Dag 249: Hoe is Angst om te Falen opzettelijke Zelf-Sabotage?

Dit is een verderzetting van "Dag 248: Ik heb niets om over te Schrijven"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik niets heb om over te schrijven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe ik vanuit mijn gedachten opzettelijk mijn expressie probeer te controleren, en daarin de idee en de ervaring heb gecreëerd dat ik 'blanco' ben en 'niets te schrijven heb' en 'niet weet waar te beginnen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, in en als de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven', eigenlijk mijn expressie opzettelijk aan het onderdrukken ben uit ANGST om te 'falen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als competitie als het verlangen om iets te 'bereiken' - en daarin de geest in en als angst om te falen macht te geven over mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik 'heb bereikt'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het verlangen om iets te bereiken en de angst om te falen de geest is en niet wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven' afkomstig is vanuit de angst om te falen waarin ik mezelf heb gedefinieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd bestaat in en als competitie als het voorgeprogrammeerde construct van de menselijke geest en niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte dat ik 'niets heb om over te schrijven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte 'wat als ik iets slecht schrijf?!'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'slecht' enkel bestaat als een beoordeling in de menselijke geest in en als het construct van competitie -- en dus enkel bestaat als een sabotage-mechanisme in mijn proces van mezelf uitdrukken als wie ik werkelijk ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd, gebaseerd is op het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen' zodat ik mezelf kan beoordelen als 'goed', 'successvol', 'superieur' en 'belangrijk'/'speciaal'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te schrijven voor, als en één en gelijk met mezelf - door 'schrijven' te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen naar erkenning in en als mijn expressie in wezen een sabotage-mechanisme is van de geest waarin ik mezelf de vrijheid niet geef om mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken - door mezelf te 'controleren' in mijn expressie door angst om te falen in en als backchat van 'ik weet niet wat te schrijven', 'ik ben blanco', 'ik kan dit niet', etc

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst verbonden met de gedachte/backchat 'wat als ik een fout maak'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door het 'systeem-construct' van de ervaring van angst verbonden met de gedachte 'wat als ik een fout maak' - door niet te schrijven en door beelden op te roepen in mijn geest van dingen die ik kan doen waar ik mij positief/goed bij zou voelen --- in de plaats van in te zien dat dit een sabotage-mechanisme is van de geest en niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijn expressie beoordelen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijne expressie beoordelen' te verbinden met angst om te falen - in de plaats van in te zien dat dit een 'systeem-construct' is van zelf-sabotage in en als de menselijke geest waarin ik er alleen maar voor zorg dat ik mezelf niet uitdruk en beweeg en dus ook mezelf niet leer kennen in en als mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf uitdruk in elk moment in en als schrijven

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd schrijven te gebruiken om mezelf te leren kennen in elk moment van expressie - in het besef dat schrijven mezelf is en dus niet 'goed' of 'slecht', 'juist' of 'fout' kan zijn --- het is gewoon wat het is, het is 'mezelf' als wie ik ben HIER

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat weerstand ervaren tegenover schrijven, een teken is dat ik mezelf niet wil zien

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te willen zien - en dus niet te willen schrijven in en als ademhaling -- en daardoor mezelf te saboteren in en als de geest door schrijven te definieren in en als een energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als angst om te falen en verlangen naar erkenning in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen denken over mij', dat ik dan mijn expressie en mezelf limiteer tot de 'grenzen' van het ego --- en mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie als het leren kennen van mezelf en het uitbreiden van mezelf voorbij de grenzen van het ego

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang ik mijn expressie definieer in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen van mij denken' in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen, ik nooit zal 'leren' over wie ik ben en nooit werkelijk inzicht zal kunnen verwerven in wie ik ben als de realiteit als HIER --- omdat ik daarin mijn expressie van mezelf afscheidt en dus zelf niet erken/zie als 'mezelf'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als het verlangen om erkenning te krijgen - ik alles 'moeilijk' en 'moeizaam' maak door mezelf te limiteren in en als de angst om fouten te maken --- in de plaats van in te zien dat het verlangen om erkenning te krijgen en de angst om fouten te maken een voorgeprogrammeerd energetisch construct is dat ik in mezelf heb laten programmeren door de systemen en structuren in en van deze wereld/realiteit en dus niet is wie ik werkelijk ben


Wordt Vervolgd in Dag 250

Dag 216: Verlangen naar erkenning en faalangst - zelf-correctie

Dit is een verderzetting van "Dag 215: Angst om te falen en verlangen naar erkenning (deel 2)"


ik stel mezelf tot doel om mijn vertrouwen te verplaatsen/verleggen van het vertrouwen op de geest als gedachten en energetische reacties naar het vertrouwen op mezelf als het fysieke lichaam in en als de zelf-eerlijkheid van wie ik ben als het lichaam in elk moment van ademhaling

hierin stel ik mezelf tot doel om, wanneer en als ik gedachten zie opkomen in mijn geest van 'wat ik zal doen', mezelf te stoppen en te ademen, en mezelf niet toe te staan te reageren met beoordelingen op 'wat ik doe' --- en mezelf HIER te brengen, in en als de natuurlijke, simplistische, eenvoudige en vloeiende beweging van het fysieke lichaam in en als het moment

ik stel mezelf tot doel om 'zelf-vertrouwen' te leven als het vertrouwen op mezelf als het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling - omdat ik besef dat de geest enkel bestaat in afscheiding van mezelf op basis van angst --- en dat het fysieke lichaam HIER is als al wat bestaat en dat het dus gezond verstand is om te vertrouwen op de absoluutheid, stabiliteit en soliditeit van het fysieke lichaam en niet op de onzekerheid, angst, twijfel, onstabiliteit en onbestaandheid van de geest

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de energetische ervaring van opwinding zie opkomen in mezelf als reactie op gedachten aan mezelf in en als 'erkenning krijgen', mezelf te stoppen en te ademen --- en stabiel te blijven in mezelf als fysieke expressie omdat ik besef dat wanneer en als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als de ervaring van opwinding in en als 'erkenning krijgen', dat ik mezelf aan het saboteren ben door de angst om te falen te creëren als de tegenpool van het verlangen naar erkenning

 en dus stel ik mezelf tot doel om in elk moment mezelf uit te drukken in en als de zelf-eerlijkheid van mezelf als het fysieke lichaam, in en als absoluut zelf-vertrouwen - in en als het besef dat de geest mijn expressie enkel zal sturen vanuit voorgeprogrammeerde beoordelingen van 'juist/fout', 'goed/slecht', 'positief/negatief' en 'superieur/inferieur' in en als een voorgeprogrammeerde overlevingstechniek --- en dat mijn expressie als gestuurd vanuit de geest nooit het beste zal zijn voor allen als mezelf omdat het enkel 'mijn overleving in deze wereld' in overweging neemt

hierin stel ik mezelf tot doel om het leven van allen in overweging te nemen in mijn expressie in deze wereld --- door mezelf te stoppen in het weggeven van mijn vertrouwen aan het systeem van overleving als de geest als gedachten, gevoelens en emoties in en als verlangen naar erkenning en angst om te falen - en door mezelf in elk moment HIER te brengen in en als de fysieke expressie van mezelf in en als het moment --- omdat ik besef dat alles van mezelf in en als het fysieke lichaam bestaat als HIER, en dat ik dus niet moet vertrouwen op 'de geest' in afscheiding van mezelf

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de ervaring van twijfel, onzekerheid en angst zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte dat ik zal 'falen' in wat ik doe, te stoppen en te ademen, - en mezelf niet te laten beïnvloeden, bepalen of sturen in mijn expressie door de energetische ervaring van angst, twijfel en onzekerheid --- omdat ik besef dat gedachten als zelf-beoordeling altijd een zelf-sabotage zijn omdat hun enige functie is om mij gelimiteerd te houden in het voorgeprogrammeerde 'programma' van overleving om te leven/bestaan als een kopie van voorgaande generaties - en dat de geest dus niet is wie ik werkelijk ben als het leven zelf als zelf-expressie

ik stel mezelf tot doel om te leven/bestaan als het levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is, als ongelimiteerde zelf-expressie, niet bepaald of gestuurd door de geest als het programma van overleving --- door in elk moment mezelf uit de energetische polariteit te halen van verlangen naar erkenning en angst om te falen als de ervaring van 'twijfel' en mezelf te vertrouwen in wie ik werkelijk ben als de natuurlijke expressie van het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling

ik stel mezelf tot doel om 'expressie' te leven als de vloeibaarheid, ongelimiteerdheid en eenvoud van het bestaan van mezelf als het fysieke lichaam - en dus niet als een 'competitie' - omdat ik besef dat de definitie van 'expressie' in en als 'competitie' een voorgeprogrammeerde definitie is en niet is wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik stel mezelf tot doel om de definitie en 'ervaring' van het woord 'twijfel' te veranderen van een strijd tussen juist en fout, goed en slecht en superieur en inferieur in en als zelf-beoordelingen - naar de expressie van 'zelf-bevraging' als 'zelf-onderzoek' - als het niet blindelings aanvaarden van beoordelingen als 'wie ik ben' --- maar het besef te leven dat beoordelingen nooit een oplossing bieden voor problemen, en dat de enige oplossing is om het probleem te onderzoeken en de aanvaarde realiteit te bevragen

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te laten sturen in mijn expressie door het verlangen om iets te 'bereiken' omdat ik besef dat ik daarin tegelijkertijd de angst creëer om te 'falen' - en dat ik mezelf op die manier enkel saboteer in mijn expressie in deze wereld omdat ik inzie en besef dat in in en als mijn geest de 'realiteit'/'toekomst' niet kan voorspellen - en dat ik dus enkel onzekerheid, angst en twijfel creëer in mezelf door te vertrouwen op de geest

hierin stel ik mezelf tot doel om te leven/bestaan in en als elk moment van ademhaling in en als het besef dat alles al HIER is - dat ik niets moet 'bereiken' of 'worden' of 'behalen' - omdat ik besef dat alles in de geest in wezen omgekeerd is, en dat ik in het verlangen om iets te bereiken/behalen, net een 'gemis' creëer in mezelf als het geloof dat ik 'niet goed genoeg' ben als wie ik ben HIER

ik stel mezelf tot doel om te bestaan/staan als een levende statement van/als het leven zelf als HIER - hierin besef ik dat enkel de geest een 'toekomst' zal projecteren/creëren met een 'doel' om te 'bereiken' - om mezelf in een 'race'/'competitie' te plaatsen, in functie van het genereren van energie in mezelf, als een constante wisselstroom tussen verlangen naar erkenning en angst om te falen --- hierin besef ik dat er geen 'toekomst' is, er is geen 'doel', er is niets 'meer' dan HIER - en dat enkel de geest werkt in 'polariteiten' van 'minder'/'meer', 'beter/slechter', 'goed/slecht', 'juist/fout', 'positief/negatief', 'superieur/inferieur' om zichzelf als een systeem van energie te voeden/ondersteunen en in stand te houden

ik besef dat 'het leven' als wie ik werkelijk ben in allen op elk moment GELIJK is, en dat er dus niets te 'bereiken' valt - omdat het verlangen om iets te 'bereiken' enkel bestaat in de geest van het individu als eigenbelang en het verlangen om 'speciaal'/'uniek' te zijn

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te drukken als allen als één als gelijk als het leven zelf - waarin ik besef dat ik als het lichaam de 'catalysator' ben van eenheid en gelijkheid --- en dat er dus geen 'persoonlijk doel' is dat ik moet 'bereiken'/'worden'/'behalen' --- en dat, vanaf het moment dat ik een energetische 'motivatie' ervaar in mezelf om iets te 'doen'/'behalen'/'bereiken'/'worden, ik in de geest zit als afscheiding