Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft - Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft 

Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Om terug te komen op waarom het is dat we in die specifieke neiging gaan in onszelf van het onderdrukken van onze onzekerheden in relatie tot hoe onze wereld en realiteit eigenlijk in elkaar zit - onzekerheden die afkomstig zijn van onze kindertijd waarin we zoveel vragen hadden die onbeantwoord bleven in verband met het waarom van de dingen die we moesten doen en leren en uitvoeren en worden - en dan een schijnbare 'zelfzekerheid' aannemen in onze houding en uitdrukking tegenover onze omwereld en zodoende een illusie proberen te scheppen van 'zekerheid' --- terwijl we diep binnenin onszelf ons eigenlijk niet eens gewaar zijn van wie we eigenlijk zijn en waarom het is dat we doen wat we doen en bestaan zoals we bestaan.

Ik bedoel, waarom is het dat we niet eerlijk zijn met onszelf over het feit dat we eigenlijk niet weten waar we in godsnaam mee bezig zijn? Waarom is het dat we aanvaarden dat elk mens zijn eigen persoonlijke mening heeft over de stand van zaken in en van onze wereld en elk klein onderdeel van onze samenleving - terwijl geen enkel mens eigenlijk werkelijk enig echt inzicht heeft in hoe de dingen echt in z'n werk gaan, hoe de dingen echt zitten? Hoe kan het ook anders - we houden ons immers veel te veel bezig met het praten en vertellen over dingen, dan met het vragen stellen. En, het is door middel van het proces van vragen stellen dat we net bijleren. Dus, stel ik mij de vraag - als we geen vragen stellen, hoe kunnen we dan bijleren? En, als we niets meer bijleren, hoe is het dan dat we durven pretenderen ook maar enig waarachtig inzicht te hebben in ons bestaan hier op aarde?

En, waarom is het dat niemand dit probleem durft of wil aankaarten? Vanuit mijn perspectief is dat omdat we onze eigen meningen willen beschermen. Omdat we zelf niet graag hebben dat iemand ons komt aanwijzen op het feit dat we zelf niet weten waar we het over hebben - en dus zullen we zelf ook "respect" hebben voor de meningen van een ander - terwijl we achter hun rug zullen denken en zeggen hoe fout ze wel niet zijn en hoe ze van niets weten. Maar naar die persoon daadwerkelijk toegaan en in hun gezicht zeggen wat we werkelijk van hun denken - neen hoor!

Het gevolg van deze aanpak zijnde dat niemand uiteindelijk ergens voor staat. Kijk maar eens naar hoe we leven in hoe we bijvoorbeeld oh-zo-veel meningen en opinies zullen hebben over duizend-en-één zaken en we hebben zoveel te vertellen over dit en dat en die en deze persoon - en we weten zogezegd wat goed en slecht is in deze wereld, en wat er zou moeten veranderen, en wat er niet kan, en wat niet zou mogen, en wie wat zou moeten doen --- maar als het erop aankomt, doen we er eigenlijk iets aan? Voor de meesten van ons is het antwoord Neen. Want, ondanks al die meningen en opinies en 'intelligentie' en kennis en informatie in onszelf, hebben we geen principes - we staan nergens voor. En daardoor is al die kennis en informatie, al die intelligentie, meningen en opinies uitermate waardeloos. Omdat het niet functioneel is in termen van wie wij zijn in deze wereld.

We hechten niet eens genoeg waarde aan onze meningen, opinies en vertelsels om daadwerkelijk een standpunt in te nemen in deze wereld - om, wanneer we misbruik zien, en we beseffen en weten en zeggen dat iets niet kan, daadwerkelijk op te staan en te blijven staan in dat besef van "Dit Kan Niet". Want, als iets 'niet kan', en als je beseft in jezelf dat iets niet kan, zeg maar kindermisbruik bijvoorbeeld, dan moet je ook beseffen dat je nu de verantwoordelijkheid hebt om op te staan en ervoor te zorgen dat er oplossingen gevormd worden om datgene dat onaanvaardbaar is in deze wereld te veranderen en corrigeren. Omdat, als je dat niet doet - wat wil dat dan zeggen over jezelf en over je meningen en je zogezegde 'standpunten'? Dat ze compleet waardeloos zijn, dat ze niets betekenen -- en dat, het feit dat jij die meningen en opinies oh-zo-graag met een air van zelf-zekerheid verkondigd aan andere mensen in feite enkel aantoont dat je op zoek bent naar validatie, erkenning en waarde van een ander omdat je diep vanbinnen weet en beseft dat je meningen, opinies, gedachten en standpunten op zich waardeloos zijn.

Wordt Vervolgd in Dag 536

Dag 534: Volwassen Zijn wil zeggen Alles Weten en Niets Bijleren

Dus, ik bedoel, wanneer ik terugkijk op mijn proces, en zelfs nu zie ik die specifieke neiging nog opkomen in mezelf in hoe ik mezelf uitdruk in relatie tot mijn omgeving - van in een rigide standpunt te gaan in mezelf in relatie tot dingen in mijn wereld en realiteit, waarin ik een 'mening'  in mezelf creëer die ik dan met absolute zekerheid verkondig aan andere mensen, in feite enkel vanuit het startpunt van het willen laten zien aan mensen dat ik 'iets weet', dat ik ergens zeker van ben. Bijvoorbeeld in het voorbeeld dat ik in mijn vorige blog aanhaalde van het begin van mijn proces waarin ik amper werkelijk wist waar ik aan begonnen was en wat zelf-vergeving en 'proces' en 'zelf-eerlijkheid' eigenlijk werkelijk is - toch, wanneer mensen mij er vragen over stelde, verkondigde ik allerlei stellingen in relatie tot wat al die dingen zogezegd zijn alsof ik wel absolute duidelijkheid had in mezelf in relatie tot wat het allemaal werkelijk is.

En, ik bedoel, ik deed dat niet enkel met mijn 'proces', het was in feite met alles zo - ik wilde gewoon mijn mening verkondigen. Wanneer mensen mij een vraag stelden over iets, ook al wist ik het niet zeker, vertelde ik de kennis die in mijn geest bestond over het onderwerp gewoon zodat ik mijn zegje kon hebben en zodat ik de idee kon planten in mensen hun geest dat ik weet waar ik het over heb. Dat ik dingen 'weet'.

En dat is een neiging die ik ontwikkeld heb in mijn relaties met de mensen om mij heen doorheen mijn leven in het observeren van mensen om mij heen --- waarin ik telkens de schijnbare zelf-zekerheid observeerde wanneer ik bijvoorbeeld mijn ouders zag praten met andere mensen, dan vertelden ze dingen met zo'n zekerheid dat het was alsof zij de absolute waarheid en realiteit in hun handen hadden, en precies wisten hoe dingen in elkaar zitten en werken in deze wereld en realiteit.

En dus werd dat mijn beeld en idee in mijn geest in relatie tot wat het wil zeggen om een volwassene te zijn in deze wereld - dan moet ik dingen kunnen zeggen aan andere mensen met absolute zekerheid. Dan moet ik absoluut weten hoe dingen werken en bestaan. En, als ik dat niet weet, dan moet ik gewoon alsof doen. Althans dat was de oplossing die ik ervoor gevonden heb: als ik niet zeker ben van mijn antwoord op vragen, dan doe ik gewoon alsof - dan gebruik ik het beetje kennis en informatie dat wel in mijn geest zit en dat vertel ik dan op een manier waarop het lijkt alsof wat ik zeg de absolute realiteit is.

Dit is een eigenaardige eigenschap wanneer ik het zo bekijk omdat - ik bedoel, op zichzelf is het enorm zelf-limiterend omdat wat ik eigenlijk aan het doen ben is dat ik mezelf aan het saboteren ben in mijn leerproces in deze wereld - in de zin van dat ik niet eens besef dat van al de dingen die ik denk en meen te weten en al de kennis en informatie die ik vertel aan andere mensen in en als schijnbare zekerheid, is er eigenlijk weinig tot niets waar ik werkelijk absoluut zeker ben, in de zin van dat ik bijvoorbeeld niet eens weet of besef waar mijn kennis en informatie zelfs vandaan komt.

Dus, terwijl ik zit te doen alsof ik oh-zo-veel weet en alsof ik oh-zo-zeker ben van wat ik zeg - mis ik de eigenlijke realiteit waar ik in elk moment iets van kan bijleren omdat ik niet eens wil toegeven aan mezelf, laat staan een ander, dat er misschien iets ontbreekt in hoe ik de wereld en realiteit versta. Dus, terwijl ik geloof en denk dat ik het allemaal weet, weet ik eigenlijk niets, omdat ik elke kans tot leren voorbij laat gaan door al mijn aandacht te kanaliseren in en naar mijn eigen geest als waanbeelden van mijn eigen grootsheid.

Wordt vervolgd in Dag 535

Dag 531: Waarom geeft Onze Geest geen Correcte Weergave van de Realiteit?

 

In relatie tot de voorgaande blog - deel ik in deze blog de zelf-vergeving statements om te gebruiken in het veranderen en loslaten van de eigenschap van het ego van de geest om de realiteit te benaderen vanuit het startpunt van de idee en het geloof dat de kennis en informatie die ik al in mijn geest heb opgeslagen doorheen mijn leven, een correcte representatie is van de fysieke realiteit en dat met andere woorden niets mij nog werkelijk iets kan bijleren over hoe de realiteit echt functioneert omdat ik zodanig vertrouw op mijn vergaarde 'kennis en informatie' ook al kan ik niet exact zeggen waar al die 'wetenschap' die in mijn geest bestaat eigenlijk precies vandaan komt. Zelf-vergeving die ik zelf in het begin van mijn proces toegepast heb om mezelf uit die leugen te halen die bestaat in en als mijn geest en die mij via kennis en informatie over de realiteit saboteert om de realiteit te zien voor wat het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het ego van de geest als het absolute vertrouwen op en geloof in de kennis en informatie in en van de geest omdat dat het enige is dat ik zie en ken en altijd gekend en gezien heb als 'mijn wereld' en 'mijn realiteit'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat al de kennis en informatie die ik heb over hoe mijn wereld en realiteit bestaat, op de één of andere manier verbonden is met en aangedreven wordt door energie in mezelf in de vorm van emoties en gevoelens --- en dat de kennis en informatie die opkomt in mijn geest altijd een specifieke emotie of gevoel activeert in mezelf

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat, omdat de kennis en informatie die opkomt in mijn geest in verband met mijn wereld en realiteit, altijd ook een gevoel en/of emotie opwekt, laat zien en wil zeggen dat deze kennis en informatie niet een correcte weergave is van de eigenlijke realiteit maar eerder een persoonlijke perceptie en interpretatie is die niet in functie bestaat van het daadwerkelijk zien en begrijpen van hoe de fysieke realiteit functioneert maar die eerder in functie staat van het genereren en opwekken van gevoelens en emoties in mezelf als persoonlijke ervaringen

Ik vergeef mezelf dat ik kennis en informatie in mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan als een construct/systeem/mechanisme van eigen-belang waarin mijn 'wetenschap' en 'begrip' van mijn wereld enkel bestaat in relatie tot mijn persoonlijke gevoelens en emoties - en, omwille van deze gevoelens/emotionele verbanden met de kennis en informatie in mijn geest, zie ik en besteed ik enkel aandacht aan de kennis en informatie die mij het meest energie als gevoelens en emoties zal geven --- in de plaats van in te zien dat ik op deze manier kennis en informatie over de realiteit van de realiteit heb afgescheiden en een alternatieve realiteit in mijn geest heb gecreëerd

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kennis en informatie over de realiteit waardeloos is als het niet in eenheid en gelijkheid bestaat met de eigenlijke fysieke realiteit, bijvoorbeeld wanneer de kennis en informatie enkel bestaat in en als emoties en gevoelens in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat als ik de realiteit wil zien in en als de correcte weergave van de kennis en informatie over de realiteit - dat ik dan een stabiele basis en platform moet creëren in en als mezelf waarin ik één en gelijk sta aan de realiteit als kennis en informatie en dus niet inferieur aan die kennis en informatie in en als gevoelens en emoties - hetgeen wil zeggen dat ik niet kan bestaan in en als gevoelens en emoties binnenin mezelf als eigenbelang, maar dat ik moet bestaan in en als een principe in en als mezelf waarin ik besta als een levende pillaar van stabiliteit en als een levend bewijs dat ik geen persoonlijke relatie met kennis en informatie nodig heb om te kunnen bestaan, door een proces te bewandelen waarin ik mezelf verander en transformeer opdat ik niet meer besta als een energetische entiteit van gevoelens en emoties die kennis en informatie nodig hebben om gegenereerd te worden

Wordt Vervolgd in Dag 532

Dag 494: De Illusie van Vrije Keuze als Gepreseneerd door het Menselijk Bewustzijn

In Dag 495 was ik begonnen met kijken naar hoe en waarom het is dat er een zelf-sabotage mechanisme bestaat in de menselijke geest dat ons mensen ervan weerhoudt om in elk moment bij te leren en uit te breiden en te ontwikkelen in en als onszelf in relatie tot onze wereld en realiteit. Dat ervoor zorgt dat we maar werkelijk 'opgroeien' in en als een leerproces, tot we de 'volwassen' leeftijd bereikt hebben en vanaf dan wordt alles slechts herhaling van  dezelfde patronen, tot we langzaamaan de zombiestaat en in veel gevallen vaak de dementerende staat in zinken.

Wat er gebeurt door dit punt van dat we niet meer bijleren doorheen ons leven en dat het enige dat we eigenlijk 'weten' of beseffen en zien in en van de wereld waarin we bestaan zowel binnen als buiten onszelf, is wat er in onze geest bestaat als kennis en informatie die we geaccumuleerd hebben voornamelijk tijdens onze kindertijd als de tijd waarin we onze geest ontwikkelen -- is dat we niet geinformeerd genoeg zijn of niet voldoende in staat zijn om werkelijk keuzes te maken die het beste zijn voor onszelf in ons leven.

Dit is bijvoorbeeld waarom we in steeds dezelfde gedachten- en reactiepatronen zullen vallen die niet het beste zijn voor onszelf of onze relaties met onze omgeving. Waarom we op steeds dezelfde emotionele manier zullen reageren op en in dezelfde situaties, ondanks dat we uiteindelijk inzien dat de gevolgen van hoe wij onszelf uitdrukken in en als die emotionele staat niet het beste is voor onszelf. We maken bijvoorbeeld beslissingen of we zeggen impulsieve dingen in een emotionele staat waar we ons nadien over schamen of waar we nadien spijt van hebben. En dan  denken we van 'volgende keer doe ik het anders'. Maar dan, de volgende keer, doen we gewoon precies hetzelfde.

En, waarom is dat? Waarom is het met andere woorden dat er niet zoiets bestaat als 'vrije keuze', in de zin dat we niet in staat lijken te zijn om werkelijk keuzes te maken in elk moment, met betrekking tot zowel onze interne als externe realiteit, die het beste zijn voor niet enkel onszelf maar voor al het leven op aarde -- keuzes die het absolute beste zijn op elk vlak. Wat ik heb gemerkt voor mezelf in relatie tot waarom het is dat ik bijvoorbeeld steeds patronen herhaal die niet het beste zijn voor mezelf en die schadelijke gevolgen creëren in mijn leven en waarom ik zogezegd blijf 'vallen' in die patronen - zoals bijvoorbeeld specifieke eetgewoonten en/of verslavingen --- is dat ik niet geinformeerd genoeg ben in mezelf om werkelijk te zien wat ik aan het creëren ben als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in die of deze gewoonte.

Een voorbeeld is bijvoorbeeld dat ik tijdens mijn leven de gewoonte heb gecreëerd om veel te participeren in verbeelding. Ik dagdroomde heel vaak over scenarios waarin ik de heldin speelde en waarin ik heel 'cool' was en veel aandacht en erkenning kreeg van andere mensen. Maar dan, in mijn eigenlijke dagelijkse relaties met de mensen in mijn fysieke omgeving voelde ik mij het tegenovergestelde - ik ervoer mezelf als angstig en inferieur en onzeker. Het is pas nadat ik een proces van zelf-onderzoek heb afgelegd, door het toepassen van de Desteni toepassingen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie --- dat ik ben beginnen merken en inzien dat deze twee ervaringen hand in hand gaan.

 Dat, elke keer wanneer ik mezelf toesta te participeren in een verbeelding in mijn geest die een positieve ervaring genereert in mezelf, en ik mij 'goed' voel over mezelf - des te meer ik mij onzeker en angstig voel in mijn relaties met mensen in mijn fysieke wereld en realiteit.

En, hoe minder ik begon te participeren in die verbeelding, door mezelf bijvoorbeeld toe te passen in het stoppen van mezelf wanneer ik de verbeelding en de energie zag opkomen in mezelf, en mezelf niet toe te staan erin te stappen en de energie te genereren in mezelf - des te meer ik mij comfortabel en stabiel begon te voelen in mijn fysieke relaties met de mensen in mijn omgeving.

Dus, wat ik heb ingezien, is dat ik aanvankelijk nooit mezelf stopte in het participeren in verbeelding en het gereneren van positieve gevoelens, omdat ik nooit direct zag wat ik eigenlijk aan het creëren was in mezelf en mijn leven. Ik zag de preciese gevolgen van mijn daden niet werkelijk in. Nu echter, vanaf het moment dat er een verbeelding opkomt in mezelf - in dat moment komt er ook een besef op in mezelf van wat ik zal creëren als ik mezelf toesta in die verbeelding te stappen en mezelf te laten meevoeren door de positieve energie. Ik zie onmiddellijk dat ik mij nadien heel onzeker zal beginnen voelen en dat ik eigenlijk de omgekeerde energie zal manifesteren in mezelf - omdat ik nu besef dat dat is hoe de geest werkt, op basis van polariteiten die elkaar uitbalanceren. En daardoor is het nu makkelijker voor mezelf om de keuze te maken om mezelf te stoppen in dat moment en eerder mezelf te bewegen op een manier die het beste is voor mezelf op langere termijn --- omdat ik mezelf heb onderwezen in hoe mijn eigen geest werkt. Ik ben voldoende geïnformeerd om precies te weten wat ik doe en wat ik creëer in de beslissingen die ik maak in relatie tot de gedachten en gevoelens waar ik in participeer in mijn eigen geest.

Zolang dit absolute inzicht in de eigen geest niet bestaat, kan er niet zoiets bestaan als 'vrije keuze'. Omdat, zolang we ons niet absoluut gewaar zijn van wat we eigenlijk aan het doen zijn, kunnen we ook niet inzien waarom we het beter niet zouden doen, en hebben we bijvoorbeeld geen motivatie om onze schadelijke gewoonten te stoppen. Het is pas wanneer we de verantwoordelijkheid nemen om alles te onderzoeken binnen en buiten onszelf - dat we in een positie kunnen staan waarin we ook werkelijk verantwoordelijkheid kunnen nemen voor de beslissingen die we maken binnen en buiten onszelf omdat we precies zien waar onze daden toe leiden.

Ik bedoel, deze hele fysieke wereld en hoe ze op dit moment bestaat is een levend bewijs van het feit dat we niet voldoende geinformeerd zijn in de beslissingen die we maken, en dat we eerder beslissingen maken gebaseerd op onze gevoelens en gedachten dan op een daadwerkelijk inzicht in hoe dingen precies werken. We weten niet hoe dingen precies werken en we doen er de moeite niet voor om alles te onderzoeken.  Zolang we deze stap niet zetten van het onderzoeken van wie we zelf zijn in relatie tot onze wereld en realiteit en onderzoeken van hoe onze geest bestaat en functioneert - kunnen we niet beweren dat vrije keuze bestaat omdat we niet weten wat we kiezen of zelfs hoe of waarom aangezien we niet weten hoe onze eigen geest keuzes maakt en waar die keuzes werkelijk op gebaseerd zijn. En de enige manier om dan te weten te komen dat onze keuzes eigenlijk niet het beste waren voor onszelf - is door de gevolgen te observeren. Gevolgen zoals een fysieke wereld die aan het aftakelen is. Gevolgen zoals een economisch systeem dat niet zorgt voor het leven op aarde.

http://www.desteni.org

Dag 493: De Leercurve van het Menselijk Bewustzijn

Iets dat ik in mijn proces van het Onderzoeken, Ontrafelen en Leren Kennen van het Bewustzijn in en als mijn 'Reis naar Leven' heb vastgesteld, is dat er een eigenaardig iets bestaat in de geest dat ervoor zorgt dat ik als individueel wezen nooit werkelijk zal evolueren in en als mijn bestaan, maar dat ik zal blijven rondjes draaien en vaststeken in het blijven herhalen van patronen uit het verleden en dat ik in en als mezelf gelimiteerd blijf tot het voorspelbare systeem en structuur van het Ego, als mijn zogenaamde 'identiteit', 'persoonlijkheid' en 'karakter' in deze fysieke wereld en realiteit.

Om te 'evolueren' als wezen is er een leerproces nodig, dat is immers hoe een kind opgroeit tot volwassene en hoe en waarom een volwassene vloeiend kan spreken, schrijven, lopen, eten, denken en allerhande taken uitvoeren - omdat er ooit een leerproces heeft plaatsgevonden waarin al die zaken die de volwassene nu met groot gemak kan uitvoeren geintegreerd werden in het 'bewustzijn' en het lichaam van dit individu.

Maar, op een bepaald punt stopt dit leerproces en dan begint de 'herhaling', het lopen in lussen en cycli en het herkauwen en herhalen van steeds dezelfde handelingen, zowel extern als intern. Vanaf het moment dat we de school verlaten en onze weg vinden in een job, en onszelf nestelen in een relatie met iemand en onze situatie en positie in de jobmarkt en sociale structuren min of meer aanvaarden als zijnde 'ons leven' - dan stopt de behoefte van ons bewustzijn om nog dingen bij te leren, omdat we nu een volledig functionerend systeem zijn. We weten en kennen wat we nodig hebben om te functioneren in de systemen en structuren waar we ons in bevinden in onze omgeving - in lijn met hoe die omgeving ons heeft opgevoed en opgebracht in relatie tot de taal die we gebruiken om te communiceren en de handelingen die  we verwacht worden uit te voeren.

En hier krijgt het Ego in onze Geest de vrijheid en de ruimte om te ontwikkelen, omdat, ik bedoel, we doen in feite niets met onze eigen capaciteiten en potentieel om in elk moment te evolueren en ontwikkelen door te leren over onszelf en onze omgeving en onszelf in relatie tot die omgeving aangezien we een eendimensionele structuur van voorspelbare handelingen en vormen van expressie hebben aanvaard als 'wie wij zijn' in en als onze 'identiteit'/'persoonlijkheid'/'karakter' -- dus is er iets anders dat in ons begint te bewegen, namelijk Energie in en als het E-go. Die energie is gebaseerd op bijvoorbeeld vergelijking - waarin we onszelf en onze aanvaardde en gelimiteerde capaciteiten, die we dan 'talenten' gaan noemen, gaan vergelijken met de 'talenten'/'capaciteiten' van andere mensen om onszelf superieur te voelen.

Dat is het Ego, het is in feite nutteloze gevoelens en interne ervaringen van bijvoorbeeld superioriteit, gebaseerd op in essentie nutteloze gedachten zoals beoordelingen over de uitdrukking en het uiterlijk van onszelf en onze wereld en realiteit -- die enkel in onszelf kunnen bestaan omdat wij er de 'ruimte' voor gecreëerd hebben door onszelf niet in beweging te brengen in verband met het actief uitbreiden en ontwikkelen van ons potentieel door bijvoorbeeld elk moment te zien als een kans om iets bij te leren, maar door eerder te hebben aanvaard dat op een bepaald punt in ons leven het leerproces 'gedaan' is en we nu 'volleerd' zijn, als in 'vol-wassen'.

En het is dat Ego dat er paradoxaal genoeg ook voor zorgt dat we niets meer bijleren, omdat, in die ervaring van Superioriteit tegenover onze omgeving maken we een stelling van 'ik weet het beter dan jou' en 'ik weet alles al, mij moet je niets meer vertellen'. Dus, we willen niet meer luisteren naar een ander, we willen onszelf niet meer openstellen om nieuwe informatie in ons op te nemen. En, de informatie die naar ons toekomt, nemen we op vanuit dat startpunt van superioriteit, waardoor we enkel zullen zien, horen en ervaren wat we al 'weten' en 'kennen' in onszelf -- en zo kunnen we onszelf niet meer uitbreiden of ontwikkelen in 'wie we zijn' in relatie tot onze omgeving als deze fysieke wereld en realiteit.

Wordt Vervolgd...

Dag 431: Is 'Intelligentie' Echt als het Verdedigd moet Worden?

Dit is een verderzetting van "Dag 430: Het Veranderen van een Angst-Reactie op het Krijgen van Kritiek - Evaluatie", waarin ik heb gekeken naar mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie dat ik heb bewandeld met betrekking tot het veranderen van een angst reactie op het krijgen van kritiek --- om voor mezelf te toetsen en af te meten of ik die angst reactie daadwerkelijk heb veranderd door middel van de toepassing van schrijven, zelf vergeving en zelf-correctie.

En wat ik gevonden heb is dat er meer gewaarzijn was in relatie tot de emotionele ervaringen en gedachten en backchat die opkomt in mijn geest in zulk 'n situatie waarin ik kritiek krijg --- maar dat er nog steeds een emotionele reactie aanwezig is en dat er nog steeds specifieke gedachten opkomen waar ik emotioneel op reageer en dat ik dus niet grondig genoeg geweest ben in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

In het herbekijken van het moment waarin ik kritiek kreeg van iemand en van wat er omging in mijn geest, als het punt waarop ik nog reageerde met een emotionele ervaring van angst - zag ik dat ik een persoonlijkheidssysteem gecreëerd heb in mezelf waarin ik een idee/beeld van mezelf probeer te projecteren naar andere mensen toe, van 'ik ben intelligent' en 'ik weet wat ik doe' - dat als functie heeft om de mensen in mijn omgeving te manipuleren zodat ze mij aanvaarden als 'een volwaardig deel van de groep', zodat ik ondersteuning zal krijgen van de groep.

En dus wanneer ik kritiek krijg van iemand - gaat de gedachte door mijn geest dat die idee dat ik van mezelf wil overbrengen en projecteren in het gedrang wordt gebracht, en dat bijgevolg mijn overleving in de 'groep' in het gedrang wordt gebracht --- omdat mensen nu zien of denken dat ik 'dom' ben. En dus, in dat moment voel ik mij bedreigd in de idee dat ik heb opgebouwd over 'wie ik ben' in mijn geest -- als zijnde 'een intelligent persoon', een idee dat in functie van mijn overleving staat omdat ik het geloof in mijn geest heb gecreëerd dat ik aan andere mensen moet kunnen bewijzen en laten zien dat ik 'intelligent' ben om aanvaard te worden door hen en bijgevolg ondersteuning te krijgen van 'de groep'.

In mijn volgende blog zal ik dus zelf-vergeving toepassen in verband met dit punt van manipulatie en zelf-oneerlijkheid dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf in mijn relatie tegenover de mensen in mijn omgeving --- waarin ik enkel emotioneel reageer wanneer iemand mij kritiek geeft omdat ik een idee van mezelf in mijn geest probeer te beschermen en verdedigen - als de idee dat ik een 'intelligent' persoon ben en dat ik erkenning moet krijgen voor mijn 'intelligentie'.

Terwijl, wanneer ik eerlijk ben met mezelf over de eigenlijke waarachtigheid van deze idee in relatie tot wie ik eigenlijk echt werkelijk ben in en als mezelf --- dan zie en besef ik dat ik helemaal niet 'intelligent' ben, in de zin van dat mijn 'intelligentie' werkelijk niet verder strekt dan het beeld/idee dat ik van mezelf probeer te projecteren naar de buitenwereld toe --- mijn zogezegde 'intelligentie' is met andere woorden niets meer of minder dan een leugen, een illusie, een beeld - en niet een echte levende toepassing van wie ik werkelijk ben in en als mezelf. En daarom reageer ik zo emotioneel wanneer ik denk dat iemand mijn 'intelligentie' in vraag stelt, omdat die intelligentie in wezen niet echt bestaat in en als mezelf -- waardoor ik het dus moet 'verdedigen' via bijvoorbeeld emotionele reacties en backchat en redeneringen in mijn geest.


Wordt vervolgd in Dag 432

Dag 430: Het Veranderen van een Angst-Reactie op het Krijgen van Kritiek - Evaluatie

Dit is een verderzetting van een proces dat ik begonnen ben vanaf "Dag 423: Tegen Wie Denk je wel dat je het Hebt?!" - een proces waarin ik de emotionele reacties in mezelf op een moment waarin iemand kritiek had op mij en mij advies gaf in verband met hoe ik een bepaald punt beter zou doen/benaderen in mijn fyieke uitdrukking en realiteit, onderzocht in mijn schrijven, en dan veranderde en corrigeerde in mezelf in mijn zelf-vergeving en zelf-correctieve toepassingen.

Na het toepassen van deze drie stappen, zet ik in deze blog verder in dit proces met het herbekijken van mijn ervaringen in een moment waarin iemand mij bekritiseert op mijn fysieke uitdrukking/handelingen en/of mij advies geeft in verband met hoe ik het beter zou doen - om voor mezelf te kunnen zien en berekenen of mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie wel degelijk effectief was en hoe en waar er nog specifieke punten bekeken, onderzocht en doorwandeld moeten worden. Deze specifieke situatie had zich namelijk herafgespeeld in mijn realiteit vandaag, als een punt in mijn proces waarin mijn fysieke werkelijkheid zegt van "Ok, als je beweert jezelf gecorrigeerd en veranderd te hebben in dit punt, bewijs het dan!".

Ik bedoel, als ik kijk naar hoe het moment zich in de fysieke werkelijkheid afspeelde, dan zie ik dat het nagenoeg hetzelfde is als de situatie die de hele emotionele ervaring activeerde in mezelf waarover ik ben beginnen schrijven in Dag 423. De vraag is dus of ik op precies dezelfde manier reageerde in mijn geest of was er verandering in mezelf in relatie tot hoe ik de situatie benaderde en ervoer in mezelf? Met andere woorden: Hoe efficient was het hele proces dat ik bewandeld heb in de voorbije dagen in mijn blogs eigenlijk?

Dus, wat er veranderd en gecorrigeerd was in mijn ervaring in mezelf in relatie tot het moment dat ik kritiek/advies kreeg van iemand in mijn omgeving - is dat, ten eerste, de hele situatie geen emotionele stortvloed activeerde in mijn geest, als wat ik in de voorgaande blogs had uitgeschreven, waarin ik van een emotionele reactie van angst en minderwaardigheid, in woede ga en dan uiteindelijk naar zelf-medelijden -- gestuurd door backchat in mijn geest die zichzelf transformeerde -- en ten tweede, een punt dat hand in hand gaat met het eerste punt, is dat ik mij in het moment zelf meer gewaar was van wat er aan het gebeuren was en wie ik ben in relatie tot de situatie, en dat ik daarin stond in een punt van 'autoriteit' in relatie tot de situatie en vooral in relatie tot wat er omgaat in mezelf.

Aanvankelijk, in het moment dat ik omschreef in Dag 423, was er geen enkele autoriteit in mezelf aanwezig ten aanzien van de gedachten, backchat en emotionele reacties die opkwamen in mijn geest als reactie op de situatie - de gedachten, backchat en emoties kwamen met andere woorden gewoon op in mijn geest, en ik volgde ze, tot op het punt dat ze bleven muteren naar steeds andere emotionele ervaringen en ik op een bepaald punt mezelf isoleerde in mijn kamer en begon te huilen omdat het mij allemaal teveel werd.

Dit keer echter, besefte ik onmiddellijk van 'ok, ik ben hier eerder geweest, dus, dit moment is een test voor mezelf om te zien waar ik sta in mezelf ten opzichte van deze situatie' - dus, vanuit dit perspectief, was het best een fascinerend proces om in het moment zelf mijn eigen vooruitgang te meten en gade te slaan in verband met het vestigen van mezelf als het punt van 'autoriteit' in relatie tot mijn geest.

Ik zag de emotionele ervaringen van angst en inferioriteit opkomen in mezelf, en ik besefte in het moment van 'als ik mezelf hier toesta mezelf te definieren in en als die ervaring van angst en inferioriteit, dan zal ik uiteindelijk in een reactie van kwaadheid en beschuldiging gaan in relatie tot deze persoon, en dan weer vallen in een emotionele ervaring van zelf-medelijden, en de cirkel zal weer rond zijn' - en dus, zoals ik in mijn zelf-correctieve statements had voorgeschreven, ademde ik door de ervaring die opkwam en stabiliseerde ik mezelf op die manier in het moment en zo voorkwam ik een 'emotionele episode'  in mijn geest.

Wat ik echter wel opmerkte in termen van welke gedachten en backchat er nog reacties activeerden in mijn geest - en waar ik dus zag dat ik niet specifiek genoeg geweest ben in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie -- was een beeld dat opkwam in en als mijn gedachten van deze persoon die 'boven' mij staat. En dat beeld activeerde backchat van "als deze persoon denkt dat ik dingen niet juist/correct doe en dat ik dom ben, dan zal ze mij afwijzen en dan zal ik niet kunnen overleven", verbonden met een ervaring van overlevings angst.

Hierin zie ik dus dat het achterliggende punt van hoe en waarom ik reageerde op een situatie van kritiek krijgen met angst, kwaadheid en zelf-medelijden - is een persoonlijkheidsstructuur waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn geest, waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als een specifiek 'idee' van mezelf als 'een slim/intelligent persoon', dat ik gebruik om 'relaties' te vormen met de mensen in mijn omgeving. En dit omdat ik doorheen mijn kindertijd heb geleerd dat mensen zich 'groeperen' op basis van 'intelligentie', dat mensen 'relaties' vormen met andere mensen op basis van het 'respect' en het 'aanzien' dat ze hebben voor wat een ander mens kan en kent --- en dat, wanneer mensen denken dat je 'dom' bent omdat je niets kan of kent/weet in termen van wat andere mensen bruikbaar of interessant zouden vinden, dan vinden ze je de moeite niet waard om mee om te gaan en dan 'hoor je niet bij de groep'.

Een patroon dat zich doorheen mijn leven vaak heeft afgespeeld is dat ik mij in situaties bevond waarin mensen mij iets vroegen of ik moest iets doen, en dan ging ik 'blanco' in mijn geest, alsof er geen enkel 'script' bestond in mezelf in verband met hoe ik deze taak moet uitvoeren, of zelfs in verband met wat 'normaal gedrag' is --- alsof die stabiele basis van gezond verstand ontbrak in mezelf in relatie tot mijn interactie met en beweging in mijn fysieke omgeving. En in die momenten werd mijn geest overspoeld met die angst van 'als ik dit niet juist/correct doe, op een 'normale' manier, dan zullen mensen denken dat ik dom ben en ze zullen mij afwijzen'.

De essentie van hoe deze persoonlijkheidsstructuur dus in elkaar zit, is dat ik mijn vertrouwen plaats in de mensen in mijn omgeving en dat ik erop vertrouw dat zij mij ondersteunen in mijn overleving, dat zij als het ware voor mij zorgen en mijn 'vangnet' vormen -- en ik probeer hen te manipuleren om die ondersteuning/zorg te krijgen van hen, door bijvoorbeeld een beeld/idee van mezelf te projecteren als 'iemand die weet wat ze doet' en 'een intelligent persoon', in de veronderstelling dat ze mij dan zullen aanvaarden als een volwaardig deel van de 'groep' -- en door bijvoorbeeld, wanneer ik in zo een situatie terechtkom waarin iemand die 'intelligentie' uitdaagd door mij kritiek/advies te geven, in een emotionele reactie te gaan van zelf-medelijden, verbonden met gedachten van 'wat is er mis met mij?' en 'waarom kan ik niet normaal zijn?'.

En dus, zolang ik deze persoonlijkheidsstructuur niet aanpak, en mezelf niet corrigeer in mijn startpunt van waar ik mijn vertrouwen en macht/kracht in plaats - zullen dit soort reacties blijven opkomen in mezelf in situaties waarin ik kritiek/advies krijg van mensen in mijn omgeving.


Ik zet dit proces verder in Dag 431

Dag 427: Waarom is de Idee dat ik 'Juist' ben een Illusie?

Dit is een verderzetting van "Dag 426: Waarom kan het Ego niet tegen Kritiek?" - waarin ik een nieuwe dimensie heb geopend van het onderwerp dat ik sinds Dag 423 heb onderzocht, namelijk hoe ik emotioneel reageerde wanneer iemand mij kritiek gaf op iets dat ik had gedaan.

Waarin ik heb gezien hoe mijn emotionele reactie gebaseerd is op een 'ego' punt dat ik heb gecreëerd in mezelf in relatie tot 'wat ik doe', door, in een vorm van 'koppigheid' - mezelf uit te drukken in en als de gedachte/idee dat ik 'weet wat ik doe' en dat ik 'juist' ben in wat ik doe --- waarin ik alleen werk en geen hulp of ondersteuning of advies wil van andere mensen, omdat ik vanuit dat perspectief 'kritiek' en 'advies' zie als een 'in vraag stelling' en 'uitdaging' van mijn 'persoon' en dus als een directe aanval op wie ik ben, omdat ik mezelf gedefinieerd heb in en als de idee/gedachte dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe.

Hetgeen dus eigenaardig is omdat - wat wil het eigenlijk zeggen om 'juist' te zijn en te 'weten wat ik doe'? Omdat, in de realiteit weet ik eigenlijk niet hoe de fysieke werkelijkheid echt functioneert of zelfs hoe ik functioneer in en als mijn geest en mijn lichaam -- en toch ben ik ervan overtuigd dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat ik geen advies of ondersteuning nodig heb in mijn bestaan hier op aarde en hoe ik in relatie sta met het leven in mijn omgeving. Hierin is de idee van 'juist' zijn en 'weten wat ik doe' dus in werkelijkheid een aanvaardde limitatie in en als wie ik ben omdat de dingen die ik 'weet' in mijn geest maar gelimiteerd zijn tot wat ik geleerd heb. En dus, wanneer ik mezelf stop in mijn leerprocess door, vanuit koppigheid, mensen weg te duwen en dingen alleen te willen doen zonder ooit open te staan voor commentaar, kritiek of advies van andere mensen --- zullen de dingen die ik doe in deze realiteit altijd gelimiteerd zijn tot de aantal dingen die ik geleerd heb over mezelf in relatie tot mijn wereld en realiteit.

Dus, vanuit een praktisch, realistisch perspectief - ben ik niet 'juist' en weet ik niet wat ik doe, in en als en vanuit mijn voorgeprogrammeerde kennis en informatie in mijn geest --- omdat die kennis en informatie gelimiteerd is tot wat ik geleerd heb tijdens mijn leven. En, de dingen die ik leer, komen altijd van andere mensen -- dus, wanneer ik mezelf isoleer van andere mensen en niet in communicatie en interactie treed met andere mensen uit koppigheid en omdat ik een negatieve emotionele ervaring heb geassocieerd met 'commentaar/kritiek/advies' krijgen over mijn handelingen/uitdrukking - dan zal ik ook nooit iets bijleren.

Dus, hierin is het interessant om te kijken naar hoe ik het woord 'juist' en het woord 'weten' heb gedefinieerd --- omdat, terwijl ik er altijd van overtuigd was, in en als het ego van de geest, dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat daarom mensen geen commentaar/kritiek/advies mogen geven in relatie tot wat ik doe en wie ik ben, was de realiteit van mezelf dat ik niet 'juist' ben en eigenlijk niet echt 'weet wat ik doe' omdat mijn kennis en informatie en vaardigheden en inzichten in relatie tot mezelf en mijn wereld/realiteit maar gelimiteerd is tot wat ik in het begin van mijn leven wel heb opgepikt en geleerd van andere mensen --- en dat ik met andere woorden net commentaar/kritiek/advies van andere mensen in mijn omgeving over mijn handelingen/daden nodig heb om te groeien en te leren en mezelf te ontwikkelen.

En dit omdat ik dus de woorden 'juist' en 'weten' heb gedefinieerd vanuit het perspectief en startpunt van het ego in en van de geest - hetgeen ter beschikking en in functie staat van het beschermen van eigenbelang --- waardoor het een punt wordt van "jij mag mij niet in vraag stellen, ik doe alles op mijn manier, en ik leid mijn leven zoals ik het wil - want ik ben Juist en Correct en ik Weet wat ik doe!!". En daarin worden de woorden 'juist' en 'weten' gebruikt en gedefinieerd als een Excuus voor mezelf in en als de geest om voor mezelf te rechtvaardigen hoe ik leef en besta en wat ik doe en om elke kans en mogelijkheid of opening tot verandering uit mijn wereld te verbannen door andere mensen de mond te snoeren in termen van het aanbieden van advies of tips of commentaar in relatie tot mijn expressie/uitdrukking/handelingen/leven - omdat ze mij dan zogezegd persoonlijk aanvallen en daarom 'slecht' en 'negatief' zijn.

En, wat een meer realistische en zelf-eerlijke en integere definitie zou zijn van de woorden 'juist' en 'weten' - als in de woorden 'ik ben juist' en 'ik weet wat ik doe' in relatie tot mijn expressie in deze wereld, is dat ik daadwerkelijk mezelf in elk moment openstel voor elk soort ondersteuning, commentaar, kritiek en advies van mijn omgeving zodat ik elk moment en elke situatie kan begrijpen en bekijken en verstaan vanuit elke mogelijk dimensie en zodat ik dus een heldere en duidelijke beslissing kan maken op basis van een gegrond inzicht in hoe de wereld en realiteit waar ik mij in bevindt werkt en functioneert --- vanuit het besef dat mijn kennis en informatie, als wat ik geleerd heb van mijn leerkrachten en mijn ouders en de media in mijn leven, in werkelijkheid zeer gelimiteerd is, en dat elk wezen dat hier bestaat in deze realiteit, een bepaald aspect/deel/dimensie van deze realiteit en van dus mezelf in en als deze realiteit, representeert en dus een bepaalde en specifieke ondersteuning kan bieden voor/aan mij zodat ik tot een meer welgevormd inzicht kan komen in relatie tot wie ik ben in en als deze wereld en realiteit.


In Dag 428 zal ik verderzetten in dit proces van het transformeren van mijn ervaring van en tegenover het krijgen van kritiek/commentaar/advies van andere mensen -- door zelf-vergeving toe te passen -- zodat ik niet meer emotioneel reageer op commentaar/kritiek/advies, maar eerder stabiel sta in mezelf en vanuit die stabiliteit de commentaar/kritiek/advies op een praktische manier kan gebruiken en aanwenden in mijn leven en bestaan om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-ontplooiing en zelf-ontwikkeling.

Dag 390: Hoe Zijn Beoordelingen het Doolhof van de Geest? - De paranoia van Intelligentie

Dit is een verderzetting van "Dag 389: Hoe bouwen de Woorden die ik Leef, de Wereld waarin ik Besta"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in mijn gedachten/geest zie gaan  om na te denken over hoe ik mijn daden zou kunnen formuleren en uitleggen via woorden - teneinde beoordeling/veroordeling van andere mensen te vermijden en ontwijken en manipuleren/bespelen over die daden --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij, dat ik in wezen reageer op de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in en als mijn geest en gedachten, die ik projecteer in andere mensen, en dat ik dus in wezen mezelf aan het manipuleren en bespelen ben door niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn daden, door mijn daden een 'draai' te willen geven in en als en door middel van mijn bewoordingen en formulering en uitleg die ik geef omtrent wat ik gedaan heb en daarin/daardoor mezelf te 'Verdraaien' in mijn geest - totdat ik mezelf verlies in mijn verdraaiingen van mezelf in mijn gedachten/geest en uiteindelijk niet meer zie wie ik eigenlijk werkelijk ben

wanneer en als ik de radartjes in mijn geest zie beginnen draaien als gedachten die zich vormen omtrent en in functie van het willen beschermen en verdedigen van mezelf in en als mijn daden - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat deze gedachten een reactie zijn op angst van de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf die ik probeer te omzeilen en manipuleren -- en dat ik daarin mezelf in een doolhof plaats in mezelf van redeneringen, rechtvaardigingen, verbloemingen, excuses als gedachten

waarin, ik zie en besef en begrijp dat de idee/gedachte dat ik andere mensen aan het manipuleren en bespelen ben een illusie is -- aangezien IK beoordelingen heb toegestaan te bestaan in mezelf, in de plaats van direct te zien en te kijken naar mezelf in en als mijn daden en eerlijk te zijn met mezelf over wie ik ben als HIER in en als deze fysieke werkelijkheid - teneinde mezelf te corrigeren en in lijn te plaatsen met wat het beste is voor mezelf als het leven op aarde als wie ik werkelijk ben

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat de beoordelingen in mijn geest een leugen/illusie is - als een 'bescherming/verdediging' mechanisme van de menselijke geest dat ik heb toegestaan te laten programmeren in mezelf - als een voorgeprogrammeerd programma/systeem dat bestaat als een afleiding/illusie/leugen/doolhof met als enige doel/functie om ervoor te zorgen dat ik niet zie, besef en mij realiseer wie ik werkelijk ben als HIER - dat ik niet Direct en Zelf-Eerlijk zie wat zich vlak voor mijn neus bevindt, mezelf --- omdat ik, verscheurd door beoordelingen over wat goed en wat kwaad en juist en fout en positief en negatief is, niet op een directe en zelf-eerlijke manier één en gelijk sta met wat bestaat HIER binnen en buiten mezelf

ik stel mezelf tot doel om beoordelingen te zien als wat het is, een programma, een systeem van woorden - dat bestaat in de geest als een mechanisme dat mij 'wegdraait'/wegleidt van de realiteit die HIER is, binnen en buiten mezelf - en bestaat tot doel en in functie van het ervoor zorgen dat ik nooit mijn macht en verantwoordelijkheid als en tegenover het bestaan/leven op aarde realiseer - en dus nooit het bestaan op aarde verander en corrigeer tot wat het werkelijk is in eenheid en gelijkheid met mezelf als het leven zelf -- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan een 'creator' die de planeet aarde heeft gebruikt, als een persoonlijk 'Plan' en daarin wezens nodig heeft die niet beseffen of inzien dat ze ook HIER bestaan en daarin bestaan als God, als de Bepalende/sturende factor in het Bestaan op aarde --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een passieve slaaf te worden die de plannen uitvoert van één of andere creator, terwijl ik verloren ben in mezelf in en als een voorgeprogrammeerd systeem van Woorden in en als Beoordelingen

en daarin, stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het onder ogen komen van de realiteit van mezelf - en om met de fysieke werkelijkheid te werken die zich HIER bevindt - en mezelf niet te laten afleiden en misleiden door het voorgeprogrammeerde systeem van beoordelingen in en als de Geest --- maar om in elk moment in te zien en te beseffen dat ik God ben, als de Macht, en de Verantwoordelijkheid om het Leven op aarde Te sturen/besturen om een realiteit te manifesteren die het beste is voor mezelf als al het leven op aarde  en daarin te staan als de levende statement dat ik verantwoordelijk sta voor mijn daden en mezelf niet verberg achter beoordelingen als woorden in mijn geest - en dus op elke manier aansprakelijk ben  voor wie ik ben in en als wat ik doe en gedaan heb in mjin leven op aarde

Dag 389: Hoe bouwen de Woorden die ik Leef, de Wereld waarin ik Besta

Dit is een verderzetting van "dag 388: De Intelligentie van het Verdraaien van de Werkelijkheid" waarin we ontdekt, besproken en uitgeschreven hebben hoe we 'Intelligentie' gebruiken als een middel om de realiteit van onszelf, als onze Geheime Agenda's van Eigenbelang, verbergen achter een 'positief' uiterlijk, door gebruik te maken van Woorden.


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte, idee en het geloof dat ik een 'Intelligent' wezen ben omdat ik Woorden als Gedachten in mijn Hoofd/Geest heb en dat ik daarin 'Goed' en 'Positief' en Superieur ben aan alle wezens die geen Woorden/Gedachten in hun Hoofd/Geest hebben - en dat ik mezelf daarin nooit heb afgevraagd wat deze 'Intelligentie' eigenlijk is, waar gedachten vandaan komen, wat de 'woorden' in mijn hoofd/geest eigenlijk zijn of hoe ze bestaan/functioneren, en wie ik eigenlijk ben in en als die Gedachten --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd zomaar blindelings te aanvaarden en Geloven dat 'Ik Denk dus Ik Besta' en dat mijn gedachten mij dus Maken 'Wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de woorden in mijn hoofd/Geest waarin en waarmee ik mezelf gedefinieerd heb nooit te onderzoeken door mijn gedachten te definieren als 'Intelligentie' en mezelf te beoordelen en definieren als 'een intelligent persoon' - en dat ik daardoor nooit heb ingezien en beseft hoe al de woorden in mijn geest, al de 'intelligentie', al mijn gedachten, gecentreerd zijn rond één punt: Eigenbelang --- waarin ik, doorheen mijn leven, een spiraal gecreëerd heb van woorden in mijn geest, en daarin de realiteit/waarheid van mezelf Verdraaid heb tot ik mezelf zie in Spiegel-Schrift, geschrift door de woorden in mijn geest en gedachten waarin ik mezelf gemanifesteerd heb in en als een voorgeprogrammeerd 'Beeld' van 'Wie ik ben', volgens  de spiegel die mij voorgehouden geweest is door mijn omgeving als wat ik zie met mijn ogen - waar ik de werkelijkheid van Wie ik ben in en als mezelf achter verberg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de woorden in mijn geest, als het voorgeprogrammeerde systeem van 'Intelligentie' dat ik in mezelf heb laten programmeren - door die woorden te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren en bespelen in naam en functie van het bevredigen van mijn eigenbelangen - en daarin mezelf te verliezen in het beeld dat ik in mijn geest gecreëerd heb door middel van woorden en dat gebaseerd is op eigenbelang, door nooit de  verantwoordelijkheid te hebben genomen om de woorden die ik gebruik om mezelf te definieren in relatie tot mijn omgeving en mijn overleving in deze wereld te onderzoeken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van Woorden - door mezelf te hebben gedefinieerd in en laten sturen door eigenbelang, en daardoor blindelings woorden te hebben gebruikt om mijn belangen te dienen, zonder te geven om de gevolgen en de consequenties van mijn daden - en daarin nooit te hebben ingezien hoe de menselijke geest, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf compleet in te definieren, volledig bestaat in en als en op basis van Woorden --- en dat dus mijn hele Wereld, als de ervaring in mezelf van 'wie ik ben' in relatie tot 'mijn omgeving', volledig opgebouwd is uit woorden - en dat, omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor de woorden en de definities van de woorden waarin ik mezelf heb gedefinieerd, ik een wereld heb toegestaan te bestaan als Mijn werkelijkheid, in en als Wie ik ben, die consequentieel en schadelijk is

ik vergeef mezelf dat ik woorden heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op een manier die consequentieel en schadelijk is voor mezelf en mijn wereld/omgeving/bestaan - door nooit te hebben ingezien hoe ik mezelf en mijn wereld zelf heb gecreëerd door middel van hoe ik mezelf in relatie tot mijn wereld heb gedefinieerd, in en als en door middel van de woorden in mijn geest, en dat ik daarin dus op elk vlak verantwoordelijk ben voor wat HIER bestaat als mezelf in en als mijn wereld/werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de woorden die ik Leef, de wereld waarin ik besta creëren en bouwen - omdat Woorden en de definities van die woorden de symbolische representaties zijn van wat ik toesta te bestaan in en als mezlef als het bestaan -- en dat dus, als ik woorden en betekenissen toesta te bestaan in mezelf die consequentieel zijn en die niet bestaan op een manier die het beste is voor al het leven dat HIER bestaat, dan is dat de realiteit die ik toesta en accepteer te bestaan als MIJN wereld


Wordt Vervolgd in Dag 390

dag 388: De Intelligentie van het Verdraaien van de Werkelijkheid

Dit is een verderzetting van "Dag 387: King Leopold's Ghost: Is Intelligentie ons gereedschap voor Misleiding?" - waarin we de documentaire 'King Leopold's Ghost' hebben gebruikt om te onderzoeken hoe 'Intelligentie' bestaat in en als de Menselijke Geest.

We zijn begonnen met de Dimensie van hoe we onze 'Intelligentie' in onze Geest gebruiken als een 'Propaganda-gereedschap' - door specifieke bewoordingen, definities en woordspelingen te gebruiken, die we vormgeven door middel van onze Gedachten, als de Geheime achterkamer waar al onze ware motivaties, verlangens en verborgen agenda's zich schuilhouden, om andere mensen te misleiden, manipuleren en bedriegen, al dan niet bewust - teneinde onze persoonlijke Belangen te kunnen bevredigen.

In deze blog gaan we verder met het kijken naar een andere dimensie/aspect van wat 'Intelligentie' werkelijk is in en als de Menselijke Geest, in hoe het op dit moment gemanifesteerd is in de Mens - gebruik makend van de Documentaire 'King Leopold's Ghost' en met name het voorbeeld dat Koning Leopold II leefde als een Consequentiele/Schadelijke vorm van 'Intelligentie'.

Wanneer we kijken naar hoe hij leefde, de daden die hij verrichte, het misbruik, de corruptie, de manipulatie, die hij uitvoerde omtrent zijn 'Congo Missie', en ongetwijfeld op andere vlakken, onder het mom van 'Intelligentie' en 'Superioriteit' - dan kunnen we onszelf de vraag stellen: 'Waarom is het dat zij die zichzelf 'Beschaafd' en 'intelligent' noemen, in relatie tot de zogezegde 'onbeschaafden' en 'onintelligenten', het minst in staat lijken te zijn om daden te verrichten die ondersteunend zijn voor het leven op aard en die de meeste Consequenties creëren en manifesteren voor iedereen?'

Want, langs de andere kant, zullen het wel de zogeheten 'Intelligente' en 'Beschaafde' Mensen onder ons wezen die hoog van hun toren blazen dat ze 'goedhartig' en 'liefdevol' en 'goed' en 'positief' en 'altruïstisch' zijn, hetgeen gebaseerd is op de idee dat 'Moraliteit' in de Geest bestaat, en dat dus enkel een 'Intelligent' mens, een 'Denkend Mens', een Mens die veel tijd en moeite toewijdt aan het 'Nadenken' over wat Goed versus Slecht en Juist versus fout is, in staat is om 'Moreel' te handelen, en een 'Geweten' te hebben en om dus te doen wat het beste is voor iedereen. Maar, ik bedoel, dit is een Geloof-systeem - het is iets dat we Geloven. De realiteit is echter heel wat anders...

Wanneer je de geschiedenis van de wereld bestudeerd, de Echte geschiedenis - niet de Kleuterverhaaltjes die neergeschreven staan in de geschiedenisboeken die ze kinderen aansmeren op school, en vaak zelfs op Universitair Niveau. Wanneer je de geschiedenis onderzoekt van het economische systeem, en wanneer je de beslissingen die gemaakt werden door invloedrijke individuen bestudeerd vanuit het oogpunt van het Economisch Systeem - dan kom je plots tot de vaststelling dat de dingen die ons verteld geweest zijn tijdens onze kindertijd op school en door de media, niet zijn wat ze lijken. En daarmee bedoel ik dat, onze geschiedenisboeken geschreven en verhaald worden als Sprookjes, waarin je de 'slechte' figuren hebt en de 'goede' figuren - de Media doet juist hetzelfde, je hebt altijd de 'slechterikken' zoals 'Saddam Hoessein' of 'Bin Laden' of 'Gaddafi', en dan heb je de 'Goeierikken', zoals 'President Obama' en 'de UN' en de 'EU' en 'Nelson Mandela' en 'het IMF'.

En dat is omdat de relaties met het Economische Systeem nooit uitgelegd/uitgeschreven worden - en dus, vanuit een oppervlakkig oogpunt, lijkt het alsof sommige mensen 'slechte bedoelingen' hebben en andere mensen 'goede bedoelingen' hebben. Wanneer je echter het economische systeem erbij haalt - merk je op dat elke beslissing die ooit gemaakt geweest is doorheen de menselijke geschiedenis, door elke figuur in een leiderspositie, gebaseerd geweest is op en gestuurd geweest is door Geld en Winst en Hebzucht - en dat in wezen, het hele concept van de Menselijke Geschiedenis die ons ingeprent geweest is door het Schoolsysteem Vals is. Er zijn geen 'Slechte' noch 'Goede' mensen - er is enkel de mens en zijn Hebzucht en Geld.

Ik bedoel, het is niet moeilijk om te zien, het bewijs staart ons elke dag in het gezicht --- het is hoe ons gehele economische systeem bestaat, het is gebouwd op de Ophemeling van de Hebzucht van de Mens - de 'Pursuit of Happiness' heet dat dan.

En dus, de reden waarom de zogezegde 'Intelligente' mensen op aarde, onze wereldleiders, onze psychologen, onze wetenschappers, onze filosofen, leerkrachten en religieuze leiders nooit een wereld hebben kunnen manifesteren die het beste is voor het leven op aarde - is omdat, het enige dat er 'Intelligent' was/is aan hen, is hoe ze iedereen kunnen doen geloven in hun 'Goedheid' en 'Rechtschapenheid', terwijl de ware motivaties van hun beslissingen verborgen blijven.

Het waren immers hoogst 'intelligente' mensen die de geschiedenisboeken die wij op school te verteren kregen, geformuleerd en gestructureerd hebben - en die ervoor gezorgd hebben dat de Echte Geschiedenis en al de Leugens, manipulatie, misbruik en bedrog waar het van doordrongen is, voorgoed verborgen zal blijven, zodat niemand in deze wereld ooit de Status Quo in vraag zal stellen en zodat alle stukken op het Monopolie Bord blijven bewegen volgens de Belangen van de Geschiedschrijvers. De Geschiedschrijvers zijnde zij die, middels hun 'Intelligentie', verhaatjes zullen vormen om aan iedereen te vertellen in verband met hoe wij best de Realiteit interpreteren, zien en ervaren.


Wordt Vervolgd in Dag 389

Dag 387: King Leopold's Ghost: Is Intelligentie ons gereedschap voor Misleiding?

Dit is een verderzetting in de Paranoia van Intelligentie Series - waarin we onderzoeken en bekijken welke consequenties onze aanvaardde vorm van 'Intelligentie' in en als de Menselijke Geest heeft gecreëerd en gemanifesteerd doorheen ons bestaan als Mens hier op aarde.

In deze blog bespreek ik specifiek een punt dat zich aandrong terwijl ik naar de Documentaire 'King Leopold's Ghost' aan het kijken was. De documentaire vertelt hoe Koning Leopold II zijn 'Congo Missie' voltrok, en onthult het slangenvat van Leugens, Manipulatie en Bedrog dat Leopold gebruikte om de Hebzucht die in werkelijkheid aan het startpunt lag van zijn missie te Rechtvaardigen tegenover de rest van de wereld.

Hij gebruikte bijvoorbeeld het geloof en de idee dat 'de Zwarten' inferieure wezens zijn aan 'de Blanke Man' om voor zichzelf te rechtvaardigen waarom het ok is om hen medogenloos uit te moorden en hun land te plunderen. Het punt dat hierin pijnlijk duidelijk werd in verband met deze Paranoia van Intelligentie Series die we hier aan het doorlopen zijn, is hoe 'de Blanke Man' zichzelf zal afscheiden en differentiëren van de 'Inferieure Zwarte', onder de Stelling dat Wij Blanken 'Intelligentere Wezens' zijn - maar dat, wanneer je dieper graaft en onderzoekt wat die zogezegde 'Intelligentie' in wezen is, dan zie je dat de 'Intelligentie' waarmee wij onszelf als Mens afscheiden van andere levende wezens en zelfs van andere Mensen, niets meer is dan een verhoogd vermogen om onze zogezegde 'Primitieve Impulsen' zoals Hebzucht, te verbergen - door middel van bijvoorbeeld het 'vermogen' om via manipulatie andere mensen te bespelen en misleiden teneinde onze daden, die in essentie volledig gestuurd zijn door Hebzucht, te rechtvaardigen en Goed te praten en onszelf te doen uitschijnen als 'de Filantroop', 'de Missionaris', 'de Humanitaire'.

Zoals de propaganda die Leopold gebruikte om andere Naties en zijn eigen bevolking te overtuigen om hem te steunen in zijn Missie - door middel van het gebruik van woorden zoals 'de Internationale Afrikaanse Associatie', 'Filantropie', 'Humaniteit', 'Vrije Handel', 'de Onafhankelijke Staten van Congo' - zo ook gebruiken wij onze 'Intelligentie' tot geen enkel ander doel dan onze werkelijke motivaties en beweegredenen te Verbloemen. Ik bedoel, 'Intelligentie', in relatie tot de Menselijke Geest, wordt gedefinieerd door het vermogen om te werken en om te gaan met Woorden - en waar anders gebruiken wij Woorden voor, dan om dingen Uit te Leggen?

En, ik bedoel, is het niet eigenaardig dat, de enige reden waarom wij meer Woorden, en dus een zogezegde 'hogere Intelligentie' nodig zouden hebben, is omdat we manieren nodig hebben om dingen op een Andere/Verschillende manier Uit te Leggen - en om, in essentie, meer manieren te vinden om bepaalde zaken uit te leggen op een manier die ons zelf het beste uitkomt, een manier waarop we onszelf ervan kunnen verzekeren dat hoe een ander iets Begrijpt, op basis van de Informatie/Uitleg die wij hen gegeven hebben, steeds in lijn staat met hoe wij persoonlijk willen dat zij het begrijpen, hetgeen niets te maken heeft met het werkelijk ondersteunen van de ander om iets op meer efficiente manier te begrijpen maar eerder met onze intentie om hen in de war te brengen in verband met hoe de werkelijkheid eigenlijk in elkaar zit zodat ze niet zien hoe wij bezig zijn onze hebzucht uit te voeren en te manifesteren.

George Carlin toont dit punt in zijn Show 'Doin' It Again' op zeer treffende wijze aan:

"Arrogante, hebzuchtige, weldoorvoedde Blanke mensen hebben een Taal uitgevonden om de Realiteit te verbergen, zo simpel is het. De CIA 'vermoord' mensen niet meer, ze worden 'Geneutraliseerd', of ze 'Ontvolken het Gebied'. De overheid 'Liegt' niet, het 'Engageert zich in Disinformatie'. Het Pentagon meet zelfs Nucleaire Radiatie in iets wat ze 'Zonneschijn Eenheden' noemen. Israelische moordenaars worden 'Commando's' genoemd - Arabische Commando's worden 'Terroristen' genoemd. Contramoordenaars worden 'vrijheidsstrijders' genoemd - dus als misdaadbestrijders de misdaad bestrijden en vuurbestrijders vuur bestrijden, wat bestrijden Vrijheidsstrijders dan?..." ( George Carlin - Euphemisms)

Wanneer je in de documentaire ziet hoe Leopold tewerk ging in relatie tot wat hij deed in/met Congo en hoe de rest van de wereld daar uiteindelijk op reageerde - en je stelt jezelf de vraag 'Wat is die zogezegde 'Intelligentie' die hem als onderscheidde van de Congolezen en die zogezegd als bewijs stond voor waarom en hoe hij superieur is aan de Congolezen en het recht heeft om de Congolezen te onderwerpen?' -- dan kan je enkel tot de Conclusie komen dat het enige dat Leopold en zijn medewerkers onderscheidde van de Congolezen, was zijn slinksheid, zijn Egoïsme, zijn Arrogantie en zijn hebzuchtige natuur die hem dreef tot extreme manipulatie, corruptie en Bedrog - en dat dus de zogezegde 'superioriteit' waarin hij zijn persoon definieerde in relatie tot de Congolese Bevolking, in wezen enkel de zoveelste redenering en rechtvaardiging was die hij had bekokstooft in al zijn 'intelligentie' en die hij opzettelijk gebruikte om zijn daden en zichzelf goed te praten en te rechtvaardigen --- net zoals hoe elk van ons 'Intelligentie' op precies dezelfde manier toepast, om onszelf te definieren als 'superieur' tegenover een ander, en zodanig onze daden in deze wereld te Rechtvaardigen.

Waarin dus, vanuit dit perspectief, 'Intelligentie' in wezen, als hoe het doorheen de geschiedenis geleeft en toegepast is geweest door de Mens, een product is van de Hebzucht die de mens in zichzelf heeft toegestaan te bestaan en die de Mens gebruikt om zijn Hebzuchtige Natuur te beschermen, verdedigen, verbloemen en verbergen teneinde zijn omgeving te kunnen bespelen en manipuleren en zo zijn Hebzuchtige Motivaties te kunnen bevredigen.


In de volgende Blog bekijken we een andere dimensie van 'Intelligentie', gebruik makend van de documentaire 'King Leopold's Ghost' en met name het eigenaardige punt dat, zij die zichzelf 'Beschaafd' en 'intelligent' noemen, in relatie tot de zogezegde 'onbeschaafden' en 'onintelligenten', het minst in staat lijken te zijn om daden te verrichten die ondersteunend zijn voor het leven op aard en die de meeste Consequenties creëren en manifesteren voor iedereen.

Dag 386: Hoe is Intelligentie de Bescherming van Eigenbelang?

Dit is een verderzetting van "Dag 385: Wat is Intelligentie als het enkel Consequenties Creëert?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in mijn gedachten zie gaan, in en als het verlangen om Cognitief te Begrijpen wat er omgaat in mijn geest en in de realiteit die ik zie met mijn ogen - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en begrijp dat het verlangen om, via de 'intelligentie' van de geest, te begrijpen wat Hier bestaat, zowel binnen als buiten mezelf, gebaseerd is op ANGST dat ik niet zal kunnen overleven als ik niet cognitief 'begrijp' wat Hier bestaat, en wat ik moet doen om de realiteit te manipuleren en sturen en bewegen tot een uitkomst die in lijn staat met mijn verlangens

hierin zie, besef en begrijp ik dat het verlangen om te Begrijpen wat Hier bestaat, zowel binnen als buiten mezelf, altijd gebaseerd is op eigenbelang - en dat ik daardoor, vanuit mijn 'begrip' en mijn cognitieve redeneringen, analyses en gedachten altijd beslissingen zal maken die enkel in het teken staan van het bevredigen van mijn persoonlijke eigenbelangen, en nooit het beste zullen zijn voor al wat hier bestaat --- omdat Gedachten gebaseerd zijn op mijn angst dat ik niet zal kunnen overleven in deze fysieke realiteit

Waarin ik dus besef dat, wanneer en als ik merk en zie dat ik in mijn proces in mijn geest mezelf probeer te Begrijpen en zogezegd probeer uit te dokteren hoe ik zelf-eerlijk kan zijn, dat ik in wezen enkel probeer te vechten voor mijn eigenbelang en eigenbelang niet wil loslaten --- omdat het 'uitdokteren' en 'begrijpen' in en als de geest altijd vanuit het startpunt is van het proberen beschermen van Eigenbelang als persoonlijke overleving - waarin ik opzettelijk een web van 'Intelligentie' creëer in mijn Geest, als gedachten en energie, om het punt van eigenbelang dat ik wil blijven behouden in te verbergen van mezelf --- waarin ik denk en geloof dat ik 'zelf-eerlijk' ben en dat ik 'goed' en 'juist' ben, als mijn Observatie van mezelf in afscheiding van mezelf, hetgeen ik creëer als een ervaring in mijn geest

waarin, ik zie, besef en begrijp dat Ware Zelf-Eerlijkheid geen Ervaring is, en geen conflict, gevecht of 'proberen' is - maar simpelweg het Eerlijk zijn met mezelf over wat er HIER bestaat, binnen buiten mezelf - en dat dus, wanneer en als ik gevecht en conflict ervaar in mezelf, in en als het 'proberen begrijpen' van de realiteit binnen en buiten mezelf, dat ik in wezen opzettelijk aan het vechten ben tegen zelf-eerlijkheid in mijn poging om een punt van eigenbelang in mezelf te verbergen en behouden - waarin dus, de gedachte dat 'ik probeer om zelf-eerlijk te zijn' is in wezen een statement dat 'ik niet zelf-eerlijk ben'

En dus, stel ik mezelf tot doel om, wanneer en als ik mezelf zie Vechten tegen gedachten en energie, zogezegd in een poging om 'zelf-eerlijk' te zijn, te stoppen en te ademen - en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in werkelijkheid Gedachten als Beoordelingen aan het gebruiken ben om een web van bescherming aan het creëren ben rond het punt van eigenbelang in mezelf dat ik niet wil loslaten - door de gedachten en energie die opkomt in mezelf te Beoordelen, hetgeen in wezen een excuus is om te blijven reageren en dus gedachten en energie te laten verder bestaan in mezelf

Waarin, ik mezelf tot doel stel om stil te staan in en als het moment, en te aanvaarden wat er bestaat in mijn realiteit zowel binnen als buiten mezelf - in en als Zelf-Eerlijkheid - en daarin direct te zien en te onderzoeken wat er bestaat in en als mezelf, in en als deze realiteit zowel binnen als buiten mezelf -- en daarin, mezelf te leren kennen in en als wie ik mezelf heb toegestaan te worden vanbinnen en vanbuiten

Dag 385: Wat is Intelligentie als het enkel Consequenties Creëert?

Dit is een verderzetting van "Dag 384: De Observatie van Verandering - De paranoia van Intelligentie Series"

In de voorgaande blogs zijn we van start gegaan met de Paranoia van Intelligentie - met name het onderzoeken van hoe het is dat onze Geest ons saboteert in het benaderen van onszelf en onze realiteit op een manier die praktisch, werkbaar en Houdbaar is. In deze blog ga ik verder op het onderzoeken en loskoppelen van het Patroon/Programma van de Voorgeprogrammeerde, Consequentiele 'Intelligentie' van de Geest door middel van de Toepassing van Zelf-Vergeving.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in deze realiteit en in mezelf als de Observeerder, in complete afscheiding met wat ik zie met mijn ogen en wat er omgaat in mezelf --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd analyses, gedachten, redeneringen, meningen en beoordelingen te vormen over al wat ik zie, zowel buiten als binnenin mezelf --- en daardoor/daarin mezelf af te scheiden van de realiteit in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, wanneer en als ik situaties en problemen die zich voordoen hier in en als de fysieke werkelijkheid benader vanuit afscheiding, als de 'intelligentie' van de geest, als gedachten, meningen, analyses en beoordelingen - dat ik dan onmogelijk op een effectieve manier de situatie kan sturen op een manier die het beste is voor mezelf in en als de fysieke werkelijkheid hier, omdat ik niet beweeg in en als de situatie, in eenheid en gelijkheid met de realiteit van de situatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, wanneer en als ik handel vanuit een Begrip van bepaalde situaties in de fysieke werkelijkheid dat bestaat in mijn gedachten/geest - dat dat begrip niet Echt is, omdat het niet in lijn staat met de eigenlijke realiteit van de situatie, maar enkel afkomstig is van en bestaat in en als het Ego van de Geest --- waarin alles draait rond 'IK' en MIJN begrip/inzicht/ervaring van de realiteit in en als MIJN gedachten, en van waaruit ik alles alleen maar probeer te sturen vanuit eigenbelang, als wat IK wil en waar IK naar verlang -- en dat, Echt Begrip en Inzicht in bepaalde situaties in de fysieke werkelijkheid enkel kan bestaan wanneer en als ik één en gelijk sta met de fysieke werkelijkheid, en mezelf stuur/beweeg in eenheid en gelijkheid met en als de fysieke werkelijkheid -- omdat, enkel in eenheid en gelijkheid zal ik doen wat het beste is voor allen als mezelf op elk vlak, omdat ik handel vanuit en in en als het inzicht en besef dat al wat bestaat mezelf IS

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te staan in de schoenen van de participant, in en als het levende inzicht en principe dat ik HIER ben, als een deel van deze fysieke werkelijkheid, verantwoordelijk voor al wat hier bestaat één en gelijk met mezelf - en dat het mijn verantwoordelijkheid is om deze realiteit te sturen Als Mezelf -- en dat ik tot dat doel, een proces doorloop van het onderzoeken van mezelf als de Realiteit, en daarin mezelf als het leven en de realiteit in en als mezelf corrigeer, op een praktische en fysieke manier, om te staan en bestaan op een manier die het beste is voor al wat bestaat in en als de fysieke realiteit als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd consequenties te creëren in en als de fysieke werkelijkheid - door te handelen in relatie tot de fysieke werkelijkheid vanuit het startpunt van de 'intelligentie' van de geest, in en als afscheiding met mezelf als de fysieke werkelijkheid, in de plaats van te staan/bestaan in en als de intelligentie van mezelf als wie ik werkelijk ben, de intelligentie van het fysieke lichaam, waarin alles HIER bestaat, in en als de vezels van het fysieke lichaam  - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het ego van de geest, als het verlangen om 'speciaal' en 'superieur' te zijn, en daarin mezelf te hebben afgesloten en geïsoleerd van wat Echt is en van wat echte Intelligentie is

ik vergeef mezelf dat ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin Mensen consequenties creëren in de fysieke werkelijkheid aan de lopende band, door steeds situaties en problemen die de kop opsteken te benaderen vanuit de geest als Valse Intelligentie die afkomstig is vanuit het Ego -- en daardoor steeds meer en meer consequenties te creëren  - door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie wij werkelijk zijn in en als de fysieke werkelijkheid als eenheid en gelijkheid en daardoor niet in lijn te staan met de fysieke werkelijkheid en dus niet in staat te zijn om te handelen op basis van wat het beste is voor al wat bestaat in en als de fysieke werkelijkheid


Wordt Vervolgd in Dag 386

Dag 384: De Observatie van Verandering - De paranoia van Intelligentie Series

 

Dit is een verderzetting van "Dag 383: Wanneer is Zelf-Verandering Echt? - De Paranoia van Intelligentie Series" - waarin we het verschil tussen 'de Observeerder', die bestaat in en als de 'Intelligentie' van de Geest, en de Participant, die bestaat in en als het Lichaam, hetgeen we 'Fysieke' en 'Echte' Intelligentie kunnen noemen.

'Echte Intelligentie' omdat, wat eigenaardig is in en als de zogezegde 'Intelligentie' in en van de Geest, is dat het in de Geest van het individu blijft -- al de Observaties, de overpeinzingen, de gedachten, de ervaringen van het Individu die zogezegd bijdragen tot het Geloof dat er 'Verandering' plaatsvindt in onszelf - die blijven in de verborgen ruimte van de geest van het individu, hetgeen maakt dat het eigenlijk niet Echt is, omdat het geen enkele werkelijke impact heeft op de eigenlijke realiteit die HIER is, voor ieder levend wezen - deze fysieke werkelijkheid, dat is Echt, iedereen kan dat vaststellen. Dit wil zeggen, dat, zolang we geloven dat 'Verandering' van onszelf en onze Realiteit, plaatsvindt in en als een 'Observatie' in onze geest, namelijk een gevoel, een ervaring, gebaseerd op een gedachte, idee en perceptie - maakt het geen deel uit van de realiteit die eigenlijk in feite Echt is, en dat is de Fysieke realiteit.

Wat is dan de oplossing om ervoor te zorgen dat Verandering Echt is, dat het niet enkel een Observatie is in onze geest, niet enkel een gevoel, ervaring, gedachte en perceptie? Is dat - we eerst en vooral onderzoeken wat Verandering wil zeggen vanuit het perspectief van wat Echt is, namelijk de fysieke werkelijkheid. Wat is er noodzakelijk, op fysiek, praktisch en realistisch vlak, om Verandering te transformeren en bewerkstelligen van een Observatie naar een Praktisch geleefde en uitgevoerde, Echte Verandering in en als de Fysieke Werkelijkheid? En om dus, de observaties die we maken en vaststellen in onszelf in verband met wie wij zijn in en als onze werkelijkheid/realiteit, in lijn te plaatsen met de fysieke werkelijkheid - en daarin onszelf ervan verzekeren dat onze Observaties praktisch zijn, opdat die observaties geen onnodige extra lagen van informatie creëren in onszelf in verband met onszelf en onze Realiteit, maar steeds werkbaar en toepasbaar zijn op vlak van onze onmiddellijke fysieke invloedssfeer - waardoor echte fysiek meetbare verandering mogelijk kan zijn.

Het probleem waar we hier nu mee geconfronteerd zijn is dat wij mensen voorgeprogrammeerd zijn in en als onze Geest en Bewustzijn om  onszelf en onze realiteit te benaderen vanuit het perspectief en startpunt van De Observeerder - vanuit met andere woorden Filosofie, theorie, Redeneringen, Meningen, Opinies, Gedachten en Ervaringen --- waardoor veel van onze benaderingen en 'Oplossingen' voor specifieke problemen die zich voordoen in onze realiteit, niet praktisch zijn, omdat ze afkomstig zijn van en gebaseerd op het startpunt van De Observeerder, en niet de Participant. Politici observeren bijvoorbeeld specifieke maatschappelijke problemen in het formuleren van oplossingen, maar staan daarbij zo ver verwijderd van de eigenlijke fysieke werkelijkheid waarin de problemen zich afspelen, dat ze vanuit hun Geest onmogelijk een echte praktische oplossing kunnen bieden of vormgeven en daardoor niet in staat zijn om een samenleving daadwerkelijk te sturen op een manier die het beste is voor al de wezens in en als die samenleving.

Zo staan wij in onszelf ook in relatie met onszelf - waarin we, vanuit onze gedachten, als 'de observeerder' kijken naar onszelf en onze realiteit en problemen die de kop opsteken gaan proberen oplossen via onze gedachten, redeneringen, meningen en ervaringen, waardoor we in onszelf niet in lijn staan met de eigenlijke echte, fysieke realiteit van onszelf die zich in elk moment afspeelt en we daardoor nog meer consequenties creëren voor onszelf en onze omgeving.

De oplossing hier is om te onderzoeken wat het wil zeggen om onszelf en de realiteit praktisch te benaderen - te onderzoeken wat het wil zeggen om te Veranderen, praktisch, fysiek en realistisch - als Menswezens hier op aarde - en te bestaan op een manier die het Beste is voor al het Leven op aarde.


Wordt Vervolgd in Dag 384

Dag 383: Wanneer is Zelf-Verandering Echt? - De Paranoia van Intelligentie Series

Dit is een verderzetting van:
"Dag 378: Bestaat het 'IK' wel Werkelijk?"
"Dag 379: Is mijn Thuis in het Kasteel van mijn Gedachten?"
"Dag 380: Is Intelligentie in werkelijkheid Angst?"
"Dag 381: Intelligentie getransformeerd van een Ervaring tot een Praktische Toepassing"
"Dag 382: De Paranoia van Intelligentie en de Leugen van Superioriteit"


In de Paranoia van Intelligentie Series, onderzoeken we specifiek hoe het is dat we onszelf saboteren in onszelf, door middel van onze participatie in gedachten - omwille van hoe we onszelf hebben laten programmeren in en als de idee dat gedachten superieur zijn aan de fysieke realiteit.

Eén problematisch aspect aan/van 'intelligentie' als de schijnbare en verleidelijke superioriteit van de geest, is hoe de geest werkt en functioneert in en als het principe van 'de Observeerder' en dit specifiek in het onderzoeken van onszelf en het bewandelen van het proces van zelf-verandering en zelf-correctie en zelf-eerlijkheid.

In het principe van de 'Observeerder', die bestaat in en als de 'Intelligentie' van de geest -- wat we doen is: we bekijken onszelf vanuit vogelperspectief, we denken na over onszelf, we leggen verbanden, we redeneren, mijmeren, peinzen, filosoferen en geven speciale energetische waarde aan wat we zien/vinden in onszelf, wanneer we in onszelf kijken.

We zien bijvoorbeeld op een bepaald punt een bepaalde persoonlijkheids-systeem waarin we participeren, en we schrijven erover, en we leggen het uit aan onszelf, hoe het werkt, wat we zien, waar het vandaan komt, en al de verbanden die we kunnen herkennen en zien in onszelf --- en zo verwerven we inzichten en realizaties over onszelf en over hoe onze geest werkt.

Wat er dan gebeurt is dat we ervaringen gaan creëren in onszelf gebaseerd op die inzichten en realizaties - waarin we plots het gevoel krijgen dat we 'veranderd' zijn, maar al wat we in werkelijkheid gedaan hebben is Energie bewogen, veranderd en verschoven in onszelf, gebaseerd op kennis en informatie die veranderd, bewogen en verschoven is in onze geest. Dat is hoe en waarom wij mensen opgroeien in deze wereld, en volwassen worden, en schijnbaar 'wijzer' worden, en schijnbaar dingen leren, en realizeren en begrijpen over 'het leven' en over 'onszelf' - en naar het eind van ons leven zullen we bepaalde inzichten en ervaringen verworven hebben die ons schijnbaar veranderd hebben tot een beter mens, waarin we denken 'had ik dit maar geweten en ingezien toen ik jonger was'.

Maar, wat we hierin nooit inzien en beseffen is dat we nooit werkelijk 'veranderd' zijn, in de zin van dat we onszelf nooit werkelijk 'gecorrigeerd' hebben, we hebben nooit het proces bewandeld van het terugwandelen doorheen ons verleden, stap voor stap -- om elk moment tot in de details te onderzoeken met betrekking tot wie wij zelf zijn in onszelf in relatie tot dat moment, onszelf vervolgens te vergeven voor de aard van ons wezen als wie we waren in dat specifieke moment dat bestond op een consequentiele manier en beslissingen heeft gemaakt die uiteindelijk niet het beste bleken te zijn voor onszelf noch onze omgeving, en dan voor onszelf te onderzoeken en verkennen hoe we datzelfde moment opnieuw zouden kunnen bewandelen en doorlopen op een manier die wel het beste is voor onszelf en onze omgeving en die dus geen consequenties produceert.

Ik bedoel, de 'verandering' die wij ervaren in onszelf doorheen de koers van ons leven, is geen echte Verandering - het is een Ervaring, een beweging van energie, gebaseerd op wetenschap, op kennis en informatie in onze geest, waarin we in werkelijkheid nooit iets meer gedaan hebben dan van een negatieve polariteit naar een positieve polariteit gaan/bewegen en daarin rondjes blijven bewegen hetgeen we dan ervaren als een 'verandering', maar, het is net zoals de seizoenen op aarde een schijnbare verandering teweeg brengen: het is geen echte 'Verandering', in de zin van dat het gewoon weer terugkomt, het is een eindeloze cyclus die de illusie creëert van verandering omdat het van negatief naar positief gaat, van regen naar zonneschijn, van koud naar warm -- en het wordt door ons ervaren als een echte 'Verandering', alsof Wij zelf en De Wereld zelf Verandert, omdat wij een vrij tot zeer nauwe en eendimenionele kijk hebben op de realiteit, we zien en ervaren maar wat er zich vlak voor onze neus afspeelt bij wijze van spreken en we laten ons zo makkelijk meevoeren door energetische bewegingen zoals gevoelens en emoties, waarin 'verandering' altijd maar even is - nu eens positief dan weer negatief.

Dat is 'verandering' die wordt aanschouwd en ervaren en in wezen zelfs volledig 'gefabriceerd' door 'de observeerder' in en als de 'Intelligentie' van de geest als wie we geloven dat wij zijn -- de observeerder denkt en voelt en gelooft dat er 'verandering' plaatsvindt - maar die verandering is maar een gevoel, een geloof, een gedachte, een idee --- het is Niet Echt. Verandering die wel Echt is - bestaat enkel in en als 'de Participant', en de participant bestaat enkel in en als het fysieke lichaam omdat, het fysieke lichaam is HIER, het bestaat ECHT, terwijl, de geest, die zit altijd in verleden en toekomst, in kennis en informatie en verbeelding en fantasie en allerlei ervaringen die gebaseerd zijn op gedachten maar die nooit direct en rechtstreeks te maken hebben met de realiteit van onszelf als de fysieke werkelijkheid die zich Hier bevindt, vlak voor onze ogen in dit moment van Ademhaling.

Dus, wat ware verandering is die één en gelijk staat met de fysieke realiteit van onszelf, kan enkel gezien en ervaren worden wanneer en als we uit de geest stappen, wanneer we onszelf vertragen in onszelf en onderzoeken wat HIER is - wanneer we met andere woorden stoppen met het nadenken, peinzen, filosoferen en mijmeren over wie wij zijn vanbinnen, hoe en waarom we ons voelen, waarom of hoe we bestaan -- omdat we op die manier enkel nog meer lagen creëren van nutteloze kennis en informatie in onze geest en gedachten, waarin we de illusie aan het creëren zijn dat er 'verandering' plaatsvindt en dat wij aan het veranderen zijn, terwijl het alleen maar energie is die aan het bewegen en verschuiven is.

En het is dat vertragen, het stoppen met nadenken en redeneren en filosoferen dat zo moeilijk is voor Mensen - omdat we zo goed geworden zijn in het creëren van Illusies -- dat we de hele 'spiritualiteit' industrie in het leven geroepen hebben, waarin mensen werkelijk geloven dat ze op één of andere 'spirituele tocht' zijn, op zoek en op weg naar 'zichzelf', waarin ze allerhande speciale en unieke ervaringen en inzichten opdoen en het gevoel in zichzelf ervaren dat ze 'aan het veranderen zijn', terwijl ze enkel net verder en verder aan het wegdrijven zijn van zichzelf, de geest in.

Echte Verandering kan namelijk onmogelijk echt zijn als het niet stap voor stap, op fysiek vlak, door onszelf gecreëerd en gemanifesteerd wordt in elk moment - dat wil zeggen: stap voor stap elke herinnering onderzoeken, en in die herinnering onszelf vergeven voor wie we onszelf hadden toegestaan te zijn in dat moment, en dan onderzoeken hoe we onszelf op praktische en realistische wijze kunnen Corrigeren in gedachte, woord en daad, zodat, als die specifieke herinnering zich ooit weer zou afspelen in onze wereld en realiteit, dat we niet dezelfde consequentiele handelingen zullen herhalen, maar dat we zullen staan in dat moment op een manier die op elk vlak het beste is voor onszelf en onze omgeving - omdat wij de verantwoordelijkheid genomen hebben om onszelf te hercreëren door middel van het bewandelen van een praktisch, realistisch en fysiek aantoonbaar proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie - en dus, staan wij in de plaats van God, de absolute Schepper van onszelf op elke manier, waarin 'verandering' niet iets is dat ons zomaar overkomt, als een gevoel of een ervaring, gebaseerd op een inzicht en realisatie waar we plots toevallig opgekomen zijn - neen, Verandering is het resultaat en product van absolute zelf-sturing.

Dat is het Desteni 'I' Process en het Desteni 'I' Process Lite voor beginners - het proces van Zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie -- het is de Reis naar Leven waarin wij onszelf realiseren als de Schepper van onszelf, op elk vlak -- en onszelf op praktische wijze, stap voor stap, herinnering voor herinnering, gedachte voor gedachte, woord voor woord, corrigeren -- om onszelf in gedachte, woord en daad vorm te geven en te manifesteren op een manier die op aantoonbare wijze het beste is voor onszelf en al wat bestaat.