Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering

Ter verderzetting van Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf waarin ik schreef over een moment tijdens mijn dag waarin ik de correctie leefde van het gedachten- en reactiepatroon waar ik in de voorgaande blogs over geschreven heb en het gereedschap voor heb toegepast teneinde dat patroon op een praktische manier te kunnen veranderen.

Deze momenten van praktische zelf-verandering waarin je je proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie doortrekt naar het dagelijkse leven en naar wie je bent in je eigenlijke dagelijkse realiteit, is het meest belangrijke aspect in dit proces van zelf-verandering, omdat het die momenten zijn in je dagelijkse realiteit waarin je aan jezelf bewijst dat je wel degelijk aan het veranderen bent en dat je proces 'echt' is.

Daardoor is ook het delen van zulk'n momenten in je schrijven belangrijk, om voor jezelf je eigen proces te kunnen volgen en een soort van baanrecord bij te houden van je proces, zodat je ziet dat je proces een mooie lijn volgt van schrijven, naar het verlossen van het patroon via zelf-vergeving, naar het creëren van een script voor praktische verandering tot het daadwerkelijk op realistische manier jezelf veranderen.

Vandaag was er bijvoorbeeld nog zo een moment waarin ik met iemand had gesproken en na ons gesprek zag ik mezelf in mijn geest gaan in dat patroon van het willen nadenken en het her-afspelen van het moment van het gesprek om mijn uitdrukking als de dingen die ik heb gezegd te beoordelen en te analyseren vanuit het oogpunt van hoe de andere persoon mijn expressie zou geïnterpreteerd hebben.

Vanaf het moment dat ik mijn geest dit patroon zag activeren, stopte ik mezelf en ademde ik en weerhield ik mezelf van het volgen van die gedachtengang en de emotionele en gevoels-ervaringen die eraan gekoppeld waren. Ik was me er immers van gewaar dat als ik mezelf zou laten meevoeren in en door die gedachtengang dat ik mezelf daarin zou gaan afscheiden van mezelf, in de zin van dat ik een emotionele ervaring van spanning zou beginnen creëren in mezelf ten gevolge van de gedachten waarin ik zou participeren.

Wanneer ik nadenk over wat mensen over mij denken en wanneer ik in mijn geest mijn eigen uitdrukking bekijk vanuit het oog van beoordelingen, interpretaties en percepties waarin ik waarde hecht aan 'hoe andere mensen mij zien', dan maak ik immers op onbewust vlak een statement dat ik mezelf niet aanvaard zoals ik ben. Ik maak een statement dat ik geloof dat 'wie ik ben' compleet gedefinieerd en bepaald is door 'hoe andere mensen mij zien'. En dus laat ik mezelf niet gewoon mezelf zijn.

Het nut van het veranderen van dit soort patronen in je geest is dus dat je zulk'n consequenties vermijd, zoals het creëren van ervaringen zoals stress en spanning in jezelf omwille van de gedachten die omgaan in je geest waarin je op onbewust niveau je relatie met jezelf aan het compromitteren bent. En om die reden is het dan ook van nut en belang om je gewaar te worden van je eigen geest en van het soort gedachten dat doorgaans door je geest gaan en van wat die gedachten je vertellen over wie jij bent.

Dag 639: Hoe komt het dat het Leren Kennen van Onszelf geen Automatisch Mechanisme is?

Uit de voorgaande blog "Dag 638: Zelf-Beoordelingen en het Belang van het Herdefiniëren van Woorden" :

Zo worden we uiteindelijk een product en kopie van onze omgeving en ouders, door middel van het proces van sociale adaptatie waarin we de emotioneel en gevoelsmatig geladen definities van woorden als hoe die uitgesproken en gebruikt worden door onze omgeving kopiëren. Terwijl, wanneer we de beslissing maken om die woorden zelf te gaan onderzoeken en ons begrip, ervaring en gebruik van woorden gelijk te stellen aan hun eigenlijke fysieke betekenis, dan nemen wij verantwoordelijkheid voor onszelf en worden we het directieve, sturende en bepalende principe van onszelf waarin we in staat zijn om meer te worden dan het product van onze omgeving.

Wat wil het dus zeggen om de woorden die we gebruiken en die in feite in en als onszelf bestaan te onderzoeken en te herdefiniëren? 'IN onszelf' als namelijk de gedachten die door onze geest gaan in elk gegeven moment en 'ALS onszelf' omdat onze gedachten uiteindelijk onze gesproken woorden worden en onze gesproken woorden vormen op hun beurt onze 'identiteit', onze persoonlijkheid en het 'imago' en 'personage' dat we zijn en worden in deze wereld.

Ten eerste is het fascinerend genoeg om te beseffen dat dit nooit een automatisch mechanisme was om te onderzoeken wie we zelf zijn als de woorden die in en als onszelf bestaan - de woorden die onze gedachten vormen vanbinnen en die onze uitdrukking vormen vanbuiten. Sinds onze kindertijd hebben we onszelf als het ware laten 'programmeren' door de woorden die we geleerd hebben van onze omgeving en automatisch opgeslagen hebben in en als onze eigen gedachten.

En dit omdat we onszelf nooit hebben afgevraagd wat al die woorden in en als onszelf eigenlijk willen zeggen en betekenen. We gebruiken woorden immers zo automatisch wanneer we nadenken, wanneer we reageren, wanneer we met onszelf praten in onze geest, wanneer we met anderen praten, enzovoort. Maar we hebben vreemd genoeg nooit de 'klik' in onszelf ervaren om even naar binnen te kijken en onszelf simpelweg de vraag te stellen van 'he, hoe zit dat hier eigenlijk allemaal in mekaar?', ondanks dat onze eigen geest over het algemeen en voor het grootste deel ongekende wateren is maar tegelijkertijd volledig in onszelf bestaat, gereed om door onszelf verkent, onderzocht en ontdekt te worden.

Nog vreemder is dat er dan zoiets bestaat in onze wereld als 'psychologie' en 'psychiatrie' als een 'wetenschap' die wij vertrouwen om ons te vertellen wie we zijn, hoe we bestaan en waarom we zijn wie en wat we zijn, alsof we daar zelf niet toe in staat zijn. Het is zelfs zo dat wij in wezen de enigen zijn die echt in staat zijn om onszelf te laten zien wie we zelf zijn en hoe we zelf bestaan binnenin onszelf. En al wat daarvoor nodig is, is dat we enkel de moeite moeten doen om ons eigen interne bestaan te onderzoeken door middel van het eenvoudige gereedschap van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Meer in de volgende blog

Dag 540: Wij Menswezens zijn maar zo Echt als Hoe Praktisch en Relevant onze Wetenschap is

 Dag 540: Wij Menswezens zijn maar zo Echt als Hoe Praktisch en Relevant onze Wetenschap is

Het Transformatieproces van de Onderdrukte Onzekerheid in de Geest naar Ware Zekerheid

De Zelf-Eerlijkheid Series

Nu dat ik in de voorgaande blogs het algemene patroon heb uiteengezet en onderzocht van hoe we de neiging hebben om onze onzekerheden te onderdrukken in onszelf en te verbergen achter een  uiterlijke vertoning van schijnbare zelf-zekerheid en wat de consequenties zijn van dit patroon op persoonlijk en ook globale schaal - ga ik in deze blog dieper in op het 'Hoe' van dit patroon. Met andere woorden, Hoe is het precies dat we dit patroon kunnen detecteren in ons eigen leven en onze eigen geest. Omdat, het is uiteraard goed en wel om in grote lijnen te omschrijven en uit te tekenen hoe die patroon functioneert en bestaat maar als we niet specifiek het verband kunnen leggen tussen ons eigen leven en bestaan en wat er aangetoont en gedeeld wordt, dan is al wat zo mooi uitgelegd werd in wezen waardeloos omdat het niet praktisch is. Het is dan enkel een soort van theoretisch, filosofisch en metafysisch hersenspinsel van informatie dat geen nut heeft omdat het niet praktisch gebruikt en toegepast kan worden door elk mens.

Kennis en informatie, wil het van waarde zijn in het leven op aarde en het bestaan van elk levend wezen, dan moet het praktisch kunnen worden toegepast. Ik heb me soms afgevraagd hoe en waarom het kan zijn dat ik zo makkelijk de dingen die ik op school geleerd heb kon vergeten en waarom het is dat zeer weinig van wat ik geleerd heb op school of gelezen heb in boeken eigenlijk werkelijk blijft plakken in mijn geest. Maar nu zie ik in dat dat is omdat ik nooit een persoonlijk verband heb ervaren of gezien in mezelf tussen wie ik ben en mijn leven en bestaan en de dingen die ik leerde op school. Ik bedoel, de meeste leerkrachten deden niet eens de moeite om uit te leggen hoe het grootste deel van de kennis en informatie die we moesten vanbuiten kennen eigenlijk werkelijk te maken heeft met onze dagelijkse realiteit en dagelijkse leven en met wie en wat wij eigenlijk zijn als levensvorm. Zij hadden immers in zichzelf dit punt al volledig omarmd - de idee dat wie wij zijn in en als onze wereld en realiteit niet werkelijk 'echt' is en dat dus de kennis en informatie en de dingen die wij leren ook niet 'echt' moet zijn.

Ik bedoel, we hadden evengoed kunnen leren op school dat het gras 's nachts groen gespoten wordt door onzichtbare magische boselfjes en dat het universum ontstaan is toen een magische gouden eenhoorn een enorme scheet liet - er zijn trouwens scholen genoeg die kinderen gelijkaardige verhaaltjes vertellen alsof het de realiteit is, genaamd 'Creationisme' - het had ook niet veel uitgemaakt in relatie tot onze eigenlijke praktische dagelijkse werkelijkheid, omdat die wetenschap, kennis en informatie even nutteloos zou zijn in het ondersteunen van mensen om te kunnen leven en bestaan in deze wereld op een manier die het beste is voor zichzelf en elk levend wezen in deze wereld en op een manier die in de eerste plaats steek houdt. Er is zoveel dat in onze huidige wereld en levensstijl immers geen steek houdt. Zoveel dingen die we zijn gaan aanvaarden als 'normaal' die in wezen vrij tot zeer bezorgenswaardig zijn. Neem pakweg oorlog, hongersnood, armoede, leerstoornissen, mentale stoornissen, ziekte, moord, kindermisbruik, dierenmishandeling, economische manipulatie, leugens, corruptie, geplande vergankelijkheid, vervuiling, en ga zo maar verder…

Allemaal symptomen van een onpraktische en onleefbare levenswijze die wij als mens in deze wereld vanzelfsprekend zijn gaan vinden - omdat het ons aangeleerd geweest is toen we kinderen waren en omdat wij binnenin onszelf nooit enig grijntje van zelf-gewaarzijn gehad hebben om even stil te staan en te zeggen van "wacht eens even…". En dat allemaal omdat we ons eigen bestaan in deze fysieke wereld en realiteit nooit werkelijk hebben erkend of gerealiseerd - waartoe ons schoolsysteem en de onpraktische wijze waarop kinderen geacht worden kennis en informatie te verwerken toe heeft bijgedragen. We zijn niet in staat om het verband te leggen tussen de kennis en informatie in onze geest als wat we geleerd hebben doorheen ons leven, en onze dagelijkse, praktische fysieke werkelijkheid -- omdat er zo weinig is van wat door mensen verteld wordt in deze wereld dat werkelijk van praktisch nut is in ons bestaan hier op aarde. Het grootste deel van de kennis en informatie die we dagelijks te verwerken krijgen via allerhande media is meer gewoon afleiding, 'entertainment', dat als doel heeft om ervoor te zorgen dat de mens zich net Niet gaat bezig houden met zijn eigenlijke fysieke bestaan in en als zijn eigenlijke fysieke wereld.

Wordt Vervolgd in Dag 541

 

Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft - Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft 

Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Om terug te komen op waarom het is dat we in die specifieke neiging gaan in onszelf van het onderdrukken van onze onzekerheden in relatie tot hoe onze wereld en realiteit eigenlijk in elkaar zit - onzekerheden die afkomstig zijn van onze kindertijd waarin we zoveel vragen hadden die onbeantwoord bleven in verband met het waarom van de dingen die we moesten doen en leren en uitvoeren en worden - en dan een schijnbare 'zelfzekerheid' aannemen in onze houding en uitdrukking tegenover onze omwereld en zodoende een illusie proberen te scheppen van 'zekerheid' --- terwijl we diep binnenin onszelf ons eigenlijk niet eens gewaar zijn van wie we eigenlijk zijn en waarom het is dat we doen wat we doen en bestaan zoals we bestaan.

Ik bedoel, waarom is het dat we niet eerlijk zijn met onszelf over het feit dat we eigenlijk niet weten waar we in godsnaam mee bezig zijn? Waarom is het dat we aanvaarden dat elk mens zijn eigen persoonlijke mening heeft over de stand van zaken in en van onze wereld en elk klein onderdeel van onze samenleving - terwijl geen enkel mens eigenlijk werkelijk enig echt inzicht heeft in hoe de dingen echt in z'n werk gaan, hoe de dingen echt zitten? Hoe kan het ook anders - we houden ons immers veel te veel bezig met het praten en vertellen over dingen, dan met het vragen stellen. En, het is door middel van het proces van vragen stellen dat we net bijleren. Dus, stel ik mij de vraag - als we geen vragen stellen, hoe kunnen we dan bijleren? En, als we niets meer bijleren, hoe is het dan dat we durven pretenderen ook maar enig waarachtig inzicht te hebben in ons bestaan hier op aarde?

En, waarom is het dat niemand dit probleem durft of wil aankaarten? Vanuit mijn perspectief is dat omdat we onze eigen meningen willen beschermen. Omdat we zelf niet graag hebben dat iemand ons komt aanwijzen op het feit dat we zelf niet weten waar we het over hebben - en dus zullen we zelf ook "respect" hebben voor de meningen van een ander - terwijl we achter hun rug zullen denken en zeggen hoe fout ze wel niet zijn en hoe ze van niets weten. Maar naar die persoon daadwerkelijk toegaan en in hun gezicht zeggen wat we werkelijk van hun denken - neen hoor!

Het gevolg van deze aanpak zijnde dat niemand uiteindelijk ergens voor staat. Kijk maar eens naar hoe we leven in hoe we bijvoorbeeld oh-zo-veel meningen en opinies zullen hebben over duizend-en-één zaken en we hebben zoveel te vertellen over dit en dat en die en deze persoon - en we weten zogezegd wat goed en slecht is in deze wereld, en wat er zou moeten veranderen, en wat er niet kan, en wat niet zou mogen, en wie wat zou moeten doen --- maar als het erop aankomt, doen we er eigenlijk iets aan? Voor de meesten van ons is het antwoord Neen. Want, ondanks al die meningen en opinies en 'intelligentie' en kennis en informatie in onszelf, hebben we geen principes - we staan nergens voor. En daardoor is al die kennis en informatie, al die intelligentie, meningen en opinies uitermate waardeloos. Omdat het niet functioneel is in termen van wie wij zijn in deze wereld.

We hechten niet eens genoeg waarde aan onze meningen, opinies en vertelsels om daadwerkelijk een standpunt in te nemen in deze wereld - om, wanneer we misbruik zien, en we beseffen en weten en zeggen dat iets niet kan, daadwerkelijk op te staan en te blijven staan in dat besef van "Dit Kan Niet". Want, als iets 'niet kan', en als je beseft in jezelf dat iets niet kan, zeg maar kindermisbruik bijvoorbeeld, dan moet je ook beseffen dat je nu de verantwoordelijkheid hebt om op te staan en ervoor te zorgen dat er oplossingen gevormd worden om datgene dat onaanvaardbaar is in deze wereld te veranderen en corrigeren. Omdat, als je dat niet doet - wat wil dat dan zeggen over jezelf en over je meningen en je zogezegde 'standpunten'? Dat ze compleet waardeloos zijn, dat ze niets betekenen -- en dat, het feit dat jij die meningen en opinies oh-zo-graag met een air van zelf-zekerheid verkondigd aan andere mensen in feite enkel aantoont dat je op zoek bent naar validatie, erkenning en waarde van een ander omdat je diep vanbinnen weet en beseft dat je meningen, opinies, gedachten en standpunten op zich waardeloos zijn.

Wordt Vervolgd in Dag 536

Dag 532: De Reis Van Ego tot Zelf-Gewaarzijn - De praktische Zelf-Verandering

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik in dit systeem/construct in mijn geest zit als het ego - waarin ik denk en geloof dat ik 'weet' hoe de realiteit in elkaar zit en dat ik deze wetenschap moet overdragen op andere mensen omdat ik in mijn kennis en informatie over 'de realiteit' superieur ben aan de kennis en informatie van andere mensen - waarin ik merk dat ik in en als mijn fysieke lichaam in een gespannen en rigide ervaring ga, als een fysiek teken dat ik niet relax ben in mezelf en dat ik dus niet gewoon 'mezelf' ben, maar dat ik in een staat in mijn geest ga, in en als een vorm van 'bezetenheid' waarin ik 'verbeten' ben in/aan een specifiek gedachtenpatroon en emotionele/gevoelens ervaring -- dan stop ik en ik adem -- en ik zie, besef en begrijp dat ik in een bezetenheid ben in mijn geest waarin ik mijn verbinding met mijn fysieke lichaam en de fysieke realiteit verlies door mezelf enkel te ervaren in en als energie verbonden met gedachten in mijn geest in en als het Ego

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf in en als het ego van de geest heb afgescheiden van, niet enkel mijn eigen lichaam als de fysieke realiteit van mezelf, maar ook het lichaam van de wereld om mij heen als de fysieke realiteit van mijn omgeving en wereld --- en dat ik al mijn vertrouwen en macht geplaatst heb in een alternatieve realiteit in en als mijn geest en gedachten als kennis en informatie 'over' de realiteit die ik heb geleerd en geaccumuleerd doorheen mijn leven hier op aarde dat ik wil gebruiken om energie op te wekken in mezelf als een gevoel van superioriteit en speciaalheid in en als mezelf

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb afgescheiden van kennis en informatie en dat ik al de kennis en informatie in mijn geest in wezen nutteloos gemaakt heb door kennis en informatie te gebruiken voor en te definieren in en als energie en het verlangen in mezelf om gevoelens en emoties te ervaren --- waarin ik de realiteit zie door een gekleurde bril van eigenbelang als persoonlijke ervaringen --- omdat ik nooit een stabiele relatie gevormd heb in mezelf met kennis en informatie als feitelijke FEITEN over de feitelijke realiteit die hier bestaat

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat ik eigenlijk enkel mezelf gezien heb als het middelpunt van de realiteit en ik heb nooit ingezien en overwogen dat de wereld die hier bestaat één en gelijk bestaat met mezelf - niet meer of minder dan mezelf

En dus ik stel mezelf tot doel om dit inzicht en begrip te ontwikkelen in en als mezelf als een constant en continu zelf-gewaarzijn - dat wie ik ben in en als mezelf één en gelijk is aan wat bestaat buiten mezelf als wat ik zie met mijn ogen en dat, als er kennis en informatie over de realiteit om mij heen energetische ervaringen opwekt in mezelf zoals gevoelens en emoties, dat die kennis en informatie dan niet te vertrouwen is en eerder een teken is dat ik mezelf heb afgescheiden van de fysieke realiteit van mezelf en mijn omgeving en de fysieke realiteit eerder enkel zie vanuit het startpunt van eigenbelang en persoonlijke grootheidswaanzin

Dag 427: Waarom is de Idee dat ik 'Juist' ben een Illusie?

Dit is een verderzetting van "Dag 426: Waarom kan het Ego niet tegen Kritiek?" - waarin ik een nieuwe dimensie heb geopend van het onderwerp dat ik sinds Dag 423 heb onderzocht, namelijk hoe ik emotioneel reageerde wanneer iemand mij kritiek gaf op iets dat ik had gedaan.

Waarin ik heb gezien hoe mijn emotionele reactie gebaseerd is op een 'ego' punt dat ik heb gecreëerd in mezelf in relatie tot 'wat ik doe', door, in een vorm van 'koppigheid' - mezelf uit te drukken in en als de gedachte/idee dat ik 'weet wat ik doe' en dat ik 'juist' ben in wat ik doe --- waarin ik alleen werk en geen hulp of ondersteuning of advies wil van andere mensen, omdat ik vanuit dat perspectief 'kritiek' en 'advies' zie als een 'in vraag stelling' en 'uitdaging' van mijn 'persoon' en dus als een directe aanval op wie ik ben, omdat ik mezelf gedefinieerd heb in en als de idee/gedachte dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe.

Hetgeen dus eigenaardig is omdat - wat wil het eigenlijk zeggen om 'juist' te zijn en te 'weten wat ik doe'? Omdat, in de realiteit weet ik eigenlijk niet hoe de fysieke werkelijkheid echt functioneert of zelfs hoe ik functioneer in en als mijn geest en mijn lichaam -- en toch ben ik ervan overtuigd dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat ik geen advies of ondersteuning nodig heb in mijn bestaan hier op aarde en hoe ik in relatie sta met het leven in mijn omgeving. Hierin is de idee van 'juist' zijn en 'weten wat ik doe' dus in werkelijkheid een aanvaardde limitatie in en als wie ik ben omdat de dingen die ik 'weet' in mijn geest maar gelimiteerd zijn tot wat ik geleerd heb. En dus, wanneer ik mezelf stop in mijn leerprocess door, vanuit koppigheid, mensen weg te duwen en dingen alleen te willen doen zonder ooit open te staan voor commentaar, kritiek of advies van andere mensen --- zullen de dingen die ik doe in deze realiteit altijd gelimiteerd zijn tot de aantal dingen die ik geleerd heb over mezelf in relatie tot mijn wereld en realiteit.

Dus, vanuit een praktisch, realistisch perspectief - ben ik niet 'juist' en weet ik niet wat ik doe, in en als en vanuit mijn voorgeprogrammeerde kennis en informatie in mijn geest --- omdat die kennis en informatie gelimiteerd is tot wat ik geleerd heb tijdens mijn leven. En, de dingen die ik leer, komen altijd van andere mensen -- dus, wanneer ik mezelf isoleer van andere mensen en niet in communicatie en interactie treed met andere mensen uit koppigheid en omdat ik een negatieve emotionele ervaring heb geassocieerd met 'commentaar/kritiek/advies' krijgen over mijn handelingen/uitdrukking - dan zal ik ook nooit iets bijleren.

Dus, hierin is het interessant om te kijken naar hoe ik het woord 'juist' en het woord 'weten' heb gedefinieerd --- omdat, terwijl ik er altijd van overtuigd was, in en als het ego van de geest, dat ik 'juist' ben en 'weet wat ik doe' en dat daarom mensen geen commentaar/kritiek/advies mogen geven in relatie tot wat ik doe en wie ik ben, was de realiteit van mezelf dat ik niet 'juist' ben en eigenlijk niet echt 'weet wat ik doe' omdat mijn kennis en informatie en vaardigheden en inzichten in relatie tot mezelf en mijn wereld/realiteit maar gelimiteerd is tot wat ik in het begin van mijn leven wel heb opgepikt en geleerd van andere mensen --- en dat ik met andere woorden net commentaar/kritiek/advies van andere mensen in mijn omgeving over mijn handelingen/daden nodig heb om te groeien en te leren en mezelf te ontwikkelen.

En dit omdat ik dus de woorden 'juist' en 'weten' heb gedefinieerd vanuit het perspectief en startpunt van het ego in en van de geest - hetgeen ter beschikking en in functie staat van het beschermen van eigenbelang --- waardoor het een punt wordt van "jij mag mij niet in vraag stellen, ik doe alles op mijn manier, en ik leid mijn leven zoals ik het wil - want ik ben Juist en Correct en ik Weet wat ik doe!!". En daarin worden de woorden 'juist' en 'weten' gebruikt en gedefinieerd als een Excuus voor mezelf in en als de geest om voor mezelf te rechtvaardigen hoe ik leef en besta en wat ik doe en om elke kans en mogelijkheid of opening tot verandering uit mijn wereld te verbannen door andere mensen de mond te snoeren in termen van het aanbieden van advies of tips of commentaar in relatie tot mijn expressie/uitdrukking/handelingen/leven - omdat ze mij dan zogezegd persoonlijk aanvallen en daarom 'slecht' en 'negatief' zijn.

En, wat een meer realistische en zelf-eerlijke en integere definitie zou zijn van de woorden 'juist' en 'weten' - als in de woorden 'ik ben juist' en 'ik weet wat ik doe' in relatie tot mijn expressie in deze wereld, is dat ik daadwerkelijk mezelf in elk moment openstel voor elk soort ondersteuning, commentaar, kritiek en advies van mijn omgeving zodat ik elk moment en elke situatie kan begrijpen en bekijken en verstaan vanuit elke mogelijk dimensie en zodat ik dus een heldere en duidelijke beslissing kan maken op basis van een gegrond inzicht in hoe de wereld en realiteit waar ik mij in bevindt werkt en functioneert --- vanuit het besef dat mijn kennis en informatie, als wat ik geleerd heb van mijn leerkrachten en mijn ouders en de media in mijn leven, in werkelijkheid zeer gelimiteerd is, en dat elk wezen dat hier bestaat in deze realiteit, een bepaald aspect/deel/dimensie van deze realiteit en van dus mezelf in en als deze realiteit, representeert en dus een bepaalde en specifieke ondersteuning kan bieden voor/aan mij zodat ik tot een meer welgevormd inzicht kan komen in relatie tot wie ik ben in en als deze wereld en realiteit.


In Dag 428 zal ik verderzetten in dit proces van het transformeren van mijn ervaring van en tegenover het krijgen van kritiek/commentaar/advies van andere mensen -- door zelf-vergeving toe te passen -- zodat ik niet meer emotioneel reageer op commentaar/kritiek/advies, maar eerder stabiel sta in mezelf en vanuit die stabiliteit de commentaar/kritiek/advies op een praktische manier kan gebruiken en aanwenden in mijn leven en bestaan om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-ontplooiing en zelf-ontwikkeling.

Dag 265: Hoe is de 'Leerkracht' een profeet van het Systeem?

Dit is een verderzetting van "Dag 263: Waarom voel ik mij aangevallen door beoordelingen?" en "Dag 264: Leerkrachten - Profeten van Het Systeem?" --- waarin ik heb uitgewijdt over een dimensie van 'beoordelingen' en hoe en waarom ik mezelf heb toegestaan mij 'aangevallen te voelen door beoordelingen'. Er zijn veel meer dimensies aan dit onderwerp, die ik zeker zal bespreken in volgende blogs.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat, terwijl leerkrachten kinderen leren over 'het systeem' als zogezegd 'de realiteit' om hen heen, dat ze in wezen 'het systeem' van de menselijke geest als een onderdanigheid en gehoorzaamheid aan kennis en informatie in en als 'gedachten' aan het programmeren zijn in de kinderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe leerkrachten kinderen via kennis en informatie als WOORDEN programmeren om te GELOVEN in 'het systeem' als de woorden die ze leren in afscheiding met zichzelf --- en dat ze daarin opgroeien in en als de ervaring van inferioriteit tegenover 'het systeem' - door nooit in te zien dat 'het systeem' enkel plaatsvind in zichzelf in en als hun gedachten, gevoelens en emoties als de kennis en informatie die zij in zichzelf hebben laten programmeren door het schoolsysteem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat leerkrachten kinderen programmeren met de kennis over wat goed en slecht, juist en fout en positief en negatief is, als het beoordelen van de realiteit die ze zien met hun ogen - maar dat ze hen niet aanleren om de realiteit te bevragen en te onderzoeken  en dus om verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit waar ze zich in bevinden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de slaafse en blinde volgzaamheid en aanvaarding van kennis en informatie over wat goed/slecht, juist/fout en positief/negatief is dat leerkrachten programmeren in kinderen, niet het beste is voor allen --- omdat kinderen enkel leren om zich neer te leggen bij de zogezegde 'machtsstructuren' in deze wereld als de mensen met geld die zich de macht hebben toegeëigend om te beslissen over het leven van alle levende wezens op aarde, en te aanvaarden dat dit 'nu eenmaal de realiteit is', in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf als het leven op aarde en de realiteit te sturen/bewegen in en als wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de geloofsystemen in verband met wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' is, die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, als wat ik heb laten programmeren in mezelf door mijn omgeving, nooit te hebben bevraagd - en dus nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf als HIER, als het leven op aarde en voor mijn woorden en daden en expressie in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik mezelf door het schoolsysteem heb laten programmeren om mijn macht weg te geven aan de mensen met geld en macht in deze wereld, door te geloven dat er een 'systeem' bestaat, en dat hoe de wereld op dit moment bestaat in en als het economisch en politieke systeem, 'nu eenmaal de realiteit is' --- waarin ik nooit heb ingezien dat 'het systeem' niet werkelijk bestaat als een 'superieure structuur', maar enkel een idee/geloof is dat ik in mezelf heb laten programmeren door het schoolsysteem, in opdracht van degenen in deze wereld die willen blijven bestaan in de posities van macht in deze wereld en daardoor willen dat alle mensen in deze wereld 'het systeem' aanvaarden zoals het is in en als het geloof dat dit 'de realiteit' is en dat wij inferieur en machteloos zijn tegenover die 'realiteit'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat leerkrachten als het ware de meest 'gebrainwashte' mensen zijn in de samenleving, omdat zij bestaan als de 'profeten' voor en van 'het systeem', en dat 'systeem' verkopen aan de toekomstige generaties als een soort van 'goddelijke/Heilige structuur', waarin zij zich belangrijk kunnen voelen als de 'gezanten' van 'god'/'het systeem' -- zonder dat ze inzien dat 'het systeem' in wezen gewoon een aantal mensen zijn die al het geld in deze wereld bezitten  en hun positie van macht trachten te behouden door alle andere mensen in deze wereld van kinds af te programmeren in en als een blind geloof in en vertrouwen op de huidige structuur van de samenleving als 'de enige echte Godgeschapen realiteit', en om er op die manier zichzelf van te verzekeren dat mensen dat 'systeem', dat in wezen niet het beste is voor het leven op aarde, nooit zullen bevragen en dus ook nooit zullen veranderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat leerkrachten zelf geprogrammeerd zijn met ANGST van 'het systeem' - en daardoor net de mensen zijn die het minste vragen zullen stellen bij de 'leerstof' die ze in kinderen programmeren --- en de mensen zijn die het meest in staat zijn om dwang en machtsmisbruik te gebruiken om kinderen gehoorzaam en volgzaam te maken en dus tot slaven te maken van hetzelfde systeem waar zij angst van hebben en waarvan zij zichzelf hebben toegestaan trouwe onderdaan te worden --- en dat daardoor de leerkrachten in deze wereld het omgekeerde zijn van wat het beste zou zijn voor de kinderen en voor de toekomst van de wereld, omdat zij zelf niet staan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor het leven op aarde, als zelf-verantwoordelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik mezelf door leerkrachten heb laten programmeren in en als een 'persoonlijkheids-eigenschap' van continu zoeken en verlangen naar bevestiging van mijn omgeving dat mijn gedrag/expressie 'goed' en 'juist' en 'positief' is, omwille van hoe ik mezelf heb laten programmeren in en als de ervaring van inferioriteit tegenover de kennis van 'goed en kwaad'

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan in te zien dat daarom het schoolsysteem in haar huidige vorm niet het beste is voor allen - omdat het enkel wezens produceert die geen verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en hun expressie hier op aarde --- omwille van hoe het kinderen programmeert in en als de angst om gestraft te worden, als de angst van 'slecht gedrag' en 'negatieve beoordelingen' en het verlangen om een beloning te krijgen, als het verlangen naar 'goed gedrag' en 'positieve beoordelingen', en daarin kinderen programmeert om slaven te worden van hun omgeving, waarin ze niet beseffen dat zij zelf 'hun omgeving' zijn, dat ze zelf deel uitmaken van het leven op aarde en de 'leefomgeving' van het leven op aarde, en dus een verantwoordelijkheid hebben tegenover al het leven als zichzelf


Wordt vervolgd in Dag 266

Dag 198: Ik loop rechtop en ik praat -- Ik ben een Intelligent Wezen!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat rechtop lopen en praten gelijk staat aan 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd intelligentie te definieren in en als 'rechtop lopen en praten' als wat de mens onderscheidt van het dierenrijk - en daarin er blindelings vanuit te gaan dat ik een intelligent wezen ben, en dat geloof te gebruiken als rechtvaardiging voor al wat ik doe, alleen maar omdat ik een 'mens' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan als de mens en 'de mensheid' hier op aarde te onderzoeken en daarin voor mezelf stil te staan bij de werkelijke betekenis van 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de definitie van 'intelligentie' als 'hoger bewustzijn', een definitie is die bestaat in en als competitie - als het menselijk verlangen om zich een 'winnaar' en 'de beste' en 'beter dan' te voelen --- en dat het omwille van deze definitie van 'intelligentie' is waarin de mensheid zich heeft gedefinieerd, dat de mens niet op een harmonieuze en ondersteunende manier kan samenleven met de natuur en met elkaar/zichzelf hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik 'intelligentie' heb toegestaan en geaccepteerd te laten bestaan als een excuus voor de mensheid om te competeren en te vechten tegen elkaar en zich superieur te voelen -- door 'intelligentie' te definieren  in en als een polareit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' - in de plaats van in te zien dat er enkel misbruik kan voortkomen uit deze definitie aangezien deze definitie enkel het EGO van de mens ondersteunt en voedt en dus niet het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een werkelijk intelligent wezen de werkelijkheid waarin hij zich bevindt zou onderzoeken om te bestaan/leven op een manier die het beste is voor de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus zou zorgen voor de realiteit, in de plaats van zijn omgeving/realiteit te vernietigen, vervuilen en uit te buiten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de idee dat er een 'God' bestaat die verantwoordelijk is voor deze realiteit, als een excuus dat mensen gebruiken om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze wereld, in en als 'religie', aanvaard en toegelaten wordt in de 'menselijke samenleving', een bewijs is dat er geen enkel werkelijk 'intelligent' mens bestaat hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ware 'intelligentie' niet gedefinieerd wordt door hoeveel onderzoeken en 'bevindingen' wetenschappers maken over deze wereld, of door hoeveel nieuwe kennis en informatie er gecreëerd wordt door wetenschappers en filosofen, maar door wat er met die kennis, informatie, bevindingen en onderzoeken uiteindelijk gedaan wordt - en dat het feit dat de wetenschap in de huidige menselijke samenleving hoofdzakelijk aangewend wordt voor het ondersteunen van een samenleving van overdadige consumptie die gebaseerd is op het vernietigen van de planeet en het uitbuiten van het merendeel van de mensheid en het dierenrijk, zonder enige functionele bijdrage aan het creëren van harmonieuze relaties tussen al het leven op aarde, een bewijs is dat 'wetenschap' in zijn huidige vorm en functie geen blijk/bewijs is van de 'intelligentie' van de mens, maar eerder van een absoluut gebrek aan gezond verstand

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'intelligentie' niets meer of minder is dan een reden/excuus voor mensen om te participeren in de 'Human Race' als het vechten om persoonlijke grootsheid/superioriteit, en dat het feit dat de mens zichzelf definieert in en als 'hoger bewustzijn' als zogezegd een 'intelligent wezen', enkel bewijst dat de mens het meest EGOïstische wezen is dat er bestaat, aangezien de mens in al zijn 'intelligentie' in staat is om andere wezens en levensvormen op aarde op te offeren voor persoonlijke glorie/grootsheid - en dat WARE intelligentie als GEZOND VERSTAND zegt dat een wezen dat geen zorg draagt voor of meewerkt met zijn omgeving, simpelweg niet thuishoort in die omgeving, en daarin dus alles behalve 'speciaal' of 'superieur' is, maar eerder 'overbodig'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de 'overbodigheid' van het menselijk ego, door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' in en als competitie als het persoonlijke verlangen naar de ervaring van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als competitie en gevecht met al het leven op aarde door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' - en door 'intelligentie' te definieren in en als een polariteit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' --- in de plaats van te bestaan in en als GEZOND VERSTAND als ware intelligentie die iets WAARD is, door WAARDE bij te dragen aan het leven op aarde als mijn omgeving in de plaats van mijn omgeving als de aarde te vernietigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het geloof dat ik als 'rechtop lopend, pratend en denkend mens' een 'intelligent wezen' ben, een GELOOFsysteem is dat ik blindelings heb aanvaard van voorgaande generaties als kennis en informatie over 'wie ik ben' - en dat het FEIT dat ik deze kennis zomaar blindelings aanvaard en gekopieerd heb als 'de waarheid' zonder zelf de realiteit te onderzoeken om voor mezelf te zien wat echt is en dus wie ik werkelijk ben, in wezen het bewijs is dat ik net het tegenovergestelde ben van een 'intelligent wezen', en dat ik duidelijk eerder liever dom en blind ben, in en als het blindelings volgen van en geloven in een 'hogere kracht' die mij zegt 'wie ik ben' en wat 'echt' is


wordt vervolgd in Dag 199