Dag 617: Het Veranderen van de 'Ik Ben niet Goed met Kinderen' Persoonlijkheid - Stap 2

In het veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid, net zoals in het veranderen van eender welk construct en (persoonlijkheids)  systeem in de geest, is het belangrijk te begrijpen dat dit soort persoonlijkheid, dat bestaat als specifieke geloofsystemen en gedachten in het 'achterhoofd', hetgeen activeert in een situatie waarin ik mij in het bijzijn van kinderen bevindt -- is dat het op het eerste gezicht eendimensionele gedachten zijn, maar in wezen bestaan die gedachten in en als verschillende lagen in onze onbewuste, onderbewuste en bewuste geest en is er dus een specifiek proces van introspectie en toegepaste zelf-correctie nodig om die lagen langzaam maar zeker 'af te pellen'.

De reis naar leven is dan dus dit specifieke proces van het de limitaties die we toegestaan hebben te bestaan in onszelf in de vorm van persoonlijkheidssystemen te onderzoeken en te corrigeren om ons eigen directieve, sturende en bepalende principe te worden.

Het bewandelen van een eerste laag en een eerste stap in het veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid is om te gaan kijken naar wat het eigenlijk is dat opkomt in de geest in zulk'n moment waarin ik mij in het bijzijn van kinderen bevindt en ik mij plots 'ongemakkelijk' begin te voelen en 'verloren' in relatie tot hoe ik mezelf behoor uit te drukken in die situatie.

Hier kan ik dan bijvoorbeeld vaststellen dat wat er achter de aanvankelijke gedachten van 'ik weet niet hoe ik mij moet gedragen in relatie tot kinderen' en de 'ik ben niet goed met kinderen' zelf-definitie ligt, is in wezen een angst dat kinderen mij niet leuk vinden in en als mijn uitdrukking en expressie. En wat aan het startpunt van die angst ligt is dan weer een verlangen om leuk bevonden te worden door kinderen en dus in feite een persoon te zijn die 'wel goed met kinderen' is -- en dat om een specifieke positieve indruk te maken op andere mensen, zodat mensen en met name volwassenen mij definieren als zijnde 'goed' en dus een 'goede indruk' van mij hebben.

Een 'goede indruk' in de zin van dat ik eigenlijk wil dat mensen in hun geest denken van 'ha ja, Kim, dat is toch een aangenaam/tof/leuk meisje' omdat ze bijvoorbeeld zien hoe 'goed ik ben met kinderen' omdat kinderen mij toch 'oh zo leuk' vinden en kinderen amuseren zich toch zo enorm met mij en elke keer ik er ben komen ze allemaal naar mij toe gelopen omdat ze zo een super tijd met mij beleven en ze vinden mij allemaal fantastisch.

En dit verlangen om via het zijn van een 'kindervriend' een goede indruk te maken op volwassenen is gebaseerd op een geloofsysteem dat ik doorheen mijn leven gevormd heb in mijn geest op basis van indrukken die ik zelf kreeg in verband met hoe mensen over het algemeen reageren op mensen die zo een positieve reactie krijgen elke keer ze in de buurt van kinderen komen. Ik geloofde namelijk dat wanneer kinderen van iemand houden en enthousiast worden elke keer ze iemand zien, dat dat wil zeggen dat die persoon ook daadwerkelijk 'goed'  en 'positief' is als wezen en dat tegelijkertijd als en wanneer kinderen niet op zo'n positieve manier op mij reageren, dat dat dan wil zeggen dat ik 'slecht' en 'negatief' ben als wezen. En dus dat kinderen als het ware een soort 'rechters' zijn die bepalen en beslissen wie 'goed' en wie 'slecht' is op basis van hoe zij zich voelen over de mensen die hun wereld binnen treden.

Tot zover de stap van introspectie van de eerste laag in het veranderen en corrigeren van de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid - en in de volgende blog pas ik de stap toe van het toepassen van geschreven zelf-vergeving als het loslaten van mijn zelf-definitie in verband met wat ik tot dusver gevonden heb als zijnde de aanvaardde zelf-limitaties in en van de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid.

Dag 258: De Positieve Illusie en de Negatieve Motivatie

Dit is een verderzetting van "Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat alles in mezelf in wezen negatief is en dat ik continu wanhopig op zoek ben naar iets 'positief' in en als de geest als gedachten en verbeelding

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te ontkennen dat negatiefheid bestaat in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mensen zich niet aangetrokken zullen voelen tot mij als ze zouden zien dat negatiefheid bestaat in mij - en daarom de negatiefheid in mezelf proberen te verbergen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over de negatiefheid die bestaat in mezelf door tegen die negatiefheid te vechten en die negatiefheid te ontkennen in en als het verlangen naar positiefheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vechten tegen de negatiefheid in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de positiefheid die ik zie in mensen en in de samenleving die mensen hebben geconstrueerd, maar een facade is voor de negatiefheid die, zowel in de mens als in de samenleving, erachter schuilt - maar dat ik dat nooit heb ingezien omdat ik mezelf heb toegestaan de negatiefheid in mezelf te verbergen achter een 'positieve uitstraling' om mensen te manipuleren en te misleiden, waarin ik dus eigenlijk mezelf heb gemanipuleerd en misleidt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat 'positiefheid' als waar ik naar op zoek ben in gedachten en gevoelens, eigenlijk niet echt bestaat - en dat het een opzettelijk zelf-gefabriceerde alternatieve realiteit is in en als de geest waarin ik probeer weg te vluchten van het 'negatieve' in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het positieve en het negatieve te 'externaliseren', door 'positief' en 'negatief' te projecteren' op wat ik zie met mijn ogen in en als deze realiteit --- en daarin mijn vlucht van het negatieve in het positieve 'uit te leven' in en als de fysieke werkelijkheid, en de fysieke substantie te gebruiken en misbruiken --- en daarin een fysieke realiteit te hebben gemanifesteerd van extreme negatieven en extreme positieven in en als het geld-systeem van de mensheid -- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als een energetisch systeem van positieve en negatieve energie en in te zien dat dat systeem niet eens echt is en dat het enige dat echt is, is de fysieke werkelijkheid die HIER is

ik vergeef mezelf dat ik een economisch systeem heb toegestaan te bestaan in het leven op aarde dat de fysieke substantie gebruikt en misbruikt om een illusie in en als de geest van de mens te voeden en in stand te houden - ondanks het lijden dat dat systeem creëert in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat hoe meer de mens het positieve najaagt, hoe meer hij het negatieve manifesteert in en als de fysieke realiteit - en hoe meer hij dan van die negatieve consequenties gaat willen vluchten, in en als een vicieuze cyclus die zal eindigen in absolute zelf-vernietiging

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het 'positieve' in en als de 'glitter en glamour' in de samenleving en de 'schoonheid' en het 'success' - altijd een leugen/illusie is waarin mensen elkaars goedgelovigheid in en als het verlangen naar positieve gevoelens bespelen in en als een persoonlijke zoektocht naar success/geld/seks en vlucht van het negatieve in zichzelf en de wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer en als ik mezelf definieer in en als wat hier bestaat in deze realiteit als de menselijke samenleving - dat ik mezelf dan definieer als een product dat gebruikt/misbruikt wordt door mensen in en als de hebzucht en het verlangen van mensen naar een positief gevoel, waarin de waarde van 'wie ik ben' als een wezen hier op aarde bepaald wordt door of mensen zich al dan niet positief voelen wanneer ze mij zien --- in de plaats van alleen te staan/bestaan in en als mezelf, in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering als wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik een systeem heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op aarde dat het leven 'waardeert' op basis van of het bewustzijnssysteem in en als de mens het al dan niet ervaart als 'positief' in en als gedachten en gevoelens --- waarin het leven gebruikt wordt als consumptie-product voor het energetische systeem in en als de menselijke geest -- door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als dat energetische systeem van het verlangen naar positieve en angst van negatieve energie en nooit te hebben ingezien dat de fysieke werkelijkheid altijd een manifestatie is van wie ik ben in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer en als ik het verlangen om positieve waardering te krijgen van mensen zodat ik mij positief en 'waardevol' kan voelen in en als het wereld-systeem toesta te bestaan in mezelf - dat ik dan ook de tegengestelde pool manifesteer in mezelf als de realiteit, als de ervaring van afwijzing en afkeuring en 'minderwaardigheid', waarin ik mij 'waardeloos' voel --- in de plaats van constant en stabiel te staan/bestaan in en als onvoorwaadelijke zelf-waardering als wat het beste is voor allen en in te zien dat het GEVOEL van 'waardevol' zijn, maar een vluchtige energetische ervaring gebaseerd op een gedachte/geloof is en dus niet eens echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het leven zelf te laten gebruiken, misbruiken en consumeren door het systeem in en als de menselijke geest - door 'waarde' en 'waardering' te definieren in en als het verlangen naar een positief gevoel, waarin ik mezelf heb herleid en verminderd tot een product, waarvan de waarde bepaald wordt door of 'andere mensen' mij al dan niet willen/verlangen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen naar een GEVOEL van waarde - door 'gewaardeerd' te worden door mensen in en als de menselijke samenleving -- een teken is dat ik mezelf heb 'verminderd' en 'weggegeven' en dat ik de waarde van wie ik ben als het leven zelf als de enige waarde die echt is en kan zijn heb onderdrukt -- en dat de oplossing niet is om te verlangen en op zoek te gaan naar een GEVOEL van waarde, maar om de negatieve gevoelens in en als zelf-vermindering in mezelf te stoppen en te vergeven en op te staan in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd zelfs maar te overwegen dat het participeren in het verlangen naar positieve gevoelens, als het opzettelijk verblinden van mezelf met het 'licht' om het 'negatieve' in de wereld niet te zien - niet de oplossing is voor de problemen die zich opstapelen in de wereld om mij heen --- maar net de oorzaak is van die problemen - en dat de enige echte oplossing is dat ik STOP, HIER, kijk naar wat hier bestaat in en als het leven op aarde, zonder wat ik zie te beoordelen als positief dan wel negatief, en mezelf beweeg om de problemen op een praktische manier op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensheid nog nooit werkelijk probleemoplossend te werk gegaan is in de samenleving en in en als politieke en economische en sociale beslissingen -- omdat de mens in en als de menselijke geest niet in staat is om echt naar de problemen te kijken en ze te zien zoals ze zijn, omdat de mens bestaat in en als een innerlijke energetische polariteit van negatieve en positieve energie, en de 'problemen' altijd zal beoordelen als 'negatief' en daarom altijd manieren zal proberen te vinden om de problemen eerder te onderdrukken, ontkennen en negeren, door zichzelf af te leiden met 'positieve' gevoelens/energie, dan ze daadwerkelijk op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang het verlangen naar positieve gevoelens bestaat in mezelf, ik nooit in staat zal zijn de problemen in mijn leven en in de wereld om mij heen aan te pakken en op te lossen --- omdat ik, in en als het verlangen naar 'positiefheid', niet werkelijk direct zal willen geconfronteerd worden met de problemen en dus niet zal kunnen inzien hoe de problemen werkelijk in elkaar steken, waardoor ik dus ook niet in staat zal zijn om ze op te lossen

ik vergeef mezelf dat ik de wet van de aantrekking heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf, waarin ik probeer om 'positieve' dingen tot mij aan te trekken door zelf positieve energie te genereren, waarin ik het principe van 'gelijken trekken elkaar aan' misbruik --- in de plaats van in te zien hoe ik hierin de fysieke realiteit misbruik om een persoonlijk verlangen te bevredigen, zonder dat ik zelfs enig benul heb van hoe de fysieke realiteit echt functioneert en wat de consequenties zijn van wat ik manifesteer in mijn leven/wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de 'positieve' gevoelens waar ik naar verlang - in mij geprogrammeerd zijn vanaf mijn kindertijd door mijn omgeving - waarin ik geleerd heb om, net zoals de mensen om mij heen, te verlangen naar specifieke beelden die ik zie met mijn ogen en specifieke beelden te associeren met positieve beoordelingen en gevoelens --- en dus in te zien dat het verlangen naar positieve gevoelens niet is wie ik werkelijk ben, maar een voorgeprogrammeerd systeem is dat niet het beste is voor allen als mezelf



Wordt vervolgd in Dag 259

Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst

Dit is een verderzetting van "Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"


In mijn vorige post heb ik geschreven over hoe de 'GameShow' van Derren Brown de innerlijke kwaadaardigheid van de mens blootlegde. In deze post pas ik zelf-vergeving toe op de innerlijke kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mens en hoe deze ondersteund en gecontinueerd wordt door middel van het principe van 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' een excuus/rechtvaardiging is om de verantwoordelijkheid van mijn daden van mij weg te schuiven.

 Vragen die ik mezelf hierin kan stellen zijn:

- Waar komt deze innerlijke kwaadaardigheid als het halen van plezier uit het zien lijden van een ander wezen vandaan?
- Wat is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- Waarom is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- ...


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar Derren Brown's gameshow te kijken en stiekem zelf ook te willen dat de negatieve dingen gebeuren met het slachtoffer vanuit het verlangen naar 'entertainment'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'entertainment' te definieren in en als het verlangen om onderdrukte en verborgen gedachten en verlangens uit te spelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verbergen achter een masker van positiefheid door in mijn gedachten te denken dat ik de positieve optie zou kiezen - en daarin mezelf te vergelijken met 'het publiek' in en als het geloof dat ik 'beter' ben dan hen - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik diezelfde kwaadaardigheid heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten en emoties van haat en woede te beoordelen als 'negatief' en 'slecht' in mezelf en deze gedachten daarom te onderdrukken en verbergen achter een uiterlijk gedrag en 'bewuste' gedachten van positiefheid --- uit angst om beschuldigd te worden als 'slecht' en 'negatief' en buitengesloten te worden door andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'goed persoon' die 'goede dingen doet en wil voor andere mensen', iemand die 'geeft om een ander', als een 'waarde' die ik heb geleerd van mijn omgeving - waar ik mijn ware natuur als kwaadaardigheid achter verschuil als een masker uit angst om verstoten te worden door mijn omgeving en niet te overleven in de 'groep' van de mensheid - in de plaats van in te zien dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het patroon van 'positiefheid' als masker van angst niet in te zien in en als de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de ervaring van ANGST een excuus is voor de kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van ANGST te gebruiken als een excuus om te geloven dat ik 'een goed persoon' ben en blijkbaar 'het slachtoffer' ben van mijn omgeving - en daarom zogezegd niet verantwoordelijk ben voor mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de kuddegeest' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor mijn kwaadaardige daden - als het niet stilstaan bij de consequenties van mijn daden -- door mezelf te definieren als 'het slachtoffer' van 'andere mensen' als 'de samenleving' en 'mijn omgeving' in en als de ervaring van ANGST  --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik vernietigingsdrang als 'entertainment' heb toegestaan te bestaan in mezelf en in de mensheid als mezelf --- door te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn bestaan en voor het bestaan dat HIER is --- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik de vernietiging van het bestaan op aarde heb gemanifesteerd door mijn verantwoordelijkheid nooit te hebben ingezien voor het leven als mezelf