Dag 442: Hoe is de Emotionele Reactie van Opgeven een Gevolg van het Weggeven van mijn Macht?

Dit is een verderzetting van "Dag 441: Als ik zo Makkelijk kan Opgeven - Besta ik dan wel Echt?" - waarin ik de Zelf-Vergeving Dimensie in het proces dat ik aan het wandelen ben van het veranderen van een reactie van Opgeven heb uitgeschreven. En in deze blog was ik van plan om de Zelf-Correctie Dimensie toe te passen, gebruik makend van de inzichten en realisaties die zich openbaarden in de vorige stap/blog.

Wat echter fascinerend was, is dat, een dag nadat ik de zelf-vergeving dimensie had toegepast in verband met de ervaring van opgeven - kwam er een moment waarin ik in mijn reactiepatroon op een situatie in mijn omgeving emotioneel reageerde -- en daar kwam dan de ervaring van opgeven naar boven, waarin ik zag hoe ik het hele patroon uitspeelde dat ik had onderzocht en uitgelegd voor mezelf in mijn blogs.

Ik zag hoe de gedachten van 'ik kan dit niet meer' en 'ik geef gewoon op' geactiveerd werden, en dan een emotionele ervaring van zelf-medelijden, depressie en opgeven -- hetgeen dan overging naar een huilbui. En, ik bedoel, ik ging er echt volledig in -- in die absolute emotionele beslissing van "ik wil opgeven!" en "ik kan niet meer". En ik dacht van "maar allez nu, ik dacht dat ik dit had gestopt?!".

Dit was echter een coole gebeurtenis omdat het mij dimensies laat zien van hoe het programma van 'opgeven' in de geest bestaat en hoe ik mezelf gedefinieerd heb in relatie tot de reactie/ervaring van opgeven die ik nog niet had overwogen in het proces van zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie dat ik tot zover gewandeld heb. Het veranderen van patronen die ik gedurende mijn hele leven hier op aarde heb opgebouwd en herhaald, gebeurt namelijk niet op één, twee, drie -- het is een proces van het voortdurend onderzoeken, vergeven en corrigeren van mezelf tot de correctie een levende consistentie wordt van wie ik ben in elk moment.

Dus, de reactie van 'opgeven' is duidelijk een teken dat ik dit besef en begrip nog niet geïntegreerd heb in mezelf - dat, gewoon omdat een emotionele ervaring en een gedachtepatroon weer opkomt in mezelf nadat ik het heb doorwandeld in mijn proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie - wil niet zeggen dat ik 'gefaald' heb in mijn proces -- het is net zoals met elk nieuw punt dat ik wil integreren in mijn leven --- het vergt tijd en moeite en herhaling eer ik mezelf daadwerkelijk in lijn geplaatst heb in mijn leven met dit nieuwe punt. Dus, om te gaan opgeven vanaf het moment dat de specifieke gedachtenpatronen en emotionele reacties weer opkomen in mezelf, is mezelf saboteren in dit natuurlijke leerproces.

Wat ik ook heb ingezien, nadat ik weer oog in oog kwam te staan met hoe de ervaring/reactie van 'opgeven' mij nog steeds overweldigd en meesleept - is dat de reactie van opgeven op zich in wezen een gevolg en consequentie is van een opbouwing van heel veel reacties en energie in een specifiek patroon/programma in mijn geest --- en dat, de reactie van opgeven is in feite een teken dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan dit specifieke patroon/programma van energie in mijn geest -- en dat, elke keer ik dit programma 'wil stoppen', zie ik hoeveel macht het heeft over mij en dat ik het niet lijk te kunnen stoppen en dan geef ik op. In de plaats van vast te stellen van 'ok, ergens in mezelf heb ik mijn macht weggegeven aan dit programma -- laat mij het onderzoeken een proces bewandelen van zelf-verandering -- waarin ik mijn macht kan hernemen en als een punt van autoriteit staan tegenover dit patroon/prgramma in mijn geest.

Dus, teneinde de ervaring/reactie van opgeven te kunnen veranderen ---  zal ik eerst die emotionele overweldiging moeten veranderen --- en dus onderzoeken waar en hoe het is dat ik mijn macht weggeef aan specifieke patronen van gedachten en energie in mijn geest. Daarom zal ik niet verderzetten in dit proces van het veranderen van een emotionele reactie van opgeven --- omdat ik dan enkel een vicieuze cyclus van opgeven zal creëren voor mezelf, zolang ik de eigenlijke oorsprong/oorzaak van waarom ik mezelf laat overweldigen door energie in de eerste plaats niet aanpak.

Dag 441: Als ik zo Makkelijk kan Opgeven - Besta Ik dan wel Echt?

Dit is een Verderzetting van "Dag 440: Hoe is de Reactie van Opgeven een Zelf Beschermings Mechanisme van de Geest", in mijn proces van het veranderen van een reactie van Opgeven - waarin, de reactie van Opgeven die ik hier specifiek aan het aanpakken ben, is in relatie tot wat ik in mezelf opmerkte tijdens mijn Squash lessen in de Squash Academie waar ik les krijg samen met verschillende andere mensen.

In de voorgaande blogs, vanaf Dag 436 ben ik dit proces begonnen met de 'eerste fase', namelijk het onderzoeken van hoe de ervaring/reactie van 'Opgeven' precies bestaat in mijn geest - met andere woorden: hoe wordt deze ervaring geactiveerd? Welke zijn de 'triggerpunten' die specifieke gedachten, backchat en emotionele reacties opwekken in mijn geest die uiteindelijk de ervaring/reactie van 'Opgeven' manifesteren in mezelf? En Welke zijn de componenten die de Ervaring/Reactie van 'Opgeven' in mijn geest constitueren? En hierin vond ik dat de meest fascinerende dimensie van hoe de emotionele ervaring/reactie van 'Opgeven' in mijn/de geest bestaat, is dat het een zelf-sabotage mechanisme is dat specifiek in functie staat van het limiteren van mezelf in hoe ik mezelf definieer in mijn geest door ervoor te zorgen dat ik zal opgeven alvorens een nieuwe vaardigheid te ontwikkelen/leren en wel specifiek net op het moment dat er een 'doorbraak' zou plaatsvinden - 'doorbraak', met andere woorden het moment waarop ik plots iets onder de knie krijg en mijn perspectief verandert van 'ik kan dit niet' naar 'hey, ik kan dit', en bijgevolg ook mijn idee van 'wie ik ben' in mijn geest zich 'uitbreidt' -- omdat die idee gebaseerd is op het geloof dat 'wie ik ben' gelimiteerd en afgebakend is door de specifieke vaardigheden die ik gedurende mijn leven ontwikkeld heb in mezelf en dat ik dus nooit werkelijk 'meer' of 'beter' zou kunnen zijn dan die gelimiteerde en afgebakende 'identiteits-structuur'.

In deze blog begin ik aan de volgende fase, namelijk het toepassen van geschreven en gesproken Zelf-Vergeving - waarin ik het patroon van de emotionele reactie/ervaring van 'Opgeven' uiteenhaal  en 'afbreek'/Vergeef/loslaat -- om dan in de volgende blog over te gaan naar de zelf-correctieve stellingen, waarin ik mezelf als het ware weer 'opbouw', door een script/programma uit te schrijven voor mezelf dat mijn nieuwe 'patroon' zal worden in het omgaan met de specifieke situaties waarin ik anders zou reageren met een emotionele ervaring van Opgeven, zodat ik mezelf niet meer zal laten compromitteren, limiteren en beperken in mijn vaardigheden door een emotionele ervaring.

Na deze fasen, test en evalueer ik mijn toepassing van dit proces in de fysieke werkelijkheid, met name in een moment waarin ik 'normaal gezien' in een emotionele reactie van opgeven zou gaan in mezelf --- en zo kan ik zien of er nog andere te onderzoeken dimensies verborgen liggen onder de eerste laag die ik tot dusver heb kunnen identificeren. Deze stappen/fasen - van Zelf-Onderzoek, Zelf-Vergeving en Zelf-Correctie en fysieke evaluatie - zal ik dan blijven herhalen tot de ervaring/reactie van Opgeven in mijn geest geen macht meer heeft over mij en ik als het punt van autoriteit sta in mezelf tegenover de ervaring/reactie van Opgeven.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een ervaring/reactie van Opgeven te gaan in mijn geest wanneer ik zie dat ik iets niet kan

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de emotionele ervaring/reactie van Opgeven wanneer ik vaststel dat ik iets niet kan, verbonden met een gedachte in mijn geest dat 'ik het nooit zal kunnen - ik geef maar beter gewoon op'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beïnvloeden in wie ik ben in relatie tot wat ik aan het doen ben, zoals squash spelen en oefeningen uitvoeren, door emotionele ervaringen, verbonden met backchat en gedachten van 'ik zou maar beter opgeven' en 'ik zal het toch nooit kunnen' die opkomen in mezelf --- in de plaats van in te zien dat deze emotionele ervaringen van 'opgeven' en de gedachten van 'ik geef maar beter op' afkomstig zijn vanuit het systeem van de geest waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren, als een gelimiteerd systeem dat enkel geïnteresseerd is in de eigen overleving en mij dus opzettelijk zal saboteren in relatie tot het leren kennen van nieuwe dingen en het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden en het uitbreiden van mijn gewaarzijn van mijn wereld en mezelf, zodat het zijn structuur kan behouden van gelimiteerde zelf-definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van zwakheid in mijn fysieke lichaam wanneer de emotionele ervaring van opgeven opkomt in mezelf, verbonden met de gedachten van 'ik geef maar beter op' en 'het zal mij nooit lukken', als reactie op een gedachte in mijn geest waarin ik vaststel dat ik een specifieke oefening of handeling of beweging niet kan - en die energetische ervaring in mijn lichaam te definieren in en als de backchat van 'ik kan niet meer' en 'ik wil niet meer verder doen' en 'het heeft geen zin' en 'wat maakt het uit' -- en daarin mezelf te laten sturen door deze energetische ervaring door dan uiteindelijk geen moeite meer te doen in de oefening en fysiek mijn schouders te laten zakken en mezelf aan de kant te willen gaan zetten of mijn racket de grond op gooien of de les uit te wandelen --- in de plaats van in te zien dat energie altijd werkt in polariteiten en dat, als ik een negatieve energie macht laat hebben over mijn fysieke handelingen en over wie ik ben vanbinnen en de beslissingen die ik maak, dan is dat een teken dat ik mijn macht heb weggegeven aan positieve energieëen en dat ik positieve energie laat bepalen wie ik ben vanbinnen en welke beslissingen ik maak in mijn leven --- in de plaats van stabiel te blijven in mezelf en wie ik ben vanbinnen en de handelingen die ik uitvoer en de beslissingen die ik maak te baseren op wat het beste is voor mezelf --- namelijk bijvoorbeeld verderzetten met de oefening en mezelf de kans te geven om door mijn denkbeeldige limitaties te breken en mijn vaardigheden en gewaarzijn in deze wereld en realiteit uit te breiden - en dus niet zomaar mijn vertrouwen te plaatsen in een Energie die 'positief aanvoelt' door te denken van 'het is Positief, dus het zal wel het beste zijn voor mezelf'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat als ik zo makkelijk onderuit gehaald kan worden door een energetische/emotionele ervaring, verbonden met gedachten in mijn geest die mij in het oor fluisteren dat ik moet opgeven waar ik mee bezig ben en dat ik het niet kan en nooit zal kunnen en dat het niet uitmaakt enzovoort - dat dat een teken is dat ik niet stevig en stabiel in mijn schoenen sta en dat ik niet duidelijk en rechtuit ben met mezelf in verband met wie ik ben in en als wat ik doe en dat ik bijvoorbeeld mijn beslissingen laat maken door gevoelens en emoties en energetische ervaringen in mezelf zonder zelf werkelijk verantwoordelijk te staan voor de consequenties van die beslissingen --- waardoor ik dan ook zeer makkelijk te beïnvloeden ben in mijn beslissingen en heel makkelijk bestuurbaar ben door gedachten, gevoelens en emoties zonder zelfs op welke manier dan ook te zien of die gedachten, gevoelens en emoties en de beslissingen die ik maak op basis van die gedachten, gevoelens en emoties, al dan niet het beste is voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wat het beste is voor de geest, in en als positieve gevoelens/energie, niet noodzakelijk het beste is voor mezelf in en als het fysieke lichaam --- omdat de geest een systeem is dat in afscheiding bestaat van het fysieke lichaam en niet geïnteresseerd is in mijn bestaan als fysiek levend wezen, maar enkel bekommerd is om haar eigen voortbestaan als Energie - en dat als ik dus gevoelens vertrouw en macht geef over mijn fysieke handelingen en beslissingen - dat ik dan beslissingen zal maken die consequentieel zijn voor mijn fysieke lichaam en voortbestaan

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf bijgevolg ook niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat negatieve energie ook niet te vertrouwen is en dat - gewoon omdat ik mij ergens negatief over voel, zoals het uitvoeren van een oefening of doorzetten in een les, dat dat niet wil zeggen dat ik dat dan ook niet moet doen --- het wil enkel zeggen dat deze specifieke handeling/situatie consequentieel zal zijn voor de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn fysieke handelingen en beslissingen te zien op basis van gezond verstand en op basis van wat het beste is voor mezelf in en als mijn fysieke bestaan hier op aarde - en dan gewoon te doen wat duidelijk het beste is voor mezelf, zoals bijvoorbeeld verderzetten in een oefening/les en nieuwe vaardigheden bijleren, zonder mezelf daarin te laten beïnvloeden door gedachten en emotionele reacties/ervaringen --- omdat die gedachten en emoties mij enkel zullen saboteren in het maken van beslissingen die eigenlijk het beste zijn voor mezelf als fysiek levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met gedachten die opkomen in mijn geest van 'ik kan dit niet' en 'het zal mij nooit lukken' en 'ik geef maar beter gewoon op' door daar dan op te gaan reageren met een emotionele ervaring van zwakheid en machteloosheid en door dan te willen opgeven wat ik aan het doen ben - in de plaats van in te zien dat die gedachten opzettelijk opkomen in mijn geest om een emotionele reactie los te krijgen van/in mezelf en op zich eigenlijk niets te maken hebben met mijn eigenlijke fysieke handelingen of realiteit omdat de gedachte van 'ik kan dit niet' en 'ik zal dit nooit kunnen' is geen eigenlijke vaststelling die gebaseerd is op de realiteit van de situatie - omdat ik in de leerfase zit van het integreren van nieuwe informatie of een nieuwe beweging en ik dus nog niet eens de kans heb gekregen om aan mezelf te laten zien dat ik het wel kan --- en dus zijn die gedachten opzettelijke stellingen van zelf-limitatie in mezelf waarin ik mezelf aan een zeer korte leiband houdt in mezelf door, terwijl ik iets nieuw aan het leren ben, al te gaan vaststellen van 'ik kan dit niet' en 'ik zal dit nooit kunnen' en 'ik geef maar beter gewoon op'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik mezelf identificeer met de gedachten in verband met opgeven, verbonden met een emotionele ervaring van zwakheid en machteloosheid en het verlangen om op te geven - dit een teken is dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gelimiteerde systeem van de geest en dat ik dus nooit werkelijk heb bestaan als wie ik werklijk ben, namelijk als het potentieel van het fysieke lichaam in deze fysieke werkelijkheid, waarin de mogelijkheden van wat ik kan en wie ik ben niet zomaar beperkt kunnen worden tot gedachten en ideëen in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik beïnvloed kan worden in mijn fysieke handelingen door negatieve energie die opkomt in mezelf, zoals een negatieve ervaring van opgeven, verbonden met specifieke negatieve gedachten - dat dat dan een teken is dat het startpunt van waar ik mee bezig ben in mijn fysieke handelingen in wezen positieve energie is - en dat ik dus in mijn geest zit te participeren in allerlei positieve gedachten en energie en dus niet werkelijk mezelf uitdruk in en als wie ik werkelijk ben als de stabiliteit van het fysieke lichaam --- omdat, als ik mezelf zou uitdrukken vanuit en als wie ik werkelijk ben als de stabiliteit en simpliciteit van het fysieke lichaam, dan zou ik mezelf gewoon bewegen in de fysieke werkelijkheid volgens en op basis van wat ik kan zien dat het beste is voor mezelf - en dan zou ik niet bestuurbaar of beïnvloedbaar kunnen zijn door gevoelens of emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer de emotionele ervaring van opgeven opkomt in mezelf, in dat moment te beseffen dat deze negatieve ervaring als reactie op de vaststelling in mijn geest dat ik iets niet kan - impliceert dat ik in mijn geest een positieve ervaring heb geassocieerd met het 'kunnen' van wat ik probeer te doen --- en dat ik daarin dus de negatieve ervaring in mezelf heb gemanifesteerd die dan uiteindelijk opkomt wanneer ik merk dat ik het 'niet kan' --- in de plaats van stabiel te blijven in mezelf en één en gelijk te staan met wat ik doe in het besef dat wat ik doe, en wat ik al dan niet 'kan' niet bepaalt 'wie ik ben', in termen van of ik al dan niet 'positief' of 'negatief' in waarde ben --- ik blijf nog steeds mezelf, wat ik ook doe of kan of niet kan



Tot hier ga ik in deze reeks zelf-vergeving statements en ik ga in Dag 442 verder met de zelf-correctieve statements

Dag 438: Het Veranderen van Een Reactie van Opgeven - Deel 3

Dit is een verderzetting van "Dag 437: Het Veranderen van een reactie van Opgeven in een Sportprestatie - Het In Kaart brengen van de Reactie" - waarin ik tot de vaststelling gekomen ben, door te onderzoeken wat het is in mezelf dat de reactie/ervaring van Opgeven in één specifiek moment constitueert en onderbouwd, dat die reactie van Opgeven gebaseerd is op een 'ingesteldheid' van 'competitie' in mijn geest, waarin ik mezelf vergelijk met de mensen die ik zie om mij heen, vanuit een verlangen om beter/superieur te zijn en erkenning te krijgen voor hoe goed en fantastisch ik speel. De ervaring van opgeven is dan een manifestatie die het gevolg is van hoe ik mijn expressie/handelingen in functie stel van een doel buiten mezelf, namelijk 'erkenning krijgen van andere mensen', in de plaats van mezelf uit te drukken en te handelen in functie van mezelf en van het doel om simpelweg te genieten van wat ik doe.

Indien ik deze ervaring in mezelf van opgeven werkelijk wil veranderen, zodat ik, wanneer ik mezelf in een gelijkaardige situatie bevindt, dan niet meer emotioneel zal reageren met een verlangen om 'gewoon alles los te laten en op te geven' - dan zal ik in alle eerlijkheid elke gedachte, backchat, verbeelding en emotionele en/of gevoelsreactie moeten neerschrijven, zodat ik voor mezelf duidelijk kan zien hoe deze emotionele reactie geactiveerd wordt in mijn geest -- opdat ik in staat zal zijn, wanneer het opnieuw de kop opsteekt, om in het moment zelf 'preventief' te handelen doordat ik authoriteit zal hebben in relatie tot die specifieke emotionele ervaring omdat ik zal begrijpen en inzien hoe het werkt en functioneert.

Dus - de specifieke situatie waarin het punt van 'opgeven' zich afspeelt, is tijdens mijn squash-les, wanneer ik naar Esteni kijk, naar hoe zij zich beweegt op het veld en hoe zij vaak de bal kan terugspelen die de leraar haar toespeelt. En dan zegt de leraar van 'ja zeer goed Esteni' en dan draait hij zich naar mij en zegt van 'jij heb nog wat werk nodig' of 'jij hebt het nog niet helemaal beet, maar Esteni, jij bent een natuurtalent'. Of wanneer ik een match speel tegen Esteni en ik merk dat zij meer ballen kan terugslaan dan ik en dat ik meer moeite heb om mezelf op het veld te bewegen en te manoevreren. Dan komt er een gedachte op in mijn geest, als een beeld van de leerkracht die naar Esteni kijkt en haar meer aandacht geeft dan mij, of een beeld van Esteni die op een podium staat, in de schijnwerpers, en aandacht en erkenning krijgt van iedereen omdat ze zo'n goede squash-speler is. En mijn backchat gaat dan van 'niemand ziet mij staan', 'ik krijg geen aandacht' en 'als ik geen aandacht krijg van mensen dan kan ik niet bestaan' waar ik op reageer met een ervaring van angst in mezelf.

Dan gaat de backchat over naar 'ik krijg minder aandacht van mensen dan Esteni, dus ik ben minderwaardig tegenover Esteni', waarop ik dan reageer met een ervaring van inferioriteit in mezelf. En dan van die ervaring van inferioriteit, ga ik over naar een energie van kwaadheid en wrok/rancune en jaloezie, met gedachten zoals 'het is niet eerlijk', 'ik doe evenveel mijn best en ik krijg niet hetzelfde resultaat, hoe onrechtvaardig/oneerlijk'. En dan van een ervaring/reactie van kwaadheid, gaat de energie over tot een ervaring van zelf-medelijden, met gedachten zoals 'waarom kan ik niet beter zijn' en 'waarom kan ik niet sneller leren' en 'wat is er toch mis met mij?' en 'waarom kan ik niet zo goed zijn als Esteni?'.

Hier is dan het punt waarop de ervaring/gedachte/reactie van 'opgeven' zijn intrede doet - omdat ik van deze gedachten van zelf-medelijden, overga naar gedachten zoals 'misschien geef ik maar beter gewoon helemaal op' en 'wat maakt het nog uit, ik zal nooit goed genoeg zijn' en 'ik ga toch niet vooruit', 'wie houdt ik voor de gek', 'wat sta ik hier eigenlijk te doen', etcetera, hetgeen gepaard gaat met een depressie-achtige ervaring -- het is niet werkelijk depressie op zich, maar wel een ervaring van 'zwaarte' in mezelf die mij naar beneden trekt, waarin ik bijna fysiek mijn armen naast mijn lichaam laat neerhangen en met mijn gezicht meer naar de grond getild sta, en mijn ogen die zwaar in hun kassen wegen.


In mijn volgende blog zal ik verderzetten in dit proces - en specifiek kijken naar wat de meest praktische en effectieve aanpak is in mijn proces van het veranderen van een reactie van Opgeven.

Dag 437: Het Veranderen van een Reactie van Opgeven in een Sportprestatie - Het in Kaart Brengen van de Reactie

Dit is een verderzetting van "Dag 436: Het Veranderen van een Reactie van Opgeven tegenover een Sportprestatie" - waarin ik mijn proces begonnen ben van het veranderen van een specifieke emotionele reactie die ik heb opgemerkt en vastgesteld die steeds terugkomt tijdens ik aan het squashen ben  - en die mij saboteert in het ervaren van plezier in wat ik doe.

In de vorige reeks blogs heb ik een proces bewandeld van het veranderen van een angst reactie op het krijgen van kritiek - en dat proces was gemakkelijk vanuit het opzicht dat het een heel specifieke reactie was - angst - op een specifiek iets - kritiek krijgen. Maar deze reactie van 'opgeven' die ik ervaar tijdens mijn squash-spel, is bijlange niet specifiek, het is een ervaring die eerder het resultaat is van een extensieve opbouwing van allerlei gedachten, backchat, emotionele reacties en ervaringen in mezelf, gedurende een lange periode - die uiteindelijk tot een 'kookpunt' komen en een specifieke ervaring van 'willen Opgeven' manifesteren in mezelf, in één moment. Er is dus veel te onderzoeken in verband met hoe die ervaring van 'opgeven' in feite bestaat en functioneert, hoe ik het gecreëerd heb, en hoe ik het kan voorkomen/corrigeren/veranderen.

Wanneer ik kijk naar wat er precies omgaat in mijn geest op dat moment waarin het 'kookpunt' bereikt wordt - is een eerste dimensie van deze ervaring die ik kan vaststellen, dat deze ervaring van 'willen opgeven' in één moment, een enorm intense ervaring is die niet enkel een mentale en emotionele instabiliteit in mezelf creëert, maar tegelijkertijd ook een fysieke instabiliteit -- waarin het op fysiek vlak aanvoelt alsof ik mezelf gewoon wil laten vallen, alsof ik niet verder kan, en mijn lichaam geen kracht of motivatie meer heeft om te blijven staan. Maar, ik bedoel, de ervaring speelt zich in feite af in mijn geest, het bouwt zich op in mijn geest door middel van allerhande gedachten, backchat en emotionele en gevoels- reacties - en het drukt zich uiteindelijk uit als een emotionele overweldiging. Het is dus fascinerend hoe deze emotionele ervaring van 'willen opgeven' zoveel kracht heeft dat het mijn fysieke ervaring in/van mijn lichaam kan bepalen.

Dus, in het specifiëren van het startpunt en de oorsprong van deze ervaring/reactie van 'willen opgeven', kijk ik naar welke het 'activeringspunt' is, als een gebeurtenis/handeling/situatie die plaatvindt in mijn fysieke realiteit/omgeving die een specifieke gedachte in mijn geest activeert, waar dan een backchat en een emotionele reactie op volgt, en eventueel verbeelding en allerlei verschillende muterende emotionele ervaringen --- hetgeen mij dan uiteindelijk katapulteert in een interne staat van 'willen opgeven'?

In essentie is het punt waarop ik zie dat ik emotioneel reageer, het moment waarin ik opmerk dat de mensen om mij heen de oefeningen sneller integreren en sneller vooruit gaan in hun squash-spel dan ikzelf en waarin ik zie of denk/geloof dat ik 'de laatste', 'de slechtste' ben en dus mezelf definieer als 'de verliezer' in mijn geest.

Het systeem/programma van 'opgeven' in mijn geest, is dus een gevolg van een 'ingesteldheid' in mijn geest waarin ik mezelf vergelijk en in competitie sta met andere mensen in mijn omgeving - en dus in werkelijkheid wil ik 'de beste' en 'de winnaar' zijn, en mij positief/superieur voelen, waarvan dan de consequentie is dat ik soms zal denken dat ik 'de verliezer' ben en mij negatief/inferieur zal voelen. Dit systeem van 'competitie' in mijn geest, is dus het 'basisplatform' waarin ik de ervaring van 'opgeven' genereer - maar nu, teneinde deze ervaring daadwerkelijk te kunnen veranderen, is het belangrijk om de specifieke gedachten, backchat en reacties die de ervaring van 'opgeven' constitueren en vormgeven in kaart te brengen --- zodat ik deze gedachten, backchat en reacties uiteindelijk kan detecteren en veranderen/corrigeren in het moment dat ik ze zie opkomen in mijn geest. Hoe specifieker ik ben in mijn proces van het vaststellen van dit systeem van gedachten, backchat en reacties - hoe effectiever ik zal zijn in het correctie-proces.


In dag 438 zet ik verder in dit proces