Wat ik geleerd heb
doorheen mijn leven in verband met zelf-beweging, is dat zelf-beweging draait
rond dingen 'doen' in de zin van fysieke handelingen. Wat ik echter gemerkt heb
is dat dit perspectief op zelf-beweging kan leiden tot het creeren van en participeren
in een polariteit in de geest.
Een polariteit die
welbepaalde nefaste gedragspatronen met zich meebrengt. Als je immers gelooft
dat zelf-beweging louter wil zeggen dat je of fysiek vlak allerlei dingen doet
en je 'voortbeweegt' in je leven, in de vorm van success creeren, dan hecht je
een negatieve connotatie aan de idee van 'niets doen', 'geen success hebben' of
'geen meetbare resultaten behalen'. Hieruit komt dan een angst voort in verband
met dit 'niets doen', of althans een angst van hoe je je zal voelen wanneer je
de indruk krijgt dat je niet aan het voortbewegen bent in je leven, dat je
niets aan het bereiken of behalen bent.
De polariteit hier
bestaat er dan uit dat je je oftewel negatief gaat voelen wanneer je de indruk
hebt dat je op fysiek vlak niet echt veel doelen bereikt, mijlpalen behaalt of
ondernemingen neerzet, hetgeen dan kan resulteren in een neerwaardse spiraal van
teleurstelling in jezelf, depressie en apathie omwille van je beoordelingen
over dit schijnbare 'niets doen'. Oftewel ga je in een gedragspatroon van je
net zoveel mogelijk bezig te willen houden, tenijnde die negatieve ervaringen
van teleurstelling en zelf-beoordeling te vermijden. Je gebruikt de bezigheid
om je angst van die emotionele ervaringen te onderdrukken.
Beide
gedragspatronen zijn een gevolg van het externaliseren van zelf-beweging en
geen van beide is zelf-ondersteunend. In het ene geval saboteer je jezelf door
jezelf als het ware de grond in te boren via je emoties en gedachten van
zelf-beoordeling en in het andere geval werk je jezelf naar een burn-out en/of
een uiteindelijke zenuwinzinking toe door niet te durven vertragen en werkelijk
tot jezelf te komen.
De oplossing is hier
om zelf-beweging eerder te zien als interne beweging in de plaats van externe
beweging. Dit wil zeggen dat zelf-beweging eerst en vooral uit bestaat uit
zelf-verandering. Het gaat om het onder ogen komen en het veranderen van wie je
bent vanbinnen - van je emotionele reacties en je gedachtenpatronen. Dat zijn
immers net die dingen die deze polariteit in stand houden waarin je niet gewoon
jezelf kan zijn en waarin je steeds dat gevoel hebt dat je niet werkelijk kan
ontspannen en loslaten - dat je steeds vanalles moet 'doen' in je externe
realiteit.
Interne beweging is
gebaseerd op zelf-ondersteuning, op het creeren van een realiteit die het beste
is voor jezelf -- een realiteit waarin jouw handelingen niet gebaseerd zijn op
het onderdrukken van of je ten prooi voelen van emoties en gedachtenpatronen,
maar op natuurlijke wijze voortvloeien van wij jij bent vanbinnen.
