Dag 98: Ik kan het wel alleen aan

Hierin beschrijf ik het "ik kan het wel alleen aan"-karakter

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen hulp te willen van anderen  in mijn externe expressie- maar tegelijkertijd in mezelf continu te verlangen naar hulp, aandacht en medelijden van anderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat als ik om hulp vraag, dat ik dan afgewezen zal worden, waardoor ik nooit om hulp vraag en wacht tot alles in duigen valt en instort, waarin ik dan reken op de medelijden van mensen, dat ze dan naar mij zullen komen om mij te helpen zonder dat ik erom heb moeten vragen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk niet om hulp te vragen als een zelf-sabotage

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van afwijzing, en daarom nooit mensen aan te spreken, en erop te rekenen/wachten dat zij naar mij zullen komen om mij aan te spreken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alles in duigen te laten vallen, en dan zelf compleet in te storten, maar NOOIT om hulp te vragen van anderen - enkel naast mijn puinhoop te blijven zitten, met een lang gezicht, wachtend tot er iemand uit medelijden naar mij komt, omdat ik angst heb om afgewezen te worden als ik om hulp zou vragen, hetgeen een ervaring/punt van EGO is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen contact te willen opzoeken met mensen als een punt van ego als angst van afwijzing, waarin ik een beeld van mezelf in mijn geest probeer te beschermen waarin ik mezelf zie als superieur en aldus angst heb om geconfronteerd te worden met afwijzing/faling in mijn poging om contact te leggen met een ander - en daarom alleen te blijven wentelen in mijn eigen verdriet/problemen/zorgen, hopend op medelijden van een ander, in de plaats van dus gewoon om hulp te vragen wanneer ik het moeilijk heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alleen te willen blijven met mezelf in mezelf omdat ik mij dan speciaal kan voelen - en geen hulp te vragen van anderen wanneer ik het moeilijk heb, omdat de kans dan bestaat dat ik geen erkenning zal krijgen voor mijn 'speciaalheid', dat ik afgewezen zal worden  en dat ik dus niet meer kan participeren in het ego als het gevoel van superioriteit over anderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij superieur te voelen tegenover anderen en mezelf daarin op te sluiten in mezelf in mijn eigen gedachten waarin ik altijd het gevoel heb dat ik gelijk heb, dat ik juist ben, dat ik alles weet - en aldus nooit om hulp of ondersteuning zal vragen van anderen, omdat ik niet geconfronteerd wil worden met afwijzing en dus een 'val' van het ego of het feit dat ik niet 'gelijk' heb of 'juist' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als superioriteit tegenover andere mensen, door de mensen die ik zie met mijn ogen te beoordelen in mezelf, en die beoordelingen verborgen te houden van hen - waarin ik mezelf compleet heb afgesloten en opgesloten in mezelf in 'mijn wereldje' van 'mijn gedachten', en aldus een angst van mensen heb gemanifesteerd, waarin ik mij superieur en tegelijkertijd inferieur voel in mezelf - in de plaats van gewoon mezelf te zijn, in eenheid en gelijkheid met mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in een innerlijke competitie met andere mensen, die ik verborgen houdt in mezelf, waarin ik mij superieur en altijd 'de winnaar' kan voelen - maar waardoor ik mij constant angstig voel tegenover mensen, omdat ik angst heb dat ik van mijn troon zal vallen en dat mensen zullen zien wie ik werkelijk ben vanbinnen en dat mijn ego dus zal vallen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd altijd moeite te doen om 'beter' te zijn dan anderen, om te winnen, om de anderen te verslagen, in en als de competitie in mijn geest, in de plaats van gewoon mezelf te zijn, en mezelf te aanvaarden als wie ik ben, en daarin anderen ook te aanvaarden als wie zij zijn, in het besef dat het leven geen competitie is, het leven is het leven, waarin elk levend wezen hier bestaat één en gelijk met elk ander levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij angstig te voelen in het bijzijn van mensen door de innerlijke realiteit van beoordeling, vergelijking en competitie proberen te verbergen - in de plaats van mij te ontspannen en gewoon mezelf te zijn, gewoon hier, als een levend wezen, puur simplistisch, één en gelijk met elk levend wezen dat hier bestaat, wat ik ook doe of 'kan' of 'heb', het is allemaal hier

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik niet alleen besta op deze planeet, hier, en dat ik het niet 'alleen aankan', het leven bestaat in relaties met/tussen levende wezens en dus in en als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik de consumptie maatschappij en kapitalisme heb toegestaan te bestaan als het geld-systeem dat de wereld bestuurd, en dat mensen in hokjes zet, om voor zichzelf te zorgen, waarin mensen ondersteund worden in hun 'individualisme' als de isolatie van zichzelf van andere mensen en de afwijzing van andere mensen, omdat elk mens bestaat in en als de idee 'ik kan het wel alleen' en 'ik heb geen hulp nodig' en 'ik doe het wel op mijn manier' - en niemand beseft dat we een zooitje aan het maken zijn van de wereld, door niet te willen samenwerken en door niet te beseffen dat samenwerken en geven om elkaar zoals we nu enkel geven om familie noodzakelijk is om van deze wereld een aangename plek te maken voor elk wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat alleen bestaan enkel kan in een kapitalistische, consumptie-samenleving, waarin ik genoeg geld heb, mijn eigen job, mijn eigen spullen, om op een eiland te bestaan, om mezelf volledig af te sluiten en te isoleren van mijn buren en 'de rest van de samenleving' - maar niet in landen waar er geen jobs en geen geld is, daar hebben de mensen elkaar nodig en moeten ze wel in een gemeenschap leven of ze overleven niet - want de wereld is in wezen een gemeenschap, van biljoenen wezens die hier samen bestaan en allemaal moeten kunnen leven/overleven en dus elkaar nodig hebben voor zuurstof, water, voeding, behuizing, ondersteuning, opvoeding, etc --- in deze wereld heeft enkel de elite in deze wereld de luxe om 'op een eiland te bestaan', in hun privé-woonst, kasteel, villa, op een groot domein, met een hek errond om alle andere mensen buiten te houden -- alsof zij dat 'recht' hebben, alsof zij niet ook hier bestaan in deze wereld, samen met de rest van ons, alsof hun schijt ook niet naar de aarde terugkeert en hun voedsel van de aarde komt, alsof hun kleding niet gemaakt is door kinderhanden in Azie en Afrika, alsof hun electronica niet gemaakt wordt door uitgebuitte mensen in Chinese fabrieken, alsof hun 'dierbare' geld niet van andere mensen komt en naar andere mensen toegaat  --- bestaan op een eiland in deze wereld is ONMOGELIJK, en is enkel een valse ervaring in de geest, de geest die geen rekening houdt met de relaties die deze fysieke realiteit in elk moment creëren en staande houden, de relaties van de cellen van het lichaam, van de microben, de insecten, de grotere en kleinere dieren, de planten, de lucht, water, aarde - we staan continu in relatie met ALLES dat hier bestaat, in en als één grote constante wisselwerking ... en de mens is het enige wezen dat zich daar niet van gewaar is, de enige anomalie in het bestaan, dat ene tegendraadse onwetende, stompzinnige wezen dat alles kapot aan het maken is door zijn onwetendheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet in elk moment uit te drukken in en als eenheid en gelijkheid als HIER, en dus niet vanuit gedachten, gevoelens en emoties als competitie, vergelijking en beoordeling --- door te beseffen dat ik niet 'alleen' besta, ik ben HIER samen met biljoenen levende wezens in elk moment

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik het niet alleen aankan, dat ik ondersteuning nodig heb in mijn bestaan, ondersteuning van de aarde, de lucht, water, de insecten, planten, microben, moleculen en mensen - anders kan ik niet bestaan en dus de gedachte/idee dat ik 'het wel alleen aankan' complete flauwekul is, ik kan niet staan als ik mezelf niet toesta gedragen te worden door al wat hier bestaat, door al waar ik op kan vertrouwen als de fysieke realiteit - zodat ik mijn plaats als een deel van het geheel ook kan erkennen en dienen




ik stel mij tot doel te stoppen met het bestaan in de zelf-oneerlijkheid van het ego, als het constante doen alsof ik 'alles aankan' en 'alleen kan staan' en mij sterker voordoen dan ik ben --- en gewoon te beseffen dat ik in wezen niets kan of weet of zie, dat ik een hulpeloos schepsel ben hier op deze aarde en dat ik nooit zal kunnen staan als ik niet eerlijk ben over wie ik werkelijk ben, als ik niet toegeef aan mezelf dat ik nooit werkelijk gestaan heb, dat ik nooit werkelijk sterk geweest ben

ik stel mij tot doel ondersteuning en assistentie en hulp te aanvaarden van andere mensen, zodat ik uiteindelijk zal kunnen staan in deze wereld als een krachtig, zelf-verantwoordelijk en zelf-vertrouwend wezen - door te beseffen dat dat op dit moment nog absoluut niet het geval is en door eerlijk te zijn met mezelf  - en dus niet energetische spelletjes te spelen waarin ik mij voordoe als 'sterk' en 'superieur', maar mij eigenlijk zwak voel en op zoek ben naar medelijden, hetgeen gewoonweg leugenachtig is

ik stel mij tot doel de realiteit te leren kennen in een heid en gelijkheid met mezelf in en als het besef dat ik in relatie besta met al wat hier bestaat, en dat angst een leugenachtige expressie/ervaring is waarin ik enkel vasthoud aan een ego als een gevoel van superioriteit in en als 'mind-games', waarin ik mezelf opzettelijk afscheid van wat hier bestaat -- ik stel mij tot doel  mezelf te leren kennen en ontwikkelen, in relatie met andere wezens/mensen, tot een deel van het geheel van deze aarde/wereld

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het systeem van kapitalisme en consumptie de mens blind maakt door verlangens en gevoelens van superioriteit en macht van wie hij werkelijk is als een deel van het geheel - en dat de mens, of hij het nu beseft of niet, ALTIJD een deel is van het geheel en dus ALTIJD een impact zal hebben op het geheel in al zijn daden -- en dat zij die in deze wereld zichzelf proberen af te sluiten van de rest van de wereld, ook een directe verantwoordelijkheid hebben voor deze wereld, die één en gelijk is met de verantwoordelijkheid van elk levend wezen/organisme/cel in en als deze wereld, omdat wij alleen HIER zijn, en daar is geen ontsnappen aan  -- aldus staat de bankier direct in relatie met degene die omkomt van de honger, de beroemde multi-millionair staat in directe relatie met iemand die op straat beland is en zijn geld  en levensmiddelen verloren heeft -- elk van ons is direct verantwoordelijk voor elk levend wezen dat hier bestaat op deze aarde op elke manier

ik stel mij tot doel het kapitalistisch systeem en de consumptie maatschappij te stoppen, en de kloof tussen arm en rijk weg te vagen - door de illusie te doorprikken dat mensen die meer geld en middelen hebben in deze wereld beter zijn en waardevoller zijn dan mensen die geen geld hebben --- omdat de realiteit is dat de rijke direct verantwoordelijk is voor het bestaan van armoede, door zijn participatie in het systeem van ongelijkheid, en door zichzelf niet te onderwijzen in hoe de realiteit werkelijk functionneert maar dus opzettelijk in onwetendheid en blindheid te vertoeven

ik stel mij tot doel aan te tonen dat elk mens volledig verantwoordelijk is voor elk levend wezen, elke manifestatie in deze wereld, en dat geen enkel mens het recht heeft om het geluk na te jagen zolang er nog wezens zijn die lijden in deze wereld, zolang er nog hongersnood is, zolang er nog dieren gemarteld worden in fabrieken, zolang kinderen nog misbruikt worden, zolang er nog geen oplossingen zijn voor al de problemen die mensen dagelijks onder ogen komen in deze wereld