Dag 808: De Oplossing voor Faalangst

Dit is een verderzetting op Dag 807: Hoe Faalangst je Zelf en Lichaam kan Verzieken waarin ik deelde hoe het patroon van angst om te falen, een patroon dat ik doorheen mijn leven heb geleeft, de kop opstak nu ik aan de aanvang van een groot project stond en welke de invloed was die dit patroon had op niet enkel mijn denken en ervaring van mezelf maar ook mijn fysieke lichaam en gezondheid.

In deze blog deel ik tot welke inzichten en realizaties ik ben gekomen middels het toepassen van het gereedschap van schrijven en zelf-vergeving, hetgeen mij heeft ondersteund om in een quantum moment het patroon van de angst om te falen te veranderen in mezelf en wel zo dat het me nu niet meer beinvloedt.

Wat ik me realiseerde is dat wat er gebeurt en wat ik doe in mijn eigen geest wanneer ik me in de angst om te falen bevindt, is dat ik als het ware een beeld heb van wat ik wil bereiken en hoe het project dat ik aan het opstarten ben er uiteindelijk moet uitzien en dat ik dan dat beeld aan mezelf probeer op te dringen vanuit een ervaring van dringendheid. Ik overlaad mezelf met gedachten over al de taken die ik nog moet volbrengen en al de dingen die ik nog moet doen om dat beeld te kunnen manifesteren en verwacht van mezelf dat ik die taken 'hier en nu' volbreng, zo snel mogelijk.

Uiteraard is het simpelweg onmogelijk voor mij om dit te doen en het is zelfs zo dat mij uiteindelijk geimmobiliseerd voel. Ik voel me zo overspoeld door de druk om het allemaal zo snel mogelijk gedaan te krijgen en door de chaos van veelvoud aan taken, dat ik niet eens weet of zie waar aan te beginnen. Deze hele ervaring van chaos, overspoeldheid en druk leidt dan er dan uiteindelijk toe dat ik het hele project gewoon wil opgeven omdat ik er een onaangename ervaring van aan het maken ben.

Wat ik besefte is dat ik realistisch gezien, hoeveel druk ik ook op mezelf leg en hoeveel ik me ook probeer op te jagen om sneller te zijn en meer te doen, eigenlijk maar zoveel kan doen als fysiek mogelijk is van moment tot moment. In mijn geest bestaat namelijk geen tijd of ruimte en lijkt het dus allemaal redelijk om van mezelf te verwachten dat ik alles 'hier en nu' klaarspeel, maar wanneer het aankomt op de fysieke werkelijkheid heb je te maken met factoren zoals tijd en ruimte waardoor je maar zoveel kan doen in een moment van ademhaling.

Ik kwam tot het begrip dat de ervaring van angst om te falen eigenlijk niet echt of relevant is omdat het simpelweg geen rekening houdt met de fysieke realiteit en met wat realistisch gezien mogelijk is. Welk project ik ook probeer uit te voeren en te manifesteren, ik zal immers altijd maar kunnen bewegen volgens het ritme van de fysieke werkelijkheid, ongeacht hoeveel ik mezelf probeer op te jagen in mijn geest. Uiteindelijk moet ik mezelf erbij neerleggen dat ik mezelf de nodige tijd en ruimte zal moeten geven om het project stap voor stap uit te voeren.

Dit begrip assisteerde mij om de ervaring van angst om te falen te laten vallen in mezelf en mezelf eerder naar een rust en stabiliteit te brengen, gepaard gaande met de wetenschap dat ik zowieso doe wat fysiek en realistisch gezien mogelijk is om mijn visie ter manifestatie te brengen en dat is al wat ik kan doen.

Nadat ik dit proces had bewandeld en de ervaring van angst in mezelf had kunnen veranderen, herstelde mijn lichaam ook meteen. De dag erop voelde ik me al niet meer zwak of ziek als hoe ik me voordien had gevoeld, hetgeen maar weer bevestiging was van de invloed die emoties kunnen hebben op je gezondheid en de macht en het vermogen dat je zelf hebt om jezelf te genezen door jezelf vanbinnen te veranderen.

Dag 807: Hoe Faalangst je Zelf en Lichaam kan Verzieken

Een van mijn grootste valkuilen, in de zin van patronen die ik doorheen mijn leven op al dan niet bewuste wijze geleeft heb, is steeds een angst om te falen geweest. Dit is steeds een grote 'valkuil' geweest voor mij omdat het een programma is in mijn geest dat opgebouwd is uit specifieke gedachten en ervaringen die geactiveerd worden in situaties waarin ik iets nieuws ga uitproberen of wanneer ik een bepaald plan in gedachten heb dat ik wil uitvoeren en waar ik tijd en moeite wil gaan insteken om het uit te voeren.

Deze gedachten en ervaringen komen dan, wanneer ik begin aan de uitvoering van dit plan, langzaam maar zeker naar boven en voor ik het weet begin ik zin te krijgen om te stoppen waar ik aan begonnen was en dus toch maar niet dit nieuwe project aan te vangen. Het is altijd zo geweest dat ik ook steeds daadwerkelijk stopte en als het ware mezelf opgaf door mijn plannen, dromen, wensen, verlangens en visies op te geven als datgene wat ik wilde verwezenlijken. Dit patroon noem ik de 'angst om te falen' omdat de ervaring ervan grotendeels bestaat uit een angst om uiteindelijk mijn plan toch niet te kunnen verwezenlijken en dan door al de emoties te moeten gaan die gepaard gaan met 'falen' en 'mislukken'.

Sinds een tijd ben ik ook bezig geweest met het voorbereiden van een onderneming waarin ik als zelfstandige zou kunnen beginnen - iets dat ik als het ware van de grond heb opgebouwd op basis van een visie dat ik voor ogen had en wilde manifesteren. Mezelf en dit patroon van 'angst om te falen' in mezelf kennende, trad ik zeer voorzichtig en langzaam en bouwde ik zeer langzaam maar zeker aan het manifesteren van mijn visie. Hoe meer ik zo verderging en consistent bleef in dit opbouwen, des te meer ik me ook zelf-verzekerd begon te voelen in wat ik aan het doen was en in mijn vaardigheden om deze visie te verwezenlijken.

Het was pas recentelijk, wanneer ik een meer definitieve beslissing moest gaan maken om van al wat ik tot nu toe heb opgebouwd mijn 'onderneming' en 'beroep' te maken, dat de angst om te falen weer in volle glorie naar voren trad. Aanvankelijk leek het kleine gedachten en reacties te zijn die zich op de achtergrond in mijn geest afspeelden. Subtiele ervaringen van onzekerheid over de toekomst en korstondige reacties van angst  op de gedachte of ik wel de vaardigheden bezit om hiervan mijn beroep te maken en een onderneming in stand te houden.

Na een aantal dagen voelde ik me ziek worden. Ik voelde me moe, mijn lichaam voelde zwak aan en ik ervoer die pijn achterin mijn keel dat steeds voor mij het voorteken is van ziekte. Het was dan dat ik besefte welke de mate is waarin deze angst om te falen eigenlijk invloed aan het hebben was op mezelf en bijgevolg mijn lichaam. Ik zag hoe ik me op verschillende vlakken in mezelf gelimiteerd en beperkt voelde en hoe ik me aan het laten onderdrukken was door deze angst, op vlak van mijn zelf-ervaring en -uitdrukking maar duidelijk ook op fysiek vlak.

 Ik besefte dat ik erover moest gaan schrijven teneinde mezelf te ondersteunen om tot een oplossing te komen en eens en voor altijd richting te geven aan dit patroon. Ik weet immers maar al te goed dat als ik de angst om te falen zomaar op de achtergrond in mijn geest laat verderdoen, dat ik dan langzaam maar zeker meer en meer twijfel en onzekerheid over mezelf en mijn beslissing zal gaan opbouwen en mezelf er zo uiteindelijk van zal overtuigen dat het beter is om op te geven, en dus te luisteren naar wat de angst me aan het influisteren is.

In de Dag 808 deel ik wat ik middels mijn schrijven heb gerealiseerd met betrekking tot welke oplossing ik kan toepassen om de angst om te falen te overstijgen en hoe ik mezelf heb kunnen versterken in mezelf en mijn lichaam en zodoende de op de loer liggende ziekte heb kunnen ontwijken.

Dag 609: Waarom Limiteren we Onze Expressie?

Als ik terugkijk op mijn leven dan zie en besef ik dat ik in veel aspecten van mijn leven heb opgegeven in mijn proces van zelf-verbetering en dat ik steeds gekozen heb voor zelf-vermindering - en dat omdat ik de sabotage mechanismen in en van de geest vertrouwde in het sturen van mijn expressie en bestaan in deze wereld en omdat ik nooit zelf begrepen heb hoe de geest in feite bestaat als een systeem van zelf-onderdrukking en zelf-vermindering en dat het aan mij is om op te staan tegenover mijn geest en door de mechanismen van de geest te breken om te ontdekken welk mijn echte potentieel is in mijn proces van zelf-verbetering. Dag 608: Genot en de Zelf-Sabotage Mechanismen van de Geest

Een voorbeeld van zo'n zelf-sabotage mechanisme dat bestaat in de geest is de angst om te falen. De angst om te falen is de emotionele ervaring van stress, angst, onzekerheid en twijfel die opkomt in jezelf en die de macht heeft om je beslissing te bepalen en beïnvloeden in relatie tot wat je wel of niet zal doen, en die er vaak genoeg voor zorgt dat je dingen die je eigenlijk best zou doen - dingen die het beste zijn voor jezelf  en voornamelijk dingen die een positieve verandering zouden teweegbrengen in je leven - links laat liggen en 'opgeeft'.

Die angst om te falen heeft niet werkelijk macht over je maar het voelt zo wel aan omdat we onszelf er zo makkelijk door laten bewegen en beïnvloeden. Het is die twijfel die opkomt in de geest in relatie tot of je al dan niet iets zou doen, of je jezelf al dan niet zou uitdrukken op die of deze manier - en die bijgevolg ervoor zorgt dat we onze expressie onderdrukken en limiteren in en als ons fysieke bestaan - die we macht gegeven hebben over onszelf, en die er voornamelijk voor zorgt dat we gaan aanvaarden dat wie we zijn nu eenmaal gelimiteerd is in ons bestaan en expressie in deze wereld en realiteit en dat we nu eenmaal tot niets meer in staat zijn.

De angst om te falen is wat we ervaren in onszelf als een muur waar we continu opbotsen, vooral wanneer het aankomt op bepaalde projecten of plannen die we willen uitvoeren in fysieke realiteit - plannen die in feite afwijken van ons gewoonlijke routineuze leven en die ons zouden uitdagen om onszelf uit te breiden in onze vaardigheden en vermogens. Het is dat stemmetje van twijfel en angst dat in onze geest opkomt  waar we onze macht aan weggeven door dat stemmetje te geloven.

En waarom is het dat we zouden twijfelen aan onszelf? Waarom is het dat we angst zouden hebben om te 'falen'? Waarom is het dat we opzettelijk ervoor kiezen om onszelf niet uit te drukken en bepaalde dingen niet te doen gewoon omdat er een ervaring van angst opkomt in onszelf en zonder dat we eigenlijk zelf volledig weten of beseffen waar de angst vandaan komt of wat er eigenlijk achter en aan het startpunt van de angst zit?

Ik bedoel, in zoveel aspecten van onszelf en ons leven laten we angst beslissen wie we zijn. Irrationele angst, vanuit het perspectief dat we over het algemeen ons niet gewaar zijn van hoe die angst eigenlijk werkt in onszelf, hoe de angst bestaat, waarom we ons angstig voelen en wat het preciese nut is van de meeste van onze angsten.

Meer in de volgende blog...

Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

 Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

Het transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 569: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest vs deOngelimiteerdheid van het Lichaam waarin ik het Zelf-Vergevings proces gedeeld heb in relatie tot het Geest-construct van Angst om te Falen en specifiek de Zelf-Definitie dat in het Zelf-Beeld in en van de Geest vervat zit dat aan de basis en oorsprong ligt van die angst om te falen. Waarna ik dus bij deze het Zelf-Correctie proces zal delen in relatie tot dit Geest-construct.

Zelf-Correctieve Stellingen

Als en wanneer ik de gedachte dat 'ik het niet zal kunnen' of dat de mogelijkheid bestaat dat ik 'het niet zal kunnen' zie opkomen in mijn geest, verbonden met een ervaring van onzekerheid, angst en minderwaardigheid, als reactie op een specifieke handeling of taak die ik van plan ben uit te voeren en die geen deel uitmaakt van mijn dagelijkse handelingen en die ik dus in mijn geest gedefinieerd heb als 'nieuw', 'moeilijk' of 'een uitdaging' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze voorgevormde gedachten dat ik het mogelijks 'niet zal kunnen' gebaseerd zijn op een voorgevormd idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn 'kunnen' en 'vaardigheden' en dat als ik dus iets nieuws zal moeten doen, dat er dan een kans bestaat dat ik zal 'mislukken' en 'falen', en dat ik dus met andere woorden mezelf al op voorhand in mijn geest gedefinieerd heb als een 'mislukkeling' in relatie tot die specifieke 'nieuwe' of 'uitdagende' taak die ik zal aanvatten en daardoor de emotionele ervaring van minderwaardigheid, onzekerheid en angst om te falen gecreëerd heb in mezelf

Hierin zie, besef en begrijp ik dat de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en expressie gelimiteerd is een leugen is die bestaat in en als mijn geest en die gebaseerd is op en bestaat in en als de gelimiteerde structuur van het ego en de identiteit van de geest als het 'ik' bewustzijn waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn herinneringen en dus geloof en denk dat mijn uitdrukking, vaardigheden en vermogens zich limiteren tot enkel mijn herinneringen -- en daardoor dus automatisch zal reageren met een idee, geloof en gedachte dat ik grandioos zal mislukken als ik ook maar probeer om een nieuwe uitdrukking of vaardigheid te verkennen --- hetgeen in feite simpelweg een zelf-bescherming mechanisme is van het ego van de geest om zichzelf als die gelimiteerde structuur intact te houden

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat als ik daadwerkelijk mezelf de kans zou geven om nieuwe dingen te leren en uit te proberen en als ik mezelf de kans zou geven om uit de gelimiteerde structuur te breken van mijn herinneringen in en als het ego van de geest als voorgevormde interne ervaringen en persoonlijkheden - dan zou ik inzien en beseffen dat ik in en als mijn lichaam in feite volkomen in staat ben om mezelf te blijven ontwikkelen in elk moment van ademhaling en dat mijn ontwikkelingsproces en het uitbreidingsproces van mijn vaardigheden in wezen geen limitaties of grenzen heeft en dat 'wie ik ben' ook niet gelimiteerd is tot specifieke vaardigheden of uitdrukkingen --- en dan zou het ego van de geest dus niet meer kunnen bestaan

En dus stel ik mezelf tot doel om in dat moment wanneer ik die geloofsystemen en gedachten in mijn geest zie opkomen in relatie tot mijn 'kunnen' en 'vaardigheden', en de emotionele ervaring van onzekerheid, angst om te falen en minderheid - onmiddellijk mij ervan gewaar te maken dat ik in mijn geest zit in en als voorgevormde geloofsystemen over 'wie ik ben' in en als een gelimiteerde structuur van de geest -- en om mezelf te aarden en te gronden in en als mijn lichaam in het moment door mijn aandacht naar mijn ademhaling en fysieke aanwezigheid en ervaring te brengen in en als het besef dat mijn 'vaardigheden' en 'uitdrukking' HIER bestaat in en als de ongelimiteerdheid van het moment waarin ik als het ware de kans, de mogelijkheid en het potentieel heb om mezelf uit te drukken, uit te breiden en te ontwikkelen --- en zo dus mezelf de kans te geven om daadwerkelijk mezelf te ontwikkelen en mezelf uit te breiden in mijn fysieke vaardigheden zowel als mijn gewaarzijn van wie ik ben door mezelf in mijn uitdrukking dus niet te laten sturen door gedachten en emotionele ervaringen in mijn geest maar door het zelf-sturende principe te zijn in en als het lichaam in het moment zelf



Kunst door Karol Bak

Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Dag 567: Hoe Vormen de Ideëen in onze Geest de Basis voor Faalangst?

Het Transformatie proces van Emotionele Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld? Had ik, in het onderzoeken hoe Faalangst bestaat in en als de geest vanuit het startpunt van het Veranderen en Corrigeren van het mentale en emotionele patroon van Faalangst, ingezien, beseft en begrepen dat het in feite de 'faalangst' op zich niet is dat het probleem is. De eigenlijk oorzaak en oorsprong van waarom het is dat faalangst in de eerste plaats in onze geest bestaat en kan bestaan, ligt in het Zelf-Beeld.

In Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft was ik vertrokken vanuit volgend scenario:

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

En in de twee fysieke situaties die zich hierin afspeelden, reageerde ik in mezelf met faalangst in de vorm van specifieke gedachten zoals 'zal ik dat wel kunnen',  'zal mij dat wel lukken' en 'heb ik daar wel de capaciteiten voor' - en in elk van die gedachten, als ik kijk naar de diepere onderliggende ideeen die eigenlijk aan het startpunt liggen van zo'n gedachten,  ligt een idee dat ik in mijn geest al gevormd heb over mezelf en over mijn vaardigheden en capaciteiten. Een idee dat mijn vaardigheden en capaciteiten en vermogens bijvoorbeeld gelimiteerd zijn en dat ik mij daarom zorgen moet gaan maken over of ik specifieke dingen al dan niet zou kunnen -- dingen waar op zich geen reden tot twijfel zou over mogen bestaan dat ik in staat ben om 'het te kunnen'. Zoals sociale omgang of go-karten bijvoorbeeld - ik bedoel, dat zijn simpele dingen die oftewel een natuurlijke eigenschap zijn waar ik niet eens een echte 'vaardigheid' voor nodig heb, oftewel kan ik leren om het te doen. Maar in beide gevallen is het zo dat ik het uiteindelijk zal kunnen, mits eventuele oefening.

Dus, ergens in mijn geest bestaat er een idee dat ik niet bij kan leren - dat er niet zoiets bestaat In mijn wereld als 'bijleren' en 'mijn kennis en vaardigheden uitbreiden'. Op de één of andere manier heb ik de idee gevormd in mijn geest dat ik mijn limiet bereikt heb in verband met mijn 'kunnen' en dat ik met andere woorden iets ofwel kan ofwel niet. Van een 'leerproces' is er geen sprake in mijn geest. Dit startpunt genereerd dan uiteraard allerlei zorgen en onzekerheden en twijfels in verband met of ik iets wel zal kunnen - en het fascinerende daaraan is dat het in feite die onzekerheden en twijfels en zorgen zijn die in mezelf de illusie en het gevoel creëren dat ik het eigenlijk 'niet kan'.

Nu dat ik dan dit idee heb vastgelegd en vastgesteld als zijnde de 'boosdoener' die aan het startpunt ligt van de angst om te falen in mezelf - kan ik beginnen met het proces van het loslaten van dit idee door middel van de toepassing van zelf-vergeving, zelf-correctie en praktische fysieke zelf-verandering -- en eventueel, als dat relevant zou zijn, kan ik ook kijken naar welke herinneringen er in mijn geest bestaan die de fundatie vormen van het hoe en waarom van het bestaan van dat zelf-saboterende idee in mezelf.

Kunst door Karol Bak

Dag 558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

 Dag  558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

Het Veranderingsproces van Emotionele Zelf-Sabotage

 In deze blog zet ik verder met het proces van zelf-vergeving in relatie tot een patroon van zelf-sabotage in mijn geest waarin ik, zoals ik in Dag 556 en Dag 557 heb ingezien en onderzocht, mezelf 'gevangen zet' in mijn geest in en als illusies in verband met wie ik denk dat ik ben in en als mijn leven door bijvoorbeeld te participeren in fantasieen en verbeelding - en mezelf daarin saboteer in mijn vermogen om een leven op te bouwen volgens wat ik wil voor mezelf in en als mijn fysieke bestaan.

In de  zelf-vergeving statements van de voorgaande blog heb ik het punt bekeken en onderzocht van hoe ik een ervaring creëer in mezelf van te 'falen' en angst om te falen als een gevolg van een positief gevoel dat ik opwek en genereer in mezelf in relatie tot successvol willen zijn in mijn geest en dat 'success' in mijn geest te hebben verbonden met en gedefinieerd in en als het ego als het verlangen om aandacht en erkenning en respect te krijgen van andere mensen.

En in deze blog ga ik verder met de zelf-vergeving statements omdat dit specifieke patroon iets is waarvan ik vastberaden ben om het te veranderen en omdat ik besef dat het niet vanzelf zal veranderen als ik gewoon een paar zelf-vergeving statements toepas. Ik bedoel, ik zie dat ik mezelf moet toepassen en dat ik moeite zal moeten doen om dit patroon volledig te begrijpen en doorzien zodat ik het richting kan geven in mezelf en zodat ik in mezelf een absolute oplossing kan vormgeven voor dit patroon en daarin mezelf kan ondersteunen om mezelf en mijn leven te veranderen op een manier die het beste is voor mezelf.

De zelf-vergeving van de vorige blog was:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

En als vervolg hierop:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het richtinggevende principe te zijn van en in mijn leven en mezelf door mijn bestaan zowel binnen als buiten mezelf te hebben laten bepalen en besturen door een mentaal construct van 'falen' en 'success' als gedefinieerd in en als gevoelens en emotionele verbanden en relaties, waarin ik mezelf als het sturende principe en als de authoriteit en beslissende kracht en macht in mezelf in mijn relatie tot mijn eigen leven zowel binnen als buiten mezelf, heb verloren in en als een innerlijke ervaring van energie als gevoelens en emoties --- omdat ik nooit doorgehad heb dat die ervaringen als gevoelens en emoties, verbonden met de specifieke gedachten in relatie tot 'de toekomst' en in relatie tot mijn zelf-beeld en identiteit en imago --- niet is wie ik werkelijk ben en niet eens echt is omdat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan en zolang als ik mezelf definieer in en als en verlies in de gevoelens en emoties in relatie tot dit specifieke mentale construct van het ego, zie of besef ik niet dat ik mijn fysieke bestaan in wezen heb opgegeven omdat -- terwijl ik mij bezighoud met gevoelens en emotionele reacties op die gedachten in verband met mijn imago en zelf-beeld in de geest en gedachten van andere mensen als projecties in mijn geest, beweeg ik mezelf niet in en als mijn fysieke leven en bestaan op basis van het besef en inzicht dat ik mijn eigen leven in handen heb, omdat ik mij in feite compleet ontmachtigd voel tegenover mijn fysieke leven omdat ik in mijn geest constant en continu geconsumeerd ben door allerlei angsten en onzekerheden die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan door mezelf te definieren in en als het ego van de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan en beweging en expressie door mijn energie, aandacht en gewaarzijn en dus macht en kracht weg te geven aan een interne ervaring en een gefabriceerde interne 'wereld' en 'realiteit' waarin ik mezelf projecteer in allerlei scenarios en gevoelens en emoties opwek en genereer in relatie tot die projecties die op zich niets te maken hebben met de eigenlijke echte fysieke realiteit van mijn leven en van wie ik ben als wat zich afspeelt in elk moment van ademhaling

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat, terwijl ik mezelf laat afleiden en sturen en bewegen in en als mijn aandacht en gewaarzijn binnenin mezelf door gedachten, gevoelens en emoties als denkbeelden en projecties en fantasieëen over 'mezelf' -- ben ik eigenlijk bezig mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik de macht geef aan gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest in afscheiding met mezelf om mij te besturen en te bewegen vanbinnen dan dat ik macht realiseer als mijn fysieke bestaan en fysieke beweging en het besef en inzicht en begrip dat ik in elk moment in en als mijn fysieke lichaam en beweging en bestaan in en als de fysieke werkelijkheid het vermogen en de capaciteit en de kans heb om mezelf te sturen en te bewegen en mijn eigen punt van macht en authoriteit en leiderschap te zijn --- door het simpele besef dat ik HIER besta, en dat ik in en als de fysieke werkelijkheid de stabiliteit voor mezelf kan creëren om mezelf te bewegen en te sturen in de richting die het beste is voor mezelf omdat ik mijn macht en aandacht niet weggeef aan interne bewegingen in en als de geest

Dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten afleiden door interne bewegingen in en als de geest als gedachten, gevoelens en emoties waarin ik een leugen creëer van 'wie ik ben' op basis van allerlei geloofsystemen en projecties, verlangens, angsten, onzekerheden -- waarin ik geloof dat ik een 'identiteit' ben en een 'persoonlijkheid' - in de plaats van stabiel te blijven vanbinnen zowel als vanbuiten in en als het besef en het levende feit dat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan, de eenvoud en simpliciteit van het fysieke lichaam en de fysieke beweging waarin ik in elk moment absoluut ben in mijn expressie en er niets beweegt binnenin mezelf dat dan onzekerheid en angst en twijfel en afscheiding gaat creëren in die absolute expressie van mezelf -- en hierin de levende 'identiteit' en 'persoonlijkheid' te zijn van en als het fysieke lichaam waarin ik als identiteit of persoonlijkheid niet een afgescheiden 'entiteit' ben die schijnbaar buiten het lichaam om bestaat, maar waarin ik het lichaam zelf ben  als één alleenstaande individuele expressie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de illusie te geloven en te vertouwen dat ik 'meer' ben in en als de interne bewegingen van gedachten, gevoelens en emoties en dat ik dus 'meer' ben als en wanneer ik in fantasie en verbeelding ga, verbonden met gevoelens en emoties --- omdat het aanvoelt alsof er 'meer' is aan mezelf dan enkel mijn fysieke verschijning, aanwezigheid en uitdrukking in en als de fysieke werkelijkheid - en daardoor te verlangen om binnen mezelf te gaan in en als mijn geest en te participeren in het opwekken en genereren van projecties, en verbeelding en gedachten zodat ik het gevoel kan hebben dat ik 'meer' ben en dat ik op de één of andere manier 'meer waardevol' ben en 'belangrijk' ben --- in de plaats van in te zien dat, terwijl ik mezelf bezigdhoudt met deze gevoelens en ervaringen in mezelf van het schijnbaar 'meer' en 'belangrijk' en 'waardevol' zijn, neem ik mijn aandacht en gewaarzijn en macht weg in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik mij niet gewaar ben van wat er gebeurt in mijn fysieke wereld en realiteit en leven omdat ik te afgeleid ben door mijn eigen interne projecties en gedachten en gevoelens en emoties - en dat ik dus in en als mijn fysieke bestaan en participatie in en als mijn fysieke realiteit en omgeving aan het verminderen ben omdat ik met mijn gewaarzijn niet werkelijk aanwezig ben in en als mijn fysieke interacties met mijn fysieke omwereld en bestaan --- en dat er dus op die manier een polariteit komt te ontstaan waarin ik in en als mijn fysieke werkelijkheid aan het verminderen ben terwijl ik in mijn interne ervaring en 'wereld' schijnbaar aan het 'vermeerderen' ben

En hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de interne beleving en ervaring van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf waarin ik het gevoel heb dat hoe meer ik nadenk en projecties en verbeelding creëer en produceer en hoe meer ik daarop reageer met gevoelens en emoties, hoe meer ik 'vermeerder' en 'belangrijk' en 'waardevol' wordt als wezen omwille van al die informatie die ik opstapel in en als mijn geest - in wezen een polariteits reactie is op de ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit als angst die ik ervaar in relatie tot mijn fysieke bestaan en wereld en realiteit, wanneer ik kijk naar wie ik ben en hoe ik besta en leef in en als mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid - waarin ik dan in mijn geest een positief gevoel wil genereren zodat ik mij 'beter kan voelen over mezelf' en zogezegd als het ware kan vluchten van de angst en negatieve ervaringen die ik ervaar in mezelf in relatie tot mijn fysieke wereld en bestaan door met andere woorden dus mijn fysieke leven en de fysieke factoren en consequenties die spelen in en als mijn fysieke bestaan in de fysieke wereld te negeren en onderdrukken en ontkennen --- zonder daarbij te beseffen of te begrijpen dat hoe meer ik mezelf toesta en accepteer op die manier proberen te vluchten van mijn fysieke realiteit door mezelf af te leiden met gevoelens en emoties en ervaringen in mezelf in relatie tot de gedachten en projecties en verbeelding in mijn geest, hoe meer consequenties ik aan het manifesteren ben in mijn fysieke bestaan waar ik mij uiteindelijk nog meer minderwaardig, inferieur en angstig bij zal voelen -- en tegelijkertijd, hoe meer ik participeer in de valse 'ideale' wereld van mijn verbeelding en fantasie, hoe meer mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid lijkt te verbleken in vergelijking tot die 'ideale'  fantasie-wereld in en als mijn geest en hoe meer ik ook de ervaring ga creëren in mezelf dat mijn fysieke realiteit en bestaan 'niet goed genoeg' is en 'gefaald' is

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, te beseffen en te begrijpen dat die ervaring dat mijn fysieke leven en realiteit 'gefaald' is en 'niet goed genoeg' is, in wezen een ervaring is die ik heb gecreëerd in mezelf als gevolg en consequentie van de ideaalbeelden en fantasiëen waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren met een positief gevoel in mezelf en omdat ik die schijnbare 'ideale' realiteit in mijn geest heb gedefinieerd als zijnde 'ideaal' en 'successvol' en 'geslaagd' en 'perfect' en 'goed' - waardoor ik tegelijkertijd één en gelijk mijn fysieke werkelijkheid, die niet zomaar een beeld is, ben gaan zien en definieren als 'niet perfect' en 'gefaald' en 'negatief' en 'slecht' --- in de plaats van die idee van schijnbare 'perfectie', 'success' en 'positiefheid' in en als verbeelding en projecties in mijn geest, te laten varen en loslaten in het besef dat het een illusie is die mij enkel saboteert in mijn vermoren en capaciteit om success en perfectie te leven als een fysieke uitdrukking die bestaat in en als het besef en het inzicht dat 'perfectie' en 'success' niet een idee of een eendimensioneel, statisch beeld of verbeelding is -- maar, perfectie en success bestaat in en als mijn beslissing en toewijding om in elk moment mijn fysieke realiteit te onderzoeken en mezelf in één lijn te plaatsen met de eigenlijke hoedanigheid van die fysieke realiteit en dus mezelf niet toe te staan of te accepteren om te gaan met mijn fysieke realiteit vanuit afgescheiden ideëen en fantasiëen in mijn geest -- en op die manier in staat te zijn om mijn fysieke realiteit vorm te geven en te sturen aan de hand van wat realistisch en op basis van een begrip en inzicht in mezelf van wie ik werkelijk ben en wat mijn vermogens en mogelijkheden zijn

Wordt Vervolgd in Dag 559

Dag 557: Wat is Echt Success? - Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

 Dag 557: Wat is Echt Success? 

Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

In de voorgaande blog had ik het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid toegepast in het onderzoeken hoe het is dat ik het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' creëer in mezelf als een emotionele ervaring in relatie tot de projecties en ideaalbeelden die ik in mijn geest van mezelf maak - waarvoor ik in deze blog zal overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving zodat ik mezelf ervan gewaar kan maken wanneer en hoe ik participeer in dit zelf-saboterende construct in mijn geest en zodoende een praktische oplossing kan gaan zoeken om dit patroon/construct te corrigeren en veranderen in mezelf -- en aldus ervoor te zorgen dat ik niet in een continue interne strijd en conflict besta tussen 'falen' en 'success' als gevoelens en emotionele ervaringen, maar dat ik leef en besta als een levende uitdrukking van Success als een levende statement van mezelf die niet zomaar kan omschakelen naar bijvoorbeeld 'falen' --- maar die consistent en onveranderlijk is.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

Wordt Vervolgd in Dag 558

Dag 551: Hoe detecteer je de Illusie van de Toekomst in de Geest?

 Dag 551: Hoe detecteer je de Illusie van de Toekomst in de Geest?

Het Transformeren van het Zelf-Sabotage Mechanisme van de Geest

Nu dat ik in de voorgaande blogs het probleem heb uit de doeken gedaan voor mezelf in mijn schrijven in relatie tot een situatie waarin ik had gemerkt dat ik in een zelf-sabotage mechanisme ga in mijn geest in relatie tot het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden of nieuwe dingen leren kennen - en specifiek in relatie tot dit fenomeen dat ik in Dag 546 had omschreven:

Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

In deze blog zal ik dan de eerste stap zetten in de richting naar het formuleren van een oplossing die rekening houdt met al de dimensies die ik heb onderzocht en die bijdragen aan het bestaan en ontstaan van het probleem in mezelf --- het probleem zijnde dat ik mijn vertrouwen heb geplaatst in mijn geest en in een polariteit in mijn geest van het mij zowel zorgen maken over als uitkijken naar 'de toekomst' en dat ik in die polariteit mijn huidige participatie en beweging in en als mijn fysieke realiteit saboteer.

In deze eerste stap pas ik zelf-vergeving toe, hetgeen het gereedschap is voor het praktisch loslaten van dit specifieke patroon opdat ik als het ware ruimte vrijmaak in mezelf om de oplossing en dus een transformatie van het patroon kan integreren in mezelf en mijn dagelijkse leven.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen maar hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Wordt vervolgd in Dag 552

Dag 249: Hoe is Angst om te Falen opzettelijke Zelf-Sabotage?

Dit is een verderzetting van "Dag 248: Ik heb niets om over te Schrijven"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik niets heb om over te schrijven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe ik vanuit mijn gedachten opzettelijk mijn expressie probeer te controleren, en daarin de idee en de ervaring heb gecreëerd dat ik 'blanco' ben en 'niets te schrijven heb' en 'niet weet waar te beginnen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, in en als de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven', eigenlijk mijn expressie opzettelijk aan het onderdrukken ben uit ANGST om te 'falen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als competitie als het verlangen om iets te 'bereiken' - en daarin de geest in en als angst om te falen macht te geven over mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik 'heb bereikt'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het verlangen om iets te bereiken en de angst om te falen de geest is en niet wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven' afkomstig is vanuit de angst om te falen waarin ik mezelf heb gedefinieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd bestaat in en als competitie als het voorgeprogrammeerde construct van de menselijke geest en niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte dat ik 'niets heb om over te schrijven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte 'wat als ik iets slecht schrijf?!'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'slecht' enkel bestaat als een beoordeling in de menselijke geest in en als het construct van competitie -- en dus enkel bestaat als een sabotage-mechanisme in mijn proces van mezelf uitdrukken als wie ik werkelijk ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd, gebaseerd is op het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen' zodat ik mezelf kan beoordelen als 'goed', 'successvol', 'superieur' en 'belangrijk'/'speciaal'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te schrijven voor, als en één en gelijk met mezelf - door 'schrijven' te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen naar erkenning in en als mijn expressie in wezen een sabotage-mechanisme is van de geest waarin ik mezelf de vrijheid niet geef om mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken - door mezelf te 'controleren' in mijn expressie door angst om te falen in en als backchat van 'ik weet niet wat te schrijven', 'ik ben blanco', 'ik kan dit niet', etc

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst verbonden met de gedachte/backchat 'wat als ik een fout maak'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door het 'systeem-construct' van de ervaring van angst verbonden met de gedachte 'wat als ik een fout maak' - door niet te schrijven en door beelden op te roepen in mijn geest van dingen die ik kan doen waar ik mij positief/goed bij zou voelen --- in de plaats van in te zien dat dit een sabotage-mechanisme is van de geest en niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijn expressie beoordelen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijne expressie beoordelen' te verbinden met angst om te falen - in de plaats van in te zien dat dit een 'systeem-construct' is van zelf-sabotage in en als de menselijke geest waarin ik er alleen maar voor zorg dat ik mezelf niet uitdruk en beweeg en dus ook mezelf niet leer kennen in en als mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf uitdruk in elk moment in en als schrijven

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd schrijven te gebruiken om mezelf te leren kennen in elk moment van expressie - in het besef dat schrijven mezelf is en dus niet 'goed' of 'slecht', 'juist' of 'fout' kan zijn --- het is gewoon wat het is, het is 'mezelf' als wie ik ben HIER

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat weerstand ervaren tegenover schrijven, een teken is dat ik mezelf niet wil zien

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te willen zien - en dus niet te willen schrijven in en als ademhaling -- en daardoor mezelf te saboteren in en als de geest door schrijven te definieren in en als een energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als angst om te falen en verlangen naar erkenning in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen denken over mij', dat ik dan mijn expressie en mezelf limiteer tot de 'grenzen' van het ego --- en mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie als het leren kennen van mezelf en het uitbreiden van mezelf voorbij de grenzen van het ego

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang ik mijn expressie definieer in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen van mij denken' in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen, ik nooit zal 'leren' over wie ik ben en nooit werkelijk inzicht zal kunnen verwerven in wie ik ben als de realiteit als HIER --- omdat ik daarin mijn expressie van mezelf afscheidt en dus zelf niet erken/zie als 'mezelf'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als het verlangen om erkenning te krijgen - ik alles 'moeilijk' en 'moeizaam' maak door mezelf te limiteren in en als de angst om fouten te maken --- in de plaats van in te zien dat het verlangen om erkenning te krijgen en de angst om fouten te maken een voorgeprogrammeerd energetisch construct is dat ik in mezelf heb laten programmeren door de systemen en structuren in en van deze wereld/realiteit en dus niet is wie ik werkelijk ben


Wordt Vervolgd in Dag 250

Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, te denken aan 'wat ik zal doen' als een beeld dat opkomt in mijn geest - dat bestaat in en als de polariteit van 'wat ik wil doen' en 'wat ik moet doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geloofsystemen te hebben over 'wat ik moet doen' in en als overlevingsangst - waarin ik een beeld creëer in en als mijn gedachten en dat beeld projecteer in de toekomst, in en als de angst om te falen in wat ik doe, waarin ik een toekomstprojectie maak  als een beeld van mezelf als 'gefaald' --- en daarin verlangens toe te hebben gestaan te bestaan in mezelf van 'wat ik wil doen', om de angst om te falen te onderdrukken in mezelf en mij 'beter te voelen'

ik vergeef mezelf dat ik 'falen' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als een beeld in mijn gedachten, dat opkomt als reactie op een gedachte van iets nieuws dat ik ga doen/ondernemen, waarin ik mezelf in de toekomst projecteer en zie dat alles dat kan mislopen, misgelopen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de toekomstprojectie van 'faling' - en daarin een polariteit  te creëren in mezelf waarin ik dan denk aan het doen van dingen die ik in het verleden gedaan heb die mij een goed gevoel gaven, om weg te vluchten van de angst om te falen in en als het 'doen van iets nieuws' --- en mezelf op die manier vast te zetten in een eindeloze herhaling van oude patronen en gewoontes, waarin ik nooit zal ontdekken wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik het personage van 'angst om te falen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf - als een opzettelijke zelf-sabotage techniek in en als de angst van verandering die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik toekomstprojecties heb toegestaan te bestaan in mezelf, in een poging om de 'uitkomst' van wat ik doe te controleren, en zo een gevoel in mezelf te creëren dat ik 'alles/mijn leven/mijn wereld onder controle heb' als een overlevingstechniek die ik heb gekopieerd van mijn ouders in en als overlevingsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn wereld onder controle te willen houden, door de uitkomst van mijn beslissingen/daden in de toekomst te projecteren in mijn geest, en daarin al mijn angsten in verband met 'wat er zou kunnen mislopen' te projecteren - waarin ik mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking door steeds  te vertrouwen op die angst om te 'falen' en terug te grijpen naar oude gewoontes en patronen om mij 'goed' te voelen, in de plaats van nieuwe dingen te proberen/doen en door de angst te duwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd eerder op angst te vertrouwen dan op mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van verandering en daarin het personage van 'angst om te falen' in en als het projecteren van al mijn angsten in de toekomst als reactie op alle nieuwe dingen die mijn wereld inkomen te hebben gecreëerd als opzettelijke zelf-sabotage om ervoor te zorgen dat ik nooit zal veranderen --- maar dat ik steeds zal blijven teruggrijpen naar oude gewoontes en patronen van 'wat ik ken' en waar ik mij 'goed' in voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'nieuwe dingen' en 'verandering' als het doorbreken van oude gewoontes en patronen te verbinden met de ervaring van ANGST, in en als de gedachte/backchat dat ik 'niet weet wat er zal gebeuren' omdat ik het mij niet kan inbeelden en daarom de situatie niet onder controle zal hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'controle' door 'controle' te definieren in en als 'wat ik ken' en 'wat ik weet' als het verleden/herinneringen - en daarin angst te hebben van verandering en van nieuwe situaties door te geloven/denken dat ik daarin 'de controle zal verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'de controle te verliezen' door 'controle' van mezelf te hebben afgescheiden door 'controle' te definieren in en als 'wat ik weet/ken' in en als toekomstprojecties -- waarin ik, bij elke nieuwe situatie als een opening voor verandering die zich aanbiedt in mijn wereld, een beeld projecteer in mijn geest waarin 'alles misloopt en slecht gaat' als een groot zwart gat - en daarin/daardoor steeds opnieuw mijn toevlucht te zoeken tot bekende situaties uit angst van 'het grote zwarte gat' --- in de plaats van mezelf te definieren in en als 'controle' als de levende expressie van mezelf, in en als zelf-vertrouwen, in elk moment van ademhaling HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in en als de geest als toekomstprojecties als beelden in mijn geest, in de plaats van in en als het fysieke lichaam als ademhaling als wie ik ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' van mezelf af te scheiden door 'vertrouwen' te definieren in en als 'dat wat vertrouwd aanvoelt' als gewoontes en patronen uit het verleden in en als herinneringen als beelden in mijn geest - in de plaats van één en gelijk te staan met vertrouwen als de levende expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' te definieren in en als de geest als toekomstprojecties waarin ik het verleden projecteer in de toekomst en waarin ik, in en bij elke nieuwe situatie die mijn wereld binnenkomt, mij 'onvertrouwd' voel omdat ik mezelf niet kan inbeelden in en als een beeld van de toekomst omdat ik het niet 'ken' en daarin het gevoel heb dat ik mijn vertrouwen zal verliezen als ik deze nieuwe situatie zou instappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd enkel situaties/mensen/dingen te volgen die 'vertrouwd' aanvoelen - en daarin te bestaan in en als het voorontworpen gelimiteerde programma van de geest als het verleden en mezelf zo te saboteren in het proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld in mijn geest, dat gebaseerd is op ervaringen, kennis en informatie uit het verleden - en te geloven dat dat beeld 'is wie ik ben', en dat ik dus enkel moet/kan doen wat ik in mijn verbeelding al heb uitgestippeld om 'mezelf niet te verliezen' --- in de plaats van in te zien dat ik HIER ben, in en als dit moment van ademhaling, en dat ik mezelf niet zal of kan verliezen, maar dat ik in wezen mezelf al verloren heb door mezelf af te scheiden van het fysieke lichaam en mezelf te projecteren en definieren in en als de geest


Wordt vervolgd in  Dag 185