Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat?

Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat? 

Het Zelf-Veranderingsproces en het Stoppen van een Eetverslaving

 Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.yNszsX7e.dpuf

Ik merk dat ik vanuit gewoonte mezelf overeet en dat ik mezelf zoals gewoonlijk heel makkelijk laat verleiden om eerder zoete dingen op te zoeken dan te eten of zelfs maar te onderzoeken wat het beste zou zijn voor mijn lichaam. En dat simpelweg omdat er binnenin mezelf nog geen stabiel 'platform' of 'script' bestaat om in die momenten het anders te kunnen aanpakken. Het enige script en platform dat aanwezig is in mezelf, is het patroon dat ik doorheen mijn leven geintegreerd heb in mezelf op mentaal, emotioneel en fysiek vlak en dat is hetgene waar ik niet eens over moet nadenken, het komt volledig automatisch. Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

In de voorgaande blog ben ik dus het punt beginnen bekijken en onderzoeken van hoe ik mezelf in en als mijn verslavend gedrag van mij overeten en de verslavende relatie die ik gevormd heb met eten en specifiek voedsel kan veranderen door middel van het vormgeven van een 'script'. Dit 'script' is dus in wezen een 'programma' dat ik voor mezelf 'schrijf' en formuleer dat ter vervanging dient te bestaan van het 'programma' dat ik zonder gewaarzijn ontwikkeld heb doorheen mijn leven, als zijnde het programma van de verslavende relatie die ik met voedsel gevormd heb.

Ik bedoel, het proces dat ik bewandel waarin ik onderzoek hoe ik die specifieke zelf-verminderende en schadelijke relatie met voedsel gevormd heb in mezelf en waarin ik zelf-vergeving en zelf-correctie toepas in schrijven, is het proces van het bekijken van en loslaten van het verleden, dus eigenlijk het proces van het handelen en omgaan met de consequenties van de foutieve programmatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf. Maar dat is niet genoeg om werkelijk te veranderen.

Het daadwerkelijke veranderingsproces is wat ik in feite over het algemeen in mijn proces van zelf-verandering verwaarloosd had omdat dat net het punt is waarin ik mezelf moet bewijzen aan mezelf. Ik bedoel, zolang ik mezelf blijf bezighouden met mijn verleden in mijn schrijven en mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - blijf ik in zekere zin in feite vasthouden aan het verleden omdat ik er niet absoluut voor zorg dat ik niet enkel loslaat van het verleden maar dat ik tegelijkertijd ook verander.

Want, als ik niet verander en mezelf transformeer tot een andere uitdrukking en expressie voor mezelf, dan laat ik als het ware een lege ruimte achter in mezelf - en die lege ruimte zal dan opgevuld worden met wat de geest voorhanden heeft - namelijk voorgeprogrammeerde gewoonten, zoals de verslavende relatie die ik doorheen mijn leven met voedsel heb opgebouwd in mezelf. En dus, hoeveel ik mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie ook heb bewandeld en toegepast - het zal in wezen allemaal voor niets zijn en niet effectief zijn in mijn proces van zelf-verandering, zolang ik die stap niet zet van het daadwerkelijk Veranderen van mezelf door een nieuw programma/script voor mezelf vorm te geven. Enkel dan zal ik weten dat ik absoluut veranderd ben en dat het verleden de kans niet meer heeft om zichzelf te herhalen, omdat ik sterk en krachtig sta in mezelf in en als een levend besef van wie ik ben als wat ik voor mezelf in gewaarzijn 'gescript', geschreven en geprogrammeerd heb.

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 560: Dagdromen over de Toekomst is je Leven Inruilen voor een Illusie

 

Dag 560: Dagdromen over de Toekomst is je Leven Inruilen voor een Illusie

Het Transformeren van de Zelf-Sabotage van Toekomst Verbeelding

In de voorgaande blogs heb ik mij bezig gehouden met het kijken naar en onderzoeken van een specifiek patroon waarin ik mezelf heb zien stappen in mijn dagelijkse leven, als een patroon van angst om te falen wanneer ik oog in oog sta met een beslissing in relatie tot wat ik met mijn toekomst ga doen.

Ik was aanvankelijk vertrokken met het onderzoeken van hoe onzekerheid in mezelf bestaat omdat ik, als ik naar mijn leven kijk en mijn algemene ervaring in relatie tot mezelf, mijn leven en mijn realiteit, tot de vaststelling was gekomen dat er op bepaald vlak in mezelf altijd een ervaring van onzekerheid aanwezig is geweest  in relatie tot de wereld en realiteit waar ik mij in bevond. Een onzekerheid die een interne ervaring was die ik steeds verborgen heb trachten te houden omdat ik geloofde dat ik mij niet onzeker hoor te voelen en dat ik 'minder' ben dan andere mensen als ik mij onzeker voel -- mede dankzij een schoolsysteem die onzekerheid bestrafte en beschuldigde en mij dus heeft aangeleerd dat ik angst dien te hebben van de onzekerheid die ik voel in mezelf en dat ik met andere woorden angst moet hebben van mezelf - hoe vreemd dat op zich ook mag zijn.

Ik onderzocht dan hoe die  onzekerheid zich praktisch gezien afspeelt in mijn dagelijkse leven, waarin ik drie situaties/scenario's nam als voorbeelden uit mijn leven waarin ik die onzekerheid zich op een specifieke manier zie afspelen. Het eerste scenario dat ik had gedefinieerd was een patroon dat zich afspeelt in mijn geest en waar ik mij van gewaar geworden ben -- een patroon waarin ik namelijk, wanneer ik denk aan mijn toekomst in relatie tot mijn job en geld en praktische zaken met betrekking tot overleving in deze wereld, in een reactie van angst ga in mezelf en allerlei 'doemscenario's' afspeel in mjin geest waarin ik met andere woorden het ergste verwacht of althans het ergste uitspeel in mijn geest als een mogelijk scenario dat zich zou kunnen afspelen in mijn toekomst, uit angst dat het ergste zich zal afspelen.

Dus, hoe onzekerheid zich in dat geval afspeelt is dat ik mij in feite onzeker voel over mijn eigen vaardigheden en capaciteiten in relatie tot overleving en in relatie tot alles wat te maken heeft met wat ik geleerd heb van mijn ouders over 'overleving' en over wat ik moet doen en hoe ik moet leven teneinde te 'over-leven' in deze wereld. En de consequenties van die onzekerheid in mezelf in relatie tot 'overleving' en mijn eigen vaardigheden en capaciteiten, is dat Ik doorheen mijn leven in mijn geest ben gaan participeren in een fantasie-wereld in en als mijn bewuste geest waarin ik mij opzettelijk dingen ben gaan inbeelden om te kunnen wegvluchten van de ervaring van onzekerheid in mezelf.

En de dingen die ik mij inbeeldde waren haast altijd in de context van het tonen van mijn vaardigheden en capaciteiten aan andere mensen en er dan erkenning en aanzien en respect voor krijgen - hetgeen dus duidelijk toont hoe ik mij in mezelf eigenlijk minderwaardig voel in relatie tot mijn vaardigheden en capaciteiten en daardoor verlang naar erkenning van andere mensen zodat ik mij beter kan voelen over mezelf .

Dus, ik bedoel, dit is een eigenaardig fenomeen - de reactie van het creëren van verbeelding in mijn geest waarin ik doe alsof ik vanalles doe en ben en bereik enzovoort, gewoon omdat ik mij vanbinnen slecht voel over een specifiek aspect van mezelf en omdat ik mij beter wil voelen. Omdat, ik had evengoed, in de plaats van die negatieve ervaring binnenin mezelf trachten te ontvluchten, naar binnen kunnen kijken en kunnen vaststellen dat er een angst en onzekerheid bestaat in mezelf in  om dan te onderzoeken waarom en hoe die angst in mezelf bestaat in de eerste plaats en in de tweede plaats de angst in mezelf los te laten en te beseffen dat er in relatie tot mijn eigenlijke realiteit geen enkele reden is om die angst en onzekerheid te ervaren in mezelf en dat die ervaringen dus eigenlijk emoties zijn die ik gekopieerd had van de mensen om mij heen zoals mijn ouders en familie --- omdat, er was nooit iets in mijn leven gebeurt dat een reden had kunnen zijn voor overlevingsangsten in mezelf - die overlevingsangsten heb ik dus gekopieerd en overgenomen van mijn familie.

Wat ik hierin dus heb beseft is dat, omdat de ervaring van angst en onzekerheid in relatie tot mijn capaciteiten en vaardigheden om te overleven een gekopieerd en overgenomen ervaring was in mijn geest, de verbeelding die ik creëerde in mijn geest als reactie op die angst en onzekerheid dus niet echt 'mezelf' was -- in de zin van dat het een reactie was op een illusie die ik had toegestaan te bestaan in mijn geest, de illusie zijnde de ervaring van angst en onzekerheid in relatie tot mijn vaardigheden en capaciteiten die niet gebaseerd was op de eigenlijke  realiteit --- en dat ik dus in wezen mezelf als hoe ik bestond in mijn geest doorheen mijn leven, heb gebaseerd op een illusie omdat niets van die ervaringen en verbeelding en gedachten in relatie tot hoe ik mijn vaardigheden en capaciteiten in mijn geest had gedefinieerd in en als negatieve ervaringen en positieve ervaringen, namelijk angst en onzekerheid en opwinding, ooit echt was. Ik had echter wel consequenties gecreëerd in mijn echte leven in de fysieke realiteit door dit hele construct in mijn geest te aanvaarden als 'echt' en als 'mezelf' - omdat ik mezelf in feite heb afgeleid van mijn echte leven in de fysieke werkelijkheid door mij bezig te houden met denkbeelden in mijn geest verbonden met positieve energie. En dus heb ik als het ware mijn leven weggegeven voor niets.

Dag 446: Het Veranderen van interne Competitie en Zelf-Beoordeling

Dit is een Verderzetting van "Dag 445: Kan ik Vergelijking en Competitie in Mezelf Veranderen door Mezelf te Vergeven?" waarin ik de weg heb voorbereid voor mezelf om de tweede fase van mijn proces van het Veranderen van een intern gedachten-patroon van Vergelijking en Competitie en een emotionele reactie en ervaring van Opgeven te bewandelen.

In de Eerste Fase, die ik ben Begonnen in Dag 436, heb ik voor mezelf onderzocht hoe de emotionele reactie en ervaring in mijn/de Geest bestaat en functioneert en wat er met andere woorden daadwerkelijk gebeurt tijdens het moment dat die specifieke ervaring/reactie opkomt in mezelf - met name onderzocht ik vragen zoals 'wat is het activeringspunt?', 'welke zijn de gedachten die opkomen?', 'wat is de backchat die zich afspeelt in mijn geheime gedachten?', 'welke zijn de emotionele ervaringen?' en 'wat is de fysieke houding en gedrag waarin ik mezelf uitdruk en ervaar ten gevolge van de emotionele toestand die ik in mijn geest toesta te bestaan?' -- teneinde een zo welgevormd en specifiek mogelijk inzicht te krijgen in wie ik ben in relatie tot de situatie waarin/waarop ik reageer met allerhande emoties en gedachten die uiteindelijk leiden tot een moment waarin ik in een mentale, emotionele en fysieke staat van 'Opgeven' ga, zodat ik in staat ben om in het moment zelf wanneer het nog eens opkomt, ik een specifiek 'plan' en 'structuur' heb om mijn zelf-vergeving op te baseren.

Een paar dagen geleden bevond ik mij bijvoorbeeld opnieuw in de Squash Academie, in  een situatie waarin ik de gedachten, backchat en emotionele ervaringen zag opkomen die ik had geïdentificeerd in mijn blogs - en in dat moment zag en besefte ik van 'ok, als ik dit hier en nu niet stop, zal de hele cyclus die zich al zoveel keer heeft afgespeelt, zich gewoon opnieuw herhalen en zal ik mij uiteindelijk op precies hetzelfde punt bevinden waarin de emotionele ervaringen en reacties in mezelf zich tot een punt drijven waarin ik wil Opgeven' -- en, wanneer deze ervaringen en gedachten opkomen in mijn geest, dan lijkt het 'echt', ook al weet en besef ik in mijn achterhoofd dat ik mij al zoveel keren in precies dezelfde toestand bevonden heb, en ook al heb ik het helemaal 'ontrafeld' in mijn schrijven, ook al weet ik cognitief dat het een patroon is in mijn geest dat zich automatisch afspeelt en dat dus niet 'echt' is -- toch 'lijkt' het zo 'Echt'. In het moment dat de gedachten opkomen en de emotionele reacties daarop, lijkt het alsof dit is 'wie ik ben' in dat moment, en het lijkt alsof die gedachten en emotionele ervaringen 'juist' zijn, omdat het een onmiddellijke reactie is die opkomt in mezelf in en op het moment dat zich afspeelt in mijn wereld en realiteit.

Dus, in dat moment zag en begreep ik dat als ik hier en nu dit patroon/programma van gedachten en emotionele reacties niet aanpak met zelf-vergeving, zal het gewoon blijven opkomen in mezelf en zal ik het niet kunnen veranderen - omdat, het 'cognitief weten' wat het is dat in mijn geest bestaat niet genoeg is om die reacties en ervaringen ook daadwerkelijk te veranderen. De verandering moet gebeuren op fysiek vlak, in het moment zelf -- door bijvoorbeeld zelf-vergeving te spreken.

Dus, wat ik deed in dat moment is dat ik in stilte in mezelf, op mega-fluistertoon (omdat ik in een groep van mensen stond en ze waarschijnlijk zouden denken dat ik gek ben als ik zelf-vergeving luidop zou beginnen spreken), de volgende specifieke zelf-vergeving sprak - hierin gebruik makend van de gedachten en reacties die ik in het moment zelf kon identificeren in mezelf en de specifieke achterliggende gedachtenpatronen die ik heb kunnen identificeren in mijn schrijven:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met de andere mensen om mij heen en mezelf te beoordelen als minderwaardig en inferieur omdat ik zie dat zij beter spelen dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf minderwaardig en inferieur te voelen in mezelf als reactie op de gedachte dat ik minderwaardig en inferieur ben tegenover de andere mensen die ik zie omdat zij betere spelers zijn dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de mensen die ik zie te beoordelen als superieur en beter dan mij en daarin hen te beschuldigen van de emotionele ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit die ik ervaar in mezelf -- in de plaats van in te zien dat hoe ik hen zie en hoe ik op hen reageer in mezelf, mijn creatie is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in mijn geest in en als een gedachten-programma van Competitie, waarin ik mezelf vergelijk met de mensen om mij heen vanuit voorgeprogrammeerde beoordelingen in mijn geest waar ik emotionele en gevoelens ervaringen mee verbonden heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-systeem/-programma van competitie dat ik in mijn geest heb toegestaan te bestaan en waarin ik mezelf heb gedefinieerd, waarin ik mezelf continu vergelijk met al de mensen die ik zie met mijn ogen in mijn omgeving - door emotioneel te reageren op de beoordelingen die ik plaats op al wat ik zie met mijn ogen, en daarin mezelf af te scheiden van die beoordelingen en mezelf op te stellen als een 'slachtoffer' van die beoordelingen en dus een slachtoffer van iets wat ik zelf in mijn geest heb laten bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-construct van competitie en beoordelingen dat in mijn geest bestaat door emotioneel te reageren op de beoordeling en vergelijking in mijn geest waarin ik denk dat 'de anderen beter zijn dan ikzelf' -- door niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen over mezelf en beoordelingen over andere mensen, als en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben in mezelf en als en wanneer ik 'meer' en 'beter' en 'superieur' wil zijn dan wie ik ben in dit moment

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te aanvaarden als de realiteit van wie ik ben in dit moment door mezelf te vergelijken met andere mensen en door beter te willen zijn dan hen en dus beter te willen zijn dan mezelf als wie ik ben en hoe ik besta in dit moment -- en daarin dus mijn specifieke vaardigheden en fysieke beperkingen en limitaties niet te aanvaarden als wat het is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de andere mensen die ik zie om mij heen te beschuldigen van dat zij zich superieur voelen en dat zij mij beoordelen als minder dan hen en hen dus te beschuldigen van de negatieve emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf tegenover hen -- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik mij enkel inferieur en negatief voel omdat ik het gedachtenconstruct van 'competitie' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mij superieur en positief wil voelen tegenover andere mensen, waarin ik andere mensen in mijn geest dus in precies dezelfde inferieure en negatieve positie plaats als waar ik mij nu in ervaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op de mensen om mij heen door hen te beschuldigen van mij te beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking - en hen daarin dus te beschuldigen van de emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf-- in de plaats van in te zien en te beseffen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen en waarde-oordelen over wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' als en wanneer ik niet HIER ben, en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben HIER in dit moment -- waarin ik positief noch negatief, goed noch slecht en juist noch fout ben --- ik ben wie ik ben als hoe ik HIER in dit moment besta, als de fysieke hoedanigheid en realiteit van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat terwijl ik andere mensen ervan beschuldig dat zij mij beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking, vanuit een gedachtenconstruct van Competitie en Vergelijking en dat zij mij daarin dus blijkbaar niet aanvaarden als wie ik ben --- waarin ik mij dan minderwaardig voel --- dat ik daarin eigenlijk zelf bezig ben met hen te beoordelen en dat ik dus andere mensen zelf niet aanvaard als wie zijn, in en als de hoedanigheid van hun fysieke bestaan, omdat ik in mijn geest hen beoordeel als oftewel positief of negatief, superieur of inferieur --- in de plaats van één en gelijk te staan met hen en hen zowel als mezelf te erkennen en aanvaarden als unieke levende wezens, als HIER - evenwaardig en gelijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de beoordelingen die ik in mijn geest heb laten bestaan, waarin ik mezelf noch andere mensen aanvaard als wie ik werkelijk ben en wie zij werkelijk zijn - door dan emotioneel te gaan reageren op die beoordelingen wanneer ik mezelf, in vergelijking met andere mensen, beoordeel als negatief en minderwaardig -- en dan in die emotionele reactie als het ware een statement te maken dat ik het slachtoffer ben van deze beoordelingen --- in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat die beoordelingen in mijn geest bestaan, en gebaseerd zijn op het verlangen om te Winnen en om mij superieur te voelen tegenover andere mensen dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf


Naarmate ik zelf-vergeving bleef toepassen, zag ik hoe de reacties in mezelf minder werden en hoe ik mezelf stabiliseerde en uiteindelijk zo een emotionele episode kon vermijden - waarin ik duidelijk zag dat, als ik geen zelf-vergeving had toegepast in deze situatie, dat ik dan weer zou zijn 'gevallen' in het gedachten- en reactie-patroon dat uiteindelijk zou hebben geleid tot een emotionele staat in mezelf waarin ik 'Opgeef' en mezelf laat vallen in een diepe innerlijke put van zelf-medelijden --- om dan uiteindelijk weer recht te komen en de volgende keer precies hetzelfde mee te maken vanaf het moment dat ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt. Dit keer had ik echter zoiets van 'het is er genoeg mee geweest, dit stopt hier Nu!' en dus dwong ik mezelf om zelf-vergeving te spreken en toe te passen in dat moment --- hetgeen uiterst effectief bleek te zijn.

Dit was dus de tweede fase in dit proces van het praktisch en realistisch veranderen van een emotionele ervaring van Opgeven en een gedachtenpatroon van Competitie - en in de derde fase zal ik wederom mezelf onderzoeken en evalueren, met name in een moment waarin ik mij in een fysieke situatie bevindt dat meestal een activeringspunt is voor de emotionele reactie en het gedachtenpatroon van Competitie en Opgeven --- om te zien voor mezelf waar ik sta in mezelf in relatie tot het Veranderen van dit patroon, en wat er dus nog nodig is en waar ik mezelf nog moet toepassen teneinde van deze Zelf-Verandering een fysieke Realiteit te maken.


Wordt Vervolgd in Dag 447

Dag 361: Hoe Creëert Seksueel Taboe een Energetische Entiteit in Onszelf? - Seksuele Paranoia Series

dit is een verderzetting van "Dag 360: Waarom en Hoe verbergen we Delen van Onszelf in en als een 'Taboe'?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de emotionele ervaring/reactie van schaamte zie opkomen in mezelf, als reactie op woorden/gedachten en beelden die opkomen in verband met 'Seks', dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat de emotionele ervaring/reactie van schaamte, in verbinding met woorden en beelden van 'seksuele aard', een voorgeprogrammeerde reactie is van, in en als de Menselijke Geest, als een reactie/ervaring/mechanisme dat functioneert als een 'bedekkings-' en 'onderdrukkings-programma' van datgene waar de reactie/ervaring mee verbonden is - zoals seks/seksualiteit --- en daarin/daardoor dus een 'taboe' creëert/vormt in en als mezelf, waarin ik mezelf 'onwetend' houdt in verband met dat specifieke deel van/in mezelf, en daardoor een consequentie toesta te bestaan in mezelf, als een 'verborgen realiteit' in mezelf die op zichzelf functionneert en zich vormt en ontwikkelt in en als gedachten, gevoelens en emoties, die uiteindelijk kan en zal uitgroeien tot een energetische 'entiteit' in mezelf die macht en controle heeft over mezelf

wanneer en als ik de energetische entiteit van 'seksualiteit' zie opkomen in mezelf in afscheiding van mezelf, in en als de Geest, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik 'seksualiteit' als een deel van mezelf, in en als mezelf, heb toegestaan een afgescheiden 'entiteit' te worden in en als mezelf waar ik op reageer op een voorgeprogrammeerde manier, in en als gevoelens en emoties - door een 'taboe' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf in verband met 'seks' en 'seksualiteit', door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en eerlijk, direct, rechtuit en intiem te zijn met mezelf over wat bestaat in en als mezelf en alle delen van en in mezelf te aanvaarden en accepteren in eenheid en gelijkheid met mezelf en daarin in te zien dat het 'taboe' dat zogezegd rust op 'seks' en 'seksualiteit' een 'relikwie'/'herinnering' is in en als het collectieve bewustzijn/geheugen/gescheidenis' in en als en van de menselijke geest, dat ik heb gekopieerd en heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf, en dus niet 'echt' is, omdat, in en als de fysieke werkelijkheid, is 'seks' en 'seksualiteit' gewoon wat het is, HIER, als een fysieke expressie/bestaansvorm en dus niet 'slecht' of 'beschamend' of negatief - noch positief --- het is wat het is

hierin besef, zie en realiseer ik mij dat 'taboe' enkel bestaat in en als de menselijke geest als een geloofsysteem/ervaring/idee waarin ik mezelf in en als de menselijke geest heb afgescheiden van mezelf in en als het fysieke lichaam - en dat, het feit dat ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen/leven te plaatsen in en als het geloof in dit 'taboe', een indicator is van de mate waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van gezond verstand in en als de fysieke werkelijkheid/realiteit - aangezien ik nooit in mijn leven/bestaan heb opgemerkt dat mijn persoonlijke innerlijke ervaring/geloof/idee/mening/visie in verband met 'seks' en 'seksualiteit' als hoe het bestaat in mezelf in en als gedachten, gevoelens en emoties, niet de eigenlijke realiteit van 'seks' en 'seksualiteit' is als de fysieke aanwezige realiteit, maar een voorgeprogrammeerde 'gedachtengang' is die ik blindelings gekopieerd heb van voorgaande generaties

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen uit de geest als voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ideologieëen en overtuigingen, naar en in zelf-verantwoordelijkheid -- door mezelf te herprogrammeren in en als gezond verstand en inzicht in hoe de realiteit werkelijk functioneert en in elkaar zit - waarin ik mezelf ondersteun om mijn vertrouwen te herprogrammeren, van een blind vertrouwen op/in de voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ervaringen en ideëen in en als de geest, naar en tot een zelf-gemanifesteerd vertrouwen gefundeerd in en als zelf-toegepast gezond verstand, als het vertrouwen op en in wat ECHT is, als wie ik werkelijk ben als de REALITEIT van mezelf HIER - en dus vertrouwen in en als de simpliciteit en eenvoud van de fysieke realiteit als ademhaling

waarin ik mezelf tot doel stel om op te staan als het levende voorbeeld in en als deze fysieke realiteit, om aan te tonen hoe de aanvaardde 'taboe' rond 'seks' en 'seksualiteit' enkel consequenties creëert in en als onze realiteit/werkelijkheid, omwille van hoe het een 'taboe'/'dekmantel' legt op de problemen die zich vormen ten gevolge van een onderdrukking die plaatsvindt van een deel van onszelf, en ons daarin saboteert in het vermogen om oplossingen te vormen en ontwerpen voor die problemen en dus in het omgaan met onze realiteit en onszelf in en als de realiteit op een manier die het beste is voor onszelf en voor al wat bestaat

Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe? - De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 358: Hoe Speelt de Wet van de Weerstand een Rol in Seksuele Onderdrukking?"

Een aantal interessante vraagstukken die we kunnen behandelen in de volgende blogs is bijvoorbeeld: Hoe is het dat ouders hun kinderen impliciet aanleren dat Seks Taboe is? En, waarom is het dat die Taboe specifiek bestaat in verband met Woorden en Beelden - wat is het aan Woorden en Beelden die Seksueel getint zijn die zo een impact hebben in/op de mens in en als de menselijke Geest dat de mens er een Taboe op gaat leggen --- woorden en beelden die op zich in wezen niets te maken hebben met ECHTE seksualiteit, die gewoon een fysieke ervaring/beweging is die HIER is in en als het Fysieke Lichaam?


Het eigenaardige aan een 'taboe', zoals hoe 'Seks' en 'Seksualiteit' behandeld wordt in en als deze realiteit, als wat en hoe ik mezelf heb toegestaan te worden in en als mezelf, is dat je niet eens je vinger kan leggen op wat/hoe/waarom het 'taboe' precies 'taboe' is... omdat het net 'taboe' is.

In het online Van Dale Woordenboek, wordt het woord 'Taboe' omschreven als:
- verboden erover te spreken of als woord te gebruiken
- iets dat niet gedaan of gezegd mag worden

Als iets dus een 'taboe' zou zijn, dan zou het met andere woorden 'onopgemerkt' aan ons voorbij gaan, we zouden het niet eens merken omdat het nu eenmaal iets is waar we niet over spreken, waardoor het uiteindelijk zelfs lijkt alsof het 'niet bestaat'. De consequenties van zo een 'taboe' is uiteraard dat er delen zijn van onszelf en onze wereld die problematisch functioneren en consequenties creëren, die we niet zullen kunnen oplossen, omdat we nooit praten over het probleem zelf, en zelfs in complete ontkenning zijn tegenover het bestaan van datgene dat aan het startpunt ligt van de problemen/consequenties --- zoals in het geval van seks/seksualiteit daar de consequenties/problemen zijn van seksueel misbruik in porno, seksuele/genitale verminking, seksuele slavernij/handeldrijving, verkrachting, seksuele stoornissen, ziektes, etcetera.

Daarom is het ook zo moeilijk om zelfs aan te kaarten of 'seks'/'seksualiteit' al dan niet een 'taboe' is en hoe dit precies in z'n werk gaat, aangezien de eigenschappen van een 'taboe' nu eenmaal zijn dat het geen deel uitmaakt van de ervaring en het begrip van de Realiteit/werkelijkheid in en van het Individu in en als de Menselijke Geest, omdat er nooit over gesproken wordt en omdat het 'wereld-beeld' van 'de Mens' wordt gevormd door en bestaat uit Woorden in en als Gedachten in de Menselijke Geest.

Als en wanneer er dus nooit echt gesproken wordt over bepaalde dingen die bestaan in de fysieke werkelijkheid, is het moeilijk om vanuit en in de Menselijke Geest te 'bevatten', te 'zien' en te 'begrijpen' dat en hoe die dingen bestaan --- ik bedoel, het kan voor onze neus staan, elke dag, in elk moment, en toch zien we het niet - hoe eigenaardig: enkel en alleen omdat het geen deel uitmaakt van de 'Wereld' die we hebben aanvaard/gevormd in en als onze Woorden --- met name dan de woorden in en als onze Bewuste geest, woorden die we ook uitspreken. Omdat, er zijn woorden genoeg die omschrijven hoe de realiteit in elkaar zit, en wat er bestaat in en als de realiteit, maar die woorden hebben we een negatieve lading gegeven en houden we liever verborgen in en als ons onderbewustzijn, het zijn woorden die we doorgaans niet gebruiken in onze gesproken taal. En aangezien de gesproken taal datgene is waarmee we onszelf 'presenteren'/'representeren' als 'wie we zijn' in en als de wereld/realiteit van 'de menselijke samenleving', is het die gesproken woorden die onze 'identiteit' gaan vormen, als wie we Geloven dat we zijn, als het imago dat we van onszelf presenteren naar andere mensen toe --- terwijl er in en als het onderbewustzijn van onze geest, allerhande andere woorden bestaan die we mooi verborgen/onderdrukt houden - onbewust uiteraard...

'Seks' en 'Seksualiteit', zijn zo'n woorden - 'taboe-woorden', 'gestigmatiseerde' woorden - woorden die niet genoemd mogen worden, en nooit genoemd geweest zijn --- omwille van de extensieve onderdrukking van de seksuele uitdrukking in beeld en klank doorheen de menselijke geschiedenis door allerhande heersende religieuze instanties. Dus, wanneer je 'seks' of 'seksualiteit' uitspreekt, is er een deel van de Geest die zegt van "neeneen, dat mag niet, mag je niet zeggen!", en die dan in een vorm van ontkenning stapt, waardoor het lijkt alsof je de woorden nooit echt hebt uitgesproken en het dus ook niet echt bestaat. Dat is hoe de emotionele reactie/ervaring van Schaamte werkt - de Schaamte die we collectief aanvaard hebben in en als de menselijke geest, verbonden met woorden zoals 'seks' en 'seksualiteit', waarin -- elke keer we zo'n woorden uitspreken, komt er een subtiele reactie van schaamte in onszelf naar boven, waarin we onszelf 'wegsteken'/'verbergen', als in 'door de grond zakken van schaamte', alsof we even ons hoofd in het zand steken, en daarin negeren wat we net gedaan/gezegd hebben. Dat is hoe het werkt, het mechanisme in en als de menselijke geest dat ervoor zorgt dat wij als menswezens in een constante ontkenning en onderdrukking blijven bestaan van wie we werkelijk zijn in en als Seksualiteit als het Fysieke Lichaam - de 'Schitzofrenie' in en als 'Seksualiteit' in en als de Menselijke Geest. En het is waarom deze woorden ook zo weinig daadwerkelijk uitgesproken worden door mensen, omdat we die ervaring van Schaamte niet willen ervaren.

En dat is ook waarin het gesproken/geschreven woord zichzelf onderscheidt van Gedachten - in dat, wanneer je woorden uitspreekt of neerschrijft, dan worden ze 'echt', dan komen ze deel uit te maken van de fysieke werkelijkheid, ze zijn HIER, jij hebt ze gehoord, anderen hebben ze gehoord of gelezen, ze zijn 'zichtbaar'/'hoorbaar' aanwezig in en als deze fysieke werkelijkheid, zichtbaar/hoorbaar/merkbaar voor iedereen en alles dat Hier bestaat. Maar, gedachten, die blijven zowieso verborgen in de Geest - waardoor het ook zo makkelijk is voor ons om bepaalde dingen te denken, maar tegelijkertijd te ontkennen of negeren dat het in onszelf bestaat, omdat, zolang we het niet daadwerkelijk uitspreken, is het schijnbaar 'niet Echt'.

Wordt Vervolgd in Dag 360

Dag 357: Hoe is Seksuele VerBEELDing een Mis-Representatie van Ware Seksualiteit?

Dit is een vervolg op "Dag 356: Is Seksualiteit in de Geest een vorm van Schitzofrenie?" in de Seksuele Paranoia Series.


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik verbeelding/fantasie/gedachten in verband met Seks zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze interne 'wereld' van beelden, plaatjes, energetische bewegingen, gevoelens en ideëen niet werkelijk een expressie is van mezelf in en als 'seksualiteit', omdat ik zie, besef en begrijp dat die 'interne realiteit' die ik mezelf heb toegestaan te bestempelen en definieren als 'mijn seksualiteit' eerder een consequentie is van hoe ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van het lichaam als mezelf en dus van de ware seksuele expressie van, in en als het lichaam als wie ik werkelijk ben --- door mezelf te hebben laten beïnvloeden en programmeren door mijn omgeving als mijn familie, de media, religie en het schoolsysteem in en als het geloof dat 'het lichaam' en 'lichamelijke expressie' en al wat te maken heeft met intiem zijn met, in en als het lichaam, 'slecht' en 'negatief' is - en dat ik daardoor en daarin mezelf heb toegestaan in wezen te negeren en ontkennen dat 'wie ik ben' in en als het lichaam, in elk moment van ademhaling, 'seksualiteit' IS als een levende expressie van de fysieke werkelijkheid als het leven op aarde als wie ik werkelijk ben --- waardoor ik bijgevolg een 'geheime'/'schitzofrene' interne realiteit van gedachten, verbeelding, verlangens, gevoelens en energetische ervaringen heb toegestaan te bestaan in en als de geest in mezelf als een 'representatie'/'reflectie' van wat ik Denk en Geloof dat 'seksualiteit' Betekent, in en als 'de Daad van Seks' - als wat representatief staat voor het deel van mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd af te scheiden van en te onderdrukken in mezelf, en wat ik dus zogezegd 'moet hebben' en 'moet vinden/krijgen'

Waarin ik zie, besef en begrijp dat ik, door die representatie/symbolisatie van 'seksualiteit', in en als 'de daad van Seks', te hebben toegestaan te bestaan in mezelf in en als de geest in afscheiding van mezelf - als beelden, plaatjes, gedachten, symbolen en woorden - als een gevolg/consequentie van de Onderdrukking van wie ik werkelijk ben in en als de Seksualiteit van/als het Fysieke Lichaam die ik heb toegestaan plaats te vinden in mezelf --- dat ik daarin/daardoor een Verlangen heb toegestaan te bestaan in mezelf, verbonden met de beelden, plaatjes, gedachten, symbolen en woorden in verband met 'Seks' in mijn Geest, als de representatie/symbolisatie van en als 'Seksualiteit' - waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als een Vicieuze Cyclus van het afscheiden van 'Seksualiteit' van/in mezelf, door nooit te hebben ingezien dat Seksualiteit IS Wie ik ben in en als het Fysieke Lichaam, Seksualiteit IS HIER als wie ik ben, en dat dus: Hoe meer ik Zoek/Verlang/Hunker naar 'Seks' als de symbolische representatie van 'Seksualiteit' in en als de Geest, hoe verder en hoe meer ik mezelf in wezen afscheidt en wegduw van waar ik eigenlijk naar op zoek ben als Mezelf als Seksualiteit als het Fysieke Lichaam als wie ik werkelijk ben als het Leven

Waarin, ik zie, besef en begrijp dat Seksueel misbruik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als deze fysieke werkelijkheid en dat ik verantwoordelijk ben voor het bestaan van Seksueel misbruik --- als een consequentie van de Obsessie met 'Seks' als de Symbolische representatie van Seksualiteit die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf en dus in allen als mezelf, in elk mens en elk wezen als mezelf --- waarin ik als de mensheid, als een consequentie van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de Menselijke Geest, de Fysieke Werkelijkheid/Realiteit Misbruik/plunder/leegzuig/verniel, op zoek naar een deel van mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te 'Misrepresenteren' als een Symbool in en als de Geest en daarin dus mezelf op een eindeloos Pad heb geplaatst om dat Symbool te hebben/krijgen/verwerven en dus de interne realiteit van/als de Geest te trachten uitvoeren in en als de Fysieke Werkelijkheid, niet beseffend dat/hoe ik de Fysieke Werkelijkheid aan het vormgeven/manifesteren ben in en als Afscheiding, één en gelijk met de Afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf

ik stel mezelf tot doel om mijn Reis naar Leven te bewandelen in en als het Corrigeren en herdefinieren en transformeren van de Symbolische (mis)representatie van Seksualiteit als 'de Daad van Seks' die ik heb toegestaan te bestaan in en als de Geest in mezelf in afscheiding met/van mezelf, tot Seksualiteit als een Levende Expressie/Uitdrukking van wie ik werkelijk ben in en als het Fysieke Lichaam - en om daarin Seksualiteit in één lijn te plaatsen met wat het Beste is voor Allen in en als de fysieke werkelijkheid

Ik stel mezelf tot doel om mezelf te ontdekken, verkennen en leren kennen in en als Intimiteit met Mezelf in en als het fysieke lichaam, en zo mezelf te ontdekken, verkennen en leren kennen in en als de Seksualiteit van en als het lichaam als wat Echt is --- zodat Seksualiteit één en gelijk komt te staan met wie ik ben als HIER, als een Levende, praktische, Levens-Echte en Fysieke expressie en applicatie/toepassing van mezelf als het Leven in en als mezelf in elk moment van ademhaling

Ik stel mezelf tot doel om te staan en bestaan als het levende voorbeeld van hoe het Fysieke Lichaam de Sleutel is tot de Hemel, en hoe de praktische applicatie van Zelf-Intimiteit in en als het leren kennen van mezelf in en als het Fysieke lichaam op een echte, fysieke, praktische, dagelijkse manier - de Sleutel is tot het loskomen en afwerpen van de Leugen van de Geest als de Symbolische (mis)representatie van mezelf als Het leven, en De Realiteit/Werkelijkheid --- waarin ik mezelf ondersteun om op te staan en daadwerkelijk te LEVEN en te BESTAAN in eenheid en gelijkheid met en als het Fysieke Bestaan als Al het leven in en als mezelf

Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie! - Seksuele Paranoia Series

Dit is een vervolg in de Seksuele Paranoia Series, waarin we al onderzocht en ondervonden hebben hoe Seksuele Fantasiëen en onze Participatie erin ons 'weghaalt' uit de fysieke realiteit en ons saboteert in het vermogen om oplettend en betrokken te zijn in onze omgang met onze omgeving -- waarvan de consequenties zijn dat onze omgeving niet meer optimaal functioneert omdat wij onze verantwoordelijkheid voor de impact die onze daden, woorden en gedrag hebben op onze omgeving verwaarlozen.

Er steken uiteindelijk een heleboel problemen de kop op waar we dan geschokt op reageren, omdat het ons 'wakker schudt' uit onze fantasiewereld, en door die 'schok' als een negatieve ervaring, verbonden met de gebeurtenissen in de fysieke werkelijkheid, gaan we verlangen om weer 'weg te drijven' in de wereld van positieve gevoelens en ervaringen zoals in onze fantasie en met name seksuele fantasiëen. En zo plaatsen we onszelf in een vicieuze cyclus van uiteindelijke zelf-vernietiging.

Zelf-vernietiging, omdat we vastzitten in een patroon van het consistent en systematisch vermijden, ontwijken en negeren van problemen in de plaats van ze op te lossen en aan preventie te doen - want daar is immers constante oplettendheid en betrokkenheid voor nodig.

Ik bedoel, seksuele fantasiëen en de 'fantasie' op zich als een 'toepassing' in en van de Menselijke Geest, is de 'ideale' ontsnappingsweg uit een realiteit die we ervaren als Negatief - en dus is het gezond verstand dat, hoe groter de negatieve ervaring van angst geassocieerd met de fysieke werkelijkheid, hoe groter het verlangen zal zijn om 'weg te drijven' en te 'vluchten'.

Ik zat als kind op de schoolbanken, op de speelplaats en thuis, continu 'weg te dromen' - mijn fantasiëen waren in het begin nog 'onschuldig', zoals een Disney film waarin ik de heldin speelde - maar vanaf mijn twaalf jaar begonnen ze een meer expliciet seksuele kant te krijgen. Ik had toen dat 'gevoel' ontdekt, die unieke ervaring van Seksuele Opwinding, en ik vond die ervaring zo fascinerend dat ik er steeds naar op zoek ging. Ik gebruikte dan beelden die ik had gezien op televisie, of die ik had ontdekt op porno-sites op de computer, en ik ging erop verder, ik breidde mijn eigen verhaal errond in een poging om die opwinding zo hoog mogelijk op te drijven.

Wat in dit proces duidelijk wordt is dat de media, zoals series, films, magazines, stripboeken en pornografische beelden op het internet - een grote rol spelen in het 'injecteren' van de beelden die kinderen kunnen gaan gebruiken in hun fantasie. Het was immers door toevallig die specifieke beelden te zien in een erotische laatavondfilm en in de 'Rooie Oortjes' Erotische Stripboeken van mijn Vader, dat ik voor de eerste keer dat 'speciale gevoel' ervoer in mezelf --- waardoor ik dan opzettelijk die specifieke beelden opnieuw en opnieuw en opnieuw ging oproepen in mijn verbeelding/fantasie/gedachten om dat gevoel opnieuw en opnieuw en opnieuw te kunnen ervaren. Ik kan me vooral levendig voor de geest halen dat ik zo vaak uit het raam zat te turen in de klas en mezelf volledig liet opgaan in het verbeelden van een complete erotische film in mijn geest, gebaseerd op de beelden die ik op de televisie had gezien, en dat, wanneer de bel ging voor de speeltijd, dat ik mij zo verdwaasd voelde alsof ik wakker moest worden uit een Roes. Ik moest dan weer even afscheid nemen van die positieve, warme ervaring van Seksuele Opwinding, als de energie van Gevoelens die ik in mijn lichaam had gegenereerd, en de naar mijn aanvoelen, negatieve en kille realiteit confronteren in het rechtkomen van mijn stoel en mij naar de speelplaats toe bewegen.

Ik bedoel, het is mij nu pas duidelijk dat ik een 'val' aan het maken was voor mezelf zonder dat ik het zelf doorhad, omdat - hoe meer ik die zogezegde 'positieve' en 'warme' energie van gevoelens genereerde in mijn lichaam, als reactie op de seksuele verbeelding, hoe 'kouder', 'killer' en 'negatiever' de 'echte wereld' aanvoelde en hoe meer ik het verlangen voelde om mij ergens in een hoekje weg te steken om mijn verbeelding verder te zetten en mezelf te 'verliezen' in de positieve gevoelens. En dat is de overheersende ervaring geweest van mezelf tijdens mijn kindertijd -- een constante schippering tussen de 'koude', 'kille' en 'negatieve' werkelijkheid van mensen in mijn omgeving als mijn 'dagelijkse leven' die mij angst aanjoeg en waarin ik mij zeer onzeker en onveilig voelde, en het verlangen om te 'verdwijnen' in de verbeelding en fantasie die ik opwekte in mijn geest en gedachten en op te gaan in het positieve gevoel van Seksuele Opwinding.

Langs de ene kant, in de 'realiteit', in mijn dagelijkse interactie met de mensen om mij heen, voelde ik mij zeer eenzaam, verloren, verward, angstig en onzeker - en langs de andere kant, in mijn verbeelding en fantasie, in mijn 'interne wereld', voelde ik mij veilig, geliefd, verbonden en geborgen. In mijn verbeelding bestond er immers niet zoiets als 'afscheiding' of 'afwijzing', alles verliep er steeds precies zoals ik het wilde, ik voelde me er veilig omdat ik het gevoel van 'controle' kon ervaren - een controle die ik niet had over mijn fysieke omgeving. Het fascinerende is echter dat deze gevoelens en ervaring van 'veiligheid', 'geliefd zijn', 'verbondenheid' en 'geborgenheid' als reactie op mijn verbeelding, niet ECHT was, het kon niet Echt zijn, omdat, vreemd genoeg, hoe meer ik die gevoelens opwekte in mezelf, hoe onveiliger, eenzamer, verwarder en angstiger ik mij voelde in de 'Echte Wereld' (Dit is een fascinerende Eigenschap van Gevoelens en Verbeelding als de 'Valse/Onbetrouwbare Interne Beleving' die we zeker nog zullen onderzoeken en bekijken in de Volgende Blogs).

En, ik bedoel, het is pas door het proces van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie te bewandelen, sinds ik Desteni heb leren kennen - dat ik inzie in welke mate ik mezelf heb gesaboteerd in mijn leven, door steeds maar te vertrouwen op dat gevoel en bijgevolg mezelf steeds verder af te scheiden en te isoleren van mijn fysieke omgeving door te 'verdwijnen' in mijn verbeelding/fantasie. Ik had immers toen niet door dat wat ik doe in mijn geest en gedachten, net zoals hoe het fysieke lichaam zich ontwikkelt doorheen de tijd, een proces van 'opbouwing' was, een 'cumulatief' proces - en dat ik langzaam maar zeker, elke keer dat ik die specifieke gedachten/verbeelding en gevoelens opwekte in mezelf, laag na laag aan het toevoegen was aan een 'persoonlijkheid'/'entiteit' die ik onbewust in mezelf aan het opbouwen was. Een persoonlijkheid van onzekerheid, van verwarring en van al die negatieve emoties waar ik van wilde vluchten in mijn fantasie. Een persoonlijkheid die uiteindelijk zo zwaar zou gaan wegen, tegen de tijd dat ik 18 jaar was, dat ik zou beginnen te overwegen om mezelf van het leven te beroven.

Dit was het grote probleem, dat er geen enkel grijntje gezond verstand in mezelf bestond - geen enkele 'stem van rede' in mezelf die aan de alarmbel trok en mij er even op wees dat waar ik mee bezig was consequenties zal hebben voor mezelf in de toekomst - en dat, wat ik doe in mijn geest en gedachten, niet zomaar energie is die uit het niets verschijnt en naar het niets weer verdwijnt, maar dat die 'energie' wel degelijk ergens vandaan komt en ergens naartoe gaat en dus gevolgen zal hebben op mijn interne en externe realiteit.

En dus, ik bedoel: waar zou die 'stem van rede' vandaan moeten komen? Van de Ouders? Van de School/Leerkrachten? Van de Media? Omdat, als ik Desteni nooit had leren kennen, als de 'Stem Van de Rede' die aan de alarmbel trok en die mij erop wees dat er meer gaande is in de Menselijke Geest dan op het eerste zicht te zien valt, dan schat ik mijn kansen laag in dat ik er ooit zelf achter zou zijn gekomen, dat de Menselijke Geest een programma is van Informatie dat ik zelf heb opgebouwd doorheen mijn leven/ontwikkeling als een fysiek lichaam hier op aarde. Ik bedoel, wanneer ik Desteni tegenkwam, zat ik tot over mijn oren in de Idee en Overtuiging dat "De fysieke werkelijkheid een illusie is en dat mijn innerlijke gevoelens en ervaringen echt zijn" en maakte ik mezelf bijgevolg Gek met de Vraag "Maar wat IS dan ECHT?!!" en "Ben IK dan wel ECHT?!!" en "Wie ben Ik??" --- een straatje zonder einde, dolend in Wanhoop zonder een houvast te vinden in de Chaos van mijn Zelf-gecreëerde innerlijke gedachtenwereld.


...Wordt Vervolgd in Dag 345





Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Dag 259: Het negatieve is mezelf

Dit is een verderzetting van "Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve" en "Dag 258: De Positieve Illusie en de Negatieve Motivatie"


Ik besef en realiseer mij dat ik verantwoordelijk ben voor het 'negatieve' dat ik zie om mij heen - en de negatieve energie die ik ervaar in mezelf wanneer ik naar de wereld om mij heen kijk --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar positieve energie, zonder ooit stil te  hebben gestaan bij de consequenties

en dus stel ik mezelf tot doel om een proces te wandelen van het stoppen van alle verlangen en  ervaring van positieve energie in mezelf - en daarin het stoppen van en verantwoordelijkheid nemen  voor de ervaring van negatieve energie in mezelf

ik besef en realiseer mij dat het niet de realiteit die ik zie om mij heen is die 'negatief' is, maar dat ik die realiteit ervaar als 'negatief', door mezelf te hebben toegestaan in mezelf in en als verbeelding en gedachten op zoek te gaan naar positieve energie, waarin ik een afscheiding en een polariteit heb gecreëerd tussen de 'negatieve buitenwereld' en de 'positieve binnenwereld' - waarin ik eigenlijk al de negatieve ervaringen en eigenschappen in mezelf op wat ik zie met mijn ogen heb geprojecteerd --- en de positieve eigenschappen heb gedefinieerd in en als mijn verbeelding en gedachten in en als de geest

ik stel mezelf tot doel om een proces te wandelen om alle delen van wat hier bestaat als wat ik zie met
mijn ogen en wat ik ervaar in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties, terug te brengen tot mezelf in eenheid en gelijkheid en zelf verantwoordelijkheid - en te stoppen met het creëren van consequenties --- door mezelf te stoppen in het verlangen naar positieve ervaringen, omdat ik inzie en besef dat ik enkel van mezelf aan het vluchten ben als de negatiefheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik stel mezelf tot doel om een proces te wandelen om één en gelijk te staan met elk negatief deel van mezelf, elke negatieve ervaring in mezelf - en te staan als het levende voorbeeld van absolute zelf-verantwoordelijkheid als wat het beste is voor allen als het leven als mezelf --- om op die manier één en gelijk te staan met alles dat hier bestaat in en als deze realiteit, om de fysieke realiteit te sturen en bewegen tot wat het beste is voor allen en om mezelf in staat te stellen om alle problemen die zich voordoen in het leven op aarde, te sturen en bewegen in en als het oplossen van die problemen, door zelf te staan/bestaan als de levende oplossing als wat het beste is voor allen

Dag 256: Energie-vampirisme en de Fysieke Substantie als het Leven

Dit is een verderzetting van "Dag 254: Leef terwijl je nog Jong bent"
en "Dag 255: De Jeugd is Verspild aan de Jongeren"


 ik realiseer mij en besef dat wanneer en als ik mezelf toesta 'het leven' te definieren in en als energie, dat ik dan in wezen mezelf als het leven zelf als fysieke substantie opgeef voor een voorgeprogrammeerd systeem van vergankelijke en vluchtige energetische ervaringen

wanneer en als ik het beeld van jongeren die feesten en 'plezier maken' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren op dat beeld met de ervaring van 'jaloezie' en met de gedachte dat zij kunnen 'leven' en ik niet en dat zij iets hebben dat ik niet heb --- en ik besef dat dat beeld een voorgeprogrammeerd systeem is van het bewustzijnssysteem waarin ik mezelf heb gedefinieerd dat gebaseerd is op het geloof dat 'het leven' energie is

ik besef en realiseer mij dat het leven niet energie is en dat energie een voorgeprogrammeerd systeem is dat het fysieke lichaam leegzuigt en misbruikt om de illusie te creëren dat ik 'besta' en dat ik 'belangrijk' en 'speciaal' ben

ik stel mezelf tot doel om mezelf als het energetisch systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden te stoppen door een proces van zelf eerlijkheid, zelf vergeving en zelf correctie te wandelen - en op te staan als het leven zelf als wie ik werkelijk ben als het zelf directieve principe van het leven

ik besef en realiseer mij dat 'jong zijn' niet gelijk staat aan 'leven' -- omdat die associatie enkel bestaat in en als het bewustzijnssysteem dat het fysieke lichaam ziet als een 'voedingsbron' van energie, en het 'jonge' lichaam ziet als 'meer' en 'beter' omdat het nog 'voedingsstoffen' heeft om hormonen te produceren en energie te creëren in en als de cellen --- ik besef dat zowel een 'jong' lichaam als een 'oud' lichaam HIER bestaat in en als deze realiteit, en dus één en gelijk is - en dat 'beter' en 'minder' enkel bestaat in en als het bewustzijnssysteem van energie

ik stel mezelf tot doel om mijn 'jeugd' niet te verspillen aan het najagen van vluchtige en vergankelijke energie, om daarna spijt te hebben van mijn onverantwoordde beslissingen - en ik stel mezelf tot doel om 'wijsheid' te beoefenen in elk moment van ademhaling, door één en gelijk te staan met de consequenties van mijn daden en in te zien dat 'jong zijn' geen excuus is om het fysieke lichaam te misbruiken, omdat ik besef dat er altijd consequenties zijn aan mijn daden, waar ik uiteindelijk mee zal moeten leven

ik stel mezelf tot doel om voor mezelf als het fysieke lichaam te zorgen, omdat ik inzie en besef dat enkel het fysieke lichaam het leven is, en niet de energie die ik eruit kan winnen -- en dus stel ik mezelf tot doel om mijn bestaan hier op aarde toe te wijden aan het zorg dragen voor het leven als mezelf als de fysieke realiteit en om het bewustzijnssysteem en het systeem in de wereld als de mensheid, dat de fysieke substantie misbruikt voor energie en winst, te stoppen --- en om bij te dragen aan het creëren van een nieuw systeem dat zorg draagt voor het leven

ik besef en realiseer mij dat veel als niet alle fysieke en mentale klachten die de kop op steken tijdens de ontwikkeling en volwassenheid van de mens in en als de menselijke geest, het gevolg en resultaat zijn van het consumeren van het lichaam om het energetisch systeem van de geest te voeden

Dag 214: Faalangst en het Verlangen naar Erkenning

Dit is een verderzetting van "Dag 213: Faalangst - De Grote Muur"


In deze blog kijk ik naar wat er gebeurt in het moment voordat ik iets wil doen/uitvoeren, het 'quantum moment' waarin ik van een hoge energie naar een lage energie ga, en mezelf daarin saboteer in het daadwerkelijk fysiek DOEN en uitvoeren van een 'opdracht'/'taak'/'plan'. Ik heb doorheen mijn leven bepaalde gewoontes/patronen gecreëerd, van specifieke dingen die ik 'doe' waar ik uitsluitend een positief/goed gevoel bij ervaar, en buiten die specifieke handelingen, heb ik mezelf aan een zeer kort touw gehouden wat betreft mijn fysieke expressie in deze realiteit, door mezelf dus te laten tegenhouden door de angst om te 'falen' in het doen van dingen die ik niet 'ken', waarvan ik dus de 'uitkomst' als hoe ik mij zal 'voelen' niet kan berekenen/voorspellen.

Hetgeen concreet wil zeggen, dat elke keer ik iets ga doen, iets 'van plan ben', dat ik nog nooit eerder gedaan heb of waar ik niet zo vertrouwd mee ben, een handeling die met andere woorden niet deel uitmaakt van mijn repertoire aan 'gewoontes', stop ik mezelf voordat ik eraan begin door angst te hebben dat ik 'het niet zal kunnen' (=angst om te 'falen') -- hetgeen dus impliceert dat ik al een bepaald beeld gevormd had in mijn geest in verband met wat 'het' is of zal zijn en in verband met wat het 'resultaat' zal zijn van mijn specifieke handeling/plan/project dat ik wil uitvoeren, en in verband met 'wie ik wil zijn' als 'hoe ik mij wil voelen' wanneer ik de bepaalde handeling/project heb uitgevoerd, hetgeen mij laat zien dat ik mezelf identificeer met 'wat ik doe' als 'wat ik kan laten zien aan andere mensen' om 'waarde'/'erkenning' te krijgen voor mijn 'bestaan' - en dat ik dus verlang om mij 'waardevol' te voelen door iets 'speciaal', 'uniek', 'goed' te doen, iets dat 'andere mensen' zullen beoordelen als 'waardevol', 'uniek', 'speciaal', 'goed'. Hetgeen impliceert dat ik geloof dat wie ik werkelijk ben als simpelweg HIER, als een wezen, niets 'waard' is en niet echt 'bestaat', en dat ik wil/'moet' bewijzen dat ik 'besta' door dingen te 'doen' in deze realiteit, als wat 'andere mensen' kunnen ZIEN, waarin ze mijn 'bestaan' 'erkennen'/'zien' en 'bevestigen' door middel van hoe ze mijn 'daden'/'handelingen' beoordelen in hun gedachten/woorden.

Het verlangen om erkenning te krijgen voor mijn 'bestaan' van 'andere mensen' door middel van mijn 'daden', als mijn 'gereedschap' dat ik gebruik om aandacht te krijgen, laat mij zien dat ik mezelf nooit heb 'erkent' in het feit dat ik wel degelijk besta, dat ik wel degelijk HIER ben/besta.

Wanneer ik dus aan een 'taak'/'opdracht' ga beginnen, bvb een blog schrijven, heb ik dus al een bepaalde verwachting gecreëerd in mijn geest in verband met 'hoe het eruit zal zien' wanneer het al 'af' is, waarin mijn 'startpunt' voor het uitvoeren van mijn taak/opdracht dus één van 'ego' wordt als het verlangen naar een gevoel/ervaring van opwinding/superioriteit in en als het 'krijgen van erkenning/aanzien/aandacht' voor 'wat ik heb gedaan/gemaakt'. Hierin geef ik mezelf de vrijheid niet om de taak/opdracht te volbrengen en uit te voeren in de eigenlijke fysieke werkelijkheid, rekening houdend met het feit dat ik de specifieke taak/opdracht nog nooit eerder heb uitgevoerd en dus onmogelijk al kan weten 'hoe het eruit zal zien' wanneer het 'af'/'gedaan' is -- hetgeen dus pure zelf-sabotage is.

Dus, wat gebeurt er nu specifiek, stap voor stap, in mijn geest in het moment dat ik een gedachte vorm in mijn geest over 'iets dat ik kan/wil/moet doen'? Eerst is er de gedachte, een 'neutraal' beeld, als een 'idee', van 'hey, dit zou ik kunnen doen' - dan activeert mijn verbeelding waarin ik me het eindresultaat al inbeeld, alsof het al helemaal 'af' is en ik er complimentjes en erkenning voor krijg van 'andere mensen', ik beeld me de gedachten in van 'andere mensen' wanneer ze zien wat ik heb gedaan/gemaakt, gedachten als 'wow, dat had ik nooit gedacht van haar', 'amai, ze is zo intelligent/speciaal/uniek', 'wie had dat gedacht' -  waar ik dan op reageer in mezelf met backchat als 'mensen zullen zien hoe intelligent/uniek/speciaal ik ben', 'mensen zullen zien/opmerken dat ik besta', 'ze zullen mij eindelijk erkennen', 'ze zullen eindelijk zien dat ik wel iets waard ben' en de energetische ervaring van opwinding.

Nadat ik mezelf een hoge energie als verwachting/verlangen heb ingepraat in mijn geest via mijn verbeelding en backchat - komt de angst als de lage energie. Er komt een beeld in mijn gedachten waarin ik mezelf zie 'falen', in dat beeld zie ik hoe ik mij gefrustreerd VOEL, hoe ik het gevoel heb dat het mij niet lukt en dat ik 'vast zit', ik zie hoe ik mij gelimiteerd voel en hoe ik uiteindelijk opgeef, als een beeld/ervaring uit mijn verleden/herinneringen - dan komt de verbeelding waarin ik mij verbeeld dat 'andere mensen' mijn expressie beoordelen als 'idioot', dat ze 'neerkijken op mij', dat ze zeggen dat ik 'niet weet waar ik mee bezig ben' en er 'gewoon mee zou moeten ophouden', dat het 'stom'/'dom' is wat ik doe - hierop reageer ik met de ervaring van angst in mezelf -- en dan volgt de backchat waarin ik mezelf 'neerhaal' door te zeggen tegen mezelf in mijn geest dat 'ik er gewoon mee zou moeten ophouden', dat ik 'dit toch niet kan/zal kunnen', dat het 'mij niet zal lukken', en dat ik waarschijnlijk toch gewoon weer zal opgeven en dat ik er daarom niet eens aan zou moeten beginnen --- hierop reageer ik met een gevoel van kwaadheid tegen mezelf,  - waarna de backchat van opzettelijke zelf-sabotage begint waarin ik mezelf beoordeel in mezelf door te denken dat ik 'niets kan', en 'voor niets goed ben', en 'nooit iets zal kunnen', en dat het 'altijd hetzelfde is met mij', als opzettelijke 'zelf-verdoemende' gedachten/beoordelingen om mezelf in een gevoel van depressie en zelf-medelijden te brengen, hetgeen voor mij de reden en het excuus is om 'op te geven', omdat ik mezelf hierin opzettelijk in een 'neerwaardse spiraal' heb geplaatst van zelf-beoordeling en zelf-onderdrukking.


Wordt Vervolgd in Dag 215

Dag 213: Faalangst - De Grote Muur

Na de vorige blog die ik schreef over 'Faalangst' - "Dag 212: Faalangst - Zelf-Vergeving"
en na erover te spreken in mijn vlog "Dag 212: Faalangst"


heb ik ingezien hoe deze 'faalangst' een grote controle heeft over mijn leven op vele manieren en hoe ik mezelf vaak enorm saboteer in wat ik doe. Dus, zal ik deze blog en waarschijnlijk een paar volgende blogs toewijden aan het verder uitspitten van en veranderen van dit patroon - zodat ik werkelijk kan LEVEN zonder mezelf te saboteren.

Waar ik nu over ga schrijven is wat er gebeurt elke keer ik 'iets van plan ben', wanneer ik een idee in mijn geest heb dat ik 'van plan ben' uit te voeren in fysieke daad. Zoals bijvoorbeeld het schrijven van een blog. Wat er gebeurt is dat ik als het ware op een muur bots in mijn geest, een muur van twijfel, angst en onzekerheid - een muur van 'wat als...' --- 'wat als ik niet perfect ben in wat ik doe?', 'wat als ik geen erkenning zal krijgen voor wat ik doe?', 'wat als wat ik doe dom zal zijn?'. Hier speelt dus een angst om 'Dom' te zijn, om beoordeeld te worden als 'dom' en dus 'inferieur' in mijn expressie.

Ik zie dat ik die angst heb overgenomen van mijn omgeving - het is een punt van ego waarin ik mezelf met mijn 'intelligentie' en mijn zogezegde 'superioriteit' in wat ik doe boven andere mensen plaats en mezelf vergelijk met mensen, om mezelf ervan te verzekeren dat ik 'beter' ben, dat ik alles 'juist' en 'perfect' doe, waarin ik andere mensen altijd heb gezien als 'imperfect', 'slordig' in wat ze doen' en 'dom'.

Ik heb tijdens mijn leven veel tijd en moeite toegewijd aan het HOE van de dingen die ik doe, van mijn fysieke expressie/beweging/uitvoering. WAT ik doe was nooit echt belangrijk, maar wel HOE ik doe wat ik doe -- met andere woorden: zolang het er maar 'professioneel', 'perfect', 'goed', 'juist', 'correct' uitziet, zolang ik maar erkenning krijg van mensen voor 'wie ik ben' als een 'beeld'.

Het is zelfs alsof mijn leven een 'film' is en elk moment is een 'scene', een 'opname' waarin ik beoordeeld wordt op HOE ik mij beweeg/uitdruk, en waarin ik steeds op zoek ben naar een 'erkenning' voor mijn 'kunde' en 'vaardigheden'. Hierdoor zal ik ook mezelf limiteren in wat ik daadwerkelijk doe, door mezelf te schuwen van dingen die ik niet ken en waarvan ik dus niet zeker ben dat ik ze 'goed'/'juist' zal uitvoeren en of ik er dus erkenning voor zal krijgen -- dit zorgt voor veel 'herhaling' in mijn leven. Want, wie weet zal ik 'falen' als ik iets doe dat ik nog nooit gedaan heb, waar ik dus geen 'plan' voor heb in mijn geest in verband met HOE ik het zal doen/uitvoeren en HOE het er zal uitzien en hoe mensen mij dus zullen beoordelen. Ik zal enkel dingen willen doen waar ik al een 'plan' voor heb gecreëerd in verband met hoe het eruit ziet in mijn geest - zodat ik mij zeker voel in en als de gedachte dat niemand mij zal uitlachen, bekritiseren, neerhalen of negatief beoordelen.

En dat is waar ik dus specifiek angst van heb in mijn 'angst om te falen' - angst om te horen te krijgen hoe ik mijn tijd heb verspild, hoe 'dom' ik was en hoe 'idioot' wat ik gedaan heb is --- een patroon dat ik heb overgenomen van mijn familie --- hetgeen dus duidelijk geresulteerd heeft in een complete zelf-sabotage en stagnatie/blokkage in mijn proces van zelf-ontwikkeling.

En dit patroon dat gebaseerd is op het geloof dat er geen fouten gemaakt mogen worden en dat alles als het ware steeds 'perfect' moet uitgevoerd worden - is op zich zeer absurd en compleet achterwaardse redenering wanneer het aankomt op het opvoeden van een kind. Je kan immers niet verwachten van een kind dat het iets zomaar 'kan', zonder dat het ooit de kans gekregen heeft om zich te ontwikkelen in die specifieke 'handeling'/'vaardigheid'.

Dit specifieke patroon is gebaseerd op het onderverdelen van de realiteit/mensen op basis van hun 'kunde', op basis van 'hoe goed ze zijn in iets', als dus een systeem van COMPETITIE, en het waarde hechten aan het 'verslagen' van een ander in het kunnen tonen dat je 'beter' bent dan hen in de bepaalde 'handeling'/'beweging' die je uitvoert, zoals waar alle sporten in deze realiteit op gebaseerd zijn -- het tonen dat je 'de beste' bent in een bepaalde beweging/handeling, zodat je je superieur kan voelen. Hetgeen dus eigenlijk een obsessie is met 'aanzien' krijgen van 'andere mensen', een obsessie met 'hoe een ander over je denkt'.

Dit is een zeer limiterende manier van kijken naar de werkelijkheid en mezelf, een manier waarin ik niets bijleer omdat ik enkel de aspecten zie waarin ik mezelf kan vergelijken met een ander in wat zij en ik doen, en mezelf dus enkel bezig houdt met 'hoe het eruit ziet', waardoor ik me absoluut niet bezig houdt met het daadwerkelijk 'perfectionneren' van wat ik doe, door bijvoorbeeld mijn eigen beweging niet te verkennen, door mezelf de vrijheid niet te geven om te bewegen, te ontdekken, te verkennen of nieuwe wegen in te slaan en nieuwe dingen uit te proberen.

Wat ik nooit heb ingezien is hoe eigenlijk deze hele realiteit van 'mensen' een spel is van COMPETITIE waarin die angst om 'fouten te maken' in kinderen geprogrammeerd wordt in het schoolsysteem --- door elkaar te beoordelen, en door 'neer te kijken op' kinderen die zogezegd 'minder presteren' of door zelfs kinderen regelrecht te PESTEN, 'de grond in te boren' wanneer ze niet bewegen/handelen/presteren volgens de voorgeschreven normen/regels.

Waarom bestaan er zelfs woorden als 'dom', 'idioot', 'achterlijk', 'marginaal', 'minder', 'inferieur', 'slecht', 'fout', 'stom', 'verliezer', 'lelijk', 'raar', 'abnormaal', enzovoort? Woorden waar we allemaal angst van hebben maar die we maar al te graag gebruiken in onze geest om een ander te omschrijven.

In de volgende blogs zal ik dieper ingaan op hoe ik mezelf heb toegestaan een negatieve waarde te geven aan deze woorden en dus een angst heb ontwikkeld van deze woorden - en hoe ik mezelf in die angst heb gesaboteerd in mijn fysieke expressie in deze wereld --- omdat ik besef dat het niet de woorden zelf zijn die 'schade aanrichten' of 'slecht/'negatief/beangstigend' zijn, maar het is ik die de woorden een 'betekenis'/'waarde' gegeven heb in mijn geest --- door te bestaan als een energetische entiteit als het EGO, dat constant op zoek is naar een 'hoge energie' waarin ik mij 'speciaal' en dus 'superieur'/'beter' kan voelen.

Ik zal ook kijken naar hoe ik mezelf heb laten vormen/programmeren door het schoolsysteem en mijn omgeving tijdens mijn kindertijd in en als een 'bevriezende/verlammende' angst van deze woorden en alles wat ik geassocieerd heb met het beoordeeld worden in en als deze woorden, zoals pesterijen, buitengesloten worden, bestraffing, pijn, verlies -- als wat ervoor gezorgd heeft dat ik mezelf heb onderdrukt in wie ik ben als mijn natuurlijke fysieke expressie in deze realiteit, en dat ik dus nooit werkelijk 'geleefd' heb.

Ik zie in mezelf hoe die 'competitie' in het alles 'juist', 'perfect' en 'beter' willen doen in feite een soort 'zelf-bescherming' is - tegen de beoordelingen en dus 'pesterijen' die ik heb ervaren tijdens mijn kindertijd, waarin ik het gevoel had dat mijn 'kinderlijke kwetsbaarheid' in hoe ik mezelf uitdrukte werd aangevallen door mijn omgeving -- en dat ik dus moest 'vechten' tegen zij die zich zogezegd 'superieur' wanen over mij, als dus de volwassenen, de 'andere mensen', door zelf ook te proberen om 'superieur'/'beter' te zijn dan andere mensen. Waarin ik mezelf compleet heb onderdrukt en verloren in het ego van de geest, in de plaats van trouw te blijven aan die 'kwetsbaarheid' als de zelf-eerlijkheid van het leven als wie ik werkelijk ben. hetgeen fascinerend is omdat ik op die manier enkel de angst om beoordeeld/gepest te worden zelf in stand heb gehouden, door het zelf te gaan doen in mijn geest, in het beoordelen van andere mensen op hoe zij zichzelf uitdrukken en mezelf daarboven te gaan plaatsen.

Dag 201: Wie of wat bepaalt en stuurt mijn Aandacht?

Dit is een verderzetting van "Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat iemand die meer aandacht krijgt van andere mensen dan ik ook meer waard is dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen op basis van hoeveel aandacht zij krijgen, tegenover hoeveel aandacht ik krijg -- en daarin mijn 'waarde' af te meten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij minderwaardig te voelen tegenover iemand die meer aandacht krijgt van mensen dan ik door te geloven dat de hoeveelheid aandacht die ik krijg van de mensen in mijn omgeving mijn 'waarde' als levend wezen op aarde bepaald

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'waarde' te definieren in en als een energetische ervaring als het gevoel van opwinding dat ik heb verbonden met 'aandacht krijgen' van andere mensen -- en daarin mijn zelf-waarde te laten bepalen en definieren door mijn omgeving en zodoende mezelf een slaaf te maken van de waarde-oordelen van andere mensen --- in de plaats van te bestaan in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering en dus als een zelf-verantwoordelijk, zelf-besturend, zelf-expressief en onafhankelijk wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door te geloven dat de waarde van een wezen bepaald wordt door de hoeveelheid aandacht dat wezen krijgt van andere mensen, een systeem van ongelijkheid heb toegestaan te bestaan in deze wereld - waarin de 'beroemdheden' en de 'rijken' gezien worden als 'waardevoller' dan de armen en de rest van de wereld omdat zij meer aandacht krijgen, en zodoende enkel rijker worden, terwijl de armen gezien worden als 'waardeloos' omdat ze minder tot geen aandacht krijgen, en zodoende enkel armer worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de 'aandacht' van mijn omgeving te volgen als een overlevings-strategie, in en als het verlangen om zelf rijk en successvol te worden --- en daarin een systeem te ondersteunen en te voeden waarin de rijken rijker worden en de armen armer --- door mijn aandacht te vestigen op wat IK WIL, in de plaats van aandacht te besteden aan het leven op aarde, als de werkelijke problemen die hoogdringend opgelost moeten worden, zoals lijden, armoede, hongersnood, oorlog, misbruik, uitbuiting, etc

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'aandacht' een 'programma' is in en als de menselijke geest dat opzettelijk gecreëerd is om van de mens een makkelijk misleidbaar en manipuleerbaar wezen te maken -- aangezien de mens zijn aandacht altijd zal laten sturen door zijn omgeving, in en als een persoonlijke zoektocht naar 'waarde', aan de hand van wat door de omgeving gezien/gedefinieerd wordt als 'waardevol' - en dat 'aandacht' dus niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in afscheiding te bestaan van 'mijn aandacht' door mezelf te laten sturen door de waarde-oordelen van mijn omgeving, door mijn aandacht automatisch te vestigen op wat door mijn omgeving gedefinieerd wordt als 'waardevol' -- aan de hand van waar andere mensen hun aandacht op vestigen -- en daarin mezelf te hebben toegestaan een organische robot te worden die gestuurd, geleid en beïnvloed wordt door 'het systeem' --- in de plaats van te staan/bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen, in en als het besef van wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid - en daarin mijn aandacht, in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben, op een praktische manier te vestigen op het leven in deze wereld en op het zoeken naar oplossingen voor de problemen in deze wereld om een wereld te creëren die het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren en bepalen in en als eigenbelang als een polariteit van persoonlijke gevoelens, waarin ik enkel mijn aandacht vestig op dat wat mij een goed/positief gevoel geeft, en de rest van de werkelijkheid uit mijn perceptie filter --- zonder in te zien dat ik mij zelfs niet eens gewaar ben van waar die 'gevoelens' vandaan komen en hoe mijn omgeving in wezen opzettelijk inspeelt op die gevoelens zodat ik mijn aandacht zou vestigen waar mijn omgeving wil dat ik mijn aandacht vestig, om ervoor te zorgen dat ik een gelimiteerd systeem blijf als het product van mijn omgeving/het systeem, en dat ik nooit werkelijk het leven zou leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf en dus nooit zal inzien wat er werkelijk aan de gang is in het bestaan/leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de werkelijkheid niet te zien als wat ze werkelijk is - door mezelf te definieren in en als 'aandacht', als het filteren van wat ik zie met mijn ogen door enkel te zien, te begrijpen en te overwegen wat mij persoonlijk kan dienen in mijn persoonlijke overleving in deze wereld, en wat ik dus persoonlijk definieer als 'waardevol'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren in en als het geloof en gevoel dat ik superieur ben aan de wereld/realiteit die ik zie met mijn ogen - in en als de kennis van goed/kwaad, juist/fout, positief/negatief -- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik op die manier de wereld/realiteit nooit zou kunnen zien als wat ze werkelijk is, omdat ik enkel de voorgeprogrammeerde kennis en informatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als de geest zie --- en dat ik dus ook nooit de consequenties heb gezien die zich afspelen 'buiten mijn veld van perceptie' als de gevolgen van mijn daden hier op aarde, aangezien ik altijd enkel heb gehandeld vanuit en op basis van een enorm gelimiteerde visie/begrip op/van de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen, die zich enkel limiteerde tot mijn persoonlijke verlangens/noden


Wordt vervolgd in Dag 202

Dag 171: Wat is Seks?

Dit is een verderzetting van "Dag 170: Seksualiteit en Seks in een Relatie"

ik besef dat ik  door seks  te gebruiken in en als een vlucht in een positieve ervaring enkel de angst als de negatieve ervaring verder manifesteer en voedt door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
hierin stel ik mezelf tot doel om, wanneer en als ik het verlangen naar seks als een positief gevoel zie opkomen in mezelf, te stoppen en te ademen, en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in en als het besef dat ik enkel een negatieve ervaring aan het manifesteren ben in mezelf en mijn realiteit door het proberen te onderdrukken en negeren


 ik stel mezelf tot doel om één en gelijk te staan met en als seksualiteit als een natuurlijke fysieke expressie van mezelf als het lichaam in en als het moment en mezelf te stoppen in het onderdrukken van seksualiteit als mezelf in en als het weggeven van mijn macht aan verlangen naar een positief gevoel dat ik heb verbonden met een beeld van 'seks' in mijn geest

wanneer en als ik beelden van 'seks' zie opkomen in mijn geest/gedachten, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te participeren in het volgen van en reageren met een ervaring van opwinding omdat ik besef dat deze ervaring een misleiding is waarin ik het gevoel heb  dat ik 'meer' wordt/ben/heb/krijg, terwijl ik mezelf hierin net 'minder' maak - door de negatieve gevoelens/ervaringen in mezelf te onderdrukken onder een positief gevoel, en mezelf dus een slaaf maak van die 'gevoelens/ervaringen' in mezelf

ik stel mezelf tot doel om één en gelijk te staan met 'seks' en 'seksualiteit' in mezelf door mezelf te stoppen in en als het verlangen naar seks als het zoeken naar een positieve oplading/gevoel/ervaring in het participeren in verbeelding en fantasie over seks - en hierin te stoppen met het weggeven van mijn macht aan energie als reacties op gedachten --- en om op te staan in en als mezelf in en als stabiliteit en constantheid in en als eenheid en gelijkheid met seksualiteit als een natuurlijke expressie van mezelf als het fysieke lichaam

ik stel mezelf tot doel om één en gelijk te staan met het negatieve in mezelf en er niet van proberen te vluchten in een positief gevoel als 'opwinding' en 'liefde' - en om mezelf te aanvaarden in en als de fysieke realiteit, in het besef dat de fysieke realiteit niet 'positief' noch 'negatief' is, ze is, als mezelf, gewoon HIER