In de vorige reeks blogs heb ik een proces bewandeld van het veranderen van een angst reactie op het krijgen van kritiek - en dat proces was gemakkelijk vanuit het opzicht dat het een heel specifieke reactie was - angst - op een specifiek iets - kritiek krijgen. Maar deze reactie van 'opgeven' die ik ervaar tijdens mijn squash-spel, is bijlange niet specifiek, het is een ervaring die eerder het resultaat is van een extensieve opbouwing van allerlei gedachten, backchat, emotionele reacties en ervaringen in mezelf, gedurende een lange periode - die uiteindelijk tot een 'kookpunt' komen en een specifieke ervaring van 'willen Opgeven' manifesteren in mezelf, in één moment. Er is dus veel te onderzoeken in verband met hoe die ervaring van 'opgeven' in feite bestaat en functioneert, hoe ik het gecreëerd heb, en hoe ik het kan voorkomen/corrigeren/veranderen.
Wanneer ik kijk naar wat er precies omgaat in mijn geest op dat moment waarin het 'kookpunt' bereikt wordt - is een eerste dimensie van deze ervaring die ik kan vaststellen, dat deze ervaring van 'willen opgeven' in één moment, een enorm intense ervaring is die niet enkel een mentale en emotionele instabiliteit in mezelf creëert, maar tegelijkertijd ook een fysieke instabiliteit -- waarin het op fysiek vlak aanvoelt alsof ik mezelf gewoon wil laten vallen, alsof ik niet verder kan, en mijn lichaam geen kracht of motivatie meer heeft om te blijven staan. Maar, ik bedoel, de ervaring speelt zich in feite af in mijn geest, het bouwt zich op in mijn geest door middel van allerhande gedachten, backchat en emotionele en gevoels- reacties - en het drukt zich uiteindelijk uit als een emotionele overweldiging. Het is dus fascinerend hoe deze emotionele ervaring van 'willen opgeven' zoveel kracht heeft dat het mijn fysieke ervaring in/van mijn lichaam kan bepalen.
Dus, in het specifiëren van het startpunt en de oorsprong van deze ervaring/reactie van 'willen opgeven', kijk ik naar welke het 'activeringspunt' is, als een gebeurtenis/handeling/situatie die plaatvindt in mijn fysieke realiteit/omgeving die een specifieke gedachte in mijn geest activeert, waar dan een backchat en een emotionele reactie op volgt, en eventueel verbeelding en allerlei verschillende muterende emotionele ervaringen --- hetgeen mij dan uiteindelijk katapulteert in een interne staat van 'willen opgeven'?
In essentie is het punt waarop ik zie dat ik emotioneel reageer, het moment waarin ik opmerk dat de mensen om mij heen de oefeningen sneller integreren en sneller vooruit gaan in hun squash-spel dan ikzelf en waarin ik zie of denk/geloof dat ik 'de laatste', 'de slechtste' ben en dus mezelf definieer als 'de verliezer' in mijn geest.
Het systeem/programma van 'opgeven' in mijn geest, is dus een gevolg van een 'ingesteldheid' in mijn geest waarin ik mezelf vergelijk en in competitie sta met andere mensen in mijn omgeving - en dus in werkelijkheid wil ik 'de beste' en 'de winnaar' zijn, en mij positief/superieur voelen, waarvan dan de consequentie is dat ik soms zal denken dat ik 'de verliezer' ben en mij negatief/inferieur zal voelen. Dit systeem van 'competitie' in mijn geest, is dus het 'basisplatform' waarin ik de ervaring van 'opgeven' genereer - maar nu, teneinde deze ervaring daadwerkelijk te kunnen veranderen, is het belangrijk om de specifieke gedachten, backchat en reacties die de ervaring van 'opgeven' constitueren en vormgeven in kaart te brengen --- zodat ik deze gedachten, backchat en reacties uiteindelijk kan detecteren en veranderen/corrigeren in het moment dat ik ze zie opkomen in mijn geest. Hoe specifieker ik ben in mijn proces van het vaststellen van dit systeem van gedachten, backchat en reacties - hoe effectiever ik zal zijn in het correctie-proces.
In dag 438 zet ik verder in dit proces
No comments:
Post a Comment