Dag 757: Terreur in België en het Verraderlijke Gebruik van het Woord "Terrorisme"

Gisterenochtend gingen explosies af in Brussel vluchthaven en metro met verscheidene doden en gewonden. Dit leidde tot de volgende krantenkoppen (onder meer):

• Tientallen doden en gewonden bij terreuraanslagen in Brussel(NOS)
• Belgium: Europe's front line in the war on terror (CNN)
• The Belgium terror attacks: Complete coverage(CNBC)
• Brussels bombings: 34 killed and hundreds wounded in two attacks as terrorists 'remain at large' - live (Telegraph)

Een eigenaardig fenomeen, en één waar we blijkbaar ondertussen aan gewoon geworden zijn, is het haast vanzelfsprekende gebruik van de woorden 'terreur' en 'terrorisme' wanneer het aankomt op aanslagen zoals vandaag. En je kan misschien denken van 'ja, maar het is toch gewoon terreur/terrorisme wanneer schijnbaar onschuldige mensen schijnbaar zonder enige aanleiding aangevallen worden op deze manier', toch is het interessant om even stil te staan bij het hoe en waarom van het woord 'terrorisme' en vooral van onze bereidheid om deze term te aanvaarden als een correcte omschrijving van de realiteit wanneer de media dit woord gebruikt. En hier is het ook van belang om te bemerken dat deze term wel degelijk begonnen en opgekomen is in de media.

Het woord 'terrorisme' op zich is, als je erbij stilstaat, eigenlijk maar vaag en geeft absoluut geen duidelijke omschrijving (en eigenlijk zelfs geen enkele omschrijving) van wat er precies gebeurt en gaande is in de situatie waarnaar verwezen wordt met dit woord. In het woordenboek wordt het woord als volgt omschreven:

het onder druk zetten van een regering of bevolking door daden van terreur

"terrorisme" werd in de media, en vooral na de vliegtuigcrash op 9/11, zo snel en gemakkelijk gebruikt voor dat soort daden dat we het normaal zijn gaan vinden zonder dat we ons ooit hebben afgevraagd waarom die 'terreur' in de eerste plaats eigenlijk bestaat. Waarom is het dat een bepaalde groep mensen plots de beslissing neemt om zulk'n daden te verrichten? En wat is het verband tussen hen en onszelf?

Het probleem met woorden zoals 'terreur' en 'terrorisme' is dat ze een bepaalde toon plaatsen en een bepaalde atmosfeer creëren - een toon en atmosfeer van angst. Dat is immers waar het woord 'terror' naar verwijst, een intense staat van angst. En het is door deze angst die automatisch verbonden wordt met woorden zoals terrorisme, dat onze blik op datgene wat we omschrijven als 'terroristisch' of 'daden van terreur' vertroebeld wordt door de ervaring van angst. En wat angst ons steeds vertelt in onze geest is dat wat het ook is waar we angst van hebben, 'slecht' en 'monsterlijk' is.

Onze angst is wat monsters onder het bed en de boeman creëert. Angst creëert namelijk een bepaald vervormd beeld van de realiteit hetgeen compleet gekleurd wordt door onze eigen interne emotionele ervaring. Angst is geen goede raadgever is het gezegde, maar ondanks dat het toch een populair gezegde is hebben we er blijkbaar nooit iets uit geleerd.

Het is belangrijk dat we stil staan bij de woorden die we vanzelfsprekend lijken aan te nemen om dingen te beschrijven die in onze wereld gebeuren, omdat die woorden wel eens een limiterend effect kunnen hebben op hoe we die wereld zien, interpreteren en ervaren. Als wij er bijvoorbeeld voor kiezen om het woord 'terrorisme' te plakken op wat er gisteren in Brussel gebeurd is, kiezen we er tegelijkertijd voor om niet verder te kijken en om onze blik niet te verruimen middels onderzoek en het toepassen van gezond verstand teneinde te kunnen verstaan en begrijpen wat er precies gebeurd is en waarom.

Geen enkel mens is 'slecht', en het aannemen van de idee en het concept van schijnbare 'boemannen' en 'slechterikken' zoals bijvoorbeeld de zogenaamde 'terroristen', is in wezen een daad van opzettelijk je kop in het zand steken. En dit doordat je liever gelooft in de eendimensionele en oppervlakkige perceptie van de realiteit als verdeeld in 'goed' en 'slecht', dan te onderzoeken hoe dingen werkelijk in elkaar steken (door jezelf bijvoorbeeld in de schoenen te verplaatsen van een ander) en in te zien dat dingen altijd multidimensioneel zijn en nooit zo simpel als 'goed' of 'slecht' of 'juist' of 'fout'.

Zolang we met andere woorden bepaalde daden bestempelen als 'terrorisme' of mensen als 'terroristen', zullen we nooit de multidimensionele verbanden zien die bestaan tussen onszelf en wat er gebeurt in onze wereld en zullen we tegelijkertijd ook nooit zien welke oplossingen er bestaan om onze wereld een betere plek te maken waarin 'terrorisme' niet meer bestaat.

Dag 262: Hoe ben ik persoonlijk Verantwoordelijk voor de Boston Bombings?

Dit is een verderzetting van "Dag 260: Zijn de Boston Bombings een symptoom van een Dieperliggende Ziekte?"
en "Dag 261: Boston Bombings, Ver van mijn Bed Show?"


ik besef en realiseer mij dat de Boston Bombings geen geïsoleerde gebeurtenis zijn die enkel de verantwoordelijkheid is van 'Amerika' - omdat ik besef dat elk 'land' en elk individu in deze wereld door de geschiedenis verbonden is met al wat hier bestaat - en dat zoiets als 'landsgrenzen' en 'namen'/'definities' een opzettelijk gecreëerde illusie zijn van afscheiding, om verantwoordelijkheid af/weg te leiden van onszelf

ik besef en realiseer mij dat al wat hier in deze realiteit gebeurt altijd op elk vlak mijn verantwoordelijkheid is, omwille van het rimpel-effect dat bestaat hier in deze realiteit omwille van de 'eenheid' van de planeet Aarde - en omdat ik inzie en besef dat er niet werkelijk 'grenzen' zijn die bepaalde 'landen' of 'naties' van andere 'landen'/'naties' beschermen, omdat die 'grenzen' maar lijntjes zijn die op een papier getekent zijn, maar dat alles in deze wereld in de fysieke werkelijkheid in wezen op elke manier in relatie/verbinding staat met alles

ik stel mezelf tot doel om mezelf toe te wijden aan het proces van het onderzoeken van de relaties en verbanden die bestaan in en als de fysieke realiteit - zodat ik op elke manier verantwoordelijkheid kan nemen voor al wat bestaat hier in en als het leven op aarde --- omdat ik besef dat al wat hier bestaat op elke manier in verband/relatie staat met mezelf en dat 'wie ik ben' in wezen die relaties/verbanden IS van en tussen alles wat hier bestaat in en als de fysieke werkelijkheid

hierin stel ik mezelf tot doel om de relaties/verbanden die hier bestaan in en als de fysieke werkelijkheid te purifiëren en te herdefinieren en daarin mezelf als het leven zelf te purifiëren en herdefinieren --- omdat ik inzie en besef dat, omdat ik, in en als 'wie ik ben' als levend wezen op aarde, opgemaakt ben als en uit de verbanden en relaties in, van en tussen al wat hier bestaat op aarde, dat daarom al de verbanden en relaties tussen al wat hier bestaat in deze wereld de manifestatie is van de verbanden en relaties die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf --- en dat ik dus volledig verantwoordelijk ben voor de consequenties die plaatsvinden in deze realiteit ten gevolge van verziekte verbanden/relaties, omwille van de verziekte verbanden/relaties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf tegenover mezelf

 ik stel mezelf tot doel om, bij al wat ik zie in en als de fysieke werkelijkheid, in te zien dat het niet 'ver van mijn bed is' en daarom zogezegd 'niet mijn verantwoordelijkheid' is - maar dat wat ik zie in en als de fysieke werkelijkheid in wezen een manifestatie en consequentie is van bepaalde verbanden en relaties die ik heb toegestaan in mezelf als het leven op aarde --- en dat het mijn verantwoordelijkheid is als een levend wezen op aarde om die verbanden en relaties te onderzoeken en te herdefinieren tot relaties en verbanden die het beste zijn voor allen in en als het leven op aarde als mezelf

Dag 261: Boston Bombings, Ver van mijn Bed Show?

Dit is een verderzetting van "Dag 260: Zijn de Boston Bombings een symptoom van een Dieperliggende Ziekte?"

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer ik een drama zie gebeuren in een ander land, zoals de oorlog in Syrië of de terreur-aanslagen in Amerika, te denken 'gelukkig dat het niet in mijn land gebeurt', en mij opgelucht te voelen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd problemen te laten bestaan en escaleren zolang ze in een ander land gebeuren, zoals misbruik en oorlogen, en zelfs in mijn land, zolang het niet aan mijn deur gebeurt --- en enkel te reageren wanneer het aan mijn deur staat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het geloof en de hoop dat wat ik zie gebeuren in 'andere landen' in deze wereld, zoals oorlog, misbruik, armoede en hongersnood, mij nooit persoonlijk zal bereiken -- en dus nooit verantwoordelijkheid te nemen voor deze realiteit of op te staan om de problemen op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het principe van 'consequenties' in te zien en te begrijpen --- en te beseffen dat ik als het leven zelf, onvermijdelijk, vroeg of laat alles zal ervaren en onder ogen komen wat ik hier in en als deze realiteit heb toegestaan te bestaan --- omdat ik deze realiteit ben want ik ben HIER

ik vergeef mezelf dat ik de 'afleiding' en 'herleiding' van consequenties heb toegestaan te bestaan in de realiteit - zodat ik nooit zal hoeven inzien wat ik precies heb toegestaan te bestaan in en als de realiteit, omdat de consequenties zich altijd afspelen in de levens van 'andere mensen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer ik al het lijden in de wereld zie, te bestaan in en als de hoop dat het niet met mij in mijn leven hier op aarde zal gebeuren en dat ik 'veilig' en 'afgeschermd' zal zijn van al dat lijden --- en het lijden toe te staan te bestaan in het leven van een ander

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik 'speciaal' ben omdat ik niet geboren ben in armoede, hongersnood of misbruik, en dus eigenlijk één van de 'gelukkigen'/'fortuinlijken' ben in deze wereld - en dat geloof dat ik 'speciaal ben' te gebruiken als een excuus om mezelf ervan te overtuigen dat ik niet moet opstaan en verantwoordelijkheid nemen voor wat hier in deze wereld gebeurt in de levens van andere wezens --- omdat 'God' zogezegd een 'speciaal plan' heeft voor mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen om te geloven dat er één of ander Goddelijk plan bestaat en dat er een rechtvaardiging bestaat voor het lijden in deze realiteit - en dus te geloven dat er een excuus is voor mijn inactie en passiviteit en onbetrokkenheid/afzijdigheid in en tegenover deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het leven op aarde in de handen ligt van de mensheid en dat het mijn plicht en verantwoordelijkheid is tegenover mezelf om van het leven op aarde een plek te maken die het beste is voor elke levensvorm - zodat ik, wanneer ik reïncarneer in een andere levensvorm, een leven zonder lijden kan leiden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte dat ik 'maar een mens' ben te gebruiken als een excuus om niet op te staan en geen verantwoordelijkheid te nemen voor het lijden op aarde --- in de plaats van in te zien dat verantwoordelijkheid nemen voor het leven op aarde geen 'verplichting' is maar een 'natuurlijke'/'vanzelfsprekende' zaak omdat ik het leven zelf ben en omdat al wat ik toesta te bestaan in en als het leven op aarde, vroeg of laat op mijn deur zal komen kloppen om aan mij als het leven zelf te laten zien wie en wat ik mezelf heb toegestaan te worden als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat, omdat de consequenties op aarde afgeleid en herverdeeld worden naar de levens van andere wezens en zich nooit aan mijn deur bevonden hebben, God over deze aarde waakt en 'God' deze aarde ontworpen heeft en dat het dus mijn verantwoordelijkheid niet is om op te staan en de problemen op aarde aan te pakken en een 'Hemel op Aarde' te creëren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat al wat hier bestaat in en als het leven op aarde, enkel bestaat omdat ik het heb toegestaan te bestaan, omdat ik mijn goedkeuring heb gegeven, en dat alles dus in wezen mijn creatie en dus verantwoordelijkheid is - maar dat ik mezelf altijd heb verborgen achter opzettelijke 'vergeetachtigheid' en onwetendheid in verband met hoe en waarom alles bestaat zoals het bestaat hier in en als deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het lijden van een ander het lijden van mezelf als het leven zelf is

ik vergeef mezelf dat ik het geloof heb toegestaan te bestaan in mezelf dat God een reden heeft voor het lijden op aarde - en niet in te zien dat ik in dat geloof het lijden op aarde heb toegestaan te bestaan en dat ik daarin de statement heb gemaakt dat ik dus niet geef om het leven op aarde als Creatie

ik vergeef mezelf dat ik 'landsgrenzen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de realiteit als de illusie dat deze wereld verdeeld is in afgescheiden delen - in de plaats van de wereld/realiteit te zien als wat het is, één planeet/wereld/realiteit, waarin alles HIER is, in en als één realiteit, en alles in verbinding staat met alles op elke manier

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'landsgrenzen' enkel kunnen bestaan in en als de menselijke geest, als de illusie van afscheiding - en dat enkel de menselijke geest kan GELOVEN dat die 'landsgrenzen' werkelijke aanduidingen zijn van 'afscheiding', als de basis voor conflict en oorlog --- in de plaats van één en gelijk te staan met de REALITEIT en in te zien dat de realiteit/wereld één is, alles is HIER, in eenheid en gelijkheid, en dat de 'oorlog' en het conflict dat ik toesta te bestaan 'tussen landen', niet werkelijk 'tussen' twee afgescheiden delen bestaat, maar HIER bestaat, in en als de eenheid van mezelf als de realiteit - en dat de oorlog en het conflict dat hier gemanifesteerd is in en als de fysieke werkelijkheid in wezen de manifestatie is van de oorlog en het conflict als de afscheiding die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan in en als de geest als gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de 'hierheid' en de 'eenheid en gelijkheid' van de realiteit te hebben ingezien, door mezelf te hebben toegestaan te geloven in 'landsgrenzen' als de illusie van 'afscheiding' - en daardoor nooit te hebben ingezien dat al wat gebeurt hier op aarde, gebeurt in en als mezelf als het leven als de aarde, als de wereld, als HIER - in en als de eenheid en gelijkheid van mezelf als deze ene wereld/planeet/realiteit - en dus niet 'ergens ver van mijn bed'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat afscheiding in en als het leven op aarde niet werkelijk bestaat - omdat die 'afscheiding' maar een beeld is dat ik in mezelf heb laten programmeren van een 'landskaart' met 'grenzen' erop getekend - en dat de realiteit als het leven op aarde in werkelijkheid HIER bestaat, in en als mezelf, in en als de eenheid en gelijkheid van wie ik ben als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de verbanden en relaties in deze wereld te onderzoeken, en te beseffen dat alles in relatie staat met alles - en dat zoiets als 'landsgrenzen' een absolute illusie zijn die enkel gecreëerd zijn door de mens vanuit het verlangen om opzettelijk afscheiding en conflict te creëren om te kunnen participeren in en als het menselijke ego

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat in wezen alles wat gebeurt in deze wereld, HIER gebeurt, in en als mijn wereld/realiteit, omdat elke gebeurtenis een gevolg is van de GESCHIEDENIS die eraan voorafgaat - en de geschiedenis is een geheel aan relaties die doorheen de tijd gevormd zijn op elke mogelijke manier tussen elk mogelijk organisme --- waardoor elke gebeurtenis in deze wereld dus de verantwoordelijkheid is van elk levend wezen dat hier bestaat, omdat we allen, ten gevolge van de geschiedenis, op elke manier in relatie staan met al wat hier bestaat in en als deze realiteit

 

Wordt vervolgd in Dag 262