Dag 101: Verlangen naar erkenning: Mannen

Hier in deze blog bekijk ik het verlangen naar erkenning dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, dat naar boven komt in verschillende vormen, in verschillende situaties - naarmate mijn karakter verandert in elke verschillende situatie, en aldus elk karakter verlangt naar erkenning/bevestiging/validatie.

Vandaag kijk ik naar het verlangen naar erkenning in relatie met Mannen - in de ontmoeting van een Man van mijn leeftijd:

Gedachten:
in mijn geest zie ik een beeld van mezelf  en daarboven een beeld van hem - hij kijkt 'op mij neer', hij beoordeeld mij, hij ziet mij, hij heeft de macht, hij staat boven mij
ook komen er beelden op waarin ik hem mij zie aanraken, waarin we kussen en seks hebben - als wat ik veronderstel dat er zal/kan/zou gebeuren

backchat:
wat denkt hij over mij?
oh neen, wat als hij vindt dat ik er lelijk uitzie?
wat als hij denkt dat ik dom ben?
hij moet mij leuk vinden
hij moet mij aantrekkelijk vinden
hij wil vast seks met mij
hij wilt mijn lichaam
hij vindt mij sexy
ik wil geen afgang maken
hij beoordeelt mij
hij kijkt neer op mij
hij heeft geen respect voor mij
hij denkt dat hij beter is dan mij
ik ben sexy
ik ben aantrekkelijk
ik ben vrouwelijk
ik ga seks hebben

reacties:
angst
opwinding
verwachting
schaamte
nervositeit
onzekerheid
zwakheid
machteloosheid
ongemakkelijkheid
geënergetiseerd

fysieke reachties:

mijn gezicht spant op, ik weet niet goed of ik mijn mond moet sluiten of openhouden
ik adem oppervlakkig in mijn borstkas en heel kort
mijn gezicht wordt rood
energetische stroom in mijn solar plexus

Herinneringen:
mijn vader die zij dat ik 'al borstjes begon te krijgen' toen ik ongeveer 12 jaar was of jonger omdat hij dat kon zien door de nauwsluitende top die ik aanhad - ik voelde mij beschaamd, inferieur en machteloos in dat moment - en in dat moment werd ik mij gewaar dat ik 'bekeken' en 'beoordeeld' wordt op mijn uiterlijk - waarop ik de beslissing heb gemaakt om mijn lichaam te verbergen, om mijn 'ontluikende vrouwelijkheid' te verbergen, om die ervaring van schaamte, inferioriteit en machteloosheid te kunnen vermijden





ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer ik een man van mijn leeftijd die ik beoordeel als 'knap' tegenkom en ik ben mij ervan bewust dat hij mij kan zien - de gedachte in mezelf te laten opkomen als een beeld van hem waarin hij 'op mij neerkijkt', met een beeld van mezelf onder hem en verder te gaan in en als backchat waarin ik denk dat hij mij beoordeelt, dat hij mijn uiterlijk beoordeelt, dat hij geen respect heeft voor mij als vrouw, dat hij denkt dat hij beter is dan mij, waarop ik dan reageer met angst, inferioriteit, machteloosheid, zwakheid, ongemakkelijkheid, onzekerheid, nervositeit en schaamte in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer ik een man zie, automatisch te geloven dat hij mij beoordeeld en in mijn gedachten een beeld te zien van zijn gezicht die 'op mij neer kijkt' en mijn uiterlijk beoordeelt in en als een seksuele connotatie - door de herinnering in mezelf op te laten komen waarin ik mij bekeken en beoordeeld voelde door mijn vader - en mij aldus, net als toen, beschaamd te voelen over mijn lichaam, over mijn borsten en billen, als datgene dat mij 'vrouwelijk' maakt', en mij ongemakkelijk en onzeker te voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de herinnering waarin mijn vader zei dat ik 'al borstjes begon te krijgen' waarin ik mij inferieur, machteloos en beschaamd voelde over mijn lichaam omdat ik in dat moment het gevoel had dat mijn vader op mij neerkeek omdat ik een vrouw/meisje was en geen respect had voor mij, door mijn lichaam te beoordelen alsof ik een object ben -- waarin ik de beslissing heb gemaakt om 'meer zoals de jongens te zijn' en om mijn vrouwelijkheid te verbergen, om respect te kunnen krijgen van mijn vader en dus mannen in het algemeen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vader te beschuldigen van de schaamte, inferioriteit en machteloosheid die ik ervoer in mezelf als reactie op zijn expressie tegenover mij waarin hij mijn lichaam bekeek en speciale aandacht/waarde hechtte aan mijn 'borstjes'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in dat moment mezelf te identificeren met de expressie van mijn vader door te geloven dat mijn lichaam maar een beeld is, dat bekeken wordt en beoordeeld wordt, door te reageren op zijn expressie met de angst om bekeken te worden, de angst om beoordeeld te worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in dat moment zelf waarde beginnen te hechten aan 'mijn borstjes', omdat mijn vader daar speciale aandacht aan besteedde door erover te praten en omdat ik mezelf had toegestaan een relatie te vormen met 'mijn vader/papa' en automatisch mijn zelf-beeld te creëren op basis van hoe mijn vader mij zag en beoordeelde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op dat moment dat mijn vader opmerkte dat 'mijn borstjes al beginnen te groeien', neer te kijken op mijn borsten omdat ik het gevoel had dat mijn vader neerkeek op mij omwille van dat vrouwelijke aspect aan mijn lichaam, door mij te definieren aan de hand van dat deel van mijn lichaam

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanaf dat moment een karakter in mezelf op te bouwen van speciale waarde te hechten aan 'borsten'  - en zelf automatisch naar de borsten te kijken van andere vrouwen, als de 'karaktertrek' die ik heb gekopieerd van mijn vader door een relatie te hebben gecreëerd met mijn vader en mezelf te identificeren met zijn 'visie' op de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de karaktertrek van mijn vader van het kijken naar de borsten van vrouwen en speciale waarde te hechten aan de borsten van vrouwen en het neerkijken op vrouwen door hen te herleiden tot 'maar een beeld om naar te kijken' als een 'lust-object' - waarin ik vrouwen, en dus ook mezelf, ben gaan zien als 'het voorwerp van minachting door mannen' --- in de plaats van te beseffen dat mijn vader zijn expressie/beoordelingen in dat moment ook een karakter was dat hij zelf had gekopieerd van zijn omgeving/ouders/samenleving en dus niet was wie hij werkelijk is, hetgeen ik nooit gezien/beseft heb omdat ik een emotionele relatie had gecreëerd met hem als 'mijn papa', waarin ik hem op een voetstuk had geplaatst in mezelf en automatisch een zelf-beeld/identiteit ben gaan creëren in mezelf gebaseerd op hoe hij mij zag

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd dat moment in mezelf te verankeren als een deel van mijn identiteit - en dat moment te gebruiken als mijn referentiepunt van het begrijpen/interpreteren van de werkelijkheid  - waarin/waardoor ik bij elke man die ik zie, automatisch veronderstel en geloof en denk in mezelf dat hij naar mijn borsten kijkt en mij beoordeelt, op mij neerkijkt en mij ziet als 'maar een beeld dat bedoelt is om naar te kijken' in en als het geloof dat 'de vrouw het voorwerp van minachting is'

ik vergeef mezelf dat ik het geloof dat de vrouw het voorwerp van minachting is heb toegestaan te bestaan in mezelf, als een geloof dat ik in mijn ervaring in die ene herinnering heb opgebouwd in mezelf, op basis van mijn ervaring in relatie met mijn vader, waarin ik mij beschaamd, machteloos en onzeker voelde - waarin ik blindelings de 'zonden van de vader' heb overgenomen door mezelf te identificeren met zijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan mijn vader, en mij daarom te laten definieren en beinvloeden door zijn visie/interpretatie van mij - waarin ik, in dat ene moment in die ene herinnering, het gevoel kreeg dat er een afscheiding bestaat tussen mezelf als 'vrouw' en hem als 'man', waarin ik aldus vanaf dat moment die afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'mannen' en 'vrouwen' op basis van het verschil in uiterlijk, waarin vrouwen/meisjes 'borsten' hebben en mannen niet - alsof dat op de één of andere manier iets betekent

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in dat moment het geloof in mezelf te creëren dat mijn borsten een 'voorwerp' zijn van afscheiding, dat mijn borsten verantwoordelijk zijn voor een energetische ervaring van afscheiding tussen mezelf als meisje en mijn vader als 'man' en andere mannen/jongens -  en in dat moment een 'gevoeligheid' te hebben gecreëerd omtrend mijn borsten, door constant het gevoel te hebben dat mannen aan het kijken zijn naar mijn borsten, waardoor ik mijn borsten probeerde te bedekken om mezelf te 'beschermen' van de 'blootstelling' aan beoordelingen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn borsten van mezelf af te scheiden door ze te zien als 'het voorwerp van minachting', als datgene dat ervoor zorgt dat mannen op mij neerkijken en dat mannen geen respect voor mij hebben en mij niet zien als hun gelijke

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd respect te willen van mijn vader en te willen dat hij mij ziet als zijn gelijke, en daarom een jongen te willen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op mijn lichaam en op het feit dat ik borsten heb, door te geloven dat mijn lichaam ervoor verantwoordelijk is dat ik geen respect krijg van mannen - in de plaats van te beseffen dat ik geen respect had voor mezelf door mezelf blindelings te identificeren met mijn vader/mijn omgeving en hoe hij mij zag/beoordeelde in zijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het lichaam door het te zien als een beeld in mijn gedachten, 'als gezien door mannen' - en niet te beseffen dat het niet 'mannen' zijn die op mij neerkijken, mij beoordelen of geen respect hebben voor mij, maar dat ik het ben die geen respect had/heb voor mezelf als het lichaam door mezelf af te scheiden van het lichaam door mezelf als het lichaam te beoordelen, door mezelf te identificeren met de beoordelingen als woorden, kennis en informatie van mijn omgeving, in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en trouw te blijven aan mezelf als een levend wezen in en als het fysieke lichaam in en als zelf-respect

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het geloof en de ervaring dat de vrouw maar een 'beeld is om naar te kijken' als een 'lustobject voor de man' een geloof/ervaring is die van generatie van generatie doorgegeven geweest is als een programma in en als de menselijke geest, hetgeen niet echt is, omdat het maar een programma is van kennis en informatie dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als wat ik blindelings gekopieerd heb van de voorgaande generaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verzetten tegen de beoordelingen in de samenleving, die ik heb gekopieerd in mezelf, en aldus te vechten tegen mezelf in mezelf - in de plaats van te beseffen dat beoordelingen maar een programma/systeem zijn en niet echt zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet stabiel te blijven staan in en als het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben, als wat echt is, door mezelf te hebben toegestaan te reageren op de beoordelingen van mijn omgeving over mij - en aldus mezelf af te scheiden van mezelf door mezelf te projecteren als een beeld in en als gedachten in en als beoordelingen, waarin ik mezelf heb toegestaan te vechten voor respect door het gevoel te hebben dat ik niet gerespecteerd wordt - in de plaats van te beseffen dat dit een systeem/programma is dat in en als de 'vrouwelijke geest' bestaat, dat van generatie op generatie doorgegeven wordt en dus niet is wie ik als het fysieke lichaam werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd respect te definieren in en als een beoordeling, waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vechten om respect in mezelf door te vechten tegen de beoordelingen over mijn uiterlijk als 'het vrouwelijke lichaam' die ik gekopieerd heb van mijn omgeving - in de plaats van te beseffen dat echt respect enkel bestaat in en als het fysieke lichaam, als zelf-respect, als de levende expressie van mezelf hier, in en als ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het karakter van 'vechten om respect' als het vrouwelijke ego - in de plaats van te beseffen dat ik enkel tegen mezelf aan het vechten ben als de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf heb afgescheiden heb van mezelf



ik stel mij tot doel op te staan in en als mezelf als een levend wezen, één en gelijk met het fysieke lichaam - in en als het besef dat beoordelingen een systeem is van kennis en informatie

ik stel mij tot doel  wanneer en als ik de reacties van schaamte, machteloosheid en angst zie opkomen in mezelf wanneer ik een man zie, te stoppen in mezelf en te ademen en te beseffen dat dit een voorgeprogrammeerd reactie/ervaring is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te hebben laten programmeren door de beoordelingen in en als de samenleving over 'vrouwen' en 'mannen' als beelden -- ik besef dat ik geen beeld ben, ik ben het fysieke lichaam als eenheid en gelijkheid en ik sta/besta in en als zelf-respect als het leven

wanneer en als ik de gedachte zie opkomen in mezelf in het zien van een man, als het beeld van de man met het beeld van mezelf daaronder, te stoppen en te ademen en te beseffen dat ik dit gedachte-construct heb gecreëerd in en als een herinnering -- ik sta op in mezelf in eenheid en gelijkheid met die herinnering en ik sta mezelf niet toe mezelf te beoordelen in afscheiding van mezelf door mezelf te definieren als 'vrouw' op basis van mijn uiterlijk

ik besef dat ik niet het slachtoffer ben van beoordelingen, maar de creator, omdat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in mezelf en aldus stel ik mij tot doel om alle beoordelingen in mezelf te stoppen, en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als creator