Dag 92: Ik heb altijd gelijk!

Dit maakt deel uit van het Zelf-Gerechtvaardigdheids Karakter


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik altijd gelijk heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met woede wanneer iemand mij geen gelijk geeft omdat ik mij dan aangevallen voel in mijn 'identiteit' als mijn idee van 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om altijd gelijk te krijgen te hebben opgebouwd en gecultiveerd in mezelf in relatie met mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om mijn wereld onder controle te hebben in en als 'mijn' gedachten en aldus het verlangen om altijd gelijk te krijgen en 'juist' te zijn, te hebben gekopieerd van mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om steeds alles te WETEN, zodat ik het gevoel kan hebben in mezelf dat ik 'alles onder controle heb' te hebben gekopieerd van mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de energetische polariteit van mij langs de ene kant superieur te voelen in en als het geloof/gevoel dat ik 'alles onder controle heb' omdat ik denk/geloof dat ik alles 'weet' in en als gedachten en langs de andere kant de angst om 'de controle te verliezen' en dus 'het niet te weten', als de angst om mijn gedachten als mijn schijnbare 'alwetendheid' los te laten of te verliezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten te gebruiken om te WETEN wie ik ben in en als de realiteit, om aldus 'mijn identiteit' te vormen in en als gedachten, waarin ik mij superieur voel, in en als 'intelligentie' als mijn schijnbare 'alwetendheid', en waarin ik het gevoel heb dat ik 'alles onder controle' heb - maar tegelijkertijd besta in absolute angst om die zogezegde 'controle' te verliezen en aldus mijn geest/gedachten te verliezen waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als 'mijn identiteit' waarin ik ALTIJD gelijk heb en 'juist' ben in en als 'mijn gedachten'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als gedachten als het gevoel/geloof dat ik altijd 'gelijk heb' en 'juist ben' in mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het karakter van 'de denker' en mezelf te definieren als 'iemand die veel nadenkt', waarin ik mij superieur voel in en als gedachten als 'mijn intelligentie' waarin ik het gevoel heb dat ik 'alles weet' omdat ik zoveel nadenk over de wereld/realiteit, andere mensen, mezelf, het leven, etc... - en waarin ik het gevoel heb dat ik 'boven' alles sta als 'de observeerder' en 'controle' heb over al wat ik zie -- zonder ooit te hebben beseft dat die 'controle' alleen maar in mijn geest bestaat in en als gedachten en dat ik niet WERKELIJK controle heb over de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het karakter van 'de denker' en 'de intellectueel'  te hebben gekopieerd van mijn moeder, waarin ik werkelijk geloof dat ik 'alles weet' en aldus 'alwetend ben' en superieur ben  in 'mijn kennis/informatie over de wereld/het leven' dan alle andere mensen en dat ik ALTIJD gelijk heb en ALTIJD juist ben in al wat ik doe en zeg -- en waarin ik een gevoel van controle heb in mezelf over 'de realiteit' via en in en als 'mijn kennis/informatie' en 'mijn inzicht' die ik zie als 'superieur' aan de kennis en informatie en het inzicht van andere mensen, waarin ik geloof dat de manier waarop ik mijn leven leid hier op aarde, de 'juiste' manier is, waarin ik mij gerechtvaardigd voel om commentaar en kritiek te leveren op wat andere mensen doen of zeggen, hetgeen ik dus zie als 'inferieur' wanneer en als het niet overeenkomt met de manier waarop ik mijn leven leidt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat mijn besef en begrip van wat 'juist' en 'fout' en 'goed' en 'slecht' en 'superieur' en 'inferieur' is in deze wereld in termen van 'levensstijl', zich limiteert tot de kennis en informatie en 'inzicht'/'wijsheid' die ik heb meegekregen van mijn moeder en de generaties van vrouwen die haar zijn voorgegaan als een 'persoonlijke visie' op het leven waarin ik nooit de moeite heb gedaan om nederig te zijn en mezelf te verplaatsen in de schoenen van een ander en aldus nooit heb beseft dat elk mens compleet, helemaal en absoluut een kopie/resultaat is van de voorgaande generaties van zijn/haar familie en dat aldus elke familie en elk individu van zichzelf gelooft dat hoe hij/zij de wereld ziet en ervaart 'superieur' is aan hoe alle andere mensen de wereld zien en ervaren - hetgeen ook verklaart hoe en waarom alle mensen in de wereld hun 'eigen' mening/opvatting/opinie hebben en daaraan vasthouden als 'het heilige gospel' en niemand ooit ziet/beseft dat er aldus geen 'gelijk' of 'juist' is/bestaat, maar dat elk mens verloren is in een persoonlijke innerlijk wereldje van kennis en informatie als het product van familie en van een geld systeem dat mensen in kleine groepjes dwingt/dringt om te overleven in en als 'overleving van de sterksten, en aldus elke familie zichzelf 'de stersten' waant

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat in het geloof/gevoel dat ik 'gelijk heb' en 'juist ben' in en als 'mijn begrip/inzicht' van/in de realiteit, hoe intelligent en inzichtvol dan ook, wat het beste is voor al het leven op aarde ALTIJD gemist/genegeerd wordt en dat daarom alle kennis en informatie in en als mijn gedachten waardeloos en onbruikbaar is omdat die kennis en informatie duidelijk alleen maar in functie van het voeden en ondersteunen van mijn ego/identiteit/karakter bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het ego van de geest in en als gedachten als het karakter van 'de denker' en 'de intellectueel' waarin ik heel veel waarde hecht aan 'mijn gedachten' en 'mijn inzicht en wijsheid' en 'wat ik weet/zie/begrijp' en mezelf superieur voel tegenover andere mensen door te geloven dat ik 'meer inzicht heb' en 'meer weet' dan 'de anderen' - in de plaats van te beseffen dat dit ego als het gevoel van 'intellectuele superioriteit' als 'alwetendheid'  niet is wie ik werkelijk ben maar een systeem is van kennis en informatie dat ik gekopieerd heb van mijn moeder als het vrouwelijk ego, hetgeen niet het beste is voor al het leven op aarde, maar enkel bestaat in functie van de zoektocht en het verlangen naar persoonlijke glorie, aandacht, aanzien, status, macht en respect en aldus in wezen waardeloos en onbruikbaar is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat ik enkel 'intellectueel superieur' ben in en als de geest in mezelf, waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen, maar niet in en als de realiteit waarin geen enkel wezen superieur of inferieur, beter of minder is dan een ander, maar elk wezen gewoonweg IS

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de polariteit van 'intellectuele superioriteit' en 'intellectuele inferioriteit' enkel bestaat in en als de geest als de energetische entiteit die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding met mezelf, en die volledig gebaseerd is op de interactie met mijn directe omgeving tijdens mijn kindertijd en dus niets te maken heeft met de echte fysieke realiteit waarin superieur en inferieur niet bestaat, maar alles gewoon HIER is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik 'weet' hoe het leven in elkaar zit, wat het leven is, wat echt is, aan de hand van de kennis en informatie in mijn gedachten als de kennis van 'juist' en 'fout' en 'goed' en 'slecht' - in de plaats van te beseffen dat ik die kennis letterlijk ALLEMAAL heb gekopieerd van mijn moeder en mijn omgeving, als woordjes die in mij geprogrammeerd geweest zijn, en dat ik mij niet eens gewaar ben van waar de woordjes waarmee ik spreek en denk vandaan komen, wie ik ben, waar ik vandaan kom of hoe deze hele realiteit gemanifesteerd heeft/is, en dat 'weten' enkel bestaat in en als het gelimiteerde bestaan van de geest als kennis en informatie, hetgeen een programma is dat in mij geprogrammeerd geweest is, waarin ik in en als mijn zogezegde 'intellectuele superioriteit' niets meer of minder ben dan een kopie van zij die mij geprogrammeerd hebben doorheen mijn leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te willen beseffen en inzien dat letterlijk ALLES van wat ik 'weet' in en als gedachten als woorden in mijn hoofd, als hoe ik de realiteit zie en begrijp, een programma is en dat ik nooit werkelijk ook maar iets heb gezien of begrepen van 'de realiteit', en dat al wat ik ooit heb ervaren, gezien en begrepen een programma van woorden als kennis en informatie was dat ik blindelings heb uitgeleefd door mezelf ermee/erin te definieren - hetgeen bewezen is door het simpele feit dat ik niet eens weet waar mijn gedachten vandaan komen, laat staan dat ik zie/weet/besef waar ik zelf vandaan kom; hetgeen duidelijk aanwijst dat ik een gecreëerd/geprogrammeerd systeem ben, als een computer die plots 'aan ging'/'opstartte' en programma's is beginnen uitvoeren zonder enig benul te hebben van hoe hij zelf als computer in elkaar zit of waar de programma's in zichzelf vandaan komen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachten in mijn hoofd te vertrouwen, waarin ik het gevoel heb dat ik 'alles weet' en superieur ben aan de realiteit en dat ik controle heb over de realiteit in en als 'mijn kennis en informatie' als 'mijn wijsheid' - en nooit te hebben beseft dat al mijn gedachten, alle kennis en informatie in mezelf, een gekopieerd systeem van woorden is waar ik mezelf mee heb geidentificeerd waarin ik in wezen geen enkel vorm van gewaarzijn heb door die kennis en informatie blindelings uit te leven als 'wie ik ben' en aldus te bestaan als niets meer of minder dan een systeem/programma als het product van mijn opvoeding

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik speciaal ben in en als mijn gedachten, en te geloven dat ik 'vrije keuze' heb in en als mijn gedachten, omdat ik 'kan nadenken' over dingen en aldus in en als gedachten bepaalde keuzes kan overwegen, afmeten en maken -- in de plaats van te beseffen dat ALLES aan mijn gedachten, alles aan de 'keuzes' in mijn gedachten, alles aan hoe ik de wereld en dus 'mijn keuzes' zie en interpreteer, voorgeprogrammeerd is door mijn 'programmeurs' als mijn ouders/familie/schoolsysteem en dat ik dus op geen enkele manier 'speciaal' ben, en dat 'vrije keuze' niet echt bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het karakter van de denker en de intellectueel waarin ik mezelf gedefinieerd heb, en waarin ik mij superieur voel tegenover andere mensen - compleet gebaseerd is op de ervaring/reactie van inferioriteit tegenover dit karakter in mijn moeder, waarin ik mij 'intellectueel inferieur' voelde en geloofde dat mijn moeder superieur was aan mij met haar kennis en informatie over de realiteit, en dat zij 'altijd gelijk' had en 'altijd juist' was in al wat zij deed of zei, waardoor ik dan zelf dat karakter van de 'intellectueel superieure' ben gaan creëren in mezelf, om aldus het gevoel van inferioriteit dat ik ervoer in relatie met mijn moeder, te onderdrukken -- hetgeen bewijst dat dit karakter niet is wie ik werkelijk ben en dus maar een reactie is op mijn omgeving als een energetische entiteit die ik heb opgebouwd in mezelf in relatie met andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gezond verstand te onderdrukken in mezelf en in te ruilen voor 'intelligentie', vanuit het verlangen om het gevoel te hebben en te geloven dat ik 'vanalles weet' en superieur ben tegenover andere mensen omwille van 'wat ik allemaal weet', in reactie op mijn moeder waarin ik mij inferieur voelde tegenover haar en 'wat zij allemaal weet', waarin zij zich superieur plaatste tegenover mij door mij op te voeden vanuit de veronderstelling dat ik 'dom' ben omdat ik 'nog niets weet' over de wereld/realiteit en aldus 'minder' ben dan haar omdat zij zichzelf heeft laten programmeren door haar omgeving in en als het geloof dat het leven kennis en informatie is en dat een mens enkel waardevol is als die mens 'vanalles weet' in en als kennis en informatie over/van de realiteit, als een programma van schijnbare superioriteit als 'de menselijke geest' die in wezen compleet gebaseerd is op de ervaring van inferioriteit die de mens meedraagt uit zijn kindertijd waarin hem wijsgemaakt is dat hij 'niets waard is' omdat hij 'niets weet' --- als het bewijs dat al die kennis en informatie, in en als de menselijke geest, in wezen niets waard is en compleet onbruikbaar is voor het leven op aarde, omdat al die kennis en informatie, hoe inzichtvol/intelligent/complex dan ook, enkel bestaat met als enige doel om het ego in de mens te voeden/ondersteunen als het gevoel van superioriteit



ik stel mij tot doel te beseffen en aan te tonen dat 'gelijk hebben' deel uitmaakt van een energetische polariteit, in tegenstelling tot 'ongelijk hebben', dat enkel bestaat in en als de energetische entiteit van het ego dat continu wil 'winnen' van een ander en dus 'gelijk hebben', waarin de ander dan 'ongelijk heeft' in en als de energetische polariteit van superieur versus inferieur - en dus absoluut geen enkele relevantie heeft tot de realiteit omdat mensen zich, in hun verlangen om 'gelijk te krijgen', niet bezighouden met stilstaan bij wat het beste is voor allen

ik stel mij tot doel het ego als het geloof dat ik gelijk heb en 'juist' ben, als de ervaring van superioriteit en het verlangen naar de ervaring van superioriteit in en als 'intellectuele superioriteit' om te ruilen met gezond verstand als het loslaten van alle kennis en informatie in en als het besef dat al wat ik 'weet' of ooit 'geweten heb', een leugen was, in de zin van dat het een gekopieerd programma is/was dat ik blindelings had aangenomen als 'waarheid' en aldus niet te vertrouwen is en dat gezond verstand het enige is dat werkelijk rekening houdt met de echte, simplistische, eenvoudige realiteit als het fysieke

ik stel mij tot doel om gezond verstand in mezelf te ontwikkelen als de vaardigheid om mij niet zo snel te laten meeslepen door 'intelligentie' waarin mensen de realiteit altijd moeilijker en complexer doen lijken dan wat het is, in functie van het ondersteunen en voeden van hun ego als het gevoel van superioriteit en het gevoel/geloof dat ze 'speciaal' zijn, in en als hun 'speciale inzicht' - en dus te beseffen dat gezond verstand in wezen heel simpel en eenvoudig is omdat de realiteit in wezen zo simpel en eenvoudig is dat de geest het niet eens kan zien omdat de geest een doolhof is

ik stel mij tot doel om, wanneer en als ik merk dat ik in het karakter van de denker en de intellectueel zit, waarin ik mij superieur voel omwille van 'wat ik weet', te stoppen en te ademen, en los te laten van al wat ik denk te weten, in en als het besef dat al wat in mijn hoofd/geest bestaat al woorden, in mij geprogrammeerd geweest is en dus niet te vertrouwen is en dat het enige dat ik echt kan vertrouwen, ademhaling is, als wie ik werkelijk ben

ik stel mij tot doel te stoppen met vechten voor mijn limitaties in en als het verlangen om erkenning en respect te krijgen voor 'wat ik weet' en 'mijn inzicht', omdat ik besef dat het verlangen naar superioriteit altijd een indicatie is van inferioriteit in mezelf -- en aldus mezelf te aanvaarden en te erkennen in en als de simpliciteit van mezelf als het leven zelf als de fysieke aanwezigheid in en als het besef dat mijn ouders mij enkel hebben wijsgemaakt dat de fysieke realiteit 'te min'/minder/inferieur is aan de geest, omdat zij zich zelf hadden laten programmeren door hun ouders in en als het geloof/gevoel dat zij als het fysieke lichaam als simpliciteit en eenvoud 'inferieur' zijn

ik stel mij tot doel de geest volledig te stoppen in mezelf omdat ik besef dat het een programma is, een systeem en op geen enkele manier 'superieur' aan mezelf in en als de fysieke realiteit - en dat het gevoel van superioriteit een leugen is van de geest die steeds het tegenovergestelde beeld zal geven van de realiteit zodat ik nooit zou beseffen wie ik werkelijk ben als HIER als het leven zelf

ik stel mij tot doel mezelf in en als het systeem/programma dat ik mezelf heb toegestaan te worden als de menselijke geest, volledig te leren kennen en te ontdekken, uit te pluizen en uiteen te halen door een proces van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie te doorlopen - in en als nederigheid, als het besef dat ik absoluut niets weet over wie ik ben, en dat al wat ik ooit dacht te weten over mezelf en de realiteit, een leugen geweest is, als een voorgekauwd 'verhaal', om terug te keren naar de bron van mezelf als wie ik werkelijk ben , en aldus te staan/bestaan in en als absoluut zelf-gewaarzijn als een zelf-besturend, zelf-bepalend wezen, en mezelf aldus te leren kennen als de creator van al wat bestaat

ik stel mij tot doel aan te tonen dat al de kennis en informatie die ouders hun kinderen meegeven vanuit hun gevoel/geloof van 'intellectuele superioriteit' niet te betrouwen is omdat het een systeem is dat ze blindelings hebben overgenomen van hun ouders in hun zoektocht/verlangen naar de ervaring van superioriteit in zichzelf, waardoor ze nooit hebben stilgestaan bij wie ze zijn of wat er bestaat in zichzelf, omdat ze alleen maar willen geloven dat ze 'gelijk hebben' en 'juist zijn' wat ze ook zeggen of doen - waarin ouders hun kinderen gebruiken, net als zij zelf gebruikt geweest zijn door hun ouders, om hun schijnbare superioriteit te bevestigen door het kind te bestempelen en behandelen als 'dom', zonder ooit te beseffen dat ze hun eigen domheid geprojecteerd zien in het kind, als de domheid van het blindelings aanvaarden van een systeem/programma van kennis en informatie als 'de realiteit' en geen vragen te stellen en aldus zichzelf enorm limiteren in het werkelijk leren over hoe de realiteit echt in elkaar zit en functionneert

ik stel mij tot doel aan te tonen dat er tot op heden nog geen enkele ouder geweest is in deze wereld die enig benul had van waar hij/zij mee bezig is/was in het opvoeden van hun kind, omdat elke ouder in deze wereld vastzit in het ego van de geest, als het gevoel van superioriteit waarin die ouder blindelings vertrouwt op het programma van kennis en informatie in en als de geest zonder ooit stil te staan bij hoe de realiteit werkelijk functionneert en of dat wel overeenkomt met wat ze hun kinderen aanleren -- hetgeen overduidelijk bewezen is in het feit dat geen enkel mens ooit in deze wereld is opgestaan om het geld-systeem te veranderen tot een systeem waar elk wezen op aarde baat zou bij hebben, terwijl dat in feite niet zo moeilijk zou zijn, het zou zelfs veel minder moeilijk zijn dan al de intellectuele spelletjes die mensen spelen in het in stand houden van het huidige geld-systeem waarin we werkelijk allen ten dode opgeschreven zijn

ik stel mij tot doel te wandelen en staan/bestaan in en als deze wereld in en als nederigheid in en als het besef dat 'weten' de illusie is van de geest die zich boven de realiteit tracht te plaatsen - en dat het leven geen 'weten' is als gedachten/nadenken, het leven is LEVEN, het leven IS, als wie ik BEN, in en als elk moment van ademhaling, dat is hoe simpel en eenvoudig het leven is -- en dat is het enige dat nodig is om te 'weten', als in 'zien/begrijpen/vatten/realiseren', wat er gedaan moet worden om het LEVEN op aarde te ondersteunen op de best mogelijke manier