Dag 91: Ongewenste Intimiteiten Karakter

ik heb gemerkt dat er, wanneer ik mensen ontmoet, wie het ook weze, altijd een zekere spanning in de lucht hangt, een energetische afscheiding tussen mezelf en hen - en naarmate ik de mensen die ik ontmoet meer/beter ken, wordt de spanning positiever van aard/ervaring (=opwinding).  Wanneer ik mensen ontmoet die ik niet goed ken maar waarvan ik wel weet/denk dat zij positief staan tegenover mij, is de spanning nog positief maar al meer naar het negatieve (=angst) toe en wanneer het mensen zijn die ik helemaal niet ken en waarvan ik niet zeker kan zijn of ze mij wel 'leuk'/'goed' zullen vinden en mij zullen aanvaarden, zoals bijvoorbeeld toekomstige werkgevers, buren, verenigingen, clubs, vrienden van vrienden, etc, dan voel ik mij bijna compleet angstig en ronduit onaangenaam in mezelf.

Deze spanning/afscheiding is in wezen de angst van afwijzing en dus de angst om intiem te zijn met mensen, de angst om dicht bij mensen te komen en mensen dicht bij mij te laten komen -- waar allerlei 'regeltjes', 'codes' bij komen kijken, als gedachten over wat 'juist' en 'goed' is in een 'sociale situatie' in termen van wat er van mij verwacht zou worden van de andere mensen in die situatie, om er zeker van te zijn dat ik niet één of andere (onzichtbare) grens overschrijdt en aldus afgewezen wordt in de geest van de mensen om mij heen.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om ongewenst intiem te zijn met andere mensen en dus angst te hebben van mijn eigen expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen in mijn omgang met andere mensen door angst te hebben om een grens van andere mensen te overschrijden waarin zij zich ongemakkelijk zouden voelen door mijn gedrag, omdat ik 'te intiem' of 'te dichtbij' ben/kom - en daarom constant en continu na te denken in en als een 'laag' in mijn bewuste geest, waarin ik de hele tijd mijn gedrag beoordeel, alsof ik van op een afstand naar mezelf kijk als 'hoe/wat andere mensen van mij zouden denken', en mij aldus constant en continu te voelen alsof ik in een gevangenis zit, opgesloten in mezelf, me niet kunnen bewegen zonder automatisch die beweging te beoordelen en het gevoel te hebben dat ik bekeken wordt door 'andere mensen' --- als een 'staat van zijn', een 'ervaring' in en als mezelf die ik gecreëerd/gecultiveerd heb in relatie met mijn familie, waarin ik vaak beoordeeld werd op mijn gedrag en ik aldus het gevoel kreeg dat ik 'mezelf niet mag/kan zijn' en dat wat andere mensen over mij denken belangrijker is dan wie ik ben in en als mezelf als 'mijn leven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van intimiteit als het dichtbij mensen komen, mensen aanspreken, aanraken, etcetera, als de angst van afwijzing - in de plaats van te beseffen dat 'dichtbij komen' en 'intiem zijn' en 'afgewezen worden' twee uiterste zijn van een energetische polariteit die zich baseert in verlangen en angst, en beide kanten niet zijn wie ik werkelijk ben als het leven zelf als eenheid en gelijkheid als zelf-intimiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om intiem te zijn met andere mensen, en niet te beseffen dat dat verlangen mij laat zien dat ik eigenlijk op zoek ben naar intimiteit met mezelf, in en als mezelf, maar dat ik die intimiteit van mezelf heb afgescheiden en geprojecteerd op 'andere mensen' in en als 'relaties' en aldus verlang naar 'relaties', zoals vriendschap, liefdesrelatie, familie, niet beseffend dat ik eigenlijk verlang naar een relatie met mezelf als wat ik mezelf altijd ontkend heb door mezelf te onderdrukken in en als de reactie van angst op mijn familie/omgeving toen ik een kind was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de enige relatie die er werkelijk toe doet, een relatie is met mezelf en dat de enige intimiteit en liefde die ooit werkelijk echt kan zijn, zelf-liefde en intimiteit met mezelf is omdat ik het startpunt ben van mezelf, van het leven op aarde, van hoe ik mezelf als 'de realiteit' ervaar in mezelf - en dat als ik die relatie verwaarloos, ik in wezen het leven zelf verwaarloos omdat het leven in en als mezelf bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het leven in en als mezelf bestaat, dat het universum, het alles, het bestaan, in en als mezelf bestaat en dat daarom de relatie met mezelf en intimiteit met mezelf, zelf-respect en zelf-aanvaarding het enige is dat werkelijk belangrijk is en dat ik werkelijk nodig heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik dingen gedaan heb in mijn leven die het onmogelijk maken voor mij om mezelf werkelijk te kunnen omarmen, lief te hebben, of te aanvaarden en dat geloof te gebruiken als een reden/excuus om proberen weg te vluchten van mezelf in en als relaties met andere mensen als energetische ervaringen, in de plaats van te beseffen dat er in wezen geen 'andere mensen' bestaan, omdat ik letterlijk enkel 'wegvlucht' in mijn eigen geest van gedachten, gevoelens en emoties die ik projecteer op wat ik zie met mijn ogen, hetgeen allemaal letterlijk mezelf is en dat zelf-intimiteit, zelf-aanvaarding, zelf-respect en zelf-liefde in wezen simpelweg zelf-eerlijkheid is als het eerlijk zijn met mezelf over de leugen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bewustzijnssysteem als het verlangen om weg te vluchten van mezelf en het niet beseffen dat ik het bestaan ben, en dat er nu eenmaal niets buiten mezelf bestaat om in/naar 'weg te vluchten'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de spanning en angst die ik ervaar tegenover andere mensen, niets met 'andere mensen' te maken heeft, maar dat dat de afscheiding is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik mezelf heb opgesplitst in verschillende delen die ik dan projecteer op andere mensen, waardoor ik dus angst/spanning ervaar tegenover andere mensen - in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en te beseffen en aanvaarden dat 'andere mensen' en al wat hier bestaat mezelf is en dat de ervaring van angst/spanning dus niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd intimiteit te definieren in en als een relatie met een 'partner', met 'een ander persoon', in en als afscheiding met mezelf - in de plaats van te beseffen dat die 'intimiteit' maar een gedachte en een gevoel is waarin ik mezelf enkel nog verder afscheid en wegduw van mezelf in en als mezelf - door niet te beseffen dat ware intimiteit het stoppen van angst en spanning in mezelf is en aldus mezelf omarmen in het omarmen van een ander en aldus intiem te zijn met mezelf in het intiem zijn met een ander, in en als het besef dat een ander mezelf is en dat het enkel de angst/spanning die ik had toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf heb afgescheiden van dit besef

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik mezelf aanraak in het aanraken van een ander en dat de angst die ik ervaar in mezelf om 'over de grens te gaan' en dus 'iets fout te doen in het aanraken van die persoon' als de angst om afgewezen te worden in de relatie met een ander, in wezen gewoon zelf-oneerlijkheid is omdat de angst een verlangen indiceert, waarin ik mezelf heb afgescheiden van een ander als mezelf en aldus een ander als mezelf misbruik/gebruik -- in de plaats van te staan/bestaan en mezelf te bewegen in en als eenheid en gelijkheid met alle levende wezens op aarde en aldus elke beweging uit te drukken vanuit wat het beste is voor een ander als mezelf, in en als het besef dat al wat HIER bestaat, mezelf is en ik enkel mezelf misbruik/afwijs in het omgaan met een ander wezen vanuit en in en als afscheiding als verlangens en angsten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de sleutel tot het bestaan in en als zelf-intimiteit ligt, in en als zelf-omarming - waarin ik de zoektocht en het verlangen naar 'een ander' opgeef en waarin ik aldus de ander aanvaard, accepteer en respecteer in zijn bestaan, één en gelijk met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de opwinding-spanning-angst die ik ervaar in mezelf wanneer ik mensen zie en bij mensen ben, waarin ik mezelf ervaar als afgescheiden van 'andere mensen' -- in de plaats van te beseffen dat deze ervaring van opwinding-spanning-angst gebaseerd is op de leugen/illusie van het zoeken naar respect, aanvaarding, liefde en intimiteit in en als relaties met andere mensen als in wezen ik die naar mezelf op zoek ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de hoog-energetische staat die ik in mezelf ervaar tegenover de mensen om mij heen, in wezen ik is die wanhopig op zoek ben naar mezelf in en als mezelf - waarin ik mezelf heb verloren in de geest als de beelden die ik zie met mijn ogen, in en als gedachten, gevoelens en emoties en nooit heb beseft dat dat de illusie is die ik gecreëerd heb in afscheiding met mezelf in en als opwinding-spanning-angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de opwinding-spanning-angst die opkomt in mezelf wanneer ik mensen zie, door mezelf te laten bewegen/sturen door die ervaring van opwinding-spanning-angst als de ervaring van afscheiding van mezelf met 'andere mensen' als mezelf, waarin ik op zoek ben naar mezelf als respect, liefde, aanvaarding en intimiteit - in de plaats van te staan in en als mezelf in eenheid en gelijkheid met die energetische ervaring die opkomt in mezelf, in en als het besef dat die energie als de ervaring van afscheiding in en als gedachten, gevoelens en emoties, niet echt is, het is maar een energetische ervaring die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding van mezelf waarin/waarmee/waardoor ik mezelf heb afgescheiden van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een identiteit te creëren in en als mezelf als het geloof/gevoel dat die energetische ervaring van afscheiding als opwinding-spanning-angst is 'wie ik ben' - in de plaats van te beseffen dat die 'identiteit' een leugen/illusie is waarin ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf als creator van die identiteit, als het startpunt van de energetische ervaringen in mezelf



ik stel mij tot doel alle en elke energetische opwinding-spanning en angst te stoppen in mezelf en om mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben als HIER als allen als één als gelijk in en als mezelf - door zelf-intimiteit, zelf-aanvaarding en zelf-respect te ontwikkelen in en als mezelf

ik stel mij tot doel aan te tonen dat het NOOIT  te laat is om op te staan in en als mezelf, om zelf-eerlijk te zijn in het realiseren en aanvaarden dat er nooit iets of iemand anders geweest is dan ikzelf, en dat enkel ik in staat ben om mezelf respect, intimiteit, liefde en aanvaarding te geven

ik stel mij tot doel wanneer en als ik bij andere mensen ben, mijn expressie/ervaring van mezelf in en als mezelf als 'mijn identiteit' te onwikkelen tot wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid, waarin ik een ander aanraak en aanspreek in en als het besef dat ik mezelf aanraak en aanspreek, omdat ik besef dat ik enkel op die manier werkelijk een wereld kan bewerkstelligen die het beste is voor al het leven op aarde - pas wanneer en als ik al het leven zie en erken als één en gelijk met mezelf, ALS mezelf en niet afgescheiden van mezelf als beelden

ik stel mij tot doel wanneer en als de angst- spanning-opwinding opkomt in mezelf wanneer ik mensen zie, te stoppen in mezelf en te ademen en te beseffen dat deze energetische ervaring in mezelf mezelf is, vanuit mezelf komt en dat alle gedachten, gevoelens en emoties die in en als deze energetische ervaring geactiveerd worden, mezelf zijn, dus ik STOP, ik besef 'ik ben HIER', ik adem, en ik participeer met de mensen die ik zie vanuit mezelf, in en als zelf-respect, zelf-aanvaarding, en zelf-intimiteit en dus niet vanuit en in en als de leugen/illusie van het verlangen naar relaties als het verlangen van liefde, intimiteit, aanvaarding en respect van andere mensen en de angst van afwijzing omdat ik besef dat dit misbruik is van het leven

wanneer en als ik de ervaring van angst-spanning-opwinding tegenover een ander zie/voel opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem en ik ben eerlijk met mezelf door te beseffen dat deze energetische ervaring niet is wie ik werkelijk ben omdat ik besef dat ik HIER ben, als het bestaan en dat ik zelf verantwoordelijk ben voor de creatie van de afscheiding die ik ervaar in mezelf in en als energie