Dag 81: Ik zeg het maar één keer, en verwacht dat je luistert

In mijn zelf-vergeving doorloop ik de 'zelf-onzekerheid' persoonlijkheid in en als de verscheidene karakters die deze persoonlijkheid 'karakteriseren' in mezelf.

Het karakter van vandaag: In groepverband aandacht, erkenning, en respect verlangen voor mijn woorden, mijn expressie, wat ik te zeggen heb in de groep en dus maar één keer een vraag stellen, een vraag waar ik lang over nagedacht heb, of een stelling maken, waar ik ook lang bij stilgestaan heb, en gewikt en gewogen 'zal ik het vragen/zeggen?' - en dan in mezelf de beslissing maken om het maar één keer te zeggen/vragen omdat ik verwacht dat mensen naar mij luisteren en respect hebben voor wat ik te zeggen heb - en wanneer ik dan merk dat niemand mijn vraag gehoord/gezien heeft of niemand reageert op wat ik gezegd heb, dan ga ik onmiddellijk in een ervaring van zelf-medelijden/depressie in mezelf waarin ik mezelf isoleer van de groep en mij 'buitengesloten' en 'genegeerd' en 'afgewezen' voel, door te geloven dat de groep mij opzettelijk negeert - als de tegenovergestelde ervaring van de ervaring van erkenning en aanvaarding als waar ik naar op zoek was.



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de beslissing te maken om, wanneer ik in groep van mensen ben, maar één keer te zeggen wat ik te zeggen heb, in en als een vorm van 'bescheidenheid', waarin ik zogezegd respect wil hebben voor de groep door mij niet telkens te herhalen, en op de achtergrond blijf, waarin ik de anderen laat praten en zich uitdrukken terwijl ik heimelijk in mezelf wel verwacht dat wanneer ik iets zeg, dat de anderen dan luisteren naar mij en mij opmerken en antwoord geven, zodat ik mij aanvaard kan voelen in de groep als een energetische positieve ervaring waarnaar ik op zoek ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verlangen naar aandacht voor mijn woorden/expressie proberen te verbergen van andere mensen in de groep door mezelf niet te herhalen en aldus het beeld van mezelf wil presenteren als 'iemand die niet op zoek is naar aandacht', terwijl ik eigenlijk WEL mezelf zou willen herhalen in mijn verlangen naar aandacht van de groep - net als hoe ik, toen ik een kind was, in de groep van andere kinderen, de hele tijd mezelf aan het herhalen was om er zeker van te zijn dat iedereen mij had gehoord

ik vergeef dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd die expressie van toen ik een kind was als het verlangen om mezelf te herhalen om gehoord te worden door andere mensen, te onderdrukken in mezelf en te geloven dat ik nu 'volwassen' ben omdat ik dat 'kinderlijk gedrag' niet meer vertoon, in de plaats van te beseffen dat ik mij enkel heb aangepast aan mijn omgeving als 'de volwassenen' en dus meer 'gesofisticeerde', onderhuidse en subtiele manieren heb ontwikkeld in mijn zoektocht naar aandacht, zoals de ervaring van depressie en zelf-medelijden in mezelf wanneer ik geen aandacht krijg voor wat ik te zeggen heb in de groep van mensen, waarin ik mezelf afsluit en isoleer van de groep als een techniek om toch de aandacht naar mij te sturen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik in en als het 'volwassen worden' enkel meer zelf-oneerlijk geworden ben, door mijn verlangens te gaan verstoppen van andere mensen en dus een masker op te zetten, als een 'karakter' in deze wereld, waarin ik mijn innerlijke verlangens moduleer in hun expressie, om er zeker van te zijn dat ik krijg wat ik wil, door ervoor te zorgen dat mensen nooit zullen zien wat mijn ware verlangens zijn, waarin ik een gevoel van macht en controle over mijn omgeving heb in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te 'laten kennen' door mijn verlangens verborgen proberen te houden in mezelf, omdat ik geloof dat mensen dan macht en controle zullen hebben over mij, op dezelfde manier waarop ik het gevoel heb dat ik macht en controle heb over andere mensen wanneer ik hun verlangens zie in hun gedrag, waarin ik hen 'ken' en 'weet wie zij zijn' - in de plaats van te beseffen dat de verlangens die ik zie in het gedrag van een ander, ALTIJD alleen maar de verlangens zijn die eigenlijk in mezelf bestaan die ik dan herken in een ander en dat ik dus, in het beoordelen van een ander, enkel mezelf beoordeel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat als andere mensen mijn verlangens zouden zien, dat ze dan zouden denken dat ze macht en controle over mij hebben en dat ik dan inferieur ben aan hen, op dezelfde manier als hoe ik andere mensen zie als inferieur aan mezelf wanneer ik hun verlangens zie in hun gedrag-- en daarom constant proberen om mijn verlangens verborgen te houden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik macht en controle heb over andere mensen wanneer ik hun verlangens zie in hun gedrag, waarin ik dus 'weet wie zij zijn' als een gedachte in mijn geest en aldus op hen neerkijk, in de plaats van te beseffen dat wat ik zie in een ander altijd mezelf is als wat eigenlijk in mezelf bestaat en dat als ik mezelf toesta neer te kijken op een ander, dat ik daarin enkel neerkijk op mezelf en aldus het gevoel/de ervaring in mezelf manifesteer dat andere mensen mij beoordelen en op mij neerkijken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verwachten dat wanneer ik een vraag stel in de groep of iets zeg, dat de groep dan reageert op mij en mij laat zien dat ze mijn bestaan erkennen, omdat ik mezelf heb toegestaan op zoek te zijn naar erkenning, aandacht en aanvaarding en dus mezelf altijd uit te drukken vanuit het verlangen naar erkenning en wanneer ik dat niet krijg, te reageren met zelf-medelijden en depressie als een manipulatie-techniek om alsnog van mijn omgeving aandacht te krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik de hele tijd de groep aan het manipuleren en bespelen ben, door niet direct en zelf-eerlijk te zijn in mijn expressie maar door mezelf uit te drukken vanuit verborgen Motieven/verlangens naar aandacht en erkenning en dan in mezelf te reageren met allerlei emotionele reacties, als technieken om te krijgen wat ik wil van de groep - in de plaats van in interactie te gaan met de groep en te communiceren met de groep in eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben vanuit hoe ik zou willen dat mensen ook met mij in interactie gaan, namelijk direct, eerlijk, integer en respectvol en dus niet beoordelend, vergelijkend, manipulatief, bespelend en met een verborgen agenda

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij depressief te voelen en zelf-medelijden te voelen in mezelf wanneer ik geen aandacht/erkenning krijg wanneer ik een vraag gesteld heb of iets gezegd heb in een groep van mensen, en te participeren in gedachten van zelf-medelijden zoals 'niemand houdt van mij', 'ze vinden mij niet leuk', 'ik ben niet goed genoeg', 'ze willen mij niet', waarin ik mij afgewezen voel in mezelf door de groep in de plaats van te beseffen dat ik hierin mezelf afwijs in en als veronderstellingen van hoe andere mensen denken over mij, die volledig gebaseerd zijn op mijn persoonlijke verlangens en verwachtingen en dus perceptie op de realiteit en waarin ik nooit heb beseft dat de wereld niet rond mij draait, dat andere mensen hun eigen 'leven' hebben, en ook gewoon zichzelf zijn in hun persoonlijke wereldje van verlangens, gedachten, gevoelens en emoties en mij dus niet opmerken, net zoals ik zelf nooit mensen opmerk omdat ik alle aandacht naar mezelf wil sturen en dus alleen maar bezig ben met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in zelf-afwijzende gedachten, die ik dan projecteer op de mensen in de groep en waarin ik mij dan afgewezen voel door de groep - in de plaats van te beseffen dat die gedachten en ervaring van 'afwijzing' afkomstig is vanuit het verlangen naar erkenning en aandacht dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, als een energetische polariteit van positieve en negatieve gevoelens in relatie met andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken aan wat de mensen in de groep over mij zouden denken als ik mijn vraag zou herhalen, en te geloven dat ze op mij neer zouden kijken omdat ze zouden denken dat ik op zoek ben naar aandacht en dan zou ik niet het respect, de erkenning en het aanzien krijgen dat ik wil, omdat iedereen dan zou zien dat ik niet zo beheersd, 'in controle' en 'wijs' ben als hoe ik mij voordoe als het beeld waarvan ik wil dat mensen van mij hebben in hun gedachten/beoordelingen




ik stel mij tot doel niet op de achtergrond te blijven in groepen van mensen, in en als een zelf-oneerlijke vorm van bescheidenheid waarin ik mezelf uitdruk vanuit verborgen verlangens, maar om mezelf uit te drukken en te zeggen wat ik te zeggen heb in het moment, zonder na te denken over wat andere mensen al dan niet denken over mij, omdat ik besef dat ik enkel zal zien in een ander wat ik zelf heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik stel mij tot doel verantwoordelijkheid te nemen voor het verlangen naar aandacht, erkenning en respect dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, door mezelf uit te drukken in en als het besef dat het niet uitmaakt wat ik doe of wat ik zeg, hoe vaak ik mezelf al dan niet herhaal - wie ik ben is wie ik ben vanbinnen en niet een beoordeling over een beeld/gedrag

ik stel mij tot doel de gesofisticeerde technieken in en als het zoeken naar aandacht stop te zetten, zoals het onderdrukken van het verlangen naar erkenning en aandacht in mezelf en een masker opzetten, in en als het besef dat dit niet is wie ik werkelijk ben, en dat het een systeem is dat ik in mezelf heb laten groeien doorheen mijn leven in interactie met mijn omgeving - en op te staan in en als mezelf als wie ik werkelijk ben, niet bepaald door verlangens

ik stel mij tot doel wanneer en als ik merk dat ik mij superieur en machtig voel over een ander omdat ik verlangens zie in hen en hen dus 'ken' en 'doorzie', te stoppen in mezelf en te beseffen dat ik enkel de verlangens die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waar ik niet eerlijk over ben, zie in een ander - en één en gelijk te staan met een ander, in en als zelf-respect en zelf-aanvaarding

ik stel mij tot doel te stoppen in het zoeken naar aanvaarding van 'de groep' en mezelf te aanvaarden en mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken in elk moment van ademhaling, en wanneer en als ik mezelf mezelf zie beoordelen, te stoppen in mezelf en te beseffen dat deze beoordeling in functie is van het verlangen naar aandacht en erkenning van andere mensen, waarin ik andere mensen probeer te manipuleren door niet zelf-eerlijk te zijn, en door een masker op te zetten

ik stel mij tot doel de energetische polariteit van erkenning en afwijzing stop te zetten in mezelf door verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en dus mezelf niet meer te projecteren op andere mensen - en aldus op te staan in en als mezelf om vanuit zelfeerlijkheid te communiceren met groepen van mensen, en niet te participeren in energetishce polariteiten van aanvaarding en afwijzing, door te bestaan/staan in en als aanvaarding in en als mezelf