Dag 656: Van onzelfzekerheid naar Zelf-vertrouwen - Stap 2

Om verder te gaan op Dag 656: Een moment van Zelf-Verandering - Van Onzelfzekerheid naar Zelf-Vertrouwen, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast om mezelf te ondersteunen in het creëren van stabiliteit in relatie tot  het geven van een 'spreekbeurt' en specifiek het uitvoeren van een project waarin ik voor een camera spreek over een bepaald onderwerp en daarin een 'publiek' addresseer. En dit namelijk omdat ik, zoals ik in de voorgaande blog besproken had, in een ervaring van gespannenheid, angst en onzekerheid ging telkens wanneer ik voor de camera stond en dus een emotionele relatie ervoer in verband met het geven van een ' spreekbeurt', hetgeen zoals ik dan besefte terug te brengen viel naar mijn tijd in school wanneer ik voor de klas een spreekbeurt moest geven en ik mij telkens overspoeld voelde door een intense ervaring van onzekerheid, angst en gespannenheid, hetgeen ondergebracht kan worden onder de term 'plankenkoorts'.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij zorgen te maken over het maken van de video's

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat ik het niet zal kunnen en dat ik zal falen in mijn opzet

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat ik gespannen zal overkomen op de video

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van mijn eigen angst en gespannenheid door angst te hebben dat mijn gespannenheid zal overkomen in de video en dat het gezien zal worden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ervaring met het doen van een toespraak, spreekbeurt of praten over een onderwerp voor een publiek zoals in het staan voor een camera, te verbinden met en te definieren in en als herinneringen van toen ik in de klas een spreekbeurt gaf en ik de hele ervaring zag als absoluut oncomfortabel, onaangenaam en een 'flop' omdat de angst, onzekerheid en spanning die in dat moment in mezelf naar boven kwam door mijn stem en houding heen klonk en te zien was voor mijn publiek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd die herinneringen van de spreekbeurten die ik in de klas gegeven heb en mijn ervaring en beoordeling in en van die spreekbeurten te gebruiken als mijn maatstaf en referentie punt voor mijn huidige vermogen en ervaring in verband met het spreken over een onderwerp voor een publiek - en daarin de perceptie te creëren voor mezelf dat mijn expressie, prestatie en ervaring in relatie tot het toespreken van een publiek gelimiteerd is tot hoe ik mezelf ervoer in die paar herinneringen van op school -- in de plaats van onvoorwaardelijk los te laten van het verleden door het verleden tegelijkertijd te aanvaarden als één en gelijk met mezelf, als HIER, en niet als iets dat in afscheiding bestaat van mezelf in mijn eigen geest en macht heeft over mijn heden en toekomst, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik als zijnde onvoorwaardelijk HIER het vermogen en het potentieel heb om mezelf uit te drukken in mijn spreekbeurt op een manier die ik zelf zie als zijnde het beste

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn uitdrukking, expressie en ervaring in verband met het toespreken van een publiek te limiteren tot hoe ik mezelf ervoer in mijn herinneringen van op school toen ik een spreekbeurt gaf voor de klas, door te geloven dat die herinneringen zijn 'wie ik ben' en dus definierend en bepalend zijn voor hoe ik mezelf hier en nu en in de toekomst telkens zal ervaren wanneer ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt -- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik niet het slachtoffer ben van herinneringen in de geest en dat ik in elk moment het vermogen heb om richting te geven aan de ervaringen die naar boven komen in mezelf en om mezelf te stabiliseren en mezelf uit te drukken en te bestaan op een manier die het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de gespannenheid, onzekerheid en angst die opkomt in mezelf terwijl ik voor de camera aan het spreken ben, door angst te hebben dat het door mijn expressie zal doorkomen en angst te hebben dat mensen zullen zien dat ik mij angstig voel - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik daarin een vicieuze cyclus van angst aan het creëren ben en dat ik de angst in mezelf enkel aan het voeden ben waardoor ik mij uiteindelijk zo angstig en gespannen en onzeker voel, dat het dan ook doorkomt in mijn expressie en mijn stem

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met beoordelingen wanneer gespannenheid en angst in mezelf naar boven komt en dan die gespannenheid en angst proberen te onderdrukken - in de plaats van in te zien, te beseffen en te realiseren dat ik de ervaring waar ik mij tegen verzet enkel versterk omdat het een deel is van mezelf dat ik niet zomaar kan onderdrukken of ontkennen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid te aanvaarden en te omarmen in eenheid en gelijkheid met mezelf, door mezelf te definieren in en als een geloof dat die ervaringen minderwaardig zijn en door dus die ervaringen te beoordelen en dan angst te hebben dat ik beoordeeld zal worden op dezelfde manier als mensen mijn angst, onzekerheid en gespannenheid zouden zien

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van wat mensen van mij zouden denken als en wanneer er een ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid opkomt in mezelf door binnenin mezelf de ervaring van angst en gespannenheid te beoordelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het deel van mezelf in en als de ervaring van angst, gespannenheid en onzekerheid van mezelf af te scheiden en weg te duwen en te verwerpen in de plaats van te omarmen in en als zelf-aanvaarding

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid in mezelf te beoordelen en erop te reageren alsof het niet een deel is van mezelf en alsof het niet in en als mezelf bestaat - en daarin oneerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben en over wat de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid werkelijk is als een deel van mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd elk deel van mezelf als wat bestaat in en als mezelf onvoorwaardelijk te aanvaarden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-aanvaarding en zelf-omarming in relatie tot elk deel van mezelf zoals de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid te onderdrukken onder de angst om beoordeeld te worden door mensen als ze die angst, onzekerheid en gespannenheid zouden zien in mijn expressie

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik mezelf in een ervaring van ongemak en gespannenheid zie gaan in relatie tot het maken van video's - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan het maken van video's te verbinden met herinneringen in mijn geest waarin ik mij gespannen voelde en waarin ik het gevoel had en geloofde dat ik gefaald had in een spreekbeurt voor de klas, waarin ik dus nu mijn huidige expressie en ervaring in relatie tot mijn realiteit definieer in en als die herinneringen

En ik zie, besef en begrijp dat mijn herinneringen niet meer zijn dan mezelf en geen macht of controle hebben over wie ik ben als het sturende principe en het bepalende principe van mezelf waarin ik bepaal in dit moment van ademhaling wie ik ben en hoe ik mezelf uitdruk

Ik zie, besef en begrijp dat ik beslis wie ik ben, en ik ben zelf-vertrouwen en stabiliteit en ik stel mezelf tot doel om mezelf in en als het maken van video's uit te drukken en te bestaan in en als zelf-zekerheid en stabiliteit en om mijn vermogen aan te spreken en toe te passen om mezelf te creëren en om mezelf niet te laten besturen door de geest

Wanneer en als ik voor de camera sta en ik zie de ervaring van onzekerheid, gespannenheid en angst opkomen in mezelf   - dan stop ik en ik adem - en ik sta mezelf niet toe om in het patroon te stappen van het reageren met angst op de ervaring van angst, onzekerheid en gespannenheid omdat ik zie, besef en begrijp dat ik dan enkel die ervaringen zal versterken in mezelf in en als een vicieuze cyclus omdat ik zie, besef en begrijp dat die ervaringen delen zijn van mezelf die ik niet zomaar kan wegduwen of onderdrukken

Dus ik stel mezelf tot doel om in en als ademhaling, mezelf te aanvaarden in en als de emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en gespannenheid, in en als het levende besef dat angst, onzekerheid en gespannenheid expressies zijn van mezelf die binnenin mezelf bestaan en ik stel mezelf tot doel om te bestaan in en als zelf-eerlijkheid door elk deel van mezelf te omarmen en aanvaarden

Dag 338: De Mens is Onbetrouwbaar omdat Hij vertrouwt op de Leugen van de Geest - Zelf-Vergeving Dimensie

Dit is een verderzetting van"Dag 337: Hoe kan de Mens Betrouwbaar zijn zonder Zelf-Inzicht? - De Seksuele Paranoia Series", waarin we onderzocht hebben hoe seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest en waarom het is dat de Mens in en als de Menselijke Geest niet te betrouwen is omwille van het aanvaardde gebrek aan zelf-inzicht en bijgevolg een gebrek aan zelf-verantwoordelijkheid en toerekeningsvatbaarheid. En het probleem van dat we dit gebrek aan zelf-inzicht als een aanvaardde domheid/blindheid/onwetendheid in onszelf gebruiken als excuus voor waarom we niet doen wat het beste is voor allen en waarom we een wereld/realiteit/samenleving toestaan te bestaan die consequentieel is voor Elkeen.


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik een samenleving heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan waarin seks en seksualiteit gedefinieerd wordt in en als een geheime interne realiteit van verbeelding, fantasie, gedachten en gevoelens en dat ik hierin nooit heb ingezien en beseft dat geheimzinnigheid altijd een excuus is voor misbruik, omdat, mensen anders de noodzaak niet zouden voelen om bepaalde dingen geheim en verborgen te houden van andere mensen als niet omdat ze weten dat als andere mensen zouden zien wat er omgaat in die 'geheime interne realiteit', dat ze dan afgewezen en weggeduwd zouden worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat geheimen en geheimzinnigheid, zoals wat mensen doen door na te denken en innerlijke gedachten, fantasieen en gevoelens en emoties te hebben die ze met niemand willen delen, altijd een teken van onbetrouwbaarheid is --- omdat iemand die geheime gedachten in zich houdt, een geheime en persoonlijke agenda heeft in wat hij/zij doet en daardoor niet zal doen wat het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mens een onbetrouwbaar wezen is dat niet in staat is om te leven op een manier die het beste is voor allen, omdat de mens denkt en een 'geheime interne realiteit' heeft van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf  dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in seksuele fantasiëen in mijn geest, als een geheime interne wereld van persoonlijke verlangens en gevoelens, dat ik dan onbetrouwbaar ben als levend wezen omdat ik een persoonlijke geheime realiteit toesta te bestaan in mezelf, als een achterliggende motivatie/reden achter de woorden die ik spreek en de daden die ik verricht --- waarin de woorden die ik spreek en de daden die ik verricht dus niet te betrouwen zijn omdat ze niet afkomstig zijn vanuit zelf-eerlijkheid als de simpliciteit van wie ik ben als HIER, maar omdat ze dus achterliggende en geheime betekenissen hebben die enkel in mijn geest bestaan --- van waaruit ik tracht de wereld om mij heen te manipuleren door en speicifieke plaatsing van woorden en daden, om mijn geheime interne verlangens te kunnen bevredigen --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in wezen alle andere levensvormen om mij heen te misbruiken in functie van mijn persoonlijke verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit die ik creëer in en als het leven op aarde, door middel van wat ik toesta te bestaan in mezelf in en als de geheime interne realiteit van gedachten, gevoelens en emoties als eigenbelang - door nooit de consequenties van die interne realiteit te onderzoeken, door nooit te hebben ingezien dat ik een fysiek wezen ben in en als een fysieke werkelijkheid en dat al wat bestaat zowel intern als extern, zich reflecteert en manifesteert in en als deze werkelijkheid die HIER bestaat --- waarin de interne realiteit in relatie staat met de externe realiteit omdat ALLES HIER is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zomaar te geloven dat mijn 'interne' realiteit niet echt is omdat het schijnbaar geen directe consequenties heeft in de externe realiteit, en dat te gebruiken als een excuus om mezelf ervan te overtuigen dat ik 'mag doen wat ik wil in mijn interne realiteit als fantasiëen en gedachten', zolang ik mij maar aan de 'sociale regeltjes' houdt in de externe realiteit, zodat niemand kan zien wie ik werkelijk ben als wat er werkelijk bestaat in en als mijn geest en gedachten --- en dus nooit te hebben ingezien dat ALLES, zowel de interne als externe realiteit, HIER bestaat en aanwezig is, en dat al wat bestaat onvermijdelijk een consequentie zal hebben als een gemanifesteerde uitdrukking van wat ik toesta te bestaan in en als mezelf in mijn gedachten -- en dat, de consequenties van wat ik toesta te bestaan in en als mijn geest en gedachten wel degelijk aanwezig zijn in de externe realiteit als een fysieke gemanifesteerde uitdrukking, maar dat ik dit gewoon nooit heb opgemerkt of gezien omdat ik nooit de moeite heb gedaan om de realiteit te onderzoeken en verder te kijken dan de oppervlakkige beoordelingen in mijn bewuste geest en gedachten over de realiteit die ik zie met mijn ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mens, in en als de menselijke geest, geprogrammeerd is om de realiteit enkel te zien vanuit persoonlijke beoordelingen en dat de geest geprogrammeerd is als een gelimiteerd systeem van kennis en informatie waarin en waardoor de mens nooit de relaties ziet tussen de interne en de externe realiteit -- en dus ook nooit de consequenties ziet en beseft van wat hij toestaat te bestaan in en als de geest --- en dat dit een zeer groot probleem is op aarde, omdat de consequenties wel degelijk aanwezig zijn maar gewoon niet gezien worden tot het te laat is


wordt vervolgd in Dag 339

Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-337-hoe-en-waarom-is-onze-beleving.html#sthash.PmgiDQps.dpuf

Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/2013/08/dag-337-hoe-en-waarom-is-onze-beleving.html#sthash.PmgiDQps.dpuf

"Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving?" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.GtEaFGmc.dpuf

"Dag 337: Hoe en Waarom is Onze Beleving van Seks niet de Echte Fysieke Seksuele Beleving?" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.GtEaFGmc.dpuf

Dag 263: Waarom voel ik mij aangevallen door beoordelingen?

Probleem:

In een moment op het werk vroeg mijn werkgeefster wat ik vond van haar soep. Ik dacht in mezelf dat zij zou verwachten van mij dat ik heel euforisch zeg van 'waaauw, wat een geweeeeldige soep! Ongelooflijk!!', maar tegelijkertijd wilde ik niet overkomen als 'vals' en 'gespeeld' omdat ik angst had dat ze dat dan ook zou doorhebben en mij zou beoordelen als 'leugenachtig' - dus speelde ik het op veilig en zei ik gewoon van 'mmm, heel lekkere soep' en zei ik gewoon mijn mening, dat ik ze zelf liever wat gepeperd heb maar dat de smaak wel aangenaam is.

Hierop zei ze dat ik 'echt nooit euforisch kan zijn over dingen', en ik detecteerde een reactie in mezelf van hoe ik vroeger altijd reageerde wanneer mensen mij zo'n dingen zeiden over mijn 'karakter'/'persoonlijkheid', dingen zoals 'wat ben jij stil zeg!', 'je ziet er altijd zo serieus uit', 'jij lacht ook weinig', 'jij kan ook geen plezier hebben'. Ik reageerde daar altijd op met een gevoel van ANGST en de gedachte dat er 'iets mis is met mij' en dat ik 'slecht' ben omdat mensen iets aan te merken hebben op mijn expressie en mij dus als het ware 'eruit pikken' op basis van een eigenschap in mijn expressie/gedrag die blijkbaar 'anders' is dan hoe 'de anderen'/'de meesten' zich uitdrukken. Ik ervoer dat alsof ik 'de enige' ben die blijkbaar 'anders' is, die 'stil' en 'serieus' en 'rustig' en 'asociaal' is, als al die woorden die op mij gelabeld werden - en dat 'alle andere mensen' niet zo zijn, zij zijn allemaal 'normaal', namelijk 'sociaal' en 'plezierig', 'vrolijk', 'enthousiast' en 'praatgraag'.

Vanuit die ervaring van ANGST als 'inferioriteit' in mezelf als reactie op die 'beoordelingen' van mijn gedrag/expressie door mensen, reageerde ik dan met boosheid en beschuldiging --- omdat ik mensen er in mijn gedachten/backchat van beschuldigde dat ze mij aan het 'aanvallen' zijn, dat ze mij 'het gevoel geven' dat er iets mis is met mij door opmerkingen/aanmerkingen te maken aan mijn expressie, ik beschuldigde hen ervan dat ze 'mij niet aanvaarden als wie ik ben'. Hetgeen in wezen al mijn INTERPRETATIES en projecties waren van 'hoe zij denken' en wat er allemaal zogezegd schuilgaat achter wat zij zeggen tegen mij. Omdat, 'wat ben jij stil zeg', wil niet automatisch zeggen 'er is iets mis met jou' en 'verander jezelf' en 'je bent niet goed genoeg'.

Ik kan me echter wel één moment in mijn leven herinneren waarin iemand in mijn primaire omgeving expliciet had gezegd tegen mij dat ik 'wat meer moet spreken' en 'wat meer sociaal moet zijn' en 'daar niet zo stil moet zitten' - een moment waarin ik reageerde met een hevige ervaring van angst in mezelf --- waardoor ik uiteindelijk, telkens wanneer mensen mijn gedrag definieren/beoordelen op een manier die ik ervaar als 'negatief',  zoals mijn werkgever die zegt tegen mij dat ik 'ook nooit euforisch kan zijn over dingen', mij automatisch heel angstig voel, net zoals ik mij voelde in die ene herinnering, en denk dat ik 'mezelf moet veranderen' en dat ik 'niet mag zijn wat zij zeggen dat ik ben' --- 'zo stil', 'zo serieus', 'asociaal', 'onenthousiast', 'oneuforisch'...

Het probleem hierin is dat ik, door hoe ik reageerde in die ene herinnering, en hoe ik die reactie van angst heb geintegreerd in mezelf als 'wie ik ben', mijn macht/kracht heb weggegeven door bijvoorbeeld niet het gezond verstand in te zien dat er niets 'mis' of 'verkeerd' is aan 'stil zijn' of 'serieus' of 'niet euforisch' zijn --- elk mens heeft zijn eigen persoonlijke expressie, sommigen zijn stiller dan anderen, sommigen zijn meer beweeglijk en praatgraag en uitbundig dan anderen, maar het is allemaal gelijk in waarde - anders maar gelijk - en dat ik van mezelf dus een 'slaaf' gemaakt heb van 'andere mensen' door nooit een zelf-zekerheid en kracht/macht en zelf-vertrouwen te hebben opgebouwd in mezelf in verband met 'wie ik ben' in en als mijn expressie - waardoor ik bijvoorbeeld nooit in staat ben geweest om, in zo een situatie waarin iemand mijn gedrag/expressie beoordeelt/definieerd, niet te reageren en gewoon te beseffen dat hoe die persoon mijn expressie beoordeelt of hoe die daarop reageert, zij het positief of negatief, in wezen niets te maken heeft met 'wie ik ben', en om dan bijvoorbeeld er op een kalme, rustige manier mee om te gaan.

Omdat ik zo'n beoordelingen/opmerkingen altijd heb ervaren als iets 'negatief', als een 'aanval', door hoe ik altijd heb gereageerd vanuit de voorgeprogrammeerde ervaring van angst en de backchat dat 'ik moet veranderen' en 'ik mag niet zijn wat ze zeggen dat ik ben' en 'ik moet meer zijn hoe zij willen dat ik ben' -- reageer ik in zo'n situaties met een offensieve/defensieve houding, ik 'slaag toe', ik zie die persoon als 'de vijand', als 'iemand die mij probeert te dwingen om te veranderen' en dus een 'dominant iemand'. En wat er daardoor gebeurt is dat ik mij begin af te scheiden en te isoleren van mensen door mezelf op te sluiten/af te sluiten in en als die ervaring van boosheid, in en als de gedachte dat mensen 'mij beoordelen' en omwille van de negatieve lading/connotatie die ik heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' --- omwille van die ene herinnering en mijn reactie/ervaring in die ene herinnering.

Terwijl ik nooit heb ingezien dat 'beoordelingen' en het feit dat mensen continu iedereen en alles om zich heen beoordelen, op zich niet 'slecht' is en niet werkelijk bedreigend is, het is gewoon wat mensen doen in en als de menselijke geest. Maar, omdat ik een ervaring van ANGST heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' en de gedachte dat 'mensen mij beoordelen' -- heb ik mezelf inferieur geplaatst aan die 'beoordelingen' en heb ik dus mijn macht weggegeven aan 'beoordelingen' en heb ik mezelf in een positie geplaatst van passiviteit en inertie in deze realiteit/wereld, en heb ik bijvoorbeeld nooit opgestaan en mezelf bewogen en uitgedrukt en heb ik dus nooit 'geleeft'.


Oplossing

De oplossing voor dit probleem ligt in het veranderen van het Economische systeem, omdat - de enige reden waarom ouders het gedrag van hun kinderen beoordelen en bijvoorbeeld zeggen dat de expressie van 'stil zijn' inferieur en minderwaardig is aan 'sociaal' en 'praatgraag' zijn, is omdat die eigenschap van 'sociaal zijn' meer helpt om successvol te worden in het systeem en dus meer geld te kunnen verdienen --- waardoor kinderen in dit systeem dus worden aangeleerd om hun natuurlijke expressie niet te aanvaarden, maar om zichzelf constant aan te passen en te veranderen in functie van hun overleving in het systeem in en als geld verdienen.

De oplossing ligt ook in het onderwijzen van ouders en het ondersteunen van ouders in zelf-onderwijzing en zelf-onderzoek - zodat ouders kunnen inzien wat de impact is van hun woorden op hun kinderen en hoe ze in wezen in elk moment de persoonlijkheid/identiteit als het zelf-beeld van het kind en hoe het kind zichzelf ervaart in relatie tot zijn omgeving en zichzelf, aan het vormgeven zijn. En dat, wanneer je een kind niet uitlegt hoe deze wereld/realiteit werkt en waarom het is dat we 'sociaal' moeten zijn, en moeten 'glimlachen' en beleefd en vriendelijk moeten zijn, maar enkel praat vanuit een persoonlijke angst in verband met beoordeeld worden als 'asociaal', en het kind gaat beoordelen vanuit die angst --- dan creëer je enkel de ervaring van verwarring en angst in het kind, waardoor het kind uiteindelijk geen zelf-vertrouwen of zelf-zekerheid zal hebben, en enkel de hele tijd in en als de ervaring van angst en onzelfzekerheid zal bestaan in relatie tot zijn omgeving en dus uiteindelijk heel moeilijk werkelijk 'sociale relaties/contacten' zal kunnen leggen met zijn omgeving en in communicatie zal kunnen treden met andere mensen, omdat het nooit geleerd heeft om zichzelf te aanvaarden, waardoor het 'sociaal contact' associeert met 'aangevallen worden' in en als 'beoordelingen' omwille van de ervaring van angst.

En uiteraard is de oplossing in wezen, om uit dit zelf-saboterend en zelf-verminderend patroon te stappen, zelf vergeving en zelf correctie (zie volgende blogs).


Beloning

De beloning in het veranderen van het economische systeem van een systeem waarin 'persoonlijkheidseigenschappen' gezien worden als 'handels-waarden', naar een systeem waarin elke expressie aanvaard wordt en gelijk gewaardeerd wordt - is dat we ten eerste voor de eerste keer werkelijk onszelf zullen leren kennen, omdat de angst er niet meer zal zijn dat we geen geld zullen kunnen verdienen of niet successvol zullen kunnen zijn omwille van onze expressie.

Wanneer onze expressie niet meer afgemeten wordt op basis van 'of het wel geld zal opleveren' - zullen we pas echt de vrijheid hebben om onszelf te zijn, onszelf onvoorwaardelijk uit te drukken en onszelf te leren kennen, iets wat we nog nooit hebben kunnen doen. Bijgevolg zal de hele samenleving ook veel verdraagzamer en vrediger zijn, omdat we vanuit die zelf-aanvaarding, ook een ander zullen aanvaarden in en als hun unieke, maar toch even-waardige expressie --- omdat we die expressies die we zien niet meer zullen beoordelen en onderverdelen op basis van wat 'minder' en 'beter' en 'positief' en 'negatief' is aan de hand van hoeveel die expressie waard is in en als het geld-systeem.

Onzelfzekerheid zal ook niet meer bestaan, omdat die 'onzelfzekerheid' altijd een ervaring was angst - omwille van hoe we onze kinderen aanleren dat ze 'niet goed genoeg' zijn als wie ze zijn en dat ze zichzelf niet mogen zijn omdat ze zichzelf moeten aanpassen aan het geld-systeem om geld te verdienen.

Wanneer en als ouders zichzelf onderwijzen in hoe hun geest en dus ook de geest van hun kinderen werkt en dus inzicht hebben in de impact van hun woorden --- zullen ze ook kunnen detecteren hoe bepaalde 'persoonlijkheids-stoornissen' en bepaalde ervaringen in het kind zich ontwikkelen, en hoe ze die kunnen veranderen en vermijden --- zodat kinderen kunnen opgroeien in deze wereld als verantwoordelijke individuen die op zichzelf vertrouwen en die in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor de wereld waar ze zich in bevinden - kinderen met echt 'karakter'.


Wordt vervolgd in Dag 264

Dag 216: Verlangen naar erkenning en faalangst - zelf-correctie

Dit is een verderzetting van "Dag 215: Angst om te falen en verlangen naar erkenning (deel 2)"


ik stel mezelf tot doel om mijn vertrouwen te verplaatsen/verleggen van het vertrouwen op de geest als gedachten en energetische reacties naar het vertrouwen op mezelf als het fysieke lichaam in en als de zelf-eerlijkheid van wie ik ben als het lichaam in elk moment van ademhaling

hierin stel ik mezelf tot doel om, wanneer en als ik gedachten zie opkomen in mijn geest van 'wat ik zal doen', mezelf te stoppen en te ademen, en mezelf niet toe te staan te reageren met beoordelingen op 'wat ik doe' --- en mezelf HIER te brengen, in en als de natuurlijke, simplistische, eenvoudige en vloeiende beweging van het fysieke lichaam in en als het moment

ik stel mezelf tot doel om 'zelf-vertrouwen' te leven als het vertrouwen op mezelf als het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling - omdat ik besef dat de geest enkel bestaat in afscheiding van mezelf op basis van angst --- en dat het fysieke lichaam HIER is als al wat bestaat en dat het dus gezond verstand is om te vertrouwen op de absoluutheid, stabiliteit en soliditeit van het fysieke lichaam en niet op de onzekerheid, angst, twijfel, onstabiliteit en onbestaandheid van de geest

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de energetische ervaring van opwinding zie opkomen in mezelf als reactie op gedachten aan mezelf in en als 'erkenning krijgen', mezelf te stoppen en te ademen --- en stabiel te blijven in mezelf als fysieke expressie omdat ik besef dat wanneer en als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als de ervaring van opwinding in en als 'erkenning krijgen', dat ik mezelf aan het saboteren ben door de angst om te falen te creëren als de tegenpool van het verlangen naar erkenning

 en dus stel ik mezelf tot doel om in elk moment mezelf uit te drukken in en als de zelf-eerlijkheid van mezelf als het fysieke lichaam, in en als absoluut zelf-vertrouwen - in en als het besef dat de geest mijn expressie enkel zal sturen vanuit voorgeprogrammeerde beoordelingen van 'juist/fout', 'goed/slecht', 'positief/negatief' en 'superieur/inferieur' in en als een voorgeprogrammeerde overlevingstechniek --- en dat mijn expressie als gestuurd vanuit de geest nooit het beste zal zijn voor allen als mezelf omdat het enkel 'mijn overleving in deze wereld' in overweging neemt

hierin stel ik mezelf tot doel om het leven van allen in overweging te nemen in mijn expressie in deze wereld --- door mezelf te stoppen in het weggeven van mijn vertrouwen aan het systeem van overleving als de geest als gedachten, gevoelens en emoties in en als verlangen naar erkenning en angst om te falen - en door mezelf in elk moment HIER te brengen in en als de fysieke expressie van mezelf in en als het moment --- omdat ik besef dat alles van mezelf in en als het fysieke lichaam bestaat als HIER, en dat ik dus niet moet vertrouwen op 'de geest' in afscheiding van mezelf

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de ervaring van twijfel, onzekerheid en angst zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte dat ik zal 'falen' in wat ik doe, te stoppen en te ademen, - en mezelf niet te laten beïnvloeden, bepalen of sturen in mijn expressie door de energetische ervaring van angst, twijfel en onzekerheid --- omdat ik besef dat gedachten als zelf-beoordeling altijd een zelf-sabotage zijn omdat hun enige functie is om mij gelimiteerd te houden in het voorgeprogrammeerde 'programma' van overleving om te leven/bestaan als een kopie van voorgaande generaties - en dat de geest dus niet is wie ik werkelijk ben als het leven zelf als zelf-expressie

ik stel mezelf tot doel om te leven/bestaan als het levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is, als ongelimiteerde zelf-expressie, niet bepaald of gestuurd door de geest als het programma van overleving --- door in elk moment mezelf uit de energetische polariteit te halen van verlangen naar erkenning en angst om te falen als de ervaring van 'twijfel' en mezelf te vertrouwen in wie ik werkelijk ben als de natuurlijke expressie van het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling

ik stel mezelf tot doel om 'expressie' te leven als de vloeibaarheid, ongelimiteerdheid en eenvoud van het bestaan van mezelf als het fysieke lichaam - en dus niet als een 'competitie' - omdat ik besef dat de definitie van 'expressie' in en als 'competitie' een voorgeprogrammeerde definitie is en niet is wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik stel mezelf tot doel om de definitie en 'ervaring' van het woord 'twijfel' te veranderen van een strijd tussen juist en fout, goed en slecht en superieur en inferieur in en als zelf-beoordelingen - naar de expressie van 'zelf-bevraging' als 'zelf-onderzoek' - als het niet blindelings aanvaarden van beoordelingen als 'wie ik ben' --- maar het besef te leven dat beoordelingen nooit een oplossing bieden voor problemen, en dat de enige oplossing is om het probleem te onderzoeken en de aanvaarde realiteit te bevragen

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te laten sturen in mijn expressie door het verlangen om iets te 'bereiken' omdat ik besef dat ik daarin tegelijkertijd de angst creëer om te 'falen' - en dat ik mezelf op die manier enkel saboteer in mijn expressie in deze wereld omdat ik inzie en besef dat in in en als mijn geest de 'realiteit'/'toekomst' niet kan voorspellen - en dat ik dus enkel onzekerheid, angst en twijfel creëer in mezelf door te vertrouwen op de geest

hierin stel ik mezelf tot doel om te leven/bestaan in en als elk moment van ademhaling in en als het besef dat alles al HIER is - dat ik niets moet 'bereiken' of 'worden' of 'behalen' - omdat ik besef dat alles in de geest in wezen omgekeerd is, en dat ik in het verlangen om iets te bereiken/behalen, net een 'gemis' creëer in mezelf als het geloof dat ik 'niet goed genoeg' ben als wie ik ben HIER

ik stel mezelf tot doel om te bestaan/staan als een levende statement van/als het leven zelf als HIER - hierin besef ik dat enkel de geest een 'toekomst' zal projecteren/creëren met een 'doel' om te 'bereiken' - om mezelf in een 'race'/'competitie' te plaatsen, in functie van het genereren van energie in mezelf, als een constante wisselstroom tussen verlangen naar erkenning en angst om te falen --- hierin besef ik dat er geen 'toekomst' is, er is geen 'doel', er is niets 'meer' dan HIER - en dat enkel de geest werkt in 'polariteiten' van 'minder'/'meer', 'beter/slechter', 'goed/slecht', 'juist/fout', 'positief/negatief', 'superieur/inferieur' om zichzelf als een systeem van energie te voeden/ondersteunen en in stand te houden

ik besef dat 'het leven' als wie ik werkelijk ben in allen op elk moment GELIJK is, en dat er dus niets te 'bereiken' valt - omdat het verlangen om iets te 'bereiken' enkel bestaat in de geest van het individu als eigenbelang en het verlangen om 'speciaal'/'uniek' te zijn

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te drukken als allen als één als gelijk als het leven zelf - waarin ik besef dat ik als het lichaam de 'catalysator' ben van eenheid en gelijkheid --- en dat er dus geen 'persoonlijk doel' is dat ik moet 'bereiken'/'worden'/'behalen' --- en dat, vanaf het moment dat ik een energetische 'motivatie' ervaar in mezelf om iets te 'doen'/'behalen'/'bereiken'/'worden, ik in de geest zit als afscheiding