Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'eerlijkheid' als wat ik geleerd heb van mijn omgeving, in en als het mezelf vergelijken met 'andere mensen', te gebruiken als validatie en rechtvaardiging en excuus voor het uitvoeren van mijn verlangens
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor mijn leven, mijn bestaan, als mezelf, en dat 'de mensheid' als wat ik zie met mijn ogen als een beeld, de illusie is, als het systeem van rechtvaardiging en validatie voor eigenbelang -- maar dat het nog steeds ik is in mezelf die de beslissing maakt of ik al dan niet mezelf zal laten sturen en beïnvloeden door dat systeem of zal ik blijven staan, stabiel en zelfzeker in en als mezelf als het leven zelf als zelf-verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet duidelijk te zijn met mezelf over wat mijn prioriteiten zijn, waardoor ik een deur oplaat voor mezelf om mij te laten sturen door energie als verlangens, door te bestaan in en als twijfelachtigheid en onzekerheid - omdat ik eigenlijk niet wil loslaten van bepaalde verlangens en omdat ik weet dat als ik duidelijk en eerlijk zou zijn met mezelf over wie ik ben in mezelf, dat ik mezelf dan niet meer op die manier voor de gek zou kunnen houden, omdat ik dan werkelijk geconfronteerd zou worden/zijn met de waarheid van mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-oneerlijk te zijn door niet duidelijk te zijn met mezelf in het geschreven en gesproken woord over wie ik ben als de BESLISSING die ik maak voor mezelf in elk moment van ademhaling die bepaalt wie ik ben in deze wereld, in en als mezelf als levend wezen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat een gebrek aan duidelijkheid met mezelf in verband met wie ik ben als de beslissing die ik LEEF, in termen van of ik sta als wat het beste is voor allen of als eigenbelang en ego, in wezen zelf-oneerlijkheid is en dat ik daarin dus zowieso de beslissing heb gemaakt dat ik besta in en als ego - en dat het opstaan als het leven zelf als wat het beste is voor allen, een duidelijke beslissing is die ik maak voor mezelf in elk moment van ademhaling, waarin ik in elk moment aan mezelf bewijs wie ik ben, en dat ik te betrouwen ben met het leven
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'het leven' van mezelf af te scheiden door te hopen en te geloven dat 'het leven' mij wel zal toelaten en aanvaarden en vergeven, waarin ik de statement heb gemaakt in en voor mezelf dat ik een 'nietige slaaf' ben van één of andere 'God'/'entiteit' en dus zelf niet eens besta omdat ik geen verantwoordelijkheid neem voor mezelf in en als mijn bestaan -- in de plaats van te beseffen dat 'opstaan als het leven zelf' en 'zelf-realisatie' wil zeggen dat ik opsta als MEZELF als het leven dat ik ben, het bestaan dat ik ben, de wezenlijkheid die ik ben, niet als één of andere kracht/macht afgescheiden van mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de mensheid de manifestatie is van mijn verlangen om iets te ervaren in afscheiding van mezelf, het verlangen om zelf-oneerlijk te zijn, als het excuus dat ik schijnbaar kan gebruiken om dat verlangen te valideren - door mezelf ervan te overtuigen dat ik 'niet alleen ben' en dat omdat 'andere mensen ook zo zijn/doen, ik dat ook mag' --- waarin ik mijn hele bestaan in de handen van een 'hogere macht'/'kracht' heb gelegd en totaal geen verantwoordelijkheid heb genomen voor mijn bestaan en mijn daden in en als het bestaan
ik vergeef mezelf dat ik de stelling/het geloof dat 'het niet eerlijk is', in en als het mezelf vergelijken met 'andere mensen', te gebruiken om mijn verlangens te valideren -- door mezelf te identificeren met het principe van 'eerlijkheid' als hoe het mij aangeleerd geweest is door mijn ouders/omgeving tijdens mijn kindertijd
wordt vervolgd in Dag 153
No comments:
Post a Comment