Ik ben de laatste tijd een nieuwe serie aan het volgen, 'The Paradise'. Er is een personage in de serie, Mr. Jonas, een oude man die zichzelf heeft aangesteld als een Geheim Agent voor de Eigenaar van 'The Paradise' - het is een man die anderen bespionneert en observeert. Hij houdt zelfs een boekje bij waar hij continu vanalles in zit neer te pennen. Terwijl andere mensen aan het werken zijn en aan het praten en lachen zijn, zit hij hen van op een afstand te bekijken en af te luisteren, opzettelijk op zoek naar 'schandaal' dat hij tegen hen kan gebruiken, zodat hij zijn loyaliteit kan bewijzen aan zijn baas. En wanneer er geen echt schandaal is, dan verzint hij er wel één, waarin hij wat hij gehoord heeft terwijl hij de conversaties van andere mensen aan het afluisteren was buiten context plaatst.
Hij speelt het personage in de serie dat je kan omschrijven als kwaadaardig - in het begin van de serie was hij enkel wat bemoeiziek en vervelend omdat hij het leven van één van de hoofdpersonages moeilijk maakte - maar, ik zit nu aan de zesde aflevering, en hij heeft het al een stap verdergezet door opzettelijk een valse daad te verrichten en het dan op iemand anders te steken omdat hij die persoon weg wilde werken -- waarin hij op uiterst manipulatieve en sluwe/duivelse wijze te werk ging.
Ik wil het hebben over dit personage in de serie, omdat hij het personage speelt waar ik het meest op reageerde. Mijn reacties waren er van frustratie, woede en verontwaardiging - gepaard met gedachten van 'wie denkt hij wel dat hij is?!' en 'wat een klootzak!' en 'hoe kan iemand nu zo verschrikkelijk zijn?!' - vooral wanneer hij overging tot opzettelijke valsheid/kwaadaardigheid, terwijl hij zichzelf aan de andere mensen in 'the paradise' presenteert alsof hij perfect is, want, hij ziet alles, en hij observeert anderen, en hij heeft altijd gezien wat een ander fout doet, terwijl hij in werkelijkheid zelf de ergste van allemaal is.
Het feit dat ik zodanig reageer in mezelf wijst aan dat er iets is aan/in dit personage dat mij persoonlijk raakt, hetgeen wil zeggen dat er iets van dit personage in mezelf bestaat dat ik niet wil inzien, waardoor ik hem beoordeel als 'slecht' en 'kwaadaardig', en daarin mezelf superieur en 'goed' voel zodat ik niet zou inzien dat wat ik in hem beoordeel is wat er bestaat in mezelf.
Waar ik mij kwaad om voelde was dat ik hem zag als een hindernis, en obstakel, in het pad van de hoofdpersonages - hij maakte hen het leven onnodig moeilijk en saboteerde hun geluk. Omdat, in mijn geest, terwijl ik naar de serie aan het kijken was, had ik al een beeld gecreëerd van hoe ik wil dat het plot gaat, wat ik wil dat er gebeurt in de serie, volgens mijn persoonlijke verlangens die ik wil beleven via de serie waar ik naar kijk. Ik had mezelf geidentificeerd met de hoofdpersonages, en ik wilde voor hen wat ik voor mezelf wil en verlang: geluk, voorspoed, liefde en positieve gevoelens en ervaringen. En daar komt die man die roet in het eten strooit en de hoofdpersonages dwarsboomt in hun Pad naar Geluk - en dus beoordeel ik hem als 'kwaadaardig' en wil ik dat hij sterft of betrapt wordt in wat hij gedaan heeft en dat hem negatieve dingen overkomen zodat de hoofdpersonages hun geluk kunnen weervinden.
Ik bedoel, wat dit mij laat zien over mezelf, in hoe ik reageer op wat ik zie in de serie -- is dat ik zelf zo geobsedeerd en geconsumeerd ben door mijn persoonlijke verlangen en 'pad' naar Geluk, voorspoed, liefde en positieve ervaringen - dat ik alles en iedereen die mijn pad kruist en mij op de één of andere manier een strobreed in de weg legt waardoor ik mijn plannen die ik in mijn geest had gemaakt niet kan uitvoeren, automatisch beoordeel en beschuldig als 'slecht' en 'negatief' en negatieve dingen toewens.
Zo zijn er nog meer van die personages in de serie die er enkel lijken te zijn om de plannen van de hoofdpersonages te dwarsbomen - personages waarop ik in dezelfde haatvolle manier reageer en hen beschuldig van kwaadaardig te zijn. Terwijl, zijn ze werkelijk 'kwaadaardig' - of zie/beoordeel ik hen enkel zo omdat ze de plannen van de hoofdpersonages dwarsbomen en omdat ik mezelf heb geidentificeerd met de hoofdpersonages?
Het is eigenaardig hoe die beoordelingen van 'goed' versus 'kwaad' - waarin ik bijvoorbeeld de hoofdpersonages en alles wat zij doen beoordeel als 'goed' en de personages die hen tegenwerken en de dingen die zij doen beoordeel als 'slecht' - in wezen afkomstig zijn vanuit persoonlijke reacties in mezelf, die gebaseerd zijn op eigenbelangen. En daarin zie ik bijvoorbeeld niet in dat elk personage in de serie, in elke film datzelfde startpunt zich bevindt, van eigenbelang - en dat elk personage in de serie op elke manier handelt vanuit eigenbelang. Het enige verschil is dat, omdat bepaalde personages afgeschilderd worden als de hoofdpersonages en anderen als de nevenpersonages, krijgen de hoofdpersonages altijd meer aandacht, en daardoor kan je zien dat er 'rede' zit achter hun beslissingen, achter hun daden. Je kan als publiek mee-redeneren met de hoofdpersonages, en daardoor lijkt elke beslissing die ze maken 'goed' en 'juist' en 'correct', omdat we precies hetzelfde zouden doen als we in hun schoenen zouden staan. Terwijl, in het geval van de nevenpersonages, krijgen we amper achtergrond van hun beslissingen, het enige wat we zien van hen, is hun uiteindelijke daden, en, vanuit het perspectief van het hoofdpersonage, zijn die daden altijd 'negatief' en 'slecht' wanneer ze in de weg staan van hun persoonlijke verlangens en wensen.
Dat is ook zo in mijn eigen leven: ik weet wat er omgaat in mijn geest, ik ken mijn verleden - en dus, voor mij, wanneer ik kijk naar de beslissingen die ik maak en de dingen die ik doe in mijn leven, dan zit er altijd wel één of andere redenering achter die mijn beslissingen/daden rechtvaardigt - terwijl, wanneer andere mensen iets doen, dan zal ik hun beslissingen altijd oppervlakkig beoordelen als oftewel 'goed'/'positief' oftewel 'slecht'/'negatief', afhankelijk van hoe hun daden in lijn staan met mijn eigen beslissingen, voorkeuren en verlangens. Ik verplaats mezelf nooit in de schoenen van een ander, ik zie hun verleden niet, ik zie niet waar zij vandaan komen of hoe zij bestaan of waarom ze doen wat ze doen of wie ze zijn vanbinnen, het enige dat ik zie is hun gedrag, hetgeen ik dan bekijk vanuit mijn bril, gekleurd door mijn eigenbelangen en interne verlangens/wensen en gedachten.
En dus, vanuit dit perspectief - is er niet werkelijk zoiets als 'goede personages' en 'slechte personages' - omdat wat ik zal zien en beoordelen als 'goed', zal altijd te maken hebben met wie ik zelf ben en met wat ik zelf wil, wat ik zelf 'goed' vindt, en hetzelfde geldt voor wat ik zie en beoordeel als 'slecht'. We zijn allemaal het hoofdpersonage in onze eigen film en alle andere mensen zijn altijd nevenpersonages die oftewel goed oftewel slecht zijn, afhankelijk van wie wij zijn vanbinnen.
De meeste series en films ondersteunen deze zelfzuchtige en ego-centrische manier van kijken naar de wereld en onszelf door bijvoorbeeld maar aandacht te geven aan het leven, de wensen, de gedachten en het verleden van één of twee personen in de serie/film, de 'hoofdpersonages' -- en daarin de kijker de indruk te geven dat enkel de interne wereld van gedachten, gevoelens en emoties, verlangens, wensen en dromen van de hoofdpersonages echt bestaat - en dat dus de nevenpersonages als marjonetten/poppen/pionnen zijn in het leven van de hoofdpersonages en die als enige functie hebben om de hoofdpersonages te helpen in hun zoektocht en pad naar Geluk - en indien ze deze functie niet vervullen, worden ze bestempeld en beoordeeld als 'Slecht', dan zijn ze de Slechterikken, de Booswichten.
Ik bedoel, dat is het leven niet -- in de realiteit zijn we allemaal één en gelijk, evenwaardig, op elk vlak -- elk mens heeft zijn verleden, zijn startpunt en oorsprong. Elk mens heeft zijn eigen redeneringen voor de beslissingen die we maken, elk hebben we onze eigen manier om in onze gedachten onze beslissingen te rechtvaardigen en valideren voor onszelf. We vinden altijd allemaal wel een uitleg, een rechtvaardiging of excuus voor onze schadelijke daden die we begaan hebben. En het is altijd een ander die de slechterik is - zo is het voor elk van ons: wij zelf zijn altijd Goed en Positief, en het is altijd een ander die Slecht en Negatief is.
Vindt het echte pad naar geluk - Geluk dat bestaat voor elk van Ons één en gelijk, Geluk dat bestaat in het besef dat als niet iedereen even gelukkig kan zijn, dan kan geluk niet bestaan. Onderzoek Desteni.
No comments:
Post a Comment