Dit patroon van Opgeven speelde zich opnieuw af in precies dezelfde situatie waarover ik ben beginnen schrijven in Dag 436 - namelijk wanneer ik in de Squash Academie aan het oefenen was en op een bepaald punt keek ik naar de andere studenten en dacht ik van 'damn, ik ben zoveel slechter dan hen', omdat ik merkte dat ik vaak ballen missloeg en dat de leerkracht mij wees op bepaalde fouten die ik maakte in mijn houding. En dit keer ging ik in mijn zelf-introspectie niet kijken naar de emotionele reactie van opgeven op zich -- maar eerder naar het patroon van gedachten en emotionele reacties dat zich daarvoor afspeelde en dat uiteindelijk een reactie van opgeven activeerde. Zodat ik dat patroon kan veranderen en daardoor automatisch en tegelijkertijd de ervaring van opgeven verander.
De eerste stap in deze zelf-introspectie is om in zelf-eerlijkheid te kijken naar de specifieke gedachten die door mijn geest gingen waar ik dan emotioneel op reageerde en die dan uiteindelijk leidden tot een sneeuwbal-effect dat uitmondde in een reactie van Opgeven. Het triggerpunt van de gedachten was het moment waarop ik mij bij de andere studenten en de leerkracht voegde terwijl ze een oefening aan het doen waren. In dat moment waren er al subtiele gedachten die door mijn geest gingen waarin ik mij de dag voordien herinnerde waarin ik mij vrij positief had gevoeld tijdens de les en nu bestond er een achterliggende verwachting in mijn geest dat die positieve ervaring opnieuw aanwezig zou zijn.
Dan was het mijn beurt om de bal terug te spelen naar de leerkracht en ik sloeg meteen mis, waarop de leerkracht mij bij hem riep en aan de klas vroeg zei van "vertel mij eens wat Kim hier fout heeft gedaan" -- en het was in dat moment waarop er gedachten in mijn geest geactiveerd werden van 'oh neen, niet opnieuw', 'waarom ben ik het altijd die fouten maakt?', 'waarom krijg ik altijd commentaar?' - en 'de anderen zullen vast op mij neerkijken omdat ik het maar niet juist doe' en 'ze zullen mij uit de groep willen duwen omdat ik de slechtste ben'. En op deze gedachten reageerde ik met een emotionele ervaring van angst in mezelf.
Wat hier in deze gedachten duidelijk werd, is dat er een bepaalde specifieke persoonlijkheidsstructuur bestaat in mijn geest van 'neerkijken op de verliezer' - omdat, dat is wat ik zie in de mensen om mij heen, dus, dit wil zeggen dat het een gedachtenpatroon is dat eigenlijk in mezelf bestaat --- dat het eigenlijk iets is dat ik zelf doe, maar waar ik nooit eerlijk over heb willen zijn tegenover mezelf en/of andere mensen. In mijn gedachten ben ik immers zogezegd een 'goed persoon', iemand die een ander nooit zou beoordelen of discrimineren of wegpesten of afwijzen. Maar, wanneer ik echter eerlijk ben met mezelf over het soort gedachten dat er werkelijk bestaat in mijn geest - en dingen die ik tijdens mijn leven op een bepaald punt heb gedaan -- dan besef ik dat hoe ik werkelijk denk en wat er werkelijk omgaat in mijn geest, is dat wanneer ik iemand zie sukkelen met iets en wanneer ik zie dat iemand iets niet kan of dat iemand iets minder goed kan of minder snel onder de knie krijgt dan andere mensen, dan komen er allerlei haatvolle gedachten op in mijn geest, van 'oh my god, kan die dat nu echt niet, dat is zo simpel', en 'is die nu echt zo dom?!', 'wat een idioot', 'je moet echt supersimpel zijn om dat niet te kunnen' --- gedachten waarop ik dan in mezelf reageer met een emotionele ervaring van frustratie, kwaadheid en waarin ik mij superieur voel tegenover die specifieke individu.
Dus, omdat dat is hoe ik eigenlijk besta in en als mijn onderbewustzijn, in mijn 'geheime gedachten' - is dat hoe ik mijn wereld ervaar, en is dat wat ik ook zie in andere mensen. Ik ga dan geloven en denken dat bijvoorbeeld de andere studenten in mijn les mij op dezelfde haatvolle en neerkijkende manier zullen beoordelen in hun gedachten wanneer ze zien dat ik ergens mee sukkel en dat ik moeite heb om iets te leren en onder de knie te krijgen - waarop ik dan reageer met een ervaring van inferioriteit op de superioriteit die ik geprojecteerd zie in hun gedachten naar mij toe --- omdat ik dit energetische machtsspel immers heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf. Daardoor zal ik mij dan ook soms superieur voelen en soms inferieur - dat is hoe het werkt - soms win ik, soms verlies ik. En dit is fascinerend omdat het laat zien dat dit hele construct in mijn geest van 'willen winnen' en van mij positief en opgeladen voelen wanneer ik geloof en denk dat ik 'de beste' of 'beter ben' en mij negatief en leeggelopen voelen wanneer ik geloof en denk dat ik 'de slechtste' of 'minder' ben, in wezen niet echt is, het is gewoon een systeem van energie in mijn geest, dat, zoals een batterij, van een positieve naar een negatieve pool gaat, en weer terug --- altijd en opnieuw, van hoog naar laag en van laag naar hoog. Dus, wanneer ik denk dat ik de winnaar ben dan ben ik eigenlijk tegelijkertijd de verliezer omdat het maar een kwestie is van tijd eer dat die energie van een positieve naar een negatieve lading zal gaan..
Dus, het is door dit construct in mijn geest dat ik heb kunnen definieren - van specifieke gedachten, verbonden met specifieke emoties, die geactiveerd worden in mijn geest in een specifieke situatie - dat ik in een emotionele 'episode' terechtkom terwijl ik in de les zit, en dat ik uiteindelijk in een emotionele ervaring en reactie ga van Opgeven. Dit wil zeggen dat als ik dit construct van 'competitie' en specifiek de haatvolheid en het beoordelen, wegduwen en onderdrukken van de zogezegde 'verliezer' in mezelf verander - dat ik dan ook tegelijkertijd de reactie/ervaring van opgeven verander.
In mijn volgende blogs zal ik verderzetten in dit proces om de emotionele reactie van angst en inferioriteit en uiteindelijk opgeven praktisch en realistisch te veranderen in mezelf -- zodat ik bijvoorbeeld kan participeren in de squash les zonder in emotionele reacties te gaan en zodat ik daadwerkelijk kan genieten van het spel.
No comments:
Post a Comment