Uit de
voorgaande blog:
Wanneer ik de gedachten
verpersonaliseer in mijn geest waarin ik de ervaring van 'ik hoor er niet bij'
creëer en vormgeef, al zijn ze negatief, zelf-verminderend en
zelf-onderdrukkend van aard, dan krijg ik tegelijkertijd een gevoel dat ik
'mezelf' en zelfs 'thuis' ben. Het gevoel dat ik 'iemand' ben. En het is de
zoektocht naar dit specifieke gevoel dat aan de grondslag ligt van de neiging
om mezelf in de emotioneel geladen ervaring van afscheiding te zuigen in
relatie tot de mensen in de groep waar ik deel van uitmaak.
Het is
dus vrij eigenaardig wanneer je begint te kijken naar de ervaringen waar je in
participeert binnenin jezelf, of in andere woorden de ervaringen die vaak in je
opkomen afhankelijk van de situaties waar je je in bevindt. In mijn geval is zo
een ervaring bijvoorbeeld het gevoel van afgescheiden te zijn van de mensen om
mij heen wanneer ik mij in een groep bevindt, zoals op het vrijgezellenfeestje
waar ik het in de vorige blog over had.
En het
eigenaardige hieraan is met name dat ik kan zien en erkennen dat deze ervaring
van mij afgescheiden voelen en mij zelfs alleen en 'vreemd' te voelen in
mezelf, ook al ben ik in een groep van mensen, is een ervaring die niet het
beste is voor mezelf, in de zin van dat het ten eerste geen aangename ervaring
is en ten tweede saboteert het mij in mijn interactie en communicatie en mijn
zelf-uitdrukking in relatie tot de andere mensen die zich in die groep
bevinden.
Maar
wanneer ik dan de lagen van het bestaan van dit specifieke 'programma' in de
geest dat deze ervaring creëert begin af te pellen en dieper begin te zien naar
de oorsprong van hoe en waarom het is dat dit bestaat in mezelf. Hoe en waarom
het anders gezegd is dat ik mij afgescheiden, alleen en negatief voel wanneer
ik mij in een groep van mensen bevindt, dan wordt het duidelijk dat het
eigenlijke startpunt van die interne ervaring een verlangen is om mezelf te
kunnen onderscheiden van andere mensen. Een verlangen om een gevoel in mezelf
te hebben dat mij zegt dat ik speciaal en uniek ben. Dat ik een individu ben en
dat 'ik' besta.
En dit
'ik' dat zogezegd bestaat en dat 'ik' zogezegd ben in mezelf, is niets meer of
minder dan het gevoel van eenzaamheid en afscheiding. De negatief geladen
emotionele ervaring in mezelf van eenzaamheid, van buitengesloten te zijn, van
afgescheiden te zijn en van mij vreemd te voelen, is wat ik doorheen mijn leven
ben gaan aanvaarden als mijn 'ik', als een soort van teken dat 'ik' besta, en
dat ik een individuele entiteit ben die afgescheiden bestaat van de andere
'entiteiten' die ik zie met mijn ogen om mij heen, als zijnde namelijk 'andere
mensen' in de 'groep' waarin ik mij bevindt.
Hoe
vreemd is dit dus om te beseffen dat de emotionele ervaring van eenzaamheid en
afscheiding en het gevoel er 'niet bij te horen' dat opkomt wanneer ik mij in
groepen van mensen bevindt, in wezen een soort van persoonlijkheids 'programma'
is dat het bewustzijn gebruikt om de illusie van de 'identiteit' en het 'zelf'
te creëren. Omdat, als dit specifieke gevoel van afscheiding niet zou ervaren
in mezelf, het gevoel van zogezegd niet bij de groep te horen, en als ik mij in
die momenten niet negatief zou voelen in mezelf, dan zou ik in feite ook niet
dat speciale gevoel kunnen ervaren dat 'ik' besta, en dat ik überhaupt een 'ik'
ben en dat ik een 'bewustzijn' heb.
Dit is
maar één van de ervaringen die in de geest kunnen bestaan en die als functie
hebben om simpelweg dat 'speciale' gevoel te produceren van afscheiding, dat
gevoel waarin je je 'speciaal' voelt, in de zin van dat je het gevoel hebt dat
je een 'ik' bent en dat die 'ik' anders is dan al de andere mensen die je ziet
om je heen. In wezen is het maar een gevoel, geproduceerd door specifieke
ideëen en gedachten in de geest die op zich vaak niet echt veel steek houden en
die zelfs saboterend kunnen werken in je leven.
Dit soort
'persoonlijkheids-systemen', of 'identiteits-programma's' in je geest zijn die
dingen die je soms dingen doen uitdrukken, zeggen en doen waarvan je niet goed
weet waarom je het doet of hebt gedaan, waar je later soms spijt van hebt of je
schuldig over voelt. Je deed het immers enkel en alleen opdat je die
eigenzinnige ervaring in jezelf zou kunnen voelen die je het gevoel geeft dat
je 'bestaat', omdat dat er in wezen de
enige functie van is. Vreemde wezens zijn we toch, wij mensen.
No comments:
Post a Comment