Het karakter van zelf-gerechtigdheid – een karakter dat ik
specifiek van mijn moeder heb geërft, in en als het vrouwelijk ego.
Dit karakter is opgebouwd uit kennis en informatie over wat
‘goed’ en ‘slecht’ en ‘juist’ en ‘fout’ is, waar ik mijn gedrag continu aan
aanpas, zodat ik altijd ‘juist’ en ‘goed’ kan zijn, zodat andere mensen mij
steeds zullen erkennen als ‘juist’ en ‘goed’, als ‘een goede/correcte vrouw’.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd te participeren in het vrouwelijk ego als het verlangen om juist
en goed te zijn en respect te krijgen van andere mensen voor die ‘juistheid’ en
‘goedheid’ als mijn kunde/vaardigheid om mij aan de gedragsregels te houden,
waarin ik continu wil bewijzen aan mijn omgeving dat ik weet wat ‘goed’ en
‘juist’ en ‘normaal’ is en dat ik mij, als goede/correcte vrouw, daaraan houdt
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het vrouwelijk ego waarin
ik ervan overtuigd ben dat ik gelijk heb in ‘mijn mening’, en waarin ik continu
op zoek ben naar bevestiging, goedkeuring en validatie van andere vrouwen voor
‘mijn mening’, waarin ik vrouwen die met mij akkoord gaan zie en ervaar als
‘mijn vriendinnen’, en vrouwen die niet met mij akkoord gaan als ‘mijn
vijanden’
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd een gevecht te ervaren met mijn moeder, waarin ik vanuit het
vrouwelijk ego dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf, haar goedkeuring probeerde te krijgen voor mijn
meningen, en wanneer zij mij haar erkenning, validatie en akkoord niet gaf over
wat ik te zeggen had en zelfs mijn mening weerlegde, mij inferieur te voelen
tegenover haar en het gevoel te hebben dat zij ‘de winnaar’ was van de
conversatie, waarin ik dan een woeden heb gegenereerd in mezelf tegenover
haar en haar zag en ervoer als ‘de vijand’
--- in de plaats van te beseffen dat ik een ego-strijd had toegestaan in mezelf
in relatie met mijn moeder, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te
definieren in en als een identiteit als een geheel van nutteloze kennis en
informatie over ‘de wereld’ als wat ‘goed’ en ‘slecht’ en ‘juist’ en ‘fout’ is,
waarin ik ‘mijn mening’ gevormd heb, waar ik dan erkenning, validatie en
ondersteuning voor zocht van andere vrouwen zoals mijn moeder, zodat ik mij
belangrijk kon voelen in mezelf, als het ego van de vrouw, in en als het
ondersteuning krijgen van andere vrouwen
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gevoel van kracht en macht in
mezelf wanneer ik validatie, erkenning en ondersteuning krijg voor mijn
meningen en opvattingen en opinies over de wereld/realiteit als ‘wat ik te
zeggen heb’ door mijn vriendinnen/andere vrouwen – waarin ik mij ondersteund en
versterkt voel in mijn identiteit als het vrouwelijk ego als kennis en
informatie, als het ego/persoonlijkheid die ik heb gekopieerd van mijn moeder,
als de zoektocht naar respect van andere mensen voor ‘wat ik allemaal weet’ en
‘wat ik allemaal te zeggen heb over de wereld/realiteit’ – waarin ik bewijs aan
andere mensen dat ik een goede moeder zal zijn en mijn kinderen op de best
mogelijke manier zal opvoeden, aan de hand van mijn superieure geest als mijn
superieure kennis en informatie over de wereld/realiteit in en als wat ‘goed’
en ‘slecht’ en ‘juist’ en ‘fout’ is
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd te geloven dat ik gelijk moet krijgen wat ik ook doe of zeg, dat
andere mensen mij moeten erkennen en bevestigen in mijn ‘correctheid’ en
‘rechtvaardigheid’ en ‘juistheid’ en ‘inzicht’ – en mij kwaad te voelen wanneer
ik die erkenning/bevestiging niet krijg, door die persoon dan te definieren als
‘mijn vijand’
Ik vergeef mezelf dat ik het vrouwelijk ego heb toegestaan
te bestaan in mezelf als de idee/het geloof/het gevoel en de gedachte dat ik
‘alles weet’ en dat ‘mijn kennis en informatie’ en ‘wat ik weet’ superieur is
aan de realiteit, en altijd juist, correct en goed is, en dat ik ALTIJD gelijk
heb in MIJN inzicht/kennis/informatie/gedachten/meningen/opvattingen/opinies –
en daarom kwaad te worden wanneer iemand niet akkoord gaat met ‘wat ik te
zeggen heb’ omdat ik dat ervaar als een aanval op mijn persoon, omdat het
ego als wie/wat ik mezelf heb toegestaan
te worden altijd bevestiging nodig heeft om te kunnen bestaan in en als het geloof
dat ik gelijk heb, omdat het geloof/gevoel dat ik gelijk heb een gedachte is,
die niet op zichzelf bestaat
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd mezelf te definieren in en als de zoektocht en het verlangen naar
‘respect krijgen’ van andere mensen voor ‘mijn mening’, ‘mijn
kennis/informatie/opinies/levensstijl/inzicht/begrip’ – waarin ik mensen hun
gedrag tegenover mij telkens beoordeel
vanuit ‘respecteren ze mij of niet?’, waardoor ik mij vaak kwaad voel op
mensen omdat ik, in mijn beoordeling over hun expressie tegenover mij, heb
afgeleid dat ze ‘mij niet respecteren in hun geest’, dat ze ‘op mij neer
kijken’ --- waarin ik dus in ego-verdediging schiet als een poging om mijn respect ‘op te eisen’
en te bewijzen dat ik ‘wel gelijk heb, juist en correct ben’
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te
definieren in en als het op zoek gaan en verlangen naar vriendschapsrelaties
met andere vrouwen, als ondersteuning voor het vrouwelijk ego als kennis en
informatie als ‘mijn mening’ dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door
mijn moeder te kopieren, als mensen die constant en continu met mij akkoord
gaan in al wat ik doe en zeg, en waarin ik ook constant en continu akkoord ga
met al wat zei doen en zeggen
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd
mezelf te definieren in en als een beeld in de samenleving, gedefinieerd door
‘wat andere mensen van mij denken’ in en als het verlangen dat mensen mij zien
en beoordelen als ‘een goede vrouw’ aan de hand van wat algemeen aanvaard wordt
in de samenleving over ‘hoe een goede vrouw zou moeten zijn/leven/gedragen’
zoals bijvoorbeeld ‘een goede vrouw kuist veel/vaak en is altijd proper’, ‘een
goede vrouw verzorgt zichzelf goed en draagt altijd vlekkeloze kleding’, ‘een
goede vrouw is altijd mee met de mode’, ‘een goede vrouw kent de etiquette en
weet hoe ze zich in sociale en formele situaties moet gedragen als de perfecte
gast of gastvrouw’, ‘een goede vrouw zorgt graag voor kinderen’, ‘een goede
vrouw doet altijd het huishouden en zorgt ervoor dat het huis er steeds warm en
gastvrij uitziet’, ‘een goede vrouw weet hoe ze gasten moet entertainen’, ‘een
goede vrouw houd zich stil en op de achtergrond en zorgt ervoor dat alles vlot
verloopt zodat de man zijn wil kan uitvoeren in deze wereld’, etcetera--- en
aldus in angst te bestaan om niet te voldoen aan deze geloofsystemen over ‘de
goede vrouw’ en aldus niet mee te kunnen
doen in de samenleving als het spel van relaties
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd mezelf automatisch te definieren in en als beelden van vrouwen die
ik heb gezien in films en in mijn omgeving, door die beelden onmiddellijk te
kopieren in mezelf om aldus een ‘goede vrouw’ te zijn aan de hand van de
voorBEELDEN die er bestaan in en als de menselijke samenleving als beelden –
als het seks-construct dat ik in mezelf heb toegestaan te bestaan als het energetisch persoonlijkheidssysteem
dat op zoek is naar energie via seks om zichzelf te regenereren
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd
mezelf te definieren in en als het verlangen om constant en continu alles onder
controle te hebben, om te bewijzen aan andere mensen dat ik alles onder
controle heb, als een ‘goede vrouw’ die ‘alles weet’ in en als ‘mijn kennis en
informatie over de wereld/realiteit’ en dat ik dus ‘altijd juist’ ben en
‘altijd gelijk heb, in en als mijn zoektocht naar respect – in de plaats van
mezelf te respecteren en te beseffen dat het zoeken/verlangen naar respect van
anderen voor wat ik te zeggen heb enkel
bewijst dat ik mezelf niet respecteer
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en
geaccepteerd mezelf niet onvoorwaardelijk te respecteren in en als wie ik
werkelijk ben in en als mezelf – in en als het besef dat ik niet een beeld ben,
als een Ego in en als de menselijke samenleving, en dat de menselijke
samenleving van ‘beelden’, een ‘illusie’ is die enkel bestaat in en als mijn
geest als gedachten, gevoelens en emoties, en dat ik niet het verlangen naar
seks ben als een energetisch programma
Ik stel mij tot doel het vrouwelijk ego te stoppen in mezelf
en om, in de plaats van te verlangen en op zoek te gaan naar respect van andere
mensen, en mezelf daarin comprommiteren door mezelf aan te passen aan de
normen/regels/codes/verwachtingen die er bestaan in de samenleving over ‘de
goede vrouw’ als een beeld, mezelf te respecteren in en als de fysieke
expressie en ervaring van mezelf, in en als eenheid en gelijkheid --- en om, in
relatie en interactie met andere mensen, mezelf uit te drukken in en als
zelf-respect en niet vanuit een geheel van kennis en informatie en
gedrags-codes/regels in en als het ego van zelf-gerechtigdheid waarin ik enkel
geobsedeerd ben door het vervullen van een persoonlijke innerlijke ervaring van
superioriteit
Ik stel mij tot doel om geen vriendschapsrelaties te vormen
met andere vrouwen vanuit het startpunt van het verlangen en de zoektocht naar
erkenning, validatie en bevestiging voor de ‘superioriteit’ van ‘wat ik te zeggen heb’ als ‘mijn mening’
en ‘mijn opinie’ – omdat ik besef dat de
zoektocht en het verlangen naar bevestiging en erkenning op zich aantoont en
bewijst dat ik zelf niet zeker ben van wat ik zeg en dat ik dus niet
zelf-eerlijk ben in mijn expressie
Ik stel mij tot doel om mezelf te ontwikkelen als een echt
wezen dat alleen bestaat, ongedefinieerd door voorgevormde
persoonlijkheids-constructen/ervaringen en verwachtingen van de samenleving in
verband met wie/wat ‘de vrouw’ is of zou moeten zijn – om te staan als het
levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is als ongelimiteerdheid, en
hierin aan te tonen dat de mens niet zo gelimiteerd is als hoe hij zichzelf
altijd heeft aanvaard in en als de menselijke geest als een voorgeprogrammeerd
systeem van afscheiding
Ik stel mij tot doel wanneer en als ik merk dat ik in het
zelfgerechtigdheids-ego zit als het verlangen om te bewijzen dat ik ‘gelijk
heb’ in wat ‘ik te zeggen heb’, als het verlangen van respect voor mijn
expressie, te stoppen en te ademen – en te beseffen dat dit verlangen in mezelf
om respect, erkenning en bevestiging te krijgen van andere mensen enkel een
bewijs is dat ik mezelf niet respecteer, erken en bevestig in mijn bestaan
omdat ik mezelf heb toegestaan mijn bestaan/leven weg te geven en te
onderdrukken in en als het worden van een persoonlijkheids-construct als het
‘vrouwelijk ego’ als een geheel van kennis en informatie’ in en als het geloof
dat ‘ik alles weet’
Ik stel mij tot doel aan te tonen dat vrouwen niet zo’n
gelimiteerde wezens zijn als hoe ze geprogrammeerd zijn in en als de
samenleving, waarin ze bestaan in afscheiding van elkaar, elkaar zien als
elkaars rivalen, bestaand in de statement ‘houdt je vrienden dicht, en je
vijanden nog dichter’, in een constante ego-strijd om zichzelf te bewijzen als
‘de beste vrouw’, in en als een voorgeprogrammeerd seks-construct als het
verlangen naar seks voor de overleving van het bewustzijnssysteem ---- door een
proces van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie te doorlopen
waarin ik aan mezelf en allen als mezelf bewijs dat mensen, vrouwen en mannen,
geen beelden zijn, maar levende wezens, en waarin ik mezelf realiseer en ontdek
als het leven dat ik werkelijk ben in en als het fysieke lichaam en fysieke
expressie in de plaats van voorgekauwde systeem-expressie die maar bestaat met
één enkel doel als het verlangen naar seks
No comments:
Post a Comment