Dag 760: Wat is de Zin van Zinloos Geweld?

In deze blog zoemen we wat dieper in op de term 'zinloos geweld' en kijken we specifiek naar de perceptie in de geest die gecreëerd wordt door deze term. De perceptie zijnde dat bepaalde vormen van geweld 'zinvol' zijn en dat andere vormen van geweld 'zinloos' zijn. Ook is het interessant om te bemerken hoe de term 'zinloos geweld' op zich een aanvaarding van 'geweld' in de wereld en samenleving impliceert, en dan wel door de onderliggende suggestie dat er sommige vormen van geweld bestaan die 'zinvol' - en daardoor 'gerechtvaardigd' en 'aanvaardbaar' - zijn.

Als voorbeeld kan je nemen de explosies in Brussel op 22 Maart 2016. Daarnaar kan verwezen worden als 'zinloos geweld'. Onze media maakt zelfs vaak gebruik van deze term. Om maar een aantal voorbeelden aan te halen:

• Brussel vecht tegen zinloos geweld (Weekend Knack)
• Man in levensgevaar na zinloos geweld in Brussel (HLN)
• Nederlandse politie zoekt Belgische daders van zinloos geweld (Het Nieuwsblad)
• Zinloos geweld op fuif meteen voor rechter (De Morgen)

Zinloos geweld is, net zoals het woord 'terrorisme', één van die concepten die we als samenleving zomaar schijnen aanvaard te hebben omdat iemand ooit begonnen is met het gebruik ervan, maar waarbij we niet echt lijken te zien of begrijpen wat er in en achter de woorden zelf eigenlijk gesuggereerd en geimpliceerd wordt.

Als je als buitenstaander bijvoorbeeld kijkt naar de aanslagen in Brussel of naar een individu die een schijnbaar onschuldig persoon vermoord, kan je zeggen van 'ja, dat is zinloos geweld'. En daarmee wil je dan zeggen dat de daden die gepleegd werden op het eerste zicht geen 'zin' of 'rede' lijken te hebben omdat de slachtoffers op het eerste zicht niets te maken lijken te hebben met de dader of de daad. Wat hadden al die mensen die toevallig op de luchthaven of de metro waren tijdens de explosies nu te maken met het gebeurde? Zij waren immers maar op de foute plek op het foute tijdstip. En wat heeft de persoon die toevallig over het voetpad wandelde in het moment dat een voorbijganger plots goesting kreeg om iemand te kwetsen of te vermoorden nu te maken met wat hen overkwam? Zij waren ook maar op het foute moment op de foute plek.

Toch is het bestempelen van dit soort daden als 'zinloos geweld' echter een limitatie op de realiteit plaatsen. Of beter gezegd plaats je een limitatie op je eigen perceptie van de realiteit. En dit namelijk omdat, hoewel de daad voor jou op het eerste zicht persoonlijk geen 'zin' leek te hebben, had het voor de dader steeds wel zin.

Wat is 'zin' immers? Wat is het dat 'zin geeft' aan dingen? Is het niet enkel de 'zinnen' in je geest, als met andere woorden je gedachten, die je toefluisteren wat voor jou belangrijk is en wat niet, wat goed en slecht is en juist en fout? En waar komen die gedachten vandaan? Als je wil weten wat de 'zin' is dat een persoon ziet in de daden die hij/zij verricht en uitvoert, is het maar een kwestie om te begrijpen wat de 'zinnen' zijn die door hun geest gaan en waar ze die zinnen geleerd hebben.

En om te begrijpen hoe gedachten gevormd worden in de geest van een mens, moet je in hun schoenen kunnen staan en moet je doorheen hun leven wandelen om te begrijpen hoe ze geworden zijn wie ze vandaag zijn en hoe hun overtuigingen, ideëen, percepties en gedachten over zichzelf en de wereld waarin ze bestaan tot stand gekomen zijn. Dit wil dan echter zeggen dat je dit eerst met jezelf dient te doen. Weet jij immers waar je eigen gedachten vandaan komen en hoe jij precies geworden bent wie je nu bent als persoon en individu in deze wereld?

Hoe kan je trouwens zeggen dat de daden van een ander geen zin hebben wanneer je zelf niet begrijpt hoe het mechanisme waarmee jij zelf zin geeft aan je eigen daden en bestaan werkt? Ook zal je pas oplossingen kunnen vinden voor het schijnbaar 'zinloos' geweld in je samenleving en realiteit, wanneer je in de eerste plaats kan verstaan wat het is dat precies zin geeft aan dingen en wanneer je beseft dat niets ooit 'zinloos' is, omdat er altijd wel bepaalde 'zinnen' in onze geest zijn die de aanleiding vormen tot de daden die we verrichten.

Dag 757: Terreur in België en het Verraderlijke Gebruik van het Woord "Terrorisme"

Gisterenochtend gingen explosies af in Brussel vluchthaven en metro met verscheidene doden en gewonden. Dit leidde tot de volgende krantenkoppen (onder meer):

• Tientallen doden en gewonden bij terreuraanslagen in Brussel(NOS)
• Belgium: Europe's front line in the war on terror (CNN)
• The Belgium terror attacks: Complete coverage(CNBC)
• Brussels bombings: 34 killed and hundreds wounded in two attacks as terrorists 'remain at large' - live (Telegraph)

Een eigenaardig fenomeen, en één waar we blijkbaar ondertussen aan gewoon geworden zijn, is het haast vanzelfsprekende gebruik van de woorden 'terreur' en 'terrorisme' wanneer het aankomt op aanslagen zoals vandaag. En je kan misschien denken van 'ja, maar het is toch gewoon terreur/terrorisme wanneer schijnbaar onschuldige mensen schijnbaar zonder enige aanleiding aangevallen worden op deze manier', toch is het interessant om even stil te staan bij het hoe en waarom van het woord 'terrorisme' en vooral van onze bereidheid om deze term te aanvaarden als een correcte omschrijving van de realiteit wanneer de media dit woord gebruikt. En hier is het ook van belang om te bemerken dat deze term wel degelijk begonnen en opgekomen is in de media.

Het woord 'terrorisme' op zich is, als je erbij stilstaat, eigenlijk maar vaag en geeft absoluut geen duidelijke omschrijving (en eigenlijk zelfs geen enkele omschrijving) van wat er precies gebeurt en gaande is in de situatie waarnaar verwezen wordt met dit woord. In het woordenboek wordt het woord als volgt omschreven:

het onder druk zetten van een regering of bevolking door daden van terreur

"terrorisme" werd in de media, en vooral na de vliegtuigcrash op 9/11, zo snel en gemakkelijk gebruikt voor dat soort daden dat we het normaal zijn gaan vinden zonder dat we ons ooit hebben afgevraagd waarom die 'terreur' in de eerste plaats eigenlijk bestaat. Waarom is het dat een bepaalde groep mensen plots de beslissing neemt om zulk'n daden te verrichten? En wat is het verband tussen hen en onszelf?

Het probleem met woorden zoals 'terreur' en 'terrorisme' is dat ze een bepaalde toon plaatsen en een bepaalde atmosfeer creëren - een toon en atmosfeer van angst. Dat is immers waar het woord 'terror' naar verwijst, een intense staat van angst. En het is door deze angst die automatisch verbonden wordt met woorden zoals terrorisme, dat onze blik op datgene wat we omschrijven als 'terroristisch' of 'daden van terreur' vertroebeld wordt door de ervaring van angst. En wat angst ons steeds vertelt in onze geest is dat wat het ook is waar we angst van hebben, 'slecht' en 'monsterlijk' is.

Onze angst is wat monsters onder het bed en de boeman creëert. Angst creëert namelijk een bepaald vervormd beeld van de realiteit hetgeen compleet gekleurd wordt door onze eigen interne emotionele ervaring. Angst is geen goede raadgever is het gezegde, maar ondanks dat het toch een populair gezegde is hebben we er blijkbaar nooit iets uit geleerd.

Het is belangrijk dat we stil staan bij de woorden die we vanzelfsprekend lijken aan te nemen om dingen te beschrijven die in onze wereld gebeuren, omdat die woorden wel eens een limiterend effect kunnen hebben op hoe we die wereld zien, interpreteren en ervaren. Als wij er bijvoorbeeld voor kiezen om het woord 'terrorisme' te plakken op wat er gisteren in Brussel gebeurd is, kiezen we er tegelijkertijd voor om niet verder te kijken en om onze blik niet te verruimen middels onderzoek en het toepassen van gezond verstand teneinde te kunnen verstaan en begrijpen wat er precies gebeurd is en waarom.

Geen enkel mens is 'slecht', en het aannemen van de idee en het concept van schijnbare 'boemannen' en 'slechterikken' zoals bijvoorbeeld de zogenaamde 'terroristen', is in wezen een daad van opzettelijk je kop in het zand steken. En dit doordat je liever gelooft in de eendimensionele en oppervlakkige perceptie van de realiteit als verdeeld in 'goed' en 'slecht', dan te onderzoeken hoe dingen werkelijk in elkaar steken (door jezelf bijvoorbeeld in de schoenen te verplaatsen van een ander) en in te zien dat dingen altijd multidimensioneel zijn en nooit zo simpel als 'goed' of 'slecht' of 'juist' of 'fout'.

Zolang we met andere woorden bepaalde daden bestempelen als 'terrorisme' of mensen als 'terroristen', zullen we nooit de multidimensionele verbanden zien die bestaan tussen onszelf en wat er gebeurt in onze wereld en zullen we tegelijkertijd ook nooit zien welke oplossingen er bestaan om onze wereld een betere plek te maken waarin 'terrorisme' niet meer bestaat.

Dag 628: Propaganda en Emotionele Meningsvorming - Zijn onze Meningen te Vertrouwen?

We zouden niet zo makkelijk onze eigen meningen mogen vertrouwen tenzij we absoluut zien en begrijpen hoe we deze meningen gevormd hebben en waar onze meningen eigenlijk vandaan komen. Maar, om dit te kunnen begrijpen, moeten we dan ook verstaan hoe het is dat woorden bestaan in onszelf, en hoe het is dat de woorden die onze gedachten en onze meningen opmaken bepaalde emotionele ladingen dragen die op zich dan ook weer ergens vandaan komen.

Het is immers zeer eenvoudig gebleken voor bepaalde individuen en instituten om aan 'emotionele meningsvorming' te doen. Een voorbeeld daarvan is de propaganda die gevoerd wordt door de media om een bepaalde 'vijand' af te schilderen en een publieke mening te scheppen die het aanvallen van deze zogezegde 'vijand' zal valideren en goedkeuren. En dit door bijvoorbeeld artikelen rond te spreiden over hoe de vijand kinderen opeet, of vrouwen verkracht of mensen aanvalt en vermoord zonder reden, waardoor 'het publiek' zal gaan reageren met ontzetting, schok en blinde woede en bijgevolg bijvoorbeeld oorlog  en een aanval van deze zogezegde 'vijand'  gaan eisen.

Zo was het geval bijvoorbeeld in de anti-communistische of anti-nazi en meer recent, anti-ISIS en -islamitische propaganda -- er werd keer op keer een beeld afgeschilderd van de tegenstander als zijnde 'on-menselijk', 'vreemd' en zo enorm ver verwijderd van al wat 'goed', 'rechtvaardig' en 'medelievend' is dat er een soort van oerangst en -weerzin opgewekt werd in mensen dat een doelbewust 'opstaan tegen het kwaad' activeerde, zodat bepaalde insituten zoals het leger het groene licht kregen om al die zogezegde 'monsters' te gaan uitmoorden.

Het is fascinerend hoe dit soort emotionele meningsvorming door middel van propaganda, hetgeen in feite meer gebeurt dan niet, onze wereld en met name onze perceptie van de wereld heeft omgetoverd tot een soort sprookjesverhaal, tot een fabel, een verhaal, met een held en een booswicht, met goede en slechte figuren, liefde en haat, vrienden en vijanden -- en dat enkel en alleen met het toedoen en aan de hand van emoties en gevoelens in mensen en hoe op die gevoelens en emoties ingespeeld wordt door hoe media verhalen vertellen en specifiek de woorden en beelden die media gebruiken om de gevoelens en emoties van mensen die de verhalen lezen en de beelden zien vorm te geven.

We moeten maar eens een kijkje nemen naar de specifieke woorden die dankzij emotionele meningsvorming door middel van propaganda aan het kruis genageld zijn geworden en die we zijn gaan aanvaarden als zijnde 'negatieve' of negatief geladen woorden die specifieke emoties in onzelf opwekken. Woorden zoals "dictatuur", "communisme", "fascisme", "nazisme", "islam", "oostblok", "nationalistisch", "socialisme", enzovoort. Dit zijn voorbeelden van woorden die door die emotionele lading niet meer gezien of onderzocht worden door mensen als wat ze werkelijk representeren in onze realiteit of wat ze in potentie zouden kunnen zijn of worden omdat we onze eigen creationele vaardigheden en macht hebben weggegeven aan emoties en specifiek aan een 'zwakheid' in onze emoties die ons makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar maakt door externe invloeden zoals media, religie, cultuur, propaganda, etc.

Dag 626: Waar Komen de Zinnen Vandaan die Zin geven aan ons Bestaan?

In de voorgaande blog zijn we begonnen met het onderzoeken van het fenomeen  van meningen die gevormd worden in groepen van mensen en hoe er in wezen niet werkelijk zoiets is als een 'unieke' mening vanuit het perspectief dat een mening over het algemeen een resultaat is van een verlangen in de mens om bij een groep te horen en vanuit dat verlangen de 'natuurlijke' neiging ontwikkelt om hetzelfde te gaan denken als die groep en om de meningen en opinies van de groep te kopiëren en als het ware deel uit te gaan maken van een 'onzichtbaar' collectief bewustzijn dat opgemaakt wordt uit al de individuen in de groep.

Een voordehandliggend maar zeer treffend voorbeeld van zulk 'n eenheid van geest en collectief bewustzijn als geinduceerd door het fenomeen 'groepen' en het verlangen in de mens om deel uit te maken van een groep of dè groep, en tegelijkertijd van de kracht en de macht die dat collectief bewustzijn kan hebben over het individu en de expressie van het individu in zijn realiteit, is het leger. 

Ik bedoel, in het leger wordt er moord gepleegd door individuen op andere individuen omwille van de mening en de opinie die gedragen wordt door die individuen - die mening zijnde bijvoorbeeld dat de mensen die vermoord worden de 'slechterikken' zijn of om de één of andere reden het 'verdienen' om vermoord te worden. En dit is wel degelijk een mening en opinie omdat dat in de realiteit nu eenmaal zo niet is. Voor elk leger ter wereld is de tegenstander 'de slechterik' en omwille van dat simpele feit bestaat er in de fysieke werkelijkheid geen echte 'slechterik' en is dit dus een mening die gevormd wordt over de realiteit.

En waar komt die mening anders vandaan dan van 'het leger' zelf - een opinie/mening die doorgegeven wordt van soldaat op soldaat en die herhaald wordt in gesprekken om zin, achtergrond en reden te geven aan waarom het is dat men doet wat men doet in 'het leger' - zijnde 'moord plegen'. Er is immers in de realiteit geen enkel werkelijk zinvolle reden om moord te plegen, dus heeft men dat soort meningen en opinies zoals 'de tegenstander is slecht' of 'de andere partij verdient het om te sterven' nodig om zin te geven aan dat wat in wezen zinloos en in feite onzinnig is.

Als men een mening of opinie immers genoeg herhaald wordt het uiteindelijk de 'zinnen' die 'zin' geeft aan waarom het is dat het individu zichzelf zodanig aan een groep heeft aangepast en zich zodanig met die groep geïdentificeerd heeft dat het zich precies hetzelfde begint uit te drukken als de andere leden in de groep -- en om te verbergen dat wat er werkelijk aan het startpunt van ligt is niets meer of minder dan simpelweg een verlangen in het individu om 'erbij te horen' en deel uit te kunnen maken van een groep en bijgevolg een specifieke structuur te kunnen ervaren die het individu zal ondersteunen in de persoonlijke overleving.

Het probleem is dan echter dat wij als mens dit simplistische startpunt van onze daden en de 'zin' de we aan onze daden geven niet inzien of beseffen omdat we de zinnen die onze gedachten geworden zijn aannemen als ons 'ik', als onze 'individualiteit -- en dus niet opmerken dat die gedachten, als onze meningen en opinies over dingen, in wezen het tegenovergestelde zijn van individualiteit...

Dag 625: de ISIS in ons Allen - Irrationele Meningsvorming in Groepen

Waar komen de ideeen en de meningen die we vormen over andere mensen in feite vandaan? Wanneer we 'iemand niet leuk vinden', of we zijn van de mening dat een bepaald persoon niet bij de groep mag horen waar we onszelf mee identificeren. We kennen ongetwijfeld allemaal het fenomeen wel van roddelen, achterklap, buitensluiten en pesterijen. Elk van ons heeft er op een bepaald moment oftewel zelf actief in geparticipeerd, het gade geslaan vanop een afstand of er het 'slachtoffer' van geworden.

Wat maakt dus dat één persoon zomaar 'geviseerd' kan worden door een hele groep van mensen en dat die hele groep van mensen tezamen met z'n allen die ene persoon 'haten' of 'niet leuk vinden' en willen 'wegpesten'. Ik bedoel, dit gebeurt immers zo vaak, op school, op het werk, zelfs in families en onder'vrienden'. Wat gebeurt er in onze geest wanneer we zelf die 'groepsgeest' aannemen en niet geassocieerd willen worden met een bepaald individu die toevallig ook niet volledig aanvaard lijkt te worden door de meeste mensen om ons heen? Waarom is het dat één persoon zich helemaal 'alleen' kan bevinden, zonder 'vrienden' en zonder 'groep', terwijl 'de groep' als één wezen en één geest volledig tegen die ene individu gekeerd is?

In dat soort gevallen zijn de meningen die we in onze geest vormen over andere mensen als een virus dat overgedragen wordt van geest op geest onder de leden van een groep - en die groep kan zijn een groep van collega's, een klasgroep, een samenleving, eender welke 'groep' van mensen waar we zelf persoonlijk willen 'bijhoren' of waar we onszelf mee identificeren of graag mee zouden willen identificeren. En, we geloven dan dat onze mening over die ene persoon die we 'niet al te leuk vinden', onze eigen mening is, omdat het in onze eigen geest bestaat en omdat wij een aversieve ervaring in onszelf voelen in relatie tot die persoon wanneer we hen zien. Dus, omdat het in onszelf bestaat als gedachten en ervaringen (gevoelens/emoties), lijkt het 'onszelf' te zijn, en lijkt het 'echt' te zijn.

Maar waarom is het dat we onszelf nooit afvragen waarom en hoe het is dat zulk 'n ervaring en mening zo unaniem en uniform gedeeld en ervaren kan worden door elk individu in en van een groep in min of meer gelijke mate, alsof we allemaal kopiëen zijn van elkaar? Hoe kan het dat we allemaal toevallig dezelfde mening lijken te delen, met als uitzondering eventueel de persoon waar de mening over gedeeld wordt.

Die mening kan zelfs enorm ver verwijderd zijn van de eigenlijke fysieke realiteit dat we in feite beter zouden moeten weten en dat we zouden zien dat die mening niet echt kan zijn als we even zouden stilstaan bij de dingen die we hebben aangenomen als waar in onze geest - maar toch houden we vast aan onze mening enkel en alleen omwille van het 'groeps-aspect' als zijnde het feit dat onze mening iets is dat ons het gevoel geeft dat we ergens bijhoren, dat er een 'groep' van mensen is die achter ons staat en ons op de één of andere manier ondersteuning biedt, ook al is het maar op geloofs-vlak.

Dit kan je het best herkennen in religieuze en culturele overtuigingen en meningen. Zoveel meningen die bestaan in grote groepen zoals religies en culturen en die enkel bestaan omwille van het feit dat mensen een specifieke waarde hechten aan het 'delen' van een mening. Het maakt dan in feite niet meer uit wat de mening eigenlijk is en waar men in feite in gelooft, omdat, waar het om draait is het 'geloof' op zich en het 'hebben van een mening op zich', dat als teken of symbool ervaren wordt van het 'horen bij de groep'.

Het probleem daarvan is dan uiteraard dat er in en door 'de groep' beslissingen gemaakt worden die uiterst schadelijke gevolgen kunnen hebben in de levens van anderen die oftewel niet bij de groep horen of dezelfde mening delen of leden van de groep die om de één of andere reden plots gezien en beoordeeld worden als zijde tegendraads. Een meer recent voorbeeld hiervan is:

• ISIS stuurt gruwelijke beelden de wereld in van koppel dat wordt gestenigd   (30/03/2015, Nieuwsblad)