Dag 659: Diep zuchten en wat erachter schuilt - Een proces van Zelf-Verandering

Als verderzetting op  Dag 658: Van Weerstand om te Spreken naar Ontspannenheid: Een Praktische Toepassing deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik toepaste in het moment waarin de ervaring van irritatie zich liet zien in het moment waarin ik een diepe zucht slaakte ter reactie op het moeten herdoen van mijn bespreking. Zoals ik in de voorgaande blog deelde, besefte ik in dat moment dat het 'zuchten' niet 'zomaar' was, maar een teken van irritatie was, hetgeen op zich een teken was dat ik ergens op aan het reageren was en dat ik eigenlijk binnenin mezelf een ervaring van ongemak en spanning aan het creëren was in relatie tot het doen van mijn bespreking voor de camera - waardoor ik dan begon te reageren met irritatie en een diep zuchten elke keer wanneer ik een fout maakte en het moest herdoen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geIrriteerd te geraken en die irritatie te uiten op fysiek vlak via zuchten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren met de daad van het diep zuchten en het zuchten te aanvaarden als 'normaal' en als 'wie ik ben', door niet in te zien dat zuchten een uiting is van een reactie van irritatie en dat ik door het zuchten te aanvaarden als 'normaal', ik daarin ook mijn reactie aanvaard binnenin mezelf - in de plaats van te onderzoeken waar ik op aan het reageren ben zodat ik mezelf kan stabiliseren en mezelf kan uitbreiden in en als mijn gewaarzijn als wezen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat zuchten een uiting en uitdrukking is van frustratie en irritatie en dat frustratie en irritatie aanduiden dat ik mij ergens in mezelf inferieur en machteloos voel

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij machteloos en inferieur te voelen in relatie tot het geven en doen van een bespreking en het aanspreken van een publiek, door binnenin mezelf te geloven dat ik dat niet kan en dat ik niet het soort persoon ben dat goed is in het spontaan kunnen aanspreken van een publiek of een persoon die de juiste 'houding', 'resonantie', 'persoonlijkheid' en 'expressie' heeft om een publiek te kunnen aanspreken en om de aandacht van een publiek te kunnen bevangen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een ervaring van gespannenheid en stress te creëren in mezelf in relatie tot het doen van deze bespreking door het te benaderen vanuit allerlei geloofsystemen  en zelf-definities in mijn geest waarin ik mezelf ervan heb overtuigd dat ik niet goed ben in het aanspreken van mensen - en dat ik vanuit die stress en gespannenheid dan een reactie van irritatie in mezelf heb toegestaan te bestaan als het gevolg van het conflict dat ik in mezelf aan het creëren ben door mijn eigen expressie te onderdrukken door mezelf te beoordelen door middel van geloofsystemen en zelf-definities

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat het net is doordat ik mezelf in mijn geest beoordeel en mezelf bezadel met allerhande geloofsystemen en zelf-definities waarin ik mezelf ervan overtuig dat ik 'het niet kan', dat ik mij uiteindelijk gespannen en gestresseerd voel en dat ik het gevoel creëer in mezelf dat ik het daadwerkelijk niet kan -- in de plaats van mezelf te vertrouwen in mijn vermogen om te leren en mezelf te ontwikkelen en uit te breiden om beter te worden in mijn vaardigheden en mijn potentieel te kunnen bewerkstelligen

Zie Zelf-correctieve stellingen in de volgende blog.