Dit is een verderzetting van "Dag 426: Waarom kan het Ego niet tegen Kritiek?" - waarin ik een nieuwe dimensie heb geopend van het onderwerp dat ik sinds Dag 423 heb onderzocht, namelijk hoe ik emotioneel reageerde wanneer iemand mij kritiek gaf op iets dat ik had gedaan.Waarin ik heb gezien hoe mijn emotionele reactie gebaseerd is op een 'ego' punt dat ik heb gecreëerd in mezelf in relatie tot 'wat ik doe', door, in een vorm van 'koppigheid' - mezelf uit te drukken in en als de gedachte/idee dat ik 'weet wat ik doe' en dat ik 'juist' ben in wat ik doe --- waarin ik alleen werk en geen hulp of ondersteuning of advies wil van andere mensen, omdat ik vanuit dat perspectief 'kritiek' en 'advies' zie als een 'in vraag stelling' en 'uitdaging' van mijn 'persoon' en dus als een directe aanval op wie ik ben, omdat ik mezelf gedefinieerd heb in en als de idee/gedachte dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe.
Hetgeen dus eigenaardig is omdat - wat wil het eigenlijk zeggen om 'juist' te zijn en te 'weten wat ik doe'? Omdat, in de realiteit weet ik eigenlijk niet hoe de fysieke werkelijkheid echt functioneert of zelfs hoe ik functioneer in en als mijn geest en mijn lichaam -- en toch ben ik ervan overtuigd dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat ik geen advies of ondersteuning nodig heb in mijn bestaan hier op aarde en hoe ik in relatie sta met het leven in mijn omgeving. Hierin is de idee van 'juist' zijn en 'weten wat ik doe' dus in werkelijkheid een aanvaardde limitatie in en als wie ik ben omdat de dingen die ik 'weet' in mijn geest maar gelimiteerd zijn tot wat ik geleerd heb. En dus, wanneer ik mezelf stop in mijn leerprocess door, vanuit koppigheid, mensen weg te duwen en dingen alleen te willen doen zonder ooit open te staan voor commentaar, kritiek of advies van andere mensen --- zullen de dingen die ik doe in deze realiteit altijd gelimiteerd zijn tot de aantal dingen die ik geleerd heb over mezelf in relatie tot mijn wereld en realiteit.
Dus, vanuit een praktisch, realistisch perspectief - ben ik niet 'juist' en weet ik niet wat ik doe, in en als en vanuit mijn voorgeprogrammeerde kennis en informatie in mijn geest --- omdat die kennis en informatie gelimiteerd is tot wat ik geleerd heb tijdens mijn leven. En, de dingen die ik leer, komen altijd van andere mensen -- dus, wanneer ik mezelf isoleer van andere mensen en niet in communicatie en interactie treed met andere mensen uit koppigheid en omdat ik een negatieve emotionele ervaring heb geassocieerd met 'commentaar/kritiek/advies' krijgen over mijn handelingen/uitdrukking - dan zal ik ook nooit iets bijleren.
Dus, hierin is het interessant om te kijken naar hoe ik het woord 'juist' en het woord 'weten' heb gedefinieerd --- omdat, terwijl ik er altijd van overtuigd was, in en als het ego van de geest, dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat daarom mensen geen commentaar/kritiek/advies mogen geven in relatie tot wat ik doe en wie ik ben, was de realiteit van mezelf dat ik niet 'juist' ben en eigenlijk niet echt 'weet wat ik doe' omdat mijn kennis en informatie en vaardigheden en inzichten in relatie tot mezelf en mijn wereld/realiteit maar gelimiteerd is tot wat ik in het begin van mijn leven wel heb opgepikt en geleerd van andere mensen --- en dat ik met andere woorden net commentaar/kritiek/advies van andere mensen in mijn omgeving over mijn handelingen/daden nodig heb om te groeien en te leren en mezelf te ontwikkelen.
En dit omdat ik dus de woorden 'juist' en 'weten' heb gedefinieerd vanuit het perspectief en startpunt van het ego in en van de geest - hetgeen ter beschikking en in functie staat van het beschermen van eigenbelang --- waardoor het een punt wordt van "jij mag mij niet in vraag stellen, ik doe alles op mijn manier, en ik leid mijn leven zoals ik het wil - want ik ben Juist en Correct en ik Weet wat ik doe!!". En daarin worden de woorden 'juist' en 'weten' gebruikt en gedefinieerd als een Excuus voor mezelf in en als de geest om voor mezelf te rechtvaardigen hoe ik leef en besta en wat ik doe en om elke kans en mogelijkheid of opening tot verandering uit mijn wereld te verbannen door andere mensen de mond te snoeren in termen van het aanbieden van advies of tips of commentaar in relatie tot mijn expressie/uitdrukking/handelingen/leven - omdat ze mij dan zogezegd persoonlijk aanvallen en daarom 'slecht' en 'negatief' zijn.
En, wat een meer realistische en zelf-eerlijke en integere definitie zou zijn van de woorden 'juist' en 'weten' - als in de woorden 'ik ben juist' en 'ik weet wat ik doe' in relatie tot mijn expressie in deze wereld, is dat ik daadwerkelijk mezelf in elk moment openstel voor elk soort ondersteuning, commentaar, kritiek en advies van mijn omgeving zodat ik elk moment en elke situatie kan begrijpen en bekijken en verstaan vanuit elke mogelijk dimensie en zodat ik dus een heldere en duidelijke beslissing kan maken op basis van een gegrond inzicht in hoe de wereld en realiteit waar ik mij in bevindt werkt en functioneert --- vanuit het besef dat mijn kennis en informatie, als wat ik geleerd heb van mijn leerkrachten en mijn ouders en de media in mijn leven, in werkelijkheid zeer gelimiteerd is, en dat elk wezen dat hier bestaat in deze realiteit, een bepaald aspect/deel/dimensie van deze realiteit en van dus mezelf in en als deze realiteit, representeert en dus een bepaalde en specifieke ondersteuning kan bieden voor/aan mij zodat ik tot een meer welgevormd inzicht kan komen in relatie tot wie ik ben in en als deze wereld en realiteit.
In Dag 428 zal ik verderzetten in dit proces van het transformeren van mijn ervaring van en tegenover het krijgen van kritiek/commentaar/advies van andere mensen -- door zelf-vergeving toe te passen -- zodat ik niet meer emotioneel reageer op commentaar/kritiek/advies, maar eerder stabiel sta in mezelf en vanuit die stabiliteit de commentaar/kritiek/advies op een praktische manier kan gebruiken en aanwenden in mijn leven en bestaan om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-ontplooiing en zelf-ontwikkeling.
No comments:
Post a Comment