Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf?

In Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen? beschreef ik de tweede stap in het proces van het gebruiken van een 'ongeluk' dat je overkomt als een hulpmiddel om:

1. Jezelf te leren kennen
2. Schadelijke patronen in je geest te detecteren en identificeren
3. Die schadelijke patronen te veranderen tot meer constructieve expressies

In de tweede stap ga je dus kijken naar hoe en waar die schadelijke patronen die je in de eerste stap hebt gedetecteerd en geidentificeerd zich in je dagelijkse leven en realiteit afspelen. Eens je dit dan kan vastpinnen en uitstippelen, kan je beginnen werken aan een praktische structuur om dat patroon te gaan veranderen en corrigeren.

Je fysieke werkelijkheid en hoe het patroon zich op fysiek vlak afspeelt zal immers je blauwdruk zijn om praktische en realistische zelf-verandering teweeg te brengen. Je kan immers niet afmeten of erkennen of je verandering wel degelijk 'echt' is, als je niet in de eerste plaats weet waar je naar moet kijken. Wanneer je de exacte 'data' hebt in termen van hoe dat wat schadelijk is in je leven zich afspeelt en bestaat, dan weet je ook meteen hoe je je eigen verandering in en als dat patroon kan afmeten naarmate je je proces van verandering bewandelt.

Ik neem mijn patroon als voorbeeld. Het patroon dat ik gedetecteerd en geidentificeerd had als zijnde verbonden aan mijn 'ongeluk' als het verbranden van mijn hand, was het patroon van het richting geven aan en 'be-hand-elen' van mijn externe realiteit via energie. En dit kon ik identificeren door te kijken naar wat ik binnenin mezelf aan het doen was in het moment waarin het ongeluk gebeurde. Ik keek specifiek naar:

• Welke emotionele of gevoels-ervaring ging er in dat moment of in de voorgaande momenten door mij heen
• Welke waren de gedachten in mijn geest en waar hield ik mij met andere woorden mee bezig in mijn geest
• Wat kan de locatie van mijn 'ongeluk'/wonde mij vertellen over het patroon waar ik in zit

Door naar mijn 'ongeluk' op die manier te kijken, werd mij duidelijk dat:

• De emotionele/gevoels-energie die ik ervoer een ervaring was van frustratie, gehaastheid, stress en controle
• De gedachten die door mijn geest gingen in de trand waren van kritiek hebben op de mensen in mijn omgeving en wat er allemaal aan het mislopen is en wat mensen allemaal misdoen in mijn omgeving
• De locatie van mijn wonde, namelijk aan de rug van mijn linkerhand, mij aanduid dat het gaat over hoe ik dingen 'be-hand-el' en hoe ik dus omga met dingen (=hand) in mijn externe realiteit (=rug) en dat het specifiek te maken heeft met energie zoals gevoelens of emoties (=linkerkant)

Deze drie factoren gaven mij dus een duidelijk beeld van wat mijn 'ongeluk' mij aan het tonen was in relatie tot het punt binnenin mezelf dat een schadelijk effect heeft en dat dus gecorrigeerd en veranderd dient te worden. En dit is dus een techniek om tot de kern te komen van wat je realiteit je kan vertellen over wie jij bent vanbinnen en hoe je realiteit je eigenlijk ondersteunt om in te zien wat binnenin jezelf schadelijke invloed heeft op jezelf en je leven, door middel van bijvoorbeeld het creëren van een 'ongeluk'.

In de volgende blog bekijken we de derde stap in het proces van het transformeren van een 'ongeluk' tot een punt van zelf-ondersteuning.

Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen?

Ter verderzetting van Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf en specifiek van het gewaarzijn dat een 'ongeluk' kan creëren dat er iets is binnenin jezelf waar jij naar moet kijken en wat jij moet corrigeren. Bijvoorbeeld in mijn geval  liet het verbranden van mijn hand mij zien dat ik bepaalde gedachten- en reactiepatronen toesta te bestaan in mijn geest die schadelijk zijn voor mezelf. Gedachten- en reactiepatronen die aan de oorzaak lagen van waarom ik mijn hand verbrandde in de eerste plaats.

In deze blog kijk ik dus naar het punt van wat je dan doet eens je bewust bent van het patroon dat achter het 'ongeluk' ligt en wat het is binnenin jezelf dat het 'ongeluk' je heeft doen inzien. Wat kan je doen om ervoor te zorgen dat je dat patroon in jezelf corrigeert zodat het geen schadelijke gevolgen meer veroorzaakt? Hoe verander je jezelf zodanig dat hetzelfde niet opnieuw kan voorvallen?

Als voorbeeld neem ik mijn patroon van gedachten en emotionele reacties die door mijn geest gingen tijdens mijn 'ongeluk', namelijk gedachten waarin ik mij druk aan het maken was over het doen en laten van andere mensen vanuit een standpunt van superioriteit in mijn geest waarin ik kritiek aan het geven was op het gedrag van andere mensen en mij daarbij aan het opwinden was. Dit is dus het patroon waar ik mee moet werken omdat het aan de grondslag ligt van mijn gebrek aan gewaarzijn en aanwezigheid in mijn fysieke werkelijkheid en dus aan de grondslag van het 'ongeluk' dat heeft moeten gebeuren opdat ik dat patroon zou kunnen inzien en opdat ik eindelijk zou overwegen om het te veranderen binnenin mezelf.

En wanneer ik eerlijk ben met mezelf dan zie ik dat een 'ongeluk' zoals het verbranden van mijn hand in feite 'noodzakelijk' was, omdat het een patroon is dat ik vaak in mijn geest toesta en waar ik nog geen verantwoordelijkheid voor genomen heb.  Ik wind me namelijk vaak op over het doen en laten van andere mensen. In zelf-eerlijkheid merk ik dat ik vaak in het patroon stap van het mij frustreren en kwaad worden over bepaalde dingen waar ik niet mee akkoord ga of die mij dwars zitten. Bijvoorbeeld wanneer ik afwas zie staan in de keuken wanneer ik moet koken. Die afwas staat in mijn weg dus maak ik mij boos over de 'luiheid' van andere mensen in relatie tot hun gebruik van de keuken. Of ik probeer iets te doen op het internet en plots valt het internet weg, dan maak ik mij kwaad over de 'onkunde' van de internet provider.

Het patroon waar ik hier dus mee te maken heb is een patroon van mij superieur voelen in de energie van kwaadheid en frustratie die ik ervaar binnenin mezelf verbonden met kritische en beoordelende gedachten over 'andere mensen' en 'wat andere mensen doen of gedaan hebben' en specifiek wanneer het direct te maken heeft met mijn plannen en wanneer het mijn plannen saboteert.

Ik bedoel, ware het niet voor dit 'ongeluk' dat mij een 'waarschuwing signaal' liet zien dat er iets is waar ik absoluut naar moet kijken binnenin mezelf, zou ik niet eens opgemerkt hebben hoe extensief ik eigenlijk participeer in dit patroon. Ik zou niet gemerkt hebben dat dit eigenlijk een vrij groot reactiepatroon is waar ik nog haast dagelijks in participeer zonder het te zien.

De tweede stap na het opmerken en bewust worden van het gedachten- en reactiepatroon dat aan de grondslag ligt van het 'ongeluk' is dus om te kijken naar en te onderzoeken hoe dat patroon in jezelf bestaat, wanneer je erin stapt en hoe je het aan het 'leven' bent in je dagelijkse leven.

In de volgende blog deel ik de derde stap in het proces van het op praktische wijze corrigeren van dit soort schadelijke patronen in jezelf.

Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf

Ter verderzetting op Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest en specifiek op het punt van fysieke 'ongevallen', zoals in mijn geval het verbranden van mijn hand, en hoe die schijnbare 'ongevallen' in wezen specifiek verband houden met wie jij bent in dat moment.

Het is gemakkelijk om 'aan te nemen' en te 'accepteren' dat een 'ongeval' zomaar een 'ongeval' is, een ongeluk, iets dat 'zomaar' gebeurt en iets waar jij als persoon niets mee te maken hebt. Het is makkelijk om je als het ware te verschuilen achter het woord 'ongeluk' en 'ongeval', daar zijn woorden immers voor, om ons te vertellen hoe de werkelijkheid in elkaar zit. Dus als het woord 'ongeluk' aanduid dat wat jou voorgevallen is simpelweg een kwestie was van geen 'geluk' hebben, dan neem je ook vanzelf aan dat het 'lot' jou dat 'on-geluk' heeft aangedaan. Het 'lot' heeft beslist dat jij in dat moment 'geen geluk' zou hebben en een 'ongeluk' zou voorhebben.

Wat ik hier dus probeer over te brengen is hoe we doorgaans woorden, en de dingen die woorden impliciet lijken te suggereren over hoe dingen bestaan en in elkaar zitten, gebruiken om de realiteit achter te verbergen en om onszelf verhaaltjes te vertellen en voor te houden zodat we onze eigen verantwoordelijkheid niet zouden inzien.

Neem als voorbeeld het woord 'ongeluk' en hoe dit woord lijkt te suggereren dat als jij bijvoorbeeld je hand verbrand, het simpelweg een kwestie is van 'geen geluk' te hebben gehad in dat moment. Deze specifieke term 'ongeluk' maakt het daarom ook makkelijk voor ons om doorgaans niet stil te staan bij het hoe en waarom van de dingen die ons 'overkomen' en die gebeuren in onze realiteit. Want, het zijn 'on-gelukken', het waren schijnbaar momenten waarin we nu eenmaal 'geen geluk' hadden.

Het zijn dit soort woorden en vooral dan ons eigen vertrouwen in de woorden die we gebruiken en wat die woorden suggereren in hun opbouwing die het makkelijk maken voor ons om niet te kijken naar of te onderzoeken wat er werkelijk gaande is in zo'n momenten waarin we een 'ongeluk' hebben bijvoorbeeld.

Als we bijvoorbeeld in zelf-eerlijkheid zouden kijken naar zo'n momenten en naar de werkelijke oorzaak en oorsprong van hoe en waarom dat 'ongeluk' plaatsvond en kon plaatsvinden, dan zouden we inzien en beseffen dat de meeste ongelukken zich voordoen omdat we zelf in onze geest zaten. We waren bijvoorbeeld aan het nadenken over iets compleet anders dan het moment waar we ons in bevonden en wat we praktisch aan het doen waren in dat moment, en dus merkten we bepaalde dingen niet op of hielden we onze aandacht niet bij wat zich aan het afspelen was in onze onmiddellijke omgeving.

Toen ik mijn hand bijvoorbeeld verbrandde, en wanneer ik terugblikte op dat moment waarin het gebeurde en ik voornamelijk keek naar wie ik was binnenin mezelf in dat moment, kon ik onmiddellijk erkennen en zien dat ik in mijn geest zat. Ik was bezig mij op te winden over allerlei andere zaken waar ik over aan het nadenken was. Ik was nog aan het reageren op de afwas die aan de afwastafel stond en op mijn eigen gedachten over hoe het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om hun afwas te doen, etcetera.

Ik was in dat moment niet met mijn aandacht aanwezig en daardoor had ik geen stevige greep op het frietmandje dat ik in mijn handen hield en boven de hete frietketel aan het houden was. Als ik in dat moment met mijn gewaarzijn aanwezig geweest zou zijn, dan zou ik mijn kracht niet gespendeerd hebben aan die gedachten en reacties in mijn geest, maar eerder aan het stevig vasthouden van het mandje in het besef dat een hete frietketel niet om mee te spelen is. Ik realiseerde mij dus dat als ik niet in mijn geest was afgedwaald en als ik mij niet zou hebben bezig gehouden met reacties op gedachten over andere mensen en over mijn omgeving, dan zou dat 'ongeluk' niet zijn voorgevallen en dan zou ik mijn hand niet verbrand hebben.

Het zou dus makkelijk geweest zijn om te denken van 'ach ja, ongelukken gebeuren nu eenmaal' en er verder niet bij stil te staan. Maar dan zou ik ook niets hebben geleerd over mezelf. Dan zou het ongeluk zijn doel niet gediend hebben, namelijk mij erop te wijzen dat ik dingen aan het toelaten was binnenin mezelf die niet het beste waren voor mezelf, zoals het afdwalen in gedachten en reacties in de plaats van aanwezig blijven in het moment zelf.

Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest

Ik heb gisteren bij het koken mijn linkerhand verbrand aan frietolie. En wanneer ik keek naar het punt dat de linkerhand representeert, zag ik dat mijn lichaam mij in dat moment aan het ondersteunen was opdat ik kon inzien waarin ik bezig was te participeren in mijn geest. Mijn hand representeert hoe ik dingen 'behandel' en hoe ik omga me mijn realiteit

En de linkerhand zegt me dat het voornamelijk gaat om energie zoals gevoelens en emoties en dat ik dus met mijn realiteit omga en mijn realiteit richting geef en stuur vanuit energie.

En terwijl dit ongeval voorviel was ik namelijk in een staat van spanning en stress en vluchtige en gehaaste energie. Het is een energie waar ik vaak inga wanneer ik bijvoorbeeld moet koken, dan probeer ik alles zelf te doen en ik probeer efficent te zijn en alles 'goed' en 'perfect' te doen zodat ik mij uiteindelijk goed kan voelen over de maaltijd die ik gecreëerd heb. Het is dus een punt van ego waar ik inga, een punt van 'ik kan goed koken en ik zal laten zien dat ik goed kan koken zodat mensen erkenning hebben voor het feit dat ik goed kan koken'.

En wanneer ik mij in die energetische staat bevindt dan frustreer en stoor ik mij ook snel aan dingen. Ik kom bijvoorbeeld de keuken binnen en ik zie dat de afwas niet gedaan is of ik merk dat het fornuis niet gekuist geweest is en dan zucht ik diep en zeg/denk ik van 'mensen toch, neem een ander ook eens in overweging!'. Dat is dus hoe ik dan richting geef aan mijn realiteit vanuit energie, vanuit reactie. Ik laat de energetische reactie/staat waar ik mij in bevindt vanbinnen mijn gedrag en uitdrukking sturen en bepalen.

Het was dus door die gehaaste en reactieve staat waarin ik mij bevond, dat ik mij verbrandde aan hete frietolie. Ik lette niet genoeg op en was me niet gewaar genoeg van het moment waarin ik het mandje vol frietjes in de olie wilde neerzetten en het mandje viel uit mijn handen. Als ik in dat moment niet in die energetische staat geweest zou zijn en als ik rustiger en kalmer geweest zou zijn in dat moment, dan zou ik een stevige greep gehad hebben op  de steel van het mandje omdat ik met mijn gewaarzijn hier in het moment aanwezig geweest zou zijn, en dan zou het mandje niet in de olie gevallen zijn.

Nadat dit 'ongeluk' gebeurd was voelde ik me eigenlijk dankbaar dat het gebeurd was omdat ik door mijn fysiek realiteit als het ware gedwongen werd om langzamer te gaan en om mezelf te vertragen. De fysieke realiteit ondersteunde mij om in mezelf te vertragen en om los te laten van de stress. Ik kon immers niet meer verder koken. Nu moest ik gedwongen neer gaan zitten met mijn hand in een kom met koud water, dus had ik geen andere keuze dan mezelf vanbinnen te vertragen.

Ik kon ook geen ego meer zijn in relatie tot mijn realiteit omdat ik nu gedwongen was om hulp te vragen van de mensen om mij heen voor dingen omdat ik zelf bepaalde dingen niet meer kan doen zoals eten maken en mijn afwas doen. De fysieke werkelijkheid komt dus altijd zeer gelegen met zulk 'n schijnbare 'ongevallen' en 'ongelukken'. Het is steeds zeer nuttig om zelf-eerlijkheid toe te passen en in jezelf te kijken en jezelf af te vragen 'wat laat dit 'ongeluk' mij eigenlijk zien over mezelf?' en 'hoe is het dat dit ongeluk mij eigenlijk ondersteunt in het inzien en werken met de relatie tussen mijn geest, mezelf en mijn lichaam?'.