Dag 97: Angst om te Falen

Ik vergeef mezelf dat ik angst om te falen heb toegestaan en geaccepteerd  te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als angst om te falen - als een ervaring die ik gedurende mijn leven op aarde in mezelf heb meegedragen in en als het geloof dat ik 'een mislukkeling' ben en in wezen gedoemd om te falen, gebaseerd op herinneringen uit mijn kindertijd in relatie met leerkrachten en ouders die mij beoordeelden op mijn expressie en aldus alle kinderen classifieerden als oftewel geslaagd oftewel gefaald

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd continu rond te lopen in en als de angst om te falen, gespannen, zelf-onzeker en angstvallig, angst om risico's te nemen, angst om met mensen te praten, angst om beslissingen te maken -- omdat ik het geloof dat ik 'een mislukkeling' heb toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik veronderstel dat ik zowieso zal falen en dus beter niet eens zou proberen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op de beoordelingen van mijn omgeving, ouders en leerkrachten, waarin ze mij lieten weten dat ik 'gefaald' heb, en dat ik aldus iets 'stom' gedaan heb, en dus 'stom'/'dom' BEN - met de ervaring van teleurstelling, zelf-medelijden, droefheid, machteloosheid, hulpeloosheid in mezelf door mezelf te identificeren met de expressie van mijn omgeving tegenover mij, waarin zij op mij neerkijken, mij beschuldigen en zich uitdrukken in en als een negatieve ervaring van woede in zichzelf, waarop ik heb gereageerd met angst, in en als de energetische polariteit van woede als superioriteit en angst als inferioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als die emotionele ervaring van machteloosheid, schuldgevoel, schaamte, hulpeloosheid en droefheid die in dat moment opkwam in mezelf als reactie op de energetische ervaring in mijn omgeving/ouders/leerkrachten van teleurstelling en/of frustratie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik enkel 'gefaald' heb in de ogen van leerkrachten en ouders, als mensen die vanalles van mij verwachtten, aan de hand van hun persoonlijke waarden en normen die zij hebben toegestaan te bestaan in zichzelf, als wat ze van hun ouders geleerd/gekopieerd hebben en die nooit hebben beseft of gezien dat ik een levend wezen ben met mijn eigen expressie, mijn eigen voorkeuren van manieren waarop/waarin ik mezelf wil onwikkelen en dingen waar ik beter in ben dan in andere dingen -- omdat dit is hoe mensen in deze wereld opgevoed worden, waarin de ouders hun wil opleggen aan het kind om het kind tot een kopie van zichzelf te kneden, en op geen enkele manier stilstaan bij het feit dat dit kind een eigen gewaarzijn heeft, dat dit kind een eigen expressie heeft, een eigen wezenlijkheid en dus niet zomaar een kloon/kopie/slaaf is --- waarin er in wezen geen 'mislukking'/'faling' bestaat, omdat elk kind een eigen tempo heeft om dingen te leren, maar feit is dat ELK KIND in staat is om te leren en zich te ontwikkelen, het enige dat nodig is is de onvoorwaardelijke steun en het geduld en het respect van de omgeving, hetgeen in het huidige schoolsysteem, waarin elk kind gedwongen wordt om te voldoen aan één enkele maatstaf te passen, ontbreekt, waardoor uiteraard de kinderen die meer 'aanleg' hebben om zich te ontwikkelen in die specifieke gebieden, ook meer success zullen hebben op school en bijgevolg in hun latere leven omdat zij op school alle ondersteuning, bevestiging en beloning gekregen hebben om in zichzelf het zelf-beeld van 'een successvolle persoonlijkheid' te creëren, terwijl andere kinderen vanaf het begin al de stempel van 'mislukkeling' op zich geplakt krijgen omdat ze zich toevallig in die specifieke gebieden minder snel ontwikkelen, en aldus zullen leven in en als het zelf-beeld/de persoonlijkheid van 'mislukking'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaring van verdriet en zelf-medelijden en depressie in mezelf, als een ervaring uit mijn kindertijd waarin ik mij onderdrukt voelde in mijn expressie, omdat mijn omgeving mij in een bepaalde vorm probeerde te gieten en geen rekening hield met mijn expressie als de gebieden waarin ik mij wilde ontwikkelen -- waardoor ik 'faalde' in wat mijn omgeving van mij verwachtte, omdat ik er geen zin in had, er het punt niet van inzag en niet begreep waarom ik gedwongen werd om dingen te doen die ik niet graag deed, waardoor ik beoordeeld werd als een 'mislukkeling' en aldus mezelf ben gaan definieren als 'een mislukkeling' ---- zonder ooit te beseffen dat deze beoordelinge en ervaring nooit iets te maken heeft gehad met wie ik ben, maar met wat mijn omgeving van mij heeft proberen te maken, waarin zij geen rekening hielden met de realiteit van wie ik ben omdat ze alleen oog hadden voor hun persoonlijke verwachtingen en verlangens die zij dan wilden opleggen aan mij als 'hun kind' om van mij een kopie te maken van zichzelf, net als wat hun ouders met hen gedaan hebben - om op die manier de 'zonden van de vaders' door te geven en aldus de ontwikkeling en uitdrukking van het leven op aarde tegen te houden en te onderdrukken en van elk mens een systeem te maken, dat dan mooi in het systeem in en als de samenleving past, waarin elk mens gebruikt wordt als een batterij om geld te genereren voor de wereld-economie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'falen' enkel bestaat omdat ik mezelf heb toegestaan te verlangen om 'goed genoeg te zijn' en 'op te leven naar' de standaard en de verwachtingen die mijn ouders voor mij plaatsen, waarin zij verwachtten dat ik net als hen werd, en dus hun voorkeuren, interesses en manieren van expressie kopieerde, zodat zij zichzelf konden zien in mij als 'hun product', en zichzelf 'God' konden voelen als 'de creator' -- en dat 'falen' dus in wezen betekent dat ik iemand/iets probeer te zijn dat ik niet ben, dat ik als het ware 'beter' of 'anders' probeer te zijn dan mezelf, hetgeen onmogelijk is --- en dat 'falen' dus een resultaat is van het huidige schoolsysteem dat van alle kinderen verwacht dat ze zichzelf veranderen en aanpassen aan de 'normen', waarden en standaarden van 'wie de mens moet zijn' als wat gezien wordt als 'superieur' in de samenleving, waarin er dus 'winnaars' en 'verliezers' zijn, terwijl het in wezen maar een systeem is en elk mens dus hetzelfde is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen als 'een mislukkeling' en wanneer ik geconfronteerd wordt met een moment waarin andere mensen mij beoordelen als 'een mislukkeling' of zich uitdrukken vanuit frustratie en/of teleurstelling tegenover mij omdat ik iets niet juist/perfect gedaan heb volgens wat zij hadden verwacht van mij - en in en als backchat te denken dat ik 'niets waard ben', dat het 'altijd hetzelfde is met mij', dat ik 'niet in staat ben om het te doen' als een neerwaartse spiraal van zelf-afbreuk  en daarop te reageren met de ervaring van droefheid, hulpeloosheid, machteloosheid, angst en woede  - in de plaats van te beseffen dat ik deze ervaring en zelf-beoordeling ervaar in mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren doorheen mijn kindertijd door ouders en leerkrachten in en als het mezelf definieren in en als de verwachtingen van andere mensen, waarin ik mezelf probeer te veranderen en aan te passen om 'goed genoeg' te zijn voor hen, om te voldoen aan wat zij willen en verwachten en dus mezelf compleet te onderdrukken --- waarin ik eigenlijk constant en continu in een ervaring van droefheid, depressie en zelf-medelijden besta in mezelf, als het gevoel/geloof dat ik 'nu eenmaal een mislukkeling ben' en dat ik 'nooit zal kunnen zijn/doen wat andere mensen van mij willen/verwachten', en dat ik dus 'nooit goed genoeg zal zijn' - in de plaats van gewoon mezelf te zijn en simpelweg rekening te houden met de fysieke praktische realiteit in het besef dat ik onmogelijk 'meer' of 'anders' kan zijn dan wie ik ben - dus het enige dat gezond verstand zou zijn, is om mezelf zo goed mogelijk te leren kennen en mezelf zo goed mogelijk te ontwikkelen in de plaats van mezelf te beoordelen, omdat ik nu eenmaal niet ben zoals 'andere mensen', ik ben mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mensen die van mij verwachten dat ik zoals hen ben/wordt en mij gaan beoordelen als 'een mislukkeling' wanneer ik in hun ogen iets 'fout' doe aan de hand van hun persoonlijke waarden, normen en standaarden, misbruikers zijn van het leven, omdat zij geen rekening houden met mij als een levend wezen en aldus hun wil aan mij proberen op te leggen om zich persoonlijk machtig te voelen -- hetgeen onaanvaardbaar is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen rekening te houden met de realiteit als het feit dat de mensheid een systeem is, en elk mens een kopie/kloon van de voorgaande generatie, en aldus opgevoed is in misbruik, om een misbruiker te worden - door mijn omgeving/ouders/leerkrachten te beschuldigen van 'het misbruik dat ze mij hebben aangedaan' en dat ze 'geen rekening hebben gehouden met wie ik ben', en aldus zelf een kopie te zijn geworden van mijn omgeving/ouders/leerkrachten in de plaats van één en gelijk te staan met het systeem in deze wereld door één en gelijk te staan met het systeem in mezelf en aldus te staan/bestaan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de fysieke ervaring van misselijkheid als weerstand wanneer de gedachten/backchat opkomt in mezelf dat ik 'het niet kan' wanneer ik voor een taak sta - en dus automatisch te stoppen om te vluchten van die onaangename fysieke ervaring, door mezelf te identificeren met de gedachten/backchat en emotionele ervaring van angst om te falen, waarin ik hoofdpijn heb en mij fysiek lastig, vermoeid en oncomfortabel voel - waarop ik dan reageer met woede en frustratie op mezelf en dus zo snel mogelijk weg wil van die ervaring, waardoor ik het gewoon opgeef --- in de plaats van de innerlijke ervaring te stoppen in het besef dat het niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op mezelf wanneer 'iets mij niet lukt', als een reactie op de angst om te falen die ik ervaar in mezelf, van waaruit ik mezelf de hele tijd push om 'goed genoeg' te zijn voor andere mensen, en op te leven naar de standaarden van andere mensen en mij zorgen maak en denk aan 'wat andere mensen zouden denken over mijn expressie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, in de plaats van kwaad te worden op mezelf en op te geven aan mezelf, de gedachten en ervaringen op te geven van 'beter' willen zijn en 'goed genoeg' te willen zijn, en gewoon te bestaan, hier, als mezelf, zonder 'iets te MOETEN doen', zonder 'juist' of 'fout', zonder te moeten presteren of dingen bereiken of behalen -- en te beseffen dat ik alleen besta, in en als mezelf als het leven, en dus verantwoordelijk ben voor mezelf en niemand anders en dat er dus niemand is die iets van mezelf verwacht behalve ikzelf in en als de geest


wanneer en als ik de angst om te falen zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat de angst om te falen indiceert dat ik mezelf toesta een bewustzijnssysteem programma te zijn, als het resultaat van de opvoeding/programmatie van familie en besta in en als het weggeven van mijn macht en verantwoordelijkheid aan mijn omgeving om 'goed genoeg' te zijn voor andere mensen en te zijn zoals hen en als wat zij van mij willen/verwachten en dat dit niet is wie ik werkelijk ben

wanneer en als ik het verlangen om te denken aan wat andere mensen van mij willen/verwachten vanuit het verlangen om daaraan te voldoen, in en als het geloof dat ik moet zijn zoals andere mensen, omdat dat is hoe ik mezelf heb laten programmeren door familie en leerkrachten tijdens mijn kindertijd, zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem, en ik besef dat dit verlangen om 'goed genoeg' te zijn voor andere mensen en om te voldoen aan hun verwachtingen een geprogrammeerd verlangen is dat gebaseerd is op de herinnering in mezelf van de negatieve ervaring van angst, woede, hulpeloosheid, machteloosheid en droefheid als reactie op mijn omgeving die mij beoordeelden als 'gefaald' of 'mislukt'/'mislukkeling' omdat ik in hun ogen iets 'fout' had gedaan en omdat ik mezelf heb toegestaan angst te hebben van deze herinnering/ervaring en aldus die ervaring van 'gefaald zijn' probeer te vermijden door 'mij gewoon aan te passen en mezelf te onderdrukken' --- in de plaats van te beseffen dat die herinnering niet echt is in de eerste plaats omdat ik nooit de realiteit van de situatie heb ingezien als het feit dat mijn omgeving zich gewoon uitdrukte vanuit wie zij zichzelf hadden toegestaan te worden, als het resultaat van hun opvoeding waarin hun ouders hetzelfde hadden gedaan met hen en dat hun uitdrukking tegenover mij dus nooit met mij persoonlijk te maken had

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het huidige onderwijssysteem gebaseerd is op het onderdrukken van de natuurlijke expressie van kinderen en hen te dwingen om 'anders' te zijn dan wie ze werkelijk zijn, door middel van een medogenloos punten systeem en leerkrachten die het geduld of de interesse niet hebben om de kinderen werkelijk te ondersteunen in hun ware ontwikkeling -- en dat dat de reden is van alle problemen in deze wereld omdat kinderen een vat vol onderdrukte emotionele reacties worden die door de omgeving nooit gezien worden, en later hun woede en teleurstelling met de wereld/het leven gaan uiten in en als verschillende vormen van misbruik

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het ons grote zorgen zou moeten baren om te beseffen hoe weinig volwassenen als de leerkrachten/hoeders/opvoeders van de kinderen in de wereld eigenlijk weten en zich eigenlijk gewaar zijn over/van hoe de geest werkt, hoe de wereld functionneert en hoe een kind werkelijk ontwikkelt als een individueel levend wezen - omdat leerkrachten zich enkel aan het curriculum houden, aan wat hen voorgeschreven wordt en dus, net als elk ander mens, gewoon hun job uitvoeren in het goede/blinde geloof/vertrouwen dat 'andere mensen'/'de overheid' wel zullen/zal weten waar ze mee bezig zijn - en dat het dus geen wonder is dat de menselijke samenleving zo vol drama zit, en mensen in wezen geen idee hebben waar ze mee bezig zijn - hetgeen uiteraard dramatische gevolgen heeft op hoe de wereld onderhouden wordt en hetgeen de balans in de wereld ook compleet verstoord heeft, omdat de mens zelf geen gebalanceert wezen geworden is, maar het resultaat is van een dysfunctionele opvoeding

wanneer en als ik de gedachte/backchat dat ik 'een mislukkeling ben' als het label/de definitie die ik van mijn omgeving uit mijn kindertijd heb gekopieerd  zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem en ik sta mezelf niet toe te reageren op die gedachte/backchat/definitie -- omdat ik besef dat de beoordeling van 'mislukkeling' afkomstig is van het systeem in de wereld dat elk mens in een bepaald formaat probeert te dwingen om de perfecte slaven te maken voor het geld-systeem, als wat absoluut niet het beste is voor het leven op aarde - en aldus stel ik mij tot doel om, in de plaats van mezelf te beoordelen aan de hand van voorbepaalde normen, waarden en standaarden die ik blindweg gekopieerd heb van mijn omgeving, mezelf te leren kennen en het proces te doorlopen om mezelf zo goed als ik kan te ontwikkelen op alle vlakken, in en als het besef dat ik in staat ben om te leren, te groeien en te ontwikkelen maar NIET in staat ben om 'anders' of 'meer' te zijn dan wie ik ben in elk moment van ademhaling, en dat het net het verlangen om wel 'anders' en 'meer' te zijn, om een beloning te krijgen van het systeem, dat 'faling' en 'mislukking' creëert

wanneer en als ik de emotionele ervaring van hulpeloosheid, machteloosheid, droefheid, schuldgevoel en schaamte zie opkomen in mezelf als reactie op de backchat dat ik 'gefaald heb', 'een mislukking ben', in en als wat 'andere mensen' van mij zouden denken/zeggen, gebaseerd op herinneringen - dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik hierin herinneringen aan het oprakelen en herleven ben, waarin ik mezelf gevangen zet, en mezelf tegenhoud van ooit werkelijk te ontwikkelen als een levend wezen, door mezelf altijd in de diepe put van zelf-medelijden, depressie en zelf-beschuldiging te sleuren als een op zich compleet nutteloze ervaring die in wezen een programma is als een energetische reactie op de energetische reactie van mijn omgeving op mij, hetgeen niet is wie ik werkelijk ben

en dus ik stel mij tot doel mezelf niet tegen te houden in mijn ontwikkeling in elk moment door emotionele reacties zoals zelf-medelijden, verdriet en zelf-beschuldiging/zelf-beoordeling, omdat ik besef dat dit aangeleerde ervaringen zijn, die in relatie bestaan met mijn omgeving, in en als herinneringen van mijn kindertijd  - en dat dit niet is wie ik werkelijk ben

ik stel mij tot doel te leren om te ontspannen en niet zo hard te zijn voor mezelf - maar om een zachte expressie te ontwikkelen in en als mezelf, als zelf aanvaarding -- en dus te stoppen met mezelf te onderdrukken, door te beseffen dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mezelf HIER en dat ik de bepalende factor ben van de ervaring van mezelf

wanneer en als ik de woede voel opkomen in mezelf tegenover mezelf, te stoppen en te ademen - en te beseffen dat deze woede indiceert dat ik in het programma zit van angst om te falen en dus het verlangen om 'goed genoeg' te zijn voor andere mensen, en dus te leven voor andere mensen, vanuit gedachten in de plaats van mezelf als zelf expressie