Dag 86: Ik wil niet naar de Hel!!

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als constante angst om 'het niet juist te doen' of fouten te maken in mijn leven, en aldus naar de hel te gaan en gestraft te worden door 'God' of 'het leven' omdat ik mijn 'doel op aarde niet vervuld heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een doel heb in mijn leven hier op aarde en dus in elk moment te bestaan in en als toekomstprojecties als verwachtingen over wie ik denk dat ik moet zijn/worden aan de hand van 'mijn doel op aarde' dat ik zogezegd moet vervullen - in de plaats van te beseffen dat elk 'doel' dat ik geloof te hebben op aarde en in mijn leven, een fabricatie is in en als mijn geest, gebaseerd op fantasiëen en geloofsystemen als beelden in mijn gedachten op basis van wat ik gehoord heb van andere mensen en dat ik dus in wezen niet echt een doel heb in mijn bestaan hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het verlangen en het geloof dat ik een doel heb in mijn leven op aarde, als iets om 'naar toe te leven', in de zin van het krijgen van de ultieme 'beloning' van 'God' door bijvoorbeeld naar de Hemel te mogen en niet de Hel omdat ik zo 'goed' ben geweest door mijn 'doel op aarde' te hebben vervuld, enkel in mezelf bestaat als een afleiding van mezelf HIER, waarin ik mijn aandacht weg- en afleid van mezelf en mijn innerlijke ervaringen in en als herinneringen door mezelf te projecteren in en als toekomstbeelden in en als geloofsystemen over 'mijn doel op aarde'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat ik in het kijken naar de toekomst en het creëren van verwachtingen en verlangens tegenover de toekomst als een beeld in mijn geest, enkel mezelf probeer af- en weg te leiden van het verleden als de herinneringen in mezelf van emotionele 'trauma's'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de angst om naar de hel te gaan en gestraft te worden in de toekomst, in wezen de angst is van mijn eigen verleden als de herinneringen in en als mezelf als de ervaringen die ik gebruik als mijn referentiepunt in en als mijn begrip van wat 'de hel' is en betekent als een ervaring, en dat ik dus in wezen in elk moment altijd al de hel in mezelf heb meegedragen en dat ik in mijn verlangen om te vluchten van de innerlijke inferno in en als het verlangen naar de 'hemel' in de toekomst, zelf-oneerlijk ben door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit en besef dat de hel in mezelf bestaat en niet iets is dat mij 'aangedaan' kan worden door 'God' of 'het leven', omdat mijn hele ervaring en begrip van 'de hel' in en als mezelf bestaat als mijn innerlijke ervaring

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat als ik het kan bevatten en begrijpen, dan bestaat het in mezelf als een gedachte, gevoel en emotie, en dan is het dus mezelf en niet iets dat 'buiten mezelf' bestaat - hetgeen dus betekent dat de 'hel' en de 'hemel' in en als mezelf bestaan in de vorm van negatieve ervaringen als angst, schuldgevoel, schaamte, verwarring, verlorenheid, vernedering, inferioriteit, etc en positieve  ervaringen als liefde, genegenheid, vriendschap, opwinding, geborgenheid, spiritualiteit, aanvaarding, respect, etc en dat mijn geloof in God als een wezen dat schijnbaar buiten mezelf bestaat en die macht heeft om te beslissen over hoe ik mezelf zal ervaren in complete ontkenning bestaat van de realiteit als het feit dat ik God ben van mezelf als de realiteit in en als mezelf als het startpunt van al wat hier bestaat in en als mijn wereld/ervaring

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat er een God bestaat buiten mezelf die voor mij zal beslissen hoe ik mezelf zal ervaren, positief of negatief, in hemel of hel - door mezelf te hebben laten brainwashen door familie en religie in en als het 'geloof in god', waarin hemel en hel afgebeeld worden als beelden in schilderijen en tekeningen alsof hemel en hel buiten onszelf bestaat - zonder ooit te hebben beseft dat ik het ben als wezen in en als mezelf die die beelden van hemel en hel 'inkleurt' aan de hand en door middel van mijn innerlijke ervaringen en aldus een bepaalde 'waarde' hecht aan de beelden van 'hemel' en 'hel' die ik zie met mijn ogen en die op zich maar beelden zijn, kleuren en vormen, hetgeen betekent dat de 'hemel' en 'hel' die ik ervaar als de beelden die ik zie, in wezen in en als mezelf bestaan als mijn innerlijke ervaringen die ik opgedeeld en afgescheiden heb in mezelf in compartimenten van 'positief' en 'negatief' op basis van woorden en beoordelingen waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mezelf als God en als hemel en hel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de hel  een ervaring is die ik heb onderdrukt in mezelf omdat die zo 'traumatisch' was en aldus in angst besta van mezelf als de 'hel' die werkelijk in en als mezelf bestaat als een negatieve energetische ervaring

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de ervaring van hoop en geloof in en als toekomstprojecties waarin ik mijn positieve innerlijke ervaringen op projecteer als 'de hemel', om aldus proberen weg te vluchten van de 'hel' als de negatieve ervaringen in mezelf als herinneringen - door mezlef te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van de hemel en de hel als positieve en negatieve ervaringen in mezelf door deze te projecteren in toekomstbeelden van 'hemel' en 'hel' als wat mij zogezegd kan 'overkomen', door mezelf te hebben toegestaan mijn innerlijke ervaringen compleet te hebben geprojecteerd op de beelden die ik zie met mijn ogen en mijn verantwoordelijkheid voor hoe ik mij voel vanbinnen geabdiceerd en aldus te geloven dat de realiteit die ik zie met mijn ogen verantwoordelijk is voor hoe ik mij voel, in de plaats van te beseffen dat mijn ervaring van de relateit alleen maar in mezelf bestaat als mijn zelf-gecreëerde ervaring/perceptie van 'de realiteit' als de gedachten, gevoelens en emoties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- waarin ik aldus zelf-oneerlijk ben door proberen weg te vluchten van de realiteit die ik zelf gecreëerd heb

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de hemel en de hel fabricaties zijn die ik gecreeerd heb in mezelf  door middel van aangeleerde woordjes, definities en beelden - gebaseerd op emotionele ervaringen tijdens mijn kindertijd, waarin ik mijn macht heb weggegeven aan mijn omgeving en aldus de ervaring heb gecreeerd in mezelf dat er een 'hogere'/'grotere' macht/wezen is buiten mezelf  die beslist hoe ik mij zal voelen, omdat ik nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor de angst die ik ervoer in mezelf als reactie op mijn omgeving tijdens mijn kindertijd, waardoor ik heb geloofd dat ik het slachtoffer ben van mijn omgeving door dus te geloven dat ik het slachtoffer ben van mijn innerlijke emotionele reacties/ervaringen - in de plaats van te beseffen dat deze emotionele ervaringen in mezelf bestaan en altijd in mezelf hebben bestaan, en dus mezelf zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat letterlijk alles van 'deze werkelijkheid' als hoe ik 'de wereld'/'de realiteit' ervaar in mezelf, een fabricatie is die ik heb toegestaan op te bouwen in mezelf via woorden en beelden die ik heb gekopieerd van mijn omgeving, door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen/reacties, en dus nooit te hebben beseft dat ik de schepper/creator ben van de schepping als de wereld/realiteit als de kennis van goed en kwaad en hemel en hel -- als de realiteit die ik heb toegestaan te bestaan door mijn toelatingen en acceptaties

ik vergeef mezelf dat ik de hemel en de hel heb toegestaan te bestaan in afscheiding van mezelf, als een manifestatie in deze fysieke realiteit, van angst en verlangen in de vorm van hongersnood, armoede en misbruik en elitisme, beroemdheid en rijkdom - als wat ik heb toegestaan te bestaan in en als de fysieke realiteit door wat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in de realiteit door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke realiteit in en als het besef dat de innerlijke de uiterlijke realiteit creert in eenheid en gelijkheid, aan de hand van toelatingen en acceptaties, waarvan de huidige fysieke realiteit het ultieme bewijs is van wat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik hemel en hel heb toegestaan te bestaan als fysieke ervaringen in deze wereld die mijn innerlijke ervaringen van angst en verlangen ondersteunen als de innerlijke overtuiging dat hemel en hel echt bestaan, waarin ik dus nooit mezelf heb gerealiseerd als het startpunt en de creator van deze fysieke realiteit -- door mezelf te hebben toegestaan nooit in de schoenen/positie van god, de creator te hebben willen staan, en door dus geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor mezelf als het leven zelf als creatie



ik stel mij tot doel op te staan in en als mezelf in en als deze realiteit in en als het besef dat de hemel en de hel fysieke manifestaties geworden zijn in deze wereld door wat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf, door mijn nalatigheid in het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn innerlijke ervaringen, en door dus nooit te hebben bestaan als een werkelijk levend wezen, door dom- en blindweg in een 'god' te hebben gelooft, terwijl dat op zich een geloof was dat in mezelf bestond en dus mijn eigen creatie/fabricatie is/was -- waarin ik mezelf zodanig heb gecreerd in en als mijn innerlijke realiteit als een doolhof/labyrinth van geloofsystemen, gedachten, gevoelens en emoties, als constante en continue afleiding van mezelf zodat ik mij nooit zou realiseren als de creator, als het startpunt, de bron, de substantie als het leven zelf als absolute zelf-verantwoordelijkheid

ik stel mij tot doel mijn rol van/als creator/schepper en dus verantwoordelijke in en als de realiteit op te nemen, en mij niet meer te verschuilen in schuld- en schaamtegevoelens in mezelf als gevoelens/ervaringen van 'onwaardigheid' en 'inferioriteit' omdat ik besef dat ik de enige ben dat dit hele absurde, misbruikende construct van hemel en hel in deze wereld kan stoppen door die hemel en hel, die ik mezelf continu aandoe te stoppen in mezelf, door één en gelijk te staan met mijn creatie als al wat HIER bestaat in en als de realiteit

Ik stel mij tot doel te staan/bestaan en op te staan in en als mezelf en mezelf te bewegen in en als deze wereld in en als het besef dat de toekomst HIER is, als mezelf in en als het startpunt van creatie in en als mezelf als de creator, als de verantwoordelijke -- en dat de 'toekomst' een afleiding is die ik voor mezelf had gecreëerd, door mezelf te hebben toegestaan te geloven in 'God' en dus ook in een 'hoger doel' voor mezelf hier op aarde, waarin ik aldus gewillig een voorgeprogrammeerd leven heb geleid hier op aarde in de hoop en verwachting op/van mijn 'beloning' na mijn dood, zonder ooit te hebben beseft dat mijn geloof in god in en als hoopvolheid en verwachtingsvolheid, volledig gebaseerd was op en afkomstig was vanuit de angst in mezelf van mezelf, de angst van de ervaringen die ik had toegestaan te bestaan in mezelf in en als herinneringen, als emotionele ervaringen van schuld, spijt, schaamte, woede, angst, verdriet, wanhoop, inferioriteit, machteloosheid, etc

en aldus stel ik mij tot doel om, wanneer en als ik merk dat ik mezelf 'verlies' in toekomstprojecties in en als mijn gedachten, mezelf te stoppen en terug te brengen naar het moment hier in en als ademhaling in en als het besef dat de toekomst niet echt is, dat er geen 'god' of 'hoger wezen' is dat mijn 'toekomst'/'leven' voor mij zal bepalen en dat ik volledig ALLEEN verantwoordelijk ben voor de ervaring van en in mezelf en om aldus de 'hemel' en 'hel' in mezelf als het bewustzijnssysteem-cosntruct in mezelf waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf te stoppen, om te staan/bestaan in en als absolute eenheid en gelijkheid in en als het besef dat wat ik toesta en accepteer te bestaan in mezelf, is wat ik toesta en accepteer te bestaan in het bestaan als een geheel -- en zich dus zal manifesteren in en als de substantie van het bestaan als de fysieke realiteit/wereld

ik stel mij tot doel alle hoop in mezelf en anderen te verbrijzelen - omdat hoop zelf-oneerlijkheid indiceerd, als het geloof dat er een 'god' of 'hoger wezen' is dat mij de hemel zal 'geven' -- waarin ik mezelf zal compromitteren en het bestaan op aarde zal compromitteren, om die hemel te 'krijgen', omdat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat ik mijn eigen redder/messias/god ben en dat ik beslis of ik naar de hemel of de hel ga aan de hand van wie ik mezelf toesta te zijn in en als mezelf als de levende statement van mezelf -- en dat ik dus de hel heb toegestaan te bestaan in mezelf door mijn participatie in en als het bewustzijnssysteem als misbruik in en als afscheiding, waardoor ik ook het verlangen naar de 'hemel' heb gemanifesteerd in mezelf --- niet beseffend dat ik hierin enkel probeer te ontsnappen van de consequenties die ik aan het manifesteren ben in mijn ongewilligheid om verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan en voor mijn daden in en als het bestaan, waardoor ik de consequenties uiteraard enkel erger maak voor mezelf

ik stel mij tot doel om in elk moment mezelf HIER te brengen, in en als het moment, in en als het besef dat ik ALLEEN besta, als de creator, en dat ik in elk moment consequenties creëer door wat ik toesta te bestaan in mezelf - en om mezelf te stoppen in het continu weggeven van mijn macht aan het bewustzijnssysteem als 'het licht' omdat ik besef dat er geen 'god' is die verantwoordelijkheid neemt voor 'het licht' of voor het leven op aarde, en dat ik in wezen de creator ben van het licht, en dat het aldus mijn verantwoordelijkheid is om op te staan in en als mezelf in en als de realiteit HIER, als de creator, als de ENE in elk moment van ademhaling omdat ik besef dat het bestaan van mij afhankelijk is omdat het bestaan enkel zal zijn/worden wat/wie ik ben/wordt en toesta te bestaan in mezelf --- dus zolang ik het concept van 'god' en het geloof in god en hemel en hel toesta te bestaan in mezelf, sta ik dat construct toe te bestaan in en als de gemanifesteerde fysieke realiteit als de substantie van mezelf als het leven zelf, als de reflectie van mijn innerlijke wezenlijkheid, waarin ik dus gemanifesteerde delen van mezelf als levende wezens in de hel laat bestaan terwijl andere wezens als gemanifesteerde delen van mezelf in de hemel bestaan, waarin ik dus in absolute zelf-oneerlijkheid besta in en als de realiteit als mezelf, waarin de 'rijken' in de 'hemel' in deze wereld niets geven om de 'armen' in de 'hel', net zoals ik in mezelf in en als de 'hemel' van positieve energie, de 'hel' van negatieve energie als herinneringen continu onderdruk en negeer in mezelf en enkel aandacht schenk aan de positieve energie, net zoals deze gemanifesteerde fysieke realiteit als de reflectie van mijn innerlijke wezenlijkheid enkel aandacht schenkt aan de beroemdheden en rijken in deze wereld als de 'positieve' gemanifesteerde realiteit