Dag 496:Hoe Verander Ik Mezelf in het Kopieren van de Emoties van Anderen?

In de voorgaande blog heb ik gekeken naar het punt van waarom het is dat ik de emotionele en gevoelens reacties en ervaringen van de mensen in mijn omgeving overneem en waarom het is dat ik daarop reageer. Bijvoorbeeld, ik schreef de blog naar aanleiding van een ervaring waarin iemand waar ik een hechte relatie mee heb in een depressieve staat ging, en als reactie daarop zonk ik ook weg in een depressieve staat. Dus, ik ging mij slecht en depressief voelen omdat hij zich slecht en depressief voelde.

En dat was omdat ik zijn emotionele staat persoonlijk opvatte en met een angst reageerde in mezelf dat hij de relatie misschien zou afbreken. En, het is een patroon dat ik in mezelf doorheen mijn leven ontwikkeld heb dat ik in een staat van depressie en droefheid ga en zelfs een vorm van apathie en lusteloosheid en opgeven als een reactie op die angst om verlaten te worden.

En, ik bedoel, ik heb mezelf al zo vaak in die specifieke emotionele staat zien gaan, in momenten waarin die angst opkomt in mijn geest, bijvoorbeeld wanneer mijn partner zich even afstandelijk gedraagt tegenover mij of wanneer hij iets zegt of doet dat zou kunnen insinueren dat hij zich niet meer aangetrokken voelt tot of geinteresseerd voelt in mij, en ik heb er zo vaak over geschreven en zelf-vergeving toegepast. Dus, nu dat ik deze staat dit keer zag opkomen in mezelf, dacht ik van 'het is hopeloos, dit is nu eenmaal wie ik ben, ik kan niet veranderen', 'ik ben gewoon een zielig hoopje niets en ik ben niet in staat om stabiel te blijven in mezelf'.

Maar, tegelijkertijd besefte ik dat als ik dit patroon ooit zal veranderen, dan zal het in dit moment moeten zijn, dan is het door de stappen die ik onderneem om mezelf niet toe te laten om verder en dieper weg te zinken in dit emotionele patroon. Want, het is immers zo makkelijk om de golf te volgen en mezelf te laten meevoeren in de gedachten en energie die automatisch opkomen in mezelf en die uiteindelijk zouden kunnen leiden tot bepaalde beslissingen die ik zal nemen in mijn fysieke realiteit en in mijn relatie met deze specifieke persoon waar ik later spijt van ga hebben.

Dus, met deze gevolgen en consequenties voor ogen, maakte ik de beslissing in dat moment om mezelf niet meer toe te staan dit patroon nog langer te voeden en, ondanks het feit dat het onmogelijk leek in mezelf om werkelijk te veranderen, zette ik mezelf voor mijn computer en forceerde ik mezelf om beginnen te schrijven. Ik bedoel, aanvankelijk wilde ik niet schrijven en wanneer ik dan begon te schrijven was wat ik schreef in feite enkel een uiting van de emotionele staat waarin ik mij bevond. Dan zag ik in dat dit schrijven niet helpt omdat ik in dat moment niet in staat leek te zijn om mezelf even in perspectief te plaatsen en vanuit een observatief standpunt te schrijven over wat er met mij aan de hand is - dus besliste ik om meteen over te gaan naar het schrijven van zelf-vergevende stellingen --- en met name:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op X

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X te beschuldigen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat het X zijn schuld is dat ik mij nu depressief voel

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan e ngeaccepteerd te willen dat X zich schuldig voelt omdat ik mij nu depressief voel

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij depressief te voelen omdat ik het gevoel kreeg dat ik niet genoeg aandacht krijg

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd aandacht te willen van X en depressie te gebruiken om aandacht te krijgen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van depressie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik niets kan doen omdat ik te depressief ben

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan depressie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd depressie te laten beslissen wie ik ben en wat ik doe

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van wat ik doe door depressie te laten bepalen wat ik doe en wie ik ben in wat ik doe

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan gedachten in mijn geest die zeggen dat ik te zwak ben om iets te doen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met zwakheid op de gedachte dat X zich slecht voelt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd te denken dat ik X zijn positieve aandacht nodig heb om mij sterk te voelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn kracht te definieren in en als de gedachte dat ik positieve aandacht krijg van X

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verlangen naar aandacht op X te projecteren en dan X te beschuldigen omdat ik mij depressief voel, dat hij daar de oorzaak van is omdat hij mij niet genoeg aandacht geeft

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd depressie te gebruiken als een manier om aandacht te krijgen

Ik vergeef mezelf dat niet mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd mezelf aandacht te geven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X te beschuldigen van dat hij negatief over mij denkt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd negatief te denken over X door hem te beschuldigen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid in X zijn handen te leggen door te denken dat ik zijn aandacht nodig heb om kracht te kunnen ervaren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als hoe X zich voelt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik mij slecht moet voelen als en wanneer X zich slecht voelt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik verbonden ben met X en dat ik moet ervaren wat hij ervaart en dat als hij zich slecht voelt - dat ik mij dan ook slecht moet voelen

Ik vergeef mezelf dat ik beschuldiging heb toegestaan te bestaan in mezelf tegenover X door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de reacties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een verbinding te hebben gecreeerd tussen mezelf en X en daarin zijn emotionele ervaringen te kopieren en hem dan te beschuldigen wanneer ik mij slecht voel door te denken dat dat is omdat hij zich slecht voelt --- in de plaats van hem verantwoordelijkheid te laten nemen voor zijn reacties en zelf verantwoordleijkheid te nemen voor mijn eigen reacties

En, nadat en tijdens ik deze zelf vergeving aan het schrijven was, voelde ik de 'wolk' van emoties opklaren en mezelf meer en meer stabiel worden. Het punt waarin ik mezelf echter wel een extra duwtje in heb moeten geven is het punt van zelf-eerlijkheid, bijvoorbeeld in het eerlijk zijn met mezelf over waarom het eigenlijk is dat ik in een staat van depressie en opgeven ga en wat er eigenlijk werkelijk in mijn geest omgaat. Bijvoorbeeld in het eerlijk zijn met mezelf over het feit dat ik in depressie ga omdat ik eigenlijk aandacht wil en dat ik mezelf laat beinvloeden door de emotionele staat van andere mensen omdat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen leven, kon ik de emotionele staat loslaten maar ik moest wel even door een zure appel bijten omdat het namelijk niet meteen de realiteit is van mezelf die ik wilde onder ogen komen.

Dag 495: Waarom voel ik mij slecht wanneer een ander zich slecht voelt?

Iets dat ik van mezelf gemerkt heb in mijn relaties met andere mensen, is dat Ik heel snel mijn verantwoordelijkheid uit handen geef in verband met en in relatie tot hoe ik mij voel vanbinnen. Bijvoorbeeld, wanneer ik zie dat mijn partner, of iemand anders in mijn omgeving, zich slecht voelt, dan ga ik mij ook slecht voelen - en dan ga ik in mijn geest die persoon beschuldigen van zogezegd de oorzaak te zijn van waarom het is dat ik mij persoonlijk slecht voel.

Omdat ik geloof dat ik mij enkel slecht voel omdat zij zich eerst slecht voelden - dus is het zogezegd hun schuld dat ik mij nu slecht voel -- zij hadden zich maar stabiel moeten houden in relatie tot mij. Waar ik hen dan van beschuldig is dat ze geen rekening houden met mij en dat ze niet om mij geven en dat ze geen erkenning hebben voor het feit dat ik onschuldig ben en dat ik niets fout gedaan hebben, maar toch gaan zij zich slecht voelen - waardoor ik mij ook slecht voel. Ik bedoel, dat is maar de mate waarin ik mezelf heb verbonden met andere mensen hun gevoelens en emoties. In de zin van dat ik mij goed voel wanneer een ander zich goed voelt, en ik voel mij slecht wanneer een ander zich slecht voelt.

Dus, wanneer een ander zich slecht voelt, dan ga ik mij kwaad voelen op hen - omdat ze mij nu ook slecht doen voelen, zogezegd. Maar, wat ik hierin heb moeten inzien is dat ik eigenlijk nooit echt verantwoordelijkheid genomen heb voor mijn eigen interne en externe realiteit - in de zin van dat ik bijvoorbeeld, wanneer mijn partner zich slecht voelt, mij depressief ga voelen en dan laat ik alles varen, ik geef om niets meer, ik wil niets meer doen, ik zit maar een eind voor mij uit te staren, levenloos. En dus daarin is het duidelijk dat ik eigenlijk nooit werkelijk verantwoordelijkheid genomen heb voor mijn eigen leven omdat ik zo makkelijk alles laat varen, omdat ik zo makkelijk die statement maak van 'het maakt allemaal niet uit' en 'niets van wat ik doe maakt uit'.

Dat is de mate waarin ik mijn hele bestaan in de handen gelegd heb van andere mensen - en waardoor ik dus ook werkelijk geloof dat ik op de één of andere manier verbonden ben met hoe een ander zich voelt en dat ik moet antwoorden of reageren op hoe een ander zich voelt omwille van die schijnbare verbondenheid --- omdat ik nooit een vorm van 'eigenheid' gecreëerd heb in mezelf in de zin van een vorm van eigen verantwoordelijkheid als een besef dat al wat ik doe, dat doe ik voor mezelf, niet voor een ander maar voor mezelf. Ik leef en besta en beweeg en adem voor mezelf.

Dus, als ik zomaar alles laat varen gewoon omdat iemand anders zich slecht voelt in mijn bijzijn -- oeps, dan is er een groot probleem. Dan laat mij dat zien dat mijn verantwoordelijkheidszin in relatie tot hoe ik besta en leef en de dingen die ik doe, scheef zit en dringend herbekeken moet worden. Als ik zo makkelijk bewogen kan worden door emotionele ervaringen, geactiveerd door hoe ik denk dat een ander zich voelt --- dan is het tijd om te herbekijken wie ik eigenlijk ben en hoe ik eigenlijk leef en waar ik mij zelf-verantwoordelijkheid en zelf-eerlijkheid in geplaatst heb.

Dag 396: Hoe zijn Emotionele Ervaringen een Kans tot Zelf-Perfectie?

Dit is een verderzetting van "Dag 395: Hoe Kunnen Emoties Getransformeerd worden van een Vloek tot een Geschenk?"


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verankeren in en als de schadelijke, consequentiele en zelf-ondermijnende patronen van het verleden --- door emotioneel te reageren op beoordelingen over herinneringen in mijn geest en gedachten over dingen die ik gedaan en gezegd heb en door mezelf te identificeren met die emotionele reacties en ervaringen - en daarin mezelf te verdoemen/vervloeken om het verleden te blijven herhalen als een eindeloze cyclus van zelf-verminderend gedrag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe emotionele reacties op en ervaringen over het verleden als mijn herinneringen een vicieuze cyclus is van zelf-bestraffing en zelf-vermindering - waarin ik mezelf verdoem tot het blijven herhalen van hetzelfde consequentiele gedrag als datgene waar ik mij schuldig, beschaamd en spijtvol over voel --- en dat daardoor emotionele ervaringen niet bestaan ter ondersteuning voor mezelf en dus niet werkelijk mezelf kunnen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met emotionele ervaringen en reacties op het beoordelingen over het verleden - in de plaats van in te zien dat het mij slecht voelen over wat ik gedaan heb mij niet ondersteunt om mezelf te veranderen en corrigeren en te leren uit het verleden om te bestaan op een manier die wel het beste is voor mezelf, maar mij eerder gevangen zet in een vicieuze cyclus van zelf-vermindering en zelf-bestraffing -- en dat daardoor emoties niet werkelijk een expressie kunnen zijn van mezelf maar eerder een systeem van energie dat ik heb aanvaard in mezelf door mijn macht te hebben weggegeven aan andere wezens waar ik dit systeem van heb geleerd, gekopieerd en overgenomen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien en beseft dat emotionele ervaringen over het verleden niet kunnen zijn wie ik werkelijk ben omdat het niet het beste is voor mezelf en omdat het eerder een systeem is van opzettelijke zelf vermindering - hetgeen indiceert dat emoties een systeem zijn dat gecreëerd is door wezens die een plan hebben en van plan zijn om mij te onderwerpen door middel van het systeem van emotionele ervaringen waarin ik mezelf verminder en onderwerp door mij slecht te voelen over mijn verleden en daardoor nooit zal opstaan en zal bestaan in de best mogelijke vorm van mezelf als een expressie van het leven zelf in eenheid en gelijkheid

en dus, ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd emotionele ervaringen blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' in en als mezelf, in de plaats van emoties als energetische ervaringen in mezelf, te onderzoeken en te begrijpen -- en daardoor mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te onderwerpen en mezelf te laten onderwerpen aan energie en mezelf nooit te ondersteunen om op te staan en te worden en bestaan als wie ik werkelijk ben als mijn hoogste potentieel als levend wezen hier op aarde --- en dus ook nooit gezond verstand te hebben toegepast in het onderzoeken van wat er in mezelf bestaat als emotionele ervaringen, en in te zien dat emotionele ervaringen mij onderdrukken en neerhalen en klein maken en 'verminderen' in wie ik ben en mij ervan weerhouden om op te staan en mezelf te ondersteunen om te bestaan in en als het hoogste potentieel van mezelf als de absolute perfectie van het leven zelf in eenheid en gelijkheid en daardoor niet een expressie kunnen zijn van mezelf en daardoor dus niet te vertrouwen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in energetische ervaringen en reacties in mezelf als emotionele ervaringen, als opzettelijke zelf-bestraffing, zelf-onderdrukking en zelf-vermindering in en als het mij 'slecht voelen over het verleden' - in de plaats van mijn vertrouwen te plaatsen in mezelf en wat het beste is voor mezelf als zelf-ondersteuning in het opstaan en bestaan in en als absolute zelf-perfectie, als de beste vorm van mezelf die ik kan zijn

ik vergeef mezelf dat ik opzettelijke zelf-vermindering heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf in de vorm van emotionele ervaringen van schuld, schaamte, spijt, wroeging, verdriet, angst en woede in afscheiding van mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en dus nooit te hebben ingezien dat deze zelf-vermindering in de vorm van emotionele ervaringen niet kan zijn wie ik ben als het leven in en als mezelf omdat het niet het beste is voor mezelf --- omdat, wat het beste is voor mezelf is niet mezelf verminderen maar net mezelf ondersteunen om op te staan en mezelf te ontwikkelen om op elk vlak te bestaan in absolute perfectie

ik vergeef mezelf dat ik emotionele ervaringen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als een mechanisme van zelf-vermindering en zelf-onderdrukking -- in de plaats van het zelf-bepalende en zelf-sturende principe te zijn in relatie tot emoties, en verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van emotionele ervaringen in mezelf --- en daarin het bestaan van emotionele ervaringen te gebruiken als een mechanisme van zelf-ondersteuning -- door, in de plaats van mezelf te laten meevoeren in een eindeloze spiraal van schuld, schaamte, spijt, angst, verdriet en woede, deze emoties eerder te gebruiken als een indicator voor mezelf dat er delen zijn in/van mezelf die Minder zijn dan wie ik werkelijk ben als Perfectie als mijn hoogste potentieel, en daarin dus emoties te gebruiken als een kans voor mezelf om mezelf te corrigeren opdat en totdat ik besta op een manier die werkelijk Perfect is en die werkelijk het allerbeste is dat ik kan zijn als levend wezen hier op aarde


Wordt vervolgd in Dag 397