenlijke realiteit van de situatie, maar enkel afkomstig is van en bestaat in en als het Ego van de Geest --- waarin alles draait rond 'IK' en MIJN begrip/inzicht/ervaring van de realiteit in en als MIJN gedachten, en van waaruit ik alles alleen maar probeer te sturen vanuit eigenbelang, als wat IK wil en waar IK naar verlang -- en dat, Echt Begrip en Inzicht in bepaalde situaties in de fysieke werkelijkheid enkel kan bestaan wanneer en als ik één en gelijk sta met de fysieke werkelijkheid, en mezelf stuur/beweeg in eenheid en gelijkheid met en als de fysieke werkelijkheid -- omdat, enkel in eenheid en gelijkheid zal ik doen wat het beste is voor allen als mezelf op elk vlak, omdat ik handel vanuit en in en als het inzicht en besef dat al wat bestaat mezelf IS

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te staan in de schoenen van de participant, in en als het levende inzicht en principe dat ik HIER ben, als een deel van deze fysieke werkelijkheid, verantwoordelijk voor al wat hier bestaat één en gelijk met mezelf - en dat het mijn verantwoordelijkheid is om deze realiteit te sturen Als Mezelf -- en dat ik tot dat doel, een proces doorloop van het onderzoeken van mezelf als de Realiteit, en daarin mezelf als het leven en de realiteit in en als mezelf corrigeer, op een praktische en fysieke manier, om te staan en bestaan op een manier die het beste is voor al wat bestaat in en als de fysieke realiteit als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd consequenties te creëren in en als de fysieke werkelijkheid - door te handelen in relatie tot de fysieke werkelijkheid vanuit het startpunt van de 'intelligentie' van de geest, in en als afscheiding met mezelf als de fysieke werkelijkheid, in de plaats van te staan/bestaan in en als de intelligentie van mezelf als wie ik werkelijk ben, de intelligentie van het fysieke lichaam, waarin alles HIER bestaat, in en als de vezels van het fysieke lichaam  - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het ego van de geest, als het verlangen om 'speciaal' en 'superieur' te zijn, en daarin mezelf te hebben afgesloten en geïsoleerd van wat Echt is en van wat echte Intelligentie is

ik vergeef mezelf dat ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin Mensen consequenties creëren in de fysieke werkelijkheid aan de lopende band, door steeds situaties en problemen die de kop opsteken te benaderen vanuit de geest als Valse Intelligentie die afkomstig is vanuit het Ego -- en daardoor steeds meer en meer consequenties te creëren  - door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie wij werkelijk zijn in en als de fysieke werkelijkheid als eenheid en gelijkheid en daardoor niet in lijn te staan met de fysieke werkelijkheid en dus niet in staat te zijn om te handelen op basis van wat het beste is voor al wat bestaat in en als de fysieke werkelijkheid


Wordt Vervolgd in Dag 386

Dag 381: Intelligentie getransformeerd van een Ervaring tot een Praktische Toepassing

Dit is een verderzetting van "Dag 378: Bestaat het 'IK' wel Werkelijk?", "Dag 379: Is mijn Thuis in het Kasteel van mijn Gedachten?" en "Dag 380: Is Intelligentie in werkelijkheid Angst?".


Zelf-Correctie Dimensie (Hier breng ik de Realisaties uit de Zelf Vergeving Dimensie van Dag 380 samen en bekijk/onderzoek ik hoe ik die realisaties kan omzetten in/naar een praktisch Toegepaste Verandering in mijn Bestaan in en als de Fysieke Realiteit)


Ik zie, realiseer mij en begrijp hoe/dat ik de woorden die ik denk, spreek en schrijf en die ik 'mijn expressie/uitdrukking' en 'mezelf'/'ik' noem van mezelf heb afgescheiden door mezelf te hebben laten programmeren in en als het geloof en de idee dat kennis en informatie in de vorm van Woorden superieur is aan het leven als het fysieke lichaam en de fysieke realiteit als het leven op aarde, gebaseerd op het voorgeprogrammeerde geloofsysteem in en als het collectieve bewustzijn in en van de mensheid dat de Mens in en als de Menselijke Geest Superieur is aan de Natuur

Waarin, ik zie, besef en begrijp hoe die aanvaardde, aangenomen en zogezegde 'superioriteit' van de 'mens' over de natuur, van kennis en informatie als de menselijke geest over het Lichaam als het Leven niet Echt kan zijn, en dat Wij/Ik als 'Mens-wezen' niet werkelijk 'superieur' kan zijn over de Natuur --- omdat die kennis en informatie in en als mijn geest, waar ik mijn 'superioriteit' aan afmeet, in afscheiding bestaat in mezelf, als een Programma, een voorgeprogrammeerd systeem van symbolen, codes en tekens dat ik aanvaard heb in mezelf, door middel van een process van Leren/Ontwikkeling tijdens mijn Kindertijd in deze Wereld/Realiteit, waarin die symbolen, codes en tekens in mij ingeprent geweest zijn zonder enige sturing/verantwoordelijkheid/toerekeningsvatbaarheid/gewaarzijn van mijn kant - waarin, wie ik eigenlijk ben, in wezen inferieur is in hoe ik mezelf heb toegestaan wie ik werkelijk ben in en als mezelf als het gewaarzijn in en van het fysieke lichaam te laten onderdrukken in en als de idee en het geloof dat kennis en informatie meer/beter/superieur is dan het leven --- en dat ik daarin mezelf heb aanvaard als het systeem/programma van kennis en informatie, in en als totale afscheiding van mezelf als het leven zelf

waarin, ik zie, besef en begrijp hoe ik nooit heb ingezien dat ik mezelf heb gedefinieerd in en als een polariteit in mezelf van inferieur en superieur, door kennis en informatie van mezelf als het leven zelf te hebben afgescheiden door kennis en informatie te hebben gedefinieerd als 'superieur' en 'beter' en 'meer' en het fysieke lichaam/gewaarzijn als 'inferieur' en 'minder' - in de plaats van te staan/bestaan als Alles, in eenheid en gelijkheid met al wat bestaat in en als mezelf -- en daarin Woorden in eenheid en gelijkheid met mezelf te benaderen vanuit wie ik werkelijk ben als Alles, als wat het beste is voor Al wat bestaat als mezelf, en daarin mezelf dus in staat stellen om gezond verstand toe te passen in het bekijken en onderzoeken van de patronen die bestaan in en als het menselijk bewustzijn, en mezelf dus niet zomaar te laten programmeren als een verderzetting van patronen in en als het menselijk bewustzijn, op mij overgedragen van/door voorgaande generaties

Hierin zie, besef en begrijp ik hoe ik emotionele ervaringen van angst en inferioriteit heb laten gebruiken om mij te laten programmeren door mijn omgeving in en als het blindelings aanvaarden van de patronen van kennis en informatie in en als het menselijk bewustzijn zonder enig zelf-gewaarzijn of toepassing van gezond verstand - door hoe ik mezelf heb aanvaard als inferieur tegenover en dus een slaaf van en onderdanig aan woorden - waarin ik zie, besef en begrijp dat het huidige onderwijssysteem en de manier waarop kinderen opgevoed worden en ondersteund worden in hun ontwikkeling in en als het leren en integreren van woorden om zichzelf in en mee uit te drukken, kinderen niet ondersteunt in wie ze zijn als het leven zelf en het leren kennen van woorden in eenheid en gelijkheid met zichzelf en dus ook niet ondersteunt in het ontwikkelen van gezond verstand, maar kinderen eerder programmeert als slaven/onderdanen aan de voorgaande generaties in en als de kennis en informatie die in hen geprogrammeerd wordt, door gebruik te maken van emotionele ervaringen van inferioriteit, minderwaardigheid en angst in relatie tot woorden en het leren van taal

Hierin stel ik mezelf tot doel om te staan en bestaan als het levende voorbeeld van hoe woorden zouden moeten bestaan in en als de mens, in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam, met het leven zelf, en dus niet als 'dode materie' als kennis en inforamtie die in de geest/hersenen ingeprent en geprgrammeerd werd zonder daadwerkelijke praktische referentie in relatie tot de dagelijkse realiteit van onszelf als levende wezens hier op aarde met als enige doel een ervaring van inferioriteit en minderwaardigheid te creëren in het kind

ik stel mezelf tot doel om een proces af te leggen en te bewandelen van het onderzoeken van de woorden in en als de kennis en informatie die ik in mijn geest heb laten programmeren, door die kennis en informatie als woorden te toetsen aan de praktische realiteit - en daarin, elke keer wanneer ik zie dat ik mij overweldigd/overspoeld voel door kennis en informatie, wanneer ik mij minderwaardig voel tegenover kennis en informatie, te stoppen en te ademen, en mezelf terug te brengen naar de fysieke realiteit, als de simpliciteit, de stabiliteit, constantheid en eenvoud van de lichamelijke, fysieke, praktische realiteit die HIER bestaat, in en als het besef dat de ervaring van overweldiging/overspoeling en inferioriteit/minderwaardigheid tegenover woorden als kennis en informatie een voorgeprogrammeerde ervaring is die er enkel voor zorgt dat ik als fysiek levend wezen mezelf onderwerp aan voorgeprogrammeerde patronen van voorgaande generaties en daarin blindelings die patronen uitleef in en als mijn leven en bestaan hier op aarde

waarin, ik mezelf tot doel stel om het proces te bewandelen dat noodzakelijk is om aan te tonen en te laten zien hoe het huidige schoolsysteem kinderen programmeerd in en als de emotionele ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit aan kennis en informatie - om zo dociele slaven te creëren die blindelings de patronen van het verleden zullen volgen en nooit vragen zullen stellen of aan zelf-onderzoek zullen doen uit angst om beoordeeld/gezien te worden als Inferieur -- en daarin stel ik mezelf tot doel om mee te werken aan het herstructureren en herdefinieren van het Onderwijssysteem en hoe kinderen in deze wereld ondersteund worden in en als het leren van taal, woorden en kennis en informatie, en manieren te vinden waarop kinderen ondersteund kunnen worden om woorden te integreren in eenheid en gelijkheid met zichzelf, zonder emotionele reacties of connecties, en daarin in staat zijn om gezond verstand toe te passen in het bekijken en leren van woorden om bijgevolg verantwoordelijkheid te nemen voor wat ze toestaan te bestaan in zichzelf en hun wereld en wat niet in termen van welke kennis en informatie praktisch is en ondersteunend in en als het leven op aarde en welke kennis en informatie onpraktisch en consequentieel is


Ik zie, besef en begrijp hoe ik mezelf heb toegestaan het woord 'Intelligentie' te Leven, definieren en Ervaren in en als een voorgeprogrammeerde polariteit van 'intelligent' en 'onintelligent', gebaseerd op een emotionele ervaring van angst en inferioriteit die ik mezelf heb toegestaan te verbinden met wie ik ben in en als het fysieke lichaam, in relatie tot de volwassenen waar ik mee in contact kwam tijdens mijn kindertijd, waarin ik het lichaam als wie ik werkelijk ben heb verbonden met de ervaring van inferioriteit en de gedachte dat ik in en als het lichaam 'onintelligent' en 'dom' is - en dat ik, vanuit en op basis van die voorgeprogrammeerde ervaring van inferioriteit en angst, verbonden met wie ik ben in en als het fysieke lichaam en de fysieke ervaring van mezelf in en als de fysieke realiteit, kennis en informatie ben gaan verbinden met de energetische ervaring van Superioriteit in en als het principe van Balans in en als de Geest --- waarin, ik zie, besef en begrijp dat ik 'Intelligentie' als kennis en informatie als gedachten in de geest heb gecreëerd en gemanifesteerd als een vlucht van de negatieve ervaring van angst en inferioriteit verbonden met de lichamelijke, fysieke realiteit van mezelf, en dat ik daardoor het woord 'intelligentie' heb gebruikt en misbuikt in functie van persoonlijke belangen en dat ik daardoor geen verantwoordelijkheid heb genomen voor het bestaan van het woord en de toepassing van 'intelligentie' in en als deze wereld en realiteit

waarin, ik zie, besef en begrijp dat ik daarin verantwoordelijk ben voor hoe 'intelligentie' als kennis en informatie door mensen in deze wereld en realiteit gebruikt en misbruikt wordt in functie van persoonlijke belangen van mensen die via en door middel van 'intelligentie' controle en macht trachten uit te oefenen over de fysieke werkelijkheid

en dus, stel ik mezelf tot doel, om een proces te bewandelen van het transformeren van het woord en de toepassing van 'intelligentie' in en als mezelf van eigenbelang naar/tot een levende expressie die bestaat ter ondersteuning van al het levne op aarde -- waarin ik, het woord 'intelligentie' manifesteer als een fysieke expressie die betrouwbaar, constant, stabiel en echt is in elk moment van ademhaling en dus niet een ervaring van superioriteit die enkel bestaat in de geïsoleerde interne realiteit van mijn geest

hierin zie, besef en realiseer ik mij dat ware 'intelligentie' in en als de fysieke werkelijkheid impliceert dat ik, in het benaderen van kennis en informatie, eerst en vooral mezelf onderzoek in en als wie ik ben in relatie tot die kennis en informatie, en mezelf stabiliseer in en als wie ik ben - om daarin één en gelijk te staan met kennis en informatie, zodat ik die kennis en informatie kan bekijken en onderzoeken vanuit en op basis van gezond verstand en vanuit het principe van het creëren van een wereld die het beste is voor elk levend wezen --- waarin ik kennis en informatie  steeds toets aan en herleid tot de praktische toepasbaarheid en bruikbaarheid in het creëren van een wereld die het beste is voor allen

waarin dus, 'intelligentie' geen persoonlijke ervaring of 'persoonlijkheidseigenschap' is, maar eerder het praktische proces van het toepassen van praktische en bruikbare kennis en informatie in het zorgen voor en ondersteunen van het Leven in en als de fysieke realiteit -- waarin dus, 'intelligentie' niet definieert Wie ik ben in en als mezelf, maar eerder bestaat als een Praktische Toepassing die één en gelijk is voor elk levend wezen.

Dag 371: Het Lichaam is de Sleutel tot wie we werkelijk Zijn

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma?", "Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?", "Dag 369: Is De Geest werkelijk Superieur aan het Lichaam?" en "Dag 370: Bestaat 'Zonde' in het Lichaam of in de Geest?"


Zelf-Correctie Dimensie


Wanneer en als ik merk en zie dat ik in 'onderdrukking' en 'verberging' ga als reactie op een gedachte/verlangen/woord in verband met 'Seks' en 'het lichaam', door mij schuldig of beschaamd te voelen en te denken dat ik 'daar niet over mag praten', dat het 'slecht' en 'negatief' is en dat ik 'er niet eerlijk over mag zijn' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat het construct/programma van 'seksuele onderdrukking' een consequentiele creatie is die afkomstig is uit het collectieve bewustzijn in de mens, als een systeem van kennis en informatie dat zich doorheen de generaties opgebouwd heeft --- en dat als enige functie heeft, ervoor te zorgen dat de mens afgescheiden bestaat van wie hij werkelijk is in en als de macht, kracht en verantwoordelijkheid van het fysieke lichaam,  als 'God' en daardoor makkelijk bestuurbaar is

ik zie, besef en realiseer mij dat schaamte en schuldgevoel opzettelijke voorgeprogrammeerde 'constructen'/'systemen' zijn van gedachten en emoties die door middel van Religie in en als de Menselijke geest geconditioneerd geweest zijn, en geintegreerd zijn door van generatie op generatie doorgegeven te zijn geweest, die ik heb aanvaard en geaccepteerd in en als mezelf en waarin ik mezelf heb gedefinieerd --- en dat de 'menselijke geest' als wie/wat ik altijd heb geloofd dat ik ben, compleet gebaseerd en gefundeerd is op deze afscheiding als schuld- en schaamte gevoelens, in en als een 'verwerping' en 'onderdrukking' en 'beoordeling'/'veroordeling' van het fysieke lichaam als mezelf

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat ik, door het lichaam te hebben gedefinieerd en aanvaard in mezelf als 'zondig' en 'negatief', dat ik daarin het misbruik van het leven op aarde door de mensheid heb gerechtvaardigd, net zoals ik in mezelf in en als mijn geest het misbruik van mezelf als het lichaam heb aanvaard

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat 'zonde' niet bestaat in en als het fysieke lichaam, omdat, het lichaam in en als de fysieke werkelijkheid, altijd gewoon HIER geweest is sinds mijn geboorte --- en dat 'zonde', en bijgevolg schaamte en schuldgevoel, pas ontstaan is naarmate ik mezelf heb ontwikkeld en gedefinieerd in en als de geest

en dus stel ik mezelf tot doel om het proces te wandelen van mezelf realiseren in en als het fysieke lichaam en om de 'zonde' in en als mezelf als gedachten in en als de geest, los te laten en op te staan, te bestaan als het levende voorbeeld dat het fysieke lichaam de sleutel is tot het leven en dat de menselijke geest een leugen/illusie is

Dag 370: Bestaat 'Zonde' in het Lichaam of in de Geest? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma?", "Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?" en "Dag 369: Is De Geest werkelijk Superieur aan het Lichaam?".


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik onduidelijkheid heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf  in verband met Seks en Seksualiteit door mezelf te hebben laten programmeren door mijn omgeving in en als het stilzwijgend aanvaarden van 'Seks' en 'het lichaam' als 'taboe' - en dat ik daarin mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe 'onduidelijkheid' in de geest ruimte vrijmaakt voor interpretatie, ideëen en gedachten in verband met 'Seks' en 'het lichaam' waarin ik mezelf verlies in allerlei energetische reacties op die interpretaties, geloofsystemen, ideëen en gedachten, in en als een 'alternatieve realiteit' van energie in mezelf --- in de plaats van in te zien dat die 'onduidelijkheid' als 'taboe' in verband met 'seks' en 'het lichaam' opzettelijk tot dit doel gecreëerd is in en als de menselijke samenleving - om de mens op een eindeloos pad te zetten van het 'zoeken' naar 'seks' als het 'zoeken naar duidelijkheid' in en als de menselijke geest, als een afleidings-mechanisme zodat de mens nooit zijn verantwoordelijkheid zal inzien en opnemen in en als het bestaan hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de onderdrukking en beoordeling/veroordeling van 'het fysieke/lichaam' in en als 'seks' en 'seksualiteit' in en als de menselijke samenleving en bijgevolg de menselijke geest opzettelijk gecreëerd is om ervoor te zorgen dat de mens zichzelf zo ver mogelijk afscheid van zichzelf ALS het fysieke lichaam, zodat de mens zich nooit realiseert wie hij werkelijk is als HIER, als het leven zelf - omwille van hoe de mens zichzelf heeft verloren in en als kennis en informatie in de geest, als interpretaties, ideëen, geloofsystemen en gedachten in verband met 'seks' en 'seksualiteit', in en als de 'zoektocht' naar het 'missende deel' in zichzelf, zonder ooit te beseffen dat dat 'missende deel' in wezen voorgeprogrammeerd en gefabriceerd was door middel van allerhande sociale manipulatie en indoctrinatie mechanismen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het geloof dat het Lichaam Slecht/Negatief/Fout/Zondig is, door middel van impliciete en subtiele signalen die ik heb opgepikt van mijn omgeving als 'andere mensen' - en dat ik daarin nooit heb ingezien hoe dit een opzettelijk 'programma'/'Construct' is dat van generatie op generatie is doorgegeven in en als de mensheid dat als doel heeft ervoor te zorgen dat ik nooit de Sleutel zal ontdekken tot het leven als wie ik werkelijk ben in en als het Fysieke lichaam - dat ik nooit mezelf als het Lichaam zal ontdekken, onderzoeken en verkennen en dat ik dus nooit zou realiseren wie ik werkelijk ben als Levend wezen, als God

ik vergeef mezelf dat ik afscheiding heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf tussen mijn 'geest' en mijn 'lichaam', door mezelf te hebben toegestaan het lichaam te beoordelen als 'inferieur' en 'zondig', en door mezelf nooit te hebben toegestaan hoe deze beoordeling een voorgeprogrammeerd systeem is van kennis en informatie dat ik heb gekopieerd van het Collectieve Bewustzijn in en als de mensheid, en dat deze beoordeling opzettelijk bestaat in mezelf opdat ik mezelf zou afscheiden van wie ik werkelijk ben als het lichaam, en daarin het Consumeren van het lichaam voor Energie in en als de Geest zou Rechtvaardigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd daarin een wereld te hebben toegestaan te bestaan waarin er zoiets bestaat als Porno, waarin het misbruik van het lichaam gerechtvaardigd wordt in functie van de Energie in en als de menselijke geest als Verlangens en Opwinding, gefaciliteerd door een economisch systeem dat Geld boven het Leven plaatst - omwille van hoe ik in mezelf de Geest als Energie, boven het Lichaam als het leven in en als mezelf geplaatst heb --- en dat ik mezelf daarin nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid in te zien in en als het bestaan van Porno als het Verhandelen/Verkopen van Vlees/Lichamen/Leven voor Geld/Energie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te onderzoeken in en als wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam, als wie ik ben als HIER - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als voorgeprogrammeerde Beoordelingen en geloofsystemen over 'Het Lichaam' als zogezegd 'zondig' of 'negatief' --- en dat ik daarin mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe het fysieke lichaam op zich niet zondig, slecht, fout of negatief is, aangezien het 'zondige', 'slechte', 'negatieve' en 'foute' enkel bestaat in en als gedachten in en als de Geest, als een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie --- en dat 'het lichaam' enkel 'zondig' werd, vanaf het moment dat ik mezelf had toegestaan 'in de appel te bijten van de boom van Kennis van Goed en Kwaad', van het moment dat ik mezelf ben gaan identificeren met Gedachten als Voorgeprogrammeerde Kennis en informatie



Wordt Vervolgd in Dag 371

Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma? -- De Seksuele Paranoia Series" en we gaan verder op volgende statement:

En dus, hoe is het dat 'Seksualiteit' bestaat in en als het voorgeprogrammeerde systeem/programma van Woorden in en als gedachten dat we in onszelf hebben laten programmeren doorheen onze kindertijd? En hoe hebben we onszelf bijgevolg toegestaan te bestaan in en als onze realiteit Hier?


 Nu, waarom zeg ik dat Seksualiteit bestaat in en als Woorden in en als gedachten in de geest? Je kan misschien opwerpen dat dit niet zo is, omdat, wanneer we denken aan seks dan is het toch net eerder Beelden dan Woorden, het is beelden van lichamen die elkaar aanraken, lichamen die bewegen, beelden van geslachtsdelen, van bepaalde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en lichaamsvormen -- dus, waarom zeg ik dan specifiek dat Seksualiteit in en als onze geest bestaat in en als Woorden? Is omdat, waar de geest naar op zoek is en naar verlangt in en als Fantasie, is een ervaring, een opwinding - en het is die opwinding die een reactie is op specifieke woorden die we in onze geest/fantasie gebruiken om de beelden te Omschrijven, omdat, het zijn de woorden die we hebben geleerd van onze omgeving, als de taal waarmee we onze realiteit/werkelijkheid en onszelf 'begrijpen', die een bepaalde 'lading' dragen in onszelf, als wat we impliciet hebben overgenomen/gekopieerd van onze primaire omgeving - Impliciet omdat we vaak leren dat een bepaald woord gezien/ervaren wordt door de mensen om ons heen als 'positief' of 'negatief' door middel van de tonaliteit die mensen gebruiken wanneer ze het specifieke woord uitspreken en door hoe ze het woord gebruiken - waarin vaak niet vlakaf gezegd wordt van 'dit is slecht' of 'dit is goed', het gebeurt op subtiele en impliciete wijze.

Dit ook omdat mensen vaak bepaalde beoordelingen hebben in zichzelf in verband met bepaalde woorden en dus bepaalde 'dingen'/'manifestaties' in deze realiteit waar ze die specifieke woorden mee verbonden hebben, waar ze gewoonweg niet eerlijk over willen zijn en die ze verborgen willen houden in zichzelf uit angst om zelf beoordeeld te worden. Het zijn die beoordelingen van 'goed/slecht', 'juist/fout' en 'negatief/positief' waarin en waarmee we een bepaalde energetische 'lading' geven aan bepaalde woorden, hetgeen dan onze emoties en gevoelens bepalen. Het is de BETEKENIS die je geeft aan bepaalde beelden, die bepaalt hoe je erop reageert. Dat wil zeggen dat we, in en als seksuele fantasie, in wezen op zoek zijn naar een bepaalde betekenis, waar we een positieve energetische lading mee hebben verbonden.

En dus is het interessant om te onderzoeken naar welke betekenissen we precies op zoek zijn in en als seksuele fantasiëen, welke woorden zitten er verborgen achter het woord 'seks', waardoor we reageren in onszelf met verlangen en opwinding --- en waarom zijn we precies op zoek naar die specifieke woorden/betekenissen?

Ik bedoel, de specifieke details zal anders zijn voor elk individu - maar, wat is het onderliggende patroon in en als het 'seks-systeem' in en als de Menselijke Geest - Hoe bestaat Seks in en als de Menselijke Geest? Als we bijvoorbeeld kijken naar wat de woorden zouden kunnen zijn die het 'Seks-Systeem' in en als onze geest bepalen en vormgeven, kunnen we eens kijken naar waar en hoe we in contact gekomen zijn met 'Seks', wat waren onze invloeden waar we geleerd hebben over wat 'Seks' is en wat hebben we daar precies uit geleerd/overgenomen/gekopieerd/opgevat?

Ten eerste hebben de meeste onder ons geleerd dat 'Seks' over het algemeen een 'onbesproken' onderwerp is - hetgeen we al beschreven en onderzocht hebben vanaf "Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe?", hetgeen op zich een hoogst eigenaardig fenomeen is --- 'Seks', het best bewaarde 'Geheim' dat ons tegelijkertijd in elk moment in de ogen staart - ik bedoel, er is werkelijk niets anders in onze realiteit dat zo opzettelijk verborgen, onderdrukt en onbesproken blijft als SEKS - in haast elke cultuur. En wat er fascinerend is aan dingen die onbesproken zijn, is dat het 'onduidelijkheid' schept in en als de geest. En, omwille van die onduidelijkheid, krijgt de geest de 'vrijheid' om zichzelf te overladen met allerlei informatie. Omdat, als je duidelijkheid schept, door bijvoorbeeld over dingen te praten en duidelijk dingen af te ronden in en als 'wat het IS', creëer je 'kalmte' in de geest omdat de nieuwsgierigheid in de geest niet meer opgewekt wordt - terwijl, wanneer er onduidelijkheid is, begint de geest zelf allerlei ideëen te scheppen, en die 'schepping' van ideëen blijft verderduren tot er duidelijkheid is.

In het geval van seks, is er absoluut geen enkele duidelijkheid die doorgegeven wordt van ouder op kind of zelfs van het schoolsysteem op kinderen, het blijft een veelal onbesproken en 'mysterieus' onderwerp --- en dus, gaat de geest op Zoek, en begint bijgevolg allerlei informatie in zichzelf op te stapelen, informatie als ALLE beelden, woorden, definities die er bestaan in verband met seks. Dat is bijvoorbeeld ook hoe het mogelijk is dat mensen die lange tijd porno kijken, uiteindelijk extremere vormen gaan opzoeken waarbij ze zelf niet eens weten waarom en hoe ze tot die extreme vorm gekomen zijn, waarom en hoe het is dat ze dat zijn gaan associeren met 'seks' en seksuele opwinding --- dat komt gewoon omwille van de 'vrije' informatie-opstapeling die gebeurt, waarin de geest zichzelf 'evolueert' en daarin allerlei wegen inslaat zonder echt te stoppen, omdat er nergens een 'afbakening' is in de vorm van een duidelijke definitie, omdat er nooit duidelijke communicatie geweest is in verband met wat Seks Is.

Het 'Seks-Systeem' in en als de mens is dus in feite een gigantisch systeem van opgestapelde informatie, een soort van 'informatie-magneet' of 'informatie-verzamelings-centrum' -- nu, waarom is het dat Seks op die manier bestaat in en als de menselijke geest - in en als die specifieke functie?


Wordt Vervolgd in Dag 368

Dag 360: Waarom en Hoe verbergen we Delen van Onszelf in en als een 'Taboe'? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe? - De Seksuele Paranoia Series"


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de woorden 'seks' en 'seksualiteit' te definieren in en als en te verbinden met het woord 'taboe' en dat ik mezelf heb toegestaan te aanvaarden dat 'seks taboe is' in en als mezelf - en daarin impliciet te aanvaarden dat al wat bestaat in mezelf in verband met Seks niet bevraagd of onderzocht of 'opengetrokken' mag worden en 'het zonlicht' niet mag zien -- en dat ik daarin nooit mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik een consequentiele en problematische 'seksuele persoonlijkheid' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als gedachten, gevoelens en emoties, enkel en alleen omdat ik in mezelf aanvaard heb dat 'seks' nu eenmaal iets is waar je niet open/eerlijk/direct/rechtuit over kan/mag zijn, als een geloofsysteem dat ik mezelf heb toegestaan te kopiëren van voorgaande generaties en het collectieve bewustzijn in en als de menselijke geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te onderzoeken en bevragen waarom en hoe het is dat Seks zo alomtegenwoordig kan zijn, als seksuele verlangens, gedachten, beoordelingen en fantasie, in en als de menselijke geest, en tegelijkertijd zo onzichtbaar - waarom ik bijna constant denk aan en verlang naar seks, maar tegelijkertijd er nooit eerlijk, direct of open over ben in mijn relaties met mensen en tegenover mezelf --- door 'taboe' te hebben toegestaan te bestaan in en als mezelf, als het stilzwijgend en zonder vragen stellen aanvaarden dat Seks 'nu eenmaal een onbesproken onderwerp is' -- en daarin  nooit te hebben ingezien dat deze ontkenning/onderdrukking van hoe Seks het overgrote deel van mijn bestaan inpalmt, bepaalt en bestuurt, als een vorm van 'schitzofrenie' in mezelf in relatie tot het bestaan van 'seksualiteit' in mezelf, dé indicator is van de mate waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf en de mate waarin ik mijn 'gewaarzijn' van wie ik ben als HIER, als het leven zelf in en als mezelf, heb onderdrukt - omdat ik niet eens Zie wat er zich in elk moment vlak voor mijn ogen bevindt als wat er zelfs IN MEZELF bestaat, in mijn eigen geest, mijn eigen gedachten

ik vergeef mezelf dat ik het woord 'taboe' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de realiteit van het menselijk bewustzijn als een algemeen aanvaardde term die impliceert dat er dingen zijn die niet besproken mogen worden - en dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij af te vragen en te onderzoeken, in en als het toepassen van algemeen gezond verstand, waarom precies er dingen zijn die niet besproken mogen worden in relatie met 'andere mensen' --- waarin ik nooit heb begrepen, beseft en gerealiseerd dat het bestaan van een 'taboe' impliceert dat er Geheimen bestaan in en als de menselijke geest en menselijke interacties, en dat die geheimen consequenties hebben op individueel en collectief vlak

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan door nooit mijn innerlijke ervaringen en bestaan te onderzoeken - door mezelf te hebben toegestaan mijn innerlijke gedachten, gevoelens, emoties en energetische ervaringen te beoordelen vanuit voorgeprogrammeerde geloof-systemen die ik heb gekopieerd van het collectieve bewustzijn in en als de menselijke geest, zoals het geloof dat 'seks' een 'taboe' is --- en daardoor nooit te hebben ingezien dat ik een 'taboe' heb aanvaard in en op een deel van mezelf in en als mezelf en mezelf dus heb gesaboteerd in mijn ontwikkelingsprocess als een levend wezen, als het leven zelf in eenheid en gelijkheid, door bepaalde delen van mezelf opzettelijk verborgen te houden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van het woord en het begrip/concept 'taboe', door zomaar te aanvaarden dat 'er nu eenmaal bepaalde dingen taboe zijn', omdat dat is wat de kerk zegt, of het schoolsysteem en het familie-systeem - in de plaats van in te zien dat die dingen die zogezegd 'taboe' zijn, niet werkelijk 'taboe' zijn in en als de fysieke werkelijkheid/realiteit --- 'taboe' is een geloof-systeem dat mensen hebben gekopieerd, geleerd en doorgegeven/overgeleverd van generatie op generatie in en als het bewustzijnssysteem als de menselijke geest - omdat, het is enkel in de menselijke geest dat 'geheimen' bestaan, dat dingen 'verborgen kunnen gehouden worden', 'dingen' zoals gedachten, woorden, beelden en energetische reacties en ervaringen - terwijl, in en als de fysieke realiteit is alles gewoon, simpelweg HIER, 'open en bloot' voor iedereen en alles om direct te ZIEN wat echt is en wat bestaat --- en dat dus, 'taboe' ook niet eens 'echt' is, omdat het een concept/begrip is dat enkel bestaat in en als de 'geest-realiteit', die op zich niet echt is


Wordt Vervolgd in Dag 361

Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe? - De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 358: Hoe Speelt de Wet van de Weerstand een Rol in Seksuele Onderdrukking?"

Een aantal interessante vraagstukken die we kunnen behandelen in de volgende blogs is bijvoorbeeld: Hoe is het dat ouders hun kinderen impliciet aanleren dat Seks Taboe is? En, waarom is het dat die Taboe specifiek bestaat in verband met Woorden en Beelden - wat is het aan Woorden en Beelden die Seksueel getint zijn die zo een impact hebben in/op de mens in en als de menselijke Geest dat de mens er een Taboe op gaat leggen --- woorden en beelden die op zich in wezen niets te maken hebben met ECHTE seksualiteit, die gewoon een fysieke ervaring/beweging is die HIER is in en als het Fysieke Lichaam?


Het eigenaardige aan een 'taboe', zoals hoe 'Seks' en 'Seksualiteit' behandeld wordt in en als deze realiteit, als wat en hoe ik mezelf heb toegestaan te worden in en als mezelf, is dat je niet eens je vinger kan leggen op wat/hoe/waarom het 'taboe' precies 'taboe' is... omdat het net 'taboe' is.

In het online Van Dale Woordenboek, wordt het woord 'Taboe' omschreven als:
- verboden erover te spreken of als woord te gebruiken
- iets dat niet gedaan of gezegd mag worden

Als iets dus een 'taboe' zou zijn, dan zou het met andere woorden 'onopgemerkt' aan ons voorbij gaan, we zouden het niet eens merken omdat het nu eenmaal iets is waar we niet over spreken, waardoor het uiteindelijk zelfs lijkt alsof het 'niet bestaat'. De consequenties van zo een 'taboe' is uiteraard dat er delen zijn van onszelf en onze wereld die problematisch functioneren en consequenties creëren, die we niet zullen kunnen oplossen, omdat we nooit praten over het probleem zelf, en zelfs in complete ontkenning zijn tegenover het bestaan van datgene dat aan het startpunt ligt van de problemen/consequenties --- zoals in het geval van seks/seksualiteit daar de consequenties/problemen zijn van seksueel misbruik in porno, seksuele/genitale verminking, seksuele slavernij/handeldrijving, verkrachting, seksuele stoornissen, ziektes, etcetera.

Daarom is het ook zo moeilijk om zelfs aan te kaarten of 'seks'/'seksualiteit' al dan niet een 'taboe' is en hoe dit precies in z'n werk gaat, aangezien de eigenschappen van een 'taboe' nu eenmaal zijn dat het geen deel uitmaakt van de ervaring en het begrip van de Realiteit/werkelijkheid in en van het Individu in en als de Menselijke Geest, omdat er nooit over gesproken wordt en omdat het 'wereld-beeld' van 'de Mens' wordt gevormd door en bestaat uit Woorden in en als Gedachten in de Menselijke Geest.

Als en wanneer er dus nooit echt gesproken wordt over bepaalde dingen die bestaan in de fysieke werkelijkheid, is het moeilijk om vanuit en in de Menselijke Geest te 'bevatten', te 'zien' en te 'begrijpen' dat en hoe die dingen bestaan --- ik bedoel, het kan voor onze neus staan, elke dag, in elk moment, en toch zien we het niet - hoe eigenaardig: enkel en alleen omdat het geen deel uitmaakt van de 'Wereld' die we hebben aanvaard/gevormd in en als onze Woorden --- met name dan de woorden in en als onze Bewuste geest, woorden die we ook uitspreken. Omdat, er zijn woorden genoeg die omschrijven hoe de realiteit in elkaar zit, en wat er bestaat in en als de realiteit, maar die woorden hebben we een negatieve lading gegeven en houden we liever verborgen in en als ons onderbewustzijn, het zijn woorden die we doorgaans niet gebruiken in onze gesproken taal. En aangezien de gesproken taal datgene is waarmee we onszelf 'presenteren'/'representeren' als 'wie we zijn' in en als de wereld/realiteit van 'de menselijke samenleving', is het die gesproken woorden die onze 'identiteit' gaan vormen, als wie we Geloven dat we zijn, als het imago dat we van onszelf presenteren naar andere mensen toe --- terwijl er in en als het onderbewustzijn van onze geest, allerhande andere woorden bestaan die we mooi verborgen/onderdrukt houden - onbewust uiteraard...

'Seks' en 'Seksualiteit', zijn zo'n woorden - 'taboe-woorden', 'gestigmatiseerde' woorden - woorden die niet genoemd mogen worden, en nooit genoemd geweest zijn --- omwille van de extensieve onderdrukking van de seksuele uitdrukking in beeld en klank doorheen de menselijke geschiedenis door allerhande heersende religieuze instanties. Dus, wanneer je 'seks' of 'seksualiteit' uitspreekt, is er een deel van de Geest die zegt van "neeneen, dat mag niet, mag je niet zeggen!", en die dan in een vorm van ontkenning stapt, waardoor het lijkt alsof je de woorden nooit echt hebt uitgesproken en het dus ook niet echt bestaat. Dat is hoe de emotionele reactie/ervaring van Schaamte werkt - de Schaamte die we collectief aanvaard hebben in en als de menselijke geest, verbonden met woorden zoals 'seks' en 'seksualiteit', waarin -- elke keer we zo'n woorden uitspreken, komt er een subtiele reactie van schaamte in onszelf naar boven, waarin we onszelf 'wegsteken'/'verbergen', als in 'door de grond zakken van schaamte', alsof we even ons hoofd in het zand steken, en daarin negeren wat we net gedaan/gezegd hebben. Dat is hoe het werkt, het mechanisme in en als de menselijke geest dat ervoor zorgt dat wij als menswezens in een constante ontkenning en onderdrukking blijven bestaan van wie we werkelijk zijn in en als Seksualiteit als het Fysieke Lichaam - de 'Schitzofrenie' in en als 'Seksualiteit' in en als de Menselijke Geest. En het is waarom deze woorden ook zo weinig daadwerkelijk uitgesproken worden door mensen, omdat we die ervaring van Schaamte niet willen ervaren.

En dat is ook waarin het gesproken/geschreven woord zichzelf onderscheidt van Gedachten - in dat, wanneer je woorden uitspreekt of neerschrijft, dan worden ze 'echt', dan komen ze deel uit te maken van de fysieke werkelijkheid, ze zijn HIER, jij hebt ze gehoord, anderen hebben ze gehoord of gelezen, ze zijn 'zichtbaar'/'hoorbaar' aanwezig in en als deze fysieke werkelijkheid, zichtbaar/hoorbaar/merkbaar voor iedereen en alles dat Hier bestaat. Maar, gedachten, die blijven zowieso verborgen in de Geest - waardoor het ook zo makkelijk is voor ons om bepaalde dingen te denken, maar tegelijkertijd te ontkennen of negeren dat het in onszelf bestaat, omdat, zolang we het niet daadwerkelijk uitspreken, is het schijnbaar 'niet Echt'.

Wordt Vervolgd in Dag 360