Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf?

In Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen? beschreef ik de tweede stap in het proces van het gebruiken van een 'ongeluk' dat je overkomt als een hulpmiddel om:

1. Jezelf te leren kennen
2. Schadelijke patronen in je geest te detecteren en identificeren
3. Die schadelijke patronen te veranderen tot meer constructieve expressies

In de tweede stap ga je dus kijken naar hoe en waar die schadelijke patronen die je in de eerste stap hebt gedetecteerd en geidentificeerd zich in je dagelijkse leven en realiteit afspelen. Eens je dit dan kan vastpinnen en uitstippelen, kan je beginnen werken aan een praktische structuur om dat patroon te gaan veranderen en corrigeren.

Je fysieke werkelijkheid en hoe het patroon zich op fysiek vlak afspeelt zal immers je blauwdruk zijn om praktische en realistische zelf-verandering teweeg te brengen. Je kan immers niet afmeten of erkennen of je verandering wel degelijk 'echt' is, als je niet in de eerste plaats weet waar je naar moet kijken. Wanneer je de exacte 'data' hebt in termen van hoe dat wat schadelijk is in je leven zich afspeelt en bestaat, dan weet je ook meteen hoe je je eigen verandering in en als dat patroon kan afmeten naarmate je je proces van verandering bewandelt.

Ik neem mijn patroon als voorbeeld. Het patroon dat ik gedetecteerd en geidentificeerd had als zijnde verbonden aan mijn 'ongeluk' als het verbranden van mijn hand, was het patroon van het richting geven aan en 'be-hand-elen' van mijn externe realiteit via energie. En dit kon ik identificeren door te kijken naar wat ik binnenin mezelf aan het doen was in het moment waarin het ongeluk gebeurde. Ik keek specifiek naar:

• Welke emotionele of gevoels-ervaring ging er in dat moment of in de voorgaande momenten door mij heen
• Welke waren de gedachten in mijn geest en waar hield ik mij met andere woorden mee bezig in mijn geest
• Wat kan de locatie van mijn 'ongeluk'/wonde mij vertellen over het patroon waar ik in zit

Door naar mijn 'ongeluk' op die manier te kijken, werd mij duidelijk dat:

• De emotionele/gevoels-energie die ik ervoer een ervaring was van frustratie, gehaastheid, stress en controle
• De gedachten die door mijn geest gingen in de trand waren van kritiek hebben op de mensen in mijn omgeving en wat er allemaal aan het mislopen is en wat mensen allemaal misdoen in mijn omgeving
• De locatie van mijn wonde, namelijk aan de rug van mijn linkerhand, mij aanduid dat het gaat over hoe ik dingen 'be-hand-el' en hoe ik dus omga met dingen (=hand) in mijn externe realiteit (=rug) en dat het specifiek te maken heeft met energie zoals gevoelens of emoties (=linkerkant)

Deze drie factoren gaven mij dus een duidelijk beeld van wat mijn 'ongeluk' mij aan het tonen was in relatie tot het punt binnenin mezelf dat een schadelijk effect heeft en dat dus gecorrigeerd en veranderd dient te worden. En dit is dus een techniek om tot de kern te komen van wat je realiteit je kan vertellen over wie jij bent vanbinnen en hoe je realiteit je eigenlijk ondersteunt om in te zien wat binnenin jezelf schadelijke invloed heeft op jezelf en je leven, door middel van bijvoorbeeld het creëren van een 'ongeluk'.

In de volgende blog bekijken we de derde stap in het proces van het transformeren van een 'ongeluk' tot een punt van zelf-ondersteuning.

Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf

Ter verderzetting op Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest en specifiek op het punt van fysieke 'ongevallen', zoals in mijn geval het verbranden van mijn hand, en hoe die schijnbare 'ongevallen' in wezen specifiek verband houden met wie jij bent in dat moment.

Het is gemakkelijk om 'aan te nemen' en te 'accepteren' dat een 'ongeval' zomaar een 'ongeval' is, een ongeluk, iets dat 'zomaar' gebeurt en iets waar jij als persoon niets mee te maken hebt. Het is makkelijk om je als het ware te verschuilen achter het woord 'ongeluk' en 'ongeval', daar zijn woorden immers voor, om ons te vertellen hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Dus als het woord 'ongeluk' aanduid dat wat jou voorgevallen is simpelweg een kwestie was van geen 'geluk' hebben, dan neem je ook vanzelf aan dat het 'lot' jou dat 'on-geluk' heeft aangedaan. Het 'lot' heeft beslist dat jij in dat moment 'geen geluk' zou hebben en een 'ongeluk' zou voorhebben.

Wat ik hier dus probeer over te brengen is hoe we doorgaans woorden, en de dingen die woorden impliciet lijken te suggereren over hoe dingen bestaan en in elkaar zitten, gebruiken om de realiteit achter te verbergen en om onszelf verhaaltjes te vertellen en voor te houden zodat we onze eigen verantwoordelijkheid niet zouden inzien.

Neem als voorbeeld het woord 'ongeluk' en hoe dit woord lijkt te suggereren dat als jij bijvoorbeeld je hand verbrand, het simpelweg een kwestie is van 'geen geluk' te hebben gehad in dat moment. Deze specifieke term 'ongeluk' maakt het daarom ook makkelijk voor ons om doorgaans niet stil te staan bij het hoe en waarom van de dingen die ons 'overkomen' en die gebeuren in onze realiteit. Want, het zijn 'on-gelukken', het waren schijnbaar momenten waarin we nu eenmaal 'geen geluk' hadden.

Het zijn dit soort woorden en vooral dan ons eigen vertrouwen in de woorden die we gebruiken en wat die woorden suggereren in hun opbouwing die het makkelijk maken voor ons om niet te kijken naar of te onderzoeken wat er werkelijk gaande is in zo'n momenten waarin we een 'ongeluk' hebben bijvoorbeeld.

Als we bijvoorbeeld in zelf-eerlijkheid zouden kijken naar zo'n momenten en naar de werkelijke oorzaak en oorsprong van hoe en waarom dat 'ongeluk' plaatsvond en kon plaatsvinden, dan zouden we inzien en beseffen dat de meeste ongelukken zich voordoen omdat we zelf in onze geest zaten. We waren bijvoorbeeld aan het nadenken over iets compleet anders dan het moment waar we ons in bevonden en wat we praktisch aan het doen waren in dat moment, en dus merkten we bepaalde dingen niet op of hielden we onze aandacht niet bij wat zich aan het afspelen was in onze onmiddellijke omgeving.

Toen ik mijn hand bijvoorbeeld verbrandde, en wanneer ik terugblikte op dat moment waarin het gebeurde en ik voornamelijk keek naar wie ik was binnenin mezelf in dat moment, kon ik onmiddellijk erkennen en zien dat ik in mijn geest zat. Ik was bezig mij op te winden over allerlei andere zaken waar ik over aan het nadenken was. Ik was nog aan het reageren op de afwas die aan de afwastafel stond en op mijn eigen gedachten over hoe het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om hun afwas te doen, etcetera.

Ik was in dat moment niet met mijn aandacht aanwezig en daardoor had ik geen stevige greep op het frietmandje dat ik in mijn handen hield en boven de hete frietketel aan het houden was. Als ik in dat moment met mijn gewaarzijn aanwezig geweest zou zijn, dan zou ik mijn kracht niet gespendeerd hebben aan die gedachten en reacties in mijn geest, maar eerder aan het stevig vasthouden van het mandje in het besef dat een hete frietketel niet om mee te spelen is. Ik realiseerde mij dus dat als ik niet in mijn geest was afgedwaald en als ik mij niet zou hebben bezig gehouden met reacties op gedachten over andere mensen en over mijn omgeving, dan zou dat 'ongeluk' niet zijn voorgevallen en dan zou ik mijn hand niet verbrand hebben.

Het zou dus makkelijk geweest zijn om te denken van 'ach ja, ongelukken gebeuren nu eenmaal' en er verder niet bij stil te staan. Maar dan zou ik ook niets hebben geleerd over mezelf. Dan zou het ongeluk zijn doel niet gediend hebben, namelijk mij erop te wijzen dat ik dingen aan het toelaten was binnenin mezelf die niet het beste waren voor mezelf, zoals het afdwalen in gedachten en reacties in de plaats van aanwezig blijven in het moment zelf.

Dag 196: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking (Deel 2)

Dit is verderzetting van "Dag 195: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking"

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik macht heb over de werkelijkheid met mijn verlangens/wil

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat het geloof dat ik macht heb over de werkelijkheid gebaseerd is op een gelimiteerde visie en ervaring van de werkelijkheid/realiteit waarin ik opzettelijk enkel aandacht besteed heb aan hoe de werkelijkheid correleert met wat ik wil/verlang --- en daarin opzettelijk blind ben in hoe de werkelijkheid functionneert en voor de factoren die meespelen in de gebeurtenissen die zich afspelen in mijn leven --- en voor hoe mijn leven in verband staat met de rest van de realiteit als mensen, dieren en planten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk enkel aandacht te besteden aan aspecten van de werkelijkheid in mijn onmiddellijke omgeving die correleren met mijn persoonlijke verlangens/wil, om mezelf te kunnen overtuigen dat ik macht heb over de werkelijkheid met mijn verlangens/innerlijke wil --- zonder hierin ooit te hebben ingezien dat de enige bepalende factor van mijn complete ervaring van mezelf/mijn leven in deze realiteit het geld is dat ter mijner beschikking staat en gestaan heeft sinds mijn geboorte, waarin ik nooit enige werkelijke invloed of macht op/in had

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen om macht te hebben over de werkelijkheid een reactie is op de ANGST, inferioriteit en machteloosheid die ik ervaar in mezelf in relatie tot de werkelijkheid als mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan in te zien hoe de geest opzettelijk een persoonlijke alternatieve perceptie creëert van de werkelijkheid, in en als 'selectieve waarneming' - om mij het beeld en de ervaring van 'de realiteit' te geven die overeenkomt met het 'referentiekader' dat ik in mezelf gecreëerd heb in en als 'mijn identiteit'/'mijn persoonlijkheid' als 'wat ik wil geloven/zien/ervaren/aanvaarden' als 'mijn realiteit' --- en dat ik dus, zolang ik naar de werkelijkheid kijk vanuit de geest, enkel zal zien wat overeenkomt met de geloofsystemen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf over 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als ik werkelijk macht zou hebben over de werkelijkheid - dat ik dan zonder moeite een realiteit zou kunnen creëren die het beste is voor al het leven als mezelf, als een hemel op aarde voor alle wezens - en dat ik dus niet enkel zou bestaan in mijn persoonlijke wereldje in mijn geest van persoonlijke verlangens, afgescheiden van wat ik zie in 'de rest van de wereld'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe/dat het gevoel van superioriteit in mezelf tegenover 'de werkelijkheid' in en als het geloof dat ik macht heb over mijn omgeving met mijn verlangens/wil, zich enkel limiteert tot mijn directe omgeving, en de kleine manieren waarin ik mijn omgeving kan manipuleren om mijn verlangens te bevredigen --- in complete afscheiding van de wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen om mij superieur te voelen over 'de werkelijkheid'/mijn omgeving een reactie is op de inferioriteit en machteloosheid en onbeduidendheid die ik ervaar tegenover de wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan in te zien dat het principe van 'de wet van de aantrekking' gebaseerd is op individualisme - als een gevolg/product van een samenleving waarin mensen geïsoleerd leven van elkaar en dus van het gebrek aan besef/inzicht dat het leven op aarde opgemaakt wordt uit relaties en samenwerking tussen mensen/organismen --- waardoor/waarin mensen elkaar misbruiken/gebruiken in en als de persoonlijke zoektocht naar geluk/success/positieve energie/macht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de wet van de aantrekking' gebaseerd is op onwetendheid in hoe de wereld functionneert, waarin de mens enkel aandacht besteed aan zijn onmiddellijke omgeving zonder in te zien wat de consequenties zijn van de 'aantrekking' van goederen/diensten tot zichzelf die hij toepast in deze wereld als een geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat/hoe iemand die de 'wet van de aantrekking' toepast --- de idee/het geloof dat 'de wereld een illusie is' gebruikt als rechtvaardiging voor de beoefening van de persoonlijke zoektocht naar success/geluk/positieve energie - en daarin gemakshalve kan geloven dat hij/zij en zijn/haar persoonlijke verlangens/wil/innerlijke ervaringen het centrum zijn van de wereld/realiteit, zonder enig werkelijk gewaarzijn van hoe de werkelijkheid echt functionneert

wordt vervolgd in Dag 197