ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het systeem als wat ik zie met mijn ogen als 'de mensheid', 'mijn omgeving', 'mijn familie' - door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van het innerlijke systeem van ANGST, door mezelf te definieren en ervaren als het slachtoffer van angst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het systeem als beeld en geluid dat ik zie met mijn ogen en hoor met mijn oren als 'de mensheid', 'mijn omgeving', 'de samenleving' en 'mijn familie', buiten mezelf bestaat en mij dus kan beinvloeden en programmeren en besturen -- en nooit te hebben beseft dat het het innerlijke systeem is van gedachten, gevoelens en emoties die het zogezegde uiterlijke systeem van beeld en klank 'echt' doet lijken voor mezelf, en dat daarom 'het systeem' dus in mezelf bestaat en niet buiten mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen hoe ongelooflijk makkelijk ik mij heb laten misleiden door beeld en klank als 'smoke and mirrors', hetgeen op zich letterlijk maar zoals een televisie is en dus niet echt -- door mezelf te hebben toegestaan te reageren met ANGST op die beeld en klank, en dan te blijven vasthouden aan dat moment van angst als een 'herinnering' in mezelf, waardoor ik uiteindelijk alles wat ik zie met mijn ogen en hoor met mijn oren ben gaan associeren met de herinnering aan ANGST --- waarin ik mij dus continu laat beïnvloeden, besturen en bewegen door 'het systeem'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat er een systeem bestaat buiten mezelf dat macht heeft over mij, in de plaats van te beseffen dat 'het systeem' waar ik angst van heb, zijn in wezen enkel mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties waar ik nooit verantwoordelijkheid voor heb genomen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd verloren te geraken in mezelf, in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties, dat ik in mezelf heb laten 'loslopen' als een kip zonder kop en totale macht heb gegeven over mij, door te geloven dat dit innerlijke systeem van buiten mezelf afkomstig is en ik er dus niets mee te maken heb en er dus ook niet voor verantwoordelijk ben -- door het feit dat ik nooit werkelijk iets heb begrepen of ingezien van hoe, wat of waarom deze realiteit bestaat of waar alles en ikzelf vandaan komt, te hebben gebruikt als mijn excuus en rechtvaardiging om te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor hoe ik in mezelf heb gereageerd op deze realiteit
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn onwetendheid in verband met waar alles in deze wereld vandaan komt, hetgeen ik ervoer tijdens mijn kindertijd, in de vorm van 'onschuld', te hebben gebruikt als rechtvaardiging, validatie en excuus voor mijn gebrek aan verantwoordelijkheid in mijn daden en wie ik ben in deze wereld, door te geloven dat al wat hier bestaat zogezegd 'niet mijn creatie is', want ik kan het mij niet herinneren en 'ik ben hier pas' als een 'pasgeboren kind', zogezegd 'de onschuld zelve', in de plaats van te beseffen dat het feit dat ik ook nooit de beslissing genomen heb om mezelf in en als deze realiteit te leren kennen zodat ik wel kan opstaan en deze wereld kan veranderen tot een wereld die het waard is voor elk levend wezen om in te bestaan, bepaalt wie ik ben als de statement die ik van/voor mezelf gemaakt heb --- omdat ik, als een levend wezen, mijn leven gewillig heb weggegeven, waarin het niet uitmaakt welke excuses en rechtvaardigingen er bestaan daarvoor
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd onwetendheid en onschuld te hebben gebruikt als een excuus en rechtvaardiging voor het geloof dat ik het slachtoffer ben van 'de wereld' als 'het systeem' -- waarin ik mezelf opzettelijk dom en blind heb gehouden voor de waarheid van mezelf, namelijk het feit dat 'het systeem' niet eens bestaat buiten mezelf en dat mijn complete ervaring van 'wie ik ben' hier in en als het bestaan altijd enkel in mezelf bestaan heeft in en als het energetische systeem van gedachten, gevoelens en emoties dat ik, in mijn 'onwetendheid' en 'onschuld' zomaar heb ervaren, gezien en aanvaard als 'God'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de 'onschuld van het kind' dat zo hoog opgehemeld wordt alsof het iets 'heilig' is dat nooit in vraag gesteld mag worden, in wezen gebruikt wordt door de mensheid als een excuus om de aarde als het leven te misbruiken en 'misdaden' te begaan --- omdat we het zogezegd allemaal 'niet wisten', omdat we te naief waren, te dom, te blind, te onwetend - en zo is er altijd wel een excuus voor waarom wij mensen doen wat we doen --- terwijl het punt gemist wordt van onszelf als levend wezen, onszelf als het startpunt van het bestaan als onszelf, en het feit dat wij nu eenmaal compleet alleen bestaan in onszelf en dus volledig verantwoordelijk zijn voor de wereld in en als onszelf
No comments:
Post a Comment